"มาโพสแทนแน๋ว..ชั่วคราวค่ะ" 
*****************
ตอนที่ 43พวกผมนั่งกระเช้า กันอยู่ประมาณ 30 นาทีมั้งครับ กระเช้าก้อย้อนกลับมาที่เดิมที่พวกผมขึ้นนั่งครั้งแรก
พอลงจากกระเช้าก็ไม่กล้ามองหน้าใครหล่ะครับไอโม อายอะ เหมือนวัวสันหลังหวะ เลยอะ คือระแวงอะครับ รู้สึกว่าเพื่อนๆผม มองผมแปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูกแฮะ...อายอะ หุหุ
“เฮ้ย เหลืออะไรอีกบ้างวะที่ยังไม่ได้เล่น” ไอแมนน้องรักผมมันพูดเสียงกระตือรือร้น เช่นเคยไม่มีแรงตกเลยฮะมัน
“หมดแล้วนี่หว่า” ไอเก่งพูดขึ้นน้ำเสียงพอกันครับ
ผมมองหน้าพวกมัน 2 ตัวอย่างเซ็งๆ ผมก็ไม่รู้อะนะว่าพวกมันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะ ...ดูท่าแรงไม่มีตกเลยจริงๆครับพวกมัน ผมหล่ะได้แต่อิจฉา เฮ้อ วัยก็ไม่ได้ห่างไกลอะไรกันซักเท่าไหร่เลย ผมกะไอแมนหน่ะ ห่างกันแค่ เดือนกว่าๆ เองนะครับ ผมเกิด ปลายเดือน ธันวา มันเกิดต้นเดือนกุมภาครับ หุหุ..แต่ทำมาย ในขณะที่พวกมันเล่นอะไรได้ทุกอย่าง แต่ทำไมผมถึงเล่นไม่ได้ ไม่เข้าใจ DNA เดียวกันแท้ๆ สวรรค์ช่างโหดร้าย ที่สุด แม้แต่ยัย เป้ย ยังเล่นได้ทุกอย่างเลยอ้า
ผมมองหน้าเพื่อนๆผมทุกคนที่กำลัง คุยกันเสียงดังเซ็งแซ่ ว่ายังไม่ได้เล่นอะไรบ้าง อย่างอิจฉานิดๆ คนหล่อเซ็งหว่ะ
“หมดแล้วจริงๆ ด้วยหว่ะ” เสียงน้องปอด์นที่รักของผมพูดขึ้นมาบ้าง
“ยังไม่หมดซักหน่อย ..” ผมที่ยืนฟังพวกมันคุยกันอยู่นานก็ได้ฤกษ์ พูดขึ้นมากับเค้าบ้างฮะ
ยังเหลืออีกอย่างฮะที่พวกมันไม่พูดถึงกันเลย แต่ผมอะ อยากลองเข้าไปดูซักครั้งฮะ หุหุ ...ถ้าพูดไปจะน่าอายไหมว้าๆๆๆ...
“เฮ้ย หมดแล้ว เหลืออะไรอีกอะ...” คนที่พูดหน่ะคือน้องปอด์นเจ้าเก่าฮะ
มันพูดแล้วมองหน้าผมอย่างสงสัย...เอาหล่ะสิกู จะพูดยังไงดีหล่ะ อยากอะ...เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ไม่มีอะไรที่น่าอายกว่าที่เป็นอยู่แล้วหล่ะ วะ ไม่มีอะไรต้องเสียแล้วนี่หว่ากู
“บ้านผีสิง กับ รถบั้มอะ ยังไม่ได้เล่นเลย...” ผมพูดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ อย่างอายๆ
และก็ก้มหน้ารอดูปฏิกิริยาของทุกคน แม่มเอ้ย พวกมันต้องหัวเราะเยาะกูแน่ๆ เลยหว่ะ...ทำไงได้วะ อยากเล่นนี่หว่า
“เออ หึหึ..จริงด้วยหว่ะ คึคึ” และก็เป็นอย่างที่คิดครับ พวกมันทำเสียงหึหึ ในลำคอกันทุกคนเลยอะ แม่ม ..
“คึคึ ยังเหลือเรือถีบ อีกอันนิหน่าโม ไม่อยากเล่นเหรอ คึคึ” แม่มเอ้ยเยาะเย้ยกู
ผมเงยหน้าขึ้นมองพวกมันอย่างไม่พอใจทีละตัว ...
“เออ ผิดเหรอ..พวกมึงสนุกกันพอแล้วหนิ เล่นกันได้ทุกอย่าง มีแต่กูคนเดียว ที่นั่งมองพวกมึงเล่นกัน..ขำกันมากแหรอ..ที่กูอยากเล่นไอที่พวกมึงคิดว่ามันปัญญาอ่อนหน่ะ ..ทำไงได้วะ ก็กูเล่นได้แต่แบบนี้นี่หว่า” พูดด้วยความน้อยใจ
พวกมันทุกคนเงียบครับ หยุดหัวเราะในบัดดล และมองผมอย่างสำนึกผิดกัน แต่ผมอะ ไม่สนใจแม่มมันซักตัวแล้วครับตอนนี้ ผมก้มหน้าก้มตาเดินไปยังเส้นทางที่ย้อนกลับไปยังที่ที่ผมหมายตาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว...ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจหรอกครับว่าจะมีใครตามผมมารึเปล่า
พอไปถึงผมก็ยื่นตั๋วให้พนักงานเค้า แล้วก้าวขาลงไปยังรถบั้มคันนึงที่หมายตาไว้ ผมนั่งลงประจำที่ด้านคนขับ และพร้อมกันนั้นก็มีใครคนนึงได้นั่งลงบนรถคันเดียวกับผม ผมจึงชำเลืองมองทางหางตานิดนึง เอิ่ม ไอคิม ที่รักของผมนั้นเองครับ..
และพอรถเริ่มขยับผมก็เหยียบคันเร่ง หมุนพวงมาลัย รถบั้มเด็กเล่นแบบนี้มันต่างจากรถจริงๆมากโขครับ แต่ก็ดีนะ ผมอะอยากทำแบบนี้มานานหล่ะ ขับชนคันอื่นโดยไม่ผิดกฏหมาย ตัวเองไม่เจ็บ รถไม่พังแบบนี้หล่ะผมช๊อบชอบ ยิ่งในช่วงเวลาที่อารมณ์ขุ่นมัวแบบนี้ด้วยแล้ว ฮึ่มมมมมมมมมขอชนแม่มให้สะใจหน่อยเถอะ
พอเงยหน้าขึ้นมองหาที่หมายที่จะชน ก็เห็นบรรดาเพื่อนๆผมนั้นแหล่ะครับ นั่งด้วยกันบ้างนั่งเดี่ยวบ้าง ฮึ่มๆๆเสร็จกูหัวเราะเยาะกูดีนัก พวกมึงตาย ย๊ากกกกกกกกกกกกก และไอโมก้ขับรถชนพวกมันซะหัวสั่นหัวคลอนกันเลยทีเดียว พอหมดรอบ ผมก็ใช้ให้ไอคิมไปซื้อตั๋วใหม่ ผมขับรถชนคนโน้นคนนี้ที จนผมหายโกรธ หายเคืองพวกเพื่อนๆผมโน้นแหละครับ ผมจึงเลิกเล่น
“แฮะ พี่โม คร้าบ..ยังเหลือบ้านผีสิงห์ กับเรือถีบนะพี่ไปไหม” ไอแมนมันพูดดูท่าทางเกร็งๆผมอยู่มิใช่น้อย
ผมอะหายเคืองแล้ว แต่อยากแกล้งคนเล่นฮะ เลยมองมันตาเขียวปิ๊ดเลยทีเดียว
“ส.ใส่ เกือก จริงๆ เลยมึง” ผมพูดเสียงนิ่งๆห้วนๆ ไอแมนหน้าจ๋อย เพื่อนๆผมทุกคนก็จ๋อยแดกเหมือนกันหมดครับ ไม่เว้นแม้แต่ไอนัท แฮะ
“ปะคิม..ไปเล่นเรือถีบกันดีกว่า...อ๋อ พวกมึงกลับก่อนก็ได้นะ..เด๋วกูกลับ กับ คิมเอง โชคดี” พุดจบก็เดินไปลากแขนไอคิมแล้วเดินตรงไปยังสระ ที่ไม่กว้างนัก(เมื่อก่อน ตอนนี้ไม่รู้) และมีเรือถีบจอดรออยู่แล้ว
กว่าจะเดินถึงสระน้ำ พวกผมก็เดินซื้อนั้นซื้อนี้(ของกิน) เต็มไม้เต็มมือทั้ง 2 คนแล้วมุ่งหน้าสู่เรือถีบ พอถึงผมกับไอคิมก็จัดการนั่งประจำที่และก็ช่วยกัน ค่อยๆออกแรงถีบเรือห่างออกจากฝั่งอย่างช้าๆ
“หึหึ งอนเก่งจริงนะนายนี้..เมียใคร หวา ขี้งอนจริง” ไอคิมมันพูดขึ้นมาอย่างขำๆ พลางยื่นมือมาขยี้หัวผม
ผมก้เคืองเล็กๆครับ แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ออกจะขำๆกับมันซะด้วยซ้ำ ผมจึงพูดย้อนกลับมันไปบ้าง อย่างนึกสนุก และด้วยความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจที่มีอยู่เลยก็ว่าได้
“ก็เมียนายไง..”อ๋า พูดออกไปแล้ว พูดออกไปแล้ว เหวยๆๆอายๆๆๆ หง่ะ ทำไงดีหล่ะกู
พูดจบก็ทำตัวไม่ถูกสิครับ อายหง่ะ เลยได้แต่ใจเต้นตึกๆ หน้าร้อนผ่าวๆ แล้วหันหน้าหนีมันอย่างด่วนๆ
“หึ..หันหน้ามานี่ จะหันหนีไปไหนหล่ะ...” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะแผ่วๆอยู่ใกล้ๆผมนี่เอง
น้ำเสียงมันชื่นมื่นสุดฤทธิ์ครับ อ๋าย ยิ่งอายหนักสิผม ฮือ พูดไปได้ไง พูดแบบนั้นก็ยอมรับอะดิ ว่าเป็นเมียมาน ฮือ อ๋า อาย อายโคตรๆๆ และไอคิม ก็ยื่นมือมาดึงหน้าผมให้หันกลับไปสบตากับมันจนได้ครับ ผมอะอายจนน้ำตา จะไหลอยู่แล้วครับ ปากสั่นฟันกระทบกันดังกึ๊กๆ เลยทีเดียว(ไม่เป็นผมตอนนั้นไม่รู้หรอกครับว่าผมอะอายขนาดไหน)
“ถ้าไม่ คิดว่าเราจะทำให้นายอายหล่ะก้อนะโม...เราจะจูบนายซะตรงนี้หล่ะ...”มันพูดแล้วจ้องตากับผมตาหวานเยิ้มเลยครับ อู้ย ใจละลาย
“ใช่ นายเป็นเมียเรา...นายเป็นของเรา..เราดีใจที่นายยอมรับออกมาว่าเป็นเมียเรา...วันนี้เราได้ตัวนายมาเป็นของเรา...คงอีกไม่นานที่เราจะได้ ทั้งตัวและหัวใจของนาย...” มันพูดทำหน้าจริงจังมากมายครับ ผมอะใจสั่นไปหมดเลย อยากบอกมันเหลือเกินว่าใจผมอะเป็นของมันตั้งนานแล้ว
“ไม่ต้องรีบรักเราหรอกนะโม..ค่อยๆรักเราก็ได้..นายจะได้มีเวลารักเรานานๆ” มันพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวผมอีกครั้ง
ผมอะ ซึ้ง จนน้ำตาจะร่วงอยู่แล้วหล่ะครับ พอมันพูดจบมันก็ หันไปสนใจวิวรอบๆและออกแรงถีบเรืออีกครั้ง ส่วนผมก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่าง สุขใจ เฮ้อ...ค่อยๆรัก จะได้มีเวลารักนานๆ งั้นเหรอ คิดได้ไง..นายนี่ก็ โรแมนติกใช่เล่นนะคิม..โอเค คืนนี้ เด๋วมีรางวัลให้นะ..คิคิ คิดได้ดังนั้น ผมก็หันหน้าไปมองมัน และมันก็หันหน้ามาสบตากับผมพอดีครับ และผมก็ยิ้มให้มัน อย่างมีเลศนัย
“อย่ามอง แบบนี้นะ..เดี๋ยวโดน” มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดๆ
ผมอะก็ได้แต่ยิ้มอย่างขำๆมันเท่านั้นเองครับ..น่ารักซะ..ไอบ้าคิมที่น่ารักของไอโม...ผมกับมันใช้เวลาโรแมนติก อยู่ด้วยกันเกือบๆจะชม.ครับ ก็ถีบเรือเข้าฝั่งเพื่อที่จะกลับบ้านกันซะที นี้ก็จะ 4 โมงเย็นแล้วด้วย
พอถึงฝั่งก็เจอกับบรรดาลิงน้อยทั้งหลายยืน ปั้นจิ้มปิ้นเจ๋อ อยู่แถวๆริมสระนั้นหล่ะครับ ...
อะ..และสายตาของผมก็ได้ไปเจอะ กับ เจ้าสิ่งหนึ่งในอ้อมแขนของเจ้าเป้ย ไอนัท และไอปอด์นอย่างจัง อ้า อยากได้...อยากได้...
“อะ แทนคำขอโทษน้า..เนี๊ยะ เราไปเล่นยิงปืนได้มาอะ...เราขอโทษ ที่ขำนาย...ก็นายอะ...พูดแบบนั้นแล้วทำท่าเขินซะ น่ารักจะตาย พวกเราก็อดขำไม่ได้อะสิ.ขอโทษน้าๆๆนะนะ” ไอปอด์นมันพูดพลางยื่นเจ้าหมีพลูตัวสีส้ม ให้ผม..หน้าตามันตอนนี้น่ารักกว่าเจ้าหมีพูอีกครับ.. อ้า น่าร้าก
รับไว้ดีไหม ไม่ดี ไม่ดี ต้องแกล้งซะให้เข็ด พวกมันทุกคนกำลังมองผมอย่างลุ้นๆ ครับ...
“ไม่.....” เอามือล้วงกระเป๋า เงยหน้าขึ้นเบ้ปากยักไหล่ กระดิกตีน กวนตีนพวกมันสุดฤทธิ์
“เราไม่ใช่ผู้หญิงนะ ที่ให้ตุ๊กตาแล้วหายโกรธ” พูดแล้วชำเลืองหางตาไปทาง ไอเป้ย ที่ตอนนี้ทำหน้าแหย๋ พลางซุกหน้าลงกับตุ๊กตาที่มันกอดอยู่แนบอกนั้น..
และผมก็ชำเลืองหางตาไปทางไอนัทด้วย ไอนัทอะมันมองผมยิ้มๆไม่พูดไม่จาอะไรเลยครับ มันมองผมอย่างรู้ทันอะ...มันคงรู้ว่าผมอะอยากได้เจ้าหมีพลูตัวนั้นโคตรๆ (แฮะ จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าข้าเจ้าชอบ หมีพลูอ้า อาย จัง)
“โม ไม่เอา งั้น ทิ้งไปเลยแล้วกัน” ไอแซนมันพูดแล้วดึงหมีพลูในมือไอปอด์นไปเตรียมทิ้ง มันอะทำหน้าโกรธๆเคืองๆผมด้วยอะ แม่ม ช่างหัวมึง
“ตามใจเด๊ะ” พูดจบก็เดินเอามือล้วงกระเป๋า ผ่านหน้าพวกมันไปอย่างไม่สนใจ..
“กูอะ ตัวเท่าควาย จะให้กอดตุ๊กตาตัวเท่ามด..ถ้าตัวใหญ่กว่าเนี๊ยะ กูจะคิดดูอีกที.....ออ..ที่จริงพวกมึงอะ ไม่จำเป็นต้องไปหาตุ๊กตุ่นตุ๊กตาให้กูก็ได้...กูไม่ใช่สาวน้อยขี้งอน...แค่หนึ่งเมาใหญ่ๆ กูก็หายโกรธละ ลงทุนกันหน่อยดิว้า.....” เดินไปพูดไปหล่ะครับ...คึคึ
“แหม๋..หึหึ..ไม่ค่อยเลยนะ นายแตงโม ตัวแสบบบบบบบฮึ้ย” จ๊ากกกกกกกกกกกก
และไอโมก็โดนพวกมันรุมทึ้งครับ..ฮะบอบช้ำครับบอบช้ำ ทั้งมะเหงก ทั้งหมัดสอย หมัดตรง ศอกเข่า ประเคนผมซะช้ำไปหมด ฮือ...
คิมจ๋า ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย....แอะ.....
หลังจากเอ้อระเหยกันอยู่ตั้งนาน ก็ได้เวลากลับบ้านกันจริงๆซักที และก่อนที่จะขับรถถึงบ้านก็เวะ lotus กันก่อนครับ 1 เมาใหญ่ๆครับ เหอๆ..เสบียงครับ โดยได้รับอนุญาติจากเจ้าเป้ยแล้วเรียบร้อย มันจะทำกับแกล้มให้ด้วยครับ มันลงทุนจ่ายตลาดด้วยตัวเองเลยนา แฮะ...ทุกคนเฮฮา ปาร์ตี้กันสุดฤทธิ์อีกครั้ง แต่มีอีกคน ที่มองเพื่อนๆอย่างเซ็งๆ และผมก็พอจะรู้ครับว่าทำไมคิคิ...น่าคิมไม่ต้องห่วงเด๋ว ไอโมจัดให้ นายไม่ต้องคืองเพื่อนๆหรอกน่า โฮะๆๆๆ
ออ ลืม ไอนัทไป คืนนี้ไอนัท ไม่ได้อยู่ร่วมวง ด้วยครับ พอดีมันนัดกับเพื่อนมันไว้หน่ะครับ ว่าจะ-ไปทำอะไรซักอย่างกันที่ ไหนซักแห่ง(คงไปเที่ยวกันอะแหละซิ)
****************************
ถึงบ้านก็จัดการจัดเตรียมสถานที่กันอะครับ แฮะ ก็ในห้องนั่งเล่นบ้านน้ากิตนั้นแหละครับ วันนี้น้ากิต ไปหาเด็กอีกแล้วครับ หุหุ นานๆทีแกกลับบางกอก ทีครับ ปล่อยแกไปเถอะเหอๆ…และไอแทน ไอกอล์ฟ ไอนนท์ ไอแต้ว ไอหมวย เพื่อนๆหมู่บ้านเดียวกับผมพวกมันก็มาหาผมด้วยครับวันนี้ กะชวนกลับบ้านพรุ่งนี้อะครับ หุหุ มาถูกวันจริงๆครับพวกมัน หุหุ
และแล้ววงเหล้าของพวกผมก็ได้ เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยมีไอคิม นั่งดีดกีต้า ส่วนคนอื่นก็แหกปากร้องเพลง เคาะขวดกันไปเรื่อย ส่วนผมกะว่าวันนี้จะไม่เมาครับ หึหึ เลยทำหน้าที่ชง อย่างเดียวเลยครับ ที่ไปซื้อที่โลตัส กันมาก้อมีทั้ง เบียร์ เหล้า และคิคิ 40 ดีกรีครับ เหล้าขาว
สาวๆพอทำกับแกล้มไว้ให้พวกผมเรียบร้อยพวกมันก็ขอตัวไปนอนกัน...ไอเป้ยมันคงเหนื่อยจัดอะนะเหอๆ ก็น่าอยู่หรอกครับ มันอะเล่นทุกอย่างที่ขวางหน้าเลยจริงๆ….
“คิม วันนี้ ไม่ต้องเมานะ”ผมกระซิบที่ข้างหู ไอคิมมันเบาๆ
มองหน้ามันอย่างเชิญชวนมากมาย แฮะ ถึงไม่กะเมา แต่ผมอะ ตอนนี้ก็มึนๆเหมือนกันนะครับ กินไปเยอะอยู่ อาการมาเฟีย ถึงได้มาเยือนผมอีกครั้ง..
“หึหึ..ทำไม คิดจะทำอะไรเหรอ” ไอคิมมันกระซิบตอบกลับผม
มองหน้าผมอย่างมีเลศนัยเหมือนกัน อานะ พอโดนมันมองแบบนี้ก็อายอะสิครับ ..เฮ้อ..ขยันอายจริงๆเลยกู...
“ไม่รู้ พูดมากจริง เด๋ว อด ชิ” พูดจบ ก็ลุกขึ้น เดินเข้าไปในครัว
แก้เขินครับ แบบทำไรไม่ถูกอะ ขอไปทำใจแป๊บ แฮะ และผมก็เดินออกมานั่งที่เดิมพร้อมกับ กับแกล้มจานใหม่ คือ ปลาหมึกสดๆย่างนั้นเอง ไอเป้ยมันย่างไว้ให้แล้วครับ คิคิ
ผมแค่เอาไปอุ่นโดย ใส่ไว้ในเวฟ แค่นั้นเอง อย่าใส่นานนะครับเด๋วไหม้ ไอเป้ยอะ มันย่างด้วยเตาถ่านครับ คิคิ แต่จะให้ผมอุ่นโดยใช้เต่าถ่านก็อะนะ ทำเป็นที่ไหน ก็เลยเอาเข้าเวฟนี้แหละ จะว่าไปก็ใช้ได้เหมือนกันนะ หุหุ
กลับมานั่งที่เดิม ก็เจอสายตาแบบเดิมๆ จากคนเดิมๆ ครับ แฮะ มองซะอารมณ์กระเจิงเลยผม ฮือ...เสียวไส้ จังวุ้ยกู...และจากนั้นผมก็จัดการมอมเหล้าเพื่อนๆต่อไปครับ ....จาก ทุ่ม 2 ทุ่ม เป็น 5ทุ่ม 6 ทุ่ม จากเสียงร้องเพลงช่วงแรกๆก็ยังพอฟังเป็นเพลงอยู๋ เริ่มไม่เป็นเพลงไม่เป็นภาษามนุษย์ แล้วครับ ตอนนี้โหยหวนเป็นยิ่งนัก เอิ่ม ไอโมเริ่มมึนหนักครับ...แต่ยังไม่เมาครับ ยังได้อยู๋...และในที่สุดกระผมก็ไม่ไหวครับ แม่ม คอแข็งกันชิกหายเลย ไอพวกนี้ ผมใช้เวลามอมเหล้าพวกมันไป 5-6 ชั่วโมงแหละ แม่ม ไม่ล้มเลยซักตัว ผมเลยหมดความอดทนครับ..
“ม่าย หวาย หว่ะ..แม่ม. เราปาย อาบน้ำ ล้างตัว แป๊บ เด๋ว มา เพื่อน เด๋วมา” ผมพูดออกไปลิ้นพันกันเล็กน้อยฮะ..
อยากอาบน้ำให้อาการมึนๆมันสร่างอะครับ เพื่อนผมก็พยักหน้ากันหงึกหงัก ดูสภาพพวกมัน และ ปริมาณเหล้าที่ผมชงให้พวกมันแล้ว ผมยังสงสัยว่า พวกมันยังนั่งกันอยู่ได้ยังไงวะ...เออ นะ หรือพวกมึงม่ายช่ายคน ชั่ว เปลืองเหล้าชิบ หัย..
พอเดินขึ้นมาบนห้องอย่างเซๆเล็กน้อย ผมก็จัดการแก้ผ้าเดินโทงเทงเข้าห้องไปอีกเช่นเคย ก็ห้องตัวเองนี้หว่าจะไปอายอาราย เหอๆ ...ผมใช้เวลาอาบน้ำขัดขี้ไคล อยู่นานพอควรครับ แฮะ ไม่ใช่อารายหรอกครับ อาการมึนๆมันไม่ได้หายไปหนิครับ แฮะ หยิบ สบู่แล้วมันหลุดมือก็หลายครั้งอยู่เหอๆ...(น่าเบื่อเนอะ ทุกวันนี้เลยเปลี่ยนมาใช้ครีมอาบน้ำแทนไงคิคิ)
พออาบน้ำเสร็จก็สดชื่นสิครับ หากางเกงขาสั้นเสื้อยืดใส่แล้ว กะว่าจะลงไปหาเพื่อนๆข้างล่างครับ
ตี่ ตี้ ดี้ ดี่ ตี่ ดี่ ดี้ ดี้
อะ อยู่ๆเสียงทอสับ ก็ดังขึ้นครับ แปลกใจอยู่เหมือนกันครับ ที่ดึกดื่นป่านนี้ยังมีคนโทรมาอีก ผมจึงเดินไปหยิบทอสับที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วกดรับทันที ไม่ได้ดูเบอร์อีกแหละ เซ็งตัวเอง
*ดีครับตาหวาน* อ้า ดึกขนาดนี้ทำไรอยู่ทำไมไม่ยอมหลับยอมนอน ฮึ่มๆๆ รู้สึกเคืองเล็กๆครับจากนั้นก็เดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง
“ว่าไงครับ พี่นัท....ทำไรอยู่ครับ ..ดึกขนาดนี้ทำไม ไม่หลับไม่นอน” ผมถามมันออกไปเสียงห้วนๆ
*หึหึ..ห่วงพี่ด้วยเหรอครับ..เอ ห่วง หรือว่า ...หึหึ หวงครับ ตาหวาน* ไอนัทมันพูดออกมาน้ำเสียงกวนโอ้ยมากมาย อา ปกติ มันจะไม่พูดแบบนี้กับผมแน่ๆ นอกจาก มัน กำลังเมา ชั่ว
“เออ จะ ห่วง จะหวง มันก็เรื่อง ของผม...ที่ถามอะ ไมไม่ตอบอะ..” ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ ของมัน บวกกับเสียงแบล๊กกราวที่ตอนนี้ดังมะโหลงโฉงเฉงไปหมด ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด เหลือกำลังครับ
*คร้าบ อยู่ที่ ผับ กับเพื่อนหน่ะครับ...พี่กำลังจะเดินออกไปหาที่คุยกับตาหวานอะครับ อย่าพึ่งวางสายนะครับ ที่ร้าก ของคนอื่น หึหึ * อานะ ไอบ้าพูดไรของมึง ของคนอื่น ก็แสดงว่า กูไม่ใช่ที่รักของมึงแล้วอะดิ รู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่ใจครับ
“ที่รัก ของคนอื่น...ก็ แสดงว่าพี่..ไม่รักผมแล้ว ใช่ไหมครับ...” ใจหวิวๆครับ
*ปล่าวนะครับ ปล่าว..อย่าทำเสียงแบบนั้นสิครับ..พี่ใจไม่ดีนะ...พี่รักตาหวานนะครับ รักคนเดียว และพี่ก็จะรักตาหวานตลอดไป..พี่บอกตาหวานไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะครับ..ลืมแล้วเหรอครับ..คนดีของพี่* ไอนัทมันพูดน้ำเสียงจริงใจมากมาย ใจชื้นขึ้นมาหน่อย รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวโคตรๆเหมือนกันนะครับ
แต่จะให้ทำไงได้ ณ ตอนนั้น ผมยังไม่อยากเสียไอนัทให้กับคนอื่นไปนี้หนา...ถ้าผมเสียมันไป ก็เท่ากับว่า ที่ผมทำมาตลอดมันสูญเปล่านะสิ...
“ไม่ลืมหรอก..แต่กลัวนี้นา กลัวพี่ไม่รักอะ..” อ้าพูดแล้วก็ใจหายอีกแล้วอ้า
*ไม่มีทาง และไม่มีวันครับ..สบายใจได้ยัง..หือ..ที่รักของพี่..หึหึ..* ไอนัทมันพูดล้อเลียนผมเบาๆ ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงเพลงเสียงเอ๊ะอะโวยวายแล้วครับ แฮะ คาดว่ามันคงออกมาจากผับแล้ว
“บ้า...แล้ว มีไรอะ..โทรมาดึกดื่น..” ก็ไม่รู้จะพูดไรอะครับ เลยพูดแก้เกี้ยวไปงั้นแฮะ...
*เอ่อ.มัน...อยู่กับตาหวานรึเปล่าครับ ตอนนี้..* ไอนัทมันพูดขึ้นมาน้ำเสียงหงอยๆ
“เปล่าครับ” ตอบกลับมันไปเบาๆ อึ้งๆ
*นั้นสิ นะครับ ไม่น่าถาม..ถ้ามันอยู่ ตาหวานจะคุยกับพี่ได้เหรอ จริงไหมครับ* เอ่อ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกครับไอโม
“พี่นัท..” พูดไม่ออกครับ
*ช่างมันเถอะ มาพูดเรื่องของเราดีกว่า..ดีไหมครับ ตาหวานของพี่...* ไอนัทอยู่ๆมันก็ทำเสียงกระตือรือร้นขึ้นมาซะงั้น..พี่นัทครับ ผมขอโทษ
“ครับ พี่...ผมรักพี่นะ” ผมคงพูดได้เท่านี้หล่ะครับ
*ครับผม..รู้แล้วครับ..หึหึ..ไม่ได้เป็นที่ 1 เป็นที่ 2 ก็ยังดี...อา..อืม ตาหวาน เรื่องที่คุยกันไว้ว่าไงครับ..* รู้สึกงง เล็กๆครับ เรื่องไรหว่า
“เรื่องไร..” ถามกลับไปอย่างงงๆ
*หึ หึ สมองปลาทอง จริงๆเลยนะครับ หึหึ...* อะ อยู่ๆก็โดนด่าซะงั้น ชิ
“เออ..ก็เป็นงี้มาตั้งนานแล้วไม่รู้เหรอ” งอนครับ
*ครับ รู้ครับ รู้..รู้มานานแล้ว ...ยังไงก็รักครับผม* แอะ แหวะๆๆๆ
“แหวะๆๆ จะอ้วก เลี่ยนๆ คิคิ” พูดออกไปอย่างขำๆครับ
*หึหึ อ้วก ทำไมครับ เรื่องจริงทั้งนั้น...อะ เข้าเรื่องๆ ตาหวานหนิ ทำให้พี่ลืมเรื่องที่จะพูดทุกทีเลยนะครับ แสบจริงๆ* อาว่ากูอีกแหละชิ ได้แต่แลบลิ้นใส่ทอสับครับ แฮะ
“เรื่องไรหล่ะ ว่ามาสิ” พูดน้ำเสียงงอนๆเล็กๆ
*หึหึ คร้าบ งอนพี่อีกแหละ ...เฮ้อ..รักคนขี้งอนนี้ ต้องทำใจจริงๆนะครับเนี๊ยะ
อืม ก็เรื่องที่ พี่ชวนตาหวานไปชะอำ ช่วงสงกรานต์ไงครับ ตกลงว่าไงครับ* น้ำเสียงตอนแรก ก็ร่าเริงอยู่หรอกคำหลังๆเริ่มหมองๆอีกแล้ว
“ครับ ไป วันไหน ดีหล่ะครับ” ผมพูดอย่างตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
*จริงนะครับ...งั้นเราไปพรุ่งนี้เลยนะครับ ไปตอนเย็นเลยก็ได้นะ..เราค้างที่นั้นซัก 3 คืน แล้วค่อยกลับมาวันที่ 16 นะครับ ตาหวาน* เสียงมันตื่นเต้นดีใจมากมายครับ
“ครับพี่นัท..ตามใจพี่นะครับ...” ผมยิ้มออกมาอย่างสุขใจ
และก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเหมือนกัน แล้วไอคิมหล่ะทำยังไงดี........ถ้ามันรู้ว่าผมไปเที่ยวกับไอนัท มันต้อง เอาผมตายแน่เลยอะ ทำไงดีว้า...
*ครับ ตาหวาน งั้นตกลงตามนี้นะครับ เด๋ว พรุ่งนี้พี่ไปหาที่บ้านนะครับ คนดี แค่นี้ก่อนนะครับ. ..ออกมานานแล้วอะ เด๋วเพื่อนๆถามหาอะครับ* น้ำเสียงยังร่าเริงไม่ยอมหยุดเลยครับ
“ครับผม..อย่าดื่มหนัก และอย่ากลับดึกนะครับ..นอนเยอะๆนะครับ เจอกันพรุ่งนี้...ถ้าพรุ่งนี้เห็นว่าพี่อาการไม่ดี ผมไม่ไปด้วยจริงๆนะ..”พูดขู่มันไว้ก่อนครับ จริงๆอะอยากบอกให้มันกลับไปนอนเด๋วนี้เลย แต่ไม่กล้าแฮะ
*ครับผม ไม่ต้องห่วงครับ..จุ๊บๆ พี่ไปก่อนหล่ะครับ ที่รักของพี่ หึหึ* มาจุ๊บมาจ๊วบอะไรวะ ชิ..บ้า
แล้วมันก็วางสายเลยครับ ผมอะก็ได้แต่นอนมองเพดาน แล้วถอนใจเฮือกออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง กับไอยักษ์ที่นั่งแดกเหล้าอยู่กับเพื่อนๆข้างล่างดี..จะทำยังไงดีว้า ถึงจะหลบมันไปกับไอนัทได้...กลุ้มเว้ย....
(โพสดูก่อน เด๋วมาต่อค่ะ) 