หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314]

[zabzebra]

ทำไมภูมิถึงปล่อยพีมรออีกแล้ว ห๋าาาาาาา

ปล.อิจฉาเพลงประกอบเบาเบา มันหวานมว๊ากกกกกกก

[Dorumi]

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะ ตอนแรกคิดว่าภูมิจะทิ้งพีมไปคืนดีกับหม่อมแล้วซะอีก อิอิ
แต่สุดท้ายก็โนดราม่า  ตอนท้ายได้ยิ้มก็ดีใจแล้ว
ขอบคุณสำหรับตอนซึ้งๆค่ะ รอตอนหน้าพร้อมเดอะแก๊งซ์นะ

ปล. แอบอ่านมานานเพราะส่วนใหญ่จะอ่านในเด็กดี วันนี้ได้เห็นรูปพีมภูมิแล้ว น่ารักน่าฟัดสุดๆเลย
และเป็นแฟนคลับปันด้วย อิอิ อยากเห็นอิมเมจปันจังเลย ไม่รู้ว่าจะหล่อแค่ไหน
นักเขียนอย่าลืมเอามาให้อ่านกันนะค่ะ

[เพื่อนบ้าน]

อ่า .. นะ เหตุการณ์มันน่าหวั่นใจ แต่ก็พยายามไม่หวั่นไหว
ทรมานแปลกๆแฮะ พีมก็ไม่ผิดหรอก ดูทุกการกระทำก็ไม่ได้ทำเพราะประชดนี่
ถึงแม้จะมีคิดมากหรือหวั่นไหว แต่ก็อดทนถึงที่สุดเหมือนกัน
ที่ไม่รอจนภูมิกลับมาก็ไม่ใช่เรื่องผิด ฝนตกจั่กๆขนาดนั้น อยู่ต่อก็บ้าล่ะ
อยู่ก็เปียก กลับก็เปียก ยังไงก็หวัดแดกไม่ต่างกัน กลับมาอุ่นใจอยู่บ้านก่อนก้ถูกล่ะ
ถ้าภูมิห่วงก็สมควร แต่ถ้าภูมิโกรธจะกระโดดถีบยอดหน้าให้
ถ้าฝนตกกระหน่ำขนาดนั้นแล้วยังหวังให้พีมตากฝนรอก็เห็นแก่ตัวไปล่ะ
แล้วถ้ารู้ว่าเค้าไม่มีเงินติดตัวฝนก็ตกแล้วยังจะมัวไปเคลียร์อยู่ทำไม ชิร์ ~

[KimGeeHu]

"นึกถึงวันแรกที่รักกัน"
เป็นกำลังใจให้พีมกับภูมิคับ
 

[Jploiiz]

อยากได้ผู้ชายแบบภูมิเนี่ย
ต้องไปงมที่บ่อไหนคะ? ๕๕๕

โอ๊ยย ยซึ้งมาก
ชอบพีมมากค่ะ
คนเราต้องเชื่อใจกันและกันน่ะถูกแล้ว
อย่างที่อาปุ้ยบอก ให้ลองนึกย้อนไปวันแรกที่รักกัน

[jojobuffy]

เครียดนะเนี่ย ตอนอ่านอ่ะ

กลัวภูมิ กลับไปหาหม่อมอ่ะ กลัวพีมนอนหนาวตายคนเดียว
แต่มันไม่ใช่ เพราะฉะนั้น วันนี้เราเลยอารมณ์ดี

[boylove_yj]

 


เกลียดความรู้สึกอย่างนี้อ่ะ


เข้าใจพีม เข้าใจจริงๆว่าตอนนั้นมันเป็นอย่างไร

[Piloy]

เขื่อนแตกเลยค่ะพี่ตาล

[ღiสุดขอบiღ]

ถึงสุดท้ายแล้วมันจะไม่มาม่า แต่ก็เล่นเอาอิเจ๊ใจแป้วเป็นช่วงๆเลยนะคะ TOT

[i1_to*pp]

ซึ้งจังเลย
เชื่อใจกัน รักกันตลอดไปนะ

[EunJin]

ต๊ายยยยยยยยย อ่านแล้วก็จี๊ดใจยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ตอนที่ภูมิมาหาพีมที่บ้านอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดด รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆนะ

[myd3ar]

เป็นธรรมดาที่คิดมากแหละ  ดีนะที่เข้าใจกัน 

[p_phai]

  นึกว่าจบ

[PoP~Pu]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึก..รู้สึกยังไงดีล่ะบอกไม่ถูก
มันหลายอารมณ์มาก ฮ่าๆ เข้าในความรู้สึกพีมนะ
มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก กรี๊ดดด
ดีแล้วที่แค่มาม่าในตอน ถ้ามาม่าข้ามตอนคนอ่านจิขาดใจจจ เอร๊ยยย!
ยิ่งอ่านยิ่งรักภูมิรักพีมมากขึ้นทุกที ไม่สิ รักตัวละครทุกคนเลยยย

[Badmiffy]

เฮ้อ~  ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน น้องพีมแอบดราม่าเล็กๆนะคะ

ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ มีอุปสรรคกันซะบ้าง จะได้เข้าใจกันมากขึ้น

[hotladyanyavee]

อืมอาปุ้ยพูดดีมากอะนะ ให้นึกถึงรักครั้งแรก แต่อย่างว่ายิ่งรัก
็ก็ยิ่งหวง แต่ก็อย่าหวงมากระแวงมากจนรักเรามีแต่ความไม่เชื่อใจ
แต่อย่างพีมว่า ภูมิอะหน่พีมไม่ได้เนอะ แต่มีไรก็ต้องบอกัน คิอเองเออเอง
เดี๋ยวจะเจ็บเปล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บวกหนึ่งหใ้ด้วยกับรักแท้ของสองคน

[EunSung87]

เข้ามาอ่านวันนี้แบบรวดเดียวเลยค่ะ
อ่านตอนรับน้องแล้วทำให้นึกถึงช่วงที่อยู่ปี 1(พอมาปี2,3,4 ไปแปบเดียวแล้วก็ชิ่ง)
โดนรับน้องแบบเด่วกับวิศวะเปะเลยอ่า
แต่เค้าบริหารน๊า
ว๊ากได้ลั่นมหาลัยเลย
หึหึหึ


ตอนที่ภูมิทิ้งพีมไว้แล้วไปส่งหม่อม
แอบร้องไห้ด้วยอ่าค่ะ
แบบว่าสงสารพีม
เจอแบบเดิมอีกแล้ว
แถมงวดนี้แทบไม่มีอะไรติดตัวเลย
แล้วยังตากฝนจนไม่สบายอีก(เหมือนเราตอนนี้เลย:บอกเพื่อ???)

[lucifel]

ดีนะ. ขอคืนดีหายไปเป็นชาติ ฟังคำล่ำลาอะไรจะนานขนาดนี้

[Mura_saki]

น้องพีมช่างน่ารักกกกกกกกกกก

[monoo]

มาม่า กำลังพอดี อ๊ายยยยยยย 
อย่าเพิ่งจบเลยนะจุ๊บๆ

[debubly]

พี่ตาลใส่ชีวิตจริงเข้ามาด้วยรึเปล่าค่ะ หวานจน

 

[jellyfish]

อ๊ากกกกกกกกกก ใจหนึ่งก็สงสารหม่อม แต่เรื่องของปัจจุบันสำคัญกว่าอดีต
อาปุ้ยน่ารักจัง ว่านหาง มันก็ยังเป็นว่านหาง ช่ายเลยยยยย
แต่ภูมิ มาคราวนี้หมดคราบคนขับเฟอร์เลย กลายเป็นเด็กน้อยร้องหาผู้ปกครอง
นี้ถ้ามีลำแสงย่อส่วนของโดเรม่อน ภูมิคงน่าฟัดเป็นที่สุด



 

[skynotebook]

อ่านสองตอนรวด เพราะพึ่งมีเวลา
คิดถึงสมัยเรียนจริงๆ ถึงจะไม่ใช่วิดวะแบบนี้ภูมิแต่วิธีการรับเหมือนกันมากกกกก
อาทิตย์หน้าจะไปรับน้องต่างจังหวัดแล้ว รุ่นพี่ที่จบไปแล้วอย่างเราก็จะไปปล่อยแก่ แกล้งรุ่นน้อง 55+ ว่าแต่คุณตาลอยู่วิดวะป่ะค่ะ ทำไมเขียนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์เองเลย^^

ว่าแต่ไมคิวกับน้องเต้ยออกน้อยจัง อยากได้เยอะกว่านี้ได้ป่ะค่ะ (อ่ะล้อเล่น เยอะน้อยไม่สำคัญ ขอให้อัพเรื่อยๆดีกว่า เนอะ)


แล้วตอนที่หม่อมออกมาเนี่ย คนอ่านจี๊ดมาก กลั๊วกลัวน้องภูมิจะเผลอใจจริงๆเลย
รู้นะค่ะว่ารักน้องพีมมาก แต่ก็กลัวพลาดเหมือนกันนะเนี่ย จำได้นะตอนที่น้องภูมิปล่อยให้น้องพีมรอนานอ่ะ จี๊ดมาก

ปล. ตัวอักษรที่บอกว่าแก่เนี่ย มีเค้าด้วยนะ แล้วก็แก่จริง แต่ไม่เยอะนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่าวววววววววว นึกว่าจะยืดเยื้อมาม่าหลายตอน 5555
จบแล้ว แต่ก็ดีครับ ให้เป็นนิยายอ่านสบายๆ บ้าง 5555

[kitty]

 

[ขนมหวาน]

ตอนนี้เคลียร์ทุกอย่างสำหรับพีมและภูมิเลย
พีมก็ได้รับความมั่นใจว่าภูมิรักมากจริง ๆ ถึงแม้หม่อมจะอยากกลับมา
แต่ภูมิเคลียร์คัทเรียบร้อย

ต้นกะบองเพชรแห่งความรัก ก็ยังเจริญเติบโตไปอย่างสวยงาม
แอบร้องไห้ตอนภูิมิหายไปนาน คงเคลียร์กับหม่อมอยู่
แต่พีมแอบคิดเยอะ ตากฝนกลับบ้าน ป่วยเลย
ภูมิตามมาให้ความมั่นใจ ดีมากกกกกกกกก ยิ้มได้

อาปุ๊ ปลอบได้ดีมากเลยแหละ ชอบอ่ะ เป็นอาที่น่ารักจริง ๆ

[นัชชี่~นะจิ]

เกือบกรี๊ดแล้วจริงๆตอนเห็นคำว่าจบ //ทึ้งหัว

ภูมิทำให้พีมรออีกแล้ว ฮึ่ม! แต่ไม่เป็นไร กลับมาแล้วมีคำหวานๆมาบอก อิอิ

[dragonnine]

แอบน้ำตาคลอ อ่ะ ภูมิหนักแน่นจริงๆ
แต่ถ้าเราเป็นพีมตกอยู่ในสถานการณ์ แบบนี้เราก็อดคิดไม่ได้อยู่แล้ว

หรือว่าไม่มีใครเป็นแบบพีม.........

[pattybluet]

เอาซะซึ้งเลยตอนนี้
อ่านไปอ่านมา ชักอยากจะหาต้นว่านหางมาปลูกแล้วนะคะเนี่ย

[yunjaelover]

สงสารพีมเดินตากฝนกลับบ้านอ่ะ แล้วทำไมภูมิ รู้ว่าจะกลับช้าไม่โทรบอกเพื่อนไปรับแทนอ่ะ    โมโหแทนเลย เดี่ยๆๆ