หัวข้อ: อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ....โดยคุณเนท

[krappom]

 
ไม่อยากจิ้นเองอ่ะ
กลัวมันจะเกินกว่าที่เกิดจริง
อยากให้บรรยายมาเลยจะดีกว่า
 

[Lucifer]

คู่นี้นี่ น่ารักกันดีเนอะ   

[THIP]

หุหุ อารมณ์ประมาณเด็กช่างรักจริง    ชอบมากๆ 

[สาวตัวกลม]

มาต่อแล้วค่ะ
**********************
แต่แล้วความเปลี่ยนแปลงก็เริ่มมาถึง และคงเป็นบทพิสูจน์แรกของผมกับมัน
ช่วงเปิดเทอมแรกๆ ก็เจอมันบ่อยขึ้นนะครับ แต่เพราะเวลาเรียนของผมกับไผ่และพี่เอ๋กับมีนไม่ตรงกัน หลังๆ จึงเจอกันน้อยมาก สัปดาห์นึงจะเจอกันที พี่เค้าก็บอกว่าเทอมนี้มีภาคปฏิบัติเยอะ แรกๆ ผมกับไผ่ก็นั่งรอจนเย็นจนมืด หลังๆ ก็ไม่ไหวครับ เพราะการบ้านพวกผมก็เยอะ เรียนอังคารถึงเสาร์ เป็นแบบนี้ได้เดือนนึง จนมาถึงวันเกิดไผ่มัน มันบอกว่าอยากไปเที่ยวสวนลุมไนท์ และมันก็ขอที่บ้านว่าจะนอนค้างห้องผม จริงๆ คงไม่พ้นอยู่กับพี่เอ๋มากกว่า สรุปก็ไปกันหลายคนเหมือนกัน มีผม ไผ่ พี่เอ๋ มีน เพื่อนกลุ่มพี่เอ๋ แล้วเช่นเคย พี่เอ๋ขับรถไป ส่วนเพื่อนๆ พี่แกโบกแท็กซี่ตาม
พอมาถึงก็เดินดูของกันก่อน ผมก็ว่าจะซื้ออะไรให้ไผ่เหมือนกัน ผมบอกให้มันเป็นคนเลือก อยากได้อะไรก็บอกเดี๋ยวซื้อให้ มันเกรงใจครับ สรุปผมก็ซื้อที่ห้อยมือถือให้มันไป ส่วนของขวัญที่พี่เอ๋ซื้อให้มันก็...ทุ่มทุนสร้างมาก ซื้อipodให้ ตอนนั้นมันเพิ่งออกมาใหม่ๆ ลองคิดดูสิครับว่ามันจะแพงแค่ไหน ผมยังอยากได้เลย T_T จากนั้นเราก็มานั่งตรงลานเบียร์กัน ที่มีดนตรีมีร่มกางเยอะๆ ผมก็ไม่เคยมานั่งซะด้วย เบียร์เหล้า แทบไม่ค่อยได้กินหรอกครับ ผมกับไผ่ก็ตามๆ พวกเขามานั่งกัน ก็กะว่าจะแค่กินนิดหน่อยก็กลับแล้ว แต่แล้วมันก็มีเหตุให้เกิด  อยู่ดีๆ เด็กเชียร์เบียร์คนนึงหันมาทางกลุ่มผม แล้วเดินเข้ามาหาที่ให้นั่ง พวกผมก็นั่งกันครับไม่คิดไร พอพวกพี่เขาสั่งเบียร์กินกัน ก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้น เขาเข้ามาทักพี่ไก่เพื่อนในกลุ่มพี่ๆ เขา พวกพี่เขาก็ยิ้มๆ ให้ แล้วอยู่ๆก็หันมาทางที่ผมกับมีนนั่ง พอคุณเธอเห็นมีนก็เปลี่ยนจุดหมายทันที เอาตัวเข้ามาแทรกระหว่างผมกันมีน
“มีนนนน....ไม่เจอกันนานเลย” เสียงคุณเธอก็แหลมขึ้น ผมเห็นหน้าไอ้มีนมันงงๆ แต่มันก็พยักหน้า
“วันนี้ลมอะไรหอบมาเนี่ย พาเพื่อนมาตั้งเยอะ” คุณเธอไม่พูดเปล่า โอบไหล่มีนเลย ตอนนี้คนที่งงคือผม แต่ผมยังนิ่งอยู่
“พาเพื่อนมาเลี้ยงวันเกิด” มันก็พยายามเอามือแกะมือนังเด็กเชียร์เบียร์ พอมีคนยกเบียร์มา คุณเธอก็รีบจัดแจงรินทันที
“เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นนะ เรียนหนักเหรอ” ผมรู้สึกว่าทุกคนจะเงียบ เงียบกันหมด
“ครับ ช่วงนี้เรียนหนัก” พี่ไก่ตอบขึ้นก่อน
“แหมม เดือนที่แล้วมาออกบ่อย” แค่ผมได้ยินนังคุณเธอพูด เดือนที่แล้วมันมาบ่อย เดือนที่แล้วที่ผมกับมันไม่ค่อยได้เจอกัน หรือเดือนที่แล้วที่ผมกลับบ้าน ผมหันควับไปมองหน้ามันทันที หน้ามันถอดสี
“งั้นวันนี้ต้องสั่งเยอะๆนะ” จากนั้นคุณเธอก็เดินออกไป ผมหันไปถามไอ้มีนด้วยสายตา มันก็มองหน้าผมนิ่ง ผมรอที่มันจะบอกผม แต่เมื่อมันไม่บอกอะไรผมก็จะไม่ถาม นั่งกินกันได้สักพัก แล้ว                         คุณเธอก็เดินกลับมาอีก เพราะเห็นว่าพวกผมจะลุกกันแล้ว
“จะไปแล้วเหรอ นี่เบอร์โทรเรา” นังเด็กเชียร์เบียร์มันยื่นกระดาษให้ ไอ้มีนมันก็รับมา                            “คงได้เจอกันบ่อยๆ นะ” ได้ยินแค่นั้นแหละครับ ผมหันหลังเดินออกมาเลย ผมว่ามันจะต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะมันเงียบผิดปกติ รวมทั้งไอ้ไผ่ด้วย ทุกคนทำหน้าลำบากใจมาก (มึงไม่บอกไม่เป็นไร อย่าให้กูรู้เอง) ไอ้ไผ่มันเดินตามผมมาเลยครับ แต่ผมไม่สน ผมเดินออกมาอีกทางที่ถนนมันตัดกับที่เป็นสวนสาธารณะ เพื่อจะไปตรงที่จอดรถ
“เนท!” ไอ้ไผ่มันเรียกผมไว้ “เดินเร็วชะมัด” มันเดินมาจับมือผมไว้
“เราจะกลับแล้ว” ผมบอก แล้วผมก็เดินเลยที่จอดรถไป มันก็เรียกผมไว้อีก
“รถอยู่ตรงนี้ มึงจะไปไหน”
“กูจะกลับแท็กซี่”
“มึงอารมณ์เสียเรื่องพี่มีน”
“เรื่องของกู” เออ...ผมโมโหมัน เพราะมันไม่พูดอะไร ถ้าเป็นทุกทีมันจะต้องพูดขึ้นมา
“มันไม่มีอะไรนะเว้ย”
“กูไม่รู้ เรื่องของมัน กูจะกลับ” ไอ้ไผ่มันก็ยังยื้อผมไว้ จนพวกนั้นเดินมาถึงรถ ผมมองมัน แต่มันไม่ยอมพูดอะไร
“กลับเถอะ” ไอ้ไผ่มันพูดขึ้น แล้วดึงผมเข้าไปนั่งในรถ ไอ้มีนมันก็ตามมานั่งข้างๆ ผม พอรถออกในรถก็ยังเงียบ
“จะไม่พูดอะไรเลยใช่ไหม” ผมเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน ผมกำมือแน่น ในรถก็ยังเงียบอยู่ ผมมองไปที่กระจกส่องหลัง รู้สึกพี่เอ๋มันหลบสายตา ไอ้ไผ่ก็ไม่พูดอะไร ได้แต่มองหน้าผม แล้วไอ้มีนมันก็พูดขึ้น
“มันไม่มีอะไร”
“แล้วรับเบอร์มันมาทำไม” คราวนี้ผมหันไปทางมัน
“กูทิ้งไปแล้ว” มันหันกลับมาตะคอกใส่ผม
“มึงรู้จักอีนั่นใช่ไหม”
“ไม่รู้จัก!” มันโกหกหน้าด้านๆ
“ไอ้ตอแหล แล้วมันจะเข้ามากระแซะมึงทำไม” โมโหครับ เป็นครั้งแรกที่ผมทะเลาะกับมันด้วยเรื่องประเภทนี้
“กูไม่รู้จักจริงๆ อีนั่นมันเข้ามาหากูเอง”
“ไอ้โกหก มึงจะพูดหรือไม่พูด” มันยังเงียบ ผมหันไปบอกพี่เอ๋ให้จอดรถ ผมจะลงแล้วไม่อยากเห็นหน้ามันแล้ว
“เฮ้ย! เนทใจเย็น” ไผ่มันหันมาห้าม แต่ผมไม่สนพอรถติดไฟแดงตรงแยกถนนสาธร ผมเปิดรถ
“ไอ้เนท” มือไอ้มีนมันดึงผมไว้ แล้วดึงผมเข้าไปกอด พี่เอ๋คงเห็นท่าไม่ดี พอไฟเขียว พี่เอ๋เบี่ยงซ้ายไปจอดตรงฟุตบาท
“ไอ้มีน มึงเล่าให้เนทฟังไปสิว่ะ จะเงียบทำสากมึงเหรอ” พี่เอ๋หันมาด่ามัน
“กูจะไปคุยกับมันที่ห้อง”
“ไม่ต้อง ถ้ามึงไม่เล่าตอนนี้ ก็ไม่ต้องคุย” ผมตะคอกใส่มันอีก
“นังน้องคนนี้ มันมาให้ท่าไอ้มีน ตอนที่พวกพี่ไปกินเหล้ากันที่นั่น แต่ไอ้มีนมันไม่เอา” พี่เอ๋กลับเป็นคนเล่าแทน
“มึงเจออีนั้นตอนไหน” ผมถามขณะที่ตัวผมอยู่ในอ้อมกอดมัน มันกอดผมแน่นมาก
“ตอนปิดเทอม.....” ผมพูดขึ้นมาเพราะเห็นพี่เอ๋กำลังจะพูดต่อ
“พี่เอ๋ไม่ต้องพูด”
“วันนั้นพวกกูอยู่กินจนร้านเลิก พอจะกลับ เด็กพวกนี้มันก็เดินมาพอดี มันขอให้พวกกูไปส่งมัน พวกกูก็เห็นมันดึกแล้ว ที่พวกมันอยู่ก็ทางผ่าน ก็เลยไปส่ง..” ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบครับ ผมหันไปตบหน้ามัน แรงพอดูครับ
“ไอ้เหี้ย ไหนมึงบอกไม่รู้จักมัน มึงไปเอากันมาใช่ไหม” ผมด่ามัน ทั้งทุบทั้งตบ จะไม่ให้ผมด่ามันได้ไงครับ มันอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้
“กูไม่ได้เอามัน พวกไอ้เหี้ยไก่โน้น พวกแม่งไปเอากันที่ห้องกู” มันจับสองแขนผมแน่น ตอนนั้นหน้าผมแดง มือผมก็แดงจนแสบไปหมด
“กูไม่เชื่อ มึงปล่อยกู” ผมก็ยังฤทธิ์มากอยู่ รู้สึกว่าน้ำตามันคลอๆ แถมยังหอบอีก
“ไอ้เอ๋ มึงออกรถเลย ไปส่งกูเดี๋ยวนี้” ไอ้มีนมันสั่ง พี่เอ๋ก็ทำตาม
“ไอ้เนท เรื่องจริงเว้ย กูอยู่ด้วย”
“ตอนมันเอากัน มึงอยู่ด้วยเหรอ” ตอนนั้นแหละไอ้มีนมันเอามือมันมาบีบที่หน้าผม
“ปล่อยกู” คราวนี้ผมสะบัดตัวออกแรงๆ
“มึงคิดว่า กูเหี้ยขนาดนั้นเลย” มันตะคอกใส่ผมอีก “นี่มึงไม่ไว้ใจกูเลย จะให้กูพูดอีกกี่รอบ”
“ไอ้เหี้ยมีน ปล่อยน้อง” พี่เอ๋หันมาบอก ตกใจที่มันทำผมเจ็บ มันคลายมือมันออก แต่มันยังรัดผมแน่น  พอถึงหน้าตึก ไอ้มีนมันปล่อยผม ผมรีบลงจากรถ รูดการ์ดแล้วรีบไปตรงลิฟท์ทันที มันก็เดินตามผมเข้ามา ตอนนั้น ก็มีคนยืนรอลิฟท์ มันเดินเข้ามาชิดผมมาจับมือผมไว้ พอเข้าไปในลิฟท์ ผมกับมันยืนนิ่งเงียบมันมองหน้าผม แต่ผมไม่มอง พอลิฟท์เปิดมันลากผมทันที ไขกุญแจ ลากผมเข้าไปในห้อง
“วันนี้มึงกับกูต้องเคลียกันให้รู้เรื่อง” มันเหวี่ยงผมลงกับพื้น “กูจะพูดเรื่องกูก่อน แล้วค่อยเรื่องมึง”
“กูไม่มีเรื่องจะเคลียร์” ผมพูดจบ มันตามลงมานั่งตรงหน้าผม ดันตัวผมติดกับเตียง
“กูไม่มีอะไรกับอีนังพวกนั้น ที่กูไม่บอกมึง เพราะกลัวมึงจะรับไม่ได้ ไอ้พวกเหี้ยไก่มันเสือกไปเอากันที่ห้องกู ส่วนกูกลับมานอนห้องมึง” มันพูดแล้วมองหน้าผม
“เออ” ผมตอบมันแค่นั้น
“แล้วเรื่องของมึง กับไอ้หน้าตี๋” มันหมายถึงพี่ติ๊กห้องคอมฯ เพราะช่วงเปิดเทอมใหม่ ผมเรียนคอมฯ พอดีห้องพี่เขา เข้ามาคุม และอย่างที่บอกว่าผมอยากได้โน๊ตบุ๊ค ช่วงนั้นพี่ติ๊กก็พาไปซื้อ
“เรื่องเหี้ยไรอีก” ผมด่ามันกลับ
“มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้ มึงพามันมาที่ห้อง”
“พี่เขามา ทำคอมฯให้กู มึงจะเชื่อไม่เชื่อเรื่องของมึง” ผมสวนบ้างครับ
“คราวนี้กูจะเชื่อมึง มึงก็ต้องเชื่อกู” มันดึงผมให้ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ส่วนมันนั่งคุกเข่าตรงพื้น แล้วดึงตัวผมเข้าไปหาตัวมัน
“กูบอกมึงกี่ร้อยรอบแล้ว ว่ากูชอบมึง ชอบมึง เหมือนมีแต่กูพูดอยู่คนเดียว แล้วมึงเคยบอกกูไหม”
“..........”
“มึงคิดว่า กูไม่รู้สึกผิดที่ทำกับมึงเหรอ”
“...........”
“กูรอฟังคำว่าชอบจากปากมึงทุกวัน” มันพูดจบ ก็ซบลงบนตักผมทันที ผมตกใจมากมันไม่เคยทำมาก่อน
“ขนาดนี้มึงจะให้กูพูดอีก มึงจะเอาอะไรอีก ถ้าไม่ชอบแล้วกูจะให้ไอ้เหี้ยที่ไหนมันเอากู”
(ผมว่าผมพูดประมาณนี้นะครับ) มันเงยหน้าขึ้นมา มันทำท่าสูดลมหายใจ
“ผมรักเนทครับ” แล้วมันก็จูบที่แก้มผม คืออยู่ๆมันก็ทำขึ้นมา งงสิครับ ทำอะไรไม่ถูก แล้วมันก็ยกตัวผมขึ้นไปอยู่บนเตียง นอนกอดผมแน่น มันทั้งจูบทั้งหอมผมทั่วทั้งหน้า บอกตรงๆ ว่า ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ก้มหน้า แล้วซบหนุนมันจนหลับ คืนนั้นผมไม่มีอะไรกับมันครับ นอนกอดกันทั้งคืน ตอนนั้นผมเริ่มมานั่งคิดว่า ผมชอบมันใช่ไหม ใช่!ผมชอบมัน แต่นิสัยผมมันเป็นแบบนี้    คบๆ กันต่อไปมันจะทนผมได้ไหม แต่เอาเถอะ ผมไม่อยากคิดถึงเหตุการณ์ข้างหน้า จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมันแล้ว
 

[krappom]

เนทนี่ขี้หึงสุดๆ เหมือนกันนะเนี่ย
 

[Wordslinger]

 

ไอ้มีน มึง.....................

แอร๊ยยยยยยยยยศ์ ไม่เคยด่าใครมาก่อน...ขอสักครั้งนะคะ

ไอเหี้ยมีน

 

ปล. ยังเมาไม่สร่างเลยค่ะ เพราะไปจิบเหล้าสาโทแกล้มด้วยกุ้งลอบสเตอร์ และ ไข่ปลาคาเวียร์

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

รักรุนแรงกันเจงๆ
 

[Lucifer]

ปิดบังกันแบบนี้ ไม่ดีนะคร้าาาาาาบ

[สาวตัวกลม]

มาต่อให้แล้วนะค่ะ
******************
ผ่านเหตุการณ์ที่ผมหึงมันคราวนั้น ดูไอ้มีนมันจะได้ใจใหญ่ เจ้ากี้เจ้าการผมทุกอย่าง ตัวมันก็มา            ติดหนึบกับผม แต่มันก็ยังเช่าห้องของมันอยู่ มันบอกว่า เผื่อพวกไอ้พี่ไก่มันอยากมาก้งเหล้าก็จะได้ไปที่นั้น แต่ผมสิ เสียดายเงิน ถึงค่าห้องมันจะไม่แพงนะครับ (คือ หลังๆ ไผ่มันไปบ้านพี่เอ๋บ่อยๆ แล้วครับ ไม่ค่อยได้ใช้ห้องมีนเป็นรังรัก) มีนบอกว่า พ่อมันเป็นคนจ่ายเงินให้ ผมก็ไม่พูดอะไร
ช่วงนั้นผมก็เรียนหนักครับ ต้องเอาเกรดงามๆ ให้พ่อกับแม่ได้ชื่นใจ ส่วนมันก็งานเยอะ แต่ถ้า             วันไหนผมมีเรียนคอมฯ มันจะบ้าแมสเสสมาหาผมตลอด “ตั้งใจเรียนบ้างล่ะ,อย่านอกใจบ้างล่ะ, อย่าไปให้ท่าใครบ้างล่ะ” ผมโครตเบื่อเลย ผมก็บอกว่า “ไม่มานั่งเฝ้าซะเลยล่ะ” มันบอกว่า ไม่อยากเห็นไอ้หน้าตี๋ เดี๋ยวมันจะอดไม่อยู่ได้ต่อยมันครับ (พอดีว่า มีเรื่องไอ้พี่ติ๊กนี่ด้วยครับ ที่เกือบวางมวยกัน เดี๋ยวค่อยเล่าครับ) พอเลิกเรียนมันก็จะคอยถามว่าอยู่ไหน มันจะรู้ตารางเรียนผมไปหมด แล้วก็มาถึงช่วงสอบอันมหาโหด แต่ที่โหดสุดคงเป็นพวกไอ้มีนมัน ทั้งภาคปฏิบัติ ทั้งทฤษฎี ผมว่ามันหนักกว่าผมอีก มันบอกต้องตั้งใจเรียน เพราะซัมเมอร์มันต้องฝึกงานอีก (แฟนผมนี่ ขยันจริง ^^)            ดูมันจะมีความคิดอ่านมากขึ้นครับ เพราะมันก็ใกล้จะจบแล้ว มันบอกว่า พ่อมันจ่ายค่าเรียนแพง                 ไม่อยากจบช้า ทำให้พ่อมันไม่ขายหน้าหน่อย  ผมก็แปลกใจเวลาคุยกันเรื่องที่บ้านมัน มันไม่ค่อยพูดครับ พูดถึงบ้านมันที่ไหน เงียบทุกที สงสัยที่บ้านจะไม่ค่อยอบอุ่น และก็เป็นดังคาด วันหนึ่งมันคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ พอมันเสียงดังแล้วเรียกพ่อมัน ผมรู้เลยว่าต้องมีปัญหากันแน่ๆ และจริงๆ เพราะมันทะเลาะกับพ่อมัน มันก็เลยเล่าให้ผมฟัง เอาเป็นว่าผมจะเล่าให้อ่านกันคร่าวๆ นะครับ
ที่บ้านมัน พ่อมันแต่งงานใหม่ เมื่อตอนมันเรียนม.ต้น แม่มันเสียตอนมันอยู่ม.ต้นครับ อะไรๆ ก็ประดังเข้ามาหามัน มีนมันรักแม่มาก เพราะแม่กับมันแยกกับพ่อมันตั้งแต่มันยังเด็กๆ พ่อมันเป็นทหารครับ พอเลิกกับแม่ก็มีเมียใหม่ แต่ไม่แต่งงาน พอแม่มีนเสีย พ่อมันก็แต่งงาน แม่มีนเสียเพราะอุบัติเหตุตอนกลับจากทำงาน(แม่มีนทำงานข้าราชการครับ) รถสิบล้อชนกับรถสองแถว แล้วแม่มันก็นั่งอยู่ในนั้นด้วย พอแม่มีนเสีย มันต้องมาอยู่กับพ่อ แล้วอย่างที่บอกพ่อมันเป็นทหาร ดุโครต มันอึดอัดอยู่ไม่ไหวแล้ว พอจบม.ต้นมันก็เข้าปวช. มันขอพ่อมันมาเรียนที่กรุงเทพฯ เพราะญาติฝ่ายแม่มันอยู่นี่ พ่อมันอยากให้เข้าทหาร แต่มันไม่ชอบ พอเข้าปวช. มันก็ไปจับใบดำไม่บอกพ่อมัน พอท่านรู้ท่านไม่คุยกับมันเกือบปี แต่พอรู้ว่ามันเรียนได้ หลังๆ ก็ส่งเงินมาให้มันใช้จ่าย ผมสงสัยว่ามันเอาเงินที่ไหนใช้ เพราะเท่าที่เล่าญาติแม่มันก็ไม่ใช่คนรวย หาเช้ากินค่ำเหมือนกัน มันบอกว่า ตอนปวช.ก็ลำบาก รับจ็อบทำงานไปเรื่อย ช่วยญาติไปเรื่อย พอเข้า ปวส. รู้จักกับพี่เอ๋ พี่เอ๋ก็เลยพามันมาทำงานที่บ้าน (บ้านพี่เอ๋เปิดอู่ซ่อมรถครับ) ตอนเรียนมหาลัยมันก็ยังไปช่วยเรื่อยๆ ผมกับไผ่ก็ไปบ้านพี่เอ๋บ้าง (เห็นแฟนทำงานแล้วมันปลื้มๆ ไงไม่รู้) เอาล่ะครับ ประวัติไอ้มีน พอแค่นี้ดีกว่า ผมจะเล่าเรื่องหวานๆ กับมันให้เพื่อนฟังบ้าง สนองneed ยัยน้องสาวหน่อย
.
.
มันน่ะโง่อังกฤษมากครับ ผมก็ต้องมาเป็นคนสอนมันอีก มันบอกว่า บริษัทที่จะไปฝึกงานมีสอบสัมภาษณ์ภาษาอังกฤษด้วย มันเครียดมากครับ มันบอกว่า ศัพท์อะไรที่ไม่เกี่ยวกับที่มันเรียนมา มันก็พูดไม่ได้ครับ ผมก็เลยตกลงจะสอนมัน ตอนแรกผมก็ให้มันลองอ่านดู มันก็อ่านได้ครับ แต่แปลไม่ได้ ผมรู้ว่าเขาคงจะเน้นพวกสัมภาษณ์แนะนำตัว ผมก็ว่าจะสอนมันเกี่ยวกับตรงนี้ ให้มันไม่อายเขาก็พอล่ะ และไอ้ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมาก
“เนท. อา ~ ยู ~ เรต~ดี๊ ~” โห่! ดูสำเนียงมันนะครับ
“YES!!, You can introduce?” ผมก็สำเนียงสุดฤทธิ์
“มาย เนม ......, ไอ เลิน .....” สำเนียงมันแข็งมากเลยครับ เหมือนพวกท่องจำ แล้วพอมันพูดไม่ได้ มันก็จะกระฟัดกระเฟียด พาลจะไม่ไปทำแล้ว ผมก็หงุดหงิดครับ แต่ทำไงได้ ต้องช่วยมันครับ ต้องหาสิ่งจูงใจ ผมบอกว่า ถ้าทำได้อยากได้อะไรจะให้หมดเลย มันงี้ ตาเป็นประกาย ผมสิ.. ขุดหลุมฝังตัวเอง T_T จากนั้นมันก็ขยันครับ มันบอกว่าถ้าสัมภาษณ์ผ่านจะพาผมไปเที่ยว แล้วมันก็นั่งท่องๆ อย่างงี้ทุกวัน ผมก็คอยบอกมันไปด้วย แต่ตอนสอนนี่สิ ชอบแทะเล็กแทะน้อยจากผมจัง ไอ้ผมก็ยอมมันอีก
“ตรงนี้พูดไงครับ” มันหันมาถาม พอผมเข้าไปใกล้มันก็หอมผม
“นี่อ่านว่าไงจ๊ะ” มันก็กอดผม
“แล้วนี่ล่ะจ๊ะ” มันก็จูบผม
“แล้ว....” มันก็จับนู้น
“แล้ว...” มันก็จับนี่ สรุปคือ ผมมีแต่เสียกับเสีย ส่วนมีนมีแต่ได้กับได้
ก่อนปีใหม่มันสอบได้ครับ มันมาบอกผม ท่าทางมันดีใจมากเพราะถ้ามันฝึกงานผ่าน เขาจะรับเข้าทำงานตอนมันเรียนจบ ท่าทางมันดีใจมาก มันบอกว่าเป็นบริษัทรถยนต์ญี่ปุ่น เงินดีด้วย ผมก็ดีใจกับมันด้วย แล้วก็มาถึงสัญญาที่ผมต้องให้มัน __ __
(ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ ผมไม่อยากจะเขียนเลยครับ แต่ก็นะ เพื่อนๆ อุส่ารอ เดี๋ยวผมจัดให้)
ประมาณ 3-4 ทุ่มได้ ผมอาบน้ำมานั่งดูหนัง อ่านหนังสือตามปกติ พอมันอาบเสร็จมันก็เข้ามาใกล้ๆ ผมทันที ดึงหนังสือออก แล้วลากผมเข้าไปกอดไปหอม ผมก็ขัดๆ มันนิดนึง มันก็จับผมให้นั่งซ้อนบนตักมัน แล้วไอ้ของๆ มันก็มันดันๆ อยู่แถวสะโพกผม มันก็เอาปากมาหอมคอ หอมหลัง ผมก็ยังนิ่งๆ ทำเป็นไม่สน มันก็ยิ่งเล่นหนัก ดุนลิ้นตรงคอผม แล้วดูดผมจนผมร้อง ผมหันไปหามัน มันปิดทีวีครับ
“มึงสัญญากับกูไว้ วันนี้กูขอล่ะ” ไม่พูดเปล่า ดึงเสื้อผมออก แต่ผมก็ยังนั่งอยู่บนตักมัน
“มีน...” ผมได้แต่เรียกชื่อมันครับ แล้วมันก็เริ่มดูดคอผมอีก แขนมันโอบตัวผมไว้ ส่วนอีกข้าง มันเอานิ้วสอดเข้ามาในปากผม ผมก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเลียนิ้วมัน มันเลื่อนมาดูดไหล่ผม ดูดหลังผม ตอนนั้นผมเริ่มเสียวแล้ว รู้สึกวันนี้มันจะมีอารมณ์มาก มันเปลี่ยนจากกอดเอว เอามือมาบี้หัวนมผม                ตัวผมเริ่มเกร็ง มันบีบแรงขึ้น มันเอาลิ้นออกจากปากผม เปลี่ยนมาดึงกางเกงนอนผมออก แล้วจับน้องชายผมขึ้น มันรูดขึ้นๆ ลงๆ 2-3 ที แล้วถอกหนังเปิดจนเห็นปลาย แล้วเอามืออีกข้างมากดๆ บี้ตรงปลาย ผมรู้สึกว่ามีน้ำออกมาจากตรงปลายครับ ผมได้แต่เรียกชื่อมัน หอบไปด้วย แล้วมันจับของผมรูดขึ้นรูดลงจนแข็งมากครับ รู้สึกมันคับจนอึดอัด อยากจะออกให้ได้ แต่มันกลับบีบตรงปลายของผมไว้ ผมชาไปทั้งตัว มันปล่อยให้ผมนั่งนิ่งๆ คงไม่อยากให้ผมไปเร็ว มันเปลี่ยนให้ผมนอนหงาย ตัวมันมาคล่อมตัวผม มันถอดเสื้อถอดกางเกงมันออก แล้วลงมาจูบปากผม ดุนลิ้นเข้ามาในปาก มือมันก็จับหัวนมผมบี้ไปบี้มา ผมรู้สึกได้ว่าน้องชายมันมาโดนตรงหว่างขาผม แล้วของมันก็มาโดนน้องชายผม แล้วมันก็เปลี่ยนมากำของมันชักขึ้นจนหนังเปิดออก จากนั้นมันจับของผมไว้ด้วย มันกำของผมของมันด้วยสองมือของมันให้สีเข้าหากัน เห็นแล้วขนลุกไปหมด ผมอยากบอกว่า ขนาดของผมกับมันผิดกันมาก ของผมไม่ค่อยคล้ำเท่าไหร่ของมันสิครับคล้ำเชียว ผมว่าของมันคงสัก 7 นิ้วได้ มันยาวและใหญ่มาก ส่วนของผมน่ะ ผมไม่รู้หรอกไม่เคยวัดแต่คงสัก 5 นิ้วได้มั้งครับ (แล้วทำไมผมต้องบรรยายด้วยนี่) มันจับของผมกับมันบี้เข้าหากันได้สักพัก มันก็ยกตัวมันขึ้นมาที่หน้าผม
“เลียให้กูหน่อย” มันบอก แล้วเอาน้องมันมาจ่อตรงปากผม ผมค่อยอ้าปากรับ แล้วมันก็ดันเข้ามาในปากทันที ผมแทบสำลัก มันผะอืดผะอมมาก น้ำตาเล็ดเลย มันคงเห็นว่าผมไม่ไหว มันก็ช้าๆ ลง
“เลียตรงนี่ด้วย” ผมเลียตรงปลายให้มัน มันก็ยิ่งเบ่งบานใหญ่ มันก็ร้องซี๊ดซ๊าด บอกให้ผมห่อลิ้นไว้ แล้วมันก็ดันของมันเข้ามาในปากผม ดันเข้าดันออกหลายๆ รอบจนบางทีมันก็เกือบโดนคอหอยผม ผมมองหน้ามัน ดูมันร้องอย่างมีความสุข
“เมื่อย...” ผมบอกมัน เพราะผมไม่ไหวแล้วครับ ของมันใหญ่คับปากผมมาก มันดึงของมันออก แล้วกลับมาประกบปากผมแทน มืออีกข้างก็กลับมาบี้หัวนมผมอีก มันไซร้คอผมแล้วก็กัดแรงๆ
“โอ๊ย” ร้องเลยครับ ท่ามันจะเงี่ยนจัด แล้วมันก็เอามือมันจับน้องผมอีก ชักขึ้นชักลงจนผมร้องออกมา แล้วเปลี่ยนเอาปากมาทำแทน คราวนี้ผมยิ่งร้องไม่เป็นภาษา เนื้อตัวบิดเกร็งไปหมด ขาผมก่ายตัวมัน ผมเอามือปิดปาก เพราะไม่ไหวแล้วรู้สึกผมจะร้องดังมาก
“มีน...จะออกแล้ว” พูดแค่นั้นแหละครับ มันดูดแรงขึ้น ไม่นานของผมก็ออกมาเลอะเต็มปากมัน มันเอามือมารองของผมไว้ พอผมนอนหายใจถี่อยู่กับที่
“กูจะเอามึงแล้วนะ” มันพูดเสียงกระเส่า แล้วเอาของผมที่อยู่ในมือมาลูบที่น้องชายมัน มันแยกขาผมออก ดึงหมอนข้างมารองที่ก้น มันนั่งชันเข่า แล้วค่อยๆ แทรกของมันเข้ามา
“อ๊าก....” ผมเจ็บครับ เพราะมันไม่เอาอะไรมาทาให้ผมเลย
“กูอยากเอามึงสดๆ อย่างนี้มานานแล้ว” มันพูดแล้วค่อยๆ ดัน ตัวผมก็ยิ่งเกร็ง มันรู้ว่าเข้าไม่ได้ ก็เอามือมาจับน้องชายผมอีก พอผมหยุดเกร็งมันก็ดันของมันเข้ามาเลย
“มีน...เจ็บ...” ผมน้ำตาเล็ดเลยครับ มันนิ่งอยู่สักพัก เห็นหน้ามันแล้วผมแทบจะบ้า ตอนนั้นผมก็มีอารมณ์เหมือนกันครับ เอามือสองข้างตบที่นอนเลย แล้วมันก็เริ่มซอยเข้าออกจากช้าๆ เป็นถี่ๆ แล้วเร็วขึ้น
“อ๊า สุดยอด ก้นมึงแน่นชิบ” มันพูดแล้วเร่งความเร็วอีก
“มีน..” ได้แต่เรียกมันครับ สติผมหลุดไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“จะออกแล้ว...” มันพูดแล้วเข้าๆ ออกๆ เร็วๆ 2-3 ที ของมันก็ออกในตัวผม มันหยุด! แต่ไม่ยอมเอาออกจากก้นผม แล้วมันก็ยกสองขาผมขึ้นค้างไว้ ข้างในผมก็บีบรัดมันแน่น มันค่อยๆ จับผมคว่ำลง ทั้งแขนและเข่าผมยันกับที่นอน มันค่อยๆเริ่มซอยเข้าอีก
“กูขออีกน่ะ” ไม่ทันพูดจบ มันใส่เข้ามาในตัวผมอีก คราวนี้มันเข้าง่ายเพราะน้ำหล่อลื่นมันเยอะ น้องชายมันเข้ามาจนสุด ได้ยินเสียงเนื้อกระทบดังตลอด
“ซี๊ดดดดดดดดดดด” ตอนนี้ก็มีแต่เสียงมันร้อง มันทำนานมาก จนขาผมชาไปหมดแล้ว ตอนนี้ผมลงไปกอดหมอน ท่าผมก็คือแอ่นก้นให้มันครับ มือมันมาจับน้องชายผมอีกชักเข้าๆ ออกๆ จนมันเริ่มตั้งขึ้นอีก คราวนี้มันหยุดแล้วเอามือมันมาชักของๆ ผมจนผมน้ำแตกอีกรอบ มันก็เอามือมันมารองของผม แล้วเอามาโป๊ะตรงก้นผมที่ยังมีของมันคาอยู่
มันดันของมันเข้ามาจนสุด แล้วโยกตัวเข้ามาโอบผมไว้
“กูรักมึง” มันพูดที่ข้างๆ หูผมหลายครั้ง แล้วมันกอดผมอยู่นิ่งๆ เหมือนจะให้ผมตอบรับมัน ผมได้แต่พยักหน้า อยากบอกว่า ไม่มีแรงแล้วครับ แค่จะอ้าปากร้องก็สุดๆ แล้ว จากนั้นมันก็เอามือมาลูบหลังผมแทน ลูบแล้วก็บีบๆ ไปทั้งตัวผม
“มีน” ผมเรียกมัน เพราะมันเอามือมาบีบก้นผมไว้ ข้างในผมก็รัดมัน มันยิ่งบีบก้นผมอีก มันเริ่ม             อีกครั้ง เสียงมันดังไปหมด ผมได้ยินแต่เสียงมัน มันเข้าถี่ๆ แล้วออก แล้วเข้าอีกครั้ง ช้าๆ เร็วๆ                 จนผมหัวหมุนไปหมดแล้ว จนมันกระแทกถี่ๆ เข้ามาจนของมันปล่อยในตัวผมอีกครั้ง
ตัวผมสุดลงไปนอนกับที่ ไม่มีแรงขยับ มันดึงน้องชายมันออก แล้วก็ลูบตัวผมอยู่อย่างนั้น จับผมหงายขึ้น แล้วลงมาจูบที่ปากผมอีก ดันลิ้นเข้ามาในปากแล้วตวัดลิ้นผมไว้ ผมก็เล่นกับมันด้วย              ต่างฝ่ายต่างแลกลิ้นกันไปกันมา พอมันเอาลิ้นออกผมก็ตามเข้าไปเอาลิ้นผมเข้าไปแลกลิ้นในปากมัน ผมสารภาพว่าผมชอบที่มันจะจูบผมแบบนี้มาก บอกไม่ถูกครับ คือมันชอบอ่ะครับ (เขิน>0<)
“กูรักมึงนะ ถ้ากูต้องเลิกกับมึง กูต้องขาดใจตายแน่” มันพูดออกมา แล้วกอดผมแน่นๆ
“เว่อร์แล้ว” ผมย้อนมันเบาๆ “พอเบื่อเรา คงไม่พูดอย่างงี้อีกแน่” ผมเหน็บมันครับ
“ไม่มีทาง กูรักมึงมาก รัก รัก รัก” พอมันจะพูดว่ารัก มันก็พูดไม่หยุด จนผมเผลอยิ้มให้มัน มันยิ้มตอบ ผมก็หอมแก้มมัน มันก็กอดผมแน่นอีก ผมรู้ว่าหวังรอให้ผมบอกรักมัน แต่ผมว่ามันง่ายไป ปากผมก็หนักอีก แต่กูยอมมึงขนาดนี้ มึงก็คงรู้นะ

[krappom]

 
รักไม่รักไม่รู้
แต่ยอมขนาดนี้คงไม่แค่ชอบธรรมดาแล้วล่ะ
 

[THIP]

เหอ เหอ เป็นการสอนที่คุณครูขาดทุนมั่ก ๆ   

[Lucifer]

 

เป็นการเรียนที่ดุเดือดมาก 

[สาวตัวกลม]

มาต่อตอนพิเศษให้ค่ะ
***********************
##อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ 1
####ตอนพิเศษ เรื่องง่ายๆ (ที่นายไม่รู้)
สิ่งที่เธอได้เห็นบางวัน มุมที่ฉันไม่น่าชื่นชม
คนเจ้าน้ำตาคนเจ้าอารมณ์ ผู้หญิง(ผู้ชาย)เอาแต่ใจ
คอยพูดจาประชดประชัน คอยเจ้ากี้เจ้าการวุ่นวาย
ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่รู้อะไรหนักหนา
โกรธไม่มีเหตุผลใดๆ ไม่ว่าใครเข้ามาพูดจา
หงุดหงิดทุกทีที่โทรเข้ามา มีใครคุยกับเธอ
ต้องคอยถามไปไหนเมื่อไร อยู่กับใครไม่มาให้เจอ
ต้องตอกต้องย้ำทุกคำนะเออ ไม่ไว้ใจเธอสักที
เมื่อเธอสงสัยในสิ่งที่ฉันทำ ขอตอบเธอด้วยคำถาม คำหนึ่งตรงนี้
หากไม่รักจะห่วงไหม จะหวงทำไมตอบฉันสิ
ที่ต้องระแวงอยู่ทุกนาที อย่าคิดว่ามันไม่เหนื่อยใจ
ผู้หญิง(ผู้ชาย)คนหนึ่งไม่มีเหตุผล แต่ก็ทำเพื่อใครสักคนด้วยใจ
ความรักอยู่เหนือคำว่าทำไม ทั้งที่เป็นแค่เรื่องง่ายๆ แต่ผู้ชาย(นาย)ไม่เคยรู้เลย
สิ่งที่เธอได้เห็นบางวัน มุมที่ฉันไม่น่าชื่นชม
คนเจ้าน้ำตาคนเจ้าอารมณ์ ผู้หญิง(ผู้ชาย)เอาแต่ใจ
แต่อย่างน้อยผู้หญิง(ผู้ชาย)คนเดิม คนที่คอยเป็นตัววุ่นวาย
ก็เลือกจะรักและวางหัวใจ เอาไว้ที่เธอผู้เดียว
เมื่อเธอสงสัยในสิ่งที่ฉันทำ ขอตอบเธอด้วยคำถาม คำหนึ่งตรงนี้
หากไม่รักจะห่วงไหม จะหวงทำไมตอบฉันสิ
ที่ต้องระแวงอยู่ทุกนาที อย่าคิดว่ามันไม่เหนื่อยใจ
ผู้หญิง(ผู้ชาย)คนหนึ่งไม่มีเหตุผล แต่ก็ทำเพื่อใครสักคนด้วยใจ
ความรักอยู่เหนือคำว่าทำไม ทั้งที่เป็นแค่เรื่องง่ายๆ แต่ผู้ชาย(นาย)ไม่เคยรู้เลย
หากไม่รักจะห่วงไหม จะหวงทำไมตอบฉันสิ
ที่ต้องระแวงอยู่ทุกนาที อย่าคิดว่ามันไม่เหนื่อยใจ
ผู้หญิงคนหนึ่งไม่มีเหตุผล แต่ก็ทำเพื่อใครสักคนด้วยใจ
ความรักอยู่เหนือคำว่าทำไม ทั้งที่เป็นแค่เรื่องง่ายๆ แต่ผู้ชาย(นาย)ไม่เคยรู้เลย
ฉันรักเธอแค่เรื่องง่ายๆ แต่ทำไมเธอไม่รู้เลย
-----------------------------------
ฟังเพลงกันแล้วใช่ไหมครับ งั้นมาฟังผมเล่ามั่ง ^^
อย่างที่เนื้อเพลงบอก ไอ้มีนมันบอกว่า ผมเป็นอย่างในเนื้อเพลงนี้เลย >< มันเป็นตอนวันเกิดผมครับ พอเลิกงานผมก็ไปกินข้าวกับมีนตามปกติ วันนี้ผมอยากได้อะไร จะเอาอะไร มีนทำให้หมดครับ          เอาใจผมมาก ผมก็พลอยเพลินไปด้วย พอกลับมาที่บ้าน มีนหยิบเค้กก้อนเล็กออกมา ปักเทียนตามอายุผม แล้วจุดเทียน มีนมันมองนาฬิกาข้อมือ สักพักมันก็หยิบการ์ดที่มีกุหลาบสีแดง 1 ดอก ยื่นให้ผม (ผมมานึกได้อีกทีว่า ที่มันมองดูนาฬิกา เพราะมันเป็นเวลาที่ผมเกิดครับ)
“เปิดอ่านสิ” ผมรับมาเปิดอ่าน มันหันไปกดเพลงที่สเตริโอ แล้วมันก็ร้องตาม ผมอึ้ง! ไปเลยครับ
“เป่าสิ” พอเพลงจบมันให้ผมเป่าเค้ก น้ำตาคลอเลยครับ (มันทำซึ้ง)
ตอนมันร้อง ที่ผมวงเล็บไว้นั่น มันเพลงเองครับ (ผู้หญิงเป็นผู้ชาย คือมัน , ผู้ชายเป็นนายคือผม)
“ผมรักเนทครับ” ผมรู้สึกว่า คำพูดคำนี้ของมันทำผมอบอุ่นไปทั้งหัวใจ ผมยิ้มแก้มแทบปริ
“me too” ผมตอบมันกลับเป็นภาษาอังกฤษเบาๆ มันยิ้มให้ (ถึงจะอยู่ด้วยกัน ผมก็ยังปากหนักอยู่ครับ มันอายครับที่ต้องพูดว่ารักมัน)  จากนั้นผมกับมันก็ลงมือกินเค้ก ก่อนที่จะขึ้นไปแกะของขวัญวันเกิดต่อบนห้องนอน
 

[bass]

เจ้เอ้ย


ช่วงนี้ เขาห้ามติดเรท กัน

เพลาๆๆๆๆ ได้ก็ดี เน้อ


แต่ ต้นฉบับบ ตัวจริง ส่งมาให้ผม อ่านด่วน


 

มีนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เจอคนดีๆแบบนี้ รักษาวันเวลาและความรู้สึกให้ดี ดีกว่า
 

[THIP]

หุหุ หวานหยดย้อย   

[มูมู่น้อย]

โอ้วว  เพิ่งได้อ่าน  ไปหลงอยู่ไหนตั้งนาน ไม่รู้ว่ามีเรื่องหื่นๆ แบบนี้  ได้ใจมั่กๆ คะ   
เถื่อนกันแบบแอบซึ้งนะคะเนี่ย ชอบมีนจัง 

รออ่านนะเจ้สาวตัวกลม เยี่ยม 

[krappom]

จากนั้นผมกับมันก็ลงมือกินเค้ก ก่อนที่จะขึ้นไปแกะของขวัญวันเกิดต่อบนห้องนอน

ไปแกะของขวัญหรือแกะอะไรอ่ะ 

[mist]

 

ช๊อบ ชอบ อ่ะ 

บทจะเถื่อน ก็ตบจูบ แต่บทจะหวานก็ หวานซ้า 

มาต่อเร็ว ๆ น้า

[inimeg]

แกะเปลือกแนทไง อิอิอิอิ

[bass]

 

จิตใจจดจ่อ



เมื่อไหร่ จะมา ต่อซะที



"Me Too"


 

[สาวตัวกลม]

มาต่อแล้วน้า
*******************
เป็นช่วงเปิดเทอมนะครับ เอาเป็นว่าเป็นช่วงแทรก หลังเหตุการณ์ที่ไปกินข้าวกันที่บางขุนเทียนนะครับ (เข้าใจไหมครับ)
ผมรู้ว่า เทอมนี้ต้องเรียนคอมฯ ก็ดีใจนะครับ เพราะผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แล้วคิดว่าอยากได้คอมฯมาใช้ด้วย พอเข้าไปนั่งเรียน ผมก็งงว่าทำไมมีแต่รุ่นพี่อยู่ในห้อง ก็พอได้ข้อสรุปว่า รุ่นพี่แผนกคอมฯ จะมาสอนให้ ก็เลยเฉยๆ เพราะไงก็เด็กแผนกคอมฯ มาสอนคอมฯพื้นฐาน แค่นี้คงเข้าใจ
ผมก็นั่งจับคู่เรียนกับไอ้ไผ่มันล่ะครับ รุ่นพี่ในห้องนี้ก็มีกัน 5 คน คุมเป็นโซนๆ ไป สัปดาห์นึงเรียนแค่ครั้งเดียว
นั่งคุยไป ฟังรุ่นพี่ไป ไอ้ผมน่ะ ไม่ชอบนั่งหน้าเท่าไร ไม่ใช่เด็กเรียน ก็นั่งคุยกับไอ้ไผ่ไปเรื่อยๆ มารู้สึกอีกที ก็มีคนมานั่งข้างผมแล้ว ผมก็หันกันมองไป หน้ามันคุ้นๆ นะ ใครว่ะ? ไอ้ฝ่ายนั้นก็ยิ้มให้ครับ ผมก็มองหน้าไอ้ไผ่มัน
“จำพี่ไม่ได้กันเหรอครับ”
“เออ..อ้อ พี่ที่อยู่ห้องเน็ตฯ” ไอ้ไผ่มันพูดขึ้น ผมก็เออๆ ออๆ ตามครับ
“ไม่คิดว่าจะได้มาคุมห้องน้องนะเนี่ย” ผมกับไผ่ก็พยักหน้า
“พี่ติ๊กครับ” พี่เขาก็บอกชื่ออีกครั้ง
“ครับ” ผมก็พยักหน้าตอบอีกครั้ง
“พี่คิดว่า ตอนนั้นน้องจะโทรมาคุยกับพี่” เออ.. ผมก็งงก่อนครับ คุยเรื่องไร พอลำดับเหตุการณ์ได้ก็..
“โทษครับพี่ คือผมทำเบอร์โทรพี่หาย” ผมก็พูดแบบไม่ให้เสียน้ำใจ ใครจะบอกล่ะ ว่าโดนไอ้หน้าเก็กมันฉีกทิ้ง
“งั้นเมมมือพี่ไว้สิครับ เผื่อมีปัญหาอะไร ก็ถามพี่ได้” แล้วไอ้พี่ติ๊กมันก็หยิบปากกาจากกระเป๋าเสื้อมาเขียนลงบนสมุดจดงานผม
“อย่าลืมนะครับ พี่คิดว่าน้องคงติดต่อพี่มา ถ้ามีปัญหาอะไร....” มันพูดก็เว้นช่วงไป แล้วพูดต่อ “เกี่ยวกับคอมฯ” ผมกับไผ่ก็ได้แต่พยักหน้า แล้วพี่ก็ลุกขึ้นเดินไปข้างหน้า ผมกับไผ่ก็มองกันงงๆ
“เนท .. เราว่า ไอ้พี่ติ๊กคนนี้มันแปลกๆ นะ”
“ก็ว่างั้นว่ะ”
“เหมือนมันจะจีบแกเลยว่ะ” พูดมาได้ไงว่ะไผ่
“เอ้ย... มันจีบแกมากกว่าว่ะ” ผมก็ย้อนไอ้ไผ่มัน
“ไม่มีทาง” ไอ้ไผ่ปฏิเสธเสียงแข็งเลยครับ
“แต่เขาแปลกๆ ว่ะ” ผมก็ไม่คิดไรมาก คิดว่าพี่เขาคงจะมาจีบไผ่ แต่มันไม่ใช่นี่สิครับ
ผมนอนเล่น นั่งเล่นอยู่ที่ห้อง รอไอ้หน้าเก็กกลับมา เพราะมันออกไปซื้อของกิน
“ติ๊ด ติ๊ด” เสียงโทรศัพท์ครับ (จำไม่ได้ว่าตอนนั้นใช้แบบไหน)
“ครับ” ผมรับครับ แต่เบอร์มันแปลกไม่เคยเห็น
“พี่ติ๊กเองครับ” ผมนิ่ง
“เออ..อ้อ..ครับ” รับคำไปก่อน
“พี่มีอะไรหรือเปล่าฮะ”
“ไม่มีโทรมาไม่ได้เหรอครับ”
“เออ...” ตอนนั้นก็งงครับ คิดไม่ออก ไรว่ะ
“พี่ว่าจะชวนน้องเนทไปพันธ์ทิพย์” คิดในใจว่า มาชวนทำไมล่ะ
“ไปพันธ์ทิพย์?” ยังงงครับ
“ก็ตอนนั้น น้องบอกว่าอยากซื้อคอมฯ หรือว่าซื้อมาแล้วครับ” พอลำดับเหตุการณ์ได้ โอ้โห มันยังจำได้เหรอนี่ เคยคุยกันก็ตั้งกะเทอมก่อน แต่ตอนนั้นผมก็อยากได้จริงๆ ครับ เคยบอกแม่ว่าจะซื้อแกก็ให้เงินมาแล้ว ไปซื้อก็ได้ว่ะ ไม่งั้นคงเอาเงินไปใช้อย่างอื่นแน่ ^^’’’’
“ยังฮะ...ไปวันไหนล่ะฮะ” ผมก็ถามกลับไป มันต้องถามให้แน่ใจ จะได้บอกไอ้หน้าเก็กถูก
“พรุ่งนี้ไหม วันอาทิตย์คงว่างนะ” ผมก็คิดในใจ พรุ่งนี้ไอ้มีนมันไปทำงานบ้านพี่เอ๋ ผมก็ขี้เกียจจะตามมันไป พรุ่งนี้ก็ได้ฟร่ะ
“ฮะ..” ผมรับคำ เป็นคนใจง่ายอะไรอย่างนี้ ใครชวนก็ไป ^^’’’’’
“งั้นน้องเนท มารอพี่ที่หน้า ม. นะครับ”
พอวางสายจากไอ้พี่ติ๊ก สักพักไอ้หน้าเก็กก็กลับเข้ามาในห้อง นั่งกินนั่งเล่นสักพัก มันก็ขอไปก๊งเหล้ากับเพื่อนที่ห้องมัน ผมก็ไม่ว่าอะไรครับ ไปเถอะ! ขอกูพักมั่ง อยู่กับมันแล้วเหนื่อยเจรงงงง...
แต่อย่าหวังว่ามันจะหายไปทั้งคืนนะครับ มันก็ยังกลับมานอนที่ห้องผม เมาอย่างกะอะไรดี ผมทั้งไล่ทั้งผลัก(ไส)ให้ไปอาบน้ำ พอมันอาบน้ำเสร็จ แม่ง...ก็ทิ้งตัวลงนอนทั้งอย่างนั้น เออ...ขี้เกียจจะด่ามันแล้วครับ ช่างมันเถอะ
พอตื่นเช้ามา มันก็เรียกจะให้ผมไปบ้านพี่เอ๋ให้ได้ เพราะมันจะไปทำงานที่บ้านพี่เขา ผมบอกว่าไม่ไปจะไปซื้อคอมฯ มันก็งอนหน่อยๆ ล่ะครับ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมาก (แล้วทำไมผมต้องกลัวมันว่าด้วยล่ะ)

ผมมายืนรอพี่ติ๊กอยู่ตรงหน้ามหาวิทยาลัย สักพักพี่เขาก็เดินเข้ามาหา แกบอกว่าจอดรถอยู่ตรงหน้าตึกอำนวยการ ดูท่าทางพี่ติ๊กจะอารมณ์ดีมาก ผมก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แล้วผมก็นั่งรถพี่เขาไปพันธ์ทิพย์ ผมก็เดินดูๆ ของไปเรื่อยๆ บอกพี่เขาว่าขอเดินดูก่อน เหมือนวันนั้นจะโชคดีเพราะมีการตั้งบูธคอมฯ ตรงกลางห้าง ผมเดินเข้าไปอยู่บูธนึง เห็นแล้วถูกใจมาก มันเล็ก กะทัดรัด แต่... ราคาไม่เลยครับ โอ๊ววววว.... เกือบสี่หมื่น!! เหงื่อตกเลยครับ ผมก็เดินออกมาดูอีกบูธ ในใจผมตีราคาไว้ประมาณสามหมื่น ถ้าได้ก็จะดีมาก แล้วมันก็เจอจริงๆ ครับ พี่ติ๊กก็มาช่วยเลือกด้วย คิดถูกครับ ที่พาเด็กสายคอมฯ มาช่วยเลือกด้วย วันนั้นผมได้โน๊ตบุ๊คมา 1 เครื่อง และอุปกรณ์อื่นๆ ที่ใช้ควบคู่ไปด้วย วันนั้นผมต้องโทรไปให้แม่โอนเงินมาเพิ่มครับ เฮ้อ... ทุ่มหมดตัว __ ______
จากนั้นผมก็ไปแวะกินข้าวกับพี่ติ๊กที่สยามเซ็นเตอร์ ผมบอกพี่ติ๊กว่าจะเลี้ยงข้าว ขอบคุณที่เขาพามาซื้อคอมฯ เราก็ไปนั่งกินที่ร้านฟูจิ ในสยามเซ็นเตอร์ เอ้อ.... คนเยอะจริงๆ คงผมมาสองคนมั้งครับ เลยได้เร็ว แต่โต๊ะมันเล็กไปไหมเนี๊ย! ผมกับพี่ติ๊กสั่งกินกันคนละอย่างสองอย่าง พี่ติ๊กคงเกรงใจผม เพราะผมบอกว่าจะเลี้ยง แกก็เลยสั่งกินไม่ค่อยแพง
“พี่สั่งเถอะครับ อยากกินอะไรก็สั่งฮะ”
“พี่เกรงใจน้องครับ หมดตังค์ไปหลายแล้ว ยังมาเลี้ยงพี่อีก”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่พี่ช่วยเรื่องโน๊ตบุ๊ค”
“งั้นน้องเนทสั่งให้พี่นะครับ พี่ทานได้หมด” พี่ติ๊กพูดไปยิ้มไปครับ
“งั้นสั่งที่กินกันสองคนได้นะครับ” ผมก็เลยลงมือสั่งอาหารที่สามารถกินกันสองคนได้ ไอ้ผมมันไม่คิดไรหรอกครับ แต่ฝ่ายตรงข้าม ผมไม่รู้
นั่งกินกันไปได้สักพักพี่ติ๊กก็ขึ้นบทสนทนาขึ้นมา
“น้องเนทไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับคอมฯ ก็โทรมาถามพี่ได้นะครับ” พี่ติ๊กแกวางตะเกียบลง แล้วเงยหน้าขึ้นพูด
“ฮะ..... ถ้าไม่เข้าใจจริงๆ ผมจะโทรหาครับ” ผมก็ตอบไปผ่านๆ ล่ะครับ
“แต่เวลาอื่นก็คุยกันได้นะครับ” พี่ติ๊กมองหน้าผมนิ่งๆ
“เออ.....” งงครับ แต่มือผมยังคงหยิบคีบข้าวปั้นขึ้นมา
“พี่บอกตรงๆ นะครับ พี่อยากเป็นเพื่อนกับเนท” รู้สึกถึงสายตาประหลาดของพี่ติ๊กขึ้นมาแล้ว
“ฮะ.... ก็เป็นอยู่นี่ไง” ผมก็ตอบผ่านๆ ไปอีกครั้ง
“ แล้วถ้าพี่ขอมากกว่านั้นล่ะครับ” มือผมที่กำลังคีบข้าวปั้นชะงักทันที วางตะเกียบลงและหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
แล้วต่างฝ่ายต่างเงียบไปสักพัก
“ขออะไรครับ” ผมถามกลับเพราะพี่ติ๊กแกมองหน้าผมสายตาประมาณคนขอความรักอะครับ ผมยิ่งทำอะไรไม่ถูก สองมือก็ลูบๆ กับกางเกงตัวเอง
“พิจารณาพี่อีกคนได้ไหมครับ” พูดจบ พี่ติ๊กยกมือผมขึ้นมา ตกใจครับ! ผมรีบชักมือกลับทันที หันไปมองโต๊ะข้างๆ
“คือ ผมยังไม่คิดเรื่องนี้ ผม...” พยายามปฏิเสธดีๆครับ
“น้องเนทมีแฟนแล้วใช่ไหมครับ แผนกช่างคนนั้น” น้ำเสียงพี่ติ๊กประมาณตัดพ้อ แล้วเหมือนเร่งจะเอาคำตอบให้ได้
“คือ.... เค้าเป็นเพื่อนผมครับ” ตอนนั้นบอกตรงๆ ว่าพูดยากมาก มันทั้งอายทั้งกระดากปากมาก
“พี่เข้าใจ พี่เห็น น้องเนทบอกพี่มาตรงๆ เถอะครับ”
“ฮะ พี่มีนเป็นแฟนผม” ผมบอกพี่ติ๊กไปตรงๆ ไม่อยากให้พี่เขามาหวังอะไรกับผม สายตาพี่ติ๊กดูผิดหวังมาก
“ครับ แต่พี่ขอเป็นเพื่อนกับน้องเนทนะครับ มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้”
“ฮะ ผมว่า เรารีบกินดีกว่า มันเย็นแล้ว ผมอยากกลับห้อง” พูดจบผมกับพี่ติ๊กก็จัดการกับอาหารตรงนั้น
กว่าจะกลับถึงห้องก็มืดแล้ว..........
(เดี๋ยวมาต่อครับ) ^^
 

[THIP]

หุหุ ถ้าตามีนรู้จะเกิดอะไรขึ้นน้า   

[มูมู่น้อย]

นั่นสิ  ถ้ามีนรู้เป็นเรื่องแหงๆ เลย
จะโกรธไปเลยหรือว่าทำโทษแบบอื่นหว่า  ขอให้เป็นแบบหลัง  หุหุ

รออ่านต่อจ้า  พี่สาวตัวกลม (ทำไมต้องตัวกลมด้วยอ่า) 

[Lucifer]

 

ไม่อยากจะนึกถึงตอนที่มีนรู้ 
ที่แน่ๆ นะ แนทต้องเหนื่อยชัวร์ 

[bass]

เราต้องรีบไปแจ้ง แถลงการณ์นี้ ให้พี่มีนรู้ซะแล้ว



พี่มีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"Me Too"  กลายเป็น มีน มีทู


 

รออ่านต่อจ้า  พี่สาวตัวกลม (ทำไมต้องตัวกลมด้วยอ่า) 

  อันนี้ ม่ายมีครายมาตอบคำถามนี้ได้

นอกจากเจ้าตัวเท่านั้น

"ผมรักเนทครับ” ผมรู้สึกว่า คำพูดคำนี้ของมันทำผมอบอุ่นไปทั้งหัวใจ ผมยิ้มแก้มแทบปริ
“me too” ผมตอบมันกลับเป็นภาษาอังกฤษเบาๆ มันยิ้มให้"

[Wordslinger]

 

มีแต่ตายกับตายค่ะ งานนี้...ไม่เหลือรอดทำพันธุ์แน่น้องเนทเอ๋ย

[สาวตัวกลม]

เข้ามาตอบมู่มู่น้อย .......รออ่านต่อจ้า  พี่สาวตัวกลม (ทำไมต้องตัวกลมด้วยอ่า) ...........
คำตอบก็คือ................ก็เจ๊ตัวกลมจริงๆอ่ะ และเป็นผู้หญิง เลยกลายเป็นสาวตัวกลม เหอๆๆๆๆ

[มูมู่น้อย]

^
^
เค้าชอบคนตัวกลมๆ นะเจ้  น่าร๊ากกกกก    
เอามาต่ออีกหน่อยจิ อิอิ 

[krappom]

นายเนทเสร็จแน่
ทำอย่างนี้ต้องโดนพี่มีนทำโทษ
 

ปล.ขอบคุณพี่สาวตัวกลมนะจ๊า (แอบบวกหนึ่ง )