ขอแอบมาเม้นท์นิดนึง
สารภาพเลยว่าเสียน้ำตากับเรื่องนี้ไปสองสามครั้งแล้ว อ่านไปกลั้นน้ำตาไปปวดหัวไปหมด
คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ บทจะตลกก็ขำกลิ้ง บทจะเศร้าก็น้ำตาท่วมจอ
เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอะไรที่ปวดใจมากจริงๆนะ
อาจจะเป็นเพราะเราผูกพันธ์กับภูมิกับพีมมาก
จำได้ว่าเราเริ่มอ่านนิยายเรื่องนี้ครั้งแรกตอนเราอกหักใหม่ๆ(ประมาณครึ่งปีมาแล้วมั้ง)
ตอนนั้นพี่ภูมินี่เป็นอะไรที่กรี๊ดมาก นิยายตลก แถมน่ารัก
ตามอ่านมาจากเว็บเด็กดีจนมาเข้าที่นี่เป็นหลัก
ได้สัมผัสตัวละครทุกตัว อ่านจนบางทีรู้สึกว่าพวกนี้เป็นคนรู้จัก รู้สึกว่าเราก้าวเดินไปพร้อมๆกันจริงๆ
ผูกพันธ์กับทุกอย่างในนี้มาก
พอตอนที่เศร้ามันถึงได้เศร้าใจหายเหลือเกิน รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยซะงั้น
อาจจะไม่ค่อยได้เม้นท์บ่อยๆนัก แต่อยากจะมาแชร์อีกแง่มุมนึง(ของคนที่อินมากๆ55)ให้ทุกคนรู้
พายุลูกใหญ่เหมือนจะพัดผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ก็ภาวนาให้ภูมิกับพีมและเพื่อนทุกคนมีแต่ความสุขแล้วกันนะคะ
รักค่ะ