หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ

[DexTunG]

 

[wan]

ตินยังคงหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไม ถึงทำดีกับไผ่แบบนี้
ส่วนไผ่ คงผ่านเหตุการณ์หนัก ๆ มาแล้วในชีวิต  คงเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กว่าตินเยอะ
แต่ใครจะเป็น เคะ หรือ เมะ ต้องมาลุ้นกัน
+1 ให้ บีบี เป็นกำลังใจให้ครับ  เลขสวยนะ 456 

[jokirito]

^
^
^
อ้าว ตินก็ต้องเป็นเมะดิ เมะขี้อ้อนขี้กลัวไง อิอิ

[hotladyanyavee]

หาเหตุผลซะน้องติน และที่บอกว่าคิดแค่เพื่อน เท่าที่อ่านเลดี้ว่าน้องนะคิดกับไผ่เกินเพื่อนแล้วละ

[CanonDNattari]

มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการณ์ (ของนายติณ) 

[ordkrub]

เพิ่งเข้ามาอ่านครับ อยากบอกว่าชอบมากกกกกก
แม้จะเศร้าบางตอนแต่ก็ให้ความรู้สึกดีๆ ไม่ได้ทำให้อารมณ์หม่นหมอง มาบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณ

[nonae]

อิอิ...ตินเนี่ยปอดไปได้...
ไผ่ สู้ ๆๆ

[dukdikdukdik]

เริ่มสับสนแหละ ว่าใครจะรุกหรือว่าใครจะรับ 55+ 

[anajulia]

คริคริ เข้ามารายงานตัวรับน้องไผ่เข้าสู่อ้อมใจอย่างเป็นทางการค่ะ
สู้ๆๆๆคนสู้ชีวิต เอร๊ยยยยยยยยยยยยยย

เอ่อ...ตินคะ รักษาภาพนิดนึง

[PsYchopaThic]

น่ารักเน๊อะ
 

[sadness]

ตอนนี้ตินทำเสียภาพลักษณ์หมดเลย แต่ยังไงก็ยังแมนอยู่น้าาาาา
กลัวผีแบบแมนๆไง อิอิ

[┗◎┗◎]

อนาคต ตินจะขี้อ้อนกว่าไผ่หรือเปล่า?
ไผ่จะแมนขึ้นๆๆๆ                       

[boofuu]

แล้วรุกจะกลัวผีไม่ได้รึไงครับ   

ส่วนไผ่่น่ะ ผมรู้สึกว่าปลอบติณด้วยอารมณ์แบบ "แม่" มากกว่านะ

[namtaan]

รีบวิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ต่อ ก่อนที่เรื่องจะจบก่อนได้อ่านเช่นเรื่องของพี่เคกะน้องนินจา 

อ่านแล้วเกิดข้อสงสัยอย่างแรง

บีบีคะ
จะมีสักเรื่องมั้ยคะ ที่ตัวเอกในเรื่องของบีบี ไม่ว่าจะพระเอกหรือนายเอก จะละทิ้งความน่ารัก น่าเอ็นดู หรือมุมของตัวละครที่มัดใจคนอ่านไปบ้าง

ตอนนี้กรี๊ดน้องไผ่มากค่ะ หรือเราใช้สายตาของตินมองไผ่กันนะ
รู้สึกว่าไผ่ น่ารัก น่าเอ็นดู เข้มแข็ง ซื่อๆ มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูง แต่ขณะเดียวกันก็มีด้านที่น่าทะนุถนอมและเอาใจใส่
อ่านแล้วอยากเป็นตินอ้ะ  ทำไงดี

ส่วนนายติน แมนไปซะทุกเรื่อง เหลือเรื่องเดียวหละมั้ง "กลัวผี"
หรือว่าคนแต่งจะกลัวผีป่าว ท่าทางจะเข้าอกเข้าใจว่า ดูหนังผีจบแล้วมันจะ "หลอน" 


บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากจ้า
เป็นกำลังใจให้บีบีนะจ๊ะ 

[V_we]

^
^
 
จิ้มพี่น้ำตาล คิดถึงจังเลยค่ะ หมับๆ ขอกอดที
 

________________________

โหติน แถได้เนียนจริง
แต่ก็ชอบอ่ะ อบอุ่นมากมาย
ส่วนไผ่ก็ยังคงน่ารัก
ใส่ซื่อบริสุทธิ์
ตอนนี้ไผ่เป็นฮีโร่ไปเลยนะเนี่ย
พิทักษ์ตินจากผี ฮ่าฮา
+1 จ้า ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้
 

[LiTTlE [A]]

มุขของตินป่ะเนี้ยะ..แสร้งกลัวผี...ฮาๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะจับมือกันนอน...

  & 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

มารอบีบี

[yayee2]

ดูหนังผีด้วยกัน นอนจับมือกัน ความผูกพันเพิ่มขึ้นมาอีกระดับ

น้องตินยังไม่รู้ใจตัวเองว่ามีความรู้สึกพิเศษกับน้องไผ่เกินคำว่าเพื่อน
น้องไผ่เองจากสถานการณ์และความจำเป็นในชีวิต ทำให้ต้องอดทน ต่อสู้ และเข้มแข็ง
แต่ก็คงหลีกหนีซึ่งเหงาและว้าเหว่ไม่พ้น มาบัดนี้มาเจอความเป็นเพื่อน(แบบพิเศษ)และความจริงใจของติน
หัวใจน้องไผ่คงเริ่มรับเอาสิ่งดีๆเหล่านี้เข้าไว้แล้ว ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอ่ะคู่นี้

[sadness]

[7]

   “ตินมีเตารีดหรือเปล่า” ไอ้ไผ่ปลุกผมตื่นแต่เช้า พอผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมา ไอ้ไผ่ก็ยืนถือเสื้อนักศึกษาของตัวเองอยู่ ก็ถามถึงเตารีด
   “ไม่มีอะ รีดไม่เป็นนี่จะมีไว้ทำไมหละ” ผมเดินไปอยู่ตรงหน้ามัน พร้อมกับจับเสื้อตัวนั้นของมันไว้ในมือ
   “แล้วแบบนี้จะทำไงดีหละ จะใส่ไรไปเรียนได้เนี่ย” หน้ามันดูเป็นกังวลมาก ทำให้ผมคิดอะไรได้ จึงคว้าเสื้อมาแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
   “นายจะไปไหนติน” เสียงไอ้ไผ่ร้องโวยวายตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูออกไป
   “ไปหาที่รีดให้นายไง” ผมหันมาตอบพร้อมกับชูเสื้อของมันขึ้น ให้เห็นว่าผมกำลังจะช่วยมันอยู่ ทำเป็นร้องเสียงดังไปได้
   “แล้วจะไปได้ไง” มันยังไม่เลิกโวยวาย เมื่อผมบิดลูกบิด
   “สโมสรของคอนโดมีรับจ้างซักรีดอยู่ เดี๋ยวเอาไปให้เค้ารีดให้ อย่าทักอีกนะ” ผมหันไปทำตาขวางใส่มัน เพราะมันจะเรียกทำไมนักหนา
   “แต่นายใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนะตอนนี้!” เสียงไอ้ไผ่ก้องมาในหัวของผม พร้อมกับที่ผมเปิดประตูออกไปเจอกันสาวห้องข้างๆที่ทำท่าตกใจที่เห็นผมในสภาพแบบนั้น ผมยืนอึ้งอยู่แบบนั้น เพราะทำอะไรไม่ถูก จนสาวคนนั้นเหมือนจะตั้งสติได้ก่อน จึงเดินหนีผมไป พอผมได้สติก็รีบปิดประตูทันที พร้อมกับหันมาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าไอ้ไผ่
   “ไอ้ไผ่............!!!” ผมตะโกนพร้อมกับลากเสียงเรียกชื่อมันยาวๆ เพราะตอนนี้หน้าผมแดงเพราะความอายไปหมดแล้ว
   “นายไม่ฟังเราเองนะ” มันทำหน้าเหมือนจะขำแต่ก็ไม่ขำ เหมือนจะรู้สึกผิดหรือก็ไม่ มันจึงทำให้ผมรู้สึกอยากจะบ้าตายกับมันจริงๆ
   “โธ่เว้ย” ผมรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเอง หยิบเสื้อผ้ามาใส่ พร้อมกับตั้งสติอยู่นานกว่าจะเดินออกมาจากห้องได้ แต่เมื่อออกมาก็ไม่เจอไอ้ไผ่แล้ว ผมจึงคิดว่ามันคงจะเดินลงไปจ้างเค้ารีดเองแน่นอน เพราะคงรอผมตั้งสติไม่ไหว

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   “ห้ามขำนะ” ระหว่างที่อยู่บนรถ ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมทีไรก็ทำเป็นกลั้นขำไว้ตลอด จนผมต้องปรามมัน
   “เปล่า!” ไอ้ไผ่โบกไม้โบกมือว่าตัวเองไม่ได้ขำ แต่น้ำเสียงของมันสูงผิดปกตินี่สิ ทำให้ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย
   “กูอายนะมึง” ผมบอกมันอย่างเหลืออด แต่ที่บอกไม่ใช่เพราะอารมณ์โกรธ แต่เป็นเพราะว่าอายจริงๆ ยังไม่เคยโป๊ต่อหน้าสาวที่ไหนมากเท่านี้มาก่อนเลย แล้วยิ่งเป็นคนข้างห้องกันด้วย แบบนี้จะคิดว่าผมเป็นโรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้
   “บางครั้งนายควรจะฟังอะไรก่อนบ้างนะติน” อยู่ๆหน้ามันก็กลับนิ่งเรียบ บอกผมด้วยท่าทางจริงจัง
   “เออ....กูผิดเองหละ ที่ออกไปไม่ดูสภาพตัวเองนะ” ผมอยากให้มันจบเรื่องเร็วๆ จึงบอกตัดบทไปแบบนั้น แต่ก็ทำให้ไอ้ไผ่นิ่งเงียบ จนผมต้องหันไปดูมัน
   “นี่...เป็นอะไรหละ” ผมถามมันเบาๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
   “ก็ยอมรับผิดแล้วไง จะอะไรอีก” ผมคิดว่าที่มันเงียบเพราะผมไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดแน่ๆ เลยต้องออกตัวว่าผมนะยอมรับผิดแล้ว
   “นายไม่ได้ยอมรับด้วยใจนี่ นายยอมรับเพราะโมโห” ไอ้ไผ่บอกผมเบาๆ น้ำเสียงไม่ได้มีแววโกรธผมแต่อย่างใด แต่มันเย็นเรียบแบบที่ผมไม่กล้าแม้แต่จะเถียง
   “ขอโทษนะ...ต่อไปเราไม่ใจร้อนอีก จะฟังคนอื่นพูดบ้าง” ผมอ่อนลงทันทีที่ไอ้ไผ่มันว่ากลับมา
   “ดีมากไอ้เด็กกลัวผี” ไอ้ไผ่มันเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ พร้อมกับยิ้มกว้างส่งมาให้ แต่คำพูดของมันนี่สิ ยิ่งทำให้ผมหน้าแดงมากกว่าเดิมอีก เพราะมันมาตอกย้ำจุดอ่อนของผมนี่นา
   “ไอ้ไผ่...ไอ้เด็กประถม....ไอ้.....อย่าบอกใครนะ โดยเฉพาะไอ้เจ ไม่งั้นมันแกล้งเราตายแน่” ผมคิดคำด่าไอ้ไผ่แทบไม่ทัน แต่สุดท้ายน้ำเสียงก็ต้องอ่อนลงเพราะถ้าไอ้ไผ่มันไปบอกคนอื่นนี่ผมเสร็จแน่ๆ โดนแกล้งไม่มีเหลือชัวร์ๆ
   “ไม่บอกหรอก ก็นายดีกับเรา เราก็ต้องดีกับนายสิ” ไอ้ไผ่ชูนิ้วก้อยให้ผมข้างหนึ่ง ผมเหล่ตามองก่อนจะถามมันไป
   “อะไรหละ”
   “เกี่ยวก้อยสัญญาไง” มันทำหน้าเหมือนเด็กที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่าง
   “เพ้อเจ้อวะ” ถึงปากผมจะด่ามัน แต่มือผมก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับมันเบาๆ......ไอ้ไผ่มันคิดอะไรเป็นเด็กซะเหลือเกิน ทั้งที่บางเวลาดูเข้มแข็งมากกว่าผมเสียอีก....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   “มึงรออะไรวะ คอยืดเชียว” ผมมานั่งเล่นที่ร้านพี่ชายผมเป็นเพื่อนไอ้ไผ่มัน แต่ไอ้เจมันดันขอตามมาด้วย ทั้งที่เมื่อวานก็เพิ่งจะมีเรื่องกับสาวกุ้งไป
   “ใครรอ บ้าแล้วมึง กูดูไอ้ไผ่ต่างหาก” ไอ้เจทำท่าท่ากลบเกลื่อน ก่อนจะเฉไปทางไอ้ไผ่ทั้งที่ยังหาตำแหน่งที่ไอ้ไผ่อยู่ไม่เจอเลย
   “ไปดูมันทำไม มันทำงานอยู่” ผมบอกมันลอยๆ แล้วก็กลับมาสนใจหนังสือในมือตัวเองต่อ
   “ทำไมวะกูมองไอ้ไผ่ไม่ได้หรือไง หรือว่ามึงหวง” ไอ้เจมันแกล้งแซวผมเล่น แต่พอมันพูดแบบนั้นออกมาทำให้ผมต้องมองหน้ามันนิ่ง พร้อมกับหันไปมองที่ไอ้ไผ่......ผมหวงมันหรอ.....ไม่หรอก ไอ้เจมันพูดไปเรื่อยมากกว่า
   “ทะลึ่งแล้วมึง” ผมเอาหนังสือในมือฟาดหัวมันอย่างแรง แล้วก็ลุกเดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์เพื่อหลบไอ้เจ แต่เมื่อมานั่งที่เคาน์เตอร์ผมกลับให้ความสนใจมองไอ้ไผ่มากกว่าที่จะอ่านหนังสือไปซะอย่างนั้น

   “สวัสดีครับ” เสียงไอ้ไผ่ร้องทักเมื่อมีคนเปิดประตูร้านเข้ามา
   “สวัสดีคะไผ่” คนที่มาใหม่ยิ้มตอบกับการทักของไอ้ไผ่
   “สวัสดีครับกุ้ง เชิญนั่งก่อนเลย รับอะไรดีวันนี้” ไอ้ไผ่ยิ้มกว้างให้กับผู้มาใหม่ ถึงรู้ว่ามันเป็นการยิ้มเพื่อบริการลูกค้า แต่ผมก็ไม่อยากให้มันไปยิ้มกับใครนอกจากผมเลย

   “เอามานี่ เดี๋ยวไปเสริฟให้” ผมคว้าแก้วโกโก้ที่ไอ้ไผ่เพิ่งทำเสร็จ เพื่อที่จะไปเสริฟที่โต๊ะของกุ้งให้มัน
   “ไม่เป็นไร งานของเรา เดี๋ยวเราทำเองดีกว่านะ” ไอ้ไผ่ยื่นมือมาจะคว้าแก้วโกโก้นั้น แต่ผมก็เอียงแก้วหลบจากมือมัน
   “นายเดินมาเยอะแล้ว เดี๋ยวเราเสริฟให้ แค่โต๊ะเดียว นายจะได้พักหน่อยไง” ผมยกแก้วขึ้นไว้ข้างลำตัวเพื่อหลบไอ้ไผ่ พร้อมกับบอกเหตุผลที่จะไปเสริฟแทนมัน แต่จู่ๆแก้วในมือก็ถูกคว้าไปอีกจนผมคิดว่ามันจะตกเสียอีก
   “ไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวกูไปเสริฟให้เอง” ไอ้เจมันมาคว้าแก้วไปจากมือผม ซึ่งผมก็ได้แต่หันไปมองหน้าไอ้ไผ่ด้วยความมึนงง ว่าไอ้เจมันจะมาไม้ไหน

   ผมกับไอ้ไผ่ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์มองดูไอ้เจกับกุ้งคุยกันอยู่สักพัก จะเรียกให้ถูกก็คือน่าจะเถียงกันมากกว่า เพราะใบหน้าดุดันของกุ้งมันช่างต่างจากใบหน้าล้อเลียนของไอ้เจเสียจริงๆ ทำให้พอจะรู้ว่าตอนนี้กุ้งกำลังโดนไอ้เจกวนประสาทอยู่ แม่จะไม่ได้ยินเสียงบทสนทนาผมกับไอ้ไผ่ก็พอจะเดาได้ และสิ่งที่ผมคิดว่าต้องเกิดขึ้นแน่นอน มันก็เกิดขึ้นจนได้ ก็ไอ้เจหน้าหันเพราะแรงตบจากมือของกุ้งนั่นเอง ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ มันก็มองมาที่ผมเช่นกัน เหมือนว่าผมสองคนจะคิดในเรื่องเดียวกันว่าไม่นานไอ้เจต้องโดนแบบนี้แน่ๆ

   “ไงหละมึง” ผมถามเมื่อไอ้เจเดินลูบแก้มกลับมา
   “กูก็แค่ถาม ว่าที่มานี่ติดใจไอ้ไผ่หรือว่าติดใจความหล่อของกู” มันยังคงลูบแก้มของตัวเองอยู่ไม่ปล่อย
   “สมควรแล้วมึง” ผมบอกสมน้ำหน้ามัน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ทำให้มันต้องมองผมตาขวาง
   “งั้นเดี๋ยวไผ่ไปดูกุ้งก่อนนะ” ไอ้ไผ่เดินออกไปที่โต๊ะของกุ้ง เพียงไม่นานกุ้งก็มีรอยยิ้มเช่นเดิมเกิดขึ้นบนใบหน้า......ผมหละเบื่อไอ้เจจริงๆ สมควรแล้วที่โดนเค้าตบมา 5555

[SPSJ]

สมน้ำหน้า...เจ...ฮิฮิฮิ

[manami1155]

นายเจนี้ก็น้า... ปากแบบนั้น
ดูสิหนูไผ่เลยต้องไปแจกยิ้มหวานๆอีกละ
เดี๋ยวก็พาลให้คุณพี่ตินต้องมาตามหึงอีก

อ่านแล้วก็ลุ้นตลอดเลยคะพี่บี
ว่าเมื่อไหร่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้จะคืบหน้า
 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

  :กอด1:บีบีให้หายคิดถึง

ไผ่น่ารักเน๊อะติน

ระวังนะติน หวงกะห่วง มันกำลังจะมาเยือน

+1  นะจ๊ะบีบี

[Nabee]

แหมะ...ติน ขอให้ได้หึงนิดหึงหน่อยก็เอานะ...แต่ทำไมไม่รู้ใจตัวเองสักทีหล่ะ

อยากให้เค้าพัฒนาความสัมพันธ์กันเร็ว ๆ จังเลยอ่ะ...แต่แค่นี้ก็น่ารักมากแล้วนะ

ไผ่แคร์ติน ในขณะที่ตินก็แคร์ไผ่...อ๊ากกกกกกกก...ปลื้มและชอบ >///////<

ส่วนนายเจ...ถ้าให้เดาเนี่ย...คงจะชอบกุ้งเข้าแล้วหล่ะสิ ถึงได้ไปกวนเค้าแบบนี้

แต่ก็ต้องขอสมน้ำหน้าหน่อยนะ...อยู่ดีไม่ว่าดี เลยโดนห้านิ้วทาบมาบนหน้าซะง้าน

วันหลังถ้าจะจีบเค้า ก็ลองหาวิธีใหม่ดูก็แล้วกันนะเจนะ...คริคริ ^^~*

[PEENAT1972]

เจท่าจะเริ่มชอบกุ้งแล้วแน่ๆ แต่เห็นสมควรที่โดนฝากรักมาซะขนาดนั้น กวนสะไม่มีดีนะคนเรา 555

+1

[Solar cell]

ชักจะออกนอกหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะพ่อหนุ่มติณ
นายเจกะสาวกุ้งเนี่ยรักรุนแรงไปหน่อยมั้ยคร่ะ

[N.T.❁]

ตินนี่เหมือนว่าชอบไผ่ไปแล้วแหละ แต่ไผ่นี่ยังไม่ค่อยแน่ใจแฮะ ดูไม่ค่อยมีทีท่าเลย ><
ส่วนนายเจ...แกล้งเค้ามากๆ เด๋วผู้หญิงเค้าจะหนีหรือเปล่า? แล้วไผ่ไปปลอบบ่อยๆมันจะซวยตินเอาน๊าา 555
ขอบคุณนะคะ ชอบจังๆ ^^

[getto]

 :กอด1:พี่บี่บี๋ ฟิตมากๆ
ตินโก๊ะ
ไผ่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ลุ้นเจกุ้งจะเป็นไงหนอ

[Nichdia]

เจโดนตบเยยย

แอบสะใจเล็กๆ ไปกวนสาวดีนัก

[♠DekDoy♠]

โถๆ พ่อเจ จะจีบสาวไหงไปกวนเค้าซะงั้นหล่ะ 55

[jasmin]

เด็กจริงๆทั้งเจทั้งตินเลย
คนนึงก็แกล้งคนที่ชอบ
อีกคนก็ขี้หวงซะ ตกลงเรื่องนี้ไผ่เป็นผู้ใหญ่สุด