สวัสดีครับ ทุกคน
(กระทู้ตกไปแล้วรึนี่ ไม่เป็นไร ขุดๆๆๆๆ)
พอดีติดอ่านหนังสือ บวกกับสอบ ด้วยน่ะครับ เลยหายไปเลย ขอโทษด้วยนะครับ สำหรับคนที่ทวง(โหด)ข้างบน แหะๆ
ปิ่นโตเจ้าปัญหา .. ผมเอาไปส่งเจ้าของแล้วนะครับ ^^
บ้านพี่ปิ่นโตเค้าเป็นแกลอรี่อยู่ท้ายซอยของร้านที่ผมทำงานอยู่นี่เอง น่าอยู่มากเลยครับ ท่าทางจะเป็นคนมีตังค์จริงๆนะ (ย่านนี้ ย่านคนรวยน่ะครับ)
แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่า พี่เค้าเป็นจิตกร เพราะตอนที่เจอกันวันนี้ เค้าคงกำลังวาดรูปอยู่ เพราะดูยุ่งๆน่ะครับ แต่ก็มารับปิ่นโตด้วยตัวเองนะ
ปล. พี่ปิ่นโตหล่อมากเลยคร้าบบบ pinkskull :
"หล่อ" "หล่อ" "หล่อ".... คำว่า หล่อ นี่มันเหมือนจะสะท้อน ซ้ายขวาหน้าหลัง
โอ้ย อยากเห็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
y_A_o_I_FC :
โอ้ๆๆๆ มาแล้วๆ นั่น คุณหิวข้าว ยังชมว่า หล่อ ถูกใจล่ะซี่
tempura432:
ชอบใช่ไหมล่า โอ้ว หนุ่มติสต์
RADIO_SURF:
หน้าตาเป็นไงครับ ผมสั้น ยาว ผมชอบหล่อสะอาดๆน้า
gayIsha :
รู้จักบ้านแล้วนี่ครับ แถมคุณหิวข้าวคงปิ๊งคุณปิ่นโตเข้าแล้วล่ะสิ
เดี๋ยวนี้ ถ้าเริ่มก่อน เท่ากับมีโอกาสเลือกก่อนนะครับ โชคดีครับ
ผมเอาใจช่วยอยู่นะข้อความที่ต่อท้ายสิ่งที่จิ้บพิมพ์ออกไป ได้ถูกอ่านหลังจากอ่านหนังสือวิชาประมวลกฏหมายแพ่งเรียบร้อยแล้ว คิ้วเรียวขมวดพลางพึมพำ
" ก็หล่อนั่นแหละ .. จะให้จีบอีก " พูดไปก็นึกถึงรอยยิ้มที่เขาได้รับมาเมื่อตอนเย็น
จิ้บนึกถึงภาพของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ช่วงไหล่กว้าง ผ้ากันเปื้อนหนังที่เปื้อนสีเล็กน้อยนั้นนาบอยู่กับแผ่นอกที่ดูแข็งแรง
แต่ถึงจะบอกว่า เป็นศิลปิน เป็นจิตกร กลับ แต่งตัวดูสะอาดสะอ้าน เสื้อสีอ่อน ใบหน้าเกลี้ยงเกลา
ใบหน้าคมได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน กับดวงตาคมเข้ม แบบชายไทยเช่นเดียวกับสีผิวแทนสวย
และรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร และเปิดเผย
แค่มองตากันก็พอรู้...เจ้าของปิ่นโตก็เป็นคนประเภทเดียวกับเขา
เพียงแต่ว่าในตอนนี้ ตอนที่สบตากัน เด็กหนุ่มก็ยังมองไม่เห็นอะไรในดวงตาคู่นั้น
เสียงทุ้มของชายหนุ่มอยู่ๆดังขึ้นมาในห้วงความคิดของจิ้บ จับความไม่ได้ศัพท์แต่ดังขึ้นในห้วงความคิด ทำเอาขนลุกขึ้นมาเล็กน้อย
จิ้บส่ายหน้าไปมา เพื่อไล่เสียงนั้นออกไปก่อนจะนั่งหน้ามุ่ยมองหน้าจอตรงหน้า ราวกับจะบอกว่าเป็นเพราะข้อความเหล่านั้นที่ทำให้เขาคิดแปลกๆ เพราะฉะนั้น จึงปิดหน้าจอแล้วล้มตัวลงนอนซะเลย
++++++++++++++++
วันรุ่งขึ้น ในช่วงบ่าย ที่ทางร้านมักจะบอกว่า ไม่มีคนๆ แต่ กลับมีแขกคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน
แขกขาประจำที่ดูจะหายหน้าไปจากที่ร้าน นานพอสมควร
"สวัสดีครับ.... " เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเดินผ่านหน้าเคาท์เตอร์
"อ้าว คุณก้อง หายไปนานเลยนะครับ" เสียงเฮียแมนทักทาย ดังออกมาจากในครัว
"นิดหน่อยน่ะครับ...." "คุณก้อง" หัวเราะ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิมมุมเดิม
"เฮ้ยจิ้บ...รับออเดอร์" ทั้งๆที่รับออเดอร์เองตรงนั้นยังได้ แต่เฮียแมนกลับเรียก จิ้บให้มาทำหน้าที่ทั้งๆที่รู้ว่า ช่วงที่ร้านว่างๆ จิ้บจะขอเวลานั่งอ่านหนังสือ อยู่หลังร้าน
"อ้าวเฮียไหงไม่เรียกผม...."เจ้าน้อยที่ก้มๆเงยๆ ขัดโต๊ะอยู่ ท้วง แต่เฮียแมนกลับชี้นิ้วให้ ทำงานต่อไป
" ขัดขวางอนาคตของน้องนุ่งได้นะ พี่ "จิ้บจำเป็นต้องปิดหนังสือแล้วเดินไปหยิบเมนูเดินออกไปรับออเดอร์
"อะไรกัน อนาคตออกจะสดใส" เฮียแมนหัวเราะออกมาเบาๆ
เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลส่ายหน้าก่อนจะปั้นหน้ายิ้มแย้มเพื่อรับออเดอร์โดยที่ไม่ได้สนใจว่าลูกค้าจะเป็นใคร
" สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ? "
"เอาคาปูชิโนเย็นซักแก้วนะครับ...แล้วก็ ขออะไรมาทานเล่นหน่อย วันนี้มีอะไรบ้าง" เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกความสนใจ
...คุณก้องภพ....
เสียงนั้นทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาจดรายการต้องหันมามองอีกฝ่ายทันทีแล้วก็ต้องสบดวงตาสีเข้มนั้นเข้าอย่างจัง
"หึ...." ก้องหัวเราะในลำคอเบาๆ นึกตลกกับท่าทางของอีกฝ่าย "คาปูชิโนเย็น กับ...ของทานเล่นนะ....วันนี้มีอะไรแนะนำไหม....จิ้บ"
ชายหนุ่มสองมือขยับวางประสานลงบนโต๊ะ มองหน้าของอีกฝ่าย รู้สึกสนุกอย่างประหลาดที่เห็นใบหน้าแบบนั้น
" เอ่อ วันนี้ที่ร้านมี มูสมะม่วงน้ำดอกไม้ แล้วก็ ของทานเล่น เอ่อ ... มีขนมปังกรอบธัญพืช ราดน้ำผึ้งนะครับ " คนที่ถูกเรียกด้วยชื่อเล่นเริ่มประหม่า กับรอยยิ้มที่โปรยมาอีกแล้ว
"อืม....น้ำผึ้งนี่หวานมากใช่ไหม...งั้นใส่นิดหน่อยก็แล้วกันนะ แล้วกาแฟ...พี่ขอเข้มๆ"ลูกค้าขาประจำบอกพลางขยิบยิ้ม
" เอ่อ ..ครับๆ รอซักครู่นะครับ "รอยยิ้มนั้น จะกวนใจไม่ให้เขามีสมาธิไปอีกนานไหมเนี่ย จิ้บนึกในใจแล้วรีบเดินไปยื่นออเดอร์ให้กับเชฟของร้าน
++++++++++++++
"เป็นไง..........." เหมือนจะรู้ เฮีย แมนถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
" กาแฟ แล้วก็ ขนมปังกรอบ .. พี่ให้เจ้าน้อยมันไปเสิร์ฟนะ "
.... ผมสมาธิกระเจิงหมดแล้ว...
"อ้าว ทำไมล่ะ ลูกค้าก็มีแค่นี้ พี่ใช้เจ้าน้อยมันขัดโต๊ะ มอมเป็นหมาแล้วเนี่ย" ว่าพลางมือใหญ่ก็ดึง คอเสื้อเจ้าน้อยขึ้นมา จนได้ยินเสียง เหมือนคนถูกบีบคอดังขึ้นพร้อมกับเจ้าน้อยที่หันไปมองพี่ใหญ่ของร้านด้วยสายตาไม่พอใจ
"พี่ เลิกดึงคอเสื้อได้ป่ะ ไม่ใช่ปลอกคอนะเว้ยเฮ้ย"
"เงียบๆไปเลยแก ตัวเล็กเท่าลูกหมา กล้าหือเฮียเรอะ เดี๋ยวปั้ด...." เฮียแมนขู่หร้อมกับเสียงหัวเราะ
"คร้าบๆ พี่อ่าง....อ่างทอง!" เจ้าน้อยว่า ก่อนจะสะบัดหลุดจาก มือของเฮียแมน ลงไปขัดโต๊ะต่อ
"ก็...ตามนี้ล่ะ นายไปเสิร์ฟละกัน เดี๋ยวพี่ไปจัดการให้ขนม น้ำผึ้งน้อยใช่ป่ะ" เฮียแมนมองดูออเดอร์ในมือ ก่อนจะชี้นิ้ว "นายก็ไปทำ กาแฟไป"
เด็กหนุ่มเด็กเสิร์ฟ ที่พ่วงด้วยตำแหน่งคนชงกาแฟของร้านที่ เฮียแมนสอนให้เขาทำมาได้เกือบครึ่งปี จนหลังๆนี่จิ้บได้รับหน้าที่ตรงนี้ไปโดยปริยาย เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในครัวเพื่อจัดการกับกาแฟตามออเดอร์ เพียงไม่นาน กลิ่นหอมๆของกาแฟคั่วที่ผ่านเครื่องชงแรงดันน้ำขนาดกลางๆ กลั่นออกมาเป็นกาแฟเอสเปรซโซ่ จากนั้นจึงถูกนำมาชงเป็นคาแฟคาปูชิโน่เข้มๆและไม่หวาน ตามที่ลูกค้าต้องการ
" เสร็จแล้ว เจ้าน้อย แกไปเสิร์ฟไป "จิ้บวางแก้วคาปูชิโน่เย็นที่ถาดหน้าเคาท์เตอร์แล้วหันไปที่หลังร้าน ไปอ่านหนังสือต่อ
"หา...โอ้ย พวกพี่นี่จะเอายังไงกับผมเนี่ย ให้ผมไปไม่ให้ผมไป....." เจ้าน้อยลุกขึ้นมาจากการทำความสะอาดโต๊ะ ตัวยังมอมไม่ได้ไปล้าง น้อยเรียนจบ ม.สาม แต่ไม่ได้ตัดสินใจจะไปเรียนต่อ เพราะที่บ้านไม่ได้มีฐานะอะไร จึงมาหางานทำ สุดท้ายเจ้าของร้านก็รับเอาไว้ ซึ่งเจ้าตัวเองก็ถือว่าโชคดีแล้ว ที่ได้มาทำงานในที่แบบนี้ จะเสียก็ตรงที่ โดนแกล้งบ่อยเท่านั้น
ร่างเล็กผอมเกร็งของคนที่เพิ่งได้ใช้คำว่า "นาย"มาหมาดๆ เดินเอา กาแฟไปเสริฟ ทั้งๆที่ เสื้อเชิ้ตสีขาวเครื่องแบบพนักงาน ยังมอมๆอยู่อย่างนั้น
"กาแฟครับ" เจ้าน้อยวางแก้วลง ก้มหน้าลงไม่ได้สบตาลูกค้า เพราะปรกติแล้วจะเป็นเด็กหลังร้าน หลังเคาท์เตอร์เสียมากกว่า
"ขอบใจ....อ้าว..." "คุณก้อง" เงยหน้าขึ้นมาด้วยความแปลกใจ "จิ้บล่ะ?"
เจ้าน้อย งงๆ กับคำถามนั้น ก่อนจะชี้ไปที่หลังร้าน
"พี่จิ้บอยู่หลังร้านครับ"
ว่าพลางก็ชี้ออกไปทางทางเดินไปยังหลังร้าน ที่ถ้าเดินเลยหน้าห้องน้ำไป จะเป็นประตูเปิดไปสู่สวนด้านหลัง เห็นร่มเงาของต้นไม้
"เหรอ...อืม... ขอบใจนะ"
คุณก้องเอ่ยพลางยิ้ม แล้วลุกขึ้นหยิบแก้วกาแฟ เดินไปด้านหลังโดยไม่ลืมบอกเด็กหนุ่มตัวผอมว่า หากของทานเล่นเสร็จให้เดินเอาไปให้ด้านหลังด้วย
++++++++++++++
" ตายแน่ๆ ไหนจะกฎหมายแพ่ง ไหนจะวิชานี่อีก...อะไรวะ ประวัติศาสตร์ศิลปะไทย??? " มือเรียวหยิบหนังสือชื่อตามกระบวนวิชาขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะยิ้มให้กับหนังสือเล่มนี้
" ดีนะที่ไม่ต้องเข้าเรียน "
"อ่านหนังสืออยู่เหรอ" เสียงทุ้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ของคนที่หนีมานั่งที่ม้าหินอ่อนหลังร้าน
เสียงทุ้มนั่นทำให้จิ้บต้องหันไปอย่างตกใจแล้วก็ต้องพบกับ ลูกค้าโต๊ะเดียวของร้านที่ยืนถือกาแฟที่เขาชงให้มาด้วย
" เอ่อ .. ครับ "
" โต๊ะนี้คงไม่สะดวกสบายเท่าที่หน้าร้านหรอกนะครับ...ถ้า " เด็กหนุ่มมองที่แก้วกาแฟสลับกับหน้าของอีกฝ่าย
"พูดอะไร... ที่ไหนๆมันก็นั่งได้เหมือนกันหรอกน่า" คุณก้องว่าพลางนั่งลงตรงหน้าของเด็กหนุ่ม ก่อนจะมองหนังสือที่กองอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่าย
"เรียนนิติเหรอ?"
" เรียนภาคพิเศษน่ะครับ " คนอายุน้อยกว่ารีบจัดโต๊ะให้เรียบร้อย ด้วยการเอาหนังสือที่กองบนโต๊ะวางลงที่ม้านั่งตัวข้างๆ
"เหรอ...อืม..แล้วจะสอบเหรอ อ่านอะไรอยู่เนี่ย...เมื่อกี้เห็นทำหน้ายุ่งๆ เล่มนี้?" ปลายนิ้วของชายสูงวัยกว่าเคาะเบาๆลงบนหนังสือชื่อ "ประวัติศาสตร์ศิลปะไทย"
" คิดว่าจะอ่านแล้วไปสอบน่ะครับ .. ดีที่วิชานี้ไม่ได้เช็คชื่อ ใช้คะแนนสอบกับรายงาน ผมเลยไม่มีปัญหาเท่าไหร่ " จิ้บนั่งตัวลีบคุยกับอีกฝ่าย ยิ่งเป็นผู้ใหญ่กว่าแถมยังเป็นลูกค้าแบบนี้ก็ต้องสุภาพไว้ก่อน
"เหรอ...แสดงว่าไม่ได้เข้าเรียนเลยล่ะซิ่"
ดวงตาคมของชายหนุ่มมองหน้าของอีกฝ่าย ก่อนขยับเข้าไปใกล้ หรี่ตาลงเล็กน้อย
" ก็อาจารย์บอกว่า ไม่เช็คชื่อ อีกอย่างคุณก้องก็เห็นว่าผมต้องทำงาน " ในตอนแรกจิ้บหลบตาที่มองมาอย่างจับผิดเล็กน้อย แต่พอคิดได้ว่า อาจจะถูกแกล้งก็เป็นได้ เลยกันไปสู้ซักหน่อย
"อ้อ....มิน่าล่ะ ถึงจำหน้าไม่ได้" ก้องพยักหน้ารับรู้
"ถึงจะไม่เข้าเรียนก็ได้ แต่ รายงานก็ต้องอาศัยความรู้เสริมนะ คะแนนเยอะด้วยนะ.... เมื่อกี้ยังเห็นขมวดคิ้ว จะรอดไหมเนี่ย"
คำพูดแปลกๆของ คุณก้อง ทำให้จิ้บต้องขมวดคิ้วอีกรอบ
" ฮะ อะไรนะครับ? "
"ก็ถ้าเข้าเรียน พี่ก็ต้องจำชื่อได้ จำหน้าได้บ้าง... แต่นี่ไม่คุ้นเลย...ส่วนเราก็คงจะไม่ได้หยิบหนังสือมาอ่านเลยล่ะสิ แม้แต่ชื่อ อาจารย์พิเศษก็ไม่จำเนี่ย..." ก้องภพหัวเราะออกมาเบาๆ พลางชี้นิ้วลงที่ชื่อที่สองที่เขียนอยู่บนหน้าปกหนังสือ
อาจารย์ พิเศษ.... ก้องภพ ชัยวัฒนาวงศ์
จิ้บอ่านตามที่อีกฝ่ายชี้ก่อนจะต้องมองหน้า คุณก้อง ตาโต
" อาจารย์พิเศษ..ก้องภพ.. คุณก้องเหรอครับ?? "ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรแล้ว ในตอนนี้เด็กหนุ่มคงไม่รู้ว่าทำหน้าตลกออกไปขนาดไหน
" ขอโทษครับ อาจารย์... "มือเรียวยกขึ้นพนมมือไหว้ คนที่จู่ๆก็กลายเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเสียแบบนั้น
"เอ้ย ไม่เอาน่า เรียกพี่น่ะดีแล้ว พี่แค่ไปช่วยบรรยายนิดหน่อย แล้ว...มันก็ จบคอร์สไปแล้ว...เรียกพี่นั่นล่ะ โอเค?"
ก้องภพรีบโบกมือ ไม่รับไหว้พัลวัน ปรกติ เขาไม่ได้จะสนใจกับ เรื่อง ธรรมเนียมเรื่องทักทายอะไรให้มากความนัก
" แต่คุณก้องเป็นอาจารย์นี่ครับ .. " จิ้บเถียงเสียงอ่อย จะเรียกอาจารย์อีกฝ่ายก็ไม่ยอม แต่จะให้เรียกพี่ เขาเองก็ไม่กล้าหรอก
"หึ...." ก้องภพหัวเราะในลำคอกับท่าทางแบบนั้น
"งั้นก็ตามใจนะ... แต่ถ้าสงสัยอะไรก็ถามพี่ได้...แล้วนี่ได้ไปทัศนศึกษากับคนอื่นเขาหรือเปล่าล่ะ เล่นไม่เข้าเรียนแบบนี้น่ะ จะบอกให้นะ อาจารย์เกรียงเทพแกใส่ ไว้ข้อสอบเพียบ" ปลายเสียงเน้นหนัก
"เอ้อ เรื่องที่พี่บอกก็อย่าเอาไปเล่าต่อละ เดี๋ยวแกไม่เรียกพี่ไม่ใช้งานอีก"
" ก็เห็นในเนทน่ะครับ เห็นว่าให้ไปลงชื่อ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะไปดีรึเปล่า .. อยุธยาใช่ไหมครับ? "
เด็หนุ่มถอนหายใจ ถ้าเขาต้องไปทัศนศึกษาอุทยานประวัติศาสตร์ที่อยุธยา คงต้องได้ลางานอีกแน่ๆ
"ใช่ อยุธยา ร้อนหน่อย แต่สนุกนะ...พี่ไปมาหลายรอบแล้ว ไปไหมล่ะ จะได้ช่วยอัพเกรดด้วย ถ้าเอามาทำข้อสอบได้" ก้องภาพถามพลางดื่มกาแฟเย็นที่เริ่มละลาย
เสียงน้ำแข็งแกว่งไปมาในแก้วได้ยินชัดเจนท่ามกล่ง บรรยากาศร้อนเหนอะหนะของยามบ่าย และ ความเงียบ ของร้านและย่านออฟฟิศในเวลาที่ทุกคนเข้าไปทำงานทำการกันหมด
" ก็ ถ้าข้อสอบมันออกตรงนั้นเยอะ .. ก็คงต้องไปใช่ไหมล่ะครับ? " เด็กหนุ่มเปิดหนังสือเล่มนั้นไปมา
เขาชินกับความร้อนของกรุงเทพแล้ว แม้ว่ามันจะเหนอะหนะกว่าที่เชียงใหม่ก็ตาม เขาก็ชอบที่จะนั่งใต้ต้นไม้ มากกว่าห้องแอร์อยู่ดี
"อื้ม... ถ้าอย่างนั้นก็ไปล่ะ ถ้าไม่เห็นตอนขึ้นรถนะ... หึๆ..." ก้องภพหัวเราะ รอยยิ้มแฝงเลศนัยเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ไปเอาขนมดีกว่า.... น้องคนนั้นหายไปไหนแล้ว...เอ้อ.....กินอะไรหวานๆนี่ก็ดีเหมือนกันนะ...ว่าไหมจิ้บ" ไม่วายยังหันมาถามพลางขยิบตาให้ มือแกร่งตบบนไหล่ของเด็กหนุ่มเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน
...ถ้าไม่เห็นตอนขึ้นรถ .. จะทำไมวะ?...
ท่าทางแปลกๆของ คุณก้อง ที่มีแกลอรี่อยู่ท้ายซอยทำให้จิ้บต้องมองตามไปจนพ้นสายตาก่อนจะโวยวาย
" อาจารย์พิเศษ อะไรเนี่ย????? "
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
