//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 28/1
.....................
“พีเสือครับ” ผมกรอกเสียงไปเมื่อปลายสายรับ
“ว่าไงครับน้องบอย โทรหาพี่ รอพี่ไม่ไหวหรอ นี่ยังไม่ถึงเวลานัดเลย” เสียงพี่เสือหัวเราะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรให้หนักใจ ผมคงจะหัวเราะไปกับพี่เสือ
“เอ่อ พี่เสือครับผมขอโทษครับ วันนี้ผมคงจะไปไม่ได้แล้วล่ะครับ คือว่า เอ่อ พอดีบอยไม่ค่อยสบายอ่ะครับ” ผมพูดไปอย่างอ้ำอึ้งๆ กับสิ่งที่ผมต้องการบอก
“ครับ ไม่เป็นไร แต่บอยไม่สบายมากรึปล่าวครับ ให้พี่ไปรับไหม” พี่เสือถามกลับมาด้วยเสียงที่เป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอกครับ รบกวนปล่าวๆ พอดีบอยให้รถที่บ้านเค้ามรับนะครับ บอยแค่เวียนหัวเฉยๆ เอง” ผมตอบกลับไป
“แล้วนี่ทานยารึยังครับ” พี่เสือพูดออกมาด้วยเสียงจริงจัง ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
“ทานแล้วครับ เอ่อ คือว่าพี่เสือครับแค่นี้ก่อนนะครับ” ผมต้องตัดบทสนทนา เมื่อเพิ่งสังเกตุเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ครับ พี่ไม่รบกวนแล้ว นอนพักเยอะๆ ล่ะจะได้หายไวๆ” พี่เสือลาผมสองสามคำก่อนจะวางสายไป
“หึ เป็นห่วงกันจริง” เมื่อวางสายเสร็จเสียงของคนข้างๆ ที่ฟังบทสนทนาของผมกับพี่เสือตั้งแต่ต้นจนจบ ก็พูดขึ้น
“แค่นี้ใช่มั้ยทีต้องการ” ผมพูดอกไป เมื่อผมโทรไปยกเลิกนัดกับพี่เสือตามที่เอกต้องการ
“มันก็ไม่ทั้งหมดหรอก” เอกสะแหยะยิ้มพร้อมกับยืนหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ผมหลับตาปี๋ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอลืมตาขึ้นก็เห็นรอยยิ้มอย่างผู้ชนะของคนตรงหน้า
“หึ จำเอาไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับมันอีก ถ้าไม่อยากเจอแบบนี้อีก”
“ทำไมหึงรึไง” ผมย้อนกลับไป
“อย่างหลงตัวเองไปหน่อยเลย ก็แค่ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร” เอกตอบกลับมา ด้วยคำพูดแทงใจ
“ที่แท้ก็หมาหวงก้าง” เป็นครั้งแรกที่ผมด่าเอก แต่ในเมื่อดูถูกกันมาก คนเรามันก็มีขีดสุดเหมือนกัน ขีดสุดของความเป็นคน
“รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ไปร่านที่ไหน” เอกพูดอกมา พร้อมกับมือจับที่ปลายคาง
“หึ ถ้าคนมันจะร่าน ถึงยังไงมันก็จะร่าน” ผมตอบเอกกลับไป พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา อย่างคนชนะ
“ทำอะไรก็ระวังมั่งล่ะ อย่าให้ผัวจับได้ละกัน” พูดจบเอกตบที่ใบหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
. .. ......
“ตรงเวลาดีนี่” เสียงเอกทักขึ้น เมื่อผมมานั่งรอที่ซุ้มหลังเลิกเรียน หลังจากที่ผมแยกกลับเอกเมื่อตอนกลางวัน ผมก็ขึ้นเรียนตามปกติ ก็มีคนถามว่าหายไปไหน ผมบอกว่าผมไม่ค่อยสบายเท่าไหร่เลยไปนอนห้องพยาบาลมา ก็ไม่มีคนถามอะไรคงก็คงจะเห็นจากสภาพผมนะครับ
“…” ผมเงียบไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง ไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรอีก
“ทำไมอยู่กับผัวไม่มีความสุขหรือไง”เอกพูดออกมาอีก แต่ผมก็ยังเงียบไม่พูดอะไร เล่นสงครามประสาท
“คงอยากไปกับไอหม่อนั่นล่ะสิ” เอกพูดออกมาไม่เลิก ทำไมกันนะ ถึงดูถูกกันไม่จบไม่สิ้น ทั้งที่บอกว่าไม่ชอบ พยายามตัวออกห่างแล้ว ลืมแล้ว แล้วมายุ่งกันอีกทำไม
“ใช่ อยากไป” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงประชด
“รักมันมากล่ะสิ”
“ใช่ อย่างน้อยเค้าก็ไม่เคยทำให้เสียใจ” ผมพูดตามที่คิด ทำให้เอกถึงกับนิ่ง
“จะไปไหนก็ไปสักทีสิ” ผมพูดตัดบท ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ผมลุกขึ้นเดินนำหน้าออกไป เพราะเบื่อกับคำพูดที่เสียดแทงใจเต็มที
ดูเอกไม่พอใจเท่าที่ผมแต่ก็ยอมเดินตามมาแต่โดยดี ระหว่างที่เดินมาเอกและผมก็ต่างเงียบ ผมเดินมาถึงรถที่จอดอยู่ ซึ่งผมจำได้ว่าเป็นรถเอก ผมกำลังจะเดืนไปขึ้นรถ แต่เอกก็รั้งมือผมไว้ก่อน
"..." เอกไม่พูดอะไร ยืนจ้องผมอยู่เฉยๆ ตอนนี้แววตาของเอกดูจะเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่สิ คงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกมั้ง ผมมองเอง เชิงถามว่ามีอะไร
แต่ก่อนทีจะได้พูดหรือมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“เอกค่ะฟ้ากลับด้วยนะค่ะ”
...
..
.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] 0*o/#^((&=+\;l P ช่วงนีเครียดๆ มืดแปดด้านไปหมด เครียดแบบไม่ได้กินได้นอนเลยทีเดียว T^T 
สั้นไปอีกแล้วอย่าว่ากันนะ ถ้าหายเครียดเมื่อไหร่จะจัดแบบยาวให้ ตอนนี้เรื่องกำลังจะดำดิ่งลงหลืบดำอีกครั้ง ขัดกับตอนที่แล้วเลยเน้อ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคับ รักทุกคนจร้า 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
