หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[archi_10_001]

 

รู้สึกว่า คุณ โมโมจะแรงตกเสียแล้ว..... ไม่เป็นไร ไงก็รออ่านได้อยู่เรื่อยเจ้าค่ะ

อิเอิ๊กๆ.....รีบกลับมาฟิตเหมือนเดิมเร็วๆนะเจ้าคะ 555++

 

กระแซะสุดๆ

[MiLCH]

พี่อ้อนร่วมมือกะพี่คิมแหงๆเลยน้า

อยากอ่านต่อแล้วอะ ลุ้นๆจังเลยค่ะ
ช่วงนี้พี่โมมาต่อเร็วมากๆ ใจดี หรือกำลังใจดีกันแน่น้า

[DeShiWa]

 

รออยู่นะครับพี่โม อิอิ

มาต่อได้แล้วครับ อย่าให้รอนานเลย

อิอิ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ กลับมารักกันเหมือนเดิมนะครับ

 

[sun]

     แอบๆมาดู   จึ๋ย...   

แย้วก้อย่องๆ             ออกปาย   

[suregirl]

โธ่ ซิน ไอ้เราก็นึกว่ามาต่อแล้ว รีบตามตูดเข้ามาติดๆ 

[archi_10_001]

 
 
 

ชะแว๊บมาบอกว่ารออยู่

 

มาต่อแล้วจะชะแว๊บมาอีก

[nut499]

 
 
รีบๆๆมาต่อน้าคร้าบบบ

 

[ultraman]

เข้ามาเยี่ยมๆๆ มองๆๆๆ 

มองหาหนุ่มหล่อในปฐพี   

เบิ่งแล้ว เบิ่งอีก ก้ ยางม่ายเจอ

ออกปายดีฝ่า เด๋วค่อยมาใหม่ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

หว่า....ยังไม่มาต่ออีกหลอฮะเนี่ย

ยังไงก้อมาต่อด้วยนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

จะรอต่อไปนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ

[byzantines]

  ง่าส์ ไมไม่มาต่อให้อ่าครับ ซิน คิดถึงมากนะคร้าบเนี่ย อยากรู้จริงๆว่าจะเดินเรื่องแบบไหนต่อ สงสารโมโม    ยังไงมาต่อให้อ่านด้วยน้าครับ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ยังไม่มาอีหลอฮะ

รออยู่นะฮะ

มาต่อได้แย้วนะฮะ หือๆ

เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ

[sun]

มาแล้วก้อด๊ะ... โต๊ดโมล่ะกัน โมชวนคุย อิอิ     



***************************************
ตอนที่ 62

หลังจากนั้นไอโมก็นอนป่วย เป็นไข้ อยู่ 2 วันเต็มๆ ในระหว่าง 2 วันที่นอนป่วยนี้ เพื่อนฝูง รุมรักไอโมดีเหลือเกินครับ กระหน่ำโทรหากันจริงๆ ไม่ทราบว่าที่บ้านเป็นเจ้าของ ais dtac กันรึไงครับพี่ท่าน...ผมก้อเลยตัดรำคาญด้วยการ ปิดเครื่อง แฮะ

แต่เห็นเด็กๆ(คิคิ..ก็ไอเป้ยแหละ 1 ไอปอย(ญ) ไอเป้(ช) ลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งแม่อีก 2 หน่อ)บอกว่าไอคิมโทรเข้าเบอร์บ้านผมด้วย ...ผมก้บอกพวก ลิง 3 ตัวนั้นว่า บอกมันไปว่ากูไปทำงานให้น้ากิต ...คือผมกลัวมันบ้ามาหาผมที่บ้านหน่ะ.ครับ

คิดถึงมันไหม คิดถึงนะครับ ยิ่ง หวนกลับไปมีอะไรกับมันอีกแบบนี้ ไอโมยิ่งกระสับกระส่ายครับ...แต่มโนธรรมในใจ เศษเสี้ยว ของจิตใจด้านเทวดาของผม มันสั่งให้ผมอย่าไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ ถึงคนคนนั้นจะเป็น แฟนเก่า เราก็ตาม...

วันจันทร์หลังจากที่โทรหาผมแล้วโทรไม่ติด แฮะ ไอนัทมันคงโทรเข้าเบอร์บ้านผมเหมือนกัน คืนนั้น มันจึงมานอนเฝ้าไข้ผม(เฝ้าทำไมวะไข้). ไอโมก็เลยได้นอนกอดมันทั้งคืนครับ หุหุ.....ตอนเช้ามันก็ไปทำงานตามปกติ...เห็นมันบอกว่าเดี๋ยวตอนเย็นจะมาค้างด้วยอีก แต่นะ..ไอโมก็ห้ามไว้สุดฤทธิ์ อ้างไปสารพัด บ้านผมไกลจากที่ทำงานมันบ้างหล่ะ มันอาจจะนอนไม่สะบายเพราะนอนผิดที่บ้างหล่ะ แฮะ ...ใจจริงก็คือ ไม่อยากให้มันมาเพราะเย็นนี้ ไอเต็มมันจะมาค้างกับผม...ไอนัทมันก็ไม่เห็นด้วยอะนะ ..แต่ในที่สุดมันก็ยอมแต่โดยดี หุหุ

พอตอนบ่ายๆ ไอเต็มมันก้อเปิดประตูห้องผมเข้ามา...ยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลยถือกระเป๋านักเรียนมาด้วยใบนึง..เลิกเรียนแล้วคงตรงดิ่งมาหาผมเลย...สำหรับไอเต็มถ้ามันจะมาค้างบ้านผมมันไม่จำเป็นต้องขนอะไรมาหรอกครับ เสื้อผ้า ของใช้มันอยู่ที่บ้านผมเพียบ(ของไอนัทก็มีครับ...ส่วนของไอคิมโยนลงกล่องไปหมดแล้ว ชิ)

ไอเต็มมันวางกระเป๋ามันไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งผม แล้วเดินดุ่มๆเข้ามาหาผมที่นอนยิ้ม..ให้มันอยู่บนเตียง มันก้มหน้าลง จุ๊บๆ ที่ปากผมแรงๆ 2-3 ที..แล้วมันก็ลุกขึ้น อะ..แอบผิดหวังเล็กๆครับ นึกว่ามันจะลงมานอนกอดผมเหมือนทุกทีซะอีก ..เซ็งเลย

“ไปทำอะไรมาหน่ะพี่ ถึงไม่สบาย” หลังจากที่นิ่งไปพักนึงมันก็ถามผมขึ้นมาแบบนี้อะ..

“ปล่าว...อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยหน่ะ” ผมบอกมันน้ำเสียงแผ่วๆเหมือนคนใกล้ตาย

“เอ่อ..เต็ม พี่ขอโทษนะ ที่วันก่อน ไม่ได้ไปรับเต็ม..โกรธพี่รึเปล่า” พูดไปแล้วก็ละอายใจโคตรๆ

“จะโกรธทำไม หล่ะ..ก็ ผมโทรหาพี่แล้ว พะ เอิ่ม เพื่อนพี่บอกว่า พี่หลับอยู่...” มันพูดพลางหันหลังให้ผมแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

“อ๋อ เหรอ...” ใจอยากถามว่าเป็นเพื่อนคนไหน ไออ้อน รึเปล่า หรือ ไอคิม แต่ผมกลัวคำตอบครับ เลยพูดได้แค่นั้น..

“แล้ว..เต็มกลับตอนไหน..” ผมถามมันเบาๆ มองดูไอน้องเต็มที่น่ารักของผม

ที่ค่อยๆเดินเข้ามาทรุดตัวนั่งลงบนเตียงแล้วล้มตัวนอนเคียงข้างกับผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น...แถมยังเอาขาเกี่ยวเสะโพกผมไว้อีกแหนะ เอ่อ...กูป่วยอยู่นะไอเด็กบ้า

“ตี 4” มันพูดขึ้นอย่างเต็มปากเต็มคำไม่สะทกสะท้านอะไรเลย..มือมันเริ่มอยู่ไม่สุขครับ..มันลูบแผ่วๆอยู่ที่บั้นเอวผม

“หา..ไปทำอะไรมาทำไมถึงกลับดึกขนาดนั้น.” ผมโวยวาย แล้วพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ไออาการเจ็บก้นมันทำให้ผมต้องล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม

“ผมโทรหาพี่แล้ว เพื่อนพี่บอกพี่หลับ ผมก็เลย ไปเที่ยว กับเพื่อนต่อ..เลยกลับดึก” มันตอบเรียบๆ น้ำเสียงเป็นปกติจนผิดปกติครับ..แล้วมันก็ดึงผมไปกอดอีกครั้ง เริ่มรู้สึกแปลกๆครับ ...

“ไปกันกี่คน แล้วไปกันยังไง แล้วตอนกลับหล่ะ”ไม่ได้ตั้งใจจับผิดครับ แต่ถามด้วยความเป็นห่วง

ไม่นับตอนไปเที่ยวกับพวกผม ซึ่งแน่นอนว่าพวกผมไม่พามันเข้าผับ แน่ๆ ไอเต็มมันก็ไม่เคยไปเที่ยว อะไรแบบนี้เลยครับ...ผมจึงอดที่จะเป็นห่วงมันไม่ได้...

“ที่ถาม เป็นห่วง หรือ..จับผิดครับ” มันพูดยั่วผม..ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อก่อนมันไม่มีทางพูดกับผมแบบนี้แน่นอน

ตามันจ้องผม ดูมันเป็นผู้ใหญ่มากเลยครับตอนนี้ ไม่เหมือนไอน้องเต็มที่น่ารัก ที่ครางกระเส่าตอนผมฟัดมันเลยอะ... มือมันที่ตอนแรกลูบแผ่วๆอยู่ที่บั้นเอวผมเริ่มหายเข้าไปในกางเกงและจับก้นผมไว้แน่น

“เฮ้ย เอ่อ ก็ต้องเป็นห่วงสิ” ผมพูดเบาๆ มองสบตามันอย่างไม่แน่ใจ...มือก้อพยายามที่จะดึงมือมันออกจากก้นผม...

ผมเล่นสงครามมือกับมันอยู่อึดใจนึง ไอเต็มมันก็ยักไหล่ยอมแพ้ แล้วเอามือออกจากก้นผมแต่โดยดี...แล้วพลิกตัวไปนอนหงายเอามือทั้งสองข้างไปประสานกันที่ท้ายทอย

“ไปกัน 6 คน .ตอนออกจากบ้านนั่งรถเมล์ แต่ตอนกลับ ขับรถกลับ” พูดไปมันก็เหล่หางตามามองผม..แววตามันกำลังท้าท้ายผมชัดๆ..หึ

ถึงมันจะตัวใหญ่กว่าผม(ซึ่งไม่มากนัก) แต่เชื่อเถอะ ว่ามันสู้แรงผมไม่ได้หรอก..ถึงตอนนี้ผมจะป่วยก็เถอะ...เมื่อเจอกับอาการท้าทายแบบนี้ไอโม ฉุนกึก ขึ้นมาทันทีครับ จี๊ด ขึ้นสมองเลย..กูเครียดมาพอแหละ อย่ามาทำสำบัดสำนวนกะกู ..

ไอโมที่ตอนแรกนอนอ้อยสร้อยเหมือนคนป่วยหนัก จวนเจียนจะตายอยู่มะร่อมมะร่อ ก็ลุกขึ้น แล้วก้าวขาลงจากเตียงถึงจะอ่อนเพลียอยู่บ้าง เจ้บก้นอยู่หน่อย(ไม่หน่อยหล่ะ)ก็ตามเถอะ . ..ที่ทำแบบนั้นก็แค่เรียกร้องความสนใจจากแฟน อยากให้แฟนตัวเองมาดูแล ซึ่ง สำหรับผมในตอนนี้ ก็คือไอเต็ม.....

ผมกะจะเดินไปเข้าห้องน้ำหน่ะครับ..คิดว่าจะไปล้างหน้าล้างตาสงบสติอารมณ์ที่กำลังขุ่นมัวขึ้นเรื่อยๆของตัวเองซะหน่อย

“จะไม่ถามหนอ่ยเหรอ ว่าผมเอารถใครมาขับ...” น้ำเสียงมันยังยั่วผมอยู่ครับ

ไอโมหยุดเดินโดยฉับพลัน โมโหมากเลยครับตอนนั้น....พยายามนับ 1 ถึง 10 แล้วบอกตัวเองในใจ อย่าไปสนใจมัน อย่าไปสนใจคำพูดของมัน มันกำลังยั่วมึง มันกำลังยั่วให้มึงโกรธ..

“ไม่อยากรู้เหรอ..ว่าเค้าเป็นผู้หญิงหรือ ผู้ชาย...แล้วทำไมผมถึงกลับ ตี 4 ทั้งๆที่ปกติ เธคมัน เลิก แค่ ตี 2...แล้ว”

“ถ้าคิดจะพูดก้อพูดออกมา..แต่ถ้าไม่ก็หุบปาก” ผมหันหน้ากลับไปหามันแล้วตวาดมันอย่างเหลืออด...

ตั้งแต่คบกับมันมา เกือบๆจะ 2 ปีไม่เคยเลยซักครั้ง ที่ผมจะรู้สึกโกรธมันจนอยากจะฆ่ามันให้ตายคามือ แบบครั้งนี้

“ก็ได้...ก็ได้ ฮึก..ฮือ..ผมเจอเพื่อนพี่ที่สยาม..ฮึก....” ไอเต็มมันมองผมอย่างตัดพ้อ..น้ำตาไหลนองหน้า.

. ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงมายืนเผชิญหน้ากับผม..ไอโมมองสบตามันนิ่งๆ อยากรู้ว่ามันจะพูดอะไร..ความโกรธลดลงหน่อยนึง

“เพื่อน พี่..ฮึก พี่แพทหน่ะ...เค้าเป็นเกย์ใช่ไหมหล่ะ..ผมรู้ เค้ามองพี่แปลกๆ พี่ไม่รู้ตัว แต่ผม ..ผมรู้ว่าเค้าชอบพึ่...” ไอโมอึ้งครับ..ไอแพทเหรอ..ไอแพทเนี๊ยะนะเป็นเกย์...และมันมองผมแปลกๆเนี๊ยะนะ ..ไอแพทนี้นะชอบผม..เข้าใจผิดแล้วมึงไอเต็ม ผมมองมันอย่างเห็นขัน

“ผม แค่อยากอวดเค้า อยากให้เค้า รู้ ว่าพี่เป็นแฟนผม...ผมโทรหาพี่...ให้พี่มารับผม ฮือ ให้เค้ารู้ว่าพี่เป็นของผม ฮึก.แต่ แต่...แฟนเก่าพี่รับอะ..ฮือ..ไอเจี้ย คิมมันรับ..มันบอกว่าพี่หลับอยู่...พี่บอกจะมารับผม..ฮือ..แต่พี่ไปนอนกก อยู่กับมัน.....” ไอเต็มมันพูดไปร้องไห้สะอึกสะอื้นไป...ผมมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ พูดไม่ออกได้แต่อ้าปากมองมัน อยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะพุดอะไรออกมาดี

“ฮึก.ผมเสียใจ ..เสียหน้า...ผมผิดหวัง..พี่จะว่าผมทำตัวเป็นเด็กๆก็ได้นะ ฮึก.....ผมชวนพี่แพทไปเที่ยวต่อ...” มันหยุดพูดมองหน้าผมนิ่งๆ

และพยายามอย่างยิ่งที่จะหยุดร้องไห้ มันเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องผม.. พอมันก้มหน้ามองผมอีกครั้ง..มันก็พูดในสิ่งที่ผมกลัวและภาวนาว่าอย่าให้มันเป็นจริงเลย

“ผม มอมเหล้า พี่แพท..พอพี่แพทเมา ผมก็อาสาไปส่งพี่แพทที่บ้าน..แล้วจากนั้น..ผมก็..ฮึก...พี่แพท พี่แพท..เป็นเมียผม..” ไอเต็มมันพูดจบมันก็เดินไปคว้ากระเป๋านักเรียนของมันที่วางอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งผม เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกไป ไม่หันหลังกลับมามองผมเลยแม้แต่แว้บเดียว...

ไอโมเข่าอ่อน ทรุดตัวลงนั่งบนเตียง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ก้น ผมจึงล้มตัวลงนอนแผ่ อ้าซ่า บนเตียงแทน...มันจุกครับเพือนๆ อารมณ์ผม ณ ตอนนั้นผมไม่ได้เสียใจที่มันไปมีอะไรกับคนอื่น...แต่ที่ผมรู้สึกจุกๆแน่นๆ อยู่ในขณะนี้คือ ความรู้สึกผิด..และความกลัว..

ผิดที่ผมทำแบบนี้กับไอเต็ม ผิดที่ดึงมันเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องคาวๆพวกนี้...ผมน่าจะใจแข็งให้มากกว่านี้ในตอนนั้น...กลัว ..กลัวเพราะ ผมไม่รู้ว่า ไอแพทมันเป็นเกย์อย่างที่ไอเต็มพูดจริงๆ รึเปล่า แล้วถ้ามันไม่ใช่ แล้วไอเต็มไปทำแบบนั้นกับมัน มันจะเป็นยังไง มันจะรู้สึกยังไง มันจะเจ็บปวดแค่ไหน..แล้วถ้ามันเป็นเกย์จริงๆหล่ะ ...ถ้าเป็นอย่างที่ไอเต็มพูดว่าไอแพทมันชอบผม แล้วที่ไอเต็มไปทำแบบนั้นกับมัน มันจะยอมง่ายๆเหรอ...หรือ ว่า หรือ ว่า....ไอเต็ม ปล้ำ ไอแพท..คิดแล้วก็ใจหายวาบครับ......

ไอแพท คงได้ฤกษ์ที่กูต้องไปแดกเหล้ากับมึงซักทีหล่ะนะ หลังจากที่ผลัด มึงมาหลายครั้งละ.....

ไอโมนอนเอาแขนก่ายหน้าผาก...จนปวดหัวตุ๊บๆ ท้องร้องจ๊อกๆ จึงได้สำนึกว่า ...ตายหะ นี้มันมืดแล้วนี้หว่า...มิน่าเล่า หิวชิบหาย....

คิดได้ดังว่า ก็ลุกขึ้น เดินโซซัดโซเซ ไปเปิดประตูห้อง แล้วเรียกหา..เด็กๆ(คิคิ) ให้ช่วย เอาอาหารมาเสิร์ฟคุณชายที คุณชายหิวแย้วววววว

ไอเป้ หลังจากที่มันเปิดประตูมาดูผมที่ห้องแล้วครั้งนึง เพื่อเอาข้าวมาให้ผมกิน พอมันเห็นผมหลับ(ซึ่งผมแกล้งทำเป็นหลับ)มันก็ล่าถอยไป....พอมันได้ยินเสียงผมร้องเรียก...มันก็ รีบกระวีกระวาด ไปจัดการหากับข้าวกับปลา ที่ไอเป้ยมันทำไว้มาให้ผมกิน....ไอปอยกับไอเป้ยไปไหนไม่รู้เหมือนกันครับ ลืม.....(ที่ไอเป้ มันไม่กล้าขัดใจผม เพราะว่า ผมเป็นเหมือน ATM เคลื่อนที่ของมันครับ)

พอกินข้าว กินยาเสร็จเรียบร้อย ไอโมก็เกิดอาการเหนียวตัวครับ จึงเดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยก็กลับมานอน เอามือก่ายหน้าผากอีกครั้ง ถึง..จะบอกตัวเองว่าช่างหัว แต่เรื่องที่พึ่งได้ยินจากปากไอเต็มสดๆร้อนๆเมื่อครู่ ก็ทำให้ไอโมกลุ้ม..จนจะบ้าตายได้เหมือนกันครับ ...

****ความวัวไม่ทันหาย ความควาย ก็เข้ามาแทรกซะงั้นเลยครับ ไอโมเฮ้อ****   

[sun]

*****************************

เนื่องจากไอโมนอนซมอยู่บ้าน 2 วันเต็มๆ ..จึงไม่ได้ไปเรียน ติวก็ไม่ได้ไป พอกลับมาเรียนก็ต้องตามเก็บงานกันหัวหมุน เลยทีเดียว...เพื่อนฝูงก็ไม่ได้เจอหล่ะครับ ต่างคนต่างยุ่งเหมือนกัน...แต่สำหรับไออ้อนความจริงก็สามารถเจอกับมันได้ครับ ติววันเดียวกัน ที่เดียวกันถึงจะคนละวิชา แต่ว่าไอโมก็พยายามหลบหน้ามันสุดฤทธิ์ด้วยความละอาย....

ตัวมันเอง พอมันโทรหาผมไม่ติด แล้วโทรเข้าบ้านผม แต่ผมไม่รับมันก็ไม่เคยโทรหาผมอีกเลย ไอคิมก็เหมือนกันครับ กาซิก ไม่อยากบอกเลยว่าแอบหวังอยู่ลึกๆว่าไอคิมมันจะโทรหาผม ถึงไม่แน่ใจเท่าไหร่นักก็ตามว่าถ้ามันโทรมาจริงๆ ผมจะกล้ารับโทรศัพท์มันไหม...

กว่าผมจะเคลียร์รายงาน การบ้าน และตามเพื่อนทัน ..ก็เกือบๆจะอาทิตย์นึงเต็มๆ...

วันนั้นไอโมเรียนแค่วิชาเดียวครับ..ที่จริงกะว่าจะเข้าออฟฟิศน้ากิต แต่ดันขี้เกียจซะก่อนครับเหนื่อยด้วยแหละ..หลังจากที่ตามเก็บงาน เคลียร์งานอยู่หลายวัน ไอโมก็เลยขับรถไปเยี่ยมๆมองๆที่หน้าคณะวิทย์ แฮะ...ด้วยรู้ว่าวันนี้ไอพวกเพื่อนๆตัวดีของผม เข้าแล๊ปวันนี้..พวกมันต้องอยู่ที่คณะหล่ะน้า...

และก็เป็นดังคาดครับ พอผมขับรถผ่านเข้าไปที่คณะเท่านั้นแหละ ก็เห็น ไอแน็ต ไอเต๋า และเพื่อนๆมันอีก 2-3 คนนั่งคุยกันอยู่อย่างออกรสออกชาติ ..พอพวกมันเห็นรถผม พวกมันก็โบกๆมือแล้วทำสัญญาณให้ผมเอารถไปจอด....พอผมหาที่จอดรถได้เรียบร้อยก็เดินมาหาพวกมันที่ม้าหิน....

ทักทายกันมากมายครับพวกมันก็แซวๆ ผมว่าสงสัยจะเอาเกีรตินิยมถึงได้โหมเรียนซะขนาดนั้น ไอโมก็เอาแต่ยิ้มหล่ะครับ...คุยกันอยู่นานโขไอโมจึงชวนพวกมันมันดูหนังกัน..พวกมันก็โอหล่ะครับ...

ไม่ถึง 10 นาทีพวกมันก็มานั่งอัดกันอยู่ในรถผมเป็นปลากระป๋องเลยทีเดียว...ในระหว่างขับรถอยู่นั้น ไอโมก็เลยนึกได้ว่ายังไม่ได้ขอโทษพวกมันที่วันนั้นผมผิดนัดกับพวกมันเลย....

“เออ..พวกมึง วันนั้น กูขอโทษด้วยนะเว้ย...ที่ผิดนัดพวกมึงอะ...” พวกมันทำหน้างงๆ กันนิดนึงครับ มองหน้ากันไปมา

“วันไหนวะ” ไอแน็ตที่นั่งอยู่ด้านหน้าข้างๆผมพูดขึ้น

“วันอาทิตย์ที่แล้วไง...ที่นัดกันไว้ว่าจะไปแด๊นกันหน่ะ กูขอโทษจริงหวะ...เพราะงั้น หนังวันนี้กูเลี้ยงเอง” พุดอย่างใจป่ำครับ แฮะ

“.เฮ้ย ..เจี้ย ไม่ต้อง..ไม่ต้อง..เฮ้อ มึงนี้น้า..อ๋อ.อีกอย่าง..มึงจะมาขอโทษ พวกกูทำไมนักหนาวะ ยังกะเป็นเรื่อง คอขาดบาดตาย คนเรามันมีธุระกันได้เว้ย ..เอ่อ..จะว่าไปมึงก็โทรบอกไอเต๋า มันแล้วไม่ใช่เหรอ..ไม่เป็นไรหรอกวะเพื่อน ดีกว่ามึงไม่บอกพวกกูหล่ะวะ หลอกให้พวกกูรอเก้อนี้..กูจะอัดมึงให้น่วมเลย” ไอแน็ตมันพูดแล้วหัวเราะลงลูกคอเอิ้กๆ..

แต่ไอโมอึ้งไปแล้วเรียบร้อยครับกูโทรบอกไอเต๋าตอนไหนหว่า ผมจึงเหลือบสายตาขึ้นมองสบตากะไอเต๋า ผ่านกระจก ส่องหลัง ไอเต๋ามันส่ายหน้าไปมาแล้วตบหัวไอแน็ตดังป๊าบ

“ปล่าว เว้ย ...เฮ้อ..มึงให้อ้อน โทรหากูไม่ใช่เหรอ..มันโทรหากูตั้งกะเช้า บอกว่า น้ากิตให้มึงไปดูงาน ที่กบินฯ ..ด่วน เห็นบอกว่าติวเสร็จ มึงก็จะไปเลย ...กูก้เห็นมึงอยู่ด้วยกันตลอด กูก็คิดว่า มึงคงติวอยุ่แล้วบอกให้มันโทรหากู หรือไม่ใช่วะ” ไอเต๋า มันชะโงกหน้าเข้ามาถามผมใกล้ๆ

“อะ เอ่อ...อืม ใช่ๆ..กูก้นึกว่ามันลืม...ไม่เห็นมันบอกกูเลยว่าโทรแล้ว” ต้องตามน้ำไปก่อนครับ

แต่มันชักยังไงๆ แล้วนะ ไออ้อนมันโทรหาไอพวกนี้ตอนเช้าเหรอ....มันรู้ได้ยังไงว่าผมจะไม่ได้ไปเที่ยวกับไอพวกนี้...ยังกะมันรู้ล่วงหน้างั้นแหละ...ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากทีผมไปห้องมัน...หรือว่ามันรู้เรื่องผมกับไอคิม..ก็ไม่น่าใช่ ดูมันไม่ได้มีท่าทีมีพิรุจน์อะไรเลย...ก็ดูมันสวีทกันดีออก...

แล้วทำไมมันถึงรู้หล่ะ ว่าผมจะไม่ได้ไป ถ้ามันโทรหาเจ้าพวกนี้ตอนเย็น ผมจะไม่สงสัยอะไรเลยนะ...ก็ตอนนั้นผมหลับเป็นตาย แต่นี้มันโทรตอนเช้า ตอนเช้าที่มันโทรมาบอกให้ผมไปดูหนังที่ห้องมัน ...ทั้งๆที่ผมเคยคะยั้นคะยอให้มันไปหาเช่าหนังผีมาดูกัน แต่มันก็ไม่ยอม บอกแต่ว่ากลัวๆ แต่วันนั้นมันกลับเป็นคนบอกผมให้ไปดูหนังด้วยกัน มันแปลกไหมหล่ะ

ตอนแรกผมคิดว่า อ๋อ มีไอคิม อยู่ด้วยนี้หน่ะ มันคงอยากออเซาะแฟน พอผีโผล่จะได้โผเข้ากอดแฟน...ผมก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก...พอคิดมาถึงตรงนี้...ไอโมก็เริ่มรู้สึกว่ามันมีอะไรทะแม่งๆ แล้วหล่ะครับ หลายอย่างเลย แม่มเอ้ย...อย่าให้เป็นอย่างที่กู คิดเลย.....ไม่งั้นหล่ะมึงเอ้ย กูจะชำระความเป็นรายตัว...

และวันนั้นไอโมก็ดูหนังไม่รู้เรื่องอีกแล้วครับ....คิดไปสารพัด(แง่ร้ายทั้งนั้น) จนหนังจบกินข้าวกับเพื่อนๆเรียบร้อยไอโมก็ขับรถอย่างคิดไม่ตกกลับบ้านอย่างห่อเหี่ยว...

ก่อนเข้าไปในหมู่บ้านก็แวะโลตัส ซื้อของใช้จำเป็นก่อน เมื่อเช้าไอเป้ยมันเขียนรายการมาให้ผมแล้ว..ใช้เวลาไม่นานครับ ก็ได้ของครบ..ผมจึงขับรถปรื้นกลับบ้านอย่างด่วนๆ....ในระหว่างดูหนัง กินข้าว ซื้อของอยู่นั้น ไอโมก็พยายามคิดหล่ะครับ ว่าอะไรที่ทำให้ไออ้อนทำแบบนี้ ยิ่งคิดย้อนกลับกับการกระทำต่างๆของไออ้อน ผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามัน มีอะไรแปลกๆ....

ตอนแรกอาจจะแปลกใจอยู่เล็กๆ แต่คิดว่าคงเป็นพฤติกรรมปกติของมันมั้ง พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับผม ผมจึงคิดว่า อ้อนไม่ธรรมดาแน่ๆ....มันกับไอคิมต้องมีอะไรที่มากกว่าที่ผมรู้แน่ๆ...ผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร...หึ

พอถึงบ้านผมก็บีบแตร ให้เด็กๆที่บ้านผมมาเปิดประตู เห็นรถไอเป้จอดอยู่ที่ ที่จอดรถหน่ะครับ เลยคิดว่าต้องมีคนอยู่บ้านอยู่แล้ว

และไม่นานครับไอเป้ ก็วิ่งมาเปิดประตูบ้านให้ผม..พอผมจอดรถผมก็บอกมันให้ไปขนของที่ท้ายรถผมไปเก็บ ส่วนตัวผมก็อีกเช่นเคยไม่คิดจะช่วยน้องมันขนเลย...เดินจ่ำพรวดๆเข้าไปในบ้านด้วยความร้อนใจ เห็นไอปอย นั่ง ดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ไอปอยมันยิ้มประจบให้ผมหน่อยนึง แล้วลุกขึ้นเดินมาหาผม เฮ้อ เห็นแค่นี้ ก็รู้แหละ ว่าตังค์คงหมด

“ใช้ให้มันน้อยๆหน่อยดิวะ...ใช้อะไรนักหนาวะเนี๊ยะ เอ้า แบ่งไอเป้มันด้วย” เอามะเหงกลงบนหัวมันทีนึง

มันทำหน้างอๆ แล้วหยิบแบงค์จากมือผมไปถือไว้ในมือ

“ขอบคุณค้า..รักพี่โมที่สุดเลย..ปอยจะพยายามประหยาดประหยัดค่ะ” มันกระโดดหอมแก้มผม

แล้ววิ่งตุ๊บๆ ออกไปหาไอเป้ที่อยู่หน้าบ้าน คงไปแบ่งเงินกัน เฮ้อ...น้องๆผมพวกนี้มันใช้ตังค์กันยังกะพ่อแม่มันพิมพ์แบงค์เองได้งั้นแหละครับ...ตังค์ที่พ่อแม่ส่งมาให้ไม่เคยพอใช้เลยโดยเฉพาะ ไอปอย...ซื้อเสื้อผ้า มันได้ทุกวัน.... ก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่ส่งมาเรียนหรือส่งมาช๊อปปิ้ง...

ส่ายหัวอย่างระอาแล้วเดินขึ้นบันไดไป...เฮ้อ...ยังไงซะวันนี้กูต้องเคลียร์เรื่องที่มันคาใจกูอยู่นี้ให้ได้.....

พอถึงห้องไอโมก็เริ่มคิดหล่ะครับ ว่าใครบ้างที่พอจะรู้เรื่องความสัมพันธิ์ของไออ้อนกับไอคิม...หลังจากที่หลีกเลี่ยงที่จะรับรู้มาตลอดไม่เคยถามใคร และไม่คิดจะถาม ว่าไออ้อนกับไอคิม มันเป็นแฟนกันจริงๆรึเปล่า แต่วันนี้ คงต้อง ใช้วิชาเสือก ซักทีหล่ะวะ กู...

คงต้องเป็นไอพวก 4 ตัว เพื่อนไอคิมนั้นหล่ะ ที่รู้เรื่องผมกับไอคิมดี และมีคนเดียวที่ผมสนิทด้วยที่สุดและผมคิดว่าผมคงพูดกับมันได้อย่างไม่เคอะไม่เขินและมันก็เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของไอคิม.........

ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วเลือกหาเบอร์ ...ไอปอด์น แล้วโทรออกทันที.....

*********************************

หง่ะ ลงจนได้ นี้เป็นสต๊อค ผมเลยนะ   

ลงแล้ว ผมก้อต้อง รีบพิมพ์รออดิ ธ่อ เอ้ยยยยยยยยยยยยยย คนยิ่งขี้เกียจๆ อยู่ด้วย ชิ   

พักนี้บอร์ดเงี๊ยบ เงียบ ชิ ไม่สมกับความขยันของไอโมเลย    ( เล้าเป็ดไม่เงียบนะ )       

งอน แควนๆ ไปดีกว่า..........โป้งๆๆๆๆๆ     

ป๋อหล๋อ......เอิ่ม ไอเสียสาว ครั้งแรกนี้มันเป็นไงอะ ไอโมไม่เคยเสีย เคยเสียแต่ความเป็นหนุ่ม หุหุ ซึ่งมันก็น๊านนนนนนนนนนนนานแหละ ลืม    (อันนี้ พอดีโดนบอร์ดนู้นแซวเจ้าค่ะ อิอิ)   

ไอโมสุดหล่อ ..........เองอะ

[~ScAreD:SAcreD~]

โหย จะแวะมาปาด ไม่ทัน

อ่านต่อก็ได้ ชิส์

==========================
ฟันธงครับ อ้อนรู้กับคิมแน่นอน 

[ultraman]

ทำมัย ตอนนี้ มันยุ่งอีรุง ตุงนัง จัง

แต่ฉงฉัยจัง คิม กะ อ้อน เค้ารุ้เห็นเป้นใจกันหรือป่าวอ่ะ  

ถ้าใช่ โม โดนต้อนฉะแระ

อิอิ ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปอีก

ป๋อหล๋อ .. อยากจาบอกว่า ตอนนี้อ่านได้ยาวม๊ากม้ากกก  ขอบคุณคร้าบ  

[มูมู่น้อย]

ฟันธงไปนานแว้ววว  อ้อนกับคิมรู้กัน  อาจจะพี่นัทด้วยอีกคน คิกๆ

ยอมๆ ไปเหอะโม  อยากอ่านหวีตแระ   หื่นๆ ด้วย     

[DeShiWa]

 

อะครับพี่โมตามสืบให้รู้เรื่องนะครับ

เอาใจช่วยความลับจได้เปิดเผยซะที

สงสารเต็ม นะครับ ยังเด็กอยู่เลย

คิดถึง ปอร์น จังครับ ยังน่ารักอยู่เหมือนเดิมป่าวนะ

 

[aisen]

มาต่อแล้วดีใจจิงๆ
ฮุๆๆๆ

[~Brand New Beat~]

จะได้รู้สักทีว่ามันเป็นยังไง แต่ก็แอบเดาไว้แล้ว หุหุ

ส่วนเรื่องเต็มค้างคามากมาย พาลหงุดหงิดอยากรู้เรื่องต่อ 

มารอตอนต่อไปด้วยครับผม ^^

[•♀NoM!_KunG♀•]

คุคุ...ก่ะจะไปนอนแย้วนะเนี่ย

แต่ดันมาเหงว่าอัพแย้ว

ก้อเลยต้องอ่านจนได้ คุคุ

ว่าแต่ถ้าพี่โมจับได้แย้วจะเปงยังไงนะ

ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อนะฮะ

ห้ามลืมเลยนะฮะ

อยากอ่านต่อมากมาย คุคุ

เปงกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆนะ คุคุ

[sun]

    โถๆๆ น่าจ๋งจ๋าน ป้อม ปาดไม่ทัน ... อิอิ
 จิ้ม + ให้แย้วกันนะ คิคิ           รางวัลปลอบจาย เอิ้กๆ   

พิมฉุดฉวยเอาคะแนนพิศวาส ไปนะจ๊ะ   

จิ้มให้ทู้กคน เอิ้กๆ ไม่ต้องกลัวว่าไม่ได้ เจ๊ซินจายเด กรั่กๆ         

           

[มูมู่น้อย]

เห็นซินพิสวาส  ทนไม่ด้ายยยยยย
เลยต้องกลับมาจ๊วบบบบบบบ  ซินทีนุง  คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
        

อ่อ  บวกให้ซินกับโมด้วยคับ  สู้ๆ รอโมมาต่ออยู่  โมอ่านแล้วจะบอกว่า
อะไรฟระ  เพิ่งมาต่อไม่นาน  มานมารออีกแระ เห่อๆๆ  ยังไม่ได้ได้อะจึ๊กๆ กับคิมเรยย
แล้วจะมีอะไรไปเขียนมั้ยนั่น 5555 (แอ่ะ ลืมไป  ประสบการณ์เยอะ  เอาความทรงจำม้วนเก่าออกมาคงหื่นได้อีกหลาย คิกๆ)

[Amamiya]

พึ่งรู้สึกว่าการตื่นเช้ามันดีก้อวันเน้แหละ...

ตื่นมาแล้วเจอโมกะคิม...หุหุ

ว่าแต่อ้อนกะคิมเนี่ย....วางแผนกันชัวร์ๆ...ฟันธงยิ่งกว่าหมอลักษณ์อีก...


แล้วก้อรอ ร๊อ รอ  ตอนต่อปายเจ้าค่ะ...

 

[nanao]

น่าปวดหัวแทนคุณโมจริง ๆ

[นางมารร้าย]

ตามมาลุ้นกับโมอีกคน

ฟันธงเหมือนกันว่าเป็นแผนขอคืนดีของคิมเจ้าค่ะ

ว่าแต่ว่า โมโม ขยัน ๆ อัพนะจ๊ะ  อิอิ  แควน ๆ รออยู่จ้า

รักโมโมที่ซู้ดเลย อิอิ 

[suregirl]

ก็ดีใจนะที่เรื่องราวกำลังจะคลี่คลาย ความจริงกำลังจะเปิดเผย โม คิม กำลังจะดีกัน 

แต่ก็ สงสารเต็มจังเลยอ่ะ เฮ้อ 

[light_tao]

ลุ้นๆๆๆ      ป๋าโมของป๋าคิม  มาต่อด่วนๆๆเลย    เต๋ารออ่านทุกวันเลยนะ


ปล.  สงสานน้องเต็ม

[pongsj]

  แบบนี้ชัวร์คิมรวมหัวกับอ้อนแน่ๆ

[jammy]

มาทันใจดีจังกะลังอบากอ่านเลย

[archi_10_001]

เต็มคุงมีแฟนแล้ว........     

ฮือ....ฮือ....ฮือ.....  เค้าหลงตัวที่สุด  ทำร้ายจิตใจกันจัง  กระซิกๆ 

แล้วจะรักกันนานเปล่า.....อยากรู้...... (ได้ข่าวว่ามันเป็นเรื่องคุณโม-คุณคิม)

55+++

ออกจะชัดเจน แจ่มแจ้ง  คุณอ้อน รู้เห็นเป้นใจชัวร์.....งุงิๆ     

 

สู้ๆเจ้าค่ะคุณโม....เมื่อคืนพลาดเผลอหลับ  เพิ่งตื่น รีบมารายงานตัวเลย อิอิ

มาต่อเร็วๆเจ้าค่ะ 555+++