ชวนคิดชวนไตร่ตรอง นราผอง ณ ยามตรม
ตกอับทุกข์ทับถม บ่ ฝังจมเสมอไป
ย่อมมีวันเสื่อมหาย ประดุจสายพิรุณใส
จากทุกข์กลับสุขใจ สว่างจิตเสมอสูรย์
มีมืดจึ่งมีแจ้ง สว่างแสงและจำรูญ
มีทุกข์มีอาดูร ก็ย่อมมีสุขานันท์
ความหวังดังแสงทอง ประภาผ่องนะพรายพรรณ
คราเมฆฝนแปรผัน จะโชติหล้าประดุจเดิม
ขออนุญาตเก็บไว้อ่านนะคะ เพราะมากๆค่ะ ถ้าไม่ติดว่าแต่งไปแล้วจะเอาไปใส่ในเนื้อเรื่อง แหะๆ
ด้วยความยินดีค่ะ :กอด1:ตอบค่ะ
นี่พี่แก้วตัดมาเฉพาะสี่บทสุดท้ายนะคะ จากเรื่อง "แสงทองหลังสายฝน"ค่ะ
เคยเป็นบทเรียนของชั้นม.4 หลักสูตรเก่าน่ะค่ะ.
อลันได้ออกโรงอีกแล้ว ดิฉันขอยกให้อลันเป็นยอดมนุษย์เลยจ้ะ
"ปัญหาของริวหนักเบาทั้งหลาย คลี่คลายได้โดยอลัน"
และขอภาวนาให้ญาติที่ตามหาริวน่ะ ตามมาด้วยสำนึกได้ ตามมาหาโดยนำสิ่งดีๆมาให้ด้วบเถอะ
อย่าตามมาแล้วเอาอะไรที่เป็นปัญหา เป็นทุกข์มาให้ริวเชียว
ตอนนี้ขอริวกับไผ่ ได้ปลอบใจกันด้วยความรักอันอบอุ่นหวานๆซึ้งๆเถอะ