ต่อค่ะเจ๊
ลงมากไป กลัวเพื่อน ๆ อ่านตามไม่ทันจริง ๆ (เหรอ) ตอนนี้แอบมีฉากลุ้นด้วยเน้อเจ้า
ตอนที่ 8 เรื่องของฉันกับนายนนท์ มันก็อิหรอบเดียวกับนายวินนั่นล่ะ แหม ไอ้เรารึก็นึกว่ามันไม่คิดอะไรด้วย เห็นไปเที่ยวด้วยกัน ก็ไม่มีอะไร ที่ไหนได้ มันเล่นซะฉันพูดไม่ออกเลย
หลังปิดเทอมแล้ว ฉันก็มักจะไปเที่ยวบ้านอาร์ทช่วงวันศุกร์-อาทิตย์ (หลายวันเชียว แม่ไม่ว่าเหรอทำแบบนี้ อิอิ) แล้ววันหนึ่ง ตาน้องนนท์ก็ขี่รถมาหาที่บ้านฉัน
“จืด ๆ ออกมารับหน่อยดิ” มันตะโกนเข้ามาทางหน้าบ้านฉัน
“อ้าว มาได้ไงเนี่ย เข้ามาก่อนสิ” ด้วยความที่คุ้นเคยกัน ก็เลยให้มันเข้ามาในบ้าน วันนั้นพ่อแม่ไม่อยู่ น้องก็ไปเล่นบ้านเพื่อน เหลือฉันอยู่คนเดียว (เหอ ๆ)
“หิวน้ำอ่ะ ขอน้ำหน่อยดิ” ดูมันพูด บ้านฉันไม่ใช่ตู้กดน้ำนะ แต่ก็ต้องเดินไปหยิบเอามาให้มัน
“เอ้า แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรรึปล่าว” ฉันก็ถามมันหลังจากที่มันดื่มน้ำเสร็จแล้ว
“จำที่จืดเคยพูดไว้ได้ปล่าว ตอนนี้ย่าเราไม่สบาย เลยอยากให้ไปเยี่ยมหน่อย” เอ๋ ย่ามันไม่สบายเหรอเนี่ย
“ไม่สบาย เป็นอะไรน่ะ พาไปหาหมอรึยัง” ด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ (โอ๊กกก) ก็เลยทำตัวเหมือนนางฟ้า (ซาตาน) อิอิ
“พาไปแล้ว แต่ย่าเราก็ยังไม่หายดีเลย เห็นจืดบอกว่าอยากไปเยี่ยมย่าเราไม่ใช่เหรอ วันนี้เราเลยมารับไง” มันพูดออกออกมาดูน่าสงสารมาก ฉันก็เลยโอเค
“งั้นเดี๋ยวปิดบ้านก่อนนะ” ฉันก็เดินไปเอากระเป๋าสะพาย แล้วก็ปิดหน้าต่างลงกลอน จากนั้นก็เดินมาหามัน แล้วปิดประตูบ้าน
“ป่ะ เสร็จแล้ว ว่าแต่วันนี้จะมาส่งที่บ้านฉันรึปล่าว อย่าบอกนะว่าให้กลับเองเนี่ย”
“เด๋วเรามาส่งน่า ไม่ต้องกลัวว่าเราจะทิ้งจืดหรอก” อ้อเหรอ งั้นฉันก็หายห่วงไปเรื่องนึง
เราสองคนก็ขี่รถมอไซด์ตรงไปยังบ้านของตานนท์ ซึ่งก็อยู่ห่างจากบ้านฉันไปประมาณ 5 กิโลเมตรได้ ไม่ไกลเท่าไหร่เลย เหอ ๆ พอรถมันเลี้ยวเข้าไปในซอย ก็ประมาณ 100 เมตรได้ ฉันก็ได้เห็นบ้านของมัน บ้านเป็นครึ่งปูนครึ่งไม้ สองชั้น มีรั้วกันรอบบ้าน มีรถยนต์อยู่คันหนึ่ง สงสัยจะมีคนมาเยี่ยมล่ะมั้ง
“รถใครน่ะนนท์” ฉันถามมันหลังจากที่ลงจากรถแล้ว
“อ๋อ รถญาติของย่าเราน่ะ” เอ้ะ ไหนบอกว่าไม่มีญาติที่ไหนไงล่ะยะ
“ญาติเหรอ ย่านายมีญาติด้วยเหรอ” ฉันพยายามเน้นเสียง มันก็ตีหน้าซื่อ ไม่รู้เรื่องรู้ราว
“อื้ม ก็ญาติย่าเราไง ญาติห่าง ๆ น่ะ” อ้ะจ้ะ โอเค ๆ ฉันยอมแพ้มันละ
“เข้ามาสิ ย่าเราอยู่ข้างในบ้านน่ะแหละ” มันเดินนำเข้าไปก่อน ฉันก็เดินตามเข้าไป พอเดินเข้าไปในบ้านก็เห็นย่าของนายนนท์ น่าจะใช่มั้งนะ เพราะดูแก่แล้ว
“นี่ย่าของเรา ส่วนนั่นก็ญาติของย่าเราไง” มันจะพูดเพื่ออะไรคะ ฉันรู้แล้วล่ะค่ะ
“สวัสดีจ้ะ คุณย่า” ฉันไว้แก แกก็รับพยักหน้าช้า ๆ ดูแกจะอายุประมาณ 70 กว่าแล้วมั้งเนี่ย
“หวัดดีหลาน เพื่อนนนท์มันเรอะเราน่ะ” คุณย่าถามฉัน เสียงแกเบามาก สงสัยจะอาการหนักมาก
“จ้ะย่า ย่าเป็นไงบ้าง หายป่วยรึยัง” ฉันนั่งคุยกับแกไป ส่วนตานนท์ก็เดินหายเข้าไปในบ้านแล้ว
“หนูจ้ะ เป็นเพื่อนตานนท์ เรียนที่เดียวกันรึปล่าวล่ะ” ญาติแกถามฉันมา
“เรียนที่เดียวกันจ้ะ ป้า แต่คนละชั้นนะ” ป้าคนนั้นก็พยักหน้า คนบ้านนี้ชอบพยักหน้ากันจัง
“แล้วตานนท์เค้าตั้งใจเรียนมั้ยล่ะหนู ป้าล่ะเป็นห่วงมันจริง ๆ” ดูท่าแกจะตั้งใจประชดมากกว่านะ
“ตั้งใจสิจ้ะป้า นนท์น่ะเรียนเก่งจะตายไป” อ้าวฉัน สตออีกแน่ะ จะไปปกป้องมันทำไมเนี่ย
“งั้นเหรอ ถ้าเป็นยังงั้นก็ดี ช่วย ๆ ดูเค้าด้วยนะหนูนะ” เหอ ๆ หนูยังเอาตัวไม่รอดเลยค่ะ จะไปดูแลใครได้ หุหุ
“เอ่อ ย่าครับ ป้าครับ ผมขอคุยกับเพื่อนผมเรื่องการบ้านหน่อยได้มั้ยครับ” ว้าว พูดจาซะเรียบร้อยเชียวนะ พ่อนักเรียนใหญ่
“หนูขอตัวก่อนนะจ้ะ” พอขอตัวแล้ว ฉันก็เดินตามตานนท์ไป นายนั่นพาฉันไปที่ห้องของมัน โอ้ว ห้องดูรกมาก อยู่ไปได้ไงเนี่ย เง้อ ผู้ชายก็เงี้ย
“นี่นาย ห้องเคยทำความสะอาดบ้างรึปล่าวยะ” มันก็ทำหน้าเหรอหรา น่าด่าจริง ๆ
“ทำแล้วเนี่ย สะอาดของเราแล้วนะ” โห ดูมันพูด กลุ้มใจจริง ๆ เลยฉัน
“แล้วเรียกมาเนี่ย ไหนล่ะการบ้านนายน่ะ” ฉันมองหาหนังสือ กับสมุดของมัน แต่ก็หาไม่เจอเลย เจอแต่ อ้ะ นั่นมัน เฮ้ย
“ไหนล่ะแก การบ้านน่ะ” มันไม่ยอมพูดอะไร แต่กลับเดินไปล็อคประตู ตอนที่ฉันหันกลับไปมองมัน ฉันก็ต้องแปลกใจ
“ล็อคห้องทำไมน่ะแก แล้วการบ้านล่ะ จะทำมั้ย” ตอนนั้นฉันชักใจไม่ดีแล้วสิ แถมการบ้านของมันน่ะ ไม่มีหรอก มีแต่หนังสือโป๊น่ะสิ โอย อกอีแป้นจะแตก
“ไม่มีหรอก การบ้านอะไรนั่นน่ะ เราแค่อยากอยู่กับจืดสองคนเท่านั้นแหละ” มันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน
“แก อย่าเข้ามานะ อยู่ตรงนั้นแหละ” ฉันเดินถอยหลังหนีมัน แง้ ฉันจะทำไงดีเนี่ย ทำไมต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้วะเนี่ย
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่าจืด เราไม่ทำอะไรหรอก” ใครจะเชื่อยะ ไว้ใจใครไม่ได้หรอก
“ฉันอยากกลับบ้านแล้ว” ตอนนั้นมันเดินมานั่งเล่นบนเตียงของมันแล้วก็หยิบหนังสือบ้า ๆ นั่นมาอ่าน อ้ายยยย จะอ่านทำเพื่อ....
“แก ฉันอยากกลับบ้าน พาไปส่งหน่อยสิ” คราวนี้มันเงยหน้มามองฉัน เวรกรรม ตางี้มันแผล่บเลย
“เพิ่งมาได้แป๊บเดียวเอง อยู่ต่ออีกหน่อยสิ” ตรูอยากจะร้องกรี๊ด ๆ
“งั้นฉันกลับเองก็ได้ บายนะแก” ฉันเดินเลี่ยงมันไปทางประตู พอฉันจะเปิดประตูออกไป ก็ ก็
“เฮ้ย แกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ” ฉันโดนรวบตัวจากทางด้านหลังเสียแล้ว พ่อจ๋าแม่จ๋า นี่หนูจะต้องเสียตัวเหรอเนี่ย อาร์ท ช่วยฉานด้วย ม่ายยยยยย
**********************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
