หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[RakorN]

เดทในงานวัด กับ อ้างแรมข้างทาง อุ กรี๊ดดดด 

[gnetophyta]

ผมไม่รู้นะครับว่าแถวๆ ประจวบมีเอกลักษณ์ทางภาษาโดยเฉพาะไหม แต่ว่าถ้าเป็นภาษาใต้นี่ผมว่ามันแปร่งๆ นะครับ

[taem2love]

เรื่อยๆแบบเบาๆสำหรับน้องริวกับน้องไผ่ น้องช่างเป็นเด็กดีที่น่ารักจริงๆ ชอบจังที่เรื่องนี่มาแบบ"รักกันเบาๆ"

[eastwind]

หนูริวน่ารักจัง แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องโลกภายนอกจริงๆ นั่นแหละ

[spring]

น่าร้ากกกกกก
ริวเป็นเด็กดี อยากทำให้พี่สบายใจ
อบอุ่นจังเลยค่ะตอนนี้
+1 และเป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสจ้า

ปล. ถ้าวีจำไม่ผิดนะคะ คิดว่าShelby เป็นรถสปอร์ตของอเมริกาค่ะ ไม่น่าจะใช่ยุโรป ถ้าของยุโรปที่เป็นรุ่นใกล้เคียงกันก็Ferrari อ่ะค่ะ

แง่บบบ อันนี้ก็ไม่แน่ใจนะคับ แต่ส่งคอมเม้นท์ให้ปร้าคนแต่งแย้ว รอหน่อยน๊า ขอบคุณนะค๊า ^^

[spring]

ผมไม่รู้นะครับว่าแถวๆ ประจวบมีเอกลักษณ์ทางภาษาโดยเฉพาะไหม แต่ว่าถ้าเป็นภาษาใต้นี่ผมว่ามันแปร่งๆ นะครับ

เท่าที่อ่านดูพี่ไผ่กะน้องริวไปเที่ยวทะเลแถวๆ เพชรบุรีค่ะ แต่สำเนียงแถวนั้นเป็นยังไงคนโพสท์ก็ไม่รู้เหมือนกัน

รอคนแต่งมาตอบละกันจ้า ^^


ปล.เวลา quote ข้อความหลายๆ คนในไว้ในรีพลายเดียวกันมันทำยังไงหว่า - -a

[Little Devil]

ริวโชคดีมากเนอะ ถ้าสองคนนี้ตกลงเป็น...กันเมื่อไร
ริวจะได้ทั้ง...ทั้งพี่ ทั้งครูสอนทักษะชีวิต
อ่านไปก็ลุ้นไป  ไวไวด้วยค่ะ

^เห็นด้วย
+1 ให้สองหนุ่ม+งานวัดที่คนอ่านอยากไป

[cheyp]

น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ

หน้าตาดีแถมมีน้ำใจอีก ถ้ามีคนแบบนี้จิงนะ รักตายเลย
 

[n2]

มาอ่านด้วยคนค่ะ
ตามอ่านจนทันแล้วค่ะ

[morrian]

 

[spring]

ปร้าไรท์เตอร์ฝากมาตอบจ้า


*********************

 


Quote from: V_we on 04 November, 2010, 07:57:08 AM

ปล. ถ้าวีจำไม่ผิดนะคะ คิดว่าShelby เป็นรถสปอร์ตของอเมริกาค่ะ ไม่น่าจะใช่ยุโรป ถ้าของยุโรปที่เป็นรุ่นใกล้เคียงกันก็Ferrari อ่ะค่ะ

SSC Ultimate Aero รถสปอร์ทที่ผลิตขึ้นในประเทศสหรัฐ ด้วยเครื่องยนต์ ซุปเปอร์ชาร์จเจอร์ 6.2 ลิตร V8 กำลัง 787 แรงม้า ทะยานตัวด้วยความเร็ว 0-60 ไมล์ใช้เวลาเพียง 2.9 วินาที และเป็นรถยนต์ที่มีสถิติความเร็วสูงถึง 400 Km/h

 

ประโยคนี้ของน้อง V_we มาจากตอนที่พสุคิดว่า  “รถยุโรปไม่บอบบางเหมือนรถญี่ปุ่น”  จริงๆคือเป็นความเคยชินของคนแต่งที่จะเปรียบเทียบ รถทางตะวันตกกับรถญี่ปุ่น  โดยเรียกรวมไปเลยว่าเป็นรถยุโรปค่ะ

แต่ตอนนี้ในต้นฉบับก็แก้ไขเรียบร้อยแล้วนะคะ  ในบอร์ดนี่ไม่ได้ส่งข้อความไปให้ spring แก้  เพราะเกรงใจว่าคนโพสต์ก็งานยุ่งพอสมควร

 


Quote from: gnetophyta on 07 November, 2010, 02:45:12 AM

ผมไม่รู้นะครับว่าแถวๆ ประจวบมีเอกลักษณ์ทางภาษาโดยเฉพาะไหม แต่ว่าถ้าเป็นภาษาใต้นี่ผมว่ามันแปร่งๆ นะครับ

สำเนียงคนเพชรบุรีค่ะ  ถ้าใครเคยขับรถจากใต้ขึ้นมาจะทราบว่า  จากจังหวัดประจวบฯ  ขึ้นมาจะเข้าเขตรอยต่อประมาณ หัวหิน(จ.ประจวบฯ) ชะอำ(เพชรบุรี)   ช่วงนี้สำเนียงคนแถบนี้มักจะเป็นแบบคนเพชรบุรีค่ะ

มีม่ะ /  มีม่าย / มีไม่  = ไม่มี

ไกลม่าย / ไกลไม่  = ไม่ไกล

ม่ายเหลี่ย = ใช่ไหม

หน้ามั๊นคุ่นนน = หน้ามันคุ้น

ออกเสียงประมาณนี้นะคะไม่เป๊ะ  ต้องให้คนเพชรบุรีมาบอก  เพราะคนเพชรบุรีเอง  แต่ละอำเภอก็มีวิธีการออกเสียงที่แตกต่างกัน

[ordkrub]

ชอบคำสอนที่ไผ่สอนริว มันเป็นความจริงของโลกครับ

[JJHJJH]

เรื่อยๆแบบเบาๆสำหรับน้องริวกับน้องไผ่ น้องช่างเป็นเด็กดีที่น่ารักจริงๆ ชอบจังที่เรื่องนี่มาแบบ"รักกันเบาๆ"

ชอบเม้นท์นี้ ขอกดบวก like ให้ 1 ทีแรงๆค่า
คิดเหมือนกันเลย ชอบความสดใสของริวที่ผสานเข้ากับความอ่อนโยนของพี่ไผ่

[fungfung]

น่ารักทั้งคู่เลย
ริวก็ช่างอ้อนพี่ไผ่ช่างตามใจ

[DexTunG]

 

[humanculus]

พี่ไผ่
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
 

น่าร๊ากกกก   

ริวจ๋าเรื่องอื่นใสซื่อได้

แต่เรื่องพี่ไผ่รุกเร็วหน่อยก็ดีนะจ๊ะ

ว่าแล้วก็ปูเสื่อรอต่อไป 

พี่ไผ่รับนะ
อิอิ

ขำสองรีนี้อะค่ะ 5555


ริวน่ารักเนอะ ^^ 

ขำเพิ่มอีกรี  สามคนนี้  ทำไปได้

[aeecd]

รอตอนต่อไป

[sukie_moo]

อยากไปเที่ยวงานวัดมั่งจัง

แอบดีใจแทนเด็กที่ได้ของจากริว เสมือนไปได้กับเค้าด้วย 555

[Noi]

รอตอนต่อไปค่ะ

ปอลอ  อยากให้ทำเป็นหนังสือค่ะ

[neenoo]

เราคิดว่าอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะปกติเค้าก็นอนด้วยกันทุกคืนอยู่แล้วง่ะ



ต้องรอตอนต่อไป


ลุ้นๆ 

[spring]

คืนนี้จะมีอะไรมั้ยน๊าาา


 

[JJHJJH]

Greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed
ขอเหอะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ

บวกให้สุดใจ มาต่อหน่อยยยยยยยยยย

[yayee2]

ปัญหาที่ว่า ใครจะเป็นรุก ใครจะเป็นรับ ยังเป็นปริศนาสำหรับเรื่องนี้
ใจนึงอยากให้ไผ่รุก เพราะริวเค้าใสซื่อ กลัวจะทำไม่เป็น 
แต่ไปๆมาๆ ดูเหมือนพี่ไผ่แกไม่คิดจะรุกสักกะที คนอ่านรอกันจนจะแก่แล้ว 
เลยไม่แน่ใจ ใครรุก ใครรับกันแน่หว่า
ปริศนานี้ ลึกลับยิ่งกว่า ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน ซะอีกค่ะ 

กอดคนโพสต์กับคนแต่งจ้ะ 
อัพบ่อยนะคะ รักเรื่องนี้มากมาย 

5 5 5 โอ๊ย..แบบว่าขำจังค่ะ อ่านมาถึงรีนี้ ตรงบรรทัดที่สองน่ะค่ะ
หูย..คุณZakuPz เป็นห่วงน้องริวจริงจริ๊ง กลัวน้องจะทำไม่เป็น
เออ..แต่ก็น่าเป็นห่วงเนอะ ขนาดฝัน...น้องริวเค้ายังคิดว่าตัวเองฉี่เลยอ่ะ 555
ตอนนี้น้องคงพอเข้าใจอะไรๆมั่งแล้วเน้อ อลันคงสอนเรื่องเพศศึกษาไปบ้างแล้วมั้ง

[spring]

ตอนที่ 46



พสุเลี้ยวรถเข้าไปในรีสอร์ทขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ริมถนน  เป็นรีสอร์ทที่มีบ้านพักเป็นหลังเล็กๆอยู่กระจายกัน  ไม่ห่างนัก  ยามสูงวัยเดินมาดูพวกเขาแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้

“ลุงครับ  ยังมีบ้านว่างไหมครับ”

“มีเยอะไปครับ  มีฝรั่งมาพักแค่ 2 หลังเองคุณ”

“แล้ว...ผมจะจอดรถตรงไหนครับเนี่ย?”  พสุถามหลังจากกวาดตาดูตามบ้านพักแล้วไม่เห็นมีที่จอด 

“จอดตรงโน้นครับ  ตามผมมาเลย”


ในโรงจอดรถรวม  มีรถจอดอยู่แล้ว2 คัน  พสุจึงเลื่อนไปจอดบริเวณที่ไฟสว่าง  แต่ก็ห่างจากอีกสองคันพอสมควร


“ลุงครับ  แถวนี้มีคาร์แคร์ไหมครับ”

“มี...แต่ป่านนี้มันปิดหมดแล้วล่ะคุณ”

“ผมก็พอทราบครับ  คิดว่าจะเอาไปล้างพรุ่งนี้”

“ไม่เป็นไร  เดี๋ยวลุงล้างให้ก็ได้”

“เอ่อ...อย่าเลยครับ ผมเกรงใจ”

“ไม่ต้องเกรงใจ  ลุงเต็มใจล้างให้”

“ขอบคุณครับ” พสุขอบคุณอย่างไม่สบายใจนักเพราะเกรงใจ

“ริว...ริว...ป่ะไปข้างในกัน  เดี๋ยวพี่ไปเช็คอินก่อน”  พสุหันไปเขย่าปลุกเด็กหนุ่ม  ริวลุกขึ้นนั่งงัวเงียแล้วเหลียวมองรอบๆอย่างแปลกใจ

“ที่ไหนครับ?”

“รีสอร์ท” พสุตอบพลางหันไปหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย

“อ้าว...ริวนึกว่าพี่จะกลับกรุงเทพ  ริวขับเองก็ได้ครับ” ริวรีบอาสาเพราะนึกได้ว่าพสุทำงานมาทั้งวันคงเหนื่อย  แล้วเขาดันมาหลับให้พี่ขับรถให้เสียอีก

“ไม่ได้หรอก  นี่มันดึกมากแล้ว  เราพักค้างสักคืนค่อยเดินทางตอนเช้าจะดีกว่า  พรุ่งนี้ริวไม่มีงานเช้าไม่ใช่เหรอ”

“ครับ”


หลังจากเปิดบ้านพักเสร็จพสุก็ย้อนกลับไปหอบเสื้อผ้าจากในรถเพื่อใช้ผลัดเปลี่ยน  แม้จะเป็นรีสอร์ทเล็กๆ  ราคาย่อมเยา  แต่ก็สะอาดและมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน  พสุให้ริวเข้าไปอาบน้ำก่อน  ขณะที่เขาอดออกไปดูลุงยามล้างรถไม่ได้ 


“ไม่ต้องห่วงนะคุณ  ผมจะล้างให้สะอาดเรี่ยมเลยล่ะ”

“ขอบคุณครับลุง  ขอโทษด้วยนะครับที่มาเพิ่มภาระให้”

“ไม่เป็นไรๆ  ลุงชอบรถ  เรื่องดูแลรถนี่ลุงถนัด” 


พสุยืนดูลุงยามล้างรถอยู่ครู่หนึ่ง  ริวก็ตามออกมาทั้งที่สวมเพียงเสื้อคลุมตัวเดียว  ผมเปียกลู่คงเพราะสระผมแล้วไม่ยอมเช็ดให้แห้งอีกตามเคย


“อ้าว! ริว...ออกมาทำไม?”

“ก็พี่ไม่อยู่ในห้อง”

“พี่ออกมาดูลุงเขาล้างรถให้  เข้าไปข้างในกันเถอะเดี๋ยวยุงกัด”  พสุเดินนำกลับเข้าไปในบ้าน  แล้วหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาวางไว้ให้ริว  ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำสระผมบ้าง


แต่เมื่อกลับออกมาก็พบว่าริวนอนเล่นอยู่บนเตียงโดยที่ยังคงสวมเสื้อคลุมอยู่เหมือนเดิม


“อ้าว!ทำไมไม่แต่งตัวล่ะ...แล้วผมน่ะ  เช็ดแห้งแล้วหรือยัง?”

“ก็เราเหลือเสื้อตัวเดียวไม่ใช่เหรอครับ  ริวเลยว่าจะเอาไว้ใส่กลับพรุ่งนี้”


พสุชะงัก  ความจริงเสื้อคลุมที่ทางรีสอร์ทจัดไว้ให้ก็ตัวใหญ่ใส่สบาย  แถมเนื้อผ้าก็หนานุ่มไม่ระคายตัวเหมือนเสื้อคลุมราคาถูกทั่วไป  ใส่นอนก็คงไม่มีปัญหา  จึงเดินมาทิ้งตัวลงบนเตียงอีกเตียง  แต่ริวกลับผุดลุกขึ้นโวยวาย


“ทำไมพี่ไปนอนเตียงนั้นล่ะ”

“อ้าว...ริวจะนอนเตียงนี้เหรอ” 

“ริวจะนอนกับพี่”

“ริว...เตียงแค่นี้จะนอนสองคนได้ยังไง”

“แต่ริวอยากนอนกับพี่...เอาเตียงมาชิดกันก็ได้”  ริวพูดจบก็โดดลงไปลากเตียง  ตอนแรกพสุก็ขำเพราะโดยทั่วไปเตียงตามรีสอร์ทและโรงแรมจะยึดติดกับที่  แต่พอริวลากเตียงมาได้พสุก็ยืนงง 

ริวลากเตียงมาชิดกันเสร็จ  ก็กระโดดขึ้นไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนเดิม  พสุส่ายหน้าแล้วปิดไฟนอน 

วันนี้เขาถ่ายละครมาทั้งวัน  แถมยังมีเรื่องให้เครียดจนเมื่อคืนนอนไม่หลับจึงรู้สึกล้า  ครู่เดียวก็ผล็อยหลับไป  ขณะที่คนได้นอนพักมาในรถ  นอนตาใสแจ๋ว  ริวยังตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้เจอในวันนี้  ทั้งเล่นน้ำ  ทั้งงานวัด  และของเล่นสนุก  แปลกหู แปลกตา แปลกลิ้น  แต่เหนือสิ่งอื่นใด  เด็กหนุ่มมีความสุขที่ได้ทำทุกอย่างร่วมกับพสุ 

ริวขยับเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นสบู่หอมโชยกรุ่นจากตัวพสุ  เด็กหนุ่มสอดแขนเข้าไปในผ้าห่มเพื่อกอดพสุเหมือนทุกคืน  แต่มือที่สอดเข้าไปกลับกระทบกับผิวอุ่นเปล่าเปลือยแทนเนื้อผ้า  ริวชะงัก  ลูบมือไปบนเสื้อคลุม  ก็พบว่าสาบเสื้อที่พสุคงทบกันไว้หลวมๆแยกออกจากกันจนถึงเชือกคาดเอว  ริวดึงสาบเสื้อกลับมาซ้อนกันไว้  แล้วกอดเอวซุกหน้ากับไหล่อุ่น 

หอม...ริวชะงักแล้วอดดมไหล่พสุซ้ำไม่ได้  สบู่ที่ใช้ก็ก้อนเดียวกับเขา  แต่ทำไมตัวพี่หอมกว่า  หรือจะเพราะกลิ่นหอมจากเสื้อคลุม 



ริวเลื่อนจมูกขึ้นสูงอีกนิดก็กระทบเข้ากับผิวอุ่นที่หอมยิ่งกว่า  เด็กหนุ่มหน้าร้อนวาบเมื่อรู้ตัวว่าเผลอหอมพสุเข้าไปเต็มที่ 

ริวรีบซุกหน้าลงกับไหล่พสุแล้วหลับตาปี๋ด้วยความเขินและกลัวว่าพสุจะรู้สึกตัว  แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าพสุจะรู้ตัว  เด็กหนุ่มก็แอบถอนใจอย่างโล่งอก 

แต่อาการใจเต้นแรงแถมรู้สึกหวานๆ หวามๆ กลับไม่ยอมหายไปด้วย  ยิ่งเผลอสูดกลิ่นหอมของพสุเข้าไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมากเท่านั้น 

ริวรู้สึกถึงความชื้นของมือที่วางอยู่บนเอวพสุ  เด็กหนุ่มดึงมือกลับมาเช็ดเหงื่อกับเสื้อคลุมตัวเองแล้วสอดกลับเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง  แล้วก็เหมือนครั้งแรกคือมือเขาสอดเข้าไปในรอยแยกของสาบเสื้อพอดี  เพียงแต่...คราวนี้ริวไม่ได้ชักมือออก  เด็กหนุ่มวางมือลงบนผิวอุ่นตึงแล้วกอดไว้กระชับ  ขณะที่ใบหน้าก็แนบซุกกับไหล่หนาแน่นกว่าเดิม 




ผิวอุ่นตึงให้ความรู้สึกแปลกประหลาด  ยามลากปลายนิ้วผ่าน  ทั้งอบอุ่นและรุ่มร้อนในอกจนเหงื่อซึมแผ่นหลัง  แต่กลับยิ่งปรารถนาจะสัมผัสมากกว่านี้

ริวลูบไล้ทั่วแผ่นอกอุ่นด้วยปลายนิ้วแผ่วเบา  และแนบจมูกลงบนต้นคอของพสุอย่างระมัดระวังไม่ให้เลยเนื้อผ้าเข้าไปโดนตัวพสุเด็ดขาด  ทุกครั้งที่พสุขยับตัว  ริวก็จะรีบชักมือออกจากผิวเปล่าเปลือย  แต่เมื่อพสุยังหลับอยู่  ริวก็วางมือไว้บนผิวเนื้ออุ่นๆอีก

แม้จะอยากสูดกลิ่นหอมจากผิวเนื้อแท้ๆ มากกว่า  แต่ริวก็ไม่กล้า  ถึงไม่มีประสบการณ์เรื่องรักๆ ใคร่ๆ  แต่ริวก็พอจะเข้าใจว่าการสัมผัสถึงขั้นหอมหรือจูบนั้น  เป็นการแสดงออกของคนรัก  ไม่ใช่พี่น้อง  ถ้าพี่ตื่นขึ้นมารู้ตัวว่าเขาแอบหอมอาจจะโกรธเขาจนไม่ยอมให้นอนร่วมเตียงเหมือนอย่างทุกวันนี้ก็ได้

รสสัมผัสแปลกใหม่ทำให้ริวตาสว่างทั้งคืน  มาเผลอหลับไปตอนที่แสงทองระเรื่อจับที่อิฐแก้วเหนือหน้าต่างแล้ว



“ริว...ริว...ลุกขึ้นเถอะ  สายแล้ว  ไปอาบน้ำได้แล้ว”  พสุเขย่าตัวเด็กหนุ่มเบาๆ  หลังจากเรียกมาหลายรอบแล้วริวก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

“...อือ...เดี๋ยวได้ป่ะค้าบ  ริวง่วง”  ริวพลิกตัวไปอีกทางแต่จับมือพสุไว้แน่น

“ไม่ได้  สายแล้วนะ  กว่าจะถึงกรุงเทพคงเกือบเที่ยง...ริว...ริว  เย็นนี้มีถ่ายละครไม่ใช่เหรอ  พี่กรโทรมาบอกพี่...ไปลุกไปอาบน้ำ” พสุดึงเด็กหนุ่มให้ลุกขึ้นนั่ง  แต่ริวก็ทำท่าคอพับคออ่อนพร้อมจะทิ้งตัวลงบนที่นอนได้ทุกเวลา

“...ริวง่วง...”  เด็กหนุ่มเอียงหัวมาซุกกับท้องของพสุเพราะเขายืนชิดเตียง  พสุจึงจับตัวริวตั้งให้ตรงแล้วขยี้ผมเด็กหนุ่มเบาๆ

“เดี๋ยวไปนอนต่อในรถก็ได้...ลุกขึ้นเร็ว”

“...ค้าบ...”  ริวลุกจากเตียงด้วยอาการโซซัดโซเซเต็มที่   เด็กหนุ่มง่วงจนไม่กล้าลงแช่น้ำในอ่างเพราะกลัวเผลอหลับคาอ่าง  รีบอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัว 

“ตาแดงเชียว...เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ?”

“...ครับ...เมื่อวานมีแต่เรื่องตื่นเต้น...เลยนอนไม่หลับ”

“ชอบงานวัดเหรอ...ไว้วันหลัง  ถ้าเราว่างค่อยมาเที่ยวกันอีกก็ได้  งานวัดแต่ละที่ก็แตกต่างกันไปตามวัฒนธรรมท้องถิ่นนะ  ไว้ถ้าไปทัวร์คอนเสิร์ตทางอีสานพี่จะพาไปเที่ยว  รับรองว่าสนุกไม่แพ้งานวัดทางภาคกลางหรอก”  พสุอธิบายไป  ตาก็กวาดมองรอบๆ  เพื่อตรวจดูว่าเก็บข้าวของไปครบแล้ว  ถึงได้ออกจากห้องเพื่อเอาของไปเก็บที่รถก่อนจะไปเช็คเอาท์  พอเห็นรถพสุก็ถึงกับชะงักไปอย่างคาดไม่ถึง  ไม่เพียงล้างจนสะอาด  แต่ยังขัดเงาไว้สวยเหมือนเวลาส่งเข้าไปล้างตามคาร์แคร์


พอเช็คเอาท์เสร็จ  พสุก็ขอซองที่เคาน์เตอร์มาใส่เงินไว้เป็นสินน้ำใจให้ลุงยามหนึ่งพันบาท  แล้วฝากไว้ที่เคาน์เตอร์  ก่อนจะกลับออกมาที่รถ  จังหวะที่ถอยรถออกลุงยามก็ปั่นจักรยานเข้ามาพอดี


“จะกลับแล้วเหรอครับคุณ”

“ครับ...ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยล้างรถให้  ผมฝากสินน้ำใจไว้ให้ลุงที่เคาน์เตอร์นะครับ”

“ขอบคุณคร้าบ  เดินทางปลอดภัยนะครับคุณพสุ  ผมรอดูละครคุณอยู่นะ” ชายหนุ่มงันไปชั่ววูบก่อนจะส่งยิ้มให้ 

“...ครับ...สวัสดีครับ”  พสุกับริวไหว้ลาลุงยาม  แล้วออกรถมา  ริวยังเหลียวกลับไปมองจนลับตาถึงหันมายิ้มกับพี่

“ลุงเขาเป็นแฟนละครพี่ด้วย”

“นั่นสิ...คิดว่าไม่มีใครจำได้ซะอีก”


........................................................

[kny]

 

[raintear]

เย้ๆๆๆ ไรท์เตอร์มาแล้ววว  55
ไม่เสียแรงที่เฝ้ารอ ไม่หลับไม่นอน ฮี่ๆๆ 
หนูริวจ๋าาาา เริ่มชอบสัมผัสเนื้อตัวพี่แล้วเหรอจ๊ะ 55 
ชอบเรื่องนี้มากมาย ความสัมพันธ์พัฒนาเป็นขั้นเป็นตอน ผูกพันกันขึ้นเรื่อย ๆ
พี่ไผ่ขาา เริ่มรู้สึกตัวได้แล้วน๊าาา หนูิริวเค้านำไปก่อนแล้ว

ขอบคุณไรท์เตอร์มากๆ ค่ะ ที่แต่งเรื่องน่ารักๆ อย่างนี้มาให้อ่าน 
จะติดตามต่อไปค่ะ
 
 

[PEENAT1972]

ไอ้ฉันก็อ่านไปลุ้นไปกลัวริวอดใจไม่ไหวจะปล้ำไผ่เอา 555

[samsoon@doll]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยอกอีแป้นแทบแตกอ่านไปลุ้นจนเกร็งไปทั้งตัวว่าริวจะล้วงลับจับไข่ ว๊ายยยยยย ล้วงลึกไปถึงไหนหรือป่าว อ่านไปหน้าร้อนไป วาบๆๆรุยยยยยยยย

[Little Devil]

อยากอ่านต่อ

ไอ้ฉันก็อ่านไปลุ้นไปกลัวริวอดใจไม่ไหวจะปล้ำไผ่เอา 555

^
คิดเหมือนกัน   

[iranen]

สั้นจัง คิดไปเองหรือเปล่า
ริวเริ่มเข้าใจเรื่องรักๆแล้วสิ
ลุ้นต่อไป