หัวข้อ: Cookie for 2 [3P]

[golove2]

            ให้คนแต่ง 

[nanny_js_js]

ชอบเรื่องนี้มากมายเลย  มาต่อเร็วๆน้า

[BeeRY]

ต่างคนต่างทำคะแนนแล้วสิ แต่ยังไงคุ๊กกี้ก็เลิฟๆทั้งสองคนแหละเนอะ
ก้น่ารักทั้งคุ๋เลยนี่นา แอร๊ยยย

[Wr@iTh]

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตลกสองเฒ่าชะมัดเลย ยิ่งกว่าเด็กวัยรุ่นริรัก!

[annis204]

เค้าว่าเค้าชอบพี่ไนท์มากกว่าพี่แมคอ่ะ ทำไมก้อไม่รู้
อาจจะดูเหมือนว่าพี่แมคทำคะแนนได้มากกว่า(มั้ง) ก้อเหมือนได้มีโอกาสใช้เวลาอยู่กะคุ๊กกี้มากกว่าพี่ไนท์อ่ะ
แต่ถ้าเรื่องนี้มัน 3P ก้อขอให้มันเป็น 3P จนจบนะ ไม่ใช่ตอนจบกลายเป็นมีคนหนึ่งตายแล้วให้อีกคนอยู่ดูแลน้องกี้อ่ะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นเค้ารับมายด้ายยยยยยยยยยย

[Me_kame_nishi]

อ่านทันล่ะ
เนื้อเรื่องสนุกน่าสนใจดีค่ะ
รอตอนต่อไปนะค่ะ

[Rinze]

เหมือนพวกอายุ 14 มีแฟนคนแรก...
เป็นตาแก่เพ้อถึงอีหนู หรือเป็นเด็กน้องแรกรักล่ะเนี่ย!?

[Baruda]

  

เป็นกำลังใจให้คนแตง

[jimmyjimmy]

 

ไงพ่อสองหน่อ

เจอ คุ๊กกี้ รสนี้เข้าไป

ไปไหนไม่เป็นเลย 

[Pikky]

เจอกันไม่ทันถึงเดือนเลย พี่แมค กับ พี่ไนท์ จับหนูคุ๊กกี้กินซะแระ
สงสารเด็กจังเลย อิอิ

ไหนจะต้องมาสับสนกับความรู้สึกตัวเองอีก อ่านแล้วลุ้นจริงๆๆ
ว่าทั้ง 3 คน จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นยังงัย

น่าติดตาม ตอนต่อไป

[Yunatsu]

จิงๆๆๆ ทำตัวเปนคนดีพี่ ทั้งพี่ไนท์ แล้วก้พี่แมคเลย

เปนคนดีๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วน้องกี้จาได้เชื่ออออ

[เมฆาสีน้ำเงิน]

จะมีฉากแฮมเบอเกอมั้ยฮะ อยากอ่านอ่ะ ฮิ้วววววว

[aphanite]

จะมีฉากแฮมเบอเกอมั้ยฮะ อยากอ่านอ่ะ ฮิ้วววววว

เหนด้วย อย่างสุดซึ้ง
ฮ่า ๆๆๆ

[4life]

สมควรเเล้วชิ

ทำเป็นมาเล่น หมาหยอกไก่กับกี้

[DexTunG]

 

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 6

คุกกี้ลงรถมอร์เตอร์ไซค์รับจ้างที่หน้าบ้าน และอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองบ้านหลังข้างๆ ที่ยังคงปิดเงียบเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แม่กลับมาจากทำงานแล้ว และเรียกให้กินข้าวก่อนทำการบ้านเหมือนเคย ยังไม่ทันจะได้ลงมือกินข้าวก็ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้านข้างๆ
เป็นพี่ไนท์ที่กลับบ้านมาก่อน แต่แม่กลับหันมาหาคุกกี้ที่กำลังเตรียมจะกินข้าว
“คุกกี้ มีอะไรหรือเปล่าลูก”
“มีอะไรล่ะฮะ”
“คุกกี้ แม่ไม่ได้ตาบอดนะ” แม่บอกลูก แต่ปรายตาไล่พี่ไก่ไปที่อื่น ก่อนที่จะลดเสียงพูดลง “ที่ลูกดูเงียบไป กับไอ้ร่องรอยพวกนั้น แล้วที่ไนท์กับแมคก็ดูเกาะแกะลูกอยู่น่ะ”
“แม่ฮะ ผมขอโทษ ผมจะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น” คุกกี้ก้มหน้ามองข้าวในจาน
“แม่รู้ว่าลูกตั้งใจเรียน แม่ไม่ได้อยากกดดันลูกในเรื่องนั้น” แต่แม่กลับนิ่งอึ้งไป “ลูกมีความสุขหรือเปล่า”
“ผมไม่รู้” คุกกี้ตอบตามตรง “บางทีผมก็มีความสุข แต่บางทีผมก็คิดว่าผมกำลังทำผิดอยู่”
“ผิดเรื่องไหนล่ะ”
คุกกี้ไม่ได้ตอบคำถามแม่  ทำให้แม่นิ่งคิดแล้วถามขึ้น “พวกเขาจีบลูกทั้งคู่เลยหรือ”
คุกกี้พยักหน้า ขณะที่แม่กำลังคล้ายจะเป็นลม “แล้ว...ลูกคิดว่ายังไง”
“ผมไม่รู้”
แม่พยักหน้า เหมือนสติจะเริ่มกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่ว่าแม่จะยอมรับได้ง่ายๆ หรอกนะที่ลูกแม่มีผู้ชายมาตามรับตามเฝ้าน่ะ แต่อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” เหมือนประโยคนี้แม่จะบอกตัวเองมากกว่าบอกลูก “ทีแรกน่ะแม่กลัวว่าลูกจะไปทำให้เขา 2 คนผิดใจกัน แต่พอดูๆไป ตั้งแต่วันที่ไนท์มารับลูกที่บ้าน แล้วยังเมื่อวันก่อนที่มาเกาะรั้วยืนคุย ทั้งที่ทุกเช้าแมคจะเป็นคนไปส่งลูกไปโรงเรียน แต่ลูกกลับพูดเล่นน้อยลง แล้วก็ดูเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา แม่ก็มาคิดว่าแม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปไม่ได้”

คุกกี้ได้ยินเสียงแม่ แต่ยังรู้สึกเหมือนมองเห็นแต่ใบหน้าของทั้ง 2 คนอยู่เคียงข้างกัน
คนหนึ่งทะลึ่งตึงตัง
อีกคนหนึ่งดูสุขุม
แต่ว่า.....

“บางทีลูกก็ดูเครียดกับเรื่องเรียนจนแม่เป็นห่วง แต่ถ้ามีคนเข้ามาแบบนี้ทีเดียว 2 คนมันก็มากไป”
คุกกี้เอียงคอ ทำท่าหนักใจไม่แพ้แม่ “ผมก็ว่ามันมากไปจริงๆแหละ”
“ลูกรักคนไหนก็ควรเลือกเพียงคนเดียว อย่าปล่อยให้ค้างคา ยิ่งปล่อยเวลานานไปมันจะยิ่งไม่ดีกับใครสักคน”
“อันนี้แหละที่มันยาก เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“เขาทำให้ลูกเสียการเรียนบ้างหรือเปล่า”
“ก็เวลาไปทำการบ้านทำแบบฝึกหัดที่บ้านโน้น เวลาไม่เข้าใจเขาก็สอน ตอนเรียนก็มีส่งแมสเซจมาให้ตั้งใจเรียน แต่เวลาที่เขาเอาแต่ใจก็...ต้องเอาจริง ถึงจะคุยกันรู้เรื่อง”
“ก็ยังดี” แม่พยักหน้าหงึกหงัก “ความรักเป็นเรื่องของความสุข แต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่ามันเป็นทุกข์ มันก็ไม่ใช่ความรักแล้ว”
“ครับแม่”
“กินข้าวเถอะ จะได้ไปอาบน้ำทำการบ้าน”
แต่ว่ามีแมสเซจส่งเข้ามา แม่หันไปมองที่ข้างบ้าน อย่างที่คาดไว้ ชายหนุ่มตัวสูงยืนชะเง้อมองเข้ามาในบ้าน แม่เลยหันมา
“บอกเค้าไปว่าแม่บอกให้ทำการบ้านให้เสร็จก่อน ถึงจะให้ไปหา”
คุกกี้พิมพ์ข้อความส่งกลับไป ขณะที่แม่พูดย้ำอีกครั้ง
“คุกกี้ ลูกเป็นเด็กดี แม่ไม่อยากเห็นลูกเป็นทุกข์เพราะความรัก”
“ฮะแม่”

คุกกี้ก้มหน้ากินข้าว ขณะที่ค่อยๆ ลำดับเรื่องราวทั้งหมดอีกครั้ง

-*-*-

คุกกี้เดินไปที่ริมรั้วเหยียบบนเก้าอี้ซักผ้าของพี่ไก่ แล้วชะโงกหน้าเข้าไปในบ้านข้างๆ มองเห็นรถของพี่แมคจอดอยู่ข้างรถหรูของพี่ไนท์ แต่ยังไม่ทันจะร้องเรียก พี่ไนท์ก็รีบออกมาจากบ้านก่อน
“น้องกี้ ไม่เข้ามาล่ะ”
พี่แมคเดินตามออกมายิ้มหวาน ท่าทางสุขุมเหมือนเคย
“มืดแล้วเดี๋ยวยุงกัดจะไม่สบาย”
“เอาการบ้านมาทำที่นี่ก็ได้”

พี่แมคกับพี่ไนท์พยายามโน้มน้าว แต่เมื่อคุกกี้ยังนิ่งเฉยพี่ทั้ง 2 คนก็พลอยเงียบตาม เดินเข้ามาหา 2 คนจับมือน้องไว้คนละข้าง
บางอย่างในแววตาของน้องทำให้ชายหนุ่มคนที่ชอบพูดจาเอาแต่ใจเริ่มหวาดกลัว
“น้องกี้ พี่ขอร้อง อย่าเพิ่งพูดคำนั้น พี่ขอโอกาส....” เสียงพี่ไนท์ที่มักจะเต็มไปด้วยความร่าเริงกำลังสั่นเครือ แววตาที่มักวาววับเหมือนอยากจับน้องกินทั้งตัว ตอนนี้มีแต่ความกังวล
“น้องกี้” พี่แมคเรียกเบาๆ แต่มือแข็งแรงที่จับมือน้องไว้กระชับแรงขึ้น
“ผมแค่ขอคุยกับพี่โดยที่มีรั้วกั้นเท่านั้นแหละฮะ”
พี่ทั้ง 2 คนพยักหน้า ขณะที่น้องก้มหน้ามองมือที่ถูกกุมไว้
“ผมมักมีแต่คำถามที่ไม่มีคำตอบมาตลอด เพราะผมปฏิเสธว่าเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกัน จนเมื่อกี้นี่เองที่ผมแน่ใจว่าเรื่องทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกัน”
พี่ทั้ง 2 คนยังคงนิ่งเงียบตั้งใจฟัง
“ผมขอให้พี่ช่วยลบสิ่งที่ผมเคยเล่าให้พี่ฟังก่อนหน้านี้ออกไปก่อนนะฮะ”
พี่ทั้ง 2 คนพยักหน้าตาม
“พี่เห็นแล้วว่า บ้านผมน่ะมีใครบางคนหายไป วันที่เขาจะไปเขาพูดอะไรหลายอย่างกับแม่ แต่ผมก็ได้ยินเหมือนกัน มันรวมถึงที่เขาว่าเพราะแม่ไม่สามารถให้ในสิ่งที่เขาต้องการได้เขาก็เลยไปหาคนอื่น แล้วอย่างที่พี่รู้ คือมีคนที่รู้สึกดีกับผม แต่ผมปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นผ่านไป ด้วยการบอกกับตัวเองว่า เพราะผมมีหน้าที่เรียน ผมต้องสอบให้ได้ ทั้งที่จริงแล้วมันเป็นเพราะผมได้ยินเสียงของเขาดังอยู่ในนี้” น้องดึงมือกลับแล้วชี้ไปที่หน้าผากของตัวเอง “เสียงของเขาบอกว่าผมไม่ดีพอ ไม่มีวันที่จะให้ในสิ่งที่อีกคนต้องการได้ จนเมื่อผมมาเจอกับพี่”
“น้องกี้” พี่ไนท์ขัดขึ้นแต่คุกกี้รีบพูดต่อ
“พี่ฮะ จนถึงเมื่อกี้ ที่ผมคิดว่า การที่พี่ไม่เคยฟังผมและการที่เราเริ่มต้นกันแบบนั้นมัน..ดี....เพราะทำให้ผมก้าวข้ามบางสิ่งบางอย่างไปได้ แม้ว่าผมจะเต็มไปด้วยความสับสน"
น้องยังคงก้มมองมือของตัวเองเมื่อพูดต่อไป
"จนถึงตอนนี้ผมก็...ยังอยากให้พี่จูบผม กอดผม เพียงแต่ว่าในตอนที่พี่กอดผม ผมได้ยินเสียงของเขาแล้วผมก็คิดแต่ว่า ผมจะทำทุกอย่างไม่ให้พี่ทิ้งผมไป แล้วพอสุดท้ายผมก็ปฏิเสธพี่ ในเวลาที่ผมอยู่คนเดียว ผมก็ยิ่งรังเกียจตัวเองที่ทำร้ายพี่ ทำร้ายตัวเองแบบนี้”
“น้องกี้ไม่ได้ทำร้ายพี่นะ” พี่แมคท้วงขึ้น
“ผม..ทำร้ายพี่ทั้ง 2 คน เพราะในขณะที่พี่ทำให้ผมโดยไม่รังเกียจ พี่รักผมจนยอมหยุดทั้งที่เราต่างก็รู้ว่ามันยากขนาดไหน แต่ผมกลับไม่ได้รักพี่มากขนาดนั้น”
“ไม่เป็นไรพี่รักกี้ อย่าคิดอะไรแบบนั้น พี่รอให้น้องพร้อมได้” มือแข็งแรงของพี่ไนท์แตะที่ใบหน้าอ่อนใสให้เงยขึ้นมาหา

[MyTeaMeJive]

“ตอนที่พี่ส่งผมกลับมาบ้านคืนนั้น ผมคิดขำๆว่า คนที่เป็นอย่างผมน่ะ ถ้าไม่เป็นซาดิสต์ ก็ต้องรักผู้ชายอีกคนมากจนยอมเจ็บแทบตายขนาดนั้น แล้วผมก็คงเป็นซาดิสต์เพราะผม....” ใบหน้าอ่อนใสมีรอยยิ้มเหยียดๆ
“ที่เจ็บมากเพราะพี่ไม่ได้เตรียมให้ดี ไม่ใช่เพราะสิ่งที่อยู่ในใจของกี้หรอกนะ” พี่แมคอธิบาย “ทั้งที่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของน้อง แต่พี่ก็กลับไม่ได้เตรียมพร้อมมากกว่านี้”
“ผมต้องการพี่มากกว่าที่พี่คิด แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกรังเกียจตัวเองที่ใช้เซ็กซ์นำทางเหมือนคนๆนั้น”
“เราค่อยๆ เรียนรู้ไปด้วยกันก็ได้” พี่แมคพลิกมือขาวนิ่มขึ้นมาจูบ “อย่าเอาแต่โทษตัวเอง”
พี่ไนท์ยังคงเหมือนน้ำตาซึม “พี่ก็มองเห็นอยู่ว่าที่บ้านของน้องน่ะแตกต่างจากบ้านอื่น แต่ก็ไม่คิดว่า มันเกิดจากคนเห็นแก่ตัว น้องกี้...อย่าทิ้งพี่นะ พี่ไม่เหมือนเค้า”
คุกกี้ส่ายหน้า “ผมรู้ว่าคนที่โดนทิ้งน่ะ มันเจ็บขนาดไหน ผมถึงไม่อยากเป็นคนที่โดนทิ้งอีก แต่ไอ้การที่ผมไม่อยากทำให้พี่เจ็บด้วยการไม่เลือก ผมก็รู้สึกว่าผมเห็นแก่ตัวที่สุดเหมือนกัน”
“น้องไม่ได้เห็นแก่ตัว พี่ต่างหากที่เห็นแก่ตัว ไม่มีใครยอมถอยจนทำให้น้องไม่มีความสุข” พี่แมคพูดเสียงต่ำๆ ขณะที่ก้มลงจูบที่ข้างหู
“แม่บอกกับผมว่าความรักเป็นเรื่องของความสุข แต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่ามันเป็นทุกข์ มันก็ไม่ใช่ความรักแล้ว”
แขนแข็งแรงของพี่ไนท์โอบข้ามรั้ว เหมือนอยากรั้งน้องมากอดไว้ “น้องกี้ ไม่นะ..”
“ผมไม่ได้บอกเลิกกับพี่ พี่อย่ากลัวไปเลย”
พี่ไนท์ตาแดงก่ำ สูดจมูก ขณะที่น้องพูดต่อ
“ถ้า...พี่ไม่รังเกียจ เราคบกันไปแบบนี้ จนกว่าจะถึงวันที่พี่พบคนที่เขาดีกว่าผม แล้วพี่ค่อยบอกกับผม แบบนี้ดีกว่ามั้ยฮะ”
 
“น้องกี้ พี่อาจดูทะลึ่ง หรือเอาแต่ใจตัวเอง แต่พี่รักน้องมากกว่าที่น้องคิดนะ” พี่ไนท์พูดอย่างหนักแน่น
“ที่ผ่านมา คงเพราะพี่ก็แข่งกันจีบน้องด้วย แทนที่จะปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆ เป็นไป พอน้องบอกว่าชอบทั้งคู่ก็เลยไม่มีใครเตือนใคร ล็อคน้องเข้าห้องกันทันที” พี่แมคอธิบาย
“อย่าเป็นกังวลเรื่องของพี่ ก็อย่างที่แม่บอกน่ะแหละ ความรักเป็นเรื่องของความสุข” พี่ไนท์บอกพลางลูบผมเบาๆ
“เข้าบ้านเถอะ ถ้าทำแบบทดสอบไม่เข้าใจก็ถามพี่ได้”

คุกกี้พยักหน้า แล้วทำเหมือนนึกขึ้นได้
“เออ..ใช่ วันนี้พี่ๆ กลับบ้านกันเร็วมากเลย มีอะไรหรือเปล่าฮะ”
“ไม่มีหรอก” พี่แมคบอกยิ้มๆ
“ก็แค่เบื่อเหล้า อยากกินคุกกี้น่ะ”
“พี่ไนท์อ่ะ ซึ้งได้ไม่ถึงนาที” คุกกี้ทำท่าเหนื่อยใจ แล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะ
พี่ไนท์ปล่อยมือแล้วขยี้ผมน้องเบาๆ “ต้องหัวเราะอย่างนี้สิ ถึงจะเป็นคุกกี้ พี่รักน้องนะ”
“ไปทำการบ้านเถอะ” พี่แมคบอกอีกครั้ง แล้วค่อยๆ คลายมือออก
คุกกี้พยักหน้าแล้ววิ่งกลับเข้าบ้าน

ดวงตาอ่อนโยน 2 คู่มองตามจนน้องเข้าบ้าน ปิดประตู
“กูนึกแล้ว”
“นึกว่าอะไร”
“คุกกี้บ้านนี้ถ้ากินแล้วติดจนตาย”
“กูก็นึกแล้ว”
“นึกว่าอะไร”
“คุกกี้บ้านนี้กินแล้วหลงรักหัวปักหัวปำ"

-*-*-
อีก 1 ตอนจบแ้ล้วครับ

[butajang]

ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เกือบไปเเล้ว คิดว่าจะได้กิน มาม่า ดีเเล้ว ที่เริ่มคิดกันได้ เเต่เก็บเอาไว้ทั้ง 2 คนก็ดีนะ สงสาร อะ 

[thisispom]

ชอบที่คุณแม่พูดมากๆ เลย “ความรักเป็นเรื่องของความสุข แต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่ามันเป็นทุกข์ มันก็ไม่ใช่ความรักแล้ว”

[fuku]

อยากกอดคุณแม่จังเลยค่ะ
น้องเป็นเด็กดีเพราะคุณแม่แท้ๆ

ความคิดสอนกันไม่ได้ แต่สอนวิธีคิดได้ คุณแม่ยอดเยี่ยมมากค่ะ ^^v

[p_phai]

ไม่อยากให้จบเลยอะครับ

[iranen]

มีตอนพิเศษเยอะๆนะ
รอลุ้นตอนจบจ้า

[jimmyjimmy]

เหลือตอนเดียวเหรอ

งั้นตอนหน้า ให้พี่ไนท์ กะ พี่แม็ค กินคุ๊กกี้

นะ นะ นะ 

[Me_kame_nishi]

ขอบคุณคุณแม่ที่เข้าใจและยอมรับลูกในสิ่งที่เป็น

[ลูกลิงแสดงตัว]

แอร๊ยยย แอร๊ยยย แอร๊ยยย

...คุกกี้บ้านนี้กินแล้วติดจนตาย
คุกกี้บ้านนี้กินแล้วหลงหัวปักหัวปำ หุหุ...คิดไดนะ2หนุ่ม
รักแม่น้องกี้ เข้าใจลูก น้องกี้เป็นเด็กดีเพราะแม่เนี่ยล่ะ
 :pig4:ไรเตอร์นะคะ ใกล้จบแล้วอ่า... แฮปปี้ เอ็นดิ้งใช่มั้ย อิอิ

[anajulia]

น้องกี้ของพี่ น่ารัก อยากกอดรวบทั้งสามคน
ยิ่งอิพี่ไนท์นี่นะ เสียภาพไม่มีเหลือเลย ถึงกับน้ำตาเล็ด โถววววววววววววววว มากอดโอ๋มามะๆ

น้องjiveteaคะ ดูประโยคนี้นะ
“ผมมักมีแต่คำถามที่ไม่มีคำตอบ เพราะผมปฏิเสธว่าเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกัน จนเมื่อกี้นี่เองที่ผมแน่ใจว่าเรื่องทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกัน”
 พี่นุ่นงงนิดๆ ถ้าเป็น..... “ผมมักมีแต่คำถามที่ไม่มีคำตอบมาตลอด เพราะผมปฏิเสธว่าเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกัน จนเมื่อกี้นี่เองที่ผมแน่ใจว่าเรื่องทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกัน” (แค่เสนอแนะเฉยๆนิ)
แล้วก็ประโยคจบตอน “คุกกี้บ้านนี้กินแล้วหลงรักหัวปักหัว (ตอนท้ายมันหายนะคะ)

ปล.แน่ใจว่าเป็นน้องเพราะเรียกกระต่ายน้อยว่าพี่ค่ะ ^o^

[andy_kwan]

+1ให้กับคุณแม่ของน้องคุ้กกี้  ช่างเข้าใจหาวิธีสอนลูกได้อย่างเนียนจริงๆ

[bbyuqin]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านแต่สนุกมากเลยอ่ะ..
มันก็พันกันไปสามคน...แต่ไนท์กับแม็คก็ดูรักน้องดีนะ...สู้ๆต่อไป อิอิ

[van]

สนุกมากค่ะ  ไรท์เตอร์  
ใกล้จะถึงตอนจบแล้วแต่ก็ยังอยากให้มีตอนพิเศษออกมาเป็นช่วง ๆ อยู่นะคะ
เพราะชอบน้องคุกกี้  น้องมีความคิดความอ่านดี ๆ ให้น่าติดตามทำความรู้จักอีกน่ะค่ะ
ไรท์เตอร์อย่าพึ่งพาน้องจากลากันไปเลยนะคะ.....ส่วนสองหนุ่มก็แลดูน่ารักน่าหยิกไม่หยอกค่ะ
อยากจะติดตามเรื่องราวในช่วงชีวิตมหาวิทยาลัยของน้องว่าสองพี่จะประคับประคองเรือรักลำนี้ไปยังไง.....
ขอบคุณไรท์เตอร์มากนะคะ   แน่น ๆ +1 ส่งกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า.....

[yayee2]

แบบนี้ซิกี้ ถึงจะเรียกว่าคนเก่งจริง