หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[justlove]

  อ่านตอนนี้แล้ว อยากเป็นรดี อยากมองผ่านเลนส์
ชอบโมเม้นท์ที่ไม่รู้ตัวแบบนี้

  พี่ไผ่...อีกนานป่าว กว่าจะรู้ตัวเนี่ย ว่ามีคนเค้าแอบชอบอยู่

[maio2000]

วันนี้กว่าจะเข้ามาอาจ อยากจะกรี๊ดต้องอดใจไม่งั้นคงไม่ไปเรียนแน่ๆ
พออ่านแล้ว น่ารักที่สุด น้องริวอาการออกมากๆ
แต่ไงก็ลุ้นน้องริวเป็นเมะนะ ไงไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด ก็สงสาร
พวกสตาฟที่ทำงานกับพวกพี่ไผ่ ริว เหมือนกัน แต่คนอ่านอยากให้มันเกิดนิ
ไม่งั้นมันจะไปมีเรื่องอะไรให้อ่านล่ะ ดังนั้น อย่าขัดขวางนะ บอกไว้ก่อน
รอตอนต่ไปนะค่ะ สู้ๆ

[LalaBam]

เสียน้ำตาตรงตอนที่มีเพลงมากกว่ารักอ่ะ
โคตรซิ้งเลย
 
น้องริวน่าสงสารมากมาย
ส่วนพี่ไผ่ก็อบอุ่นมากๆ

[Paracetamol]

รดีก็คนดีเหมือนกันแฮะ
นึกว่าจะชั่วซะอีก

อัพเร็วๆนะ งับ เป็นกำลังใจ 

[~Harmony~]

มาขอเป็นแฟนคลับอีกคนจร้า
เพิ่งเข้ามาอ่าน ก้อติดใจชอบริวซะแล้ว
ไรเตอร์ไม่ต้อกังวนน้า
ยังงัยก้อต้องมีคนอ่านคนติดตามเพิ่มมากขึ้นแน่ๆ

ยังแอบลุ้นเงียบๆให้น้องริวเป็นเคะ
น่ารักน่าหยิบอย่างงี้ให้พี่สนรุกเถอะน้า
แต่อ่านๆไปแล้วก้อสงสารน้องริวอ้า
ดูริวจะทำอะไรหลายอย่างเพื่อนไผ่เหลือเกิน
แต่พี่ไผ่ของเราก้อยังไม่รุอะไรเลย
อีกอย่างไม่ให้น้องริวเป็นนักร้องแล้วไม่ได้หรอคะเนี่ย
อาการต้องกำเริบอีกแน่ๆต้องเจอคนเยอะขนาดนั้น
หนีตามกันไปเลยได้ไหมคะไรเตอร์
ฝากๆๆนะคะเนี่ยพ๊อตเนี่ย หุหุ

เป็นกำลังใจให้ทั้งไรเตอร์และคนโพสจร้า
สู้ๆๆๆน้า
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจร้า
 

[sukie_moo]

นึกภาพตามได้เลยอ่ะ  ตาของริวสื่ออารมณ์ที่มีต่อกรออกมาหมดเลยซินะ

ถ้าเป็นภาพจริงๆคงน่าเอ็นดูเนาะ

[ordkrub]

เพิ่งมีโอกาสอ่านครับ ปรากฏว่าไล่จนจบตลอดบ่ายเลย เรื่องสนุกและน่าติดตามมาก ขอเข้ามาเป็นFCด้วยคนนะครับ

[spring]

ขอบคุณทุกคนแทนไร้เตอร์ด้วยค่าา 

*****************************************

ตอนที่ 18


งานแถลงข่าวเปิดตัววงบอยแบนด์วงใหม่ของบริษัทเขมชาติ  ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนอย่างล้นหลาม  ไม่ใช่แค่สื่อมวลชนในประเทศ  แต่มีสื่อมวลชนต่างประเทศจากสำนักข่าวดังๆหลายแห่งเข้ามาทำข่าวด้วย  สร้างความฮือฮาให้กับสื่อมวลชนในประเทศไม่น้อย  พนักงานที่ทั้งหน้าตาดีและภาษาเยี่ยม  ให้การต้อนรับนักข่าวจากต่างประเทศอย่างฉับไวและทั่วถึง  สร้างความประทับใจสื่อมวลชนที่มาเป็นอย่างยิ่ง

เขมชาติมองภาพนั้นด้วยความพอใจ  ยอมรับว่าอลันนั้นเก่งกาจราวกับพ่อมด  ไม่ว่าเรื่องไหนก็สามารถจัดการได้ดังใจราวกับมีเวทมนต์  และบรรดาสื่อมวลชนจากสำนักข่าวต่างประเทศเหล่านี้ก็เป็นฝีมือของอลัน

ทั้ง 5 หนุ่มสวมชุดสูทสีขาวเนี้ยบกริบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า  แน่นอนว่าในฐานะพระเอกเบอร์ 1 ของประเทศ  พสุจึงได้รับการสนใจจากสื่อมวลชนมากกว่าคนอื่นๆ  แต่ก็มีอีกมากมายที่ยังไม่ลืมเรื่องฉาวของตะวัน  ส่วนไวยากรณ์ก็ได้ชื่อว่าเป็นนายแบบอินเตอร์  จึงได้รับความสนใจจากนักข่าวอยู่แล้ว  ธีรดลนั้นก็จัดเป็นมืออาชีพในวงการดนตรีมาตลอด  จึงมีเพียงริวคนเดียวเท่านั้นที่ถือว่าเป็นหน้าใหม่จริงๆ  เด็กหนุ่มเดินตามพสุต้อยๆ  เมื่อชายหนุ่มนั่งลงก็เข้าไปนั่งข้างๆ  และแนะนำตัวเพียงสั้นๆ  หนุ่มน้อยรูปหล่อหน้าฝรั่งจ๋าแต่พูดไทยชัดเจน  ทำให้สื่อมวลชนหลายแห่งให้ความสนใจ



“น้องริวดูยังเด็กอยู่เลยนะคะ  ไม่ทราบว่าอายุเท่าไหร่  แล้วตอนนี้ศึกษาอยู่ที่ไหนคะ”


“อายุสิบแปดครับ...แล้วก็เรียนจบแล้วครับ” ริวตอบสั้นๆ  นักข่าวคนเดิมขยับจะถามต่อ  แต่อีกสำนักข่าวกลับยิงคำถามใส่ตะวันเรื่องที่ดาราสาวอดีตคนเคยรู้ใจออกมาแฉว่าเขาเป็นเกย์  แล้วจู่ๆเขาก็เขาหายหน้าไปจากวงการโดยไม่มีคำแก้ต่างอะไรให้ตัวเอง 


“ผมยืนยันว่าผมไม่ได้เป็นเกย์ครับ”  ตะวันตอบเสียงเรียบ  แล้วไม่ยอมปริปากใดๆถึงอดีตนางเอกคนดังที่ตอนนี้กำลังมีข่าวระหองระแหงกับสามีไฮโซ  แม้ตะวันจะเลี่ยงที่จะตอบ  แต่นักข่าวยิงคำถามเข้าใส่ไม่หยุดแสงแฟลชสว่างวาบๆ  เข้าตาจนริวเบนหน้าหนี 


“ริวเป็นอะไร? ”  พสุที่อยู่ใกล้สุดเอียงหน้าไปถามเบาๆ  เพราะเห็นริวยกมือขยี้ตาหลายรอบแล้ว


“ริวแสบตาครับ...”  ริวกระซิบตอบพลางขยี้ตาจนแดงก่ำ  พสุจึงหยิบแว่นกันแดดที่แขวนอยู่บนคอเสื้อส่งให้ริวใส่ 


“พี่ไม่ใส่เหรอ?”


“พี่ชินแล้ว” พสุตอบแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู  ก่อนจะหันไปตอบคำถามนักข่าว


“ไผ่คะ  มาเก็บตัวเป็นนักร้องกะทันหันแบบนี้แล้วคิวละครที่ค้างอยู่ละคะ  ทางผู้จัดว่ายังไงบ้างคะ”


“ครับ  ก็นับว่าเป็นโชคดีของผมนะครับ  ที่พี่ๆทุกท่านเมตตา  ยอมยกเลิกคิวงานให้  บางท่านก็ยอมเลื่อนคิวถ่ายออกไปก่อน”


“แล้วอย่างนี้จะไม่กระทบกับนักแสดงคนอื่นๆเหรอคะ  ที่ละครโดนแขวนแบบไม่มีกำหนดอย่างนี้”


“ผู้จัดแต่ละท่านก็มีละครหลายเรื่องด้วยกันนะครับ  แต่ถามว่ากระทบไหม  ก็ต้องตอบตรงๆว่ากระทบแน่นอน  เพียงแต่ทุกคนเข้าใจ  แล้วก็ให้การสนับสนุน  ซึ่งผมก็ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านอีกครั้ง  ทั้งผู้จัดและพี่ๆเพื่อนๆนักแสดงที่เข้าใจ”


“แล้วคุณพรเทพว่ายังไงคะ  ดีใจหรือเปล่าที่ไผ่จะได้เดินตามรอยคุณพ่อเสียที”


“คุณพ่อก็ไม่ค่อยพูดอะไรนะครับ  ท่านก็ออกแนวแซวๆ มากกว่า  ว่าอย่าทำขายหน้า” พสุตอบแกมหัวเรา  แต่ริวที่นั่งหัวเข่าติดกับเข่าพสุ  รู้สึกได้ถึงอาการเกร็งกล้ามเนื้อของคนข้างๆ  เด็กหนุ่มเหลียวไปมองใบหน้ายิ้มแย้มของพสุ  ก็เห็นเส้นเลือดที่ปูดโปนบริเวณลำคอของชายหนุ่มได้ชัดเจน...พสุกำลังเครียด...นั่นคือสิ่งที่ริวสัมผัสได้


“ไผ่คิดจะทิ้งการแสดงไปเลยหรือเปล่าคะ  หรือจะทำสองอย่างพร้อมกัน”


“ตอนนี้ขอโฟกัสที่เพลงอย่างเดียวก่อนแล้วกันนะครับ  ส่วนเรื่องละครก็ขอดูเวลาที่เหมาะสมอีกที”


แม้สื่อมวลชนเกือบทุกสำนักจะพอใจที่พสุให้ความร่วมมือ  ตอบทุกคำถามแต่โดยดี  แต่ขณะเดียวกันก็แทบไม่ได้อะไรจากปากตะวันเลย  แต่สำหรับนักข่าว  ไม่ว่าตะวันจะพูดหรือไม่พูด  ก็เป็นประเด็นได้ทั้งนั้น

หลังจากการให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนแล้วก็ถึงไฮไลท์ของงาน  คือการเปิดตัวซิงเกิ้ลแรก  ซึ่งนักข่าวต่างคาดกันว่าน่าจะเป็นเพลงของตะวัน  หรือไม่ก็เพลงรวมของวง...แต่กลับเป็นเพลงของพสุ 

เสียงที่ค่อนข้างสูงกว่าคนอื่น  เมื่อได้คีย์ที่พอเหมาะกลับทำให้เสียงพสุฟังดูกังวานใสและเด่น  หางเสียงที่ลากยาวต้องใช้พลังในการร้องมหาศาลจนยากแก่การเลียนแบบ 

หลังจากค่ายเก่าปิดตัวไปและไม่ได้ร้องเพลงแล้ว  แต่พสุไม่เคยหยุดพัฒนาการร้องของตัวเอง  เขาทั้งว่ายน้ำและเล่นฟิตเนสเพื่อขยายปอดให้มากที่สุด  ควบคู่ไปกับการฝึกร้องเพลงกับครูสอนร้องเพลงเก่งๆหลายคนเพื่อหาเทคนิคใหม่ๆมาพัฒนาตัวเอง

ตั้งแต่อินโทรแรกจนเพลงจบนั้นไม่มีใครขยับตัวเลย  กระทั่งเสียงโน้ตสุดท้ายจบลง  เสียงปรบมือก็กระหึ่มทั้งห้อง  ตามด้วยเสียงฮือฮาและแสงแฟลชกระพริบวูบวาบ  ทุกคนต่างชื่นชมเป็นเสียงเดียวกันว่ายังไงเพลงนี้ต้องดังอย่างแน่นอน  พสุยิ้มรับคำชมนั้นก่อนจะเหลียวไปสบตาริว  เด็กหนุ่มยิ้มจนตาหยีตอบ  ก่อนจะให้จังหวะเพลงใหม่

ทั้ง 5 หนุ่มโชว์ลีลากันสุดเหวี่ยงในเพลงเร็วของไวยากรณ์และเพลงรวม  ลีลาการตีกลองของริวทำให้นักข่าวหลายคนสนใจมาก  สีหน้าผ่อนคลายและเต็มไปด้วยความสุข  ตากลมโตเป็นประกายพราวหวานชวนละลายหัวใจ  จนแม้แต่คนที่ไม่ได้สนใจเด็กหนุ่มแต่แรกยังอดเบนกล้องมาจับภาพไม่ได้  แน่นอนว่าเมื่อเพลงรวมที่นำมาร้องปิดท้ายจบลงก็ได้รับเสียงปรบมือแสดงความชื่นชมจากสื่อมวลชนทุกสำนัก



เย็นวันนั้นรายการข่าวบันเทิงต่างพร้อมใจกันออกข่าวงานแถลงข่าวเปิดตัววงคิสมี  และแน่นอนว่าเพลงของพสุต้องถูกเปิดแช่ให้ผู้ชมได้ฟังกันชัดๆ  โดยเฉพาะท่อนที่เสียงลากยาวสูงลิบของพสุ  ที่มีแต่คนชื่นชมว่ามีพลังและเพราะมาก

หลังจากข่าวบันเทิงจบไปไม่กี่นาที  โทรศัพท์ของบริษัทก็เริ่มทำงานหนัก  แต่เขมชาติเตรียมคนรอไว้แล้ว  รายการบันเทิงต่างๆเริ่มเสนอจะเชิญวงคิสมีไปออกรายการ  บางรายการนั้นถึงขนาดให้คิสมีไปอัดรายการในวันรุ่งขึ้นเพื่อออกอากาศตอน 4 ทุ่ม  ลัดคิวเทปสัมภาษณ์อื่น  เนื่องจากมีหลายรายการที่ขอมาพร้อมๆกัน  เขมชาติจึงเลือกรายการที่มีผู้ชมมากที่สุดเป็นรายการเปิดตัว….

คิสมีปรากฏกายในชุด  เชิ้ตขาว กางเกงยีนส์  ที่มีรายละเอียดแตกต่างกันไปตามสไตล์  แต่เรียกเสียงกรี๊ดจากผู้ชมได้ดังสนั่น   
เขมชาติไม่มีสคริปต์ให้  เพราะเขามั่นใจในเสน่ห์และความเป็นตัวตนของนักร้องทุกคนในวง 

ตะวันผู้เงียบขรึมตอบคำถามสั้นๆและปฏิเสธตรงๆว่าเขาจะไม่พูดถึงเรื่องในอดีตอีก  ซึ่งพิธีกรหนุ่มใหญ่ผู้เจนเวที  ก็ฉลาดพอที่จะไม่เซ้าซี้ 
ส่วนพสุในฐานะพระเอกละครเบอร์หนึ่ง  แค่ขยับตัวก็เรียกเสียงกรี๊ดได้แล้ว  และด้วยประสบการณ์  พสุสามารถตอบทุกคำถามได้อย่างพอเหมาะพอดี  และน่าชื่นชม  ทำให้คนดูในห้องส่งยิ่งหลงรักพระเอกคนดังมากกว่าเดิม 

ไวยากรณ์แม้จะติดภาพหนุ่มนายแบบเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม  แต่บุคลิกขี้เล่นแบบนี้กลับเรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่แพ้ใคร  ขณะที่หนุ่มแก้มกลมอารมณ์ดี  มุกเยอะเน้นฮา  แบบธีรดล  ก็เอาตัวรอดจากคำถามได้ดี  และยังสร้างเสียงหัวเราะได้เป็นระยะๆ 

แต่สิ่งที่เขมชาติคาดไม่ถึงก็คือริว  เด็กหนุ่มดูหล่อมากเมื่ออยู่ในชุดเชิ้ตขาว  และยีนส์หลวมๆ  ตากลมโตใสเหมือนลูกแก้วหรุบต่ำใต้แผงขนตาหนางอนสีอ่อน  เด็กหนุ่มแนะนำตัวเองสั้นๆเหมือนกับตอนแถลงข่าวเปิดตัว  เมื่อโดนพิธีกรถามเรื่องประวัติ  เด็กหนุ่มก็ตอบเพียงว่าเขาเป็นลูกกำพร้า  อาศัยอยู่กับญาติในนิวยอร์ค 

พิธีกรชมว่าริวพูดภาษาไทยได้ชัดเจนแถมยังใช้คำควบกล้ำได้ดีกว่าคนไทยหลายๆคน  ไวยากรณ์ทำเป็นร้อนตัว  แล้วแกล้งแฉเรื่องที่ริวเป็นไอ้หนูจำไมที่ชอบถามอยู่ตลอดเวลา  ก่อนจะเผาเรื่องที่ริวซื้อไข่ปิ้งด้วยบัตรเครดิต  ธีรดลรีบรับมุกด้วยการทำเป็นเถียงแทนว่า  ริวคงคิดว่าวิทยุในกระจาดไข่ปิ้งเป็นที่รูดการ์ด  ทำให้คนดูหัวเราะกันครืน 

ริวทำหน้าเหรอหรา  ไม่รู้ว่าคนดูขำอะไร  ยิ่งสร้างเสียงหัวเราะและเพิ่มความน่าเอ็นดูให้เด็กหนุ่มมากขึ้น


“แล้วตอนนี้ใช้เงินไทยเป็นแล้วหรือยังครับ”  พิธีกรถามต่อยิ้มๆ


“ริวใช้ไม่เป็น  แต่ไม่เป็นไรครับ  ริวใช้พี่ไวย์จ่ายแทน”  ริวตอบเสียงซื่อ  แต่ทุกคนในห้องฮากันครืนคิดว่าริวย้อนมุกไวยากรณ์  เห็นได้ชัดว่าริวเป็นที่สนใจของคนดูไม่แพ้เพื่อนร่วมวงคนอื่นๆ


พิธีกรเท้าความถึงตอนออดิชั่น  และยังเอาเทปตอนออดิชั่นมาเปิดให้ผู้ชมในห้องส่งดู  ตะวันกับพสุเองก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน  เทปของไวยากรณ์และธีรดลถูกเปิดก่อน  ซึ่งคนดูก็ปรบมือให้ด้วยความชื่นชมในความสามารถ  แต่เมื่อถึงเทปของริว  ที่โชว์การเล่นเครื่องดนตรีหมดทุกชิ้นบนเวที  ด้วยลีลาของมืออาชีพ  และปิดท้ายด้วยการเลือกร้องเพลงเก่าๆอย่างคำมั่นสัญญาคลอไปกับเสียงเปียโน  ก็ทำให้คนดูปรบมือเกรียว  เพราะทึ่งที่เห็นคนต่างชาติแบบริวร้องเพลงไทยด้วยสำเนียงที่ไม่ผิดจากคนไทย  หนำซ้ำยังร้องได้เพราะมาก  ริวเกาท้ายทอยแก้เขิน  แต่รอยริ้วแดงระเรื่อบนแก้มและใบหู  ก็ทำให้ผู้ชมวัยรุ่นยิ่งกรี๊ดกร๊าดชอบใจที่เห็นเด็กหนุ่มเขินอาย


”ทำไมเลือกเพลงเก่าๆมาร้องละครับ” พิธีกรถามอย่างสนใจ  เพราะเขาเองก็ทึ่งที่เห็นเด็กวัยรุ่นร้องเพลงเก่าๆได้เพราะ

“ครูสอนภาษาไทยของริวเป็นคนสอนครับ  ครูบอกว่าเพลงแบบนี้จะช่วยให้ริวพูดภาษาไทยได้ชัดเจนมากขึ้น”


เขมชาติถือโอกาสนั้นพูดถึงการตั้งวงคิสมีว่าเขาต้องการจะตั้งวงบอยแบนด์เก่งๆขึ้นมาสักวง  และมองตะวันกับพสุไว้ก่อนแล้ว  แต่ยังหาคนที่คิดว่าบุคลิกเด่นและมีฝีมือจัดจ้านพอจะไม่ถูกสองหนุ่มนี้ข่มไม่ได้  จึงตัดสินใจเลือกการออดิชั่น  เพื่อเฟ้นหาคนที่เก่งทั้งร้องและเล่นดนตรี  รวมถึงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากพอที่จะข่มกันไม่ลง  ซึ่งเขาก็ถือว่าประสบความสำเร็จตั้งแต่ได้ อีกสามหนุ่มมาร่วมวงแล้ว

หลังจากนั้นก็เป็นการโชว์เพลงของวงคิสมี  ที่ปิดท้ายด้วยเพลงของพสุ  ซึ่งคนดูตอบรับด้วยเสียงกรี๊ดเสียงปรบมือ ชื่นชมเสียงดังและยาวนาน………..




โทรทัศน์ถูกปิดทันทีที่รายการจบ  ก่อนที่รีโมทจะถูกวางบนโต๊ะรับแขกอย่างกระแทกกระทั้น


“ที่เรียกฉันมาจะให้ดูแค่นี้เหรอ...ไร้สาระ  เสียเวลานอน” พรเทพพูดจบก็กระแทกเท้าตึงๆขึ้นชั้นบนไป  สุดามองตามสามีไปด้วยรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปาก  ถึงจะทำเป็นหงุดหงิดรำคาญแต่เธอรู้ดีว่าพรเทพภูมิใจกับลูกแค่ไหน  เธอเองยังขนลุกเมื่อได้ฟังเพลงของพสุและมั่นใจว่าคราวนี้ลูกจะต้องประสบความสำเร็จในฐานะนักร้องอย่างแน่นอน  สุดาเหลือบมองนาฬิกา  เห็นว่าเพิ่ง5 ทุ่มกว่าๆ  พสุคงยังไม่นอน  จึงตัดสินใจโทรไปหา

เสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือของพสุดังขึ้นเบาๆ พสุเหลียวไปมองริว  เห็นเด็กหนุ่มยังง่วนอยู่กับโน้ตบุ๊คจึงลุกออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง


“ครับแม่”


“ทำอะไรอยู่จ๊ะ”


“ดูโทรทัศน์อยู่กับน้องที่วงครับ”


“น้องคนไหนเหรอลูก  คนที่เป็นนายแบบ  หรือว่าคนที่ตาแป๋วๆ”


“คนที่ตาแป๋วๆ นั่นแหละครับแม่”


“เด็กคนนั้นน่ารักนะ  ท่าทางขี้อายเชียว  แม่เห็นในรายการโดนรุมแกล้งอยู่คนเดียว  น่าสงสารออก”


“สงสัยแม่จะหลงรักริวอีกคนแล้วสิครับเนี่ย”


“แหม...เค้าน่าเอ็นดูดี  นานๆ จะเห็นได้เห็นเด็กท่าทางซื่อๆ  แม่ว่าเค้าสมวัยดีออก”


“เด็กซื่อๆ ของแม่จบปริญญาเอกแล้วนะครับแม่”


“อะไรนะจ๊ะ!”


“ริวเป็นด๊อกเตอร์เชียวนะครับ”


“อะไรจ๊ะ  อย่ามาล้อแม่เล่นหน่อยเลย  เขายังเด็กมากเลยนะ  แค่บอกว่าจบปริญญาตรีแม่ก็ไม่เชื่อแล้ว”


“จริงๆ ครับแม่  ริวเป็นเด็กอัจฉริยะนะครับ  เขาเป็นด็อกเตอร์ตั้งแต่อายุ 16 แล้วครับ”


“เก่งจริง...ไม่น่าเชื่อเลยนะจ๊ะ  ดูเค้าเด็กมากเลย  หน้าตาก็หล่อแล้วยังเป็นเด็กอัจฉริยะอีกเหรอเนี่ย  วาสนาดีจริงพ่อคนนี้” 

น้ำเสียงชื่นชมของแม่ทำให้รอยยิ้มของพสุจางลง  แม่จะรู้ไหมว่าคนวาสนาดีของแม่เคยผ่านเรื่องที่โหดร้ายและเจ็บปวดขนาดไหน...


“ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปทุกอย่างหรอกครับแม่...ว่าแต่แม่โทรมาหาไผ่  เพราะมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”


“แม่จะโทรมายินดีกับไผ่นะลูก  เมื่อกี้ได้ฟังเพลงของไผ่แล้ว  เพราะมากเลยนะครับ”


“เพลงนี้ริวเป็นคนแต่งทำนองครับ  ไผ่แค่ช่วยเกลาเนื้อเพลงนิดหน่อยเท่านั้น”


“จริงเหรอจ๊ะ...ฝากบอกริวด้วยนะจ๊ะว่าขอบใจที่แต่งเพลงเพราะๆ อย่างนี้ให้ลูกชายแม่”


“ได้ครับ...แล้วฝากบอกแต่ริวเหรอครับ  ไผ่ละครับแม่  ไม่มีอะไรจะบอกบ้างเหรอ?” พสุทำเสียงอ้อน  รอยยิ้มกว้างระบายอยู่เต็มหน้าด้วยความสุข


“มีข้อความสำคัญจะบอกจ้ะ...แม่ภูมิใจในตัวไผ่มากๆ เลยนะลูก  แล้วก็คิดถึงมากด้วย”


“ไผ่ก็คิดถึงแม่ครับ  ไม่ได้เจอแม่ตั้งนานแล้วเนี่ย”


“เที่ยงพรุ่งนี้ไผ่ว่างหรือเปล่าละลูก  ถ้าว่างแม่อยากจะชวนไผ่กินข้าวด้วยกัน”


“ว่างครับ  ไปกินที่ไหนดีครับ  ร้านประจำเหรอ”


“จ้ะ  พอดีน้าเอมเขาโทรมาบอกว่าเขาได้เชฟมาใหม่  เลยชวนแม่ไปลองชิมฝีมือดู”


“ได้ครับ  งั้นพรุ่งนี้เจอกัน...เอ่อ...ไผ่เอาริวไปด้วยได้ไหมครับแม่”


“ได้สิจ๊ะ  กินข้าวหลายๆ คนสิดี  จะได้เจริญอาหาร”


“งั้นพรุ่งนี้เที่ยง เจอกันที่ร้านครับ”


“จ้ะ...รักษาสุขภาพด้วยนะลูก  อย่านอนดึกนะครับ”


“ครับแม่  รักแม่มากๆ ครับ  สวัสดีครับ”

แม้ริวจะไม่พร้อมที่จะรับการรักษาจากผู้เชียวชาญ  แต่พสุคิดว่าการได้เจอแม่ของเขาอาจจะช่วยให้ริวรู้สึกดีขึ้น  และอาจจะทำให้ริวเปิดใจกับคืนอื่นๆมากกว่านี้ก็เป็นได้

[archi_10_001]

แหม ๆ ริวได้เป็นลูกคุณแม่อีกคนแล้ว อิอิ

รอลุ้นแหละเน๊อะว่า เมื่อไหร่จะได้เป็นมากกว่า น้านนนนนนนนนนนนน

ฮุๆ

[tsuyu]

ว้าวว !  พาไปเจอแม่ด้วย

[maio2000]

นึกว่าไม่มาแล้ว ดีใจจังที่ลองเข้ามาเปิดดู โอ๊ยน่ารักมากๆ
อ่านไปแบบเขินไปอ่ะ ไงทุกคนถึงน่ารักแบบนี้อ่ะ
ไม่ไหวแล้วนะ ยกนิ้วให้ พรุ่งนี้มาอัพด้วยนะค่ะ รออ่านนะ
สู้ๆ  

[Paracetamol]

อัพแล้วๆ วู้ๆ
คิสมีเปิดตัวแรงดีจริงๆ
ริวได้ใจคุณแม่ไปละ 

[~Harmony~]

จะพาไปเจอแม่ด้วย
แนะนำลูกสะใภ้ป่าวเนี่ยพี่ไผ่
น้องริวน่าร๊ากกเหมือนเดิม
ขอบคุณที่มาต่อนะจ๊ะ

รอตอนต่อไปจร้า
กอดไรเตอร์และคนโพส
 

[monoo]

อ๊ายยยยยยยยยยยย

จะไปเจอแม่ยาย 55555 

[sukie_moo]

หวังว่าความอบอุ่นของแม่ของไผ่ จะช่วยริวได้

[justlove]

 ::เปิดตัววงแล้ว  น่าจะรุ่งด้วย
หวังว่าริวจะไม่โดนแฟนคลับทำให้ตกใจกลัวไปซะก่อนนะ
น่ารักขนาดนี้ ใครๆก็อยากเข้าใกล้...พี่ไผ่อย่าลืมช่วยดูนะ


จะไปเปิดตัวกะแม่แล้ว  ดีเหมือนกัน อย่างน้อยจะได้ทำความคุ้นเคยกันไว้ก่อน

 

[OhJa]

ริวจะไปเจอแม่ไผ่แล้ว ตื่นเต้นๆ 

[hahn]

  อยากบอกว่าหลงรักนู๋ริวแล้วอ่ะ มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ

ยังไงก็มาลงต่อนะรออ่านอยู่

[Noi]

นู๋ริวน่ารัก
พี่ไผ่ก็น่ารัก

[Na_RimKLonG]

โหยยยย

ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน

ริวน่ารักได้อีกจิงๆ  กริ๊ดดดดๆๆๆ

[DexTunG]

  :กอด1:รอตอนต่อไป

[LalaBam]

เรื่องนี้ชอบมาาาาาาาาาาาาาาาก
ริวน่ารัก เอ๋อๆดี
แต่กังวลอยู่เรื่องนึง
ใครจะรุกว่ะ 

[cmos]

ยังไม่ทันไรเลย คุณแม่หลงรักว่าที่สะใภ้ อย่างริวซะแล้ว คริคริ

[ordkrub]

เอาให้แม่สามีหลงให้ได้นะริว

[yayee2]

ตามอ่านมาจนทันแระ แล้วก็เสียน้ำตาไปกับชีวิตของน้องริวซะมากมาย
ด้วยการใช้ภาษาเล่าเรื่องที่เห็นภาพชัดเจน ประหนึ่งว่าเราอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย  และ
ใช้ภาษาบอกเล่าอารมณ์ความรู้สึก ประหนึ่งว่าเราคือตัวละครตัวนั้น
เป็นงานเขียนที่ใช้ภาษาได้เยี่ยมมากค่ะ

[sang som]

อ่านแล้ว แฮปปี้ สุดๆ

น่ารักมาก

เมื่อไรริวจะหายสักทีเนี่ย

ลุ้นๆอยู้ว่าเมื่อไรจะรักกันซักที

มาต่อไวไวนะ

[didi]

ขอบคุณค่ะ
 

[kenshinkenchu]

อ๊าย.........
ชอบฉากที่พี่ไผ่หยิบแว่นให้น้องริวใส่จังเลยค่ะ ดูห่วงหาอาทร   อบอุ่นจัง

น้องริวน่ารัก   ^3^

[sang som]

รอ รอ รอ รอ

[OhJa]