ดีมากโมโม ไม่ต้องให้ทวง 5555++ มาลงต่อแระ ตอนนี้กลับมาลงเอง ผลัดมือกันกับซินอีกรอบ อิอิ
**************************************************************************
ตอนที่ 66วันนี้เป็นเช้าที่สดใสในรอบ 2 ปีสำหรับผมเลยทีเดียว รู้สึกว่าอะไรก็ดูสวยงามไปหมด ...โล่งอกโคตรๆ นอกจากโล่งอกเรื่องไอคิมกะไออ้อนแล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดทั้งคืนว่าจะทำยังไงกับพวกมัน 2 คนดี จนผลอยหลับไป ผมก็ได้รับข่าวดีจากน้ากิต ถ้าเป็นปกติผมคงด๋อยแดกไปแล้ว แต่นี้ในสภาวะที่ผมต้องการผู้ช่วย สวรรค์ก็ส่งน้ากิต น้าชายที่เป็นเหมือนพ่อพระมาโปรดสำหรับผมวันนี้ แต่เป็นปีศาจร้าย ในวันที่ไอโมไม่ต้องการชิ
เช้านี้ตอนที่ผมเดินลงมาข้างล่างจะไปเรียนอยู่นั้น น้ากิต (ที่นานๆกลับบ้านที) ก็เรียกผมเข้าไปหาแกในห้องนั่งเล่นซะก่อน
“โม...เอ่อ...วันหยุดที่จะถึงนี้โม มีโปรแกรมจะไปไหนรึเปล่า” น้านมาแนวนี้ไอโมรู้เลยครับ ต้องใช้ให้ผมไปดูงานที่ไหนอีกแน่ๆเลย
“เอ่อ..ก็มีคิดๆไว้กับเพื่อนๆเหมือนกันครับ แต่ยังไม่ได้ตกลงว่าจะไปไหนดี” ฟามจริงยังไม่ได้คุยกับเพือนๆเลยครับแหลอะ หุหุ
“งั้น ...โมก็ลองชวนเพื่อนๆ ไปเที่ยว สนามกอล์ฟสิ” ผมก็เข้าใจอะครับ ว่าสนามกอล์ฟที่แกพูดถึงคือที่ไหน
น้ากิตแกไปสร้างสนามกอล์ฟให้คุณป้า ผู้มีพระคุณของแก ที่กบินห์บุรี เสร็จไปเยอะแล้วครับ ทำมา 2 ปี กว่าๆแล้ว ตอนนี้ที่นั้นเปิดให้คนจองห้องแล้วครับ ผมเคยไปคุมงานช่วงแรกๆที่พึ่งสร้างอะ หลังๆมาไม่ได้ไป พวกบ้านพัก สโมสร สระว่ายน้ำอะไรพวกนี้เสร็จไปหมดแล้ว เหลือแค่ตกแต่งสถานที่ ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ ซึ่งเป็นงานที่ไม่จบไม่สิ้นครับ
คุณป้าท่านอารมณ์บรรเจิด ท่านมักจะโทรบอกให้พวกผมไปทำนั้นทำนี้ให้ทุกวันหยุด เสาร์อาทิตย์ คือท่านก็อายุเยอะแล้วอะนะ ความสุขของท่านครับ ยอมๆกันไป ท่านโทรตามน้ากิตให้ไปด้วย แต่น้ากิตงานเยอะ ก็โบ้ยมาที่ผม แรกๆไอโมก็พอไปไหว หลังๆชักไม่ไหวครับ ต้องเรียนหนัก หน้าที่นี้ ผมก็เลยยกให้ไอเก่งมันไป...ซึ่งมันก็ชอบอะครับ ..น้ากิตยกรถ โฟร์วิล ของแกให้มันไปใช้ด้วย มันยิ่งชอบสิ ซิ่งใหญ่ กับ คู่หูมันหน่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอแมนอะแหละครับ เหอๆ
“ไม่ใช่ แค่ให้ไปเที่ยวเฉยๆ มั้ง มีไรเปล่าเนี๊ยะน้า...” มองหน้าแกอย่างจับผิด
“อืม..คืองี้นะ..โม..คุณลักษณ์ เค้าอยากสร้างบ้านพักอีก หลังนึง” อ้าว แล้วมันเกี่ยวกะผมตรงไหนอะคร้าบ คุงน้า
คุณลักษณ์ที่พูดถึงเนี๊ยะ คือเหลนคุณป้าครับ อายุมากกว่าผม 2 ปีได้ครับ แกเรียนวิศวะที่มหาลัยเอกชนแห่งนึง จะจบปีนี้หล่ะ ตามประสาลูกคนมีกะตังค์...แกคงอยากลองของครับ
“เฮ้อ แล้วไงอะน้า....” ชักรมณ์บ่จอยครับ
หน้าเริ่มตึงแหละ วันหยุดยาวเลยนะนั้นหน่ะ ผมจำไม่ได้ครับ ว่าวันหยุดอะไร คือช่วงๆนี้แหละครับ หยุดเลือกตั้งหรือหยุดออกพรรษา อะไรซักอย่างแหละ
“คือ คุณป้า ท่าน ให้น้ามาถาม โมดู ว่าช่วยเป็นที่ปรึกษาให้คุณลักษณ์ได้ไหม...” น้านเอาชื่อคุณป้ามาอ้างอีก
“น้าผมอะ เรียนบัญชีนะ ไม่ได้เรียนวิศวะเหมือนคุณลักษณ์ซะหน่อย จะไปช่วยอะไรแกได้หล่ะ” หงุดหงิดครับ หงุดหงิด..
“ประสบการณ์โมกับคุณลักษณ์มันต่างกันเว้ย โมก็รู้นี้หว่า...น่า คุณลักษณ์แกแค่จะเขียนแบบบ้านของแกเองเท่านั้นแหละ วันหยุดนี้แกจะไปดูที่ ..โมไปช่วยๆแกหน่อยแล้วกัน..และอีกอย่างคุณลักษณ์แกจะเอาเจทสกีไปลงด้วย” สะอึกครับ มองหน้าแกอ้าปากหวอ..เอ๊ะ เดี๋ยวๆ เจทสกีเหรอ เจทสกี..แววตาเริ่มเปลี่ยนครับ แต่ไม่ได้ ไม่ได้..เตือนสติตัวเอง อย่าเห็นแก่ของเล่น ฮึ่มๆๆ
“แต่ น้า...ผมจะไปเที่ยวกับเพื่อน น้าก็ไปเองดิ...ผมว่าคุณป้าไม่ได้ระบุหรอกว่าต้องเป็นผมอะ...” ตะเกียกตะกายเอาตัวรอดสุดฤทธิ์ครับ..ปัดเจทสกีออกจากหัวด่วนๆ
“ก็ถึงได้บอกให้ชวน เพื่อนๆไปเที่ยวด้วยไง...นี้ตั้งแต่มันเสร็จมาโมเคยไปซักครั้ง ไหม สวยนะเว้ย น้าจะบอกให้...พาแฟนไปด้วยดิวะ..โรแมนติกมาก รับรองสาวๆชอบ...อ๋อคุณป้าฝากมา ถ้าโมชวนเพื่อนไปด้วย คุณป้ายกบ้านให้พัก หลังนึง และก็ เอารถตู้คุณป้าไปใช้ได้เลย แถมลุงยิ่งด้วย(ลุงยิ่งเป็นคนขับรถครับ) น่าๆ ช่วยๆคุณป้าท่านหน่อย..อีกอย่าง น้าไปไม่ได้หว่ะ” ไอโมกำลังนั่งหมดเรี่ยวหมดแรงครับ ...นี้ตูต้องไปจริงๆเหรอวะเนี๊ยะ อยากร้องไห้เป็นภาษาอูกันดา
“ทำไมอะ...” ถามแกไปด้วยใจที่หดหู่
“น้าจะพาเด็ก ไปเที่ยว ฮ่องกง” แกพูดจบก็เดินผิวปากก้าวขาฉับๆออกจากห้องไปเลยครับ
ไอโมได้แต่นั่งอึ้ง น้า ทำไม น้าทำกับหลานชายสุดหล่อ ของน้างี้อะ น้าทำงี้ได้ไง น้าหนีไปเที่ยวสบายใจเฉิบแล้วทิ้งภาระไว้ให้หลานงี้เหรอ ทำมายถึงทำกับโพ้มมมได้ๆๆๆ...กาซิก กาซิก.....กูหนอกู วันหยุดยังต้องไปทำงานอีกเหรอวะเนี๊ยะ.. นี้หลาน นะ หลาน ไม่ใช่ทาสสสส...ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วครับ วันหยุดกู วันหยุดกู..ฮือ..
“น้า..ให้ตังค์กินหนม ด้วยนะเว้ย ไม่ได้ให้ไปฟรีๆหรอก” ผมได้ยินคำพูดแกลอยเข้าหูมาแว่วๆแต่ผมได้ยินชัดทุกคำ
ตังค์กินหนม ตังค์กินหนม..กระดี๋กระด๋า ขึ้นมาทันใด แต่ก็ต้องแฟ๊บลงอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่า แม่ม เอ้ย ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเอายังไงดีเรื่องอ้อนกะไอคิม...เฮ้อ..คุณป้าให้ชวนเพื่อนไปเที่ยวก็ได้เหรอ...ก็ดีอยู่หรอก ตั้งแต่มันเสร็จยังไม่เคยไปเลยซักครั้ง ได้ตังค์กินหนมด้วย...แถมให้ใช้รถตู้ได้อีกแหนะ...เอาไงดีหวากู...ชวนเพื่อนเหรอใครจะไปกะกูวะ...จะมีใครอยากไปเที่ยวกะกูไหมเนี๊ยะ สนามกอล์ฟเนี๊ยะ ...เฮ้อ....
แต่ว่า เอ๊ะๆๆๆๆๆ.....นึกออกแล้ว กูนึกออกแล้ว....หลังจากที่จิตใจห่อเหี่ยวไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขาออกจากห้องไอโมก็ต้องร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ เมื่อ สมองซีกซ้ายขวา ของผมมันเริ่มทำงานขึ้นมาพร้อมๆกัน ฮิ้วววววววววววว
“ไอคิม ไออ้อน มึงเสร็จกูแน่ ฮ่าๆๆๆ” หัวเราะเหมือนคนบ้าด้วยความดีใจ
แล้วจากนั้นก็กดโทรศัพท์โทรหาไอน้องปอด์นที่น่ารักของผมอย่างด่วนๆ...ขอบคุณครับ คุณน้าชายที่น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้าเป็นผู้มีพระคุณของผมเลยนะเนี๊ยะ ไม่ได้น้า ไอโมคงไม่ได้คืนดีกะแฟนแน่ๆเลย (เวอร์แหละ) รักน้าเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด
โทรหาไอปอด์นปรึกษาหารือ วางแผนกันเรียบร้อยไอโมก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เดินผิวปากออกจากบ้านอีกคน เดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน แล้วจัดการถอยรถออกไปอย่างอารมณ์ดี ...
********************************
วันนั้นกว่าไอโมจะติวเสร็จก็เกือบ บ่าย 3ได้ครับ ติวเสร็จก็โทรหาไออ้อนซะหน่อย ทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
มันก็ถามหล่ะครับว่าผมอยู่ไหน ผมก็บอกว่าอยู่หน้าคณะบริหาร ให้มาหาผมด่วนๆ ผมนั่งรอมันไม่ถึง 10 นาทีครับ มันก็เดินตูดบิดมาหาผม พอเห็นมันผมก็ยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว มันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกันครับหน้าบานเช่นกัน หุหุ เอาสิ เริ่มชิงรางวัลออสการ์กันแล้วครับผมกะไออ้อน มาดูกันว่าใครจะตีบทแตกกระจุยกว่ากัน หุหุ
“หาย หน้าไปไหนมาอะโม..เราโทรไปก็ไม่รับ น้อยใจนะเว้ย” อ้า..มันทำหน้างอๆ บ่นผมกระปอดกระแปด..หน้าตาแบบน้อยใจซะเต็มกำลัง ฮึ่มๆ
“เรายุ่งๆหน่ะ เรื่องเรียนด้วย เรื่องที่ทำงานน้ากิตด้วย เฮ้อ” ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้มันฟังครับ
“เหรอ..เราก็นึกว่า ทะเลาะอะไรกะคิม รึเปล่า...ตั้งแต่วันนั้นก็หายต๋อมไปเลย..” ไออ้อนมันมองผมตาละห้อย ทำหน้าซื่อๆ ตาแป๋วๆเหมือนเดิม อ๊ากกกกกกกหมั่นไส้เว้ย คันปากยิบๆ...แต่ก็ต้องอดทนครับ สีทนได้ๆๆๆ
“เอ่อ..ปล่าวหนิ...เราแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายหน่ะ..” ทำสีหน้ากระอักกระอ่วน คล้ายๆกับลำบากใจที่จะพูดเรื่องไอคิมกับมันครับ....
แววตาไออ้อนวิบวับขึ้นมาหน่อยนึง.....เยสเซอร์.... หุหุ เอาดิ มารยาหญิงกะมารยาชายอย่างกูใครจะแน่กว่ากัน
“อืม..คงจะจริงเนาะ...เห็นแน๊ตบอกว่า โม..ไม่สบายหยุดเรียน หยุดติว ไป 2 วันเต็มๆเลยหนิ..” ไออ้อนมันยิ้มให้ผมนิดๆเหมือนเดิม น่ารักเหมือนเดิม..ฮึ่มๆๆๆ
และหลังจากนั้นผมก็คุยนั้นคุยนี้กับมันไปเรื่อยเปื่อยหล่ะครับ ผมว่าแรกๆมันคงระแวงผมอยู่ แต่หลังๆมามันเห็นผมไม่มีปฏิกิริยาใดๆมันก็เลยกลับมาเป็นอ้อนคนเดิมอย่างสมบูรณ์แบบ..ผมคาดว่ามันคงรู้อะไรมาเยอะจากไอคิม..ผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันครับเรื่องผมกับไอคิมหน่ะ แต่ทำไงได้หล่ะ...เฮ้อ..ก็เป็นของเค้าไปแล้วหนิ ชิ
พอตะวันเริ่มที่จะตกดินไอโมกับอ้อนก็ย้ายที่ไปนั่งหย่อนอาหารให้ปลาอยู่ที่ริมสระน้ำหน้าลานพ่อขุน...รอไม่นานพวกไอแน็ต ไอเต๋า และเพื่อนๆที่คณะผมก็เดินมาหาผมที่ริมสระ แล้วจากนั้นพวกผมทุกคนก็ตรงดิ่งไปยังเดอะมอลล์บางกะปิ และอีกครั้ง กับ mk ที่ได้ต้อนรับพวกผมอย่างอบอุ่น
“นี้เสาร์ที่แล้ว..พวกเราไปเที่ยว ทุ่งทานตะวันมาหล่ะ..สวยมากเลย” อยู่ๆเพื่อนที่คณะผมที่เป็นผู้หญิงก็พูดขึ้นมาครับ..จำไม่ได้ว่าตอนนั้นกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่..
“เหรอจริงเหรอ...ไม่เห็นชวนกันเลย..” อ้อนมันทำสีหน้าตื่นเต้นมากมายครับ .แล้วหน้าก้ม่อยลงทันใดหุหุ.
ตอนนั้นเทรนไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกำลังได้รับความนิยมครับหุหุ ใครไม่ได้ไปเชยแหลก แฮะ และไอโมก็ยังไม่เคยไป แต่ดูท่าว่าเพื่อนๆผมจะไปกันหมดทุกคนแล้ว ไปกับเมียไปกับผัวก็แล้วแต่คนๆไปเฮ้อ
“อ้อนอยากไปอะ...” อ้อนมันยังบ่นอะไรของมันอีกเรื่อยเปื่อยครับ
พร้อมกับเอาเนื้อเอาผักหว่านลงในหม้อ แล้วเอาทัพพี(เค้าเรียกทัพพีปะวะ) คนๆ...พวกสาวๆกินไม่ทันพวกผมหรอกครับ เนื้อยังไม่ทันสุกเลย โดนฉกไปต่อหน้าต่อหน้าซะแล้ว ..แต่สาวๆเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ ก็บริการ หนุ่มๆอย่างพวกผมอย่างเต็มที่ พวกผมมีหน้าที่แค่คีบเข้าปากกะ จ่ายตังค์ครับ หุหุ
“สวยมากเลยนะอ้อน...เหลืองเต็มทุ่งเลยอะ..เราถ่ายรูปไว้ด้วยนะ ดูปล่าว” เพื่อนคนเดิมพูดครับ คงอยากอวดไออ้อนมันเต็มที่
“ดูดิ ดูๆๆ...”ไอนี้ก็ยั่วขึ้นมากเลยครับ
ไอโมแอบมองอ้อนแล้วยิ้มนิดๆอย่างสมใจ กูรู้แล้วว่าจะเอาอะไรมาล่อมึง หึหึ..เสร็จกูหล่ะ..
เพื่อนคนเดิมรีบหยิบอัลบัมรูปออกมาให้ไออ้อนดู
“เนี๊ยะ เราพึ่งไปอัดมา สวยมะ” ครับ สวยอย่างที่มันว่าจริงๆ เหลืองอร่ามสุดลูกหูลูกตาเลยครับ
“โห สวยอะ...อยากไปอะ... ” ไออ้อนมันพูดขึ้นมาเบาๆ
มือมันเปิดอัลบัมรูปไป ตาก็ไล่ตามไปด้วย ผมเห็นแล้วว่ามันคงอยากจนจะลงแดงตายอยู่แล้วมั้งหน่ะ พอผมได้ยินมันพูดออกมาแบบนั้น ก็เข้าทางสิครับ...แต่ขอนิ่งไว้ก่อนครับ หุหุ...
พอกินกันอิ่มหมีพีมันดีแล้ว ก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันดิครับ...ก่อนกลับผมก็ ขอเข้าห้องน้ำก่อนแหละครับ แฮะ พอผมกลับออกมาก็พอดีกะที่อ้อน มันวางโทรศัพท์พอดี มันมองผมยิ้มๆด้วยครับ...ไอโมก็ยิ้มตอบมันไปอย่างไม่คิดอะไรมาก...แล้วจากนั้นผมก็ขับรถไปส่งเพื่อนๆตามซอยต่างๆบนถนนลาดพร้าวนั้นแหละ...วันนี้ไอเต๋ามันไม่กลับกับผมครับ แวะหาเด็กก่อนมันว่างั้น ผมจึงไปส่งไออ้อนเป็นคนสุดท้าย...
ไออ้อนมันยังชวนผมคุยเรื่องทุ่งทานตะวันที่ลพบุรีอยู่ครับ จนผมรู้สึกว่ามันจะพูดเยอะเกินไปแหละ...มีแผนอะไรอีกปะวะ หึหึ .เมื่อกี้โทรหาใครน้ออ้อน คิคิ
“ ไปเที่ยวกันไหมอะ” น้าน แทบจะตบเข่าฉาดครับ
แปลกนะครับ พอเราได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอะไรมาหมดแล้วแบบนี้ เรากลับรู้เท่าทันเค้าไปซะหมดซะงั้น ก็ได้แต่ขำมันในใจหล่ะครับ
“เอาดิ..วันไหนอะ” ตอบมันไปน้ำเสียงเรื่อยๆ...คิคิ แต่แอบยิ้มอย่างสมใจ
“อืม..วันหยุดนี้เป็นไง...” อ้อนมันหันหน้ามาคุยกับผมเต็มๆตัว เก็บขาขึ้นมานั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเบาะ
“หยุดยาวเนี๊ยะเหรอ...อยากไปก็อยากไปอยู่หรอก เฮ้อ...แต่เราต้องไปดูงานให้น้ากิตหว่ะ..”แกล้งถอนหายใจเฮือก..ทำหน้าเศร้าๆ...อิอิ
“เหรอ...ที่ไหนอะ” ไออ้อนมันดูจะผิดหวังมากมายเลยครับ คงอยากไปมากไอทุ่งทานตะวันเนี๊ยะ.
“ก็ สนามกอล์ฟที่เรา พูดให้ฟังไง ที่กบินห์อะ” ตอบมันไปด้วยน้ำเสียงเฉยๆ
“อ๋อ..ที่บอกว่า ทำเป็นสวนดอกไม้อะไรนั้นด้วยปล่าว” ไออ้อนถึงมันจะถามแต่น้ำเสียงมันยังไม่สร่างจากอาการผิดหวังเลยครับ มารยาปะวะ (ดูมันว่าเพื่อนดิ)
“อือ..วันหยุดเราด้วยเซ็งเลย..เฮ้อ...” ทำเสียงอ่อนอกอ่อนใจครับ
“แย่จังอะ.…โม...ไม่ไปไม่ได้เหรอ..” มันทำเสียงอ้อนๆครับ ตาละห้อยเลย..เหงอ..ใจอ่อนยวบ... น่ากลัวจริงๆ รีบตั้งสติใหม่..
“เราไม่อยากไปหรอก..แต่คุณป้าใช้อะ...ยังไงก็ต้องไป...อดเที่ยวเลย...” ทำสีหน้าหดหู่..และแอบพ่นลมหายใจออกมาด้วยครับ
“อยากไปขนาดนั้นเลยเหรอ..ไอทุ่งทานตะวันเนี๊ยะ” ถามมันยิ้มๆแล้วเอามือไปลูบหัวมันเบาๆ..ใจอ่อนซะแหละครับ แฮ่...ติดไฟแดงพอดีอะครับเลยทำได้ หุหุ
“อือ..” ไออ้อนมันพยักหน้าให้ผมอย่างอ๊อดอ้อน..หง่ะ..เหมือนลูกหมาตัวน้อยๆเลย(บอกแล้วครับ ไอนี้รับมือมันยากจริงๆ)
“งั้นเอางี้ไหมหล่ะ...ไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกันก่อนแล้ว ค่อย..ไปเที่ยวกบินห์กับเราต่อ..ไปไหม..แต่ต้องค้างคืนนะ..ไปได้รึเปล่า...” หึหึ...ในที่สุดไอโมก็ได้ช่องครับ อาคิ อาคิ....
“จริงเหรอ..” ไออ้อนทำเสียงดี๋ด๋า ขึ้นมาอีกแหละครับ..
ผมก็พยักหน้าให้มันหน่อยนึง...ไออ้อนมันทำท่านึกนิดๆ
“อยากไปอะ..แต่ว่า..ต้องค้างคืนด้วยเหรอ” มันยังกังวลกับเรื่องค้างคืนอยู่ครับ
ผมก็เข้าใจครับ อ้อนมันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวแอดเวนเจอร์อะไรแบบนี้ครับ ก็เลยลังเลนิดนึง และที่สำคัญ คุณหญิงท่าน เป็นโรคนอนผิดที่ไม่ได้ครับ นอนไม่หลับ...เหอๆ..
“เอ่อ...ถ้าไปกันหลายๆคน ไม่กวนโมทำงานเหรอ...” ไออ้อนมันถามผมท่าทางเกรงอกเกรงใจ..หลายคนไหนหล่ะ ตูชวนมึงแค่คนเดียว (แอบเหล่มันอยู่ในใจครับ)
“ไม่หรอก...ความจริงก็ไม่ใช่งานที่ต้องใช้สมองอะไรนักหนาหรอก..แค่ไปดูความเรียบร้อยแค่นั้นเอง ก่อสร้างต่างๆก็เสร็จไปหมดแล้ว คุณป้าแค่ให้ไปดูหน่อยหน่ะ” ตอบมันไปยิ้มๆ..
“อืม..งั้นเราชวนเพื่อนไปด้วยได้ปล่าว” หึหึ...ไอโมไม่ต้องทำอารายเลย มันทำของมันเองนา มันเดินมาติดกับเองนาเหอๆ
“อือ..ก็เอาสิ..เอางี้ดีกว่าอ้อน..เราว่า ชวนเพื่อนๆเราไปกันให้หมดเลย ไปหลายๆคนสนุกดี...ที่นั้นมีที่เที่ยวเยอะนะ...เห็นน้ากิตบอกว่า เหลนคุณป้า จะเอาเจทสกีไปลงด้วย...” ผมล่อหลอกมันต่อไปครับ
“เหรอ...อืม ชวนใครบ้างอะ” ไออ้อนมันถามผมตาเป็นประกายเลยครับ
“ก็ชวนเพื่อนๆเรานี้แหละพวกไอแน็ต ไอแทน แล้วก็ชวนไอวิทย์ด้วยก็ดี..เด๋วจะลองชวนพี่นัทด้วย” กะชวนไปหลายๆคนเลยครับ
คอยเป็นไม้กันหมา(คิม) ให้ผมด้วย อยากให้คนที่ไม่รู้เรื่องผมกับไอคิมไปด้วยเยอะๆครับ เลยกะชวนเฉพาะคนที่ไม่รู้เรื่อง หรือถ้ารู้ก็ต้องเป็นคนที่จะไม่เข้าข้างไอคิม
“โอเค..ตามนี้..ความจริงอ้อนกะจะกลับบ้านนะเนี๊ยะ หยุดตั้งหลายวัน ว่าแต่ โปรแกรมเป็นไง” น้ำเสียงยังตื่นเต้นไม่ส่างซา
“อืม...เรื่องโปรแกรมค่อยว่ากันอีกที แต่ที่แน่ๆอะ เราไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกันก่อน แล้วค่อยเลยไปกบินห์ ค้างคืนซัก 3 คืน แล้วค่อยกลับ..” สรุปก็คือไปเที่ยว 4 วันอะแหละ หุหุ
“แล้วเพื่อนๆหล่ะ...จะมีใครไปปะ...วันหยุดทั้งทีอาจจะอยากกลับบ้านหรือ อยู่กับครอบครัวเค้ามากกว่ามั้งอ้อนว่า..นี้ถ้าคนอื่นไม่ไป..ยังจะพาอ้อนไปเที่ยวอยู่ปะอะ” ไออ้อนมันถามผมน้ำเสียงละห้อยอีกแหละครับ
“ไปดิ..ไม่มีใครไป ... ไปกับอ้อน สอง คนก็ได้ ดีไหม” ผมตอบมันไปยิ้มๆ หึหึ
“จ้าๆๆๆๆๆ…” ไออ้อนมันยิ้มแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม พอสนิทกันมันเริ่มทะเล้นครับ...ท่าทางหยิ่งๆไม่มีให้เห็นแหละ..
ผมก้อยิ้มให้มันอย่างหมายมาด พอถึงหอมันไออ้อนก็เปิดประตูลงแล้วก้าวขาฉับๆ เดินขึ้นตึกมันไป...โทรหาเพื่อนรักมึงด้วยหล่ะ หึหึ...ผมแน่ใจครับงานนี้ ต้องมีไอคิมไปด้วยอย่างแน่นอน..และในระหว่างขับรถกลับบ้านนั้นไอโมก็ทำการโทรชวนเพื่อนๆผมทันทีครับ ซึ่งทุกคนก็ตกลงแต่โดยดีด้วย ยังไม่มีโปรแกรมไปไหนกันซักคน...
***********************************
หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2... (อ่าน 447506 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก