หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[4life]

ไอ้เจ้าพ่อ
อย่าโง่ให้ผู้หญิงจับกับอย่าทำตัวเป็นพระเอกก็พอ

[Little Devil]

หวาน น้ำตาลขึ้นจอ
นางมารมาแล้ว ลีโองานเข้าเต็มๆ
+1 เป็นกำลังใจน้องหมวย

[BossZa]

       
   
       รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

       

[Pikky]

อ่านตอนหวานๆๆ จนน้ำตาลขึ้นจอ อิอิ เจ้าพ่อน่ารักขึ้นทู้กกกกวัน
ดูแลอิหนูดีสุดๆๆ

แต่เหมือนกับว่าจะมีเรื่องทำให้น้ำซุปหนีเจ้าพ่อไป หวังว่าคงไม่ดราม่ามากน้า

เอาเศร้าแบบพอเพียง ^^

 

 

[tawan]

นั่งอ่านไปรู้สึกคันทั้งตัวเลย
มดมันกัด
 

[indy❣zaka]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด หวานมว๊ากกกกกกกกก

สงสัยคนแถวนั้น แทนที่จะได้ดูดวงอาทิตย์ขึ้น
คงกลายเป็นได้ดูสามีภรรยาเค้าจู๋จี๋ดู๋ดี๋หวานจ๋ากันแทนล่ะงานนี้

[● MaYa~Boy ●]

หวานมากๆ

[boylove_yj]

กด +เอาไว้!!!!!!!!!!!!!!!!

[Nabee]

ว้าววววววววว วววว ว ว วว วววว...

น้ำซุปกะลีโอเค้าฉลองครบรอบ 4 ปีที่พบกัน...และหวังว่าจะมีปีที่ 5 6 7 8....ต่อไปเรื่อย ๆ นะฮะ >///////<

สำหรับตอนนี้หวานกันจนน้ำทะเลจืดกันเลยทีเดียว...ความรักของทั้งสองคน...เค้าว่ายังไงมันก็ไม่มีวันหมดหรอกนะฮะ

ก็เล่นหมั่นเติมความหวานกันซะขนาดนี้นี่นา...คริคริ...


ส่วนเรื่องนางร้ายที่กำลังจะตามมาในไม่ช้า...เค้าว่าเค้าอยากให้น้ำซุปเข้มแข็ง และที่สำคัญก็คือ ความเชื่อใจในตัวลีโอ

อย่าอ่อนไหวและหูเบาไปกะยัยนางร้ายนั่น...แค่นี้ก็รู้แล้วว่าการมาครั้งนี้ยัยเบลล่าต้องการอะไร...แต่คิดว่าคงไม่ได้กลับไปง่าย ๆ แน่ ๆ


ตอบคำถามไรท์เตอร์...เค้าอยากเห็นนางเอกสู้คน...และที่สำคัญ...เค้าขอดราม่าแบบเลือดตกยางออก...นี่เค้าไม่ได้ซาดิสต์นะเออ

เพียงแต่ว่า บทเจ้าน้ำตามันไม่เหมาะกับบุคลิกของน้ำซุปอ่ะ...นายเอกของเรา(?) มันต้องสู้คนถึงจะถูก...

เป็นเมียมาเฟียทั้งที จะยอมให้ใครมาทำร้ายง่าย ๆ ได้ยังไง...ชิมิ ชิมิ >///////<

+1 ให้ไรท์เตอร์ด้วยนะฮะ...อย่าลืมมาต่อไวไวนะ...อยากอ่านฉากน้ำซุปปะทะยัยมารร้ายเบลล่าอ่ะ....คริคริ

[aeecd]

โอ๊ยยยมดกัดตา อิอิ

[boylove_yj]

ว้าววววววววว วววว ว ว วว วววว...

น้ำซุปกะลีโอเค้าฉลองครบรอบ 4 ปีที่พบกัน...และหวังว่าจะมีปีที่ 5 6 7 8....ต่อไปเรื่อย ๆ นะฮะ >///////<

สำหรับตอนนี้หวานกันจนน้ำทะเลจืดกันเลยทีเดียว...ความรักของทั้งสองคน...เค้าว่ายังไงมันก็ไม่มีวันหมดหรอกนะฮะ

ก็เล่นหมั่นเติมความหวานกันซะขนาดนี้นี่นา...คริคริ...


ส่วนเรื่องนางร้ายที่กำลังจะตามมาในไม่ช้า...เค้าว่าเค้าอยากให้น้ำซุปเข้มแข็ง และที่สำคัญก็คือ ความเชื่อใจในตัวลีโอ

อย่าอ่อนไหวและหูเบาไปกะยัยนางร้ายนั่น...แค่นี้ก็รู้แล้วว่าการมาครั้งนี้ยัยเบลล่าต้องการอะไร...แต่คิดว่าคงไม่ได้กลับไปง่าย ๆ แน่ ๆ


ตอบคำถามไรท์เตอร์...เค้าอยากเห็นนางเอกสู้คน...และที่สำคัญ...เค้าขอดราม่าแบบเลือดตกยางออก...นี่เค้าไม่ได้ซาดิสต์นะเออ

เพียงแต่ว่า บทเจ้าน้ำตามันไม่เหมาะกับบุคลิกของน้ำซุปอ่ะ...นายเอกของเรา(?) มันต้องสู้คนถึงจะถูก...

เป็นเมียมาเฟียทั้งที จะยอมให้ใครมาทำร้ายง่าย ๆ ได้ยังไง...ชิมิ ชิมิ >///////<

+1 ให้ไรท์เตอร์ด้วยนะฮะ...อย่าลืมมาต่อไวไวนะ...อยากอ่านฉากน้ำซุปปะทะยัยมารร้ายเบลล่าอ่ะ....คริคริ

ว้าววววววววววๆๆ คนอ่านเม้นได้เยอะอลังการมากมาย ขอเวลาแต่งซักนิดซักหน่อยก็แล้วกันนะ

[SJ]

^
^
จิ้ม จึก จึก
เบื่อจัง น้องหมวยรีบแต่งมาเถอะ พี่อยากอ่านแล้ววว

เอาหวานๆแบบตอนที่ผ่านมาเลยนะ 
ช่วงนี้เซ็งชีวิต อยากได้น้ำตาลเข้ากระแสเลือดจิงๆ 

[boylove_yj]

^
^
จิ้ม จึก จึก
เบื่อจัง น้องหมวยรีบแต่งมาเถอะ พี่อยากอ่านแล้ววว

เอาหวานๆแบบตอนที่ผ่านมาเลยนะ 
ช่วงนี้เซ็งชีวิต อยากได้น้ำตาลเข้ากระแสเลือดจิงๆ 

กดดันหรือเปล่าเนี่ย ก๊ากกกกกกกกกกๆๆ ไม่รับประกันความหวานนะคะ เพราะว่า น้องหมวยจะแต่งดราม่า ชิงรกหักสวาทแล้วววววววววววว

[wikichan]

หนักแน่นไว้ เป็นดีที่สุด...ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก้ตามอ่ะนะ>>>>>แต่ยากเอาเรื่องเลย 555
เรื่อง นิด ๆ อย่าได้ไปวอร์รี่ เราไม่ใช่ "ชี" แต่เราเป็น "ฮี" ที่งดงามอ่ะนะ

รอคัฟ รอ

[ooopimmyooo]

ซึ้ง....

[seaz]

อินังเบลล่า จะกลับมาเพื่ออะไรเนี่ย ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[roseen]

ฝันร้ายจะกลายเป็นดี

[konnarak]

หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกชอบๆๆๆ  เอาอีกๆ  เยอะๆเลยนะคับบบ  อิอิอิ


เอานั่งชะนีเบลล่าไปปล่ิอยป่าโดยเร็ว

ปล.เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะครับบบ  

[Panda-Ba]

น่ารักตลอดอะ 

อยากให้น้ำซุปเข้มแข็งตอหน้สผู้หญิง แต่อ่อนแอตอนอยู่กับเจ้าพ่อค่ะ
แต่อย่าดราม่าหลายตอนนะคะ
เอาพอกรุ่มกริ่มพอ

[boylove_yj]

 


แอบออนตอนเรียนเฉยเลย


ฮ่าๆๆๆ 


เห็นเม้นแล้วชื่นจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[wikichan]

โห...ดีอ่ะ เรียนอยู่ก้เข้าเน็ตได้
เค้า ถึงจะเด็กคอมพ์(กราฟฟิก) ก้จริง แต่อ.ไม่เปิดให้เลย เซงอย่างมาก

ว่าแต่...อินังชัชนีเค้าจะมาด้วยเหตุอะไรเนี่ย...น่ารำแคมที่สุด
รออยู่นะฮะ

[ferly]

หวานนนนนนนนนน

จัง!! >///<

[talentcs]

เสียงกรี้ด น่ะเป็นเสียงตกใจ
ที่มดไต่ทะเล

 

[rellachulla]

แบบว่าช่วงนี้บริโภคมาม่าบ่อยมากกกก
ในเล้าจัดมาม่าบ่อยเกิ๊นนนน

หวังว่าหมวยคนงาม
คงไม่เสริฟมา่ม่า น๊าาา
อิ่ม!!!!!!!!!!!!!

[boylove_yj]

กำลังแต่งงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!

ใจเย็นๆนะคนอ่านๆ

สำหรับตอนของน้ำซุป + ลีโอ นั้น ต้องใช้เวลานานหน่อย เนื้อหาจะได้ออกมาดีๆ เพราะฉะนั้นรอหน่อยนะคะ


ปล1 เอาตอน ของเคลวิน + ฟาร์มาให้อ่าน

เดี๋ยวแฟนคลับสองคนนี้จะบ่นว่าคิดถึง ไปๆมา ๆ ถ้าหมวยไม่เอาลงบ่าย กลายเป็นว่าถูกแฟนคลับลืมไปซะงั้น

[boylove_yj]

Part   ( I )
.
.
.


.
.


เคลวิน+เพียงฟ้า


“ทำไมมันหงุดหงิดอย่างนี้ว่ะ”   ร่างสูงของเคลวินเดินกลับไปกลับมาในห้องทำงานใหญ่ที่กรุงเม็กซิโกด้วยความหงุดหงิดและไม่สบายใจ  ใบหน้าหล่อเคร่งขรึมลงทุกทีเมื่อมองไปที่โทรศัพท์มือถือตัวเอง

อยากจะหลับตาแล้วหายแวบไปอยู่ตรงหน้าเพียงฟ้านัก ว่าทำไมชอบทรมานเขาอย่างนี้ แค่นี้เขาก็จะตายอยู่แล้ว เจ้าตัวจะรู้หรือเปล่าว่าใจเขาตอนนี้ร้อนรนแค่ไหนที่โทรไปแล้วเจ้าตัวไม่รับโทรศัพท์

“เคล นายเป็นอะไร ฉันเห็นนายเดินกลับไปกลับมาสิบรอบแล้วนะ”   นิครอสลูกน้องคนสนิทและพ่วงตำแหน่งเพื่อนรู้ใจ เอ่ยถาม หลังจากที่ต้องทนนั่งเวียนหัวมองเพื่อนหรือนายตัวเองเดินกลับไปกลับมา อย่างกับว่าเมียหาย

“ก็ฟาร์น่ะซิ ไม่รู้ว่าไปไหน โทรไปก็ไม่รับ”  ยิ่งพูดร่างสูงก็ยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่านไปกว่าเดิม ตอนนี้แม้กระทั่งนิครอสก็เริ่มที่จะเข้าหน้าไม่ติด มือหนาปัดกองเอกสารบนโต๊ะลงพื้นอย่างระบายอารมณ์ เพราะเมื่อกี้ลองโทรกลับไปอีกครั้ง มันก็เป็นเหมือนเดิม นั่นคือไม่มีการตอบรับจากปลายสาย

เมื่อกี้ เคลวินเพิ่งไล่ตะเพิดเลขาสาวชาวอิตาเลี่ยนออกไป เหตุเพราะเธอเขียนเลขศูนย์ไม่สวย ไม่รู้ว่านิครอสจะโดนหางเลขเมื่อไร

“คุณฟาร์อาจจะนอนแล้วก็ได้”  เพราะตอนนี้ที่เม็กซิโกเป็นเวลา 10 โมง แต่ที่ไทยก็คงจะดึกแล้ว

“นายจะออกไปไหนก็ไปเถอะ ขอฉันนั่งสงบสติแปปหนึง ฝากขอโทษอลิสด้วยที่ไล่เธออกไปเมื่อกี้ บอกเธอว่าฉันจะให้โบนัสเธอปลายปีก็แล้วกัน”  ร่างสูงล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้บุตัวสวยอย่างคิดหนัก มือหนายกขึ้นกุมขมับอย่างระงับความรู้สึกนึกคิดตัวเอง

“นายจะกินอะไรหรือเปล่า ฉันจะได้ซื้อขึ้นมาให้”

“ไม่ต้องหรอก ขอบคุณนายมากที่เป็นห่วง ฉันคงไม่กลับโรงแรม คงจะค้างที่นี่เลย”

เมื่อนิครอสพยักหน้าเข้าใจแล้ว ก็เดินออกไปอย่างเงียบๆ ก่อนไปก็ไม่วายหันกลับมามองเพื่อนตัวเองอย่างเป็นห่วง และก็เห็นประธานผู้ยิ่งใหญ่แห่ง KV Park นั่งกุมขมับอยู่

ใจอยากที่จะเข้าไปถามอีกครั้ง แต่ก็รู้นิสัยผู้ชายอย่างเคลวินดีว่า ถ้าบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว ต่อให้เอาไม้มาง้างปากก็ไม่ยอมพูดสิ่งที่ใจรู้สึกอยู่ดี


กลับมาที่เคลวินที่ตอนนี้แม้กระทั่งโซฟายังขัดหูขัดตาร่างสูง  ร่างสูงค่อยๆสูดลมหายใจเข้าออกอย่างระงับอารมณ์เดือดที่มันประทุอยู่ในอก แต่จนแล้วจนรอดมันก็ไม่ดับลงไปซักที

และเมื่อดวงตาเรียวคมตวัดมามองหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเอง เส้นอารมณ์แห่งความเดือดดาลก็พลันขาดลงไปทันที


“โว้ยยยยยย!!!!!!!!”    มือหนากวาดข้าวของบนโต๊ะทำงานลงพื้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด ทุกสิ่งทุกอย่างต่างกระเด็นกระจัดกระจายอยู่ที่พื้น ยกเว้นก็แต่โทรศัพท์ของเจ้าตัวที่ไม่ได้โดนหางเลขด้วย เพราะหน้าจอโทรศัพท์นั้นเป็นรูปเพียงฟ้านั่นเอง 

ตี๊ดดดดดดดด........ตี๊ดดดดดดดดดดด

มือหนาเรียบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทันที แต่ยังไม่ได้กรอกเสียงลงไปเพราะอยากได้ยินเสียงร่างบางที่แว่วมาจากปลายสายก่อน

“เคล..........”   ใบหน้าหล่อยิ้มออกทันทีเมื่อได้ยินเสียงหวานของเพียงฟ้า แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ตอบกลับไปแต่อย่างใด

“ฮัลโหล........เคลวิน ได้ยินหรือเปล่า” 

ร้อนใจซินะ  ทีนี้จะได้รู้ไงล่ะว่าตอนที่เขาโทรไปแล้วตัวเองไม่รับมันทรมานแค่ไหน

“เคล ฟาร์รู้ว่าเคลได้ยิน แล้วทำไมไม่ตอบ ไม่อยากคุยใช่ไหม ถ้าฟาร์โทรมารบกวนเคลก็ขอโทษด้วย”    อย่ามาชิงผมงอนนะ รู้ตัวหรือเปล่าว่าผมกำลังงอนคุณอยู่

“....................”    ร่างสูงยังเงียบต่อไป ใจอยากจะพูดตอบกลับไปใจจะขาด แต่ปากมันไม่ขยับเอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน

“งั้นฟาร์วางนะ”

“ถ้ากดวางสาย อย่าหาว่าผมไม่เตือน”    ในที่สุดความอดทนก็หมดลง

“แล้วทำไมไม่พูดล่ะ ปล่อยให้ฟาร์พูดคนเดียวอยู่ได้”   ร่างบางตอบกลับมาเสียงงอน นี่ถ้าเขาอยู่ข้างๆนะ จะจับมากอดแล้วจูบซะให้เข็ด

“ทีฟาร์ยังปล่อยให้เคลรอตั้งนานสองนาน ไปไหนมาครับ ทำไมถึงรับโทรศัพท์ช้า”   ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วเดินช้าๆมานั่งตรงโซฟาเดี่ยวข้างหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ริมฝีปากเรียวสวยแย้มยิ้มออกมา ยามจินตนาการว่าใบหน้าของคนปลายสายต้องตีกันยุ่งเยิงแน่ๆ

“เพิ่งถึงคอนโดน่ะ  เข้าห้องแล้วนะ เดี๋ยวจะโทรมาบ่นอีกว่าอันตราย”   เนื่องจากร่างบางบอกับเขาว่าจะลองนั่งรถทัวร์กลับด้วยตัวเอง เพราะในชีวิตนี้ยังไม่เคยขึ้น  ร่างบางเอาเรื่องนี้มาปรึกษาเขาว่าจะขึ้นดีไหม เขาก็บอกไม่ดี มันอันตราย ร่างบางก็ดื้อเพ่งจะนั่งมาให้ได้ เลยโทรไปบอกให้นิคที่รักษาการแทนเขาที่ไทย ตามรถทัวร์คันนั้นอยู่ห่างๆ 

“แล้วมันน่าบ่นไหมครับ นั่งเครื่องกลับกับคนอื่นก็สิ้นเรื่อง ดื้อ!!”   ร่างสูงดุร่างบางอย่างไม่จริงจังนัก เขาเพิ่งมาค้นพบตัวเองนี่แหละว่ากับเรื่องของเพียงฟ้าแล้ว จะใส่ใจเป็นพิเศษ

“ขี้บ่นจัง แล้วนี่ทานข้าวหรือยัง” 

“ยังเลยครับ ไม่ได้เห็นหน้าใครบางคน ก็เคยกินไม่ลง” 

“อย่ามาปากหวานเคลวิน ไปกินข้าวได้แล้วนะ ฟาร์เป็นห่วง”

“รู้แล้วครับ .... กลับไปคราวนี้ฟาร์เตรียมตัวเตรียมใจเป็นว่าที่เมียเคลได้เลยนะ ไม่รอดแน่ๆ”

“อะไร?? ใครไม่รอด มั่วเองตลอด เคลียร์เรื่องนั้นได้แล้วหรือไงถึงได้มาพูดอย่างนี้”

“ครับ  ฟาร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไม่ว่าเรื่องไหนมันมาขวางฟาร์กับเคลไว้ เคลสัญญาไว้เลยว่าจะทำเรื่องนั้นให้กระเด็นออกนอกวงโคจรไปเลย”

“เก่งไปเถอะคุณชายเคลวิน  อยากนอนจัง วางได้ไหม”    คนตัวเล็กออดอ้อนมาทางสาย ทำเอาร่างสูงที่ยืนอยู่อีกทวีปหนึ่งถึงกับยิ้มออก

“ไปอาบน้ำกินข้าว แล้วพักผ่อนนะเพียงฟ้า ห้ามเป็นหวัดหรือไม่สบายเด็ดขาด  ถ้าบอกไม่ฟังล่ะก็ เตรียมตัวโดนทำโทษได้เลย”   

“ไม่กลัวหรอกน่ะ อย่างเคลจะมาทำอะไรฟาร์ได้  ฟาร์วางสายนะครับ” 

“ครับ  คิดถึงนะครับ”   

“เช่นกันครับ” 

เมื่อสัญญาของคนในสายตัดไป  ร่างสูงก็ต่อสายไปถึงคนๆหนึ่งทันที คนที่เป็นตัวแปรสำคัญรองมาจากน้ำซุป นั่นก็คือไอ้ลีโอนั่นเอง 

“นี่กูต้องโทรไปขอโทษมันหรือนี่ ไม่อยากจะเชื่อ”   ปากหนาบ่นพึมพำอย่างปลกตก แต่จะเหลียกเลี่ยงก็ไม่ได้ด้วยซิ เพราะยังไงเขากับมันต้องมาชนกันแน่นอน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

“สวัสดีครับ”  ลีโอ แอ็คซายน์กรอกเสียงเป็นภาษาอังกฤษ  ไอ้หมอนี่มันก็ใช้ได้นี่หว่า รู้กาลเทศะกับเขาก็เป็น

“สวัสดีเช่นกัน ไอ้ เอ๊ย!! คุณลีโอ”  เกือบหลุดไหมล่ะ ดีนะที่มีสติยั้งทัน ไม่งั้นการโทรมาครั้งนี้ได้ล่มแน่นอน   

“ใครครับ”  อยากจะบอกมันไปฉิบหายว่า นี่คือศัตรูมึงโทรไปนะ แต่ก็พูดไม่ได้อีกแล้ว ต้องใจเย็นเข้าไว้

ท่องไว้ไอ้เคลว่า  “เพื่อเพียงฟ้า”    “เพื่อเพียงฟ้า”    “เพื่อเพียงฟ้า”   

“เคลวิน พิทยาพันธ์พูด”     

“มึงโทรมาทำไม”  นั่นไงล่ะ พอรู้ว่าเป็นผม ความสุภาพก็หายไปทันที ไม่รู้ว่าคุณน้ำซุปที่น่ารักน่าทะนุถนอม ทนกับความเถื่อนของมันได้ไง

“ถ้ากูไม่มีธุระก็คงไม่โทรหามึงหรอกว่ะ”     

“มีเรื่องอะไร!!!”  สมแล้วที่เป็นมาเฟียอิตาลี เสียงมึงห้วนได้อีกจริงๆ แต่มีหรือที่กูจะกลัว อย่าลืมว่ากูก็เจ้าพ่ออุตสาหกรรมเมืองไทยเหมือนกัน รวยไม่แพ้ใครเว้ย

“อยากจะโทรมาขอโทษเรื่องเมื่อ 4ปีที่แล้ว”

“...............................”      มันเงียบครับ  ไม่ได้เงียบเพร่าตกใจคำพูดผมนะ เงียบเพราะมันไม่ได้คุยกับผมน่ะซิ สงสัยคุยกับคุณน้ำซุปมั้ง

“ถ้ามึงจะขอโทษกู ต้องมาเจอกูด้วยตัวเอง   กูไม่ใช่ว่าไม่อยากรับคำขอโทษจากมึงนะ เพียงแต่กูอยากให้มึงมาขอโทษน้ำซุป เพราะมึงเสือกยิงไปโดนเมียกูเอง” 

นี่มึงโกรธแทนเมียอย่างนั้นเหรอ มีด้านดีกับเขาด้วยเว้ย อย่างนี้ซิค่อยคุยกันง่ายหน่อย

“กูขอบใจมึงที่ไม่ถือโทษโกรธกู”

“กูจะไม่รับฟังคำขอโทษ ผ่านทางโทรศัพท์ แค่นี้นะ”

แล้วมันก็ตัดสายไปเลย เลวดีไหมล่ะครับ แต่อย่างว่าแหละ ถ้าผมไม่ไปสั่งให้ลูกน้องซุ้มยิงวัน  ป่านนี้ผมกับมันอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้

เขาตอนนั้นมีแต่ความอยากเอาชนะ ในใจเต็มไปด้วยความริษยา อยากเห็นคนที่ได้ดีกว่าเราล้มจม แต่ผลก็ออกมาอย่างที่ใจคิดอยู่แล้วว่า ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถล้มไอ้ลีโอลงได้แน่นอน

จนเขาได้มาพบกับเพียงฟ้า โลกสีเทาก็เปลี่ยนไปทันที เมื่อก่อนเคยคิดว่าตัวเองไม่มีจุดหมายเหมือนคนอื่น ก็เลยทำตัวเป็นเครื่องจักรผลิตเงินไปเรื่อยๆ แต่แล้วเพียงฟ้าก็เปลี่ยนเครื่องจักรอย่างเขาเป็นคนขึ้นมาได้

อุปสรรคมีไว้เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ใจเรานั้นเข้มแข็งแค่ไหน เขาคิดอย่างนั้นเสมอ เพราะคิดว่าเส้นทางรักของเขาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแน่นอน ถึงแม้ว่าจะเจอกับอะไร เขาก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด จะขอสู้เพื่อรักอย่างจริงจังซักครั้ง


...

ประเทศไทย

กรุงเทพมหานครฯ ( สำนักงานใหญ่ K V Park )

“คุณฟาร์ครับ ได้เวลากินข้าวเที่ยงแล้วครับ”    ร่างบางเงยหน้าคนพูด ดวงตากลมโตฉายแววดุทันที เมื่อได้ยินเสียงนี้

“คุณนิคครับ ผมรุ้แล้วครับว่ามันเที่ยง แต่ผมยังไม่หิวข้าว ถ้าคุณหิวก็ไปกินก่อนได้เลย”   

เนื่องจาก นิค ลูกน้องคนสนิทของเคลวินคนนี้ถูกส่งมาเพื่อคอยดูแลเขาทุกฝีก้าว ไม่ว่าจะตอนเช้าก็มีรถไปรับที่คอนโด เมื่อมาถึงก็จะมีกาแฟกับชุดอาหารเช้าจัดวางอยู่ที่โต๊ะ ตอนเที่ยงก็รับไปกินข้าว ตอนเย็นก็ไปส่งบ้าน

ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ เพียงแต่มันมากเกินไป เพราะเคลวินเล่นสั่งว่าให้ดูแลผมทุกฝีก้าว ห้ามคลาดสายตาเด็ดขาด อยากจะบินไปจิ้มตาคนเจ้าคำสั่งยิ่งนัก จะรู้บ้างไหมว่าคำสั่งของเขาทำให้ผมอึดอัด เพราะสายตานับร้อยของพนักงานมองมาที่เขาอย่างสอดรู้สอดเห็น  มองแล้วน่าหงุดหงิดชะมัด

“ไม่ได้ครับ เคลมันสั่งไว้ว่าห้ามให้คุณฟาร์ละเลยอาหารทั้งสามมื้อเป็นอัดขาด เพราะเดี๋ยวโรคกระเพราะจะกำเริบ”   รู้ดีนักนะว่าผมเป็นอะไร มาเป็นหมอส่วนตัวตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย เจ้านายลูกน้องคู่นี้

“งั้นเดี๋ยวขอผมเขียนแบบตรงนี้แปปหนึงแล้วกันนะ คุณรอได้ไหม”   

“ได้ครับ เร็วๆนะครับ เดี๋ยวสามีคุณก็โทรมาด่าผมพอดี” 

“เคลวินยังไม่ได้เป็นสามีผมเลยนะครับคุณนิค อย่าพูอย่างนั้นซิ ผมเสียหายเหมือนกันนะครับ” ร่างบางพูดติดตลกแล้วก้มหน้าร่างแบบต่อไปอย่างช้าๆ ประณีตสวย เพื่อต้องการได้สิ่งที่ดีที่สุดเป็นชิ้นงานออกมา 

“จะเป็นอะไรก็รีบทำงานเถอะครับ เดี๋ยวผมจะคอขาด”   


........  30  นาทีผ่านไป......

“เสร็จหรือยังครับ  นี่ผมก็โดนมันขู่แล้วนะครับ”  เสียงโหยหวนดังแว่วๆอยู่ข้างๆโต๊ะเขียนแบบของผม 

“อีกนิดเดียวครับ” ร่างบางพูดพึมพำโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามามองคู่สนทนาซักนิด

ตี๊ดดดดดดดดดด........ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด


“ใครมันโทรมาตอนนี้เนี่ย”   มือบางควานหาโทรศัพท์เครื่องบางจากกระเป๋ากางเกง และเมื่อเห็นหน้าจอคิ้วก็ขมวดทันที

“เคลวิน ไหนบอกว่านอนไง แล้วทำไมยังกดโทรมาอีก บอกว่าให้พักผ่อน เดี๋ยวก็ปวดหัวขึ้นมาอีกหรอก อยากเป็นโรคเกี่ยวกับสมองพิการหรือไง”

“แล้วทำไมฟาร์ยังไม่ไปทานข้าวอีก ไอ้นิคมันบอกว่าเลยเวลาเที่ยงมานานแล้วนะ  ดื้ออีกแล้วนะเพียงฟ้า ลุกไปกินข้าวเดี๋ยวนี้!!!”

“ก็แบบห้องอาหารที่เขียนขึ้นมาใหม่มันยังไม่เสร็จ  เหลืออีกนิดเดียว” ร่างบางรีบแจงให้ร่างสูงได้ฟัง ถ้าขืนไม่พูดหรืออธิบายอะไรจะยิ่งทำให้ร่างสูงหงุดหงิดขึ้นไปอีก     

“รู้ว่าตัวเองเป็นโรคกระเพราะ ก็ยังดื้อกินอาหารไม่ตรงเวลาอีก จะทำให้เคลเป็นห่วงไปถึงไหน”

“.....................”   คนปลายสายเงียบขึ้นมาทันที คงจะทำหน้าสำนึกผิดเป็นแน่ๆ

“กินข้าวกินยานะเพียงฟ้า แล้วศุกร์หน้ามารับที่สนามบินด้วย”    ร่างสูงแจงกำหนดการกลับประเทศไทยให้ร่างบางฟัง ใจจริงอยากจะกลับไปตอนนี้ซะด้วยซ้ำ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะหน้าที่และความรับผิดชอบมันกองอยู่บนหัวเขาอยู่

“จะกลับมาแล้วเหรอ มาตอนไหนครับ เดี๋ยวฟาร์จะได้ตื่นไปรับได้ถูก”   

ร่างสูงบอกไฟล์ที่จะบินกลับ พร้อมทั้งดุให้ร่างบางกินโน้นกินนี่ตามที่เขาสั่งนิดหน่อย แล้วก็วางสายไป เพราะเขาต้องการให้คนตัวเล็กไปกินข้าวเที่ยงให้เรียบร้อยซะก่อนที่จะมานั่งทำงาน 


....................................................................


เช้าวันรุ่งขึ้น ( ที่แม็กซิโก )

“ท่านประธานคะ  คุณท่านต้องการพบค่ะ บอกว่าให้ไปหาที่ตึกลูกวันพรุ่งนี้ตอนสาย ท่านมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” 

เสียงเลขาหน้าห้องดังขึ้นมาจากอินเตอร์คอม เขาไม่ได้พูดตอบกลับไป  คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย  นึกไม่ถึงว่าปู่จะรู้ว่าเข้ามาแม็กซิโก  ใช่ว่าเขาอยากจะปิดการมาครั้งนี้ เพียงแต่เขายังไม่พร้อมที่จะเข้าพบเท่านั้นเอง

“หรือว่าปู่จะรู้เรื่องแล้วนะ”   

ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างคิดหนัก หัวสมองทำงานอย่างหนัก  เมื่อสูดลมหายใจเพื่อเป็นการผ่อนคลายแล้ว เคลวิลก็ก้มหน้าทำงานต่อไปอย่างเร่งรีบ อยากกลับไปนอนมองหน้าเพียงฟ้ามากกว่า นอนกอดกองเอกสารเป็นไหน ๆ 

“เป็นไงเป็นกันว่ะ สู้เพื่อเพียงฟ้าก็แล้วกัน” 

ในที่สุดเวลาอันแสนยาวนานของการทำงาน อีกวัน ก็จบลงอย่างไม่สวยงามเท่าไรนัก เพราะประธานหนุ่มนั้นอารมณ์เสียตั้งแต่รู้ว่าเม็ดเงินบริษัทฝืดลงเพราะพิษเศรษฐกิจ ไม่ว่าใครก็เข้าหน้าไม่ติด แม้กระทั่งนิครอสผู้เป็นลูกน้องและเพื่อนรู้ใจก็เช่นกัน

“ขาดทุนจากบริษัทส่งออกแร่เท่าไร ทำไมเงินถึงได้หายไปเยอะขนาดนี้”

“นายคะ เราเสียเงินจากส่วนนี้ไปประมาณ 20 ล้านดอลลาร์ เพราะเศรษฐกิจโลกตกต่ำ เลยทำให้คนขาดความเชื่อมันที่จะลงทุนกับธุรกิจส่งออกแร่ค่ะ” 

เลขาสาวรายงานข้อมูลของบริษัทไปอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง นึกเกรงกลัวเจ้านายอยู่ไม่น้อย เพราะเมื่อกี้ตอนที่ตนเดินสวนกับคุณนิครอส แอบเห็นแฟ้มลอยซะด้วย ไม่รู้ว่าเจ้านายคนหล่อ แต่เงียบคนนี้จะเอาแฟ้มตีหัวหรือเปล่า

“แล้วทำไมไม่บอกให้ฝ่ายฟื้นฟูของบริษัทเร่งหาวิธีแก้ไข  ชักช้ากันอยู่ได้ ผมจ้างพวกคุณมาทำงานนะ ไม่ได้มานั่งเล่นกัน”   ระเบิดลูกที่หนึ่งเริ่มทำงานแล้ว

“แต่มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากนี่คะ เพราะจากแผนสำรวจ บริษัทเราเสียหายน้อยที่สุดแล้วค่ะ ถ้าเทียบกับบริษัทอื่น”

“ผมให้คุณออกความคิดเห็นหรือไงกัน!!”  ระเบิดลูกที่สอง ก็เริ่มทำงานอีกเช่นเดียวกัน

“ขอโทษค่ะ”   เลขาสาวก้มหน้าพูดอ้อมแอ้มอย่างรู้สึกผิด เคลวินมองอาการนั่นอยากเซ็ง ๆ รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นคนที่เมื่อใดที่โมโหก็น่ากลัวสุดๆ ดูอย่างาเลขาหน้าห้องเขาซิ แม้หน้าก็ยังไม่จะกล้าที่เงยขึ้นมามอง

  “ผมอยากได้ตัวเลขลงทุนของทุกสาขามากองไว้บนโต๊ะ ภายในวันนี้ ถ้าทำไม่เสร็จก็เตรียมตัวลาพักร้อนระยะยาวแบบไม่มีกำหนดได้เลย” 

เลขาหน้าห้องเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ตกใจทันที ไม่คิดว่าจะได้ยินคำสั่งสุดโหดอย่างนี้ ใครมันจะไปทำทันล่ะ สาขาลูกของ K V Park ทั่วโลกมีเป็นแสน ไหนจะบริษัทย่อยในแม็กซิโกอีก แค่คิดก็จะเป็นลมแล้ว

“ค่ะ!”    เมื่อก้มหน้ารับชะตากรรมเสร็จ เลขาสาวก็รีบเดินแกมวิ่งออกไปนอกห้องทันที

“สั่งอย่างนั้นมันจะไม่โหดไปหน่อยเหรอ”   นิครอสที่เผอิญผ่านเข้ามาได้ยินคำสั่งงานของร่างสูงเอ่ยทักอย่าง ปลงๆ

“ถ้าโหดกว่านี้นะ ฉันกะว่าจะให้เธอเอาเพียงฟ้ามาใว้ตรงหน้าภายใน 10 วิซะด้วยซ้ำ”   มือหนาวางปากกาแท่งหรูลงบนโต๊ะแล้วเดินออกมานั่งที่โซฟาข้างๆ เพื่อนสนิท

“ที่โมโหฟาดงวง ฟาดงานี่เพราะคิดถึงคุณฟาร์งั้นซิ”   

“มันก็มีส่วน แต่มีอีกเรื่องที่ทำให้ฉันหนักใจอยู่ตอนนี้”   เรือนกายสูงใหญ่ล้มตัวนอนไปตามความยาวของโซฟา มือหนาถูกยกขึ้นมาก่ายเกยหน้าผากเข้มอย่างคนที่คิดไม่ตก

“เรื่องปู่ของนายใช่ไหม” 

สมแล้วที่เป็นมือขวาของเขา นิครอสมักจะรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขา โดยที่เขายังไม่ได้ปริปากพูดออกไป เพื่อนคนนี้ก็สามารถรู้ได้โดยทันทีว่า ในใจตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่

“ท่านอยากให้ฉันเข้าพบ”


“ก็ไปซิวะ จะกลัวอะไร ท่านก็แค่บอกให้นายไปพบ ไม่ได้บอกให้ไปแต่งงานซักหน่อย”

“นายไม่รู้ใจปู่ฉันเลยหรือไง ร้อยวันพันปีอยากเห็นหน้าฉันที่ไหน มีแต่โทรมาสั่งงานแล้วก็หายไป”

“ฉันว่านายคิดมากไป เข้าไปพบท่านก็สิ้นเรื่อง อารมณ์หงุดหงิดจะได้หายไปซักที เมื่อกี้เลขาแทบร้องเลยนะ ใครก็เข้าหน้าไม่ติด แล้วแผนกฟื้นฟูก็กำลังจะโดนไล่ออกใช่ไหม”   

“ถ้าแผนงานไม่ตรงใจ  ฉันไล่ออกทั้งแผนกแน่ๆ” 

“โทรไปหาคุณฟาร์ซะ อารมณ์จะได้เย็นลง”

“ไม่ต้องสั่งหรอกน่า ตกลงนี่ใครเป็นนายใครเป็นลูกน้องกันว่ะ”   

“นอนพักซักหน่อยนะเคลวิน เพราะตอนบ่ายมีประชุมผู้ถือหุ้น นายจะเข้าประชุมทั้งๆอารมณ์นี้ไม่ได้เป็นอันขาด  ฉันขอเตือน” 

“................................”

ร่างสูงของเคลวินหลับตาลงอย่างปิดกลั้นตัวเองจาการสนทนากับลูกน้อง หัวสมองกำลังประมวลผลว่าหากปู่รู้เรื่องเขากับเพียงฟ้า เรื่องมันจะเป็นอย่างไร จะสวยงามหรือว่าโหดร้าย


..........................
บริษัทลูกที่เมือง ..........

“ปู่สบายดีหรือเปล่าครับ”

“แล้วแกเห็นฉันป่วยเป็นมะเร็งหรือไง”   ปู่เบน ชายชราอายุ 70 กว่าหันหลังมามองหลานชายเพียงคนเดียวของตัวเองด้วยสายตาชื่นชม แต่ก็ไม่ได้แสดงออกไปมากนัก เพราะไม่อยากให้คนเป็นหลานเห็น

ร่างสูงของเคลวินเดินมาหยุดข้างๆปู่ของตัวเอง มือหนาสวมกอดร่างกายแก่ชราของปู่ไว้อย่างหลวมๆ

“ผมคิดถึงปู่นะครับ”

“ฉันยังไม่ตายง่ายๆหรอก กลัวแกจะเอาบริษัทไปเตะเล่นในตลาดหุ้น”  มือเหี่ยวย่นตบเบาลงมาที่แผ่นหลังกว้างของผู้เป็นหลาน

แม้วาจาที่ได้ฟังนั้นมันออกจะเชือดเฉือน แต่ความจริงแล้วเป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่งของปู่เขา หากท่านไม่เชื่อฝีมือเขาจะยกทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ให้เขาทั้งหมดเหรอ และถ้าเขาเอามาเตะเล่นอย่างที่ท่านว่า ป่านนี้คงไม่มี  K V Park มาผงาดอยู่แถวหน้าของวงการธุรกิจโลก

“ปู่ผอมลงนะครับ กินข้าวบ้างหรือเปล่า ผมซื้อสตูว์เนื้อมาฝากด้วยนะ ร้านดังด้วยนะเนี่ย ”   มือหนาประคองร่างผ่ายผอมของปู่มานั่งที่โต๊ะอาหารภายในออฟซิต ที่ท่านมาอยู่ที่นี้ก็เพราะว่า สถานที่แห่งนี้มีความทรงจำเกี่ยวกับย่าของเขาเยอะแยะเลยน่ะซิ

“แกมีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังหรือเปล่า” 

มือหนาที่กำลังจะแกะกล่องอาหารชะงักลงทันที ใบหน้าหล่อเงยหน้ามองผู้ใหญ่กว่าอย่างค้นหาคำตอบเกี่ยวกับคำถามที่ถามเขาเมื่อกี้

“เรื่องอะไรครับ ปู่อยากรู้อะไรก็ถามผมได้เลย”

“แกมีแฟนแล้วใช่ไหม??”   ลมหายใจสะดุดทันที เมื่อได้ยินเสียงแหบแห้งอย่างคนมีอายุถามขึ้นมา

“มีแล้วครับ”    ร่างสูงตอบออกไปอย่างมั่นใจ โดยไม่ลังเลเลยซักนิด

“แฟนแกเป็นผู้ชายใช่ไหม??”   

“...........................”      ร่างสูงนิ่งเงียบ ไม่นึกคิดว่าปู่ตัวเองจะตรงไปตรงมาอย่างนี้

“ฉันถามว่าแฟนบ้าๆของแกเป็นผู้ชายใช่ไหมเคลวิน!!”     คนเป็นปู่ตะคอกผู้เป็นหลานอย่างเดือดดาล รับไม่ได้กับความไม่เอาไหนเรื่องการเลือกคู่ของคนเป็นหลาน ดีแค่ไหนที่เขาไม่เอาไม้เท้าที่อยู่ข้างๆตัวตีมัน มีอย่างที่ไหนมีแฟนทั้งทีดันไปเอาผู้ชายมาทำพันธ์ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น

“ครับ!! เขาเป็นผู้ชาย แล้วปู่ก็ไม่มีสิทธ์ไม่เรียกเขาอย่างนั้นด้วย เขาไม่ได้บ้า!!”  ร่างสูงกลั้นใจตอบ แต่น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวไม่แพ้กัน อาหารบนโต๊ะถูกลืมเลือนไปทันที เมื่อการสนทนาของคนทั้งคู่เต็มไปด้วยพายุอารมณ์

“แกมันไม่รักดี! มีเมียทั้งทีทำไมไม่เอาผู้หญิง ทำไมถึงเป็นผู้ชายห๊ะ!!  ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นอย่างนี้!! เสเพลที่สุด”

มือหยาบกร้านของคนเป็นปู่ ตวัดตบหน้าหลานชายติดกันสองทีซ้อน แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ต่อว่าการกระทำนั่นแต่อย่างใด เคลวินเพียงแต่ก้มหน้ารับความผิดทั้งหมดเท่านั้น

“เลิกกับมันซะ แล้วแกก็ย้ายมาทำงานที่สำนักงานที่แม็กซิโกแทน” 

ร่างสูงถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำสั่งเด็ดขาดของคนเป็นปู่ ร่างสูงผุดลุกขึ้นยืนทันที เขายอมให้ปู่มามากแล้ว ต่อไปนี้เขาจะขอลุกขึ้นเพื่อบอกความต้องการของตัวเองซักครั้ง

แม้ว่ามันจะยากเย็นก็เถอะ แต่สำหรับเรื่องหัวใจแล้วเขาจะไม่ยอมแพ้แน่นอน  ก็อย่างที่บอกไปว่า  ‘สู้เพื่อเพียงฟ้า’

“ไม่เด็ดขาด ผมกับเขาจะไม่เลิกกันเด็ดขาด ไม่ว่าปู่จะห้ามก็เถอะ!!” 

“ทำไมแกมันดื้อด้านอย่างนี้เคลวิน ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็ก ยังไม่มีซักครั้งที่แกกล้าขัดคำสั่งฉัน แล้วนี่แกเป็นอะไร  อย่าคิดว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทแล้วจะทำอะไรตามใจชอบนะ ฉันสามารถสั่งปลดแกได้ภายใน 2 นาทีนี้เลยนะอย่าลืม”

“ปู่จะทำผมก็คงห้ามไม่ได้    แต่อย่าไปยุ่งกับเพียงฟ้าเด็ดขาด”    น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวของหลานชายทำเอาคนเป็นปู่นิ่งอึ้งได้เหมือนกัน ไม่เคยที่จะเห็นมันโมโหหนักขนาดนี้มาตลอด เพราะเคลวินนั่นเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกนึกคิดออกมาทางใบหน้าเท่าไร

“เด็กนั่นชื่อสกายเรอะ ตลกดีนี่” 

“ปู่!! ถ้าปู่ทำอะไรเขา ผมจะไม่มีวันยกโทษให้ปู่เด็ดขาด แล้วผมก็จะก้าวลงจากการเป็นประธานด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาไล่ออกทั้งนั้น”

“เคลวิน!!!”  คนเป็นปู่เรียกหลานตัวเองอย่างหมดความอดทน ไม่นึกว่าไอ้หลานรักมันจะแข็งข้อมากขนาดนี้

“อย่าลืมกินสตูว์นะครับ ผมขอตัวกลับก่อน”    เมื่อพูดเสร็จ ร่างสูงก็หมุนตัวออกไปจากห้องทันที ทิ้งใหเพียงปู่ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างหลัง 


“ร็อบ  ฉันต้องการที่จะไปไทยเดี๋ยวนี้!!”   เมื่อพ้นร่างของหลานชายไปแล้ว  คนเป็นปู่ก็สั่งเสียงเด็ดขาดกับลูกน้องคนสนิทที่ยืนรออยู่ด้านนอก ร็อบถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าปู่เบนของคุณเคลวินจะอยากไปไทยตอนนี้

“แต่ท่านครับ  หมอบอกว่าไม่ให้ท่านเดินทางไกลนะครับ เพราะมันจะทำให้ร่างกายท่านทรุด...” 

“ช่างมัน!! ทำตามที่ฉันบอก ไปเอาเจ็ทออกมา ฉันต้องการถึงไทยเร็วๆ   ถึงเดี๋ยวนี้เมื่อไรยิ่งดี เออ! ตามเรื่องเมียนายเคลวินให้ด้วยนะ อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร เอาแบบละเอียด  ต้องได้ก่อนขึ้นเครื่องนะ ฉันจะอ่านตอนเดินทาง”  สั่งเสร็จปู่เบนก็เดินไปขึ้นรถทันที

“สมแล้วที่เป็นปู่หลานกัน”   ร็อบบ่นเบาๆ แล้วเดินไปขึ้นรถอย่างเร่งๆ เพราะท่านปู่เบนของคุณเคลวินตะโกนเรียกอย่างเร่งๆ

“นี่เหรอประเทศไทย สวยดีนี่”     ร่างผ่ายผอมของปู่เบนก้าวเท้าลงสนามบินส่วนตัวของ K V Park ที่ไทย  สายตากร้านโลกมองสำรวจทิวทัศน์อย่างชอบใจ

“ท่านครับ เดินทางเป็นไงครับ”  นิค เดินเข้ามาต้อนรับแล้วประคองปู่เบนเดินขึ้นรถไปอย่างช้าๆ

“ก็ดี  เครื่องไม่ตกนั่นก็แสดงว่าฉันสบายดี”  หมัดหนักจากคำพูดของปู่เบนทำเอาร่างสูงของนิทต้องยิ้มฝื่นๆ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าที่ปรึกษาประธานบริษัทอย่างปู่เบนจะมาไทย เขาเพิ่งรู้เมื่อ 20 นาทีที่แล้วนี่เอง ร็อทโทรมาบอกก่อนที่เครื่องจะลง สำนักงานใหญ่ที่ไทยของ K V Park จึงวุ่นวายเป็นการใหญ่ เพราะต้องเตรียมตัวต้อนรับการมาของ ปู่เบน

“ไม่ต้องโทรไปบอกนายแกว่าฉันมา เดี๋ยวมันจะลาออกจากตำแหน่งอีก ไม่หมอนี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ ปล่อยให้ความรักมาอยู่เหนือหน้าที่การงาน”

นี่แสดงว่าปู่เบนรู้เรื่องคุณฟาร์กับเคลวินแน่นอน และการมาครั้งนี้คงไม่พ้นมาเรื่องคุณเพียงฟ้าแน่ๆ นิคคิดอย่างหนักใจ เพราะตอนนี้กำลังเป็นห่วงแฟนนายที่ทำงานไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่สำนักงาน

ถ้าเคลวินรู้ว่าปู่ตัวเองมา ยุ่งกับแฟนตัวเอง มีหวังมีแต่เละกับเละ
 

[akike]

ค้างคา ปู่จะเละหรือหลานจะเละล่ะเนี่ย

[pinkky_kiku]

นู๋ฟาร์สู้ๆ นู๋ฟาร์สู้ตาย ทำอย่างกะจะไปออกรบเลยอ่ะ 
แต่เราว่าถ้าปู่เจอฟาร์แล้วรับรองต้องยอมรับแน่ เพราะฟาร์เราเด็ด
จะตาย เรามั่นใจ ยกเว้นแต่คนแต่งจะใจร้าย 
คุณหมวยมาต่อไวๆนะจ๊ะ เค้ารออยู่

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


คุณปู่จะทำอารัยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[MaeMoo]

หวังว่า ความน่ารัก และความดีของฟาร์ฟาร์
จะชนะใจปู่เบน เหมือนที่ชนะใจเคล มาแล้วนะจ๊ะ