:m28:ไอคอนเยอะจนตาลายเลยแฮะ อิอิ
ตอนที่ 40 ส่วนอิพวกนั้นก็ใช่ย่อย ศึกครั้งนี้เคยอุบัติขึ้นมาแล้วเมื่อครั้งกาลก่อน มาบัดนี้มันยังดุเดือดเลือดพล่านเช่นเดิน โฮะ ๆ งานนี้มีฉัน อิตั้ม อิเฉา ออกโรง ส่วนสองตัวนั้น ยืนเชียร์กันค่ะ ดีมั้ยล่ะ มันบอกว่า แค่เราสามคนก็เอาอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่พวกนั้นนะ ยังไม่คนมามุงดูด้วย ส่วนใหญ่ก็พวกมาออกกำลังกายตอนเย็นนั่นแหละนะ
“เย้
สู้ ๆ เอาพวกมันให้เละไปเลย พวกมรึง” อิอั้ม แรงนะมรึง เอาแต่เย้ว ๆ
“อ้ายยยย แซ่บหลาย ๆ ค่ะ” อิเจี๊ยบเอาด้วยค่ะ พวกมันนี่ดีจริง ๆ
หลังจากที่ผลัดกันตบไปตบมา จนหน้าเริ่มแหก อิพวกนั้นก็รู้ตัวว่า มันจะเสียเปรียบ มันเลยจ้องจะหันมาเล่นงานฉันคนเดียว เพราะตอนที่ฉันกำลังฟัดกะอีกคนนึง พวกมันก็มีส่งสายตาให้พวกมันเข้ามาช่วย เท่านั้นแหละ อีกสองคนก็เข้ามรุมฉัน โทษฐานที่แรงเกินเหตุ
“อิเชี่ย พวกมรึงคิดจะรุมเพื่อนกรูเหรอ” ไม่ทันแล้วล่ะอิตั้ม อิดอก มันมาถึงแล้ว
พวกมันอีกสองคน จับแขนฉันคนละข้าง ส่วนอีคนกลางสะบัดหัวจนหลุดจากมือฉันได้ แล้วมันก็ ตบ ๆ ๆ ฉัน อิเชี่ย กรูซวยอีกแล้ว อิเวรตั้ม มาช่วยกรูทีสิยะ
“อิเชี่ย มาเร้ว ๆ กรูจะตายแล้ว อิ....” โดนอีกรอบฉัน พวกอิอั้มก็เห็นนะ แล้วมันก็วิ่งกันเข้ามาจะช่วย แต่ไม่ทันแล้ว เพราะอิพวกนั้นมันตบเร็วมาก จนหนำใจแล้ว มันก็พากันวิ่งหนีไปแล้ว ฉันก็หมดแรงอ่ะดิ แมร่งกรูโดนทุกรอบ (โทษที่ปากดีไปหน่อย)
“เป็นไงมั่งวะมรึง อิจืด เลือดกลบปากเชียว” อิดอก จะพูดเพื่ออะไรคะ
“อูยยยยย เจ็บสิวะ อิเชี่ย” ฉันสบถออกไป มันแสบปากไปหมดแล้ว
“มันหนีไปแล้ว ทำไงต่อดีวะพวกมรึง” อิตั้ม มรึงยังไม่หายคันอีกเหรอเนี่ย กรูเจ็บค่ะ
“อิดอก กรูเจ็บปากจะตายอยู่แล้ว พาไปซื้อยาใส่แผลก่อนสิวะพวกมรึง”
“เออ ไปสิวะ มัวแต่ยืนดูกันอยู่ได้” อิเฉาก็เจ็บเหมือนกัน เพราะมันโดนรุมสองคนตอนแรก อิตั้มสิ สบายเลย เพราะมันตัวใหญ่ได้เปรียบกว่า
“เอ่อ พวกเธอ พาจืดไปทายาที่บ้านฉันก่อนก็ได้ อยู่แค่ตรงนี้เอง จะได้ไม่ต้องไปไกลกัน” นายเบสเป็นคนเสนอเงื่อนไขที่ ฉันไม่ต้องการ แต่ อิพวกนั้น
“จะดีเหรอเบส..... บ้านอยู่ที่ไหนคะ ไปกันเลยดีกว่า” ค่า ดีมั้ยล่ะเพื่อนสาวที่แสนดี ทำกันได้
“งั้นก็พยุงตามมาละกัน อยู่ข้างหน้านี่แหละ” มันชี้ไปที่อาคารทาวเฮ้าส์แถว ๆ นั้น เดินไปประมาณสองช่วงตึกก็ถึงแล้ว
“ไปกันเถอะ อิจืดมันคงทรมานจะแย่อยู่แล้ว” เออสิยะ เพิ่งรู้เหรอไง จะไปไหนก็ไปซะทีเถอะ
อิพวกนั้นเอาผ้าเช็ดหน้าฉันมาซับเลือดที่ปากให้ คือไม่ให้มันอุจาดตามากเกินไป พวกเราเดินไปจนถึงหน้าบ้านของตานั่น สอบถามระหว่างทางก็ได้ความว่า พ่อแม่ยังไม่กลับมาจากที่ทำงาน มันเลยกล้าพามาที่บ้านได้
“เข้ามาก่อนสิ” มันเปิดประตูรั้วแล้วพวกเราก็เข้าไปในบ้านของมัน พอเข้าไปในบ้านแล้ว มันก็จัดแจงไปหาพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดแผลมาให้ อิพวกนั้นก็รีบทำแผลให้ฉันกับอิเฉาทันที
“โอ้ย อิเชี่ย เบา ๆ สิ เจ็บนะเว้ย” ฉันแหกปากร้อง ก็มันเจ็บนี่หว่า
“สำออยนักนะมรึง โดนแค่เบา ๆ เอง อิดอก” อิคนทำแผลให้ก็บ่นไม่แพ้
“เออ มรึงก็ลองมาโดนแบบกรูสิ อิเวร” ตายละ พวกเราด่ากันโดยไม่ได้สนใจเจ้าของบ้านเลยค่ะ ทำไมล่ะ มีปัญหาอะไรมะ หรืออยากจะโดนตบ จืดจัดให้ค่ะ
“พวกเธอนี่ ท่าทางจะรักกันมากเลยสินะ” อยู่ ๆ ตานั่นก็พูดขึ้นมา
“ใช่ค่ะ พวกเรารักกันมากเลย เนอะ” อิเจี๊ยบตอบไปแบบว่า สวยใช่มั้ยล่ะ
“อืม แล้วนี่พ่อแม่จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะเบส” อิตั้มถาม
“ก็คงราว ๆ ทุ่มนึงล่ะมั้ง ทำไมเหรอ กลัวพ่อแม่ฉันว่าเหรอไง”
“ก็คงงั้นแหละ พวกเรามารบกวนแค่นี้ก็คงพอแล้ว นี่ก็ว่าทำแผลเสร็จแล้วก็จะกลับบ้านกันเลย”
“แล้วพวกเธอกลับกันยังไงล่ะ” นายเบสถามแบบนี้เพื่ออะไรไม่ทราบยะ
“พวกเราเอารถมา แต่ตอนนี้จอดอยู่ที่ร้านค้าหน้าโรงเรียนนู่นแหละ เด๋วว่าจะเดินกลับไปเองน่ะ” อิตั้มตอบตลอดงาน ส่วนนังพวกนั้นนั่งเคลิ้มกันอยู่
“ให้ฉันขี่รถไปส่งเอามั้ย มันก็ไกลอยู่นะ” ฮึ ทำเป็นสุภาพบุรุษ จอมปลอมชัด ๆ
“เชอะ” ฉันแอบเบะปากใส่มัน มันก็หันมามองแล้วก็ยิ้ม ๆ ไอ้บ้าเอ้ย ยิ้มทำไมฟะ
“งั้นก็ได้ เด๋วเราว่าจะออกไปเอารถเลยนะ”
“อืม ไปสิ งั้นให้เพื่อนที่เหลือรออยู่บ้านเราไปก่อนแล้วกัน” อ้าว แล้วฉันล่ะ ฉันก็ต้องกลับบ้านนะ
“เด๋วมานะพวกมรึง รอกันอยู่นี่แหละ เด๋วมานะจ้ะ” เฮอะ อิตั้มกับอิเจี๊ยบดูดี๊ด๊าสุดฤทธิ์ ใช่สิ ได้ซ่อนท้ายไอ้บ้านั่นไป คงจะมีความสุขมากล่ะสินะ
สองคนนั้นซ้อนท้ายรถนายเบสออกไปแล้ว เหลือฉันนังอั้มแล้วก็อิเฉานั่งรออยู่ในบ้านมัน อิพวกนั้นเลยถือโอกาสสอบสวนฉันใหญ่เลย
“อิจืด ได้ข่าวว่ามรึงเคยเป็นเพื่อนกับเบสมาก่อนจริงรึปล่าวยะ” อิอั้มถามมา
“อะไร ใครบอกมรึงอีกล่ะเนี่ย อ้อ อิเฉา มรึงใช่มั้ย” ฉันหันไปหาอินั่น ซึ่งนั่งคลำเบ้าตาอยู่
“เออ มันนั่นแหละ แล้วมันเป็นไงมาไงล่ะมรึง” ด้วยความขี้เกียจเล่า ฉันก็เลย....
“รู้จักแค่ตอนป.1 แล้วก็เพิ่งมาเจอกันนี่แหละ”
“อิเชี่ย แค่นี้เนี่ยนะ บอกมาอีกสิ” อิดอก ฉันเจ็บปากจะตายห่ะอยู่แล้ว พอทีเถอะ
“อิอั้ม มรึงอยากรู้อะไรก็ไปถามมันเอาเองเถอะ กรูเจ็บปาก อิเวร” เท่านั้นแหละ มันก็เงียบกริ๊บเลย
****************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
