เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus  (อ่าน 2599054 ครั้ง)

ออฟไลน์ sogato

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
กลัวตกขอบ

ออฟไลน์ amito

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-0
พี่ไผ่เริ่มรู้สึกหวั่นไหวแบบแปลกๆแล้ว รุกอีกนิดนะริว

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
เรื่องทุกอย่างมันลงตัวที่จะสามารถทำให้ทั้ง 2 คน เข้าใจไปกันคนละทาง  :เฮ้อ:
แต่ก็ดีสถานะการณ์แบบนี้อาจทำให้ไผ่เข้าใจตัวเองมาขึ้นว่าคิดยังไงกับน้อง
 :pig4: คะ

ออฟไลน์ aeecd

  • :: 8018 ::
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-0

ไผ่เริ่มหึงแล้ว อิอิ
 :-[

ออฟไลน์ archi_10_001

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
อิอิ ริวมันเด็กขี้หวง ๕๕๕

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
 :impress2: มารอเด็กขี้หวงอย่างน้องริว

konmaidee

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณครับ  มารอตอนต่อไปแล้วนะครับ  :call: :seng2ped: :call:

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
รอตอนต่อปายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ sogato

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
คิดถึงริวกับพี่ไผ่แล้วเน้ออออออ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
มารอน้องริวทุกวัน   :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ £.Ma|e¥

  • ชั้นคือผู้หญิงโรคจิต!! โฮะๆๆ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
คิดถึงหนูริวกับพี่ไผ่~

ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8
มารอน้องริววววว
พี่ไผ่ตามน้องมาให้หน่อยนะคะ !!
><

ออฟไลน์ spring

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 279
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-7
ว่าจะอัพวันนี้

แต่ปร้าไรท์เตอร์บังคับข่มขู่ทุบตีไว้ว่ายังไม่ให้ลง

คงโพสต์สุดจะต้านทานปร้าเค้าได้

รอก่อนนะคระทุกท่าน

พรุ่งนี้เจอกันน
 

:o12:

Narcissus

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบนิยายเรื่องนี้อย่างแรง~!!!
ชอบตรงที่นิยายเรื่องนี้ไม่เหมือนนิยายทั่วๆไปที่มักเป็นแนวโรงเรียน ใช้ภาษามึงกูดาดดื่น
แต่เรื่องนี้นักเขียนสื่ออารมณ์ตัวละครออกมาได้ดีมาก เขียนได้ดีจริงๆค่ะ ขอชื่นชม
ริวน่ารักมากกกกก จะหาคนน่ารักแบบหนูริวนี้ได้ที่ไหนอีก
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก
จนรู้สึกสงสาร อยากให้พี่ไผ่รู้ใจตัวเองเร็วๆซะที
เพราะนักอ่านอยากอ่านฉากเลิฟซีนหวานๆของสองคนนี้มากๆ แหะๆ  :-[

แต่ ณ ตอนนี้. .. . ..
หนูอยากอ่านต่อจะแย่แล้วค่า คุณนักเขียน T[]T!!
เข้ามาดูทุกวันเลยนะเนี่ย  :monkeysad:
ร้องไห้จากไป~  :o12:

konmaidee

  • บุคคลทั่วไป
รอ อยู่นะครับ อิอิ :call: :seng2ped: :call:

ออฟไลน์ sogato

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
ทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m15:ไม่ลงวันนี้

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
เข้ามารอน้องริวค่ะ

เห็นไรท์เตอร์บอกจะลงพรุ่งนี้

จะรอนะค่ะ ขอบคุณไรท์เตอร์มากเลย
ที่แต่งเรื่องนี้ได้ดีมากเลย อ่านตอนแรกก็ติดใจน้องริวทันที
ใช้ภาษาก็สวยไม่ค่อยมีคำหยาบ ชอบมากเลยค่ะ

พรุ่งนี้กลับมาจะมานั่งรอนะ

ออฟไลน์ Anonymus

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-1
ป๋มถูกใส่ร้ายยยยยยยยยยยยยย :sad4:

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
^
^
โอ๋ๆ เดี๋ยวให้น้องริวให้ปลอบนะคะ :o8:
รอได้ตลอดค่ะ ช้าเร็วไม่ว่ากัน ขอแค่ได้อ่านพอ อิอิ :laugh:

konmaidee

  • บุคคลทั่วไป
อิอิอิ   มารออีกแล้วครับ อิอิ สนุกดีครับเรื่องนี้ ตาม อ่านมาตลอดอ่ะ  :call:  :seng2ped: :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
มารอน้องริวค่ะ คิดถึงเด็กขี้หวงแต่น่ารัก

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
มารอด้วยโคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ออฟไลน์ spring

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 279
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-7
ตอนที่ 64



กรเวชเองก็ไม่รู้เนื้อรู้ตัวเมื่อโผล่เข้าไปในบ้านพักหลังกลางแล้วเจอกับพลุกระดาษสีเข้าเต็มตัว 


“สุขสันต์วันเกิดกร!”

“สุขสันต์วันเกิดครับพี่กร!” 


กรเวชถึงกับน้ำตารื้นด้วยความตื้นตัน  ความจริงเขาเองก็เกือบลืมวันเกิดตัวเองเหมือนกันเพราะวันนี้งานยุ่งตั้งแต่เช้า  พอนึกได้ก็ได้แต่ปล่อยผ่าน  อีกทั้งยังอยู่ต่างแดนก็ไม่สะดวกที่จะไปทำบุญตักบาตรเหมือนทุกปีและไม่คิดว่าจะมีใครจำวันเกิดเขาได้


“ที่คุณเขมพาพวกเรามาเชจูก็เพื่อฉลองวันเกิดให้กรเลยนะเนี่ย” ไมตรีบอกยิ้มๆ  ขณะที่เขมชาติก็ได้แต่ยิ้มกว้างให้เมื่อกรเวชเข้าไปกอดขอบคุณ

“ขอบคุณครับคุณเขม”

“ไม่เป็นไรน่า  ผมต่างหากต้องขอบคุณกรที่ช่วยงานผมไว้ตั้งมากมาย  ถ้าไม่ได้กรนะผมแย่แน่ๆ”

“ในฐานะเจ้าของวันเกิด  คืนนี้  ไม่คลานไม่เลิก  เอ้าเฮ้!” ผู้ช่วยของทรงเผ่าอีกคนซึ่งถือว่าอาวุโสที่สุดคว้าแก้วเหล้ามาจ่อถึงปากกรเวช


กรเวชถูกลากไปกลางวง  แล้ววงร่ำสุราก็เปิดตัวอย่างเป็นทางการ  เหล้าและอาหารถูกจัดไว้พรั่งพร้อม  แสดงว่าเขมชาติได้โทรมาบอกเจ้าของเกสต์เฮ้าส์ไว้ล่วงหน้าแล้ว 


“เอ้าโชนนนนน” ไวยากรณ์วิ่งไปชนแก้วกับคนโน้นทีคนนี้ทีอย่างสนุกสนาน  โดยเฉพาะกรเวชนั้น โดนกรอกบ่อยที่สุด  ในฐานะเจ้าของวันเกิด

“เฮ้ย! ริว กินน้ำอัดลมได้ไงวะ  วันเกิดพี่กรทั้งที  มานี่เลยมาๆ  ไม่กินไม่ใช่น้องพี่” ไวยากรณ์โวยวายเมื่อหันมาเห็นริวกินน้ำอัดลมอยู่คนเดียว  แล้วพยายามจะเอาแก้วเหล้าของตัวเองมาจ่อปากริว

“หยุดเลยไวย์!  เดี๋ยวน้องเมา” ตะวันเอ็ดเสียงเขียว  ทำให้ไวยากรณ์ชะงักกึก

“อารายง่าพี่ตะวัน  ผมจะให้น้องกินนิดๆหน่อยๆเอง” ไวยากรณ์หันไปทำปากยื่นใส่ตะวัน  ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาไม่กลัวตะวันเหมือนเคย  แต่กล้าเถียงเพราะรู้ดีอยู่ว่าตะวันเองก็ค่อนข้างตามใจเขาไม่น้อย  ถึงจะไม่เท่าที่ตามใจริว  แต่ไวยากรณ์ก็รู้ดีว่าตัวเองเป็นน้องรักสุดของตะวัน

“ลืมไปหรือเปล่าว่าน้องไม่สบายอยู่  ถ้าน้องเป็นมากขึ้นมากลางดึก  รับผิดชอบได้มั๊ย” ตะวันเอ็ดเสียงเขียว แล้วเท้าความไปถึงโรคเกลียดสัมผัสของริว  จริงอยู่ว่าริวไม่มีอาการมานาน  แต่ก็ไม่มีใครกล้ารับรองว่าจะไม่เป็นขึ้นมาอีก

“โหย...ไรอ่ะ...งั้นพี่ไผ่ละกัน  น้องเลิฟกินไม่ได้พี่ไผ่กินแทน”

“เอ้า! เกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” พสุค้านเสียงอ่อย  เพราะรู้ดีว่าถ้าเขาไม่ยอมกิน  ยังไงไวยากรณ์คงต้องหาทางบังคับให้ริวกินจนได้ 

“ไม่รู้แหละ  พี่ต้องกินแทนริวนะ  ไม่งั้นผมกรอกริวจริงๆ ด้วย” ไวยากรณ์ปรี่เข้าไปล็อคคอริวเอาเหล้าจ่อปากเหมือนจับริวเป็นตัวประกันจนคนอื่นๆ พากันหัวเราะขำ

“เมาแล้วไวย์” ตะวันส่ายหน้าอย่างระอาแล้วพยายามจะลากไวยากรณ์ออกมาให้พ้นริว  แต่ไวยากรณ์ก็หันไปหาพสุแทน

“ไม่เมา  พี่กินเลยกินเลย” ไวยากรณ์จ่อแก้วถึงปาก  พสุได้แต่ส่ายหน้าแต่ก็ยอมกินเพื่อตัดปัญหา

“อุ๊บ! แค๊ก! ทำไมชงเข้มขนาดนี้ไวย์  เดี๋ยวก็เมาตายพอดี” พสุถึงกับสำลัก  ไม่นึกว่าไวยากรณ์จะชงเหล้าเข้มขนาดนี้  มิน่าเด็กหนุ่มถึงเมาเร็วเหลือเกิน

“นิดหน่อยน่าพี่  ทำเป็นคอแป๊บไปได้...ระดับพี่แล้วผมไม่เชื่อหรอกว่าแป๊บเดียวจอดอ่ะ...เน้อพี่ตะวันเน้อ” ไวยากรณ์หันไปอ้อนตะวันเลยโดนดีดหน้าผากร้องอู้กลับมา

“อารายยย  ครายคอแป้บบบบบ...ไผ่เหรอคอแป๊บอ่ะ” เสียงอ้อแอ้จนลิ้นพันกันนำมาก่อน  แล้วกรเวชก็ลุกมายืนโงนเงนหน้าแดงก่ำอยู่ตรงหน้าพสุ

“โหพี่กร  ยืนแทบไม่อยู่แล้วพี่” พสุอุทานแล้วขยับจะประคองแต่กรเวชถอยหลังหลบแบบเซๆ

“เฮ้ย! พูดเง้ดูถูกกานนี่หว่า  มาเลยไผ่  มาเลย ชนกันสักแก้วแบบเพียวๆ  ให้รู้กานไปว่าครายมันคออ่อน”

“ผมไม่ไหวแล้วพี่” พสุรีบปฏิเสธ  แค่แก้วของไวยากรณ์เมื่อครู่ก็ทำให้เขาหัวหมุนไปหมดแล้ว  แม้จะเคยดื่มอยู่บ้าง  แต่เขาก็ไม่ได้ดื่มบ่อยและหนักอย่างนี้  จึงเริ่มรู้ตัวว่าเขาเองก็ชักเมาแล้ว

“ไม่ไหวม่ายด้าย  วันนี้วานเกิดครายรุป่ะ” กรเวชตบอกตัวเองปุๆ  ท่าทางนักเลงจนคนอื่นๆ ฮา

“วันเกิดพี่กรครับ” พสุตอบเสียงอ่อยๆ  เริ่มเห็นแววแพ้รำไร

“ช่ายๆ  แล้วจากล้าขัดจายเจ้าของวานเกิดม๊าย”

“แต่...”

“จัดมาไวย์  อย่าได้ช้า”

“จัดไปเพ่” ไวยากรณ์รินเหล้ามาเกือบเต็มแก้วโดยไม่ผสมอะไรเลยนอกจากน้ำแข็ง  แล้วส่งให้พสุกับกรเวชคนละแก้ว  พสุทำท่าจะค้านแต่ติดที่กรเวชทำหน้ามู่ทู่อยู่ตรงหน้า  ก็จำต้องชนแก้วกับกรเวช

“รวดเดียวหมดปายเลย...หมดแก้วๆๆ”  กรเวชร้องเชียร์  มีไวยากรณ์เป็นลูกคู่  ทำให้พสุจำต้องดื่มลงไปจนหมดแก้ว  สร้างความพอใจให้เจ้าของวันเกิดอย่างมาก 

“เจ๋งๆ  อย่างเน้เจอกานหน่อย” กรเวชปักหลักชนแก้วกับพสุ  ขณะที่ไวยากรณ์ก็มีหน้าที่ชงเหล้าส่งซ้ายขวา 


ริวจ้องมองพสุเขม็งด้วยความเป็นห่วง  แต่เห็นพสุยังคงมีสีหน้ายิ้มๆ ขณะชนแก้วกับกรเวชและทีมงานคนอื่นๆ  ก็เลยไม่กล้าห้ามปราม  ได้แต่คอยมอง


“ริว...สักแก้วน้องสักแก้ว” พี่เหิมผู้อาวุโสสูงสุดของทริปนี้  ปราดมายื่นแก้วถึงตรงหน้า  ริวได้แต่ส่ายหน้าไม่ยอมรับแก้ว

“เอ้ยยยย  เพ่เหิม  น้องริวมานเกนล้าวม่ายด้ายยยย  จาห้ายกินต้องห้ายเพ่ผ่ายเกนนน” ไวยากรณ์บอกเสียงอ้อแอ้ลิ้นพันกันจนริวงงเพราะฟังไม่รู้เรื่อง  แต่พี่เหิมดันเข้าใจเพราะพี่เหิมหันไปส่งแก้วให้พสุแทน

“กินแทนน้องมันหน่อยดิ๊ไผ่”


พสุไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มตาเยิ้ม  หน้าแดงก่ำ  ชายหนุ่มรับแก้วไปจิบแต่กลับโดนพี่เหิมดันก้นแก้วจนต้องดื่มรวดเดียวหมด  ไม่อย่างนั้นเหล้าคงหกรดตัว


“เจ๋งคอดว่ะไผ่  เจ๋งสุดๆ...อีกสักแก้ว  คราวนี้เพื่อพี่เหิมโดยเฉพาะ”  เหล้าสีอำพันเข้มข้นถูกยื่นมาจ่อถึงปากพสุอีกที  ริวหน้าเสีย  อยากห้ามแต่เกรงใจพี่เหิม  หันไปหาตัวช่วยก็เห็นนั่งเอียงกระเท่เร่กันหมด  พอหันกลับมาอีกทีก็พบว่าแก้วใบนั้นเหลือแต่น้ำแข็งแล้ว 

“แต้งกิ้วน้องรัก  ให้มันได้อย่างนี้สิ  ไว้วันหลังเราไปกรึ๊บๆ กันนะเว้ยไผ่  คอแข็งแบบนี้พี่ชอบ”


พสุไม่ตอบ  แต่ยิ้มให้เหมือนเดิม  ขณะที่พี่เหิมเดินถือแก้วเปล่ากลับไปที่โต๊ะตัวเอง

เพราะเล่นชงเหล้าหนักมือกันตั้งแต่หัวค่ำ  ยังไม่ทัน 4 ทุ่ม  ก็มีคนฟุบไปหลายราย  หนึ่งในนั้นก็คือกรเวช  ส่วนไวยากรณ์นั้นแม้ไม่ถึงกับฟุบแต่ก็เมาจนพูดไม่เป็นคำแล้ว


“อ้าว! เมากลิ้งกันหมดแล้ว” เขมชาติทักยิ้มๆ  โต๊ะของเขมชาติกับทรงเผ่านั้น จัดเป็นกลุ่มผู้ใหญ่  ทำให้ไม่มีใครกล้าไปวุ่นวายด้วย  พวกเขาดื่มไปคุยกันไปแบบสบายๆ  พอหันกลับมาอีกทีก็พบว่าหลายคนนอนฟุบกับโต๊ะไปแล้ว 

“งั้นก็พอแค่นี้ดีกว่ามั๊ย  พี่ว่าเราแยกย้ายกันไปพักผ่อนดีกว่า”  ทรงเผ่าบอกแล้วลุกขึ้นเข้าห้องนอนโดยไม่มีแม้แต่อาการเซ  เหมือนๆ กับไมตรีและเขมชาติ  ส่วนคนอื่นๆ  ทั้งเมามากเมาน้อย  ต่างก็หอบหิ้วเพื่อนกลับไปบ้านพักของตัวเอง


ธีรดลช่วยหิ้วปีกกรเวช  ส่วนไวยากรณ์นั้นยังพยายามจะกินต่อทั้งที่เดินไม่ตรงทางจนเดือดร้อนตะวันต้องลากไป


“พี่ไผ่...เรากลับกันเถอะครับ” ริวหันไปชวนเพราะเห็นคนอื่นๆเริ่มทยอยกลับแล้วแต่พสุยังนั่งเฉย

“อืม...” พสุรับคำแล้วยันตัวลุกขึ้น  แต่กลับเอียงทรุดจนเกือบล้มคว่ำลงไป  ดีว่าริวคว้าตัวเขาไว้ทัน

“พี่! เป็นอะไรครับ” ริวอุทานด้วยความตกใจ  แล้วกอดพสุไว้แน่น  จนชายหนุ่มยันตัวเองให้ยืนตรงได้อีกครั้ง 

“สงสัย...จาเมา”  พสุตอบเสียงอ้อแอ้เล็กน้อย  แล้วหัวเราะเบาๆ อย่างไม่มีเหตุผล


ริวมองหน้าแดงซ่าน ตาฉ่ำเยิ้มของพสุแล้วถึงกับอึ้ง  พสุดูนิ่งๆ เหมือนไม่มีความผิดปกติใดๆ นอกจากหน้าแดงๆ เท่านั้น  ไม่คิดว่าจะเมาขนาดทรงตัวไม่อยู่  เด็กหนุ่มประคองพสุกลับบ้านพัก  ทั้งที่ใจจริงอยากอุ้มกลับไปมากกว่า แต่ถ้าทำแบบนั้นก็เกรงว่าพสุจะโกรธ  ยังดีที่บ้านพักอยู่ห่างกันไม่มากนัก  เมื่อไปถึงนั้นทั้งห้องของตะวันและธีรดลก็พากันปิดห้องนอนไปหมดแล้ว

ริวค่อยๆผ่อนตัวพสุลงบนเตียงแล้วเข้าไปหาถังน้ำใบเล็กๆ  มาใส่น้ำเช็ดหน้าให้พสุ 


“อื้อ...ร้อน...จาอาบน้ำ” พสุบ่นแล้วพยายามกระชากเสื้อที่สวมอยู่ออก  แต่ริวแย่งปลดกระดุมให้เสียก่อน  พสุถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่กางเกงชั้นใน  แล้วพยายามจะลุกไปห้องน้ำแต่ไปไม่ไหว  ริวจึงต้องเป็นฝ่ายประคองชายหนุ่มไปส่งถึงอ่างอาบน้ำ 


พอลงไปในอ่างอาบน้ำอุ่นๆ ได้  พสุก็ทำท่าเหมือนจะหลับคาอ่าง จนริวต้องเข้ามาปลุก 


“พี่ๆ...ไปนอนในที่นอนเถอะครับ”  ริวเขย่าไหล่เปลือยเปล่าของชายหนุ่ม  พสุปัดมือออกแล้วตอบงึมงำอยู่ในลำคอ

“ฮื้อ...พี่จาอาบน้ำ”

“ก็อาบสิครับ  พี่จะหลับแล้วเนี่ย” ริวบอกแล้วดึงตัวพสุให้ลุกขึ้นนั่ง

“อืม...” พสุรับคำแต่นั่งคอพับคออ่อนอย่างไม่มีสติ

“พี่ไผ่...พี่ครับ” ริวตัดสินใจอาบน้ำให้พสุ  เด็กหนุ่มลูบสบู่เหลวไปตามเนื้อตัวของพสุแล้วขัดเบาๆ ด้วยฟองน้ำ  ก่อนจะปล่อยน้ำออกจากอ่างแล้วประคองพสุลุกขึ้นยืนเพื่อล้างตัวใต้ฝักบัว

“...พี่อาบเองด้ายยยย” พสุลากเสียงยาวแล้วพยายามจะดันตัวริวออก 

“พี่ยืนไม่อยู่แล้วนะครับ  ให้ริวช่วยเถอะ  เดี๋ยวล้ม”

“ม่ายต้อง...ฮื้อออ” พสุพยายามจะปัดมือริวออกไป  แต่ตัวเองกลับทรงตัวไม่อยู่  ริวรีบคว้าตัวพสุไว้  แต่น้ำหนักของพสุที่โถมทับลงมาทำให้เขาทรงตัวไม่อยู่  จนลื่นล้มลงไปในอ่างด้วยกันโดยริวเอาตัวรองรับไว้เพราะกลัวพสุเจ็บ


ปึ้ก!



“โอ๊ย!”ริวอุทานด้วยความเจ็บ  พสุล้มกระแทกลงมายังไม่เท่ากับที่ศอกเขากระแทกกับขอบอ่าง  พสุชะงักค้างไปครู่หนึ่งก่อนจะพยายามยันตัวลุกขึ้น

“ริววว...เปนราย...เจ็บหรอ...หัวโขกหรอ”  พสุถามพลางดึงศีรษะริวมาแหวกๆ ผมดูจนเด็กหนุ่มต้องยึดข้อมือชายหนุ่มไว้

“ไม่ใช่หัวครับ  ศอกกระแทก”

“หรอ...เจ็บมากมั๊ย...ฮื้อออ แย่จริง  เจ็บตัวพ้อพี่แท้ๆ”  พสุบ่นเสียงอ้อแอ้แล้วดึงริวเข้ามากอดไว้  จนใบหน้าของเด็กหนุ่มแนบอยู่กับอกเปล่าเปลือย  ริวเผลอสูดกลิ่นสบู่หอมๆ เข้าไปเต็มปอด  เนื้อตัวเกือบเปลือยที่เขากอดอยู่ลื่นปราดด้วยฟองสบู่  ริวรีบเปิดฝักบัวให้ไล่ฟองออกไปจากพื้นอ่างน้ำ  เพื่อให้หายลื่น

“พี่ยืนดีๆนะครับ ล้างสบู่ออกให้หมดก่อน” ริวลุกขึ้นช้าๆ  แขนเขาปวดหนึบๆ  แต่เท่าที่ลองเคลื่อนไหวดูก็คงไม่ถึงกับกระดูกหักเพราะยังขยับได้  เพียงแต่เจ็บจนร้าวไปทั้งแขนเท่านั้น


พสุยืนนิ่งยอมให้ริวล้างคราบสบู่ออกจากตัวจนหมด  แล้วนั่งบนขอบอ่างพิงข้างฝารอให้ริวสวมเสื้อคลุมให้แต่โดยดี  ไม่ขัดขืนแม้แต่ตอนที่ริวสอดมือเข้าไปในชุดคลุมเพื่อดึงกางเกงในเปียกๆ ออกจากตัวของเขา

ริวก้มดูเสื้อผ้าเปียกโชกของตัวเองแล้วก็ถอนใจ  เขาออกไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้แน่ๆ  เพราะพื้นข้างนอกเป็นพื้นอุ่น  เด็กหนุ่มเหลียวไปมองพสุอีกรอบ  บริเวณที่พสุนั่งรอเป็นส่วนที่กว้างที่สุดของอ่าง  แถมยังนั่งพิงฝาจึงไม่ต้องกังวลว่าพสุจะล้มกลิ้งลงไป  อีกอย่างก็ไม่ต้องกลัวว่าน้ำจะกระเด็นไปโดนด้วย 

ริวรีบถอดเสื้อผ้าออกอาบน้ำอย่างรวดเร็ว  แม้จะเขินอายที่ต้องเปลือยกายในขณะที่มีใครอีกคนอยู่ในห้องน้ำด้วย แต่เพราะเป็นห่วงพสุเกินกว่าจะปล่อยให้เดินออกไปเอง  เด็กหนุ่มจึงจำต้องข่มความอายไว้ 

พสุนั่งพิงผนังเย็นเฉียบแล้วหลับตาเพราะรู้สึกว่ารอบตัวไหวโคลงไปหมดจนไม่กล้าลืมตาขึ้นมามอง  จนกระทั่งรู้สึกถึงอ้อมแขนที่ประคองเขาลุกขึ้นอีกครั้ง  ริวประคองพสุไปวางบนเตียงแล้วห่มผ้าให้เรียบร้อย  คืนนี้คงต้องปล่อยให้พสุนอนทั้งที่สวมแต่เสื้อคลุมนี่แหละ  เพราะคงไม่เหมาะที่จะปลุกพสุให้ตื่นขึ้นมาอีกรอบเพื่อมาใส่เสื้อผ้า  เด็กหนุ่มล็อคประตูแล้วสอดตัวเข้าไปในผ้าห่ม  พสุก็พลิกตัวกลับมาหาทันที  ริวก้มมองใบหน้าที่ซุกกับอกเขาด้วยความรู้สึกวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก 

แม้จะอาบน้ำแล้ว  แต่ใบหน้าของพสุก็ยังแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์  ปากอิ่มแดงจัดดูชุ่มชื้นจนริวเผลอจ้องมองนิ่งงัน  นึกถึงสัมผัสร้อนรุ่มที่พสุมอบให้ในคืนที่เขาโดนวางยาแล้วหัวใจก็เต้นรัว  แม้คืนนั้นเขาจะควบคุมร่างกายไม่ได้  แต่ก็จำทุกสัมผัสได้ชัดเจน 

เด็กหนุ่มก้มหน้าลงไปช้าๆ  แม้จะกลัวว่าพสุจะตื่นขึ้นมา  แต่รสหอมหวานที่ยังซ่านในอกก็ทำให้เขาหมดความยับยั้งชั่งใจ  ปากของพสุนุ่มและอุ่น  ริวแนบปากประกบชิดเบียดคลึงด้วยริมฝีปากแผ่วเบาแล้วผละออก  แต่พสุก็ยังคงนอนนิ่งลมหายใจสม่ำเสมอ  ริวใจเต้นแรงเมื่อค่อยๆ แนบปากลงไปอีกครั้ง  คราวนี้เด็กหนุ่มค่อยๆ ดันริมฝีปากของพสุให้เผยอออก  ลมหายใจร้อนๆ ที่พุ่งออกมาทำให้ริวตัวสั่น  แต่เด็กหนุ่มกลับสอดลิ้นเข้าไปในปากของพสุ  ทันทีที่ปลายลิ้นแตะโดนพสุก็หดลิ้นหนีแล้วเบี่ยงหน้าหลบ  แต่ริวประคองหน้าของชายหนุ่มไว้แล้วแนบปากลงไปอีกครั้ง  คราวนี้เขาไม่หยุดอยู่แค่ริมฝีปากแต่ส่งลิ้นเข้าไปควานหาลิ้นของพสุ  ทันทีที่ปลายลิ้นกอดเกี่ยวกัน  ความรู้สึกเสียววาบจากปลายลิ้นจนถึงช่องท้องพาให้เด็กหนุ่มชะงัก  สัมผัสแปลกใหม่ไม่เพียงทำให้เนื้อตัวเขาร้อนวูบแต่ยังทำให้หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก

ริวกอดเกี่ยวลิ้นของพสุไว้อย่างเงอะงะ  แม้จะจำรสสัมผัสได้แต่เขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป  เด็กหนุ่มสะดุ้งเมื่อจู่ๆ มืออุ่นก็ยกขึ้นกดท้ายทอยเขา  แล้วปลายลิ้นของพสุก็กลับเป็นฝ่ายกอดเกี่ยวตอบสนอง


“อืม...” เสียงพสุครางเบาๆ  ขณะที่ปากร้อนตามประกบติด  ไม่เพียงแค่รุกไล่ลิ้นของเด็กหนุ่ม  พสุยังกวาดลิ้นลูบไล้ไปทั่วโพรงปากของริว  สำรวจทุกซอกทุกมุมอ้อยอิ่งเนิบช้า  จนริวรู้สึกเหมือนจะขาดใจเพราะพสุไม่ยอมถอนปากออกสักทีจนเขาไม่มีอากาศหายใจ


ทันทีที่พสุถอนปากออก ริวก็หอบหายใจตัวโยน  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ อยู่ข้างหู


“หึหึ...หายใจด้วยจมูกสิเด็กน้อย” พสุกระซิบบอกตาปรือ  แล้วดึงริวลงมาจูบใหม่  บทเรียนสดๆ ร้อนๆ ที่ได้รับทำให้ริวรู้จักที่จะตอบสนอง  เมื่อพสุกอดเกี่ยวลิ้นริวก็กอดเกี่ยวตอบ  ไม่ว่าพสุจะขยับลิ้นไปทางไหนริวก็ตามติด  เสนอและสนองจนพสุเป็นฝ่ายครางเบาๆ 

“เก่งใหญ่แล้วนะเรา...” เสียงพสุบ่นพึมพำเบาๆ  ก่อนที่ชายหนุ่มจะพลิกตัวขึ้นทาบทับอยู่บนตัวริว  เด็กหนุ่มนอนตัวแข็งเมื่อปากอุ่นๆ พรมจูบไปตามสันกราม  ใบหู  แล้วลากลงมาตามลำคอช้าๆ  ริวตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกนอกจากกอดพสุไว้  ขณะที่ชายหนุ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว  ผิวเนียนละเอียดแม้จะไม่นุ่มนวลเหมือนสตรี  แต่ความเนียนของผิวทำให้พสุแทบไม่รู้สึกถึงความแตกต่าง  ชายหนุ่มลากจุมพิตจากซอกคอขาวลงไปหาแผ่นอกแน่นตึง  แม้เนินเนื้อนูนแบนแข็งไม่อวบหยุ่นเหมือนสตรีแต่พสุก็ยังลูบไล้นวดเฟ้นแผ่วเบา  ก่อนจะไล้เลียยอดสีสดเบาๆ เหมือนจะชิมรสชาติ 


ริวสะดุ้งเฮือก  แผ่นหลังเดาะลอยขึ้นตามปากของพสุ  เด็กหนุ่มรู้สึกหัวหมุนใจโลดแรงเหมือนตอนที่เขาเมาเหล้า  เพียงแต่ร่างกายเขากำลังเมารสสัมผัสของพสุ  เสียงครางเบาๆ และร่างกายสั่นสะท้านด้วยความตื่นตระหนกของริวเหมือนจะไปกระตุ้นให้พสุยิ่งฮึกเหิม  ชายหนุ่มลูบมือลงไปตามหน้าท้องเนียนแน่น  แล้วลูบผ่านหน้าท้องลงไปยังหน้าขา ขณะที่มือลูบไล้  สะโพกของพสุก็บดเบียดกับริวจนเด็กหนุ่มต้องครางเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน  เสื้อคลุมที่พันทบไว้หลวมๆ  เปิดแยกออกไปนานแล้ว  ทุกสัดส่วนที่สัมผัสกันจึงมีแต่เนื้อแท้ๆ 

ความเมาทำให้พสุสานต่อไม่ไหว  ชายหนุ่มฟุบหน้าลงบนอกกว้างนิ่งขณะที่ฝ่ามือยังลูบวนอยู่บนหน้าขาของริว  ริวหอบหายใจแรง  เขาหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้อีกแล้ว 

เด็กหนุ่มดันร่างของพสุให้พลิกนอนหงายแล้วเป็นฝ่ายขึ้นทาบทับ  ปากบางแนบจูบไปบนผิวขาวแบบเดียวกับที่พสุทำ  ตั้งแต่ซอกคอ  ใบหู จนถึงเนินอกนูนเด่น  พสุเป็นคนที่มีกล้ามอกสวย  ยอดอกเม็ดเล็กสีสดชูชันเหมือนรอคอยให้สัมผัส  ริวแนบจูบเบาๆ  ก่อนจะลองอมไว้ในปากแล้วขบเม้มดูดกลืน  ยิ่งได้ยินเสียงพสุครางเด็กหนุ่มก็ยิ่งเตลิด  ริวบดปากและลิ้นฟอนเฟ้นยอดอกจนพสุต้องแอ่นตัวขึ้นหา  ขณะที่มือก็ดึงศีรษะของริวให้แนบชิดยิ่งขึ้น  ริวลูบไล้กล้ามเนื้อตึงแน่นของพสุจากหน้าอกลงไปหาหน้าท้อง  แล้วลูบไล้ไปบนเนื้อร้อนจัดที่บดเบียดอยู่กับหน้าท้องของเขา

สะโพกของพสุกระตุกเมื่อริวลูบมือผ่านส่วนร้อนจัดของเขา  เด็กหนุ่มใจเต้นแรงขณะนึกทบทวนถึงสิ่งที่พสุทำกับเขาในคืนนั้น 

พสุขยับตัวกระสับกระส่าย  ฝ่ามือนุ่มๆ ของริวลูบไล้แผ่วเบาอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนกลายเป็นความทรมาน  ชายหนุ่มป่ายมือลงกุมมือริวแล้วขยับแบบที่ใจต้องการทั้งที่เปลือกตายังปิดพริ้ม...


“อืม...อา...” พสุหลุดเสียงครางกระเส่า  ก่อนจะเกร็งกระตุกขึ้นทั้งตัวเมื่อได้ปลดปล่อยออกมา  ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วดิ่งลงสู่ห้วงนิทราด้วยฤทธิ์กดประสาทของแอลกอฮอล์


ริวเบิกตากว้าง  สายตาจับจ้องทุกอิริยาบถของพสุแทบไม่กระพริบตา  ทั้งใบหน้าแดงซ่าน  ดวงตาหลับพริ้ม เสียงครางกระเส่า  และกล้ามเนื้อที่เกร็งจนเป็นระรอกไปทั้งตัวก่อนที่พสุจะปลดปล่อยออกมาเปียกชุ่มเต็มฝ่ามือเขา 

ภาพและเสียง  รวมถึงสัมผัสร้อนซ่าน  พาเด็กหนุ่มยิ่งเตลิด  ริวแนบตัวลงบนตัวเปียกเหงื่อชุ่มของพสุ  ไม่สนใจคราบเปรอะเปื้อนบนมือและหน้าท้องของพสุ  ไม่สนใจแม้แต่ความปวดร้าวกึ่งกลางกายของตนเอง 

เด็กหนุ่มจ้องมองวงหน้าแดงระเรื่อของพสุนิ่ง  แล้วค่อยๆ แนบจุมพิตแผ่วเบา  ตั้งแต่หน้าผาก คิ้วเข้ม  ลงมาบนเปลือกตาแล้วแตะจูบเบาๆ บนขนตายาวเป็นแผง  จมูกโด่งเป็นสัน  และบนสองแก้มอุ่น  ก่อนจะแนบประกบปากลงบนปากนุ่มบดเคล้าเบียดชิมรสหวานซ่านในอกอีกครั้ง  แม้ครั้งนี้พสุจะไม่ได้สนองตอบเหมือนครั้งแรก  แต่ริวก็บดเคล้าจูบคลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างหลงใหล


“พี่จ๋า...ริวรักพี่  ริวรักพี่นะ” ริวกระซิบชิดปากแดงจัด  แล้วบดจูบซ้ำ

“อืม...” พสุครางเบาๆ ราวกับรับรู้สิ่งที่ริวพูด  ท่อนแขนแข็งแรงตวัดตัวริวเข้าไปกอดแล้วซบหน้ากับผมนุ่มของเด็กหนุ่มหลับไปอีก  ริวกอดรอบเอวเปล่าเปลือย  เบียดตัวเองเข้ากับผิวอุ่นซ่านของพสุ  ขณะจูบเบาๆ บนแผ่นอกที่เขาซุกซบอยู่  ทุกครั้งที่เขาขยับตัว  สัมผัสเสียดสีจะสร้างความเสียวซ่านจนอยากจะปลดปล่อยตัวเองให้ถึงที่หมาย  แต่อีกใจกลับเพลิดเพลินในรสสัมผัสวาบหวามที่แสนทรมานนี้  ริวจึงเลือกที่จะกอดจูบและบดเบียดเนื้อตัวกับพสุไปเรื่อยๆ  แทนที่จะพาตัวเองไปให้ถึงความต้องการให้เร็วที่สุด......


......................................

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
จิ้มๆ ตนแต่ง อิอิ
มาต่อด่วนๆ เลยนะครับ ค้างๆๆ
จะเป็นยังไงต่อไปน๊า อยากรู้ๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-01-2011 23:39:01 โดย ~^PrinceZa^~ »

ออฟไลน์ justlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
 :pighaun: กรี๊ดดดดดดดดดดยามดึก พี่ไผ่ผผผผ ริวววววว

อ๊ากกกกก ตัดตอนนี้มันค้างงงงงงงนะ :impress2:

ออฟไลน์ aphanite

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 487
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กร๊าสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
โอวววววววววว โนวววววววววววววว
เอามีดมาแทงกันให้ตายดีมั้ยยยย
ตัดกันลงคอ T^T

ออฟไลน์ raintear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 76
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
 :m25:
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด
หนูริวเริ่มมีพัฒนาการแล้วววว ฮิ้ววววววววววววววว :-[
แต่จะไม่ทำความสะอาดตัวหน่อยเหรอจ๊าาาา
เดี๋ยวพี่ไผ่ตื่นมาแล้วจะยุ่งนาาา ไปแอบทำพี่เค้าตอนกำลังเมา
แอบอยากให้พี่ไผ่จำคืนนี้ของสองเราได้นะเนี่ยยยย
หนูริวสู้ๆ o13

 :bye2:
 :pig4:

@StaR@

  • บุคคลทั่วไป
กลับมาต่อก่อนได้มั้ยยยยยย
มันค้างมากมายเลยอ่ะ :m31:
ไม่อยากจะคิดเลยว่าไผ่ตื่นมาแล้วจะเป็นยังไง
น้องริวดูมีพัฒนาการขึ้นเยอะเลยน้าเนี้ย
แต่อยากให้ริวรับแต่เอาเถอะแล้วแต่คนเขียน
 :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
พี่ไผ่เมาอย่างนี้เดี๋ยวก็เสร็จน้องริวสิ


ออฟไลน์ Tageszeit

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1

ค้างงงงงงงมากมายยยยยย แต่ก็นะ
น้องริวยังไม่เป็น ยังไงพี่ไผ่ ก็ต้องสอนก่อนมั้ง  :z1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด