//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
พิเศษ 2 แทรคำขอบคุณ (เจมส์-มาร์ค)
.....................
.....................
ย้อนไป 1 เดือนก่อนเหตุการณ์แก้แค้นยัยฟ้า
“ไม่เอานะ!”
“ไอบ้ามันเย็นนะเว้ย” เสียงของผมเองหลังจากไอพี่มาร์คมันแกล้งเอาน้ำแข็ง มาใส่เสื้อผม เล่นอะไรพิศเลนจริง
หลังจากที่เรื่องของผมลงตัวอย่างน่าประหลาด ดูความสุขมันจะมีมากเกิน หลังจากที่ชีวิตของผมนั้นต้องผ่านมาเจออุปสรรคนานับการ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลก็ไอพี่มาร์คนั่นแหละ ตั้งแต่เจอกันนะมันโหดกับผมมาตลอด ด่าทอเวลาเจอหน้า โดนมันข่มขืนมั่งเหอๆ ช่างแสนสาหัส แต่สุดท้ายแล้วก็ดีใจที่ได้เจอไอพี่มาร์คนะ ถึงมันจะเป็นไอแก่โหดก็เถอะ แต่ถ้าถามว่าหากจะย้อนเวลาจะกลับไปแก้ไขอะไรไหม ผมว่าไม่นะ เพราะมันเหมือนเป็นอุปสรรคที่สวรรค์บันดารให้มาทดสอบเรา ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก
บางที่ผมก็อยากให้มันสาดิสกับผมแบบนั้นนะ
ผมคิดว่า..เอ่อ...ผมชอบอ่ะ อิอิ
จากคนที่เกลียดกันสุดๆ จนกลายมาเป็นสถานะผัวเมียนี่มัน ประหลาดนะผมว่าเหอะ คิดถึงเรื่องเก่าแล้วน่าขำ
“ยิ้มอะไร” นั่นโหดจริง ยิ้มก็ไม่ได้ น้องเจมส์จะบ้าตาย
“ยิ้มให้ใคร” นั่งไงเอาอีกแล้วจะบ้าตาย หึงไม่เข้าเรื่อง ไอพี่มาร์คบ้า
“เปล่า?” ผมพูดให้เสียงสูง เหมือนโกหก ผมชอบให้มันหึงอ่า ฮ่าๆ ผมคงจะโรคจิตแล้วมั้งเนี่ย
ผมเล่นมากไปหรือเปล่า มันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเลยน่ะ แอบขำเวลามันโกรธแก้มไอพี่มาร์คมันน่าหยิกจริง เหอะๆ ตลกเป็นบ้า
“ใคร…พี่ถามว่าใคร!....ไอนู้นใช่มั้ย” มันถามผมก่อนจะหันไปมองทางกลุ่มเด็กช่าง ที่ผมส่งยิ้มตอบกลับไปให้คนหนึ่ง ในกลุ่มนั้น ก็มันเป็นมารยาทก็แค่นั้น เขายิ้มมาเราก็ยิ้มตอบ
มารยาทไทยเคยได้ยินไหม
แต่ปัญหาเกิดครั้ง ไอพี่มาร์คแสนโหดมันดันเดินไปทางเด็กกลุ่มนั้น เห้ยอย่านะเว้ยไอพี่มาร์ค
ไม่ได้อยากห้ามอะไรหรอก ผู้ชายต่อยกันเพื่อแย่งเรามันช่างมีค่าเสียจริง แต่เห้ยนั่นมันเด็กช่างนะ แถมสามรุมหนึงอีกต่างหาก คิดถึงสภาพคำเดียว
เดี้ยง
“อย่านะ” ผมพยามยามรั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายไป ผมเลยรีบเดินเข้าไป
“มึงยิ้มให้แฟนกรูไหม” ไอพี่มาร์คทำเสียงโหดใส่ไอเด็คช่าง
“อ่าวมีแฟนแล้วหรอไม่ยักรู้” ไอคนที่ยิ้มให้ผม มันถามพร้อมยักคิ้วอย่างกวนตีน ว่าไปมันก็หล่อดีนะ ผัวเผลอแล้วเจอกันได้ไหม
“กรูนี่แหละผัวมัน มึงอย่ามายุ่งกับคนของกรู” ไอพี่มาร์คขู่เสียงโหด
“พอเหอะไอพี่มาร์คเขาไม่ได้มาจีบเจมส์นะแค่ยิ้มให้เฉยๆเอง” ผมรีบหามศึกก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้
“ยิ้มก็ไม่ได้..มึงก็อีกตัวดันไปยิ้มให้เขาอีก..มีผัวคนเดียวไม่พอหรือไง” อ่าวโดนซ่ะงั้น
“ส่วนมึงจำไว้อย่ามายุ่งกับเมียกรู..ไปกลับ” ไอพี่มาร์คมันชี้น้าด่า เด็กชู้..เอ้ยช่าง ก่อนจะลากผมเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน” ไอหล่อมันห้ามไว้ก่อน เห้ยก็เคลียกันจบแล้วก็จบๆไปดิว่ะ มึงจะไรอีก
“ไม” ไอพี่มาร์คถามเสียงห้วน
“เด็กช่างอย่างกรูใครหยามไม่ได้เว้ย...งั้นเอาอย่างนี้มึงมาดวลกับกรูตัวตัวป่าว” ไอหล่อพูดถ้า ดูอารมณ์ขึ้นจากการที่อยู่ดีก็มีคนมาด่าเหมือนกัน
“เออ..ก็มาดินึกว่ามึงไม่ถ้ากรูแระ” ไปพี่มาร์คพูดหน้าตาย
“เออ...ก็ดีเหมือนกันกรูจะได้แก้แค้นมึงที่แย่งเด็กกรู..ถ้ามึงแพ้กูขอเมียมึงไปแก้ขัดว่ะ” เฮ้ย อะไรยังไง ไอพี่มาร์คจะแย่งเมียมึง และมึงจะเอากรูไปแก้ขัด ไอไรยังไงเห้อ นี้ไอสองคนนี้มันเป็นเพื่อนครูอริกันหรอ ผมมองตาของไอมาร์คและไปหรอที่เห็น กระแสไฟฟ้าเปรี้ยงๆ แวบผ่าน
“พวกมึงถอยไป” ไอหล่อ หันไปบอกพวกสมุนมันให้ถอยไป
ไอพี่มาร์คกับไอหล่อยืนอยู่กลางวงที่มีผมและ ไอพวกสมุนยืนล้อมวง
“มึงเปลี่ยนใจทันนะเว้ยไอดิน” ไอมาร์คพูดอย่างดูถูก เอ้าไอหล่อชื่อว่าไอดิน เอ๊ะ! อ่าวพวกมึงรู้จักกันเหรอ เออตามคาดเปะ
“เออกรูเอาแน่ไอสัตมาเลย” ทั้งสองทำท่าจะชกกัน โดยยังไม่มีใครเลิกซ่ะก่อน สุดท้ายไอดินมันเริ่มก่อน แล้วไอพี่มาร์คก็หลบหมัดได้อย่างว่องไว้ ไอพี่มาร์คเตรียมท่าจะชก แต่ไอเหี๊ยสองตัวสมุนมัน ดันเข้ามาจับไอพี่มาร์คล็อค
“ฮ่าๆมึงคิดหรอว่ากรูจะชกมึงตัวต่อตัว..ชกกับมึงกรูก็แพ้โว้ย..พวกมึงจับมันให้แน่น..น่าสนุกว่า ฮ่าๆอยู่ดีๆมึงก็เข้ามาหาเรื่องกรูเอง โดยที่กรูไม่ต้องไปเสียเวลามาตามมึง..เห้ยพวกมึง...แถมได้เด็กมาจิ้มฟรีอีก..สะใจโว้ย ฮ่าๆ” ไอเชี๊ยดินหล่อแต่ชั่ว มันพวกอย่างชั่วร้าย เหมือนตัวร้ายในหนัง
“เห้ยมึงอย่าทำไรพี่มาร์คนะ” ผมพูดแล้วจะเดินเข้าไปช่วยพี่มาร์ค แต่ต้องหยุดชะงัก เพราะไอพวกนั้นมันเอามีดขึ้นมาขู่ก่อน
“อย่าดีกว่าน้องน่ารัก..พีอยากได้น้องเป็นๆ ดีกว่า” ไอเหี๊ยดินพูด
“มึงมันหมาหมู่ไอสัตว์ถุย” ไอพี่มาร์คมันพูดก่อนจะ ถุยไปทางไอเชี๊ยดิน ดูมันโกรธเอมากๆ
“มึงอย่างตายนักใช่มั้ย” มันสบถเสียงดัง หลังจากมันต่อยพี่มาร์คไปหนึ่ง
“ล..เลือด” ผมเห็นเลือดก็ร้องออกมาทันที พี่มาร์คส่งสายตามาทางผมประมาณว่าให้ผมหาทางหนีเอาตัวรอด แต่ไม่ยังไงผมก็ไม่ทิ้งพี่มาร์คเด็จขาด
ถึงจะตายก็ตายด้วยกันไม่ไปไหนทั้งสิ้น
“กรูไม่กลัวมึงหรอกสัต...แน่จริงมึงก็ปล่อยเมียกรูไปดิ..สัต..แล้วมึงค่อยฆ่ากรู” ไอพี่มาร์คพูดจ้องหน้าไอดินเขม่ง
“หึหึ...กรูช่างเวททนามึงเสียจริงว่ะไอมาร์ค...กรูก็ไม่ได้จับขามันไว้นิว่ะ...ถ้ามันจะหนีมันก็ไปนานแล้ว...แต่แสดงว่ามันรักมึงเมียมึงถึงไม่ทิ้งมึงไป...ซึ่งกรูอิจฉา...กรูอยากได้...แต่เอาเป็นว่ากรูใจดีให้กรูเป็นผัวมันคนเดียวก็พอว่ะ..ก็เพราะว่ะกรูก็หลงเสน่ห์เมียมึงเหมือนกัน...ตอนแรกที่กรูไม่เห็นมึงกรูก็ว่าจะเข้าไปจีบอยู่ว่ะ...ถึงมันจะเป็นของต่อจากมึงแต่แต่ก็อยากได้เป็นของกรู” มันพูดหน้าตายแววจริงจัง เหอะๆแต่เสียใจกรูมีพี่มาร์คคนเดียว ถึงไม่มีพี่มาร์คแล้วเจมส์คนนี้ก็จะขอกัดลิ้นตัวเองตายตามไป
“กรูไม่ยอม” ไอพี่มาร์คพูดทั้งที่เลือดยังไหลที่ข้างปาก เห็นรอยช้ำๆขึ้นมานิดๆคงเจ็บสิท่า
“เหอะ...กรูว่าตอนนี้มึงไม่ได้อยู่ในสถานะที่มีสิทธ์ตัดสินใจว่ะ” ไอดินพูด
“มึงมีไรสั่งเสียก่อนที่มึงจะตายมั้ย” ไอดินถาม ตอนนี้น้ำตาผมไหลแล้ว
“กรูขอให้มึงปล่อยเมียกรูไป” ไอพี่มาร์คขอร้องมันทำไมไอคนเลวแบบนี้
“คนอย่างมึงขอร้องเป็นด้วยหรอว่ะ...หึหึ..เมียคนนี้คงดีจริงๆมึงถึงขอร้องกรูได้..แต่กรูก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่..แต่กรูสัญญาว่ากรูจะดูแลเมียมึงให้ดีที่สุดให้ร้องครางใต้ร่างกรูทั้งคืน” พอมันพูดจบ พี่มาร์คก็พยามดิ้น ให้หลุดเพื่อที่จะกระโจนไปใส่ขนข้างหน้า
“มึงปล่อยพี่มาร์คไปเหอะ...มึงอยากได้ตัวกรูมึงก็เอาไป” ผมพูดบทนางเอก ผมยอมทุกอย่าง เพื่อไม่ให้มาร์คเป็นอะไร ยอมได้แม้ตัว
“อย่านะเจมส์พี่ขอหนีไปซ่ะ” ไอพี่มาร์คพูด ผมแอบเห็นตาของ ไอพี่มาร์คมันแดงด้วย แต่ผผมไม่ไปหรอก ผมจะอยู่ใกล้คนที่ผมรัก
“ไม่เจมส์ไม่ไป...ฮึก...เจมส์จะอยู่ที่นี่กับ..พี่มาร์ค..อึก” ผมร้องไห้ออกมากลั้นไม่อยู่แล้ว
“รักกันดีจริง..หึ..แต่น้องเจมส์ก็จะไม่ได้รักมันอีกแล้วหละ..ดูผัวน้องตายนะครับ” พูดจบมันไอสัตดิน ก็จับมีดก่อนที่จะพุ่งไป
“ม่ายยยยย…”
ฉึกกกก!!
มีดแทงลงมาที่ผม คุรอ่านไม่ผิดหรอมัน แทงมาที่ผมจิง รู้สึกสึกได้ใจความเจ็บที่แว๊บมาออกชาๆเสียด้วยซ้ำ
“เฮ้ย!!”
“เจมส์!!”
.
.
.
.
.
.
“เห้ย..หยุด! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”
“เฮ้ยลูกพี่..ตำรวจมา”
“อ้าวจะอยู่ทำบื่ออะไร...จะให้พ่อมึงมาจับหรืออย่างไร..หนีสิโว้ยยย!”
หลังจากที่ได้ยินเสียงตำรวจมาพวกไอดินก็วิ่งกระเจิงไป ขอบคุณสววรค์จริงๆ หลังจากที่มันไอดินจะแทงไอพี่มาร์คผมนี่แหละใช่ร่างของผมบังไว้แทน
“เจมส์..อึก..อย่าเป็นไรไปนะ..พี่อยู่นี่” พี่มาร์คบอกพรางรูปหัวผม เพื่อปอบ
“เจมส์รักพี่นะ..รักมากที่สุด..อึก” น้ำตาของไอพี่มาร์คล่วงลงมา ของผมก็ไม่แพ้กัน อกของพี่มาร์คช่างอุ่นเหลือเกินมันช่างแสนอบอุ่น เหมือนเดิม
“จำไว้นะ..ว่าเจมรักพี่”
ผมพูดแค่แค่นั้นเบาๆ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะดับวูบไป
บางสิ่งที่ไม่รับรู้ และไม่มีวันรู้ ก็ลากเราไป
จากโลกนี้
ชั่วนิรันดร์
เฮ้ยไมเรายังไม่ตายว่ะ
เดี๋ยวถูกแทงมันต้องตายดิ
รอสักครู่ๆ เห้ยยังไม่ตายจริง
ผมค่อยลืมตาขึ้นมองคนที่จองผมอยู่นานแล้ว
“จะเล่นละครอีกนานไหม?” ไอพี่มาร์คมันถาม
“ก็จักให้ซึ้ง” ผมตอบ
“นี่จะให้พี่บ้าตายหรือไง” ไอพี่มาร์คมันพูดพรางรูปหัวผมเบาๆ
“ที่หลังอย่าทำบ้าๆนั่นอีกเข้าใจไหม” ไอพี่มาร์คพูดเสียงสั่น ทำให้ผมต้องยิ้นไปจับมือพี่มาร์คไว้ กำเอาไว้หลวม พี่มาร์คก็ทำทำเช่นเดียวกัน
“ก็เจมส์รักพี่นี้จะยอมตายแทนพี่” ผมทำเสียงจ๋อยๆ
“แล้วถ้าเจมส์ตายไปพี่จะทำไง” พี่มาร์คพูดกำมือผมแน่นขึ้น แต่ก็ไม่เจ็บ แต่ให้รับรู้
“เจมส์ก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่” ผมบอก
“เห้ออ..” พี่มาร์คถอนหายใจ
“อย่าโกรธเจมส์เลยนะ” ผมบอก ลืบมือพี่มาร์คเบาๆ เป็นเชิองอ้อน
“พี่ไม่ได้โกรธเจมส์...แต่พี่โกรธตัวเองที่ดูแลคนที่พี่รักเอาไว้ไม่ได้” พี่มาร์คพูดเสียงเศร้า
“ไม่ใช่ความผิดของพี่หรอก” ผมบอก
“พี่ผิด ถ้าพี่ไม่ใจร้อน ถ้าพี่ไม่วู้วามเอาอารมณ์เป็นหลักก็คงไม่เกิดเรื่อง” พี่มาร์คโทษตัวเอง
“อย่าโทษตัวเองเลย”
“ไม่ได้หรอกถ้าหากพี่เชื่อเจมส์..พี่ห่วง...พ” ยังไม่ทันที่พี่มาร์คพูดจบผมก็ยื่นหน้าไปจูบพี่มาร์คก่อน ไม่อยากให้โทษตัวเองอีก ไม่มีความผิด ไม่ใช่ความผิดของใคร มันเป็นแค่อุปสรรคที่เราต้องฝ่าไปก็เท่านั้น
ขอแค่วันนี้ยังไม่เรา
และผมยังอยู่ใกล้มาร์ค
มันคือ ปฎิหาร ปฎิหารแห่งรัก
วันนี้ผมจูบกับพี่มาร์คมันก็ไม่ใช่เรื่องประหลาดที่ผัวเมียจะจูบกัน
แต่มันแปลกที่รสจูบที่มันเค็นปนหวาน
ที่ไม่รู้แน่ว่ามันมาจากน้ำตาของใคร
หลังจากที่ปอบกันนาน พี่มาร์คก็พาผมไปโรงหมอ แผลที่โดนแทงก็โนแค่เฉี่ยวๆ แขนไป ไม่นานแผลก็ผสานแห้งสนิท และก็บ้านได้
“เจมส์ครับ” ไอพี่มาร์คมันสกิตเบาๆ ผมรู้ทันที
“เจมส์เพิ่งโดนแทงเองนะ” ผมพูดเบา ใจก็อืมอยาก
“แผลนิดเดียวเอง..พี่สัญญาว่าทำไม่เจ็บ..เจ็บแล้วเลิก นะครับ” ไอพี่มาร์คสาบานเป็นลูกเสือสำรองจนผมหลุดขำ
“นะครับคนดีของพี่” ผมไม่ตอบ
“ไม่ตอบถือว่าตกลงนะ” พูดไม่ทันขาดคำไอพี่มาร์คก็ขยุ่มผมทันที
“ฮึย..เค้าป่วยอยู่นะ” สุดท้ายผมก็ยอมอีกจนได้
.
.
.
“เจมส์เจ็บ..อือ” ผมร้อง
“เจ็บแผลหรอครับ” ไอพี่มาร์คถามด้วยความเป็นห่วง
“ป่าวเจ็บตรงนั้น” ผมชี้ไปทางเข้า
“งั้นเราต่อกันเลย” เอ้าไหงเจ็บแล้วจะเลิกไง เค้าเจ็บนะไอพี่มาร์คบ้า
“แต่เจมส์เจ็บนะ” ผมบอก
“พี่บอกว่าเจ็บแผลไงครับ” พี่มาร์คบอก ยิ้มเจ้าเลห์
“แต่มันก็เจ็บเหมือนกัน” ผมเถียง
“มันคนละที่กันครับงั้นเรามาต่อกันเดียวก็เสียวแล้วครับ” ไอพี่มาร์คบอก แล้วทำต่อ
ไอเจมส์เอ๋ยแกไม่ได้นอนแน่คืนนี้นี่มัน 4 รอบแล้วนะ มันปวดแล้วอ่ะ
เห้อๆ ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ไอพี่มาร์คนิสัยเปลี่ยนไปเยอะ
แต่ไอความหื่นนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยยังเท่าเดิม
และผมก็ไม่เคยปฏิเสธได้สักที
ผมว่าผมคงชอบแล้วจริงๆ
จบ
เอ้ยยังจบไม่ได้ยังไม่เคลียร์เลย
หลายคนคงสงสายว่าแล้วตำรวจหล่ะเค้าไปไหน ยังไง อะไร เอาเป็นเค้าไม่ใช่ตำรวจหรอกแค่พลเมืองดีสองคนก็แค่นั้น
เอาเป็นว่าเข้าชื่อลีกับแซ๊ค ถ้าอยากอ่านคู่นี้
ไปติดตามกันได้ในเรื่อง
You and I
จบบริบูรณ์
บทส่งท้าย
ในคอนโดหรูใจกลางเมือง แสงอาทิตแยงตาคนทั้งสองบนเตียงนอนสีขาว
“เฮ้ย!!” ชายที่ตัวขาวกว่าเอ้ย ร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะดูตัวเองในร่างกายเปลือยเปล่า
“ไอเหี้ยเชนมึงทำไรกรู”
”จ๊ากกเลือด...”
“โอ๊ย...ไอเชี๊ยการ์ดมึงถีบกรูไม”
และทุกอย่างก็ดำเนินไปจบสิ้นอย่างสมบูรณ์ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
