ตอนพิเศษ ความ romantic ของลูกผู้ชาย-
roseว่าด้วยเรื่องโรแมนติค แล้วเนี๊ยะ ตั้งแต่ ตกล่องปล่องชิ้น กับไอคุณคิมมา...ผมกับมันแทบหาความโรแมนติคกันไม่เจอเลย...ด้วยตัวผมเองไม่ชอบอะไรแบบนี้ซักเท่าไหร่ ไอคิมก็คงเหมือนกัน(มั้ง ?) วันเกิด วันวาเลนไทน์เหรอ ก็งั้นๆ ก็เหมือนๆวันปกติ ตื่นตอนเช้า กินข้าวแต่งตัวไปทำงาน เลิกงานกินข้าว อาบน้ำ ดูข่าว (เล่นเอ็ม) นอน ไม่มีคำว่าพิเศษ เราดูแลกันและกันทุกวันอยู่แล้ว..
แต่ก็มีบ้างที่ผมรู้สึกว่า อืม อะไรเนี๊ยะ เขินจัง คิคิ...ใจมันเต้น ดีใจอยู่ลึกๆ..มันวาบๆอะ..
ดอกกุหลาบสีแดงในวันวาเลนไทน์ หลายๆคนอาจจะได้จากแฟน จากคนรักมาไม่รู้กี่ สิบ กี่ร้อย ดอก แต่สำหรับผม มีแค่ 2 ครั้งในชีวิต ที่ได้ดอกกุหลาบสีแดง ดอกเล็กๆ จากมือ ผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าแฟน
ครั้งแรก จำได้ว่าตอนนั้น ผมกับมันไปติดต่อเรื่องงานกันที่ชลบุรี...ขากลับแวะเยี่ยมอดีตคนงานของผมที่โรงพยายาลฉะเชิงเทรา(มันชื่อโรงบาลไรไม่รู้อะ)..คุยกับคนงานนานพอควร จนมืด ...ผมกับไอคิมจึงลาคนงานกลับบ้าน
เดินออกมาจากโรงบาล หิวอะ มันจึงชวนผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารเล็กๆ ตรงหน้าโรงบาลก่อนผมก็โอเค
ร้านเป้นร้านเล็กๆ แต่ค่อนข้างที่จะสะอาดสะอ้านดีพอควร...พอเข้าไปพวกผมก็สั่งกับข้าวกันอย่าง 2 อย่าง..เป็นอาหารทะเลสดๆ..
ขณะที่นั่งรออาหารมาเสิร์ฟอยู่นั้น ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึง หอบดอกกุหลาบสีแดงมาด้วยหลายสิบดอก ตัวผมเองก็มองเฉยๆ เพราะรู้ที่มาที่ไปของเด็กพวกนี้ ผมจึงเลือกที่จะไม่อุดหนุน ถึงจะสงสารเด็กก็เถอะ..
“พี่ค่ะ..ช่วยซื้อ ดอกไม้หนูหน่อยค่ะ” เด็กน้อยพูดขึ้นเบาๆท่าทางเกรงอกเกรงใจ
“ไม่หล่ะครับ น้อง ไม่รู้จะซื้อให้ใคร” ผมพูดยิ้มๆ ปฏิเสธน้องไปอย่างสุภาพ
เด็กน้อยทำสีหน้าผิดหวัง เล็กๆ แล้วตั้งท่าเดินจากไป
“ดอกเท่าไหร่” เสียงห้วนๆแข็งๆ ที่คุ้นเคย(สำหรับผม) ดังขึ้น ทำให้เด็กน้อยสะดุ้ง
“ ดะ ดอก 10 บาทค่ะ” น้องพูดขึ้นมาเบาๆ
ไอคิมยื่นมือยาวๆ ของมันไปดึงดอกกุหลาบในอ้อมแขนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา ดอกนึงโดยไม่เลือกไม่อะไรเลย หยิบได้กูหยิบ พร้อมกับยื่นแบงค์ 20 ให้น้องไป
“ไม่ต้องทอน” พูดสั้นๆ หน้าบึ้งๆ
ไม่ต้องรอให้บอก ครั้งที่สอง น้องสะดุ้ง แล้วเดินหายแว้บ ออกจากร้านไปเลย โธ่ๆๆ คงขวัญกระเจิงไปเลยซินะ ผมก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความขำ..ไอคิมไอยักษ์เอ้ย แล้วนั้นมึงจะซื้อมาทำไมหล่ะนะ ผมก้มหน้าส่ายหัวอย่างขำๆ
“อึ๊..ให้” ยังไม่สิ้นเสียงของมันเลย
ดอกกุหลาบสีแดงดอกจิ๋ว ก็หล่นแปะลงบนโต๊ะด้านหน้าผม...ผมเงยหน้ามองมัน..อย่างอึ้งๆ..พูดไม่ออก...ไอบ้า ใครเค้าให้ดอกกุหลาบแฟนแบบนี้กัน ไม่มีความน่ารักเอาซะเลย โยนให้เนี๊ยะนะ ชิ..มองหน้ามันอย่างงอนๆ..ไม่ยอมหยิบดอกไม้ขึ้นมาเลยแหละ...
แต่ดูท่ามันก็ไม่ได้สนใจใยดีผมหรอกครับ พอมันโยนเสร็จมันก็นั่งเอกเขนก ชมนกชมไม้มองผู้คนของมันไปเรื่อยน่าหมั่นไส้มาก
ผมก้มหน้ามองกุหลาบดอกน้อยที่วางอยู่ตรงหน้า ถึงไอคิมมันจะไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ แต่ผม..ก็เต็มใจสุดๆที่จะรับ ในอกมันหวามๆ..นี้เป็นดอกไม้ดอกแรกที่ไอคิมมันให้ผม...รู้สึกดีใจยิ่งกว่าได้ทองหนัก 10 บาทอีกแหนะ ไม่รู้ทำไมถึงดีใจขนาดนี้ก็ไม่รู้ กับกะอีแค่ ดอกกุหลาบ ดอกละ 10 บาท..
อยากหยิบขึ้นมาเชยชมซักหน่อย แต่ กลัวเสียฟอร์มอะ กลัวมันรู้ว่าผมดีใจกับดอกกุหลาบ 10 บาทที่มันให้มา ....เริ่มคิดวางแผนแหละ ทำไงดีหว่า.......
“อาหารมาแล้วค่ะ..วางเลยนะค่ะ” อ้า พอดีเลยครับ พนักงานเสิร์ฟมาเสิร์ฟอาหารพอดี ได้เสียเลย
หุหุ ไอโมค่อยๆเอามือหยิบดอกกุหลาบที่มีพลาสติกใสบางๆหอเอาไว้อย่างประณีต...มาถือไว้ในมือ ...ทำหน้าทำตาประมาณว่าก็มันเกะกะพี่เค้าจะเอากับข้าววางอะ แฮะ...
กลั้นยิ้ม กลั้นอาการดีใจจนเวอร์ของตัวเองเอาไว้แทบตาย...พอหยิบมาถือไว้แล้ว ก็ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหนสิครับคราวเนี๊ยะ จะวางไว้บนโต๊ะ ก็กลัวกลีบมันช้ำ(เวอร์อะ) กลัวมันสกปรก จะถือไว้ก็กลัวกินข้าวไม่ถนัด ดี ไม่ดี ดอกมันลงไปจุ่มกับต้มยำกุ้ง คราวนี้หล่ะบรรลัยเลย หรือจะเอาวางไว้บนตักดี โอ๊ะไม่ดีหรอกเดี๋ยวเผลอ..ไม่ระวังหล่นลงพื้นแย่เลย ..ตอนนั้นมัวแต่คิดหาที่เก็บดอกกุหลาบครับ จนลืมฟอร์มที่วางไว้เมื่อกี้เลย ไอคิมมันคงเห็นท่าทางประหลาดๆของผมแล้วเป้นแน่...
เอาวะ...พอตัดสินใจได้แล้ว ไอโม ก็จัดการเอาดอกกุหลาบ สอดลงไปที่คอเสื้อของตัวเอง จับชายเสื้อด้านหน้ายัดๆเข้าไปในกุงเกงด้วย เพื่อไม่ให้ดอกกุหลาบมันหล่นอะ..พอดีว่าดอกกุหลาบดอกเล้กๆนี้ก้านยาวมาก พอเอาสอดลงในเสื้อดอกมันก้อโผล่ๆมาตรงข้างแก้มผมพอดี แฮะ ได้กลิ่นหอมๆของมันด้วยอะ...ไอโมก็เผลอยิ้มออกมาอย่างปลื้มๆ คิดว่าตัวเองทำดีสุดๆแล้วนะ.....
แต่พอนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ใจหายวาบหน้าชาหนึบ โคตรอายเลย รีบเงยหน้าขึ้นไปมองไอคิม...ฮู้ๆๆ ค่อยยังชั่วครับ มันไม่ได้สนใจผมเลย มันจัดการจ้วงข้าวไปก่อนผมแล้ว ไอโมก็โล่งสิครับ
จัดการเลื่อนจานข้าวมาด้านหน้าตัวเองแล้วจ้วงตามไอคิมมันไปติดๆ..พร้อมกับรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ตั้งใจยิ้มนะ ก็คนมันปลื้มอะ...อุปทานไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่น่าเชื่อเนาะ ดอกกุหลาบดอกเล็กๆแค่นี้ แต่ทำมันถึงได้โคตรหอมเลย...
ใช้เวลากินข้าวได้ไม่นาน ผมกับมันก็อิ่ม จ่ายตังค์เรียบร้อยผมก็ลุกขึ้นพร้อมกับดึงดอกกุหลาบโคตรหอมที่ไอคิมให้มา มาถือไว้ในมือ ดึงเสื้อออกจากกุงเกงด้วย แล้วเดินตามไอคิมต้อยๆไปขึ้นรถ โดยที่ผมกับมันไม่พูดอะไรกันเลย..
พอมุดหัวเข้าไปในรถเรียบร้อย ไอคิมมันหันซ้ายหันขวา พร้อมกับสตาร์ทรถ...ผมก็ดึงเบลมาคาดหยิบหมอนอิงมากอดไว้แนบอก แล้วชื่นชมดอกกุหลาบในมือตัวเองด้วยความปลื้ม...
“ดีใจขนาดนั้นเชียว” อะ..อายอะ
ไอคิมมันแซวผมเสียงเป้นกระซิบเลย หน้ามันห่างจากหน้าผมแค่คืบ...มันเอาจมูกซู๊ดที่แก้มผมแรงๆทีนึง
“หึหึ..” มันหัวเราะหึหึ ด้วยความพอใจ
“ไอบ้า..” อายอะ..เอามือปัดแก้มตัวเองด้วยความเขินไม่รู้จะทำยังไงดี
สะบัดหน้าหนีจากมันแล้วหันหน้าไปมองทางหน้าต่าง นั่งอมยิ้มไปคนเดียวงั้นแหละ...ไอคุณคิมท่านก็อารมณ์ดีของท่านเหลือเกิน นั่งฮั่มเพลงไปตลอดทาง มีการชะลอรถหอมแก้มผมเป็นระยะ..แอะ..นี้เห็นแก่ดอกกุหลาบหรอกถึงได้ยอมเสียเปรียบชิ...
พอกลับถึงบ้านดอกกุหลาบดอกนั้นก็ได้ถูกผมนำไปผูกกับเชือกเอาหัวลง ห้อยไว้ที่ตู้โชว์ในห้องนั่งเล่น แฮะ..โดนไอคิมแซวอีกแหละเซ็งมันจริงๆ ไอบ้าไม่รู้รึไง คนมันปลื้ม ชิ... ปล่อยทิ้งไว้ ประมาณ อาทิตย์นึง มันก็แห้งสนิทดี ราไม่ขึ้นด้วยอะ ไอโมก็เอามาเสียบกับแจกัน(ไม่ใส่น้ำนะ) มันก็เหมือนกับดอกไม้แห้งอะครับ กลีบยังคงเป็นกลีบอยู่ แค่ไม่เป็นสีแดงเหมือนเดิมเท่านั้นเอง...ทุกวันนี้มันก็ยังเสียบอยู่ที่เดิมอะแหละ..แต่ เพิ่มมาอีกดอก คิคิ
อีกดอกนึงนั้น ไอคิมให้มาแบบไม่ตั้งใจอีกเช่นเคย...คราวนี้ไฮโซหน่อย ได้มาจากตลาดสดครับ วันนั้นเป้นวันพระ(อืมนะ) ออกไปซื้อกลับข้าว อาหารสดอาหารแห้งอะแหละ กับไอคิมที่ตลาดสดแถวๆหมู่บ้านแต่เช้ามืด...พอซื้อของได้ครบ ..ของเต็มตระกร้าเลย(เอาตระกร้าไปใส่อะ)
เดินออกจากตลาดหิ้วของพะรุงพะรังทั้งสอง คน อีกไม่กี่ก้าวจะถึง รถป๊อบ คันเล็กของผมที่จอดอยู่แหละ..
“ลืมซื้อดอกไม้ไหว้พระ” ไอคิมมันพูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย
แล้วมันก็เดินหันหลังดุ่มๆ กลับไปในตลาดเหมือนเดิม ไอโมก็วิ่งตามสิครับ แฮะ
ผมกับมันเดินมาหยุดอยู่ที่แผลงขายดอกไม้สด ที่อยู่อีกฟากของตลาด ดอกไม้สดจริงๆครับสงสัยคงพึ่งได้มาอะนะ มาตลาดแต่เช้ามืดก็ดีงี้แหละ....
“พี่ นี่ 5 กำ” ไอคิมมันพูดห้วนๆอีกเช่นเคย กับพี่คนขนขายดอกไม้คนสวย
ตอนแรก พี่เค้าก็ยิ้มพิมพ์ใจให้อยู่หรอก แต่พอได้ยินน้ำเสียงมะนาวไม่มีน้ำของไอคิม พี่หุบปากฉับ คว้า ช่อดอกกล้วยไม้ 5 ช่อ ใส่ถุงแล้วยื่นให้ไอคิมมัน...
ไอคิมรับถุงมาถือ ผมก้เป็นคนจ่ายตังค์อีกเช่นเคย
“พี่.. ขายไง” ไอคิมมันถามพี่คนสวยอีกครั้ง
มือมันที่ว่างอยู่แค่ปลายนิ้ว ได้ยื่นไปหยิบดอกกุหลาบสีแดงสดใส ที่อยู่ในถังพลาสติกเป็น ร้อยๆดอก มา ดอกนึง
“15 บาทจ้ะ” อืม ไอคิมมันยื่นแบงค์ 20 ให้พี่คนสวยอีกเช่นเคย
“ไม่ต้องทอน” ง่ายสั้นๆ แล้วมันก็เปิดตูดเดินกลับไปหารถ ไม่รอผมเลยอะ
ไอโมก็ต้องวิ่งตามอีกสิครับ ไม่เป็นไรครับ มือไม่ได้ถือของหนักเหมือนมัน แฮะ
“อะ..ให้” มันพูดแล้วยื่นดอกกุหลาบสีสันสดใสมาให้ผม..
ไอโมอึ้ง ไป 3 วิ และหยุดเดินทันที..
“ไม่เอาเหรอ” พอมันเห็นผมไม่หยิบดอกกุหลาบแถมยังหยุดเดินอีก
ไอคิมมันก็เลยหยุดบ้าง แล้วหันหน้ามามองผม
“เอาดิ” ยิ้มปากสั่น เล็กน้อยด้วยความดีใจ
ยื่นมือไปรับดอกกุหลาบมาถือไว้ในมือ..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วเดินนำไอคิมไปที่รถป๊อบที่จอดไว้ที่หน้าตลาด...
ในระหว่างซ้อนท้ายไอคิมกลับบ้านไอโมก็นั่งยิ้มไปตลอดทาง ..ดีใจอะ...ดีใจมากๆเลย..สองดอกแล้วสิเนี๊ยะ อดใจไม่ไหวกับความน่ารักของไอคิม ไอโมแลซ้ายแลขวาปลอดโปร่ง แล้วจัดการยื่นปากไปจุ๊บเบาๆที่ซอกคอไอคิม..
“อะ..หึ..เล่นไรเนี๊ยะ” เหมือนจะดุนะ แต่น้ำเสียงมันก็ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังอารมณ์ดี
ไอโมก็หัวเราะออกมาด้วยความปลื้มใจ...กับดอกกุหลาบแสนสวยดอกละ 15 บาทที่ไอคิมมันซื้อให้ในวันพระ...
**************************
-
Giftsอืมก็ใช่ว่าจะมีแต่ไอคิมอะนะที่ทำเรื่องแบบนี้ ไอโมก็พอจะมีเรื่องโรแมนติค กับเค้าบ้างเหมือนกัน....(โรแมนติคแบบบ๊องๆ)
จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงปีใหม่นะ..ผมเป็นคนไม่เคยให้ของขวัญใครอะ คือของขวัญเนื่องในโอกาสพิเศษอะไรเงี๊ยะไม่ค่อยมีนะ นอกจากให้เป้นรางวัลกับน้องชายผมอะไรแบบนี้อะให้ แต่ให้เพื่อเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสนั้นโอกาสนี้ นั้นหน่ะ น้อยมากจนแทบไม่มีเลย
แต่ปีนั้นไอโมรู้สึกไม่สบายใจอะอยากทำอะไรให้ไอคิมมันบ้าง...ชวนไออ้อนเพื่อนเลิฟไปเดินหาซื้อของขวัญให้ไอคิมกัน หาอยู่เป็นสัปดาห์ทัวร์ไปทุกที แต่ก็ปิ้ว คือ ยังไม่มีของขวัญอะไรให้มันอยู่ดี...อีกไม่กี่วันจะปีใหม่แหละเอาไงดีวะ...
“อ้อน..เอาไงดีวะ..ใกล้ปีใหม่แล้วอะมึง กูจะให้อะไรไอคิมดี...” ผมนอนแผ่หร่าอยู่กลางเตียง 5 ฟุตของไออ้อน..
.กลัดมัน เอ้ย กลัดกลุ้มสุดฤทธิ์ …แม่ม..หาของขวัญให้แฟนทำไมมันหายากงี้วะ รู้ไปหมดนะว่ามันชอบไม่ชอบอะไรแต่ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรให้อยู่ดี...
“ผัวมึงนะ ไม่ใช่ผัวกู กูจะรู้กับมึงไหม” ป้าดดดดดดดดดด ดูปากเพื่อนผมสิครับ
กับคนอื่นนี้พูดเพ๊ราะ เพราะ ทีกะผมนะ..ดูดิ ดูมันพูดเดะ
“เออ...” ขี้เกียจต่อปากต่อคำครับเลยเงียบ
และมันก็เงียบด้วย..เฮ้อ...
“กูกลับหล่ะ...จะไปเดิน เดอะมอลล์อีกรอบ ไปนะ” พูดจบก็เดินไปเปิดประตูเลยครับ
เฮ้อ...เอาไงดีวะกู...ผมขับรถจากซอยลาดพร้าว 112 กลับไปที่ เดอะมอลล์บางกะปิ อีกครั้ง.....
ผมเดินจนทั่วทุกชั้นเลยนะคราวนี้อะ...ซื้อเสื้อผ้าเหรอ ไม่ดี ไม่ดี เคยได้ยินพวกเพื่อนๆผุ้หญิงมันพูดว่า ซื้อเสื้อผ้าให้เหมือนกับจัดของให้แฟนหนีจากตัวเองเป็นลางไม่ดีอย่าๆ(คิดได้ไง)
ซื้อรองเท้า ไม่ดี ไม่ดี เหมือนกับให้เสื้อผ้าแหละไม่ดี ไม่เอา..เด๋วเป็นม้าย..ผมเดินวนจนทั่ว เป็น วันกันเลยทีเดียว...ไอโมมาหยุดอยู่ที่ชั้น ขายพวกตุ๊กตาอะครับ ชั้นนี้ผมเลี่ยงที่จะเข้ามา เพราะคิดว่าไม่มีทางอยู่แล้วที่ผมจะซื้อของจุ๋มจิ๋มพันธุ์นี้เป็นของขวัญให้ไอคิม.... แต่ ครับ แต่......
อะไรมันก็ต้องมี สิ่งงดเว้นกันทั้งนั้น...ในขณะที่เดินเรื่อยเปื่อยอยู่ใน สายตาไอโมก็ไปสะดุดกึ๊ก อยู่กับเจ้าตุ๊กตาตัวนึงเข้า...จากที่มองผ่านๆในตอนแรกไอโมก็สะบัดหน้าพรืด แล้วเดินดุ่มๆไปหาเจ้าตุ๊กตาตัวนั้น ยิ้มอย่างหมายมาด แล้วหอบมันไปที่เคาเตอร์คิดเงินทันที พร้อมทั้งให้พนักงานคนสวยช่วยห่อให้พี่ด้วยนะจ้ะ.....
ไอโมหอบกล่องของขวัญเดินตัวปลิวกลับบ้านแล้วเอาไปซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า แฮะ....
จนวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่หลังจากไปดิ้งกับพวกเพื่อนๆ จนคลานกลับบ้านกันแทบไม่ไหวแล้ว ...ไอโมก็อาบน้ำก่อนอะ อาบเสร็จก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วมุดหัวเข้าไปดึงกล่องของขวัญกล่องใหญ่ มาถือไว้แล้วเดินเซน้อยๆ ไปนั่งรอไอคิมอยู่บนเตียงมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันเอวไว้เท่านั้น( จะได้ไม่ต้องถอดให้ยุ่งยากไง คิคิ)
พอไอคิมเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเอาผ้าเช็ดหัวแรงๆ(กลัวหนังหัวมันหลุดออกมาด้วยตริงๆ) พอมันเห็นผมนั่งขัดสมาธิเรียบแปร่อยู่บนเตียงพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องใหญ่ในมือ...
มันก็ยิ้มหน้าบานแล้วเดินมานั่งบนเตียงตรงหน้าผม..
“อึ๊..ให้” พูดไปด้วยความมั่นใจแล้วยิ้มนิดๆ
พร้อมยื่นกล่องของขวัญสีแดงสดในมือให้มันไป....
“แกะเลยนะ” มันพูดยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
แล้วยื่นปากมาจุ๊บเบาๆที่ปากผม...ไอโมก็ยิ้มหน้าบาน แล้วพยักหน้าให้มันแกะ
“หา...บัคบันนี่” ครับ ไอโมซื้อตุ๊กตาบัคบันนี่ ให้ไอคิมมัน
ที่เป็นเจ้ากระต่ายหูยาวๆ ขายาวๆชอบกินแครอท เป็นชีวิตจิตใจ ที่แสนจะเกเรนั้นแหละครับ
ไอคิมมันมองผมอย่างขำๆ...หน้ามันเหวอไปเลย จับขาเจ้ากระต่ายบัคบันนี่ชี้ฟ้า แล้วมองหน้าผมอย่างอึ้งๆ
“คิดไงเนี๊ยะ” มันถามผมน้ำเสียงยังไม่หายอึ้ง
“นายอะ เดือนหน้าก็ต้องออกต่างจังหวัดอีกแล้วใช่มะ” พูดแล้วมองหน้ามันเขม็ง
“ใช่..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอตุ๊กตาตัวนี้อะ” ยังมึนครับยังมึน
“ก็นายอะ..เดือนๆนึงออกต่างจังหวัดตั้ง 4-5 วัน...ถึงจะไว้ใจขนาดไหนก็ระแวงเหมือนกันนะ” พูดแล้วทำหน้างอๆ หวงอะหวง
“ยังไม่เกี่ยวกับไอบัคบันนี่อยู่ดี” ยังเหวอครับ ยังเหวอ
“ต่อไปนี้นะ..นายออกต่างจังหวัด ต้องเอาบัคบันนี่ไปด้วย เข้าใจไหม..” มองมันอย่างคาดคั้น..เอามือบีบคอมันเบาๆ
“หา..” เอ๋า งง ครับ งง เลยมัน
“หึ เราสั่งทำสร้อยคอเป้นชื่อเรากับชื่อนาย ไว้แหละ พรุ่งนี้ได้..เราจะเอามาห้อยคอเจ้าบัคบันนี่ไว้...ทุกครั้งที่นายออกต่างจังหวัดต้องเอาไปด้วย..และเอาไว้บนเตียงนอนนายด้วยนะ” พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
“หา อะไรเนี๊ยะ...ล้อเล่นอะไร” มันถามท่าทางยังมึนไม่หาย...
ผมจึงออกแรงบีบที่คอมันอีกเท่าตัว...แล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้ามัน...
“หึ..พูดจริง..ใครต่อใครจะได้รู้ไงว่านายมีแฟนแล้ว..ห้ามยุ่ง..ส่วนนาย ก็ระวังไว้ดีๆ...นอกลู่นอกทางเมื่อไหร่โดน..เราซ่อนกล้องไว้ในนี้” เอามือไปจิ้มๆที่เจ้าบัคบันนี่ขายาว แล้วยักคิ้วให้ไอคิมยิกๆ...
“นายทำอะไรเรารู้หมด..ฉะนั้น พอถึงที่พัก ก้กรุณาเอาออกมาวางไว้บนเตียงด้วยนะครับ...คึคึ” หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์(จริงๆแล้วไม่มีหรอกกล้องหน่ะตอแหลอะ)
“หึหึ...555555555555555 โหยเชื่อเลย..น่ารักจริงๆมานี้ดิ....5555555555คิดเข้าไปได้ยังไงเนี๊ยะ...มาขอให้รางวัลคนน่ารักหน่อยสิ” แฮะ..แล้วจากนั้นมันก็กระโดดเข้าตระครุบผมอย่างด่วน
แฮะ...จริงๆแล้วของขวัญปีใหม่สำหรับปีนี้ของไอคิม ก้ยังเป็น..ไอแตงโมเชื่อมประเคนให้ถึงปากเหมือนเช่นทุกๆปีนั้นแหละครับ ส่วนน้องบัคบันนี่เป็นแค่ผลพลอยได้คิคิ......
มีความสุขในวันปล่อยผีคร้าบ
ไอโมก็ปล่อยแล้วเน้อ ผีอะ...
ผีทะเล กับผีเปรต คิคิ
หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2... (อ่าน 473970 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก