ตอนที่ 3พอกินข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว นังต้อมก็ลากตัวฉันออกมาจากกลุ่มทันที
“จืด ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ” มันจะรีบมาปวดอะไรเอาตอนนี้เนี่ย
“เบา ๆ สิยะ จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น” ฉันบอกให้พวกนั้นรอก่อน อย่าเพิ่งรีบขึ้นห้อง
“เด๋วมานะอาร์ท หาอะไรกินไปก่อนนะ” ระหว่างนั้นก็วิ่งตามนังต้อมไป
พอมาถึงห้องน้ำ นังต้อมก็ยืนหอบแฮ่ก ๆ แล้วมันจะวิ่งมาทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจจริง ๆ
“นังจืดช่วยฉันที ฉันหายใจไม่ออกแล้ว” เอ้า อินั่งนี่ ซวยฉันอีกนะ ฉันล้วงกระเป๋าเสื้อแล้วหยิบเอายาดมของอาร์ทออกมาให้มันดม
“เอ้า ดมซะ” มันหยิบเอาไปสูดดังฟื้ดฟาด โอย ของ ๆ ฉัน เจ๊งหมด
“แล้วไม่เข้าห้องน้ำรึไง เห็นวิ่งยังกะหนีหมาไล่ฟัดมางั้นแหละ” ฉันอดกัดมันไม่ได้จริง ๆ คริๆ
“อิบ้า ฉันไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำสักหน่อย ฉันแค่ แค่....”
“แค่อะไรยะ อ้ำอึ้งอยู่ได้ บอกมาเร็ว ๆ สิ ฉันจะได้กลับไปหาอาร์ท” น่าน มีแอบห่วงนิดหน่อย ก็นะ ไม่ค่อยไว้ใจสาวเป้ยสักเท่าไหร่อ่ะสิ ตอนกินข้าวงี้ นั่งมองอาร์ทไม่วางตาเลย เหอ ๆ
“ก็ ๆ ฉัน ฉันคิดว่า ฉันคงจะชอบเบสเข้าแล้วล่ะ น่าสินะที่เรียกว่า รักแรกพบ” เฮ้อ นังบ้านี่ นึกว่าเรื่องอะไร เซ็งเลยค่ะฉัน
“อะไรชอบอีกแล้ว เพิ่งอกหักมาเองนะยะ นังนี่ ไม่เข็ดเลยนะ” ดูมันจะไม่ได้ยินที่ฉันพูดเสียแล้ว ก็มันกำลังพร่ำเพ้อบ้าบออะไรอยู่ก็ไม่รู้
“นี่แก ไม่เข้าห้องน้ำแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้กลับไปที่โรงอาหารก่อน” ฉันถามมัน มันก็หันมาตอบ
“ฉันไม่กล้าไปแล้วล่ะ” ฉันก็งงสิคะ
“ทำไมล่ะ เป็นอะไรไปอีก” มันก็ทำท่าเอียงอาย อินี่ น่าตบจริง ๆ
“ก็ฉันอายเค้านี่นา ตอนที่เค้ามองฉันนะ ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย” เฮ้อ นังนี่ สงสัยจะกู่ไม่กลับแล้ว พอฉันจะเดินกลับไปที่เดิมนั้นเอง
“เข้าเสร็จรึยังล่ะจืด” อ้าว อาร์ทน่ะเอง
“จะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรออาร์ท” ฉันถามออกไป
“ปล่าว เห็นจืดหายไปนาน ก็เลยตามมาน่ะ” โอว ที่รักของฉัน ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ มามะ มาจุ๊บที (ได้แค่คิดค่ะ อายเค้า)
“แล้วพวกนั้นล่ะ ขึ้นห้องกันรึยังล่ะอาร์ท”
“ขึ้นแล้วล่ะ เราบอกเองว่าไม่ต้องรอ แล้วเราก็เดินมาหาจืดนี่แหละ อ้าว แล้วต้อมเป็นอะไรไปน่ะ” อาร์ทมองไปที่นังต้อม ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งฝันกลางวันอยู่
“เหอ ๆ อย่าไปสนใจเลยอาร์ท เข้าขั้นบ้าแล้วล่ะนั่น” อาร์ทก็ทำหน้างง ๆ
“บ้าอะไรเหรอจืด ไม่เห็นจะเข้าใจเลย” ช่างสงสัยจริง ๆ นะตานี่
“ก็บ้ารักไง มันกำลังบ้านายเบสนั่นอยู่ เชอะ ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย” ตาอาร์ทมองฉันแบบนั้นทำไมน่ะ เฮ้ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายนั่นจริง ๆ นะ
“แน่ใจนะ อย่าให้เราจับได้ละกันว่าแอบชอบมันอยู่เหมือนกันน่ะ” อ้ายยยย รู้ทันอีกและ
“บ้าหรอ เรามีแค่อาร์ทคนเดียวก็พอแล้ว ไม่ชอบใครอีกแล้วจ้า” ฉันต้องงัดไม้ตายมาใช้ทุกทีไป อิอิ
“ต้องอย่างงี้สิ ถึงจะรักกันยาว” หุหุ ยาวถึงไหนเหรอคะ ที่รัก
แล้วเราสองคนก็เดินขึ้นห้องเรียนไป ทิ้งให้นังต้อมนั่งฝันหวานอยู่คนเดียว ตามมาละกันนะหล่อน พอเดินเข้าห้องเรียนไปแล้ว วิชานี้เป็นวิชาสังคมฯ ก็ต้องมีการจัดกลุ่มทำรายงานอีกน่ะแหละ แต่คราวนี้ดีหน่อย ไม่ต้องจับสลากแล้ว ให้เรื่องกลุ่มกันเองได้เลย สบายเรา อิอิ
“คราวนี้ครูให้แบ่งกลุ่ม ๆ ละตั้ง 6คนแน่ะ ยังไงกลุ่มเราก็ต้องเหมือนเดิมอยู่แล้ว ขาดแต่ยัยแอนไปคนเดียว” ยัยแอนก็ชะนีคนเดียวในกลุ่มฉันตั้งแต่ชั้นม.4 แล้วล่ะคะ ตอนนี้ชีย้ายไปห้องสี่แล้ว
“งั้นก็ขาดอีกสองคน จะเอาใครมาเข้ากลุ่มดีล่ะ” นังต้อมตอนนี้ไม่รู้ไปหน้าด้านมาจากไหน รีบรี่ไปที่โต๊ะยัยเป้ยเลยค่ะ
“เป้ย มาอยู่กลุ่มเราสิเธอ” ยัยเป้ยหันมามองทางพวกฉันแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ อ้ะ หวังว่าคงไม่ใช่นะ
“ยังขาดอยู่เหรอ งั้นก็ดีน่ะสิ เป้ยอยู่ด้วยคนนะ” ยัยเป้ยรรีบเดินเข้ามานั่งกลุ่มด้วย แรงจริง ๆ
“เป้ย แล้วเบสล่ะ” นังต้อมถามชีเบา ๆ อายล่ะสิแก
“อ้อ เด๋วเป้ยชวนให้นะ เบส เบส” ยัยเป้ยเรียกนายเบสซึ่งตอนนี้โดนชะนีรุมทึ้ง เอ้ย รุมล้อมอยู่ เพราะหวังจะเคลมเข้ากลุ่มตัวเองให้ได้ (พ่อแม่ไม่ว่าเหรอ ทำแบบนี้) อิอิ
“เบสมานี่หน่อยสิ” นายเบสหันมามองดูก่อนที่จะลุกขึ้นเดินมาหาพวกเราที่โต๊ะ เวลานายนั่นเดินมันดูจองหองชะมัดเลย โอ้ย นี่ทำไมฉันต้องหมั่นไส้นายนั่นด้วยนะ ไม่ชอบเลย
“มีอะไร” โห ขนาดพูดจายังห้วนเลย แข็งกระด้างไม่เหมาะกับหน้าหล่อ ๆ นั่นเลย
“ก็กลุ่มนี้ยังขาดอีกคน มาเข้ากลุ่มด้วยกันสิ” ยัยเป้ยบอกไป
“ไม่เข้า” อ้ากกกก ทนไม่ไหวแล้วค่ะ เดี้ยนทนไม่ด้ายยยยย
“ไม่เข้าก็อย่าเข้า กลุ่มของฉันก็ไม่ยินดีต้อนรับนายหรอกนะ เพราะงั้น ไปหากลุ่มอื่นเถอะย่ะ” ฉันวีนแตกเลยค่ะ นายเบสยังสงบนิ่งอยู่
“จืด ใจเย็น ๆ หน่อยสิ” นังต้อมจะมาเข้าใจอะไรยะ มันเหมือนดูถูกกันนี่นา
“นั่นสิ ไม่ต้องพูดแรงแบบนั้นก็ได้นี่นา” นายวินก็เอาด้วย อะไรกันเนี่ย ฉันผิดเหรอไงไม่ทราบคะ
“เป้ยขอโทษแทนเบสด้วยนะคะ คือเบสเป็นคนพูดจาแข็ง ๆ แบบนี้แหละ อย่าถือสาเลยนะ” ยัยเป้ยแก้ตัวแทนนายนั่น นึกเหรอว่าคนอย่างจืดจะยอมง่าย
“เชอะ” ฉันเชิดหน้าใส่นายนั่น ตาอาร์ทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็คอยจับมือฉันไว้ตลอด (ใต้โต๊ะ) แต่ดูฉันจะลืมไปแฮะ ว่าจับมือฉันอยู่ รู้ก็ตอนมันบีบนี่แหละ
และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น นายเบสมันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ แล้วก็ไม่พูดไม่จาอะไร ทำเอาพวกเรางงเป็นไก่ตาแตก
“เบสเข้ากลุ่มนี้แล้วใช่มั้ย” ยัยเป้ยถาม นายนั่นก็พยักหน้า อ้ายยยยย นี่มันอะไรกันอีกล่ะเนี้ย ฉันต้องอยู่กลุ่มเดียวกับนายเย็นชานี่ด้วยเหรอ แต่งานนี้ดูนังต้อมจะดีด๊าสุดตัว และแน่นอนชะนีในห้องก็แอบค้อนให้ตานั่นเป็นแถว ๆ ซวยจริง ๆ
********************************************
ขอบคุณแฟน ๆ ที่คอยติดตามเรื่องนี้นะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
