หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[kokikung]

ลีโอจะหวานไปไหนหว่าเนี่ยยยยย

แต่งานกำลังจะมากิ๊กเก่าโผล่มาแว้วววววววววววว

ลีโอเตรียมตัวตั้งรับด่วน

[aeecd]

[boylove_yj]

คนอ่านท่านนี้ เป็นอะไรคะเลือดท่วมหรือเปล่าเนี่ย ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ

[boylove_yj]

นั่งอ่าน NC ของตัวเองไปมา แล้วรู้สึกว่ามันค้าง

ว่าหรือเปล่าทุกคน

หลัง สอบ ขอนแก่น เจอกัน!!!!!!!!


เดี๋ยวเอา เอ็นซี มาเซริฟ์อีกครั้งงงงงงงงงงงง



 

[pinkky_kiku]

ดีจ้ามาเสริฟเยอะๆ อยากได้น้ำตาลท่วมจอ มาม่าไม่เอานะตัวเองกินอยู่ทุกวันอ่า

 

[ღiสุดขอบiღ]

แอ๊ก!!! 

เลือดอิเจ๊หมดตัว! ใครก็ได้..ชะ ชะ...ช่วย ติดต่อธนาคารเลือด ให้ อิเจ๊..ที~~~

....
...
...
..
..
.

ตอนหน้า ชะนีนางจากนอกกรุงจะมาสินะ จะดูซิว่า ลีโอจะทำยังไง หรือ คุณเธอจะโดนอิทธิฤทธิ์อีหนูแจ้นกลับประเทศกัน

หึหึ 

[VICTORY]

ลีโอหื่นน

[seaz]

โอ้ว...แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[konnarak]

 



นางร้ายกำลังจะมา  ลีโอจะจัดการยังไงเนี้ย 

[boylove_yj]

Up............ 32  ( ฝันร้าย )
.
.
.
.
.



.
.
.
.




“ซุป! อ๊า!”   ร่างสูงสูดปากร้องเรียกชื่อคนรักอย่างเสียวซ่าน เมื่อความต้องการอันรุนแรงและหื่นกระหายถูกเติมเต็มด้วยคนรัก

คนตัวเล็กที่ตอนนี้ถูกคลื่นแห่งความพิศวาสครอบงำอยู่ ขยับสะโพกตัวเองขึ้นลงอย่างเร็วและรุนแรง ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ริมฝีปากบางสูดเข้าออกเพื่อระบายความต้องการของตัวเอง

“ซี๊ดด อ๊า!”  แล้วทั้งสองคนก็จูงมือกันเข้าประตูชัยแห่งความสุขอีกครั้ง ร่างบางาหมดแรงคาอกของลีโอทันที ใบหน้าสวยหวานซุกซบคลอเคลียดั่งลูกแม้น้อย ตรงซอกคอของร่างสูง

“เมียใครว่ะ ร้อนแรงเป็นบ้า”  ร่างสูงเอ่ยแซวคนรักตัวเอง มือหนาเช็ดเหงื่อเม็ดเล็ก บริเวณไรผมของร่างบางให้อย่างรักใคร่

“ครูดี ลูกศิษย์เลยเรียนรู้เร็ว”  ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาบอก แล้วตีไปที่หน้าอกล่ำของลีโออย่างเตือนๆ เพราะเมื่อกี้ร่างสูงแกล้งขยับท่อนล่าง

“ลูกศิษย์หัวไวอย่างนี้ เดี๋ยววันหลังสอนท่าใหม่ให้นะครับ” 

“หื่นให้มันมีขอบเขตหน่อยลีโอ เดี๋ยวน้ำซุปช้ำในขึ้นมา ขี้เกียจเห็นคนแถวนี้ต้องตามไปเฝ้าที่อิตาลี” 

ที่ร่างบางพูดอย่างนี้ ก็เพราะว่าแม่เขานั้นเคยบอกว่า ถ้าเขาทำให้น้องไวน์ที่น่ารักของท่านมีบาดแผลหรือว่าบาดเจ็บอะไรแม้แต่นิดเดียว แม่เขาจะบินมาฉกตัวเมียเขาไปทันที

“ล้างตัวแล้วเข้านอนนะครับ เดี๋ยวเจ้าพ่ออาบน้ำให้” 

เมื่อร่างสูงพูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากอ่าง โดยอุ้มร่างบางมาวางไว้ข้างอ่างแล้วเปิดฝักบัวล้างตัวให้คนตัวเล็กและตัวเอง มือบางของน้ำซุปที่ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือเท่าไรเพราะ คนตัวเล็กแต่ขี้แกล้งนั้นแกล้งเขาโดยการลูบไปมาที่เอวบ้างแหละ สะโพกบ้างแหละ พอจะคว้าคอมาจูบก็โวยวาย เมียผมเจ้าเล่ห์อย่างนี้มานานแล้วครับ

“น้ำซุป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สัญญาได้ไหมว่าจะไม่หนีไปไหน จะอยู่เคียงข้างเจ้าพ่อ”

ร่างบางเงยหน้าออกจากอกของร่างสูงทันที ดวงตากลมโตจ้องลึกลงไปที่ดวงตาเรียวเข้มของร่างสูงอย่างค้นหาคำตอบ

“ทำไมเหรอลีโอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”  ร่างบางถามคนรักด้วยความเป็นห่วง ร่างสูงจึงก้มลงมาหอมหน้าผากมนสวยอย่างให้รางวัล

“เปล่า  แค่อยากได้ยินคำสัญญาจากน้ำซุปว่า จะไม่ทิ้งเจ้าพ่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

“อีหนูจะทิ้งเจ้าพ่อไปได้อย่างไร ละเมออะไรเนี่ย หรือว่าแอบไปทำเรื่องอะไรไว้” 

“เปล่าคร้าบๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ นอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้จะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่แหลมพรมเทพ” 

“จริงๆนะ งั้นรีบนอน”  ร่างบางบอกให้ลีโอปิดไฟหัวเตียงด้านหลัง และร่างสูงก็ทำตามแต่โดยดี และไม่นานทั้งสองก็พากันเข้าสู่ห้วงนิทราแห่งความอ่อนหวาน

...


.
.
.
.

‘น้ำซุป!! อย่าไป!!’   ร่างสูงวิ่งตามร่างบางที่ตอนนี้เดินหันหลังห่างจากเขาไปอย่างช้า แต่ไม่ว่าร่างสูงจะวิ่งตามอย่างไรก็ไม่ทันซักที

‘อย่าไปเลยนะ .... ไหนสัญญาว่าจะรักลีโอคนเดียว!! ลืมไปแล้วหรือไง’   ในที่สุดร่างสูงก็วิ่งมาทันร่างบาง มือหนากระชากเอวบางของคนรักเข้ามากอดอย่างหวงแหนและสะเทือนใจ
และเมื่อคนในอ้อมกอดหันหน้ามา เขาก็พบกับใบหน้านองน้ำตาและอมทุกข์ของคนรัก มือบางของน้ำซุปลูบแผ่วๆลงมาที่ใบหน้าของเขา มือหนาจึงกุมมือนั้นเอาไว้อย่างให้กำลังใจ

‘ร้องไห้ทำไมที่รัก บอกลีโอหน่อย บอกว่าคนๆนี้ทำอะไรผิดร้ายแรงตรงไหน ถึงทำให้ดวงใจอย่างน้ำซุปร้องไห้’   ร่างสูงเอ่ยปากถามอย่างปวดใจ หน้าอกด้านซ้ายที่อยู่ของหัวใจตอนนี้มันเจ็บจนแทบหายใจไม่ออก เมื่อได้ยินร่างบางพูด

‘เราเลิกกันเถอะ’

โลกทั้งโลกเหมือนถล่มทลายอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา มือหนาที่จับมือบางอยู่ตกลู่ลงข้างตัวอย่างเบลอๆ  ร่างสูงกระพริบตาไล่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดให้ไหลกลับคืนลงไปในใจ

‘รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา!!!!!’

‘รู้ซิ รู้มาตลอดว่าทำอะไรลงไป รู้หรือเปล่าว่าผมเบื่อคุณที่สุด!!’ มือบางปัดมือหนาออกไปจากตัวอย่างรังเกียจ แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะคิดว่า ร่างบางนั้นต้องโกรธอะไรตนซักอย่างแน่ หรือไม่ก็นี่อาจจะเป็นแผนแกล้งของร่างบางก็ได้
‘โกหกใช่ไหม นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง อีหนูอย่าแกล้งเจ้าพ่ออย่างนี้เลยนะ มันทรมาน’   ร่างสูงคว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดอย่างให้กำลังใจตัวเอง น้ำตาลูกผู้ชายไหลซึมออกมาทางหางตาอย่างาห้ามไม่อยู่ ตอนนี้เข้าแทบหมดเรี่ยวแรงในการคว้าคนรักเข้ามากอด หัวใจเหมือนโดนมีดเล่นเล็กแต่พิษสงร้ายกาจกรีดลงไป ลมหายใจอันแน่แน่เด็ดเดี่ยว ตอนนี้แทบอ่อนแรงไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะสูดอากาศเข้าปอด

แววตาเย็นชาที่น้ำซุปมองมาที่เขาก็ฆ่าเขาทั้งยืนได้แล้ว ไม่มีแล้วซึ่งความรักที่คนตัวเล็กมีให้เขา ไม่มีแล้วแววตาอ่อนหวานที่คอยมองเขาอย่างรักใคร่ เหลือก็แต่เพียงแววตาอันเย็นชาดั่งน้ำแข็งที่ไม่ว่าเขาจะมองสบก็ครั้ง คลื่นแห่งความเจ็บปวดก็แล่นเป็นริ้วๆเข้ามาทำร้าย

‘บอกได้ไหมว่าคนๆนี้ทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องมาทำอย่างนี้กับผมด้วย’

‘เปล่า....คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ผมก็แค่หมดรักคุณแล้วเท่านั้น’ แม้แต่สรรพนามอันแสนอ่อนหวาน คนข้างหน้าเขาก็ไม่ยอมเรียก

‘ทำไมถึงทำอย่างนี้!! ไม่สงสารกันบ้างหรือไงห๊ะ  รู้หรือเปล่าว่าที่น้ำซุปกำลังทำอยู่มันทำให้เจ้าพ่อตายทั้งเป็น!!’

‘ต่อไปนี้ผมกับคุณจะเป็นแค่คนแปลกหน้า  ผม จะ ลบ คุณ ออก ไป หัวใจ จำเอาไว้!!’

พูดเสร็จร่างบางก็เดินจากไป ทิ้งให้คนตัวสูงยืนน้ำตาไหลนิ่งอยู่อย่างนี้ เสียงหัวใจมันสั่งให้ร้องเรียกผู้ซึ่งเป็นที่รักเอาไว้ อยากยื้อเอาไว้ ไม่อยากเป็นแค่คนแปลกหน้าของน้ำซุป

‘น้ำซุป!!!!’

‘น้ำซุป!!!!’

‘น้ำซุป!!!!’

[boylove_yj]

Part ..........32.2
.
.
.
.






.
.
..




การกระทำ และ คำพูด
.
.
.

.
.
.
.
.

“ลีโอ.........ลีโอ”

“...............................”

“ลีโอ!! เป็นอะไร!! ฝันร้ายเหรอ”   

รู้สึกว่าเหมือนมีมือนุ่มอันแสนคุ้นเคยลูบใบหน้าผมอยู่ มือเล็กของน้ำซุปหรือเปล่า ใช่เขาหรือเปล่า เขายังไม่ได้หนีผมไปใช่ไหม เขายังอยู่ตรงนี้ข้างๆผมใช่ไหม

“..............................” 

“เป็นอะไร?? เมื่อกี้ฝันร้ายใช่ไหม โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ น้ำซุปอยู่นี่แล้ว”  มือบางลูบหน้าลูบหลังผมไปมาอย่างต้องการคลายอาการเกร็งตามร่างกายของผม

ดวงตาเรียวเข้มมองไปมาตามมุมห้องอย่างไล่หาคำตอบ และก็พบว่าตัวเองยังนอนอยู่ในห้องพักของผู้บริหารของโรงแรมตัวเอง ไม่ได้อยู่ในห้องมืด ไม่มีแม้กระทั่งแสงสว่าง 

นี่เขาฝันไปอย่างนั้นเหรอ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันก็แค่ความฝันใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงอย่างนั้นซิ ผมเงยหน้ามองคนตัวเล็กที่นั่งมองผมอยู่เหมือนกัน

เป็นน้ำซุป เมียของผมจริงๆด้วย ผมยังไม่ได้เสียเขาไปอย่างที่ความฝันมันเป็นใช่ไหม ทำไมความฝันครั้งนี้มันช่างโหดร้ายยิ่งนัก ทำไมเขาถึงฝันร้ายอย่างนี้

มือหนาคว้าเอวของคนรักเข้ามากอดซบอกอย่างหากำลังใจให้ตัวเองน้ำซุปที่นั่ง งงๆ อยู่ว่าเมื่อกี้ลีโอฝันร้ายใช่ไหม ยกมือลูบหน้าอกล่ำของร่างสูงอย่างต้องการให้คนตัวสูงหายเกร็ง

“ลีโอ!! ร้องไห้เหรอ”   ร่างบางเงยหน้าถามอย่างตกใจ เพราะเมื่อกี้ยกมือลูบหน้าของร่างสูงนั้น เหมือนกับว่าได้มือมันไปสัมผัสโดนน้ำบริเวณดวงตาเข้า

“อย่าทิ้งลีโอไปเลยนะน้ำซุป ข้อร้อง อย่าไปเลย...”   

“ลีโอ!! เป็นอะไร ละเมอหรือไง” มือบางตีไปที่ใบหน้าหล่ออย่างเบาๆ เพื่อต้องการเตือนสติ

แต่สำหรับลีโอแล้วนั่น เขามีสติตลอดเวลา ยกเว้นตอนที่เขาฝันร้ายเรื่องเมื่อกี้

“............................”  ร่างสูงเงียบ ไม่ได้ตอบคำถามร่างบาง มือหนาดึงให้คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนหนุนอกเขาและร่างบางก็ทำด้วยดี ถึงแม้จะงงๆอยู่บ้างก็เถอะ

“เจ้าพ่อไม่อยากหลับตาเลยน้ำซุป กลัวว่าจะฝันอย่างเมื่อกี้”  ริมฝีปากหนาพึมพำตรงกระหม่อมบางไปมา

“เล่าให้ฟังได้ไหมว่าเมื่อกี้ฝันว่าอะไร”   

“เดี๋ยวไว้วันพรุ่งนี้จะเล่าให้ฟัง ตอนนี้อีหนูนอนก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเพราะนอนดึก”

“แล้วทำไมเจ้าพ่อไม่นอน ไม่เอาอ่ะ ถ้าเจ้าพ่อไม่นอน อีหนูก็ไม่นอน” 

“ไม่ได้!! ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองนอนน้อยไม่ได้  หลับตาลงไปได้แล้ว”

“.................................”    เงียบอย่างนี้ เพราะร่างบางกำลังเล่นสงครามประสาทกับร่างสูงอย่างไงล่ะ

“โอเค เราสองคนจะนอนพร้อมกัน แล้วพรุ่งนี้จะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกัน” 

“ก็เท่านั้นแหละ ทำตัวลีลาอยู่ได้”   

“อย่าทิ้งเจ้าพ่อไปเลยนะน้ำซุป อย่าไปเลย เจ้าพ่อข้อร้อง”  ริมฝีปากหนาพึมพำอยู่ตรงศีรษะทุยสวยของร่างบาง

“คร้าบๆ ไม่ทิ้งแน่นอน นอนได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสาย เดี๋ยวอดดูพระอาทิตย์ขึ้นไม่รู้ด้วยนะ”  ร่างบางลูบหน้าอกล่ำของคนตัวโตอย่างปลอบประโลมและหยอกล้อ
“ลีโอ......” ครั้งที่หนึ่ง   
“ครับ”   ร่างสูงตอบครั้งที่หนึ่ง
“ลีโอ....” ครั้งที่สอง
“ครับ”  ตอบครั้งที่สอง อยากจะจูบปากบางนั่นซักที ข้อหาเรียกแล้วไม่พูด
“ลีโอ.....คือ..”
“ถ้าขืนคราวนี้เรียกชื่อแล้วไม่พูด โดนดีแน่น้ำซุป” 

“ก็อยากเรียก ทำไม? เรียกไม่ได้หรือไง หวงนักนะเดี๋ยวคราวหลังเรียกนายช่างลีโอซะเลย”
ดูซิครับ ผมเป็นประธานบริษัทนะ แต่เมียดันลดให้เป็นนายช่างซะงั้น ว่าได้ที่ไหนล่ะ ตามเขาเท่านั้น ผมมันไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไร

“ตามใจครับ อยากเรียกอะไรก็ตามใจเมียเลยครับ ผัวไม่ขัดข้อง” 

ครืดดดดดดดดดดดดดดด...ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เป็นโทรศัพท์เครื่องหรูของลีโอนั่นเองที่สั่น ทั้งสองต่างมองหน้ากันอย่างแปลกใจ เพราะไม่รู้ว่าใครจะโทรมาดึกดื่นขนาดนี้

“รับให้หน่อยน้ำซุป”  ร่างสูงมุดหน้าลงไปที่ซอกคอของร่างบาง บอกเป็นนัยๆว่า ไม่ว่าธุระที่โทรเข้ามาจะสำคัญแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ สนอย่างเดียว คอขาวๆของเมียแถมกลิ่นหอมอีกต่างหาก

ร่างบางเอื้อมตัวผ่านร่างสูงไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาดู และก็แปลกใจ เพราะมันไม่ใช่เบอร์ในประเทศ มันเป็นเบอร์ต่างประเทศ

“สวัสดีครับ”  ร่างบางกรอกเสียงเป็นภาษาอังกฤษลงไป เพราะแน่ใจว่าปลายสายต้องเป็นชาวต่างชาติแน่นอน 

“ที่รักคะ  ทำอะไรอยู่คะ คิดถึงเบลล์อยู่หรือเปล่า”

“..................................”    ร่างบางเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตลงไปที่กลางใจ เพราะเสียงนั่นเป็นเสียงของผู้หญิง มือขวาที่จับโทรศัพท์อยู่ปล่อยเครื่องมือสื่อสารเครื่องหรูลงมาอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงที่นอนมองอยู่จึงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว อย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดนะ

ร่างบางผละออกจากอกนุ่มแล้วเดินไปใส่ชุดนอนที่ตู้ปลายเตียง ร่างสูงมองตามอย่าง งงๆ เมียคนสวยเป็นอะไรขึ้นมา

“สวัสดีครับ”

“ดาร์ลิงค์  จำได้ไหมเอ่ยว่านี่เสียงใคร”  แค่ประโยคแรกที่เจ้าตัวพูดขึ้นมา ลีโอก็นึกออกทันทีว่าปลายสายเป็นใคร

เบลล่า หรือ เบลล์นั่นเอง และเขาก็รู้อีกเลยว่าทำไมเมียตัวเองถึงเดินตึงตังเข้าห้องน้ำไปอย่างนั้น เพราะอดีตคู่ควงสุดเปรี้ยวคนนี้แน่นอน

“โทรมาทำไมเบลล์  ผมให้เงินคุณไปแล้ว จำไม่ได้หรือไง ว่าตัวคุณมันไม่มีค่าที่จะมาเรียกผมว่าที่รัก”  ร่างสูงพูดเสียงเหี้ยม ที่เหี้ยมขึ้นมาอย่างนี้ก็เพราะคนปลายสายพูดจาไม่รู้เรื่อง และอีกสาเหตุก็คือ เมียตัวเองเข้าห้องน้ำนานแล้ว ป่านนี้ยังไม่ออกมาเลย คนตัวสูงจึงนึกอย่างเป็นห่วงในตัวคนรัก

“ใจร้ายจัง....เบลล์ยังรักคุณอยู่นะ”

“ผมกับคุณคบกันเพราะเซ็กส์เท่านั้น ไม่มีความรักบ้าบออะไรทั้งสิ้น อย่ามาพูดจาไร้สาระกับผม”   

“หึ!! เหมือนเดิมจริงๆเลยนะ ไอ้วาจาพูดตัดรอนคนอื่นอย่างนี้ จะกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน” 

“ผมจะดีกับคนที่ผมรักเท่านั้นเบลล์ หมดธุระหรือยังผมจะวาง”

“เบลล์แค่โทรมาบอกคุณว่า ให้มารับที่สนามบินเท่าหน่อย เพราะเบลล์จะบินไปไทยพร้อมกับคุณหญิงแม่”  ไหนตอนนั้นคุณแม่เขาบอกว่าจะจัดการให้ไง

“คุณจะมาหรือไม่ว่าก็ไม่เกี่ยวกับผม แล้วอีกอย่าง อย่าพยายามทำตัวให้ผมรำคาญคุณมากกว่านี้ เพราะไม่งั้นผมจะส่งคุณไปอยู่กับพวกกิวส์” 

“อย่านะลีโอ!! อย่าทำอย่างนั้นเด็ดขาด ถ้าคุณทำอย่างนั้นผมจะฟ้องแด็ดคุณ” 

“เอาซิ อยากฟ้องก็ตามใจ แค่นี้นะ!!” 

กิวส์ คือ ลูกน้องของเขาที่อยู่ในจีนนั่นเอง พวกนั้นเป็นอัธพาลที่ผายนอกโหดเหี้ยมแต่จิตใจดี ถ้าใครดีมามันก็ดีตอบ แต่ถ้าใครร้ายมา อย่าหวังว่าจะได้มีลมหายใจอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป และสิ่งที่กิวส์เกลียดมากที่สุดรองลงมาจากศัตรูคือ ผู้หญิง กิวส์จำกัดความกับผู้หญิงไว้ว่า เป็นสัตว์เลื้อยคลานเลือดเย็นที่กำลังจะล้นโลกและหาความจริงใจไม่ค่อยได้

คู่ควงคนไหนที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เขาจะเอาเงินฟาดหัวก่อน และถ้าคนไหนอาการหนักไม่ยอมรับเงินเอาความรักจอมปลอมมาอ้าง เขาก็จะส่งให้กิวส์จัดการ  คมกริชบอกว่าวิธีทรมานผู้หญิงของพวกนั้นคือ ใช้ผู้หญิงทำงานทุกอย่าง ทรมานสารพัดวิธี ไม่มีปราณี คนไหนที่ทนไม่ได้ถึงกับเป็นโรคประสาทก็มี

“ไปไหน!!” มือหนากระชากแขนบางของคนตัวเล็กเข้าหาตัวเองอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำซุปนั้นกำลังจะเปิดประตูห้องออกไป หากเขาไม่เงยหน้าขึ้นมา ก็คงไม่รู้

“ปล่อย!!” มือบางพยายามแกะมือของลีโอออกจากต้นแขนบางของตัวเองอย่างยากลำบาก

“น้ำซุป!! จะไปไหน” 

“ไปนอนกับฟาร์ฟาร์  ไม่อยากนอนแล้วห้องนี้เบื่อหน้าใครบางคน”   

“เมื่อกี้ขอโทษ ต่อไปจะไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว”  คนตัวโตที่แรงเยอะกว่าอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกแล้วพาเดินกลับมาที่เตียงนอนหรู  ร่างสูงวางร่างเล็กลงอย่างทะนุถนอม แล้วตัวเองก็ตามขึ้นไปนอนกอดอย่างรวดเร็ว

“ใคร??”   พูดเสร็จ ร่างบางก็มุดหน้าลงกับอกหนาล่ำของลีโออย่างรวดเร็ว

“เพื่อนเก่า ที่ลืมไปแล้ว”

“เพื่อนที่ไหนเรียกกันที่รัก!!”

“เพื่อนจริงๆครับ ชื่อเบลล่า” 

“โทรมาทำไม”  เอาล่ะซิ เริ่มห้วนและสั้นแล้วครับ มือบางตอนนี้เริ่มจับหูเขาแล้ว นั่นเป็นสัญญาบอกว่า ถ้าตอบอะไรที่ไม่ตรงใจคนสวย หูเขาจะถูกบิดทันที

“เขาโทรมาบอกว่าจะกลับมาไทย แล้วให้ลีโอไปรับ” 

“รู้นะถ้าไปรับแล้วจะเกิดอะไรขึ้น”   ร่างสูงเอ่ยปากดักทางคนรักเอาไว้อย่างรู้ทัน

“อย่าให้เกิดขึ้นก็แล้วกัน และถ้าผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนก้าวเท้าเข้าห้องนอนที่บ้านใหญ่หรือบ้านใหม่ วันนั้นแหละน้ำซุปจะเผาห้องทิ้ง!!”

[rellachulla]

อูยยยยย เจ้าที่แรง
ดุค่าดุ แถมหึงสู้ฟัดดดด

น้ำซุปอย่ายอมน๊า
นังเบลล่า มาคราวนี้มีแผนแน่ๆ
สู้ๆ

[boylove_yj]

Part........... 32.3
.
.
.
.



.
.
.



ผมไม่ได้ตั้งใจหน้าซีดนะแต่มันเป็นไปเอง คือถ้าโหดก็โหดแบบไม่เกรงใจไปเลย ถ้าใจดีก็ดีแบบใจหายไปเลย

“ไม่มีจ้า!! จะให้คนอื่นเข้าห้องของเราได้ยังไงเนอะ”  
ร่างบางไม่ได้พูดตอบกลับไปแต่สบหน้าลงที่หน้าอกของลีโออย่างช้าๆ มือบางลูบแผ่วๆไปมาที่แผ่นอกล่ำของลีโออย่างเคยชิน

...

“หนูไวน์ เช้าแล้วครับ”  มือหนาจับปอยผมที่ยากปกหน้าของร่างบางให้อย่างอ่อนโยน

“.............................”  ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบาง คนตัวเล็กคดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเกียจคร้าน มือบางยกขึ้นมาปิดหูตัวเอง เพื่อปิดกลั้นเสียงรบกวนในการนอนอันแสนมีความสุข

“ตื่นสายระวังไปดูพระอาทิตย์ขึ้นไม่ทันนะ”

‘พรึ่บ!!!!!!!!!!!!!!’

น้ำซุปสะบัดผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวเองแล้วดึงมือหนาของลีโอให้ลุกขึ้นยืน



“ลีโอ ไปเร็ว เดี๋ยวไม่ทัน”  พูดเสร็จคนตัวเล็กก็จูงร่างสูงออกจากห้องด้วยความรวดเร็ว ลีโอไม่ลืมหยิบเครื่องมือสื่อสารและกระเป๋าสตางค์ออกมาด้วย เมื่อออกมาหน้าห้องแล้วก็เจอกับคมกริชที่ยืนรออยู่ เขาแจ้งลูกน้องไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าจะออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่แหลมพรมเทพ นักธุรกิจอย่างเขาจะไม่ประมาทอย่างแน่นอน อันตรายติดตามเขาไปทุกก้าว และพวกศัตรูก็ไม่ได้เล็งมาที่เขาเป็นคนเดียว พวกมันเปลี่ยนเป้าหมายเป็นร่างบางที่เดินจูงมือเขาอยู่

“คมกริชตื่นแต่เช้าเอง หรือว่า โดนมาเฟียขู่ให้ตื่นล่ะ”

ลูกน้องคนสนิทเงยหน้ามองคนรักของนายอย่างลำบากใจ นางฟ้าคุณน้ำซุปมักจะหาคำถามที่จะทำให้เขาโดนเท้านายทุกครั้งจริงๆ  สำหรับเขานั้นไม่ว่านายจะสั่งอะไรมาก็พร้อมที่จะทำตามอย่างไม่ขัดข้อง

“ผมตื่นแต่เช้าเองครับ”

“งั้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันซิ  ไปเรียกพวกบอดี้การ์ดกลุ่มของนายเคนให้ตามไปที่แหลมด้วยนะ”  

“เรียกทำไมน้ำซุป”  ร่างสูงถามอย่างสงสัย

“จะให้ลูกน้องคุณไปเปิดหูเปิดตาหน่อย ทำงานเครียดกันมานาน เร็วๆนะคมกริชเดี๋ยวจะไม่ทัน”  เมื่อบอกคนรักเสร็จ ร่างบางก็หันไปสั่งคมกริชด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ลูกน้องคนสนิทรับคำสั่งแล้วรีบมุ่งหน้าไปยังสถานที่พักผ่อนของเหล่าบอดี้การ์ดลูกน้องของเขาอย่างทันที เพราะกลัวว่าจะขัดใจเมียนายเข้า

“งั้นเราสองคนไปก่อนแล้วกัน”  ร่างสูงจูงมือคนตัวเล็กเดินออกจากโรงแรม  ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังเป็นช่วงเวลารุ่งสาง แต่นักท่องเที่ยวก็ยังคงมีกันอยู่อย่างเนื่องแน่น ทุกคนต่างมุ่งหน้าสู่สถานที่ที่เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นสู่ผิวน้ำกันทุกคน

“คนเยอะเนอะลีโอ ตอนแรกคิดว่าจะมีแต่เราสองคนซะอีก”   น้ำซุปมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นตาตื่นใจ มาเที่ยวครั้งนี้ถือว่าคุ้มเพราะได้ออกมาเดินรอบๆอย่างที่ไม่มีบอดี้การ์ดมาเดินตาม

“นายครับ มากันแล้วครับ”  คมกริชที่เดินตามมาทัน บอกร่างบางและนายอย่างนอบน้อม หายง่วงไปปลิดทิ้งเพราะความคึกคักของเมืองแห่งความแฟนซี

“น้ำซุปเรียกมานี่น่า งั้นจัดการเองนะ ลีโอไม่ยุ่งหรอก แล้วแต่อีหนูเลย”   ร่างบางพยักหน้าบอกแล้วส่งยิ้มเป็นกันเองให้เหล่าบอดี้การ์ดของร่างสูง

“ก็ไม่ได้เรียกมาทำไมหรอกนะ แค่อยากให้มาเห็นอะไรสวยๆงาม ไม่ต้องตามอารักขาฉันกับนายใหญ่ของพวกนายหรอกนะ ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย เอาให้เต็มที่ไปเลยฉันให้เวลาพวกนายหนึ่งวัน”

เหล่าบอดี้การ์ดของร่างสูงหันหน้ามองกันเองอย่าง งงๆ เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำสั่งประหลาดๆอย่างนี้ จะมีเหรอที่สั่งให้ลูกน้องไปเที่ยว

“อย่างที่คุณน้ำซุปพูดนั่นแหละ พวกนายไปเที่ยวให้เต็มที่เลยนะ ถือว่าฉันพามาพักผ่อน”    ร่างสูงเอ่ยย้ำคำพูดของร่างบาง

“ครับ!!!!”   เมื่อรับคำสั่งอันแสนจะเข้าตัวเองเรียบร้อยแล้ว เหล่าบอดี้การ์ดของลีโอก็แยกย้ายกันไปทันที เหลือก็เพียงคมกริชที่ยังยืนอยู่ข้างๆ ลีโอ กับ น้ำซุป

“คมกริชทำไมไม่ไปกับเขาล่ะ”    ร่างบางถามอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าลูกน้องคนสนิทของลีโอคนนี้จะจริงจังกับหน้าที่ขนาดนี้

“ผมขออยู่อารักขานายกับคุณน้ำซุปดีกว่าครับ”

“เอางั้นก็ได้ ไป!! ลีโอ จะเช้าแล้ว”  

“น้ำซุปอย่าวิ่ง เดี๋ยวล้ม!!”  ร่างสูงที่ถูกจูงอยู่ร้องห้ามคนตัวเล็กที่ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน วิ่งจูงเขาขึ้นไปบนแหลมไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยซักนิด

“เดี๋ยวไม่ทันลีโอ เร็วๆ แก่แล้วชักช้าที่สุด”   พอร่างบางพูดถึงอายุแล้วความฮึดสู้ก็มีขึ้นทันที ร่างสูงกระชากมือบางกลับเข้ามาหาตัว แล้วยกคนตัวเล็กขึ้นแนบอก นักท่องเที่ยวที่พบเห็นต่างมองมาแล้วยิ้มให้คนทั้งคู่อย่างเอ็นดู และชื่นชม *รักไม่จำกัดเพศ นี่คือนิยามของชนชาวอเมริกันหรือว่ายุโรปชาติอื่น ที่เปิดเสรีในเรื่องรักร่วมเพศ  

“อุ้มให้ถึงข้างบนเลยนะ”  

**ถ้าใครเคยไปเที่ยวแหลมพรมเทพก็จะรู้ว่าทางขึ้นแหลมนั้นลาดชันแล้วก็สูงอีกต่างหาก แล้วพระเอกของเราอุ้มนางเอกขึ้นไปอย่างนี้ มันโรแมนติก ( และถึก ) ขนาดไหน  ( คนแต่ง – หมวย )

“ครับเจ้าหญิง เกาะไว้ดีๆนะ เดี๋ยวนายช่างใหญ่จะพาไปดูส้มยักษ์ขึ้นสู่น้ำเอง”  

“ฮ่าๆ ลีโอ ตลกชะมัดทำไมไม่เป็นเจ้าชายล่ะ เป็นนายช่างทำไม”   มือบางกระชับจับบ่าของร่างสูงมั่นเหมาะ ไม่อยากเหลือบมองไปข้างล่าง เสียวกลัวตก

“เพราะน้ำซุปดีเกินกว่าที่ลีโอจะเป็นเจ้าชายไปเทียบคู่น่ะซิ”
ทัศนคติ – นายช่างใหญ่ ( ลีโอ )  
เมียเขาสวย สวยจนผู้หญิงยังอาย และเขาก็ไม่อยากให้ออกไปไหนมากนัก หวง!!!
เมียเขาเป็นนางฟ้า ในขณะที่เขาเป็นซาตาน
เมียเขาเป็นน้ำเย็น ในขณะที่เขาเป็นน้ำร้อน
เมียเขาเป็นคนมีเมตตา ในขณะที่เขาไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตาเลย

“ใครบอก!! สำหรับน้ำซุปแล้ว ลีโอเป็นเจ้าชายเสมอ จะเป็นนายช่างได้ไง ลีโอน่ะยิ่งกว่าเจ้าชายอีกนะ และน้ำซุปคนนี้ก็ภูมิใจในตัวของลีโอมากๆเลย”   ร่างบางส่งยิ้มน่ารักไปให้กับคนรัก ลีโอจึงก้มลงจูบหน้าผากเนียนสวยนั่นอย่างรักใคร่ คมกริชที่เดินตามอยู่ห่างๆก็เป็นช่างภาพเก็บภาพน่ารักๆของนายและนางฟ้าคุณซุปไว้อย่างไม่พลาด มีทุกช็อต ขืนพลาดไปซักนิด เขาจะได้โดนนายเตะเอา คำสั่งลับๆของนายก็คือ ให้เขาตามเก็บภาพแห่งความทรงจำระหว่างทั้งสองเอาไว้

ทัศนคตินางฟ้า ( น้ำซุป )
สามีของผมมีแผ่นอกที่น่าซบ และผมก็ชอบซบมากด้วย
สามีของผมมีใบหน้าที่หล่อเหลา และผมก็ชอบนั่งมองเขาด้วยซิ มองกี่ทีก็ไม่เบื่อ  
สามีผมเป็นผู้นำ ในขณะที่ผมชอบที่จะตามเขามากกว่า
สามีผมกล้าหาญ และผมชอบที่เขากล้าหาญและเก่งกาจ ไม่เกรงกลัวต่อศัตรูหรืออุปสรรค เหมาะที่สุดที่จะเรียกว่า ...อะไรนะ  ที่ซีรี่ย์เกาหลีชอบเอามาเล่นน่ะ อ๊ะ!! นึกออกแล้ว “องค์ชายรัชทายาท”  ไงล่ะ  
“อยากรักกับน้ำซุปตอนนี้จัง”  

“ลีโอ!!! พูดอะไรอย่างนั้น”  มือบางหยิกที่ไปซอกคอขาวของคนร่างสูง ใบหน้าหวานเห่อแดงขึ้นอย่างน่ารัก ดีนะที่เมื่อกี้ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นมีหวังได้อายแทบแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ
“อย่าอายเลยน่าหนูไวน์ ไม่ทันแล้วล่ะ จะให้บอกไหมล่ะว่าตรงซะโพกของหนูไวน์มีไฝกี่เม็ด”  ร่างสูงเย้าร่างบางหนักขึ้นไปอีก คนตัวเล็กเลยดิ้นที่จะลงมาด้านล่างเพื่อเดินเอง แต่ร่างสูงก็ก้มลงบดจูบอย่างปรามๆ นั่นแหละน้ำซุปถึงได้เลิกพยศ

ใครบอกว่าลีโอกลัวผม ไม่จริงเลยครับ มนุษย์ผู้ชายคนนี้มีความหน้าด้านอยู่ประมาณ 50เปอร์เซ็น ส่วนที่เหลือก็เป็นความหื่น

ขาแข็งแรงก้าวอย่างมั่นคงไปตามทางเดินขึ้นแหลมพรมเทพ ไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่นิด ก็คนตัวเล็กในอ้อมกอดเขาเบาอย่างกับปุยนุ่น แปลกใจเหมือนกันทั้งที่น้ำซุปกินข้าวก็เยอะ ขนมก็เยอะ โดยเฉพาะพวกเค้ก คุ้กกี้ ก็ไม่ยักจะอ้วนขึ้น เมียเขาเป็นโรคหรือเปล่าว่ะ

“ถึงแล้วครับเจ้าหญิง......” ร่างสูงค่อยๆวางร่างบางลงบนพื้นอย่างช้าๆ สิ่งที่แรกที่กระทบสายตาของร่างบางก็คือ นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมากันเป็นคู่ๆ และทุกคู่ก็หันมามองที่เขากับลีโอเป็นตาเดียว

“ลีโอเขามองอะไรกันน่ะ” ร่างบางกระตุกชายเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของลีโออย่างอายๆ ตอนนี้ยังไม่มีคนหันหน้าไปเลย และนั่นก็ทำให้ร่างบางยิ่งเกร็งไปใหญ่

“ก็เมียเจ้าพ่อน่ารัก ทุกคนก็มองอีหนูเป็นธรรมดา ไม่มองซิแปลก แต่ถ้ามองนานเกินไปก็มีเรื่องได้เหมือนกันนะ”   ร่างสูงตอบเสียงเย็นแล้วโอบไหล่บางไปทางที่นั่งที่ทำไว้สำหรับบริการนักท่องเที่ยว

“เมื่อไรส้มยักษ์จะขึ้นล่ะลีโอ”  คนตัวเล็กยืนขึ้นแล้วหันหน้าเข้าสู่ทะเลทิศตะวันออก เพื่อมองหาผลส้มยักษ์หรือดวงอาทิตย์  

ร่างสูงจึงลุกขึ้นตามแล้วเดินมาซ้อนด้านหลัง แขนล่ำสันโอบเอวบางเอาไว้อย่างต้องการถ่ายทอดความอบอุ่นไปสู่คนตัวเล็ก ลมทะเลตอนเช้าเป็นอะไรที่เย็นและสบายมากๆ

“เดี๋ยวมันก็ขึ้นมา”  ริมฝีปากหนาพึมพำตรงใบหูบางของคนตัวเล็ก มือบางสวยของน้ำซุปกุมมือหนาที่พันอยู่ตรงรอบเอวของตนเองเอาไว้ เพื่อสื่อให้คนตัวสูงได้ว่ารู้ โลกทั้งใบของร่างบางนั้นเป็นของลีโอคนเดียว

“เอ๊ะ!!”  มือบางสัมผัสถึงความเย็นของวัตถุบริเวณข้อมือด้านขวาของตัวเอง และมือยกแขนตัวเองขึ้นมาดู ก็พบกับสร้อยข้อมือที่เจียระไนเป็นรูปหยดน้ำอย่างสวยงาม  

เสียงอาทิตย์ที่เริ่มพ้นขอบฟ้ามากระทบกับตัวสร้อยอย่างเหมาะเจาะ ดวงตากลมโตไม่ได้สนใจเจ้าส้มยักษ์ที่ค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นน้ำเลยซักนิด เพราะตอนนี้สิ่งที่อยู่ในสายตาของน้ำซุปมีแต่ลีโอเท่านั้น

“ครบรอบ 4 ปีที่เราพบกัน จำได้หรือเปล่าว่าวันนี้เมื่อ 4ปีที่แล้วน้ำซุปบาดเจ็บเพราะใคร”

“................................”  ร่างบางยังคงเงียบเพื่อฟังร่างสูงพูดต่อไป ริมฝีปากบางเม้นเข้าหากันอย่างสกัดกั้นเสียงสะอื้น ที่อันแน่นอยู่ในลำคอ

“น้ำซุปอาจจะลืมแต่สำหรับลีโอแล้วไม่เคยลืมเลย ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้น้ำซุปมาเจอกับลีโอ ลีโอไม่เคยเสียใจเลยซักนิดที่ได้มาใช้ชีวิตคู่กับน้ำซุป ขอบคุณน้ำซุปที่ทนกับคนๆนี้ คนที่ขี้หึง ขี้หวง แต่ที่ลีโอทำทุกอย่างลงไป ......เพราะลีโอรักน้ำซุป”

“ฮึก...ซุป จะ..ไม่ ระ..ร้อง ฮึก..”  ร่างบางพูดพลาง สะอื้นพลางๆ ปากบอกว่าจะไม่ร้อง แต่น้ำตาแห่งความดีใจและปลื้มใจก็ไหลลงมาจากดวงตากลมสวยนั่น

“ครับ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง หันไปดูซิที่รัก ว่าโลกของเราสวยงามแค่ไหน”  มือหนาดันร่างบางให้หันหน้าออกไปทางทะเลทิศที่ดวงอาทิตย์กำลังโผล่พ้นขึ้นสู่ผิวน้ำ ทีละนิดๆ

“ขอบคุณลีโอเหมือนกันที่ทำให้คนธรรมดาอย่างน้ำซุปมีความสุขขนาดนี้ ขอโทษที่ไม่เคยซื้อของขวัญให้เลย แต่สิ่งที่จะให้แทนของขวัญก็คือความรัก สำหรับน้ำซุปแล้วความรู้สึกที่มีต่อลีโอนั่นมันมีมากเกินกว่าคำว่ารักจริงๆ”  

“ยิ่งกว่ารัก.......เพราะลีโอเป็นโลกทั้งใบของน้ำซุป”  

ทั้งสองยืนมองดวงอาทิตย์ขึ้นสู่ขอบฟ้าอย่างช้าๆ วงแขนแข็งแรงกอดรัดคนรักไว้อย่างห่วงแหน ริมฝีปากหนากดจูบลงบนกลุ่มผมหอมกรุ่นของร่างบางอย่างรักใคร่ คนตัวเล็กก็กุมมือหนาที่ประสานเอาไว้ตรงหน้าท้องด้วยความรักเช่นกัน

ธรรมชาติสร้างสิ่งที่สวยงามขึ้นมามากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือ ความรัก ไม่มีใครรู้ว่า “รัก” เกิดขึ้นที่ไหนเป็นที่แรก ไม่มีใครรู้ว่าคำๆนี้ใครเป็นคิดขึ้นเป็นคนแรก แต่ “รัก” ก็มีอยู่ทุกมุมโลก “รัก” มีหลายรูปแบบ  รักที่พร้อมจะเสียสละ รักเห็นแก่ตัว รักอย่างเทิดทูนบูชา รักด้วยความเคารพ

แต่สำหรับผมกับน้ำซุปนั้น รักด้วยใจ ใช้ใจรัก หากใช้สมองในการตัดสินว่ารักนั้นเป็นอย่างไร คำว่าความสุขคงอยู่ห่างไกลเขาเป็นแน่ๆ เมื่อก่อนเขาเคยมองความรักเป็นแค่เรื่องตลก รักเป็นเรื่องไร้สาระ หาหลักความจริงไม่ได้ ทุกคนที่เข้าหาเขามีแต่คนที่รัก “เงิน” เขาเท่านั้น แต่สำหรับน้ำซุปแล้ว เขาอยากจะวิ่งหนีผมตั้งแต่แรกเจอ เขาทำให้ผมได้รู้ว่า การที่ถูกรักและได้รักนั้นเป็นอย่างไร

มือหนาค่อยๆพลิกตัวคนรักให้หันมาทางตน แสงอาทิตย์อ่อนๆ ที่ตกกระทบเสี้ยวหน้าหวนของน้ำซุปนั้นยิ่งทำให้คนๆนี้สวยหวานยิ่งขึ้นไปอีก ดวงตากลมหวานที่เมื่อสะท้อนเสียงส้มอ่อนยิ่งดูหวานและนุ่มนวลไปอีก

ริมฝีปากหนาค่อยๆกดลงบนริมฝีปากบางของคนด้านล่าง ร่างสูงบดจูบไปเรื่อยๆอย่างอ่อนหวาน จูบที่ยังไม่ลึกซึ้งยิ่งทำให้บรรยากาศรอบด้านของคนสองคนหวานขึ้นไปอีก  มือหนาประคองใบหน้าหวานของคนรักเอาไว้ เพื่อให้คนตัวเล็กได้รับจูบของเขาอย่างถนัดถนี่

ในที่สุดลิ้นเรียวของลีโอก็ค่อยๆดุนริมฝีปากบางของน้ำซุปให้แยกออกจากกัน เมื่อทำสำเร็จร่างสูงก็ส่งลิ้นเข้าไปทักทายกับลิ้นเล็กของน้ำซุป เมื่อพบเจอกับบ่อน้ำหวานในโพรงปากของน้ำซุปแล้ว ลีโอก็ดื่มกินอย่างหิวกระหายทันที จูบที่นุ่มนวลเริ่มที่จะเร่าร้อนขึ้น มือบางยกขึ้นโอบรอบคอของลีโอไว้เพื่อประคองตนเอง จนในที่สุด ริมฝีปากหนาก็ปล่อยให้ริมฝีปากของคนตัวเล็กเป็นอิสระ

“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”  

“อรุณสวัสดิ์เช่นกันที่รัก”


.
.
.
.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ในที่สุดตอนหวานระดับโอลิมปิกก็จบลงอย่างโอลิมปิกเช่นกัน ฮ่าๆ

ปล. 1...........ฮิ้ววววววว++++++++++  ทุกคน น้องหมวยกลับมาแล้วววว  หลังจากที่หนีหายไปสอบอย่างทรหดมาประมาณ 3 วัน ซึ่งก็คือวันที่ 6-7-8 ที่ผ่านมา  ข้อสอบยากมากกกกกกๆๆ  ซึ่งหมวยก็เก่งใช้เวลาทำแค่ 20 นาทีแล้วก็นอน ( หลักการเดามั่ว)  ฮ่าๆ อย่าลอกเลียนแบบนะ


ป.ล. 2 ..........คนอ่านเป็นไงบ้างเอ่ย ยังสบายดีหรือเปล่า ขอบอกว่าที่โคราชเริ่มอากาศเย็นๆแล้วล่ะ แต่ก็ยังไม่ค่อยหนาวเท่าไร รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ฝากเม้นนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ คนไหนแฟนคลับก็อย่าลืม กด+ให้นะคะ ( พลีส!!!!!!) แต่งด้วยใจไม่หวังผลตอบแทน แค่อยากได้เม้นซักนิดซักหน่อย เพื่อเป็นกำลังใจในการคิดพ็อตเรื่องดีๆ มาให้ทุกคนได้อ่านกัน    

จุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ รักคนอ่านอีกแล้ว

[pinkky_kiku]

อยากเห็นน้ำซุป ปะทะ นังนีเบลล์
ยังไงลีโอก็เข้าข้างอีหนูอยู่แล้ว
แต่ว่านะ ลีโอน่าจะบอกให้อีหนูฟังนะว่ามันเป็นมายังไง
ไม่ใช่มาปิดแบบนี้อ่ะ เด๋วจะแย่

[boylove_yj]

 

โย้ววววววววววววววววววววววววววววววว

เม้นซักนิด ซักหนอ่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

[VICTORY]

อยากจะไปดูพระอาทิตขึ้น วันนี้จิงๆเลยย
จะได้เจอน้ำซุปกับลีโอ ฮ่าๆ 

[kinjikung]

หวานนนนนนนนมากเจ้าพ่อกับอีหนู
คนอ่านเป็นเบาหวานไปแล้วค่าาาาาาาาา 

[naneku]

โอ้ยยยย หวานนน

อิจฉาาาาาาา

อ๊ากกกกกกกก

[arjinn]

ได้แต่ตามอ่าน ไม่เคยเมนต์ แหะ แหะ แลดูแย่จัง!!

แต่วันนี้อยากบอกแค่ว่า เขียนได้ดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณนะ  

[DEMON3132]

หวานจนน่าอิจฉา ส่วนน้ำซุปก็ดุและเอาจริงจนน่ากลัว ลีโอก็หึง หวง ห่วงเมีย
จนน่ากลัวอีกเช่นกัน แต่พอมาผสมกันกลับเป็นสัดส่วนที่ลงตัวและเป็นนิยาย
ที่น่าอ่านมากมาย ไม่ว่าจะกี่สิบเบลล์ก็สู้หนึ่งน้ำซุปไม่ได้หรอก ใช่มะลีโอ
แต่ก็กลัวความไม่แน่นอน ลีโอชอบปิดบังไม่พูดความจริงกับน้ำซุป หากรู้
เรื่องเข้ามีงานเข้า และงานช้างแน่นอนเลย ....

[hahn]

ตอนนี้หวานแหว๋ว ตอนหน้า ปะทะนังมาร ใช่ป่ะ

[nemesis]

หวานมากกกมาต่อไวๆๆนะ

[-Otto-]

หวานจนน้ำตาลอายแล้วนะคู่นี้

[wikichan]

แบบว่า.....เต็มที่เลย กับที่หายไป
แกแต่งได้เนอะ...มันน่ารักดี คิดได้ไงคะเนี่ย? *3*

อ่านซะอิ่ม 5555
ในที่สุดเทอก้ผ่าน วันที่หนักหน่วงแล้ว ประกาศผล เมื่อไหร่นิ่?
ลุ้น จังฮะ
แล้วจะรอนะฮะ....

[kokikung]

ชะนีโผล่มาอีกและ

กลัวน้ำซุป

น้ำซุปจัดการให้หนักไปเลย

เจ้าพ่อโดนแน่ๆๆงานนี้

แต่โรแมานติกไปไหนนน

บอกรักกันแบบนี้ไม่ไหวอยากบ้างเหะ

[MaeMoo]

หวานนนน แบบนี้

+1 ให้น้องหมวยเลยจ้า

ทั้งคู่น่ารักมากเลย
รักด้วยใจ..ทั้งหมด

[kitty]

 

[tuek]

หวานกันจริงๆๆอิจฉาจังเลย
+1 นะคะ

[TanyaPuech]

เด๋วนี้นิยายเรื่องอื่นมาม่ากันจนปวดหัว  แต่พออ่านเรื่องนี้ยิ้มจนปากจะฉีก 55 หายเครียดจากเรื่องอื่นเลย  หวังว่าจะรักษาความน่ารักแบบนี้เอาไว้  ห้ามมาม่าจร๊ะ

[boylove_yj]

ถึงคนอ่านที่น่ารัก

คุณต้องการเห็นนางเอก สู้คน หรือว่าเจ้าน้ำตา ( หึหึ )


อีกข้อ

อยากอ่านดราม่าแบบเลือดตกยางออก น้ำตาท่วมจอหรือเปล่า  ( หึหึ )

ฮ่าๆ

แวะมาให้ตกใจเล่นๆ

เดี๋ยวพอหมวยเอามาอัพ แล้วจะอ่านจนช๊อกไปเลย