หัวข้อ: My Baby by j-muay

[Plabu]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ตอนพิเศษสะใจมากเรยคร้า

อิอิ ที่ปะป๊าโย เอาเสื่อแจ๊กเก็ทคุนพ่อโจ

ไปรองฉี่น้องเจนนี่อ่ะ

แตพอกลับถึงบ้าน

่ :m1:ปะป๊าโยคงตองโดนคุนพ่อโจทำโทษ...

แน่เรย

อิอิ

น่าอิจฉาจิง

[j-muay]

หวัดดีเพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน  ยังจำเจ๊หมวยได้รึเปล่าค้า


ใกล้จะถึงวันหยุด long weekend  หลายๆ คนคงเตรียมแพ็กกระเป๋าไปเที่ยวกันแล้วล่ะซี


ก่อนจะไปมาอ่าน  My baby  special  ตอน  คู่รักพักร้อน ให้ชุ่มชื่นหัวใจกันก่อน


นี่เป็นหนึ่งในตอนพิเศษที่รวมเล่มไว้  เคยลงให้อ่านในบอร์ด kaizin  แต่ตอนนี้บอร์ดท่านไคปิดไปแล้ว 

ตอนนี้เจ๊หมวยเอามารีไรท์ตัวละครใหม่  โดยมี Yayoy หมูน้อยของเจ๊หมวย  ช่วยแจงบุคลิกตัวละครและดูความเหมาะสมให้แล้ว

ตอนพิเศษนี้เขียนขึ้นเพื่อความสนุกสนานของสมาชิกในเล้าเป็ด  อย่างไรก็ตาม  ถ้าพาดพิงถึงใครในทางที่ไม่ชอบใจก็ขออย่าถือเป็นจริงเป็นจัง  คิดซะว่าเป็นแค่ตัวละคร  หรือถ้าไม่ชอบจะให้เจ๊หมวยเปลี่ยนหรือตัดชื่อออกก็ช่วยแจ้งด้วย


 





*****************

My baby  special  ตอน  คู่รักพักร้อน

   “อ๊ะ!!.. อา!!.. โอย!!.. เจ็บนะ.. เบาๆ หน่อยซี  ทำไมคืนนี้รุนแรงจัง..”
   “อืมม์.. ก็กี่วันแล้วล่ะที่เราไม่ได้กอดกัน เพราะงั้นต้องชดเชยกันหน่อย ที่รัก..” 
   “....................”
   “....................”
   ไม่มีบทสนทนา มีเพียงเสียงลมหายใจแห่งรักของคนทั้งคู่
   “อือออ........”
   “หืมม์..”
   “ระ.. แรงอีกหน่อยก็ได้..” 
   “ว่าไงนะ..” 
   “แรงอีกหน่อยยยย..”
   “ดังๆ ซีจ๊ะ ไม่ได้ยินเลย..”
   เสียงทุบหลังดัง อั๊ก!!
   “แรงกว่านี้หน่อยได้มั้ย เร็วๆ ด้วย..”   เสียงใสดังลั่นเกือบเป็นเสียงตะโกน   
   “ก็เมื่อกี้ใครบอกให้เบาล่ะ  ได้เลยยอดรัก  ตามบัญชาเดี๋ยวนี้เลย” 
   “อ๊ะ!!  อา~~”  เสียงครางอู้อี้อยู่กับที่นอน
    “พร้อมนะที่รัก”
   “อื้อออ~~  ทำซะทีซี..”
   เสียงสปริงที่เตียงดังรับจังหวะการกระแทก  เสียงร้องแห่งความสุขสมดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงครางที่เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนา...


 




   ขณะที่เกมรักเร่าร้อนและรุนแรงของคู่รักหวานกำลังดำเนินอยู่ภายในห้องพักโรงแรมสุดหรูริมหาดป่าตอง จังหวัดภูเก็ต ภายในห้องพักอีกห้องที่อยู่ติดกันก็ปรากฏร่างของกลุ่มหนุ่มสาวกำลังอยู่ในท่าตะกายผนังหูแนบกับวอลเปเปอร์ลายหรู 

   เนื่องจากมีข่าววงในแจ้งลงในเวปบอร์ดเล้าเป็ดว่าจะมีคู่รักสุดฮอทจากบ้านพ่อมาพักร้อนอยู่ที่โรงแรมแห่งนี้พร้อมลูก ๆ  กลุ่มหนุ่มสาวทั้งวัยเรียนและวัยทำงานพากันเดินทางมาจากทั่วทุกสารทิศเพื่อนัดพบและสืบหาความจริงเรื่องนี้ ไม่หวั่นว่าจะต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางไกล ใครรุ่นใหญ่ก็นั่งเครื่องมา ใครยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่ก็ขอติดรถพี่ๆ ออกเดินทางกันแต่ไก่โห่ ห้องพักถูกสำรองไว้แค่ห้องเดียวเพราะตั้งใจมาเพื่อสอดแนมการนี้โดยเฉพาะ แต่มีข้อแม้ว่าต้องแอบขึ้นไปทีละคนสองคนอย่าให้เจ้าหน้าที่โรงแรมเห็น 

   เหล่าสมาชิกทยอยเดินทางกันมาถึงตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว แต่จนถึงค่ำก็ยังไม่มีใครเห็นว่าคู่รักหนุ่มข้างห้องเป็นใครจึงต้องอาศัยฟังจากเสียง เพราะงั้นสภาพที่เห็นอยู่ในห้องขณะนี้ก็คือ  18 ชีวิต  พากันหาที่จับจองตามผนัง  ใครมาก่อนก็ได้ที่ดีคือบนเตียง  เพราะอยู่ในจุดที่ใกล้เตียงนอนของห้องอีกฝั่งมากที่สุด


   คู่ที่หนึ่ง  ^.^  ^.^  ข้างเตียงนอนด้านซ้าย

   “ว้า!! เสียงเบาจังเลย ไม่ได้ยินเลยเนอะพี่กุ้ง.. ได้ยินมั้ย” Yayoy นั่งตะกายผนังอยู่ติดกับ มาดามกุ้ง คอยงึมงำถามตลอดจนโดนดุกลับ

   “เงียบบบบ!! ไม่ได้ยินก็เพราะเสียงเธอนั่นแหล่ะ..”  ว่าเสร็จก็แนบหูฟังอย่างตั้งใจ
 
   
   คู่ที่สอง  ^.^  ^.^  ข้างเตียงนอนด้านขวา   

   “อย่าเบียดซีโว้ย!!..ที่ออกกว้าง”  หมูพูห์ หันไปดุ Bass ที่พยายามเบียดเข้ามาฟังใกล้ๆ จนหัวชนกัน
   “ก็ผมไม่ค่อยได้ยินอ่ะ” 
   “นายไม่ได้ยินแล้วฉันจะได้ยินเรอะ  ผนังห้องเดียวกัน กระเถิบไป!!..”
   สองหนุ่มสะบัดหน้าใส่กันก่อนหันไปแนบหูฟังต่อ


   คู่ที่สาม  ^.^  ^.^ อยู่ถัดจากคู่ที่หนึ่ง คนหนึ่งยืนคนหนึ่งนั่ง

   “โอ๊ย! พี่ Thip ปั๊ดโธ่!!.. ยืนค้ำหัวเค้าแล้วยังเหยียบมืออีก”  น้ำค้าง ร้องเสียงกระซิบเงยหน้าขึ้นค้อนขวับ
   “ขอโทษๆ มันไม่ค่อยได้ยินอ่ะ”  เพราะไม่ค่อยได้ยินสาว Thip  เลยขยับซ้ายขยับขวาหาที่เหมาะๆ จนเหยียบนิ้วเพื่อน


   คู่ที่สี่  ^.^  ^.^ อยู่ถัดจากคู่ที่สอง สุมหัวชนกัน  คู่นี้มีความสามัคคีกันดี

   “ได้ยินมั้ย พี่ Ken  เสียงใสๆ น่าจะเป็นคุณโยรึเปล่า” My love my Babe กระซิบถาม
   “พี่ว่าน่าจะเป็นอาวีนะ”  Ken krub  ให้ความเห็น 


   คู่ที่ห้า  ^.^  ^.^ อยู่ถัดจากคู่ที่สาม สุมหัวชนกัน

   “ไม่ได้ยินเสียงพูดเลย พี่แน๋ว  ได้ยินแต่เสียงคราง.. จะรู้มั้ยเนี่ย..” Sun   กระซิบถาม
   “ก็เดาเอาซี  เสียงครางแบบนี้พี่ว่าต้องเป็นคุณโย..  หุ ๆ”


   คู่ที่หก  ^.^  ^.^  อยู่ถัดจากคู่ที่สี่  ในท่ายืนคนนั่งคน

   “นายได้ยินมั้ย ข้าวโพด เราว่าต้องเป็นคุณจิมแน่ๆ เลย ” A-kung กระซิบให้ความเห็นกับคู่หู
   “รู้ได้ไง  เราไม่ได้ยินอะไรเลยได้ยินแต่เสียงเตียง..  ”
   “ก็นั่นแหล่ะ  แค่เสียงเตียงก็รู้แล้วว่าต้องเป็นคุณจิม ฮุ ฮุ ”   ^.^   
   ใช่ !! มีเสียงเตียงแปลว่าต้องแรงเยอะ โฮะ โฮะ

(( ** คุณจิม เป็นพระเอกในนิยายเรื่อง สายใยรัก เป็นนิยายแด๊ดดี้เลิฟอีกเรื่องหนึ่งของเจ๊หมวยค่ะ  ** ))


   คู่ที่เจ็ด  ^.^  ^.^ อยู่ถัดจากคู่ที่หก  สุมหัวชนกัน  (คู่นี้ตัวละครสมมติขึ้น)

   “ได้ยินมั้ย พี่โจ.. ผมว่าต้องใช่คุณโยแน่ๆ”  Water กระซิบถาม แต่อีกฝ่ายเงียบไม่ตอบ  สีหน้าครุ่นคิดกับเสียงแผ่วๆ ที่ได้ยิน 


   สองคู่ที่เหลือ แนบหูเรียงแถวหน้ากระดานอยู่บนเตียง Poes ^.^   และ krappom  ^.^   อยู่ในท่านั่งตะแคงหูแนบผนังห้องหันหน้าชนกัน  เจ๊หนึ่งและ krappom นั่งเครื่อง (low cost) มา เพราะต้องมาเปิดห้องพักก่อน  อีกสองคนคือ bIueBoYhUb  และ มะนาว   สองคนนี้ขับรถมาเอง ซิ่งมาสุดๆ เลยมาถึงเป็นคู่ที่สอง ทั้งสี่ไม่พูดไม่จากัน  สีหน้าตื่นเต้นกับเสียงแว่วแผ่วๆ ที่ได้ยิน....

   “Ah ~~~ Ha ~~~~ ”
   
   งานนี้เจ๊หนึ่งและป๋าเรย์จับมือกันจัดทัวร์ “ตามไปสอดแนมคู่รัก”  ขึ้นตามคำยุยงของ krappom  และมะนาว  ทั้งสองแอบย่องไปที่บ้านพ่อล่วงรู้ข่าวการเดินทางไปพักร้อนของคู่รักสุดฮอทจึงรีบแจ้นมารายงานพี่ๆ ในเล้า 

   ทันที่ที่รู้ข่าวป๋าเรย์เรียกเหล่าโมเดอเรเตอร์สุมหัวกันหารือได้ข้อสรุปว่า ให้จัดทัวร์สอดแนมขึ้น โดยเรย์ยอมควักกระเป๋าส่วนตัวออกค่าห้องพักให้ 1 ห้อง เป็นห้องที่ติดกับห้องของคู่รักหนุ่ม ส่วนค่าใช้จ่ายการเดินทางตัวใครตัวมัน  ขนาดว่าต้องออกค่าใช้จ่ายเอง  ยังมีสมาชิกที่สนใจร่วมเดินทางถึง 18 คน  เป็น ชาย  10 คน  หญิง  8 คน  ทั้งหมดได้นัดแนะวันเวลาและสถานที่ จากนั้นก็จับกลุ่มเดินทางกันมา  ใครสนิทกับใครก็มาด้วยกัน



 

[j-muay]

7.00 น.


   หนึ่งในห้องพักของโรงแรมสุดหรูขณะนี้มีสภาพไม่ต่างจากโรงทาน บอยคุง 10 ชีวิต นอนเรียงกันเป็นแพบนพื้นห้อง   ในขณะที่หญิงสาว 6  คนนอนเบียดกันบนเตียงนอนขนาดคิงไซดิ์  Yayoy ยึดโซฟาขนาด 3 ที่นั่ง นอนเหยียดยาวคนเดียวสบายใจ เพราะถ้าให้นอนเตียงต้องเสียพื้นที่เท่ากับ 2 คน  ในขณะที่ เจ๊หนึ่ง ได้มุมสงบส่วนตัวนอนสบายอยู่บนโซฟาเบด  พรรคพวกพี่น้องยอมยกให้ในฐานะที่เป็นผู้นำทัวร์ฝ่ายหญิง   ส่วน ป๋าเรย์ แม้จะเป็นผู้นำทัวร์ฝ่ายชายแถมยังเป็นคนจ่ายค่าห้องกลับไม่ได้สิทธิพิเศษแต่อย่างใด  ต้องเสียสละนอนพื้นเหมือนบอยคุงคนอื่นๆ 

   เหตุการณ์เมื่อคืนเป็นที่ถกเถียงกันจนเกิดการพนันขันต่อขึ้น  กลุ่มหนึ่งเชื่อว่าเป็นคุณทอมและคุณจิม  อีกกลุ่มนั่งยันนอนยันว่าต้องเป็นคุณโจและคุณโยแน่นอน  มีพี่ ken คนเดียว ที่เชื่อว่าเป็นคุณทาโร่กับอาวีของน้องนู๋โมจิ  เมื่อไม่ได้ข้อสรุปทุกคนจึงตกลงกันว่าจะต้องรอดูตัวจริงในเช้าวันนี้ให้ได้ว่าเป็นใครกันแน่

   Yayoy ลุกจากโซฟาเดินกระย่องกระแย่งเข้าห้องน้ำ นึกภาพคนตัวใหญ่เดินข้ามธารน้ำที่มีหินก้อนเล็กๆ ให้เหยียบ  แต่ในความเป็นจริงตอนนี้จะต้องหาพื้นที่ว่างๆ เหยียบให้ได้  เพราะถ้าพลาดคนถูกเหยียบอาจถึงตายได้

   “อะไรกันเนี่ยยยย..” 

   Yayoy บ่นงึมงำ สภาพของสาวๆ ที่นอนเบียดกันอยู่บนเตียง  ไม่ได้มีความเป็นกุลสตรีซักนิด บางคนก็อยู่ในสภาพน้ำลายยืด แข้งขาป่ายไปมา  ส่วน 10 หนุ่มบนพื้นก็ไม่น้อยหน้า  นอนกอดก่ายกันไม่รู้เรื่อง   Bass นอนซบไหล่ หมูพูห์ ทำอย่างกับเป็นคู่รักกันงั้นแหละ เดี๋ยวตื่นขึ้นมาเหอะ สนุกแน่  ว้าย!!~~ นั่น ป๋าเรย์ และ พี่ ken  ขนาบน้อง มะนาว ซ้ายขวาเลยเหรอ..   ถ้า พี่เจส มาเห็นละก็ระเบิดลง แขนขาขาดกระเด็นกันแน่ๆ   เฮ้อ~~ จะว่าไป  ผู้ชายด้วยกันป่ายกันเองก็ไม่น่าเกลียด ดีกว่ามาป่ายกับสาวๆ บนเตียง   อยู่บอร์ด y ก็ต้องทำอะไรวายๆ  ให้สอดคล้องหน่อย 

   Yayoy  นึกไอเดียเด็ดๆ รีบหยิบกล้องมาเก็บภาพแปลกๆ ไว้ เผื่อเวลาขัดสน อาจนำมาหารายได้พิเศษด้วยการแบล็คเมย์  ฮุ ๆ

   เข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จ  yayoy   เดินปลุกเพื่อนๆ น้องๆ ตื่นทีละคู่ เพราะถ้าปลุกตื่นพร้อมกันจะต้องแย่งเข้าห้องน้ำมีปากเสียงกันอีก  ระหว่างนั้น เจ๊หนึ่ง กับ Krappom  ก็ผลัดกันไปยืนเฝ้าหน้าห้อง เพื่อรอดูว่าห้องข้างๆ จะเปิดประตูโผล่ออกมาเมื่อไร ( ที่ต้องเป็นสองคนนี้ก็เพราะเป็นคนมาเช็คอิน  ถ้าขืนเปลี่ยนหน้าผลัดกันไปยืนเจ้าหน้าที่โรงแรมเห็นอาจสงสัยได้ )



8 โมงเช้า


   Krappom ยืนป้วนเปี้ยนไปมาหน้าห้อง ในมือถือกล้องดิจิตอลตัวจิ๋วไว้เผื่อต้องการเก็บภาพจะได้กดแช๊ะด้วยความรวดเร็ว สาวน้อยเริ่มมีสีหน้าเบื่อหน่ายและเซ็งเพราะท้องร้องจ๊อกๆ แล้ว 

   …..ทำไมไม่ออกมาซะทีน้าาา  อือมมม จะว่าไปเมื่อคืนหนักหนาสาหัสอยู่เค้าคงยังไม่ตื่นกันหรอก…

   คิดได้ดังนั้นสาวเจ้าก็ผลุบเข้าห้องทันที 

   สมาชิกตื่นกันหมดแล้ว ต่างพากันนั่งล้อมวงเอาเสบียงที่เตรียมมา ออกมารองท้องกัน ขนมปัง 12 แถวกับน้ำพริกเผา 4 กระปุกใหญ่ของ  เจ๊หนึ่ง    ข้าวเหนียวหมูหวานของ Yayoy   ไส้กรอกและไก่ทอดอภินันทนาการจาก พี่แน๋ว และ Sun   สแน็คขบเคี้ยวอีกกองพะเนินของ พี่ Ken 

   Krappom ถลาพรวดเข้ามากลางวง

   “โฮ้ยย!!... ทำงี้ได้งัยอ่ะ ให้เราไปยืนเงกอยู่แล้วมานั่งกินกัน”
   “เฮ้ย!!.. เข้ามาแล้วใครจะเฝ้าล่ะ”  เจ๊หนึ่งเอ่ยถามก่อนกัดขนมปังคำโตเข้าปาก 
   “โอ้ย!!  ไม่ต้องเฝ้าหรอก  เมื่อคืนหนักขนาดนั้นไม่ตื่นง่ายๆ หรอกค้าบ  ไม่รู้หล่ะ เค้าจะกิน ใครอยากเฝ้าก็ออกไป” ว่าแล้วก็ฉกข้าวเหนียวหมูหวานเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
   “ผมออกไปเฝ้าเอง”   A-kung  เสนอตัวเพราะไม่อยากพลาดซีนดี ๆ  ก่อนลุกออกไปฉกไก่ทอดติดมือไปสองชิ้น

   เด็กหนุ่มยืนเกาะประตูฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ สายตาคอยเหลือบมองห้องพักซ้ายมือคือห้อง 1003  มีเสียงพูดคุยของเด็กๆ ดังแว่วมาจากห้องด้านขวามือ  A-kung  รีบหันไปมองด้วยสัญชาติญาณอยากรู้ของมนุษย์ และเมื่อประตูเปิดออก  ภาพที่เห็นก็เป็นคำตอบที่ทำให้เด็กหนุ่มเบิกตากว้างด้วยความดีใจ      

   เด็กหญิงตัวน้อยวัยประมาณ 3 ขวบ ในชุดบิกินี่ตัวจิ๋ว เดินหัวเราะคิกออกจากห้องพร้อมกับเด็กชายร่างป้อมวัยเดียวกัน พี่เลี้ยงสาวถือเสื้อผ้าคุณหนูก้าวตามออกมา

   “คุณหนูขา สวมเสื้อก่อนเถอะค่ะ  ถึงสระน้ำแล้วค่อยถอด”
   “ไม่เอาค่ะ  จะใส่ไปเลย”
   “จะไปเล่นตอนนี้เลยหรือคะ  ยังเช้าอยู่เลย  รอคุณพ่อตื่นก่อนดีมั้ยคะ”
   “งั้นไปปลุกกัน.. ”   
   “อุ๊ย! อย่าค่ะ  ละเอียดพาไปเล่นเองก็ได้  ยืนคอยอยู่หน้าห้องแป๊บเดียวนะคะ  เดี๋ยวน้ามา”  สาวใช้ผลุบเข้าห้องไป
   เห็นสองหนูน้อยยืนอยู่ตามลำพัง   A-kung  ก้าวพรวดเข้าไปหาและส่งยิ้ม
หวานให้
   “หวัดดีครับ..  ใช่น้องเจมส์กะน้องเจนนี่รึเปล่าคร้าบ”
   “ใช่คับ  พี่เป็นใคร  ไม่รู้จักกันอย่าเข้ามาใกล้”  เจ้าหนูเจมส์รีบมายืนบังพี่สาวไว้   ผู้ชายต้องดูแลและปกป้องผู้หญิง
   “เอ่อ.. หนูไม่รู้จักพี่หรอกครับ แต่พี่รู้จักคุณพ่อและปะป๊าของหนูนะครับ”
   “รู้จักปะป๊ากะคุณพ่อจริงเหรอ..”   หนูน้อยเริ่มเสียงอ่อนลง
   ยังไม่ทันที่ A-kung  จะตอบคำถาม พี่เลี้ยงสาวก็ก้าวออกมาและมองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ รีบจูงมือคุณหนูทั้งสองเดินผละจากไปไม่พูดไม่จาสักคำ แต่มีเสียงพูดคุยกับเด็กชวนให้น่าหมั่นไส้
   “ไปเถอะค่ะ คุณหนู  เจอคนแปลกหน้าไม่รู้จักอย่าไปพูดคุยด้วยนะคะ”
   “พี่เค้าบอกว่ารู้จักปะป๊ากะคุณพ่อค่ะ”
   “อย่าไปเชื่อค่ะ  ถ้าไม่บอกงี้จะหลอกเด็กได้เหรอคะ..”
   "โธ่..ยัยบ้า!! ..หน้าตาผู้ดีขนาดนี้  มองเป็นคนร้ายไปได้งัยวะ แหวะ!..” 
   เด็กหนุ่มแลบลิ้นใส่ก่อนจ้ำอ้าวกลับเข้าห้องไปรายงานข่าวด่วนกับเพื่อนๆ


 

[j-muay]

   “จริงเหรอ..  ในที่สุดก็เป็นคุณพ่อกะปะป๊าจริงๆ กั๊ก กั๊ก กั๊ก ๆ ๆ ๆ ”  ยาโยย ยักย้ายส่ายสะโพกด้วยความดีใจ   

   กลุ่มที่ทายผิดจะต้องแชร์กันออกค่าอาหารมื้อกลางวัน และค่าเข้าชมภูเก็ตแฟนตาซีให้เพื่อนๆ ที่ทายถูก  เพราะงั้นกลุ่มที่เชื่อว่าเป็นคู่ของคุณทอมต่างหน้าจ๋อยไปตามกัน 

   กลุ่มที่เชื่อว่าเป็นคู่คุณพ่อโจกับปะป๊าโย มี 8 คน  นำทีมโดย  ป๋าเรย์    พี่แน๋ว   sun   My love my Babe  ยาโยย  มาดามกุ้ง   Krappom  และมะนาว     ส่วนกลุ่มที่เชื่อว่าเป็นคู่คุณทอมและคุณจิม มี 7 คน   คือ  เจ๊หนึ่ง  หมูพูห์  Bass  Thip  A- kung  ข้าวโพด (โจลี่)   และน้ำค้าง  คุณ ken  ที่เดาว่าเป็นปะป๋าทาโร่กับอาวี ก็อยู่ในกลุ่มที่ทายผิดด้วย  ส่วนที่ไม่ยอมปักใจว่าเป็นคู่ไหนก็คือ โจ และ water    โจ แอบกระซิบบอก  Water  ว่าเสียงคุ้นๆ  แต่เชื่อว่าไม่ใช่สามคู่ฮอทของบ้านพ่อแน่นอน

   “หยู๊ดด!!!!..  อย่าเพิ่งดีใจ.. ”  เจ๊หนึ่ง ยกมือขึ้นห้ามเสียงหัวเราะ
   “แน่ใจเหรอ น้อง A    ว่าเด็กที่เจอเป็นน้องเจมส์กะเจนนี่  นายไม่เคยเจอเด็กนี่หว่า  ตอนไป meeting ที่สวนอาหาร  นายก็ไม่ได้ไปด้วย..”
   “อ๊ะ! เออ!!  จริงด้วย   ลูกใครรึเปล่า มาตู่ว่าใช่ ”  หมูพูห์   เห็นจริงด้วย
   “ผมจะตู่ทำไม ผมเดินเข้าไปถามชื่อแล้วว่าชื่อเจมส์กะเจนนี่รึเปล่า  น้องเค้าบอกว่าใช่..”
   “ถ้าใช่จริงก็ยังมีข้อโต้แย้งอยู่ดี”  เรย์  เกาคางขณะใช้ความคิด
   “อะไรเหรอ”  เสียงสมาชิกถามขึ้นพร้อมกัน
   “ทำไมห้องพ่อกับลูกไม่ติดกัน  ถึงจะมีพี่เลี้ยงอยู่ด้วยก็เถอะ”
   “เออ! จริงด้วย ไม่ใช่แหงมๆ ต้องเป็นลูกบ้านอื่นแน่ ไม่ใช่ลูกคุณโยหรอก”  Thip   เห็นด้วยอย่างยิ่งเพราะอยู่ฝ่ายเดียวกับที่เชื่อว่าเป็นคุณทอม
   “ตามใจ!!  ไม่เชื่อก็ตามใจ ไปดูกันเองล่ะกัน  เชอะ!! ”   A-kung  สะบัดหน้างอนตุ้บป่องออกไปที่ระเบียง 
   “บอกแล้วว่าให้เราคอยยืนเฝ้า เห็นมั้ย  A-kung  ได้เจอเด็กแล้วแต่ดันไม่แน่ใจว่าใช่รึเปล่าอีก”  เจ๊หนึ่ง บ่น krappom  ที่ยืนทำหน้ายุ่งอยู่   

   สาวน้อยไม่กล้าเถียงผู้อุปการะค่าตั๋วเดินทางให้ สีหน้ายอมรับผิดแต่ในใจเถียงคอเป็นเอ็น
   ….ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวด้วยฟระ!!..  คนอื่นมีเป็นสิบ ฮึ!…

   “เอางี้ผมกับ  Water   จะตามไปดูที่สระว่ายน้ำให้..” 
   โจรับอาสาเพราะเขารู้จักครอบครัวนี้ดี และยังอยากเห็นหน้าคุณโย.. ชายหนุ่มในดวงใจอีกสักครั้ง

   เหล่าสมาชิกเห็นชอบด้วยให้โจกับ Water  ไปดูว่าใช่หรือเปล่า  ที่เหลือพากันแยกย้ายไปหาที่เอนกายตามอัธยาศัย เมื่อไม่มีอะไรทำก็เปิดทีวีดูฆ่าเวลาไป   คอยอยู่พักใหญ่สองหนุ่มก็วิ่งหน้าตื่นกลับเข้ามา

   “ใช่จริงๆ  ด้วยพวกเรา”
   “ใช่ใคร”
   “ใช่น้องเจมส์กะเจนนี่น่ะซี  ตอนนี้กำลังเล่นน้ำสนุกอยู่เลย”
   “ว้าว !!  วี๊ด บู้ม!!!   ชะเอิงเอย ชะเอิงเอย” 

   กลุ่มที่ทายว่าเป็นคุณโจกับคุณโย ยิ้มแป้นหน้าบานไปตามกัน ส่วนอีกกลุ่มอยู่ในอาการคอตก   น้ำค้าง  กับ ข้าวโพด รีบนับเงินในกระเป๋าทันที

   “โห!! อะไรกันน่ะ แล้วโจกะวอเตอร์ล่ะ  ไม่ทายใครก็ไม่ต้องเสียงั้นเหรอ ไม่ยุติธรรมนี่”   Bass  ร้องหาความยุติธรรมขึ้นมาทันที
   “อ้าว!! ก็ถูกต้องแล้วไง ผมเป็นกลาง ไม่ได้ไม่เสียอะไรกะเขาก็ถูกต้องแล้ว”   โจ กล่าวยิ้มๆ
   “เอาเถอะน่า แพ้ก็ต้องยอมรับว่าแพ้ แค่อาหารมื้อกลางวันไม่กี่ตังค์หรอก  แชร์กันแล้วเหลือแค่นิดเดียว ส่วนค่าเข้าชมแฟนตาซี  ใครตังค์ไม่พอยืมพี่ก่อนได้”   ป๋าเรย์ ใจป้ำกับน้องๆ เสมอ 
   “ส่วนนายสองคนไม่ได้ไม่เสียกะใครเพราะงั้นออกค่าตั๋วเองนะเฟ้ย!!..”
   “แน่นอนคร้าบ”  โจหน้าระรื่น
   “ดี งั้นมื้อกลางวันนี้ก็ช่วยแยกโต๊ะไปกินกันสองคนด้วย  เพราะพวกเราเลี้ยงกันเฉพาะกลุ่มที่เล่นเฟ้ย...”
   “อ้าว!!.. เฮ้ย!!… ไหงงั้นอ่ะ..”  water โวย   โจ โอบไหล่รุ่นน้องกระซิบ
   “ไม่เป็นไรไอ้น้อง เราสองคนล่อข้าวผัดคนละสองจานยังประหยัดกว่าเยอะ” 







    “เป็นอะไรหรือ พี่โยย ”  krappom กระซิบถามเมื่อเห็น ยาโยย ทำหน้าไม่เหมือนผู้ชนะพนัน
   “แปลกใจอ่ะ ทำไมพ่อไม่นอนห้องติดกับลูก มาเป็นครอบครัวก็เห็นมีแต่จองห้องติดกันทั้งนั้น”
   “โธ่.. ไม่เห็นน่าสงสัยเลยพี่  แป๋มจะบอกให้  ก็เพราะไอ้เสียงที่ได้ยินเมื่อคืนไง ทำให้นอนติดไม่ได้  เข้าใจยังอ่ะ..”

   ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย  ทึ่งในความคิดของ สาวน้อย

[j-muay]

10.00  น. 


   เหล่าสมาชิกทยอยลงจากห้องไปเดินเล่นที่ชายหาดกัน  เหลือเพียง 5 คนที่ขี้เกียจเดินชอบนอนดูทีวีมากกว่า  ยาโยย  krappom  Poes   กุ้ง  และ หนุ่มโจ

   เสียงหัวเราะของเด็กๆ ดังแว่วเข้ามาในห้อง  จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้องเจมส์และเจนนี่ผู้น่ารัก  krappom   ผู้รักเด็กนั่งไม่ติดรีบลุกออกไปดู  กะว่าถ้าไม่มีผู้ใหญ่อยู่ใกล้ๆ จะขอกอดสักที

   krappom โผล่หัวออกไปก่อน  ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นเด็กน้อยชายหญิงยืนเล่นลูกบอลลมอยู่หน้าห้อง  รีบเดินเข้าไปทัก

   “หวัดดีจ้า  น้องเจมส์  น้องเจนนี่..”
   สองหนูน้อยมอง krappom แปลกๆ ก่อนที่เจ้าหนูเจมส์จะถามคำถามเดียวกับ  A-kung
   “เป็นใครคับ  ไม่รู้จักกันมาคุยกันได้งัย..”
   “รู้จักซีจ๊ะ พี่แป๋ม ไง  เราเคยเจอกันแล้วที่ร้านอาหารของคุณพ่อ..”
   “ร้านอาหาร!!..  เป็นลูกค้าของคุณพ่อเหรอคะ”
   “ใช่ค่า  น้องสองคนมากับคุณพ่อเหรอ” 
   “ใช่คับ  พี่รู้จักคุณพ่อด้วยรึเปล่า  เมื่อกี้มีผู้ชายคนหนึ่งบอกรู้จัก”
   “ใช่จ้ะ  พี่รู้จักคุณพ่อกะปะป๊าด้วยเหมือนกัน”
   “จะพบมั้ยคับ เดี๋ยวเจมบอกให้”  เจ้าหนูเจมส์หยั่งเชิงพี่สาวแปลกหน้าว่ารู้จักพ่อจริงรึเปล่า.. ถ้ารู้จักก็ต้องกล้าเจอ….   
   “หา!!.. พบเหรอ เอ่อ.. คือ.. เดี๋ยวก่อนก็ได้เนอะ พี่แป๋มอยากคุยกับหนูสองคนก่อน”
   “จะคุย’ไร ก็รีบคุย เดี๋ยวเราจะไปกันแล้ว..” เจ้าหนูเจมส์เริ่มยอมเป็นมิตรด้วย
   “จะไปเที่ยวไหนกันเหรอจ๊ะ..” 
   “คุณพ่อจะพาไปนั่งรถกินลมค่า”
   “ไปหาอาหารทะเลอร่อยๆ กินด้วยฮะ“
   “โห!!~  น่าไปด้วยจังเลยเนอะ” 

          krappom สนใจที่เจ้าหนูเจมส์พูดมากกว่า   ...อาหารทะเลอร่อยๆ นึกแล้วน้ำลายหก… อาหารเช้าเมื่อกี้กินยังไม่ถึงครึ่งท้องเลย...

   “ไปมั้ยคะ  เดี๋ยวเจนนี่ขอปะป๊าให้ค่ะ”  ว่าแล้วหนูน้อยก็วิ่งไปเคาะประตูห้อง
   “ว้าย!!  ไม่เอาค่า  พี่ไม่ไป  อย่าไปบอกนะ!!...” 

   krappom   หน้าตื่นเมื่อเด็กน้อยวิ่งไปไม่ยอมฟังที่เธอพูด  ทำไงดีล่ะ!!  เดี๋ยวคุณโจและคุณโยจะเห็นว่าเธอเห็นแก่กินรึเปล่า   แต่เอ๊ะ!!  เฮ้ย !!  ทำไมเจนนี่ไปเคาะห้อง 01 ล่ะ  ทำไมไม่ไปเคาะห้อง  03  ชักจะยังไงแล้วหว่า..
 
   krappom หันมองซ้ายมองขวาระหว่างห้อง 1003 กับ ห้อง 1001 แต่แล้วเมื่อประตูห้อง 1001 เปิดออกก็พบชายหนุ่มหน้าสวยหวานยืนยิ้มอยู่

   ….เฮ้ย!! ....    ว้าว!!… ใช่คุณโยจริงๆ ด้วยอ่ะ… 

   “ปะป๊าขา.. พี่คนนั้นเค้าอยากไปกินอาหารทะเลกับเราค่ะ”    เด็กหญิงชี้นิ้วมาที่  krappom    ปะป๊าโยมองตามมา 

   krappom รู้สึกตื่นเต้นไหนจะได้เจอตัวจริงคุณโย  ไหนจะได้รู้ว่าห้องพักของคุณพ่อทั้งสองอยู่ห้องริมสุด ไม่ใช่ห้องที่เราแนบหูฟังในท่าตุ๊กแกตะกายฝาเมื่อคืน

   …ทำไงดีล่ะ คุณโยมองเราแล้วยิ้มให้ด้วย  รู้สึกผิดจังเลยที่เรามีเจตนาไม่ดีเมื่อคืน วิ่งหนีกลับเข้าห้องน่าเกลียดเปล่าหว่า เฮ้ย! ไม่ได้..ต้องเผชิญหน้าซีเฟ้ย!!!…

   กำลังจะเดินเข้าไปหาคุณโย  เสียงเพื่อน ๆ ในห้องก็ดังขึ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินออกมา

   “แป๋ม!!!.. พวกเราจะลงไปเดินเล่นข้างล่างกันแล้วนะ ทำอะไรอยู่.. อุ๊ย!!..คุณโยขา~~~~ ”  ยาโยยเรียกคุณโยเสียงหลง

   “คุณโย~~~~”  นี่ก็อีกคน... 

   หนุ่มโจร้องเรียกเสียงหลง ก้าวพรวดเข้าไปหาชายหนุ่มหน้าหวานที่ตัวเองแอบปลื้มมาตลอด  แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อร่างสูงใหญ่ของคุณพ่อโจก้าวออกจากห้องสีหน้าตื่นกับเสียงเจี๊ยวจ๊าววุ่นวายหน้าห้อง

   “เอ่อ.. สวัสดีครับ  จำพวกเราได้มั้ยครับ”  โจ รวบรวมความกล้าเป็นผู้นำในการเจรจา   เพราะดันถลามายืนอยู่หน้าสุดของกลุ่มเพื่อนๆ
    “พวกเราเคยไปทานอาหารที่สวนอาหารของคุณครับ ผมยังนั่งคุยกับคุณด้วย   จำได้มั้ยครับ”
   “อ๋อ!.. ครับ.. สวัสดีครับ”  โยธิน พยักหน้าหงึก พอจะจำได้แต่ก็ลางเลือนเต็มที
   “แล้วไงครับ”   เสียงเข้มของภากรย้อนถามกลับมา 

   โจยิ้มแห้งๆ หันกลับมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่ยืนเกาะกลุ่มกันอยู่  Poes   พาน้องๆ เดินเข้ามา
   “เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอกค่า คือพวกเรามาเที่ยวกัน แต่ได้มาพบพวกคุณโดยบังเอิญก็รู้สึกดีใจมากๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะได้มาพักใกล้ๆ กัน” 

   เจ๊หนึ่งยิ้มแย้มขณะพูดคุย  คุณโยก็ยิ้มตอบให้อย่างมีอัธยาศัยเช่นเคย  แต่นายภากรนี่ซิเก๊กเป็นบ้า....

   “พวกคุณพักห้องนั้นหรือครับ”   เสียงคุณโยธินหวานเชียว...
   “ใช่ค่ะ 1002  คุณโยกับคุณโจคงจะมากันทั้งครอบครัวเลยใช่มั้ยคะ ถึงเปิดห้อง 2 ห้อง”

   โยธินและภากรมองหน้ากัน  แปลกใจว่าทำไมหญิงสาวผู้นี้ถึงเข้าใจว่าเขาเปิดห้องพัก 2 ห้อง  และยังรู้สึกขำที่พวกเธอเปิดห้องพักหนึ่งห้องแต่มากันตั้ง 5 คน
   “เรามากัน 5 คน ผู้ใหญ่ 3 เด็ก 2  เปิดห้องสูท 2 ห้องนอนแค่ห้องเดียวครับ พวกคุณมา 5 คน เปิดหนึ่งห้อง ทางโรงแรมเขาให้หรือครับ”   ภากรถามน้ำเสียงสุภาพสุดๆ  แต่เป็นคำถามที่คนฟังถึงกับสะดุ้ง
   “อ๊ะ! เอ่อ..” 
   เห็น เจ๊หนึ่ง  ของเราเสียท่า  ยาโยย ปราดเข้าช่วยทันที
   “เราพักกันแค่ 3 คนค่ะ  อีกสองคนขึ้นมาจอยเฉยๆ ว่าแต่คุณโยกับคุณโจทำไมถึงไม่เปิดห้องพักติดกับลูกๆ ล่ะคะ” 

   ยาโยย รีบตัดบทและย้อนถามเรื่องที่คาใจอยู่ แต่สายตาของคนทั้งคู่กลับมองเธอแปลกๆ  krappom  ปราดเข้ามาช่วยสรุปเพราะถ้าขืนปล่อยไว้มีหวังหน้าแตกทั้งกลุ่มแน่

   “อย่าซักมากน่า.. พวกเรา  แป๋มจะสรุปให้ คุณผู้ชายสองคนนี้มากับลูกสองคนและพี่เลี้ยงเด็กอีกหนึ่งคน  พักอยู่ห้อง 1001 ซึ่งเป็นห้องสูทมีสองห้องนอนฮะ  1003  ไม่เกี่ยวววว~~~~ ”

   Krappom    เน้นคำว่า 1003  ทำเอาพี่ๆ ในกลุ่มยืนหน้าตื่นกัน   

   “ฮะ ๆ  แป๋มสรุปถูกมั้ยฮะ คุณโย..”
   “ถูกต้องแล้วคร้าบบ.” โยธินกระเซ้าสาวน้อยเพราะถูกชะตาในความทะเล้นไม่มีที่ติ
   “ตกลงพวกคุณมีธุระอะไรมั้ย  ถ้าไม่มีผมขอตัวพาลูกๆ ออกไปเดินเล่นหาอะไรกินหน่อย”

   ภากรรีบตัดบทเพราะรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับหนุ่มสาวกลุ่มนี้

   “เอ่อ.. ขอโทษนะคะ  เมื่อคืนคุณสองคนมีอะไรกันรึเปล่าคะ”  กุ้ง  ถามโพล่งออกมาเล่นเอาเพื่อนๆ สะดุ้งเฮือก  ส่วนคนฟังหน้าเหรอ
   “เฮ้ย!! พี่กุ้ง!!..”   ยาโยย เอามือปิดปากเพื่อน  เหงื่อตกซิกๆ  รีบตัดบทการสนทนา
   “พูดจาน่าเกลียดน่ะพี่..   อย่าถือสาเลยนะคะ   เชิญตามสบายค่า  พวกเราไม่กวนแล้ว..” 
   กุ้ง  งัดมือ ยาโยย ออกจนได้
   “ฉันไม่ได้หมายความน่าเกลียดซะหน่อย ก็เมื่อคืนเราได้ยินเสียงคนทะเลาะกันไม่ใช่เหรอ  ถ้าไม่ใช่คุณสองคนก็แล้วไปค่ะ  พวกเราแค่เป็นห่วง อยากให้รักกันมากๆ ไม่อยากให้ทะเลาะกันค่ะ..”
   “ปะป๊ากะคุณพ่อรักกัน ไม่ทะเลาะหรอกคับ” 
   “ใช่ค่ะ  คุณพ่อก็รักปะป๊า  ไม่ทะเลาะหรอก”
   ปะป๊าโยหน้าแดงนิดๆ คุณพ่อโจหันไปพยักหน้ากับสาวใช้ให้พาคุณหนูสองคนเดินลงไปก่อน   และหันมาพูดกับกลุ่มหนุ่มสาวด้วยสีหน้าเครียด
   “ขอบคุณที่สนใจและเป็นห่วงความเป็นอยู่ของครอบครัวเรา ถ้าจำไม่ผิดพวกคุณมาจากบอร์ดบอยเลิฟใช่มั้ยครับ   ..ผมคิดว่า...” 
   “เอ่อ.. โจ ผมว่าน้องๆ เขาหวังดีด้วยความจริงใจ  ทุกคนมีอัธยาศัยน่ารัก  ที่สำคัญพวกเขาเป็นลูกค้าที่สวนอาหารของเราด้วยนะ” 
   โยธินรีบดักคอคนรักและยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี  นี่เป็นนิสัยที่น่ารักของผู้ชายคนนี้…
   ภากรโอบไหล่ร่างเพรียวของคนรักและยิ้มให้กลุ่มหนุ่มสาวผู้นิยม Boy’s love
   “พวกคุณรู้อยู่เต็มอกว่าผมกับโยเป็นคนรักกัน เมื่อคืนจะมีเหตุการณ์ทะเลาะกันที่ห้องไหนผมไม่รู้แต่ที่ห้องของเราไม่มีการทะเลาะแน่ เรา make love กันครับ ” 
   คำพูดที่ออกจากปากอย่างหน้าตาเฉยของหนุ่มใหญ่มาดเข้ม ทำเอาสมาชิกในกลุ่มสะดุ้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และมีอาการอายม้วนต้วนไปตามกัน
   งานนี้ปะป๊าโยก็ออกอาการอายด้วยเหมือนกัน แต่ไม่ได้ยืนบิดไปมาอย่างกลุ่มหนุ่มสาว ปะป๊าฟาดกำปั้นเข้าที่ท้องพ่อโจเต็มแรงและเดินก้มหน้างุดจากไปไม่พูดไม่จา









เวลาเที่ยง


   กลุ่มหนุ่มสาว 18 ชีวิต นั่งล้อมวงกินไก่ย่างส้มตำอยู่ใต้ต้นมะพร้าวริมชายหาด   ตกลงอาหารกลางวันมื้อนี้ทุกคนร่วมกันแชร์ค่าใช้จ่าย
 
   “แง๊ แง ๆ ๆ ๆ ๆ  ไม่ยอมอ่ะ ทำงี้ได้งัย  คุณพ่อโจน่ารักอ่ะ  พวกเราอดเห็นช็อตเด็ดเลย...” น้ำค้าง  โวยวายลั่น
   ช็อตเด็ดที่ว่าก็คือตอนที่คุณพ่อโจบอกหน้าตายว่า ทำอะไรกะปะป๊าเมื่อคืน  และตอนที่ปะป๊าตุ๊ยท้องพ่ออีก
   “งั้นที่พวกเราแอบฟังตั้งนาน ก็เป็นคนอื่นน่ะซี ว้า!!...ปวดคอฟรีๆ เลยเรา ” หมูพูห์    บ่นงึมงำ
   “ช่าย!!~~ คอผมเคล็ดไปข้างเลยอ่ะ ” Bass    พยักหน้าคอเอียงๆ 
   “พี่ก็ปวดคอ..  สงสัยเป็นเพราะผลกรฺรมที่เราทำกันน่ะ  มานึกดูแล้วที่เราทำเมื่อคืนมันเป็นเรื่องที่แย่มากเลย เป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลอย่างน่าเกลียดที่สุด!!..”   เจ๊หนึ่ง กล่าวกับน้องๆ ด้วยสีหน้าสำนึกผิด
   “ใช่!! เราก็เห็นด้วยว่ามันเป็นเรื่องที่แย่มากๆ  ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของพวกเรานะ”   ยาโยย กล่าวเสริมสีหน้ารู้สึกผิดเช่นกัน

   ทุกคนอ้าปากค้าง นึกไม่ถึงว่าผู้นำทัวร์ฝ่ายหญิง และยาโยย จะกลับตัวกลับใจในทันท่วงทีแบบนี้   นิ้วของ krappom  สะกิด เจ๊หนึ่ง  เบาๆ
   “แต่งานนี้เรามาถึงก่อนเพื่อนเลยไม่ใช่เหรอพี่  เสียดายค่าตั๋วเนอะ”
   “รู้แล้วน่า!!.. ไม่ต้องย้ำ”

   เหล่าสมาชิกเริ่มรู้สึกไม่ดีกับเรื่องเมื่อคืน 
   “จริงซี! งั้นที่พนันกันไว้ก็ยกเลิกเถอะนะ  ค่าบัตรแฟนตาซีก็ต่างคนต่างออกเถอะ ”  Thip  เสนอ  ตัวเองก็อยู่ในกลุ่มที่ทายผิดด้วย 
   “อ้าว!!   เล่นพนันแพ้แล้วจะเลิกดื้อๆ แบบนี้ได้งัยอ่ะ”   sun ร้องโวย
   “แต่เลิกก็ดีเหมือนกันนะฮะ  นาว ก็ไม่อยากได้บัตรฟรีจากเรื่องไม่ดีแบบนี้เท่าไหร่หรอก  อุ๊ย!!.. เขกหัวเค้าทำไมอ่ะ พี่เรย์.. ” 
   ป๋าเรย์แค่นยิ้ม
   “หึ!! เรื่องไม่ดี เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้ กระซิบถามแต่ว่า เสียงใครอ่ะๆ ”   
   มะนาวยิ้มอายๆ   
   “ก็อยากรู้มันไม่ผิดนี่ฮะ   แต่เล่นการพนันมันผิดนะ”

   เจ๊หนึ่ง  ยกมือห้าม  กล่าวสีหน้าปลื้ม
   “อย่าเถียงกัน  ทุกคนจะได้ไปดูแฟนตาซีโดยไม่ต้องออกค่าใช้จ่าย มีคนออกค่าบัตรให้พวกเราแล้ว ”
   “มีคนออกให้!!!…”  เสียงทวนคำอย่างพร้อมเพรียง
   “ใครเหรอ หนึ่ง..  18 คนเป็นหมื่นเลยนะ  ใครเหรอ ยาโยย.. ”  My love my Babe    ข้องใจหันไปถาม ยาโยย ที่นั่งยิ้มเหมือนรู้ด้วย
   “เอาเถอะน่า  เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้เองว่าใคร”
   Poes  และ ยาโยย นั่งอมยิ้มไม่ตอบคำถามเพื่อนๆ น้องๆ  การได้มาของบัตรฟรี เป็นสาเหตุที่ทำให้สองสาวรู้สึกสำนึกผิด…
   ป๋าเรย์นั่งกอดอกอมยิ้ม  มีสาวๆ มาด้วยก็ดีแบบนี้   ไม่รู้ไปอ่อยเหยื่อกันท่าไหน  ได้บัตรฟรีมาตั้ง 18 ใบ ...

[j-muay]

   โจวิ่งตามคุณโยไป กุ้ง และ krappom  วิ่งตามโจไปด้วย เหลือสองสาวยืนยิ้มแห้ง ๆ ให้หนุ่มใหญ่

   “ผมรู้ว่าคุณไม่ได้มากันแค่ 5 คน  แต่ไม่ว่าจะกี่คน  คืนนี้ผมจะพาลูกๆ ไปชมภูเก็ตแฟนตาซี ถ้าพวกคุณสนใจไปรอหน้าทางเข้าตอน 6 โมงเย็น ผมจะเตรียมบัตรไว้ให้  ถือเป็นการขอบคุณที่พวกคุณมีความจริงใจกับครอบครัวของผม  ”

   สองสาวอ้าปากหวอมองหน้ากันเลิ่กลั่ก (จริงใจตรงไหนฟระ!! พูดแบบนี้ประชดกันรึเปล่า)  ยาโยย รีบปฏิเสธตามมารยาท

   “เอ่อ.. คือเกรงใจค่ะ  อย่าเลย ”
   “พวกเรามากันทั้งหมด 18  คน เลยนะคะ”  เจ๊หนึ่งกล่าวเสริมอย่างเกรงใจ

   ภากรเลิกคิ้วกับคำตอบ  สีหน้าตกใจไม่ใช่เรื่องค่าบัตรแต่สงสัยเรื่องห้องพัก มากัน 18 คน  จองห้องพักกี่ห้องน่ะ  อย่าบอกนะว่าจองแค่ห้องเดียว..
 
   ภากรซ่อนยิ้ม
   “เจอกัน 6 โมงเย็นหน้าทางเข้านะครับ  ผมจะเตรียมบัตร 18 ใบไว้ให้”







   สรุปแล้ว การเดินทางเพื่อร่วมกิจกรรรมสอดแนมครั้งนี้ เป็น trip ที่แสนจะวิเศษของเหล่าสมาชิกเล้าเป็ด   เพราะนอกจากจะได้เข้าชมภูเก็ตแฟนตาซีฟรีแล้ว ยังได้อภินันทนาการห้องพักฟรีจากปะป๊าโยมาอีก 5 ห้อง  เพราะเมื่อเริ่มสนิทกับกลุ่มเด็กหนุ่มสาวพวกนี้แล้ว คุณพ่อทั้งสองก็สัมผัสได้ถึงความน่ารักและมีอัธยาศัยของทุกคน    โยธินโทรไปจองห้องพักที่โรงแรมเพิ่มอีก 5 ห้อง  เขาได้ราคาพิเศษสุดๆ ในฐานะเจ้าของบริษัททัวร์ซึ่งเป็นคู่สัญญาของโรงแรมนี้








ห้าทุ่มครึ่ง  ห้อง Suite สุดหรู…


   “ใจดีจังเลยนะครับคุณโย..  ออกค่าห้องพักให้หนุ่มสาว Boy’s love ตั้ง 5 ห้อง.. ผมขอพ่วงห้องนี้ไปด้วยได้มั้ยครับ ”  เสียงทุ้มเหน็บคนรัก นึกไม่ถึงว่าจะใจป้ำขนาดนี้  ทีห้องพักตัวเองกลับให้เขาออก
   “ฮะๆ ไม่ได้หรอกครับคุณโจ.. ห้องนี้มันแพงครับ  ที่ผมจองให้พวกเค้า  มันห้อง Standard ราคากันเองแค่ไม่กี่ตังค์   อีกอย่างคุณเป็นหัวหน้าครอบครัวนะ  ให้ผมออกได้ไง  น่าเกลียดตาย..”
   ร่างสูงยืดอกขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า ‘ หัวหน้าครอบครัว ’  ลำแขนแกร่งรั้งคนรักเข้ามากอด
   “เข้าใจพูดนะ ช่างฉอเลาะที่สุด ไหนขอชิมหน่อยซิว่าปากหวานรึเปล่า”
   “บ้า~~ ”  ปากว่าแต่กายโอนอ่อนยอมให้ชิมโดยดี
   สัมผัสแรกแค่ชิมแต่กลับดูดดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างเพรียวค่อยๆ เอนกายลงนอน  ลำแขนเรียวโอบคอร่างสูงแน่น
   TT____TT 
   “ฮือ~~ ฮือออ ~~~ ไม่อาว  เจมจะหาปะป๊า  ฮือ ~~~ ” 
   อารมณ์เคลิ้มหวานของปะป๊ามลายหายในเสี้ยววินาที เมื่อเสียงร้องไห้และเรียกหาของลูกชายดังแว่วเข้ามา   สองมือผลักร่างสูงออกสีหน้าตื่น
   “ไปดูลูกหน่อย โจ..   ร้องไห้ทำไม.. ” 
   “ลูกร้องหาปะป๊า  ให้พ่อไปดูจะได้เรื่องเหรอจ๊ะ..”
   คิ้วเรียวขมวดริมฝีปากบางขบแน่น เมื่อถูกคนรักปฏิเสธอย่างนุ่มนวล นั่นหมายถึงเขาจะต้องเป็นคนลุกไปดู แต่ก็เป็นจริงอย่างที่โจพูด  หลายครั้งที่สองหนูน้อยไม่เอาพ่อเวลางอแง   เดือดร้อนเขาต้องเข้าไปปลอบถึงยอมหยุด
   ร่างเพรียวลุกพรวดขึ้นนั่ง   ค้อนขวับให้คนรักที่นั่งเอกเขนกอมยิ้มให้
     “ผมไปดูเองก็ได้..” 
   โยธินเข้ามาที่ห้องนอนลูกก็พบเจ้าหนูจอมซนกำลังออกฤทธิ์งอแงเต็มที่  ร่างเล็กป้อมนอนดิ้นอยู่บนเตียงไม่ยอมให้พี่เลี้ยงจับต้อง เจนนี่นั่งหน้างัวเงียอยู่ที่เตียงตัวเอง  สาวน้อยตกใจตื่นเพราะเสียงร้องของน้อง
   TT____TT 
   “ฮือ~~ ไปให้พ้น~~ ฮือออ ~~~”
   “น้องเจมส์ขา..  ไม่เอาค่ะ  อย่างอแงซีคะ.. ”
   “หยุดร้องซะทีได้มั้ย ~~  เจนนี่หนวกหูนะ..”   
   “เกิดอะไรขึ้นคร้าบ  เป็นอะไรลูก  ร้องไห้ทำไม”  ปะป๊าส่งเสียงหวานมาก่อนตัว  เด็กหญิงรีบฟ้องทันที
   “เจมงอแงค่ะ ปะป๊า..  อยู่ดีๆ ก็ตื่นขึ้นมาร้องไห้..”
   “คงจะฝันร้ายน่ะค่ะ คุณโย.. ตกใจตื่นร้องไล่ใครก็ไม่รู้ค่ะ..”  สาวใช้รีบรายงานสถานการณ์
   โยธินทรุดตัวลงนั่ง ร่างเล็กนอนคว่ำหน้าบนเตียงส่งเสียงร้องในลำคอ มือเรียวลูบศีรษะหนูน้อยเบาๆ ก็ถูกตวาดไล่
   “อย่ามาจับ ฮือ~~ ไป!!.. ฮือๆ ~~ ”
   โยธินส่ายหน้า อาการงอแงของเจ้าหนูคงเป็นเพราะเล่นมากเมื่อตอนกลางวัน   ร่างเพรียวโน้มตัวลงกระซิบปลอบ
   “นี่ปะป๊านะ~~ ร้องไห้ทำไมครับ หือ~~ ใครทำอะไรลูกเจมส์ของปะป๊า”
   เสียงร้องกระซิกดังขึ้นเมื่อได้ยินเสียงปลอบ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองเห็นปะป๊าก็ร้องโฮ  โยธินอุ้มหนูน้อยตัวป้อมขึ้นมาสวมกอดแนบอก
   “ปะป๊าอยู่นี่ลูก  หนูฝันร้ายหรือครับ... ไม่ร้องนะ คนเก่ง..”
   “ช้างจะเหยียบเจมแล้ว ปะป๊า~~ อือ~~” หนูน้อยหลับตาซุกหน้ากับอกปะป๊า สะอื้นฮึกๆ
   “ช้าง ?..”  คิ้วเรียวเลิกขึ้น และยิ้มออกเมื่อนึกถึงการแสดงโชว์ช้างเมื่อตอนเย็น  หนูน้อยกอดเขาแน่นและบอกว่ากลัวๆ  เขายังคิดว่าลูกแกล้งเพราะไม่เคยเห็นเด็กที่ไหนกลัวช้าง  ขนาดเจนนี่ยังบอกว่าอยากจะขี่ช้างด้วยซ้ำ
   “มีที่ไหนกันครับ แค่ฝันนะลูก ไม่มีช้างที่นี่หรอก.. ลืมตาขึ้นมาดูซีครับ ว่ามีรึเปล่า..”
   สาวน้อยเจนนี่กระโดดลงจากเตียงมาช่วยปะป๊าปลอบน้อง
   “ไม่มีช้างที่นี่หรอก เจม..  ที่นี่มีแต่คน..”
   “ฮะๆ ใช่ครับ  ที่นี่มีแต่คุณพ่อ ปะป๊า พี่เจนนี่ และน้าเอียด  ไม่มีช้างสักตัวเลย..”
   เจ้าหนูหรี่ตาขึ้นมองเห็นใบหน้าสวยหวานของปะป๊ายิ้มให้ก็หายกลัวเลิกโยเยแต่ยังสะอื้นอยู่
   “เจมฝันเห็นช้างตัวใหญ่ด้วย..”  หนูน้อยเล่าเสียงสะอื้น
   “ก็แค่ฝันนะครับ..  ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย..” 
   “ช่าย~~ แค่ฝันร้องไห้ซะตกใจหมด~~ ”  เจนนี่บ่นน้อง
   “ตัวเองฝันบ้างมั้ยล่ะ  ดูซิว่าจะกลัวรึเปล่า..” 
   โยธินหัวเราะเมื่อเจ้าหนูเถียงพี่สาวกลับเสียงดัง มือเรียวเสยผมชื้นเหงื่อและเช็ดแก้มยุ้ยที่ฉ่ำนองด้วยน้ำตา ก่อนหันไปบอกสาวใช้เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ลูก
   ปลอบโยนจนหายกลัวแล้วแต่เจ้าหนูเจมส์ก็ยังไม่ยอมให้ปะป๊ากลับห้อง ร้องขอให้นอนด้วยกัน 
   “หนูนอนกับพี่เจนนี่และน้าเอียด ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วนี่ลูก หือ..”
   “เจมจะนอนกับปะป๊า.. จะได้ไม่ฝันอีก” ลำแขนเล็กป้อมกอดปะป๊าแน่น 
   “ที่นี่เตียงเล็กนิดเดียวปะป๊าจะนอนยังไงครับ”
   “งั้นเจมจะไปนอนที่ห้องกับปะป๊า”  หนูน้อยไม่ฟังเสียงคว้าเจ้าอีริคตุ๊กตาหมาคู่ใจไถลลงจากเตียงและฉุดปะป๊าให้ลุกขึ้น
   โยธินทำหน้ายุ่งแต่แล้วก็ยิ้มออก พาลูกไปนอนที่ห้องด้วยก็ดีเหมือนกัน หมั่นไส้พ่อโจ..  ป่านนี้นอนหลับสบายไปแล้วมั้ง..
   เจนนี่ลุกพรวดขึ้นนั่งเมื่อเห็นปะป๊าเดินตามน้องชายโดยดี แปลว่าจะพาเจมส์ไปนอนที่ห้องแล้วปล่อยให้เจนนี่นอนกับน้าเอียดเหรอ  ….ไม่มีทาง ~~~ เรื่องอะไรจะยอมนอนคนเดียว….  ร่างเล็กบางกระโดดลงจากเตียงโดยไม่ลืมคว้าผ้าขนหนู่คู่กายติดมือไปด้วย
   “เจนนี่ก็จะนอนด้วยค่ะ  ไปนอนด้วยกันหมดเลยนะคะ ปะป๊า..”
   “โอเคจ้ะ  ไปนอนด้วยกันหมดเลย..”
   โยธินหันมาบอกให้สาวใช้พักผ่อน เขาจะพาลูกไปนอนที่ห้อง สาวใช้ละเอียดยิ้มให้ด้วยความเอ็นดูทั้งปะป๊าทั้งคุณหนู น่ารักกันจริงๆ..




กลางดึกคืนนั้น…

   ร่างสูงนอนตะแคงมือท้าวศีรษะจ้องมองคนรักและลูกๆ นอนหลับอย่างมีความสุข สองหนูน้อยนอนกลาง ปะป๊าโยนอนอยู่ริมซ้าย  เขาอยู่ริมขวานอนไม่ค่อยหลับเพราะถูกลูกสาวตัวน้อยป่ายแขนขาตลอดคืน  เขาเพิ่งรู้วันนี้เองว่ายัยหนูเจนนี่นอนดิ้นขนาดหนัก ...ทูนหัวจ๋า หนูเป็นเด็กผู้หญิงแท้ๆ ทำไมนอนดิ้นแบบนี้.. ดูน้องซิ!! ทั้งซนทั้งเฮี้ยว.. แต่เวลาหลับสนิทแล้ว อยู่ท่าไหนท่านั้นตลอดคืน… เห็นแล้วอิจฉาเจ้าหนูจัง นอนกอดปะป๊าสบายใจเฉิบเลยนะ  นั่นมันที่พ่อนะเฟ้ย !! …

   …ผับผ่าซี!!.. ถ้ารู้ว่าพาไปดูโชว์ช้างแล้วจะกลับมาฝันร้าย พ่อไม่พาไปให้เสียตังค์หรอก..  แถมยังเสียโอกาสที่พ่อจะจุ๊กกรูกับปะป๊าด้วย..  หึ!! พรุ่งนี้เช้าตื่นขึ้นมาต้องอบรมซะหน่อยแล้ว  ขี้กลัวไม่เข้าเรื่อง… ลูกผู้ชายกลัวช้างได้ไง...  แถมยังเป็นแค่ความฝันไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย… 
          








วันเดินทางกลับ

   เหล่าสมาชิกต่างทยอยแยกย้ายกันกลับ ใครมากับใครก็กลับกับคนนั้น   เหลือสองหนุ่ม โจ กับ วอเตอร์   ที่ยังโต๋เต๋รั้งท้ายกันอยู่เพราะกะว่าจะค่อยๆ ขับรถกลับไม่รีบร้อนเหมือนตอนขามา  ตอนมา ข้าวโพด กับ บาส  ติดรถมาด้วย  แต่ขากลับสองหนุ่มนั่นขอติดรถพี่เรย์กลับไปก่อนแล้ว

   “ผมเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่”  วอเตอร์  ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนออกเดินทาง หนุ่มโจ แยกไปนั่งรอที่ล็อบบี้   
   เด็กหนุ่มเดินชนกับร่างสูงหน้าประตูห้องน้ำ
   “อ๊ะ!!.. ขอโทษครับ อ้าว!!.. พี่ max มาทำอะไรที่นี่ ไหนบอกว่าไปเชียงใหม่กับคุณดาไง”
   “ชูว์..”  มือใหญ่ปิดปากน้องชายไว้และลากตัวออกมาจากประตู
   “แล้วนายล่ะ มาที่นี่ได้ยังไง ”   ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามแถมยังเปลี่ยนเรื่องพูดเฉย
   “ผมมากับพี่โจ.. และเพื่อนๆ อีกหลายคน..นี่กำลังจะกลับแล้ว  พี่ล่ะ..”
   “ฉันยังอยู่อีกสองวัน  นายจะกลับก็รีบกลับ..”
   “อ้าว! ทำไมมาไล่กันยังงี้อ่ะ  ท่าทางพี่มีพิรุธแฮะ  มากับใครเหรอ..”
   “ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่า กลับไปได้แล้ว ไป.. ขับรถมากันเองใช่มั้ย  ขับดีๆล่ะ ”   ร่างสูงดันน้องชายออกเดิน
   “เฮ้ย!.. ผมยังไม่ได้เข้าห้องน้ำ”  วอเตอร์ เบี่ยงตัวออกเดินวกกลับเข้าห้องน้ำ  ชะงักเมื่อประตูถูกผลักออกและมีชายหนุ่มเดินสวนออกมา
   “อ้าว!! เฮ้ย!! พี่ต้น...”  วอเตอร์ อุทานอีกครั้ง วันนี้เป็นวันรวมญาติรึไง เจอแต่คนรู้จัก  “ต้น” นายแบบหนุ่มรุ่นพี่ของเขาเอง
   “อ้าว!! วอเตอร์.. ”  ชายหนุ่มมีอาการตกใจเล็กน้อยก่อนยิ้มให้  สายตาเหลือบไปที่ร่างสูงซึ่งยืนทำหน้าเซ็งอยู่
   วอเตอร์ รู้ทันทีว่าทั้งสองคนมาด้วยกัน
   “โธ่เอ้ย!!  ที่แท้ก็มาด้วยกัน นึกว่าผมไม่รู้เหรอ”  เด็กหนุ่มค้อนพี่ชายก่อนเดินเข้าห้องน้ำ 
   Max  รีบเดินตามเข้ามาปรับความเข้าใจกับน้องชาย  และกำชับว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับคุณดา  หญิงสาวที่พ่อแม่หมายมั่นจะให้เขาแต่งงานด้วย
   วอเตอร์ พยักหน้าหงึกเบื่อหน่ายความเจ้าชู้ของพี่ชาย  ทั้งสาวทั้งหนุ่มไม่เว้น  พี่ต้นหายซ่าแน่ รายนี้เปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้าเหมือนกัน งานนี้ไม่รู้ใครจะเปลี่ยนใจชิ่งหนีก่อน
   ร่างสูงใหญ่ของหนุ่ม Max เดินเคียงคู่กับหนุ่มต้น นายแบบหนุ่มรูปงามที่พยายามปิดบังอำพรางตัวเองด้วยการสวมหมวกและใส่แว่นดำ  ร่างสูงเดินกอดคอพาน้องชายและหนุ่มโจมาส่งที่รถ
   “จริงซี พักอยู่สองวันพวกผมไม่เห็นพวกพี่เลย พักห้องไหนกันหรือครับ”
   โจ ถามตามมารยาท
   “ชั้น 10 ห้อง 03  พี่ไม่ค่อยได้ออกมาเดินน่ะ นอนดูทีวีในห้อง ”  Max ตอบยิ้มๆ หนุ่มต้นหน้าแดงนิดๆ วอเตอร์เห็นแล้ว get ทันที   
   “นั่นดิ  ถึงว่าไม่เจอกันเลย  ไปนะครับพี่  บ๊ายบาย”
   “ขับรถดีๆล่ะ”
   Max  โอบร่างเพรียวเดินไปสูดอากาศริมทะเล   สองวันสองคืนที่พักอยู่ที่นี่แทบจะไม่ได้ออกจากห้องเลย  จึงชวนกันไปเดินชายหาดให้สดชื่นก่อนจะกลับขึ้นไปดื่มด่ำกันต่อ







   “สุดยอดว่ะ พี่ชายนาย”
   “นั่นดิ  ผมไม่คิดว่าเขายังคบกันอยู่  นึกว่าเลิกไปแล้ว”
   “ทำไมคิดงั้น  แสดงว่าพี่ชายนายเจ้าชู้เข้าขั้นเลยซี”
   “ทั้งคู่เลยแหล่ะ.. โดยเฉพาะ พี่ต้น ปากบอกรักคุณโยแต่เจอพี่ผมเท่านั้นเปลี่ยนใจเฉยเลย”
   “พอกันล่ะน่ะ ฮะ ๆ..  ว่าแต่ท่าทางรักกันจริงนะ  ก็เล่นไม่ออกจากห้องเลยนี่หว่า  สงสัยยังข้าวใหม่ปลามันอยู่”
   “โฮ้ย!! อยู่เข้าไปได้งัย  ห้องแคบ ๆ อยู่ทั้งวันอึดอัดตาย”
   “ชะ!! ถ้าได้อยู่กับคนที่นายรัก  นายจะไม่พูดแบบนี้”
   “.....................”
   “.....................”
   “เฮ้ย!!  วอเตอร์.. เมื่อกี้พี่นายบอกว่าเค้าพักอยู่ห้องอะไรนะ”
   “ชั้น 10 ห้อง 03”
   “อืมม์ ~~  ชั้น 10 ก็ 10...03 ..”
   “1003...  อ๊ะ!  เฮ้ยยยยย !!!….”
   เสียงทวนคำและอุทานดังขึ้นพร้อมกัน  รถส่ายไปมาก่อนจะทรงตัวได้เหมือนเดิม เสียงหัวเราะดังเป็นระยะตลอดทาง นึกขึ้นมาทีไรก็หัวเราะทุกที  แต่ถึงจะหัวเราะ วอเตอร์ ก็เค้นคอ โจ ว่า ห้ามบอกเรื่องนี้กับสมาชิกในบอร์ดคนอื่นเป็นอันขาด  คนหนึ่งพี่ชายอีกคนก็รุ่นพี่  เขาอายแทน…
   โจ รับปากแต่มีข้อแลกเปลี่ยน โดยหยุดรถให้ วอเตอร์ เป็นคนขับแทนจนถึงกรุงเทพฯ   ส่วนตัวเขาจะขอนอนสบายๆ  นึกถึงเสียงเซ็กซี่เมื่อคืนวาน 
   …อ๊า  ~~  อา ~~…
   …ถึงว่า!!.. เสียงไม่คุ้นเลยทำให้ทั้งเขาและ วอเตอร์ ทายไม่ถูกว่าเป็นใคร  ที่แท้ก็เป็นรุ่นพี่และพี่ชายหมอนี่เอง  หึ หึ…
 




The    end




หวังว่าจะชอบนะคะ

[Poes]

  ชอบจ้า แต่ยังมะเคยแอบฟังใครเลย

มีให้แค่นี้อะหมดตัวแระ


ขอบคุณเจ๊หมวยนะที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านจ้า

[madamkung]

ได้ยินว่าได้เล่นเปงตัวประกอบ อิอิ  

[abcd]

ชอบทั้งแอบฟังชอบทั้งนินทา ขอให้บอกว่าเรื่องนั้นเกิดที่ไหน ถ้าหากเรารู้ เราจะตามไปดู คึคึ 

[CorNnE PRiNCeS]

หลงคิว มาให้หายคิดถึง บ่อยๆ แล้วกันนะเจ้

Joly_Cornne_Ball

[Junrai_Hyper™]

ขอบคุณ สำหรับตอนพิเศษคร้าบบบบ

 

[sun]

   กรี๊ดๆๆๆๆ


สรุปไม่มีคัยทายถูกเลยสิเนี่ย เอิ้กๆ

โห.. ไหง๋กลายเป็นคู่นี้ไปด้าย กรั๊กๆๆๆ

แต่ม่าเป็นไร ได้กินข้าวฟรี ฮ่าๆๆๆ   

ขอบคุณเจ๊หมวย สำหรับตอนพิเศษ น่ารักๆนะคะ

ป๋อล๋อ*-  เจ๊หนุ่งจ๋า... ขอซินด้วยดิ ใบนั้นอ่ะ จะเอามาเที่ยยวสงกรานต์ คิคิ 

[ken_krub]

ถ้ามีรายการพิเศษอย่างนี้อีกอย่าลืมผมนะครับ
ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอและตลอดไปครับ

[FOAM]

ดีใจจังครับ ที่เจ้หมวยมาเขียนตอนพิเศษใหอ่านกันครับ

รอตอนต่อไปครับ

ปล ตัวประกอบเพียบบบบบบบ

ขอบคุณครับ

[krappom]

 

ได้เจอป๋าโยด้วยอ่ะ

เหอๆ

[CorNnE PRiNCeS]

ตอนนี้ อายุน้องเจมส์ กะ น้องเจนนี่ ลดไปมากเลย แล้วยัง ไม่ได้มีเจเจ ด้วย


แต่ว่า ข้าวโพด ไปโผล่  :เฮ้อ:กะเขาด้วยอ่ะ

 

[nuballe]

น่ารักมากเลยค่ะให้ความรู้สึกดีในแง่ของความรัก

[YMP]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ น่ารักเหมือนเคย 

[nunda]

เหอๆๆๆ
น่ารักมากมาย ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนพิเศษ 
เป็นอีกเรื่องที่ดีมากๆเลย
ขอบคุณนะคร๊าบบบ

    

[MyLoveMyBabe]

555  ตัวประกอบเพียบเลย   

ขอบคุณที่แต่งตอนพิเสามาให้อ่านกันนะค้าบบ 

[Mp_qM]

ขอบคุณคร๊าบผม  ฮ่าฮ่า

มีความสุขคับ

[thopia]

สนุกมากเลยค่ะ  เป็นครอบครัวที่สุขสันต์กันมากเลย

เราอ่านไปยิ้มไปตลอดเลยเขินแทนหนูโย 

ตอนพิเศษก็น่ารักมาก โดยเฉพาะตอนที่มีพี่ๆชาวบอร์ดโผล่มาตลกจริงๆ

อยากให้มีหลายๆตอนจัง 

[CorNnE PRiNCeS]

http://board.goozaa.com/index.php?topic=18521.0ชื่อที่ไว้บอกให้คนคลิ๊ก


ฝากให้ดูแล นะครับ เป็นกำลังใจให้ ด้วยครับ


 

[nuballe]

อยากได้หนังสือ sweet daddy ยังมีอีกมั้ยคะ ช่วยบอกหน่อยค่ะ ที่

nuballeอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com   ขอบคุณค่ะ

[Berriiz]

เพิ่งอ่านบอรด์นี้
ชอบเรื่องนี้มากก*
น่ารักดี

หนังสือยังมีอยู่มั้ยค่ะ
ช่วยตอบที่เมล bung_geez@hot
ทีนะค่ะ

ขอบคุณค่า

[Heater]

สนุกมากๆครับ
ชอบมากๆ
เป็นกำลังใจให้ครับ

[baros]

 :m4:เยี่ยมมากครับ

[kiki]

   ก่อนอื่น  สา-หวัด-ดี -จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    ชอบเรื่องแนวพ่อๆๆ  ลูกๆๆ
มากเลย  อ่านแล้วน่ารักน่าหยิกจริงๆๆๆๆ

  แล้วมีเรื่องแบบนี้อีกไหมแบบว่า   อยากอ่านอีกจัง


   แฮะๆๆๆ  ขออีกน้าอยากอ่าน

[chalee1983]

ขอบคุณนะค่ะ  สนุกมากเลยค่ะ ชอบ มาก ๆ เลยค่ะ

[ThyRist]

คนแต่งเขียนเก่งจังฮะ

อยากเขียนนิยายขายแบบนี้มั่งจัง งิ ><"

..