“ขอทานล่ะนะครับ!!” คนที่นอนแผ่หมดแรงอยู่บนเตียงทำได้เพียงเหลือบมองไอ้หมาโย่งจอมตะกละอย่างเคืองจัด คราวนี้ซวยเพราะตัวเองล้วนๆ จะโทษใครได้ ดันยื่นมือไปให้หมามันงับ มันก็เลยสนองคุณด้วยการงับไปทั้งตัว คาบเอาหัวใจไปด้วยยอมยกให้มันเลย..คนเดียวเท่านั้น..ไอ้หมาลูกครึ่งแตงกวา!!.
.
.
.
.
.
"อ๊ะ~!" ร่างข้างใต้สะดุ้ง เมื่อตอนที่โดนลิ้นชื้นเลียแผล็บที่ยอดอกเหมือนจะกลั่นแกล้ง เพราะมันเงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาหวานเชื่อมและยิ้มเจ้าเล่ห์ร้าย เนื้อตัวกำลังจะถูกปอกลอกไม่ให้มีสิ่งใดติดเหลือไว้ซักชิ้น
น่าแปลกที่ผู้ชายแสนดื้อขี้โมโหคนหนึ่งยินยอมพร้อมใจให้ความร่วมมือแต่โดยดี ในยามนี้ธีโอรู้สึกเหมือนตัวเองโชคดียิ่งกว่าใครคนไหน ที่ได้มาเห็นสีหน้าและแววตาแบบนี้ ยอมแลกด้วยของที่มีทั้งชีวิตก็ไม่มีทางให้ใครได้เห็น....สีหน้ายั่วยวน แววตาหวานที่ตกอยู่ในอารมณ์ปรารถนา
อาภรณ์ชิ้นล่างถูกรั้งออกไปจากขายาว เหลือไว้แค่เพียงชิ้นเล็กที่ยังคงห่อหุ้มส่วนสำคัญเอาไว้ ริมฝีปากที่ถูกปล้นจุมพิตจนเป็นสีแดงจัด กำลังเม้มเข้าหากันแน่นจนแทบจะเป็นเส้นตรง ใบหน้าเบือนหนีไปอีกทางด้วยความที่อายจัด ในยามนี้รู้สึกว่าทั่วทั้งตัวร้อนเหมือนคนเป็นไข้ ไอ้เด็กโย่งจอมฉวยโอกาสขยับถอยออกห่างเว้นระยะให้พอได้หายใจ แต่นั่นก็เพราะกำลังปลดเปลื้องจัดการกับของที่ติดกายตัวเองออกเช่นกัน
"คุณเนส...อย่าให้ใครเห็นเชียวนะครับ หน้าตาแบบนี้...เป็นของผมคนเดียว" เสียงพึมพำที่ข้างหู ตอนที่ไอ้หมาตัวใหญ่มันทาบทับตัวลงมา แต่คนฟังเหมือนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคิดอะไรออก เพราะมือไม้ที่ปัดป่ายไปทั่วตัวกำลังรบกวนให้สติยิ่งกระเจิดกระเจิง ถ้าจะมีส่วนไหนที่ยังไม่ได้ถูกแตะต้องนั่นก็เพราะอีกฝ่ายจงใจเก็บไว้เป็นของหวานตอนท้ายสุด
"อ๊ะ...อื้อ ไอ้...!! แตงกวา...!!" เสียงที่เปล่งออกไปตั้งใจจะตวาดให้ไอ้หมาใหญ่มันเลิกเล่น แต่กลับกลายเป็นเสียงครางที่แม้แต่คนพูดเองยังรู้สึกได้..ว่ามันน่าอาย คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเหมือนกำลังหงุดหงิดที่อะไรไม่ได้ดั่งใจ และอีกคนมันก็ไม่ยอมตามใจในเวลาแบบนี้ ไอ้หมาเจ้าเล่ห์ที่ชอบคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าในยามที่ต่างฝ่ายกำลังเริ่มไล่ระดับอุณหภูมิให้สูงขึ้น
"ค...เนส...อืม..คุณเนส!!" คนที่คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายได้ครอบครอง ใช้แขนยันตัวเองขึ้น พร้อมกับดันไหล่ของคนข้างล่างให้แนบติดกับเตียงเพื่อมองดูให้ชัด ว่าตัวเองไม่ได้กำลังฝันไป ยังไม่ทันจะได้พิจารณาให้แน่ ก็โดนคว้าคอลงไปรับริมฝีปากนุ่มที่แตะประทับลงมาเหมือนจะเรียกร้อง เนื้อตัวที่เบียดเข้าหาไม่ใช่หลีกหนีหลบเลี่ยงเหมือนในยามปกติ
เกือบ...จะใจเย็นได้แล้วเชียว
ว่าจะ...ค่อยๆเล็มกินทีละนิดซักหน่อย
แต่...วันนี้คงไม่ไหว เมื่ออาหารจานเด็ดตรงหน้า ช่างร้อนเหลือเกิน
"อ๊า~! เบาๆ หน่อย..อื้อ..ได้ไหม...!!" ไอ้หมาตะกละ!!! คือคำด่าที่ถูกกลืนลงไปในคอ เพราะริมฝีปากร้อนฉกวูบลงมาตอนที่เจ้าลิงชิ้นสุดท้ายถูกปลดเปลื้องออกไปจากปลายเท้าก่อนที่คนทำจะหันไปจัดการของตัวเองแบบเดียวกัน แล้วส่วนของร่างกายที่โดนเว้นเอาไว้ตอนแรกจะถูกรวบยึดไปครอบครองด้วยฝ่ามือเคียงคู่กัน
อารมณ์ร้อนระอุที่บดเบียดเสียดสีกันยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกหลายเท่า ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเบียดกายเข้าหา ปล่อยให้ร่างกายตกเป็นทาสอารมณ์ไปโดยสมบูรณ์ ได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอของไอ้หมาโย่งที่กำลังเร่งเร้าปลุกให้เลือดในกายร้อนเป็นไฟ แต่ก่อนที่จะได้ระเบิดออกเป็นเสี่ยงมันก็หยุดทุกอย่างลงเสียดื้อๆ
"อื้อ..." ไอ้หมาโย่งกำลังคลี่ยิ้มตอนที่ได้ยินเสียงครางอย่างคนถูกขัดใจ แม้ว่าอารมณ์กำลังจะพุ่งขึ้นสูงถึงขีดสุด ก็จำต้องหยุดอยู่แค่นั้นไว้ก่อน ร่างยั่วยวนข้างใต้เหมือนจะทำให้อดใจไว้ไม่อยู่ แต่หากใจร้อนสิ่งที่เกือบจะได้ครอบครองก็อาจจะหลุดมือไปได้ง่าย หากเป็นไปได้อยากเก็บภาพเอาไว้เสียเลยด้วยซ้ำ ภาพใบหน้าตอนที่คุณหมอแสนดื้อดึงอยากได้ของที่ต้องการ แต่ก็จำต้องเก็บจดจำทุกรายละเอียดเอาไว้ด้วยแววตาทั้งคู่
"ขอผมนะครับ คุณเนส...ที่รัก..." ทั้งที่ได้ยินคำหวานจากริมฝีปากนั้นมาจนชิน แต่ก็ยังไม่ทำให้หัวใจเต้นรัวได้เท่าครั้งนี้ หมอเนสนึกอยากจะหาของมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้ เพราะไม่อยากจะคิดว่าตัวเองทำหน้าตาแบบไหนไอ้เจ้าหมาใหญ่มันถึงได้ยิ้มออกมาแบบนั้น
ร่างกายที่แทรกเข้ามาตรงกลาง พร้อมกับปลายนิ้วที่ไล้วนไปทั่วทำให้รู้ว่าสิ่งที่มันขอ...คืออะไร....อยากจะเอ่ยปากบอกปัด ด้วยติดนิสัยคนที่ปากไม่ตรงกับใจ แต่ทุกครั้งที่อ้าปากพูด เสียงที่เปล่งออกกลับเป็นเสียงครางให้ต้องอับอายทุกครั้ง
"จะ...เจ็บ!! อึก!!" จังหวะแรกที่ถูกสอดแทรกเข้ามาทำเอาสะดุ้งถดถอยหนี แต่สะโพกก็โดนรั้งเอาไว้พร้อมกับผู้กระทำที่ยืดตัวเข้ามาจุมพิตหวาน พอเผลอปล่อยใจไปกับรสสัมผัสนั้น อีกฝ่ายก็อาศัยจังหวะแทรกกายเข้ามาได้จนสำเร็จ ความเจ็บหน่วงตรงช่วงที่เชื่อมต่อกันทำเอาสมองเริ่มมึนงง ทั้งสับสนว่าจะไปต่อหรือจะร้องขอให้หยุด ฝ่ามือข้างหนึ่งยกดันแผ่นอกหนาเอาไว้ไม่ยอมให้ขยับแต่ก็ยิ่งอึดอัดจนหัวแทบจะระเบิด
"ขอโทษนะครับ คงหยุด....แค่นี้ไม่ได้แล้ว..." ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในกายรอพร้อมที่จะระเบิดออก และขืนมัวช้าจะยิ่งทำให้แย่ทั้งสองฝ่าย เสียงกัดฟันกรอดพร้อมกับใบหน้าที่หลับตาและขมวดคิ้วเข้าหากันเหมือนไม่ได้อยู่ในอารมณ์เดียวกัน แต่ยังไม่ทันจะได้ปลอบประโลมก็ถูกคว้าให้ลงไปรับริมฝีปากอีกรอบ
"เร็ว!! อ๊ะ~!"
คำที่หลุดปากออกมาให้ได้ยินทำเอาไอ้หมาใหญ่คลี่ยิ้มออกมา คงไม่ต้องรอใครมาสั่งหรือบอกซ้ำ ธีโอก็ขยับเคลื่อนกายไปตามแรงปรารถนาจากเนิบนาบเป็นเร่งเร้าร้อนแรงจนความร้อนพุ่งขึ้นจุดสูงสุด ริมฝีปากที่เกี่ยวกระหวัดกันถูกงับโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว พร้อมกับเสียงครางหวีดหวิวก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหอบบนเตียง
.
.
.
.
ธีโอเคลื่อนกายออกอย่างยากเย็น ก่อนจะวิ่งไปคว้ากางเกงขาสั้นมาสวม แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวที่อยู่ในตู้มาซับคราบเลอะออกให้อย่างไม่รังเกียจ เสียงลมหายใจยังคงหอบหนักเปลือกตาทั้งคู่ยังปิดแน่นไม่ยอมลืมขึ้นมามอง ยิ่งทำให้คนที่รอเริ่มใจคอไม่ดี
"คุณเนสลุกไหวไหมครับ คือ...จะล้างตัว หรือจะให้ผมเช็ดตัวให้...."
~กริบ!!...อีกตามเคย~ เจอแบบนี้ไอ้คนถามมันก็รู้แล้วว่างานเข้า แถมยังพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้อีก..เวรกรรม!!
"คุณเนสครับ..." เสียงที่เปล่งออกมาสั่นเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ จนคนฟังรู้สึกได้แต่ตอนนี้ยังไม่อยากจะหันกลับไปมองหน้าใครทั้งนั้นในตอนนี้ ไม่ใช่ว่าโกรธแต่เป็นเพราะ...ไม่รู้จะทำหน้าแบบไหนดีต่างหาก
"ออกไปก่อน!!"
"ครับ!!? แต่..."
"ออกไปซิโว้ย!! จะอยู่ทำไมเล่า...มัน!!...มัน...ปัดโธ่!!!" คนที่พลิกตัวไปนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ตะโกนออกมาทั้งๆที่หน้ายังฟุบจนแทบจะมุดหายเข้าไปรวมเป็นเนื้อเดียวกับฟูก ทำเอาไอ้คนที่นั่งมองอยู่ข้างเตียงด้วยความงงเริ่มคิดออกมาได้
"เออ....งั้นผมจะลงไปหาอะไรมาให้ทานนะ แล้ว...แล้วถ้ามีอะไรตะโกนเรียกได้เลยนะครับ"
แม้ว่าจะไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย แต่ไอ้เจ้าหมาใหญ่แสนรู้มันก็คลี่ยิ้มออกมาจนแก้มแทบปริ ที่จริงก็อยากจะลองเสี่ยงตายดูซักครั้งอยากเห็นใบหน้าอายๆของคุณหมอจอมดื้อ แต่...ตอนนี้มีความสุขมากพอจนไม่อยากจะไปกวนให้เสียเรื่อง ปล่อยให้คุณเนสได้พักผ่อนก่อน เอาไว้ให้มีแรงค่อยมาสู้รบตบมือกันต่อ..คุณเนสของผมคนเดียวจริงๆ
.
.
.
"ไอ้!!!" เพราะจุมพิตที่กลางหลังทำเอาสะดุ้งเฮือก แต่ไอ้คนทำมันก็รีบวิ่งเผ่นออกจากห้องไปแล้ว พร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจไม่รอให้คนที่อยู่บนเตียงหันไปด่าให้จบ พอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งจะผ่านไปเมื่อกี้สด ๆ ร้อน แล้วก็เป็นอันต้องหน้าร้อนฉ่า ก่อนจะคว้่าผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ..
ให้ตายเหอะ!! จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะทีนี้ เสียรู้หมามันจนได้!! ++++++++++++++++++++++++++++++++++
แอบมาต่อ...แล้ววิ่งหนีไปด้วยความเขิน...
ไวอาลัยให้พี่หมอเนสอีกทีก่อนไป 
หัวข้อ: "รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ"[ตอนพิเศษสั้น(ที่สุด!)3เมษา,55] (อ่าน 636526 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก