มาแล้วค่าตอนพิเศษ ที่รอกัน แต่ขอเป็นคู่ของโทนี่กับภามก่อนนะคะ (เพราะคู่ของนายคริสยังได้ออกฉากบ้างก่อนหน้านั้น)
ส่วนใครรอคู่หนูคริสกับหมวดวิน ก็รอก่อนนะคะ แล้วจะมาต่อให้แน่นอนค่า~คุณตำรวจยอดรัก
ตอนพิเศษ : บทสรุปหลังจากนั้น ทางฝั่งโทนี่และภาม
ภามในตอนนี้เริ่มอาการดีขึ้นแล้ว ทว่าเขายังคงต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ต่อเนื่องอีกเรื่อย ๆ โดยไม่มีกำหนดกลับ แม้ว่าเจ้าตัวจะยืนกรานว่าแข็งแรงพอจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วก็ตาม
“อย่าเถียงคุณหมอสิครับคุณภาม คนไข้จะรู้ดีกว่าหมอได้ยังไง จริงไหมครับคุณหมอ”
โทนี่รีบพูดแทรกขัด ในขณะที่หมอทำสีหน้าลำบากใจ
“ง่า...ครับ”
หมอรับคำอย่างมีพิรุธ แล้วก็รีบขอตัวออกจากห้อง โดยอ้างว่ามีคิวคนไข้ต้องไปตรวจต่อ
“โทนี่ ...หวังว่าคงไม่ใช่เพราะคุณพูดกับหมอให้ผมอยู่ที่นี่ต่อหรอกนะ”
ภามซักฟอกคนรักทันทีที่อยู่กันตามลำพัง จนอีกฝ่ายสะดุ้งนิด ๆ แต่ก็รีบกลบเกลื่อนตามมา
“แหม คุณภาม ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ”
“ฮึ!”
ภามทำเสียงในลำคอ มองดูก็รู้ว่ามีพิรุธทั้งหมอทั้งคนรัก ผู้กองหนุ่ม ก็รู้อยู่หรอกว่าโทนี่นั้นเป็นห่วงเขา แต่เขาเองก็ย่อมรู้กำลังของตัวเองดีว่าไหวหรือไม่ไหว และจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาก็ตั้งใจแล้วว่า จะไม่พยายามฝืนตัวเอง จนทำให้คนรักต้องเป็นห่วงและเสียใจอีก
“โทนี่...เรื่องคดีพวกนั้น ไปถึงไหนแล้ว”
คำถามหลังจากเงียบไปนาน ทำให้คนฟังเผลอถอนหายใจ แล้วจึงบอกกลับพร้อมรอยยิ้มกึ่งระอา
“คุณภามนี่นะ แทนที่จะพักฟื้นดี ๆ เอาแต่ห่วงโน่นห่วงนี่ แล้วจะหายดีได้ยังไงล่ะครับ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย บอกมาตามตรง ทำเกินกว่าเหตุไปบ้างหรือเปล่า?”
ผู้กองหนุ่มบอกเสียงกึ่งดุกึ่งเอาจริง ทำให้คนฟังต้องยักไหล่ยอมแพ้ แล้วโน้มใบหน้ามาจูบที่หน้าผากของคนรักเบา ๆ
“ไม่มีอะไรเกินกว่าเหตุแน่นอนครับ คนร้ายที่ยิงคุณ ก็ถูกรุ่นน้องคนโปรดของคุณนั่นล่ะจัดการจับมันจนได้พร้อมหลักฐาน และตอนนี้คุณก้องภพก็กำลังสอบปากคำอยู่ แต่หลักฐานมัดตัวแบบนั้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดแน่ อีกอย่างคุณก้องก็ทำให้มันรู้เป็นนัย ๆ ว่า ถ้ามันไม่รับสารภาพแต่โดยดีล่ะก็ ต่อให้เป็นตำรวจก็คงช่วยอะไรมันไม่ได้แน่นอน”
โทนี่อธิบายสรุปสั้น ๆ ทำให้ภามลอบถอนหายใจ แล้วมองเขม่นใส่คนรักนิด ๆ
“พอกันทั้งก้องทั้งคุณ ...ไปขู่คนร้ายแบบนั้นได้ยังไง ผิดวินัยตำรวจชัด ๆ”
โทนี่ยิ้มน้อย ๆ ไม่อยากจะโต้เถียงให้ภามไม่สบายใจ ทว่าที่เขาเล่านั้นเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน เพราะหากตำรวจทำอะไรหมอนั่นไม่ได้ เขานี่ล่ะจะจัดการมันให้สาสมแค้น อ้อ ไม่สิ คงทำคนเดียวไม่ได้ ต้องแบ่งให้เควินด้วย ฟังจากน้ำเสียงที่คุยกันวันก่อน หมอนั่นก็แค้นนายดำนั่นอยู่ไม่หยอกทีเดียว คงเพราะเรื่องของกานต์ด้วยนั่นล่ะนะ
ความจริงแล้วโทนี่นั้นก็พอจะรู้ตื้นลึกหนาบาง จากที่นายเฉินรายงานเขามา ทำให้งานนี้โทนี่คงต้องขอบคุณและขอโทษเพื่อนสนิทเป็นอย่างมาก ที่ทำให้คนรักของเพื่อนต้องมาเสี่ยงถึงขนาดนั้น
“นี่โทนี่...ผมต้องอยู่โรงพยาบาลต่อจริง ๆ หรือ”
คำถามของภามที่ตามมาทำให้คนที่กำลังนิ่งคิดอะไรเพลิน ๆ ชะงัก แล้วจึงหันมายิ้มอ่อนโยนให้กับคนรัก
“พักต่ออีกสักนิดเถอะครับคุณภาม ผมอยากให้คุณได้พักให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ภามนิ่งเงียบไปสักพัก แล้วจึงแสร้งทำเป็นกระตุกโบว์ผูกเสื้อคนไข้ออก พลางลูบไล้แผ่นอกของตนแผ่วเบา ก่อนจะหันมามองตาหวานฉ่ำใส่คนที่ยืนกลืนน้ำลายลงคอ อย่างตกตะลึงใกล้ตัว
“ถ้าอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ ...ก็ทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้นะ...คุณทนได้หรือ โทนี่”
“คะ...คุณภาม...ผม”
โทนี่บอกเสียงสั่น ภาพยั่วยุอารมณ์ของคนรัก กระตุ้นให้เขาอยากจะขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมร่างนั้นแล้วฝากรักให้หนำใจเสียเดี๋ยวนี้ แต่ว่าขืนทำแบบนั้นเขาอาจจะโดนภามถีบตกเตียงลงมาก็ได้ เพราะเขาเองก็รู้ว่าที่ผู้กองหนุ่มลงทุนทำแบบนี้ จุดประสงค์ที่แท้จริงก็คือต้องการอ้อนให้เขาพากลับบ้านนั่นเอง
“หรือคุณไม่อยากทำแบบนั้น...กับผม”
ภามบอกด้วยสีหน้าสลดลง จนคนมองเริ่มใจอ่อน
“ไม่ใช่นะครับ ...ไม่เชื่อก็ลองดูนี่สิครับ”
โทนี่จับมือของภามให้มาเตะที่เป้ากางเกงที่เริ่มคับตึงของตัวเอง ภามหน้าแดงระเรื่อนิด ๆ แล้วจึงอุบอิบสารภาพแผ่วเบา
“คือ...ผมขอโทษ...ผมไม่ได้จงใจยั่วคุณจริง ๆ ...ผมแค่อยากกลับบ้านของเราเท่านั้น”
คำว่าบ้านของเรายิ่งทำให้โทนี่แทบจะดึงร่างนั้นเข้ามากอด ถ้าไม่ติดเจ้าสายน้ำเกลือที่ห้อยระโยงระยางเกะกะเขาอยู่นั่น
“คุณภาม...ไปหัดอ้อนแบบนี้มาจากใครกันครับ ...รู้ไหม คุณทำผมใจอ่อนยวบยาบไปหมดแล้วน่ะ”
คนถูกจับได้หน้าแดง แล้วจึงหลบตาก่อนอึกอักตอบ
“ก็คิดเองว่า ถ้าทำแบบนี้คุณอาจจะชอบ...”
“ชอบสิครับ ...ชอบจนแทบจะคลั่ง อย่าเผลอไปทำสายตาแบบเมื่อครู่นี้ ให้ใครเห็นนะครับ ผมกลัวคนอื่นจะหลงคุณเหมือนผมอีกคน”
โทนี่บอกออกไปตามตรง เรียกรอยยิ้มเขิน ๆ จากคนฟังได้ทันที
“บ้า...”
จากนั้นภามก็เงียบไปสักพัก แล้วจึงลอบถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ให้กับคนรัก
“เอาเถอะ ผมจะพยายามทำตัวเรียบร้อยให้คุณวางใจ ...ถึงผมอยากจะกลับไปอยู่กับคุณลำพังสองคน ที่บ้านของเรามากขนาดไหนก็ตาม”
โทนี่ถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วทิ้งกายลงนั่งบนโซฟายาวใกล้เตียงคนป่วย ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ส่งให้ภามที่มองเขาอย่างงุนงง
“ผมยอมแพ้ครับคุณภาม ...พักต่อที่นี่อีกคืน แล้วพรุ่งนี้ผมจะบอกคุณหมอให้”
ภามเบิกตากว้าง แล้วจึงยิ้มตามมาอย่างยินดี รอยยิ้มของคนรักทำให้โทนี่รู้สึกดีใจตามไปด้วย แต่แล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเบือนสายตาไปอีกทาง เมื่อเสื้อของภามที่ใส่อยู่เริ่มหลุดรุ่ยจนโชว์แผงอกน่าเย้ายวนให้เห็นมากขึ้นทุกที
“คุณภาม ผมว่าคุณใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนดีกว่าครับ ...ไม่อย่างนั้นเจ้าหนูของผมมันคงทนไม่ไหวแน่”
ภามชะงักกึก มองที่เสื้อตัวเอง แล้วมองไปที่เป้าคับตึงซึ่งดันนูนออกมาจนชัดเจน ใบหน้าของผู้กองหนุ่มแดงระเรื่อ แล้วจึงตัดสินใจบางอย่าง
“จะทำก็ได้นะ...ที่นี่น่ะ”
น้ำเสียงแผ่วเอ่ยขึ้น แต่ทำให้คนฟังหูผึ่งตาค้าง
“คุณภาม...พูดอะไรนะครับ”
“กะ...ก็ คุณทรมานมากไม่ใช่หรือ ผมถึงได้ว่า ถ้าคุณจะทำที่นี่ก็ได้... ให้ผมลงไปช่วยคุณข้างล่างนั่นก็ได้นะ”
ภามทำท่าจะยันกายลุกขึ้นลงจากเตียงเอาจริง ๆ แต่โทนี่รีบห้ามไว้ทันที
“โธ่! คุณภาม! อย่าทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นกว่านี้สิครับ ถ้าเกิดผมทำรุนแรงเกินจนแผลคุณฉีกขึ้นมาอีก จะทำยังไงกัน”
ภามหน้าแดงวาบ เขาแค่คิดจะช่วยใช้มือ ไม่ก็ปากให้กับคนรักเท่านั้น แต่ดูเหมือนโทนี่จะคิดไปไกลกว่านั้นอีก
“ผมแค่...จะช่วยตรงนั้นของคุณให้สบายตัวขึ้นแค่นั้นเอง...น่าจะได้ไม่ใช่หรือ”
โทนี่ชะงัก ก่อนจะหัวเราะเจื่อน ๆ ที่ตัวเองดันคิดกับคนรักไปกันคนละเรื่อง ทั้งคู่นิ่งกันสักพัก ภามจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา
“ให้ผมช่วยคุณเถอะนะโทนี่....ถึงความจริงผมอยากจะให้คุณช่วยผมบ้าง ...แต่คุณคงไม่กล้าทำ...ใช่ไหม”
ภามบอกพร้อมใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ที่เผยความในใจของตนออกไปบ้าง โทนี่นิ่งอึ้ง พูดแทบไม่ออก แต่แล้วสักพักเขาก็ค่อย ๆ แย้มยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงลุกขึ้นยืน พร้อมกับช่วยประคองคนรักให้ลงมานั่งด้วยกันตรงโซฟา
“คุณภามเชื่อใจผมไหม...ว่าผมจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บเพิ่ม”
ผู้กองหนุ่มชะงัก แล้วก็ใบหน้าแดงหนักขึ้น เพราะลองโทนี่พูดแบบนี้ สิ่งที่พวกเขาจะกระทำต่อไป ก็คงมีแค่อย่างเดียว
“อืม...ผมเชื่อใจคุณ...และถึงจะเจ็บเพิ่ม ผมก็ไม่โทษคุณ ...เพราะผมต้องการมันเอง”
โทนี่ชะโงกหน้าไปจูบที่ริมฝีปากของผู้กองหนุ่มแผ่วเบา อย่างอ่อนโยนและรักใคร่ ก่อนจะเหลือบดูเวลาในห้อง ซึ่งเวลาราว ๆ นี้ กว่าจะมีพยาบาลหรือหมอมาตรวจครั้งต่อไป ก็คงอีกนานเลยทีเดียว
“ผมจะทำให้คุณมีความสุขเอง คุณภาม”
โทนี่กระซิบพร้อมกับปลดกางเกงของตนออก เผยความแข็งขึงที่ตั้งตระหง่านรอการปลดปล่อย ภามหน้าแดงนิด ๆ แล้วจึงเริ่มขยับกายตามที่อีกฝ่ายจัดท่าให้เขา เสื้อและกางเกงของคนไข้นั้นถอดง่ายอยู่แล้ว จึงไม่ยากอะไรกับการปลดเปลื้องมันออกมาจากร่างกาย
“นั่งแบบนี้โอเคแล้วหรือโทนี่”
คนที่นั่งบนตักหันหน้าเข้าหาคนรักถามขึ้น หลังจากถูกจัดวางสายน้ำเกลือไม่ให้เกะกะพวกตน
“ครับ ...แต่มันจะลำบากตรงที่ขยับแรงไม่ได้ เพราะอย่างนั้น ผมจะให้คุณภามเคลื่อนไหวเองเท่าที่คุณจะไหวนะครับ ถ้าไม่ไหวเราจะหยุดกันทันที ...ตกลงไหมครับ”
แม้จะต้องการเพียงใด แต่ชายหนุ่มก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยคนรักมาก่อนเป็นอันดับแรกเสมอ ความใจดีของโทนี่ทำให้ภามคิดอยากจะตอบแทน หนุ่มลูกครึ่งให้มีความสุขให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
“โทนี่...ผมจะลงมือแล้วนะ...อึ้ก!”
“คุณภาม...ยังรัดแน่นเหมือนเคยนะครับ...”
โทนี่เอ่ยชมคนรัก และพยายามบังคับตัวเองไม่ให้โต้ตอบกลับไปเต็มกำลัง เพราะขืนเขาลืมตัว ภามจะต้องเจ็บซ้ำเดิมอีกแน่
“โทนี่...ผมค่อย ๆ ขยับ...ฮึก...แบบนี้...ได้ไหม”
ผู้กองหนุ่มขยับตัวขึ้นลงอย่างช้า ๆ และติดขัด อย่างไม่ค่อยชำนาญนัก เพราะทุกครั้งที่มีความสัมพันธ์กัน โทนี่ก็มักจะเป็นฝ่ายเริ่มและคอยปรนเปรอเอาใจ เขาอยู่เสมอ
“ได้ครับ...คุณภาม...ได้...แบบนั้นล่ะครับ”
โทนี่กัดฟันพูดด้วยความปวดร้าว อยากจะบรรเลงเพลงรักสวนกลับไปให้เต็มที่เสียเหลือเกิน ยิ่งได้รับสัมผัสจากความไร้เดียงสาของภาม ก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาให้เพิ่มมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“โทนี่...ผมทำคุณทรมานมากใช่ไหม...ขอโทษนะ...ผมไม่น่าเลย...ฮึก...อ๊ะ...”
คนที่อ่านสีหน้าและรู้ใจอีกฝ่ายดีเสมอบอกย่างสำนึกผิด จนโทนี่ทนไม่ไหว เขาจับศีรษะของภามให้หงายรับจูบรุนแรงของตัวเอง ทั้งคู่แลกลิ้นพัวพันกันอยู่นาน จนกระทั่งหนุ่มลูกครึ่ง ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกมา
“ผมมีความสุขนะคุณภาม...แค่ได้อยู่ใกล้คุณแบบนี้ผมก็มีความสุขแล้ว...อย่าโทษตัวเองเลยนะ ...ยิ่งคุณโทษตัวเอง ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตามไปด้วย”
“โทนี่...ผมรักคุณนะ...อา...อะ...”
ภามบอกพร้อมกับขยับร่างของตนให้แรงขึ้น จนต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่บาดแผล ร้อนถึงโทนี่ที่เฝ้าสังเกตอาการอยู่ตลอด ต้องจับรั้งร่างนั้นกดให้อยู่นิ่ง แล้วกระซิบบอกอีกฝ่ายแผ่วเบา
“ชู่ว์! ช้า ๆ ครับ ...ไม่ต้องเร่งร้อนขนาดนั้น ...”
ภามนั่งนิ่งดูดกลืนความเป็นชายของคนรักไปอย่างนั้นสักพัก แล้วพอหายเจ็บ เขาก็เริ่มขยับช้า ๆ โดยมีโทนี่ช่วยเหลือด้านหน้าของตนไปด้วย
“อ๊า...โทนี่...ผมจะไม่ไหว...แล้ว”
เพราะความช่วยเหลือของคนรัก และร่างกายที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ ทำให้ภามนั้นจำต้องปลดปล่อยไปก่อน โดยที่โทนี่เองยังไปไม่ถึงไหน
“สบายตัวแล้วสินะครับ งั้นก็พักผ่อนนะครับ”
โทนี่กระซิบแล้วอุ้มร่างของภามออกมานั่งข้าง ๆ ก่อนจะหยิบกล่องทิชชูแถวนั้นมาเช็ดทำความสะอาดคราบที่มือของเขาและกางเกงของอีกฝ่าย
“โทนี่...แต่คุณ”
ภามมองแก่นกายที่ยังคงขึงขังไม่ยอมสงบของอีกฝ่ายอย่างสำนึกผิด โทนี่นั้นยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงจับมืออีกข้างของภามที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือมาจับตรงความเป็นชายของตน
“คุณภาม จะช่วยผมหน่อยได้ไหมล่ะครับ”
โทนี่ถามพร้อมกับยิ้มให้ ภามนั้นถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะแย้มยิ้มตอบอย่างอ่อนโยนไม่แพ้กัน
“ได้สิ...ผมเต็มใจทำให้คุณอยู่แล้ว โทนี่”
และไม่เพียงแค่มือ แม้แต่ปากผู้กองหนุ่มก็ช่วยทำให้คนรักอย่างเต็มที่ จนในที่สุดโทนี่ก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าเต็มมือของภามไปหมด
“อ๊ะ! ตายจริง ขอโทษครับคุณภาม ...ตายล่ะ เลอะไปหมดแล้ว”
โทนี่รีบไปหยิบทิชชูมาเพื่อจะเช็ดหน้าเช็ดตาคนรัก แต่ภามนั้นกลับใช้ลิ้นของตนเลียทั้งที่มือและที่ปากอย่างลืมตัว ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ให้
“ไม่เป็นไร...แค่นี้เอง”
‘โทนี่น้อย’ ที่สงบไปแล้ว ถึงกับค่อย ๆ ลุกขึ้นตั้งอีกรอบ เมื่อเห็นภาพที่แสนจะยั่วยวนไปตามธรรมชาติของคนรัก ภามที่หันมาเห็นชะงักกึก ใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงพยาบาลเดินมาเคาะประตูข้างนอก
“คุณจัดการเองนะโทนี่ งวดนี้ผมไม่ช่วยให้แล้ว”
ภามบอกอาย ๆ รีบเช็ดหน้าเช็ดตารวก ๆ แล้วรีบกลับไปที่เตียง ส่วนโทนี่ก็รีบผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ เป็นเวลาเดียวกับที่พยาบาลเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรถเข็นยา เพื่อจะจัดยาให้คนไข้กินตามปกติ
“ค่อยยังชั่วหรือยังคะ เจ็บแผลอยู่ไหมคะ”
“ดะ ดีขึ้นแล้วครับ”
ภามบอกขณะที่เอาผ้าห่มคลุมร่างจนมิด เพราะภายใต้ผ้าห่มนั้นมันยังมีอะไร ๆ ที่ไม่ค่อยเรียบร้อย พอจะโชว์คุณพยาบาลสาวให้เห็นได้ในตอนนี้
“ถ้าอย่างนั้นพอถึงเวลาก็ทานยาด้วยนะคะ”
เธอบอกแล้วจึงวางยาในตู้ยา ก่อนจะขอตัวออกไปห้องอื่น ภามถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเหลือบมองไปยังห้องน้ำ เขาได้ยินเสียงหอบหายใจหนักดังมาเป็นระยะ แล้วจึงหลุดยิ้มน้อย ๆ ออกมา
“ช่วยไม่ได้นะโทนี่ ...ใครใช้ให้คุณของขึ้นง่ายเองล่ะ”
ภามพึมพำเบา ๆ แล้วจึงจัดการธุระภายใต้ผ้าห่มของตัวเองให้เรียบร้อยบ้าง ก่อนจะนอนเอนกายพักยาวไปกับเตียงอย่างสบายตัว ผิดจากก่อนหน้านั้นลิบลับ~
---END---
หัวข้อ: {{คุณตำรวจยอดรัก}}> 28 ตอนจบ +ตอนพิเศษ 2 ตอนจ้า (อ่าน 444998 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก