ว๊าววว บักลีหน้าเสียไปเลย หุหุ
.
.
อ่านเรื่องนี้เแล้ว เราคิดว่าคุณAnonymusฉลาดมาก ที่ให้หนูริวมาเจอกับพสุ
ขณะที่ริวยังรูปร่างเป็นเด็กน้อย ดูยังโตไม่เต็มที่
ทำให้พสุไม่ระแวงและต่อต้านรุนแรง หนูริวที่ดูอ่อนแอกระตุ้นความเป็นแม่(?)ของพสุ
ให้พสุเอ็นดู เลี้ยงดู เหมือนพวกเลี้ยงน้องหมาบำบัดจิตใจ เปิดใจ
พอหนูริวมาเจอกันทุกวัน พอเริ่มตัวโตก็จะไม่ดูขัดตา และชินไปแล้ว
อีกอย่าง เป็นพวกชอบการที่คู่รักเป็นที่พึ่งทางจิตใจให้กันด้วย
การที่ริวกับพสุอยู่ด้วยกันทำให้ทั้งคู่มีสมดุลย์ที่ดี ชอบ คิดว่าดีแล้วที่เป็นคนนี้ ประมาณนี้
ตอนหลังๆ พี่ไผ่เริ่มรู้สึกว่าน้องริวเป็น"ผู้ชาย"เต็มตัวแล้ว อาจจะขัดๆเขินๆบ้าง
แต่เชื่อมั่นนะ ว่าพี่ไผ่จะไม่ทำร้ายความรู้สึกริว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ