หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[dukdikdukdik]

ตอนนี้ร้าวเหมือนกันแฮะ

กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง จริง ๆ ด้วย 

[wisa]

 

[som]

ทำไมกรรมติดจรวดเร็วดีจริงๆแถมยังกับกดปุ่มยิงขีปนาวุธพิศัยไกลซะด้วย 555 สะใจ

(ดูแล้วเหมือนอีป้าแก่ๆ จะเริ่มสู่โหมดเจ้าแม่กาลีแล้นะนี่)

ต้องโทษ อิกกี้ คนเดียว เสียภาพพจน์ชั้น

หมดกันอุตสาห์เก็บซ่อนไว้ตั้งนาน  

แอ่ะ ป้าอ่ะ เป็นเจ้าแม่กาลีหรา งั้นขอคู่ชีวิตดีๆหน่อยดิ เหอๆๆ ถีบมาให้ลูกช้างเร้ยย

แว้กกก

555 แล้วคิดว่าจะถีบไปให้ถึงไหม

เดี๋ยวติดต่อเพื่อนคุณสามีให้เอาไหมค่ะ

พวกช่างอะไรอย่างนี้ชอบเป่าละ 555

ส่งประวัติส่วนตัวทาง พีเอ็ม ด่วนเดี๋ยวจะประกาศหาให้ 5555555555555555555555555

โหป้า.........ตอนนี้เปลี่ยนอาชีพเป็นศิรานีแล้วหรือคับ
หรือเปลียนเป็นคิวปิดกันแน่นี่คับ  อิอิอิ
พี่อิ๊กจะเอาจริงเหรอเดียวจะยุให้ป้าใช้ขาหลังถีบไปให้  อิอิ (ล้อเล่งน๊าป้า)

น้องส้มเช้ง มาแปลกนะเดี๋ยวนี้ คึกมาก บอกมาซะดีๆ ไปกินอะไรมา เหอๆๆ

ป่าวน๊าพี่อิ๊กไม่ได้กินอะไรเป็นพิเศษ  ก็แค่อยากเห็นคนมีความสุขนะ  อิอิ
แล้วส้มเฉยๆคับไม่มีเช้ง  เดียวพี่ส้มเช้งแกงค์ ชะชะช่า ฟ้องว่าลอกเลียนแบบชื่อเค้านะ  แฮแฮ

[4life]

ไม่ชอบนิตาอ่ะ เเต่พอเกิดเรื่องเเบบนี้ก็สงสารซะงั้น
ต่อไปจะเป็นไงล่ะเนี้ย

[lazewcielo]

เวรกรรมตามทัน...
พี่แทนคงไม่เข้าใจอะไรผิดใช่มั้ย...

[IIMisssoMII]

ใจดีเกินไปแระนะคะพี่อิกกี้ 
นิตา ตายง่ายไปอ่ะคะ ไม่ทรมานอะไรเลย
แถมยังทิ้งความรู้สึกผิดให้กับคนที่อยู่ต่อไปอีก
ทั้งที่เรื่องทุกอย่างมาจากตัวเองเริ่มแท้ ๆ 

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

กรรมมันติดจรวดจริงๆ

ดราม่าโคตรๆ

อยากให้คุณโตโต้รักภูมิบุญเร็ว ย้ากกกกส์  



แอร๊ยยยยยย~ เพิ่งสังเกตเห็น เม้นท์คือโพสที่ 669 ของเค้าอ่า คริคริ 

[b27072010]

เฮ้อทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วก็ไปอย่างรวดเร็ว

สุดท้ายก็ยื้อแย่งอะไรไม่ได้อยู่ดีนะนิตา

[kanda53]

อโหสิกรรมให้กันไป....ชาติหน้าจะได้ไม่มาตามล้างกันอีก
แล้ว...ไอ้โตโต้????  ล่ะ น้อง eiky
แค่...อกหัก...รักคุด....กินไม่ได้...นอนไม่หลับ...เป็นโรคซึมเศร้า
เผลอ ๆ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร...จำอะไรไม่ค่อยได้...อยากฆ่าตัวตายเป็นระยะ
แค่นี้ก็พอเนอะ น้อง eiky สาธุ  สาธุ 

รักกัน ๆ เช่นกันจ๊ะ น้อง eiky 

[*SparklinG*]

เฮ้ออออ จริงๆแล้วถึงแม้นิตาจะร้าย แต่ก็ร้ายเพราะรักแทนมาก ยังไงก็ยังน่าสงสารอยู่ดีที่ต้องมาตายละนะ

[www.maxdevil]

เครียดจังเลยครับ

[yoyo]

ซะงั้นอ่า  สงสารนิตาจัง คือ ตา่ยนี่ชีวิตมันจบเลยนะ  จบตรงนั้นเลย
คือเราดันคิดว่าตายไปทั้งๆที่ยังคิดไม่ดีนี่มันแย่มากนะ  พี่แวนซีดไปเลย

แทนจะเข้าใจมั้ยเนี่ย  ภูมิคุยกันดีๆเน้อ

[hpsky]

ตาย ถึงใครหลายคนบอกว่ากรรมตามทัน แต่กรรมที่ทำกับภูมิมันไม่น่าถึงตายหรอกนะ
ตอนนี้รู้สึกว่าสงสารแวนอ่ะ คงช๊อคน่าดู
แต่ว่าคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องจะคิดว่าเป็นฝีมือภูมิหรือเปล่า
อยากให้ภูมิหลุดพ้นที่สุด

[izanagi]

ยังไม่ได้อ่าน45แต่ขอเม้นก่อน
กลัวนะว่าพี่แทนไปนอกแล้วจะเปลี่ยนไป ไม่รู้สิ
เราเริ่มอ่านเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกว่า โต้เป็นพระเอก แต่ไปๆมาๆอ่านไปแล้งชอบพี่แทนซะงั้น
ตอนนี้อยากให้พี่แทนเป็นพระเอกมากกว่า

[Manji+]

มาร่วมเครียดอีกคน แต่มันก็เกิดขึ้นจริงกับชีวิตคนที่เปราะบางนัก
เวลาจะสั้นจะยาวยังไง ทำความดีไว้ก่อนดีกว่า ถ้าถึงวันสุดท้ายจะได้ไม่มีอะไรต้องคาใจ
คนที่รารักเขา ไม่รักเราไม่เห็นเป็นไร ถ้าทำใจได้และพร้อมที่จะให้ความรักแก่เขา นิตาคงจะมีความสุขไปนานแล้ว

[DexTunG]

 

[~prince™~]

อืม เหอะๆ กรรมดีกรรมชั่วอยู่ที่ตัวทำ
ทำอย่างไหนก็ได้รับผลอย่างนั้น
รับกรรมอย่างที่ตนได้ก่อไว้แล้วกัน

[littleFiNgeR]

บทจะไปก็ไปง่ายจัง แช่งอยู่ตั้งนานก็ไม่ไปซะที อยู่ดีๆก็ไปแบบนี้ก็ใจหายแฮะ เรื่องมันก็ไม่มีสีสันอะสิ เฮ้อ! สู่ปรโลกเถอะนะนิตา...

รอไรท์เตอร์...

[K2KARN]

อือ คงทำกับคนอื่นเค้าไว้มากล่ะมั้งนะ
ยังไงแวนก็ยังเป็นคนดีอยู่บ้างล่ะนะ
ให้ปากคำไปแบบนั้น

ดราม่ากว่านี่อย่าเลย สงสารภูมิ

[pay-it-forward]

ภูมิบุญก็คงรู้สึกผิดอีกแน่ๆเลย
เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย
 

[PEENAT1972]

http://www.youtube.com/v/lm0Hq8VJC0I&hl=en_US&fs=1


เอ้าเอาไป สำเร็จแล้ว 555

[eiky]

ตอนนี้ไม่ยาวนะครับ เนื้อหาประมาณนี้จะมีอีกไม่กี่ตอนนะครับ เรื่องเครียดๆอ่ะ เดี๋ยวก็กลับมาดีดังเดิม อย่าเพิ่งเบื่อกันน้า



                                                               ฉากสี่สิบหก

พอแพทย์หญิงศิริกานต์จอดรถได้ไม่ทันนิ่งสนิทดีแทนทวีก็ลงจากรถวิ่งเข้าบ้านทันที เห็นแวนนั่งร้องไห้อยู่กับผู้เป็นบิดา

"พี่แวน ตกลงมีอะไร นิตาตายยังไง"

แทนทวีร้องถาม แวนเงยหน้าขึ้นร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ผุ้เป็นบิดากอดบ่าลูกสาวไว้ แพทย์หญิงศิริกานต์เดินตามเข้ามา แทนทวีนิ่งฟังพี่สาวเล่า พยายามปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดเพราะแวนเล่าซ้ำไปซ้ำมาร้องไห้ไม่ยอมหยุด

"แล้วภูมิไปเกี่ยวด้วยได้ไงพี่"

แทนทวีจับจุดได้เพราะแวนเอ่ยถึงชื่อของภูมิบุญ เขาเสียงเครียดขึ้นมาทันที

"ให้พี่เขาสบายใจก่อนไหมแทนค่อยถาม"

ผู้เป็นมารดาปรามขึ้นเพราะบรรยากาศเริ่มตึงเครียด

"ไม่ได้ครับแม่ ผมทนรอมานานแล้ว ให้รู้เรื่องกันวันนี้เลย"

"พี่ผิดเอง พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ เพราะคิดอยากให้ภูมิออกไปจากชีวิตของเรา แค่คิดอยากจะให้เขาไปให้ไกล ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงถึงเพียงนี้"

แวนพร่ำพรรณนาออกมา แทนทวีเม้มปากแน่นสายดูเกรี้ยวกราด


"เวรกรรม ทำไมลูก ทำไม" สองสามีภรรยาอุทานออกมาพร้อมกัน

"ทำไมครับพี่ ทำไมทำแบบนี้ เกลียดภูมิเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมต้องทำถึงขั้นนี้ด้วย"

แทนทวีพยายามเก็บเสียงไม่ให้เป็นการตะเบ็งมากจนเกินไป ผู้เป็นมารดาจับเข่าลูกชายไว้เพราะรู้นิสัยดีว่าใจร้อนวู่วาม แทนทวีลุกขึ้นออกจากบ้านไปทันที

ด้านภูมิบุญพอกลับมาถึงบ้านก็ขลุกตัวอยู่ในห้องแม้จะไม่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนแวนแต่ก็น้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสายเช่นกัน นี่มันเป็นฝันหรือเรื่องจริง ขอให้มันเป็นฝันร้ายทีเถิด ภาพกองเลือดที่ท่วมตัวนิตาอยู่มันยังติดตาติดใจ เสียงยางรถไถลไปกับพื้นถนนยังก้องอยู่ในโสตประสาท ไม่จริงใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริง ภูมิบุญนอนตัวสั่นอยู่จนสาย จันทร์เดินเข้าไปในห้องเห็นลูกชายในสภาพที่ผิดปกติไป

"ภูมิ เป็นอะไรลูก ภูมิเป็นอะไร"

จันทร์ร้องออกมาเสียงหลงเพราะภูมิบุญพอเห็นมารดาก็ร้องไห้ออกมา ใช้เวลาเนิ่นนานกว่าที่จะหยุดร้องไห้ได้ พอเล่าเรื่องให้ฟังจันทร์เองก็ตบอกตัวเองอุทานออกมา

"ตายแล้ว เวรกรรม เพื่อนเขาไปดีแล้วล่ะภูมิอย่าเสียใจไปเลย"

ที่ภูมิบุญพูดออกไปแค่เห็นเพื่อนโดนรถชนตายกับตา ไม่ได้บอกเรื่องก่อนหน้านั้น คราบเลือดที่เกรอะกรังอยู่ตามหน้าเริ่มแห้ง คราบเลือดที่โดนแจกันเซรามิกทุบจากข้างหลัง จันทร์เองก็เอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดให้ พอคุณอภิสราตื่นก็ไปรายงาน คุณอภิสราตกใจเรียกภูมิบุญเข้าไปพบ พอเห็นสภาพของภูมิบุญที่ซีดเซียวเหมือนคนโดนผีหลอกมา หน้าตากระเซอะกระเซิงเพราะยังไม่ได้อาบน้ำ ถึงกับน้ำตาคลอ

"ตายแล้วลูก ขวัญเอ๋ยขวัญมา ไม่มีอะไรแล้วนะ หมดเวรหมดกรรมกันไปนะ"

คุณอภิสรากอดปลอบโยนอยู่ ภูมิบุญแค่เพียงน้ำตาคลอเพราะร้องไห้มามากพอแล้ว คุณอภิสราก็ปลอบโยนอยู่ไม่ได้ซักว่าเรื่องราวเป็นมายังไงเพราะคิดว่าภูมิบุญคงสะเทือนใจอยู่ไม่น้อย

"คุณท่านครับ ภูมิขออนุญาตไปต่างจังหวัดสักสองสามวันนะครับ"

ภูมิบุญพูดน้ำเสียงแหบแห้ง คุณอภิสรานิ่งคิดอยู่

"จะไปไหนหรือลูก ไกลไหม"

"ภูมิอยากไปมุกดาหารครับคุณท่าน"

"อืม ป้าว่าไปพักบ้างก็ดี เจออะไรหนักๆมาไปพักให้สบายก็ดีเหมือนกัน อย่าคิดมากนะลูก สิ่งที่ผ่านมาแล้วให้มันผ่านไปอย่าไปยึดมั่นถือมั่นกับมันมาก คนจากไปเขาน่ะสบายแล้ว คนอยู่ซิต้องทนชดใช้กรรมต่อไป ให้ลุงหมายไปส่งไหมลูก"

"ไม่เป็นไรครับคุณท่านภูมิอยากจะไปรถประจำทาง ไม่รบกวนลุงหมายดีกว่าครับ"

คุณอภิสราไม่รบเร้าต่อลูบหัวอยู่ ภูมิบุญเก็บของใส่เป้ออกจากบ้านตอนสายทันที หัวใจที่อ่อนล้าเหนื่อยหน่าย ความคิดที่สับสนวกวนไม่ไปไม่มาไม่เข้าไม่ออก เขาพาร่างมายืนอยู่สถานีขนส่งสายตะวันออกเฉียงเหนือ ร่างลอยไปกับเสียงเรียกของคนขายตั๋วที่ร้องระงมอยู่หน้าสถานีขนส่ง

"เอาตั๋วชั้นหนึ่งครับ ไปมุกดาหาร"

ภูมิบุญบอกหน้าเคาท์เตอร์ขายตั๋ว พอจ่ายเงินเสร็จก็เดินไปรอรถที่ชานชลานั่งเหม่อลอยมองไปข้างหน้าไม่มีจุดตกของสายตา ในใจยังคิดหวนถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมาเมื่อคืน บนหัวก็ยังเจ็บร้าวอยู่แม้จะทำแผลแล้วแต่แผลสดใหม่เวลาเพิ่งจะโดนมันมักจะชาไม่แสดงฤทธิ์เดชอะไรมากนัก แต่พอผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงความเจ็บปวดเหล่านั้นมันก็จะฟ้องออกมา แต่ดูเหมือนคนที่นั่งรอรถประจำทางอยู่นั้นจะไม่ได้เจ็บที่หัวเพียงอย่างเดียว ในใจลึกๆเองก็แหลกสลายร้าวรานไปด้วยเช่นกัน ย้อนหวนคิดถึงเรื่องที่ผันผ่าน เคยเกลียดกันเคยทะเลาะกัน เรื่องบางเรื่องที่เคยทำให้กันถ้าหากว่ายังมีชีวิตอยู่ก็คงยากที่จะให้อภัย แต่ตอนนี้คนๆนั้นหามีลมหายใจอยู่ไม่ จะเก็บความเคียดแค้นชิงชังไว้ในใจก็ไม่ใช่เหตุ อภัยให้แล้วไม่ถือโทษโกรธเคืองแล้ว แต่ก็ยังไม่อยากให้ถึงกลับตายไปต่อหน้าต่อตา คนเรานั้นแม้นหากมีชีวิตอยู่แล้วหมั่นทำแต่ความดีเกราะของความดีก็จะปกป้องคุ้มครองเรา แม้นหากตัวตายหายไปจากโลกนี้แล้ว ชื่อนั้น ภาพนั้น สิ่งนั้นที่เคยทำไว้ก็จะคงอยู่ต่อไปตราบนานแสนนาน

แทนทวีวิ่งออกจากบ้านของตัวเองตรงมายังบ้านหลังใหญ่ในซอยเดียวกัน เขาดูร้อนรนไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งเขาได้ ทุกอย่างที่พี่สาวของตนเล่าออกมาเขาพยายามจะปะติดปะต่อกัน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพียงข้ามคืนนี่เป็นแผนชั่วของพี่สาวของตนกับคนที่ตายไปแล้ว เรื่องโทรศัพท์ที่ตกน้ำก็คงเป็นส่วนหนึ่ง "ใจร้าย" แทนทวีอยากจะตะโกนใส่หน้า แต่ก็เป็นห่วงคนที่รักเหลือเกินป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง คนที่เจอเหตุการณ์ร้ายๆหนักๆมาโดยตลอดคนนั้น คนที่เขารักจนหมดใจ คนที่ไม่เคยปริปากบ่นให้กับโชคชะตาที่คอยลากถูชีวิตเขาให้เป็นไปอย่างลำบาก ทำไมคนพวกนี้ถึงได้ใจไม้ไส้ระกำกันนัก เกลียดชังอะไรกันหนักหนาถึงได้จงใจจะทำกันถึงขั้นนี้ แทนทวียิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ เร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อให้ไปถึงที่หมายให้เร็วกว่าเดิม ที่เสียชีวิตไปคงเป็นกรรมแล้วหมายจะทำร้ายภูมิบุญแต่ตัวได้รับกรรมเอง แทนทวีประนามการกระทำของพี่สาวและคนที่ตายแม้จะเคยขออโหสิกรรมกันแล้ว แต่เมื่อมารู้ความจริงเขาเองก็รับไม่ได้

"สวัสดีครับพี่ แฮ่กๆๆ ภูมิอยู่ไหม ภูมิ"

แทนทวีค้อมตัวลงจับเข่าตัวเองหายใจทางปากหอบอยู่

"ใจเย็นๆค่ะคุณแทน มาหาภูมิเหรอคะ ภูมิไปต่างจังหวัดน่ะค่ะคุณแทน"

อ้อยบอกแทนทวี

"ห๊า ไปไหนนะครับ ไปกับใคร ภูมิไปไหนนะครับพี่"

แทนทวีตะโกนออกมาลืมเหนื่อยไป

"เห็นได้ยินจะไปมุกดาหารหรืออะไรนี่ล่ะค่ะ ไปคนเดียวนะคะ เห็นบอกว่าไม่สบายใจพอดีเพื่อนภูมิเขาเสียน่ะค่ะคุณแทน แต่ภูมิออกจากบ้านไปแล้วตั้งแต่เที่ยง"

แทนทวีหันหลังกลับออกวิ่งกลับบ้านทันที ในใจก็ร้อนรนยิ่งกว่าเดิมเหมือนไฟที่เผาเหล็กร้อน เพิ่มความร้อนในใจมากขึ้นไปอีกเมื่อโทรศัพท์เขาใช้ไม่ได้ อยากจะเข้าไปต่อว่าพี่สาวเหลือเกิน เพราะความสิ้นคิดของเธอทำให้เรื่องมันบานปลายได้มากมายขนาดนี้

"จะไปไหนแทน ลูก"

แพทย์หญิงศิริกานต์วิ่งออกมาดูลูกชายที่กระโดดเข้าไปในรถแล้วบึ่งออกจากบ้านทันที

ไม่รู้ว่าคนทางโน้นจะเป็นยังไงบ้าง ไม่รู้จะทำยังไงอยากบอกเหลือเกินว่าอยู่ไหนแล้ว อยากได้ยินเสียงเหลือเกิน อยากได้ยินเสียงเพื่อชะโลมหัวใจที่กำลังห่อเหี่ยว อยากได้กำลังใจ แต่ขอโทษจริงๆที่อยู่รอเจอหน้าไม่ได้ ขอโทษจริงที่ทำใจอยู่พบหน้าไม่ได้ ยังไม่อยากจะเจอใคร ไมอยากจะคุยกับใครแม้แต่ตัวเอง ภูมิบุญอยู่ในสภาวะช็อคอย่างแรงสายตาเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างรถไม่มีจุดหมายปลายทาง ทำไมเขาไม่พักใจอยุ่ที่บ้าน ทำไมถึงไม่อยู่รอเจอคนที่เขาบอกว่ารักมากกว่าใครเสียก่อน ทำไมถึงออกต่างจังหวัด ไปไกลๆแล้วจะช่วยได้เหรอ คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ท่านเอยอันสติของคนเราหากมันขาดหายหรือโดนกระทบกระเทือนไป เคยไหมที่เดินจะกลับบ้านตัวเองแต่พอเงยหน้าขึ้นมันกลับเป็นหน้าบ้านของคนรักทั้งที่เขาเพิ่งบอกเลิกตัดความสัมพันธ์ เคยไหมเวลาจะกินข้าวแต่เอาแต่ช้อนตักลมเข้าปาก ภูมิบุญเองก็เป็นเช่นนั้น ครั้งที่ยายเสียนอนแน่นิ่งอยู่เขาก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ครั้งนั้นพอมีสติคืนมาเขากลับคิดแค้นคนที่ทำร้ายเขา แต่ครั้งนี้เพราะความแค้นที่มีต่อกัน ทำทุกอย่างเพื่อให้อีกฝ่ายด้อยกว่าตน นี่คือผลของมัน

เวลาสามทุ่มตรงรถประจำทางปรับอากาศชั้นหนึ่งเข้าจอดเทียบที่ชานชลาของสถานีขนส่งประจำจังหวัดมุกดาหาร คนสุดท้ายที่ลงจากรถคือภูมิบุญเขาสะดุ้งตัวเด้งขึ้นมาเมื่อพนักงานประจำรถมาเขย่าตัว ไม่ได้หลับตายังเบิกกว้างอยู่ แต่จิตใจไม่ได้อยู่ตรงนั้น แสงไฟในเมืองแม้ไม่มากเท่าเมืองหลวงแต่ก็บอกให้รู้ว่าเป็นเมืองไม่ใช่ที่ที่เขากำลังมุ่งหน้าจะไป ที่ที่เขาจะไปพึ่งบุญเอาใจไปพักรักษาเยียวยาให้ดีกว่าเดิม ภูมิบุญเดินลงจากรถ มีรถรับจ้างเข้ามารุมตามประสาของสถานีขนส่งตามต่างจังหวัด

"ไปไสหล่า"

คำพูดภาษาถิ่นดังอยู่ข้างๆหูรื้อฟื้นความทรงจำ ภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งประสบการณ์ชีวิตดวงหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงใจฉายเด่นออกมาในหัว ภูมิบุญบอกสถานที่ที่จะไป คนขับรถรับจ้างโก่งราคา ภูมิบุญไม่พูดอะไรสักคำพยักหน้ารับรู้ พอขึ้นรถไปได้ก็นั่งหันหน้าออกนอกกระจกรถ จนขับรถเกาหัวบ่นเป็นภาษาถิ่นออกมา จากแสงสีในเมืองรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่วิ่งไปตามถนนลาดยางผ่านความมืดที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า มีเพียงแสงไฟนีออนจากหน้ารถสาดส่องนำทางไป จากถนนลาดยางรถกระบะเลี้ยวเข้าถนนลูกรังแต่ตอนนี้ไม่มีฝุ่นคลุ้งกระจายมากนักเพราะเหมือนว่าฝนเพิ่งจะตกเมื่อไม่นานมานี้

"จอดตรงนี้ล่ะครับพี่"

ภูมิบุญเอ่ยขึ้นเมื่อรถแล่นผ่านมาหน้าบ้านที่คุ้นตา เสียงสุนัขเห่าหอนต้อนรับอยู่เป็นระนาว

"แม่นผู้ได๋มาน้อ ไปเบิ่งแน่บักพงษ์"

เสียงยายที่งัวเงียออกมาจากมุ้ง ร้องเรียกหลานชายให้ตื่นตาม ภูมิบุญจ่ายเงินไปแต่คนขับไม่เอาตามจำนวนที่เรียกไปแต่แรก เพราะเห็นสภาพแล้วไม่น่าโกงได้ลงคอ

"ยาย สวัสดีครับ"

"อ้าว บักหล่า ไปจั๋งได๋มาจั๋งได๋น้อ มาๆเข้าเฮือนก่อน"

พอเห็นหน้ายายภูมิบุญก็ยกมือขึ้นไหว้ น้ำตาซึมออกมา

"ผมขออยู่กับยายที่นี่สักสองสามวันได้ไหมครับ"

ภูมิบุญเม้มปากพูดกัดมันไว้เพราะกลัวว่าจะร้องไห้ออกมา

"บ่อเป็นหยังบักหล่อ อยู่โดนๆก็ได้ ยายบ่อว่าดอก"

ภูมิบุญเกินจะทานทนกับความรู้สึกได้ โผเข้ากอดยายร้องไห้ออกมาจนได้

"ไอ้กัส มึงโทรตามน้องภูมิให้กูหน่อย"

จุดหมายปลายทางของแทนทวีคือบ้านของกัสเพื่อนสนิท พอไปถึงก็บุกขึ้นห้องของกัสทันที

"เฮ้ยมีอะไรวะไอ้แทน"

"เอาโทรศัพท์มึงมา"

เป็นทางเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้ จนปัญญาแล้วคิดไม่ออกแล้ว

"เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถ"

"เฮ้ย"

แทนทวีกดสายทิ้งทันทีเมื่อเสียงตอบรับอัติโนมัติดังขึ้น แต่ก็ยังพยายามต่อสายอยู่อย่างนั้น

"มีอะไรวะไอ้แทน ทำเหมือนใครตาย"

สะกิดใจเข้าพอดี แทนทวีปาโทรศัพท์ในมือลงเตียงนอนของกัสทันที

"ไอ้ห่า มึงมัวแต่นอน มึงรู้ไหม๊ ว่านิตาตายแล้ว"

แทนทวีตะคอกออกไปเสียงดัง กัสหน้าซีดลงพูดอะไรไม่ออกอ้าปากค้าง

"ไอ้ส้นตีน มึงรีบลุกเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพากูไปมุกดาหาร ก่อนที่มึงจะเป็นศพรายต่อไป"

แทนทวียังตวาดเสียงดังลั่น กัสรีบลนลานลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำไม่ถึงห้านาทีก็รีบออกมาจากห้องน้ำอยู่ในชุดที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ แต่ก็ต้องจำยอมเพราะถ้านานกว่านี้มีหวังโดนแทนทวีเล่นงานเอาแน่ๆ กัสนั่งข้างๆแทนทวีพยายามจะเอ่ยปากถามแต่แทนทวีได้แต่ถอนหายใจ

"มึงพยายามติดต่อภูมิให้กูหน่อย"

นี่คือคำที่หลุดออกจากปากเขา สีหน้าแววตากระวนกระวายเหมือนนั่งทับหินร้อน เหงื่อกาฬก็ผุดออกมาจากดวงหน้าอยู่แม้เครื่องปรับอากาศภายในรถจะทำงานจนเพื่อนที่นั่งมาด้วยเริ่มสั่นเพราะความเย็นที่อุณหภูมิต่ำกว่าอากาศภายนอกมากยิ่งนัก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนับจากนี้แทนทวีให้คำมั่นกับตัวเองว่าเขาจะเชื่อภูมิบุญมากกว่าใคร แค่คนตัวเล็กๆคนหนึ่งทำไมผู้คนมากมายหมายที่จะปองร้าย แววตาของภูมิบุญแม้จะมีจริตของความแข็งกร้าวเจืออยู่เวลาที่ต้องเผชิญกับศัตรู แต่ลึกๆแล้วแววตานั้นมันเศร้า เศร้าเสียจนน่าใจหาย แทนทวีได้แต่หวังว่าอย่าให้ภูมิบุญเป็นอะไรไปอีกคน เพราะตอนนี้หัวใจของเขามันกำลังร้อนรนเต็มที



รักกันๆๆๆ


เขียนโดย eiky

[LiTTlE [A]]

การตายของนิตาคงจะเป็นบทเรียนได้ดีที่สุด...
นิตาคงจะไปสบายแล้ว...
ภูมิกับพี่แวน อารมตอนนี้คงไม่แตกต่างกัน..
และคงจะรู้สึกผิดกันไม่น้อย...
การแก้แค้นไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย...มีแต่เสียกับเสีย..
 :กอด1:แทน  :กอด1:พี่แวน..หันหน้ามาคุยกันดีกว่าเนอะ..อย่าทิฐิใส่กันเลย..
หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ไปแล้วหวังว่า..เหตุการณ์คงจะดีขึ้น ดีขึ้นเรื่อยๆๆ เพี้ยง...คริคริ

 

[IIMisssoMII]

แล้วน้องภูมิไม่ไปทำแผลเหรอ

ยังดีที่แวน สารภาพทุกอย่าง ไม่บอกว่าภูมิเป็นคนฆ่านิตา

หวังว่าภูมิมาอยู่คนเดียวคราวนี้ จิตใจจะสงบได้มากขึ้นนะ
สงสารจิง ๆ

[*SparklinG*]

จะเครียดไปไหนเนี่ย = = "

[mixmix]

คิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ
ในเมื่อถึงภูมิจะจบปัญหาด้วยการไม่ทำอะไรต่อ
แต่คิดว่าไอ้คุณพี่โตโต้คงไม่จบด้วยแน่ๆ
พี่แทนตามไปปลอบภูมิทีน๊า ยังแอบหวังว่าพี่แทนจะเป็นพระเอก 55+

[PEENAT1972]

จะรันทดกันไปถึงไหนค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

อีป้าแก่ๆ ขอประท้วงแล้วนะ เฮ้อ..................................

เอาซะยาวเลยเห็นไหม

จิตใจภูมิสับสนวุ่นวายฟุ้งซ่าน หรือว่าคนเขียนกันแน่ที่เป็น หึๆๆ

รอความตอนต่อไปก็ได้ ชิ... งอน เฮ้อ...แถมอีกที

[eiky]

จะรันทดกันไปถึงไหนค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

อีป้าแก่ๆ ขอประท้วงแล้วนะ เฮ้อ..................................

เอาซะยาวเลยเห็นไหม

จิตใจภูมิสับสนวุ่นวายฟุ้งซ่าน หรือว่าคนเขียนกันแน่ที่เป็น หึๆๆ

รอความตอนต่อไปก็ได้ ชิ... งอน เฮ้อ...แถมอีกที

แอ่ะ ป้าคร้าบ ไม่รันแล้ว อิอิ พอแล้ว แหมเนอะ คนเขียนก็ขึ้นๆลงๆอ่า

รู้นิว่าเป็น เอส+เอ็ม เหอๆๆ เพื่อนๆเป็นคนที่มาสนอง เอส+เอ็มผมนะเนี่ย เหอๆๆ

ไม่รัยทดแล้วคร้าบ ให้รู้ก่อนว่าเขาลำบากเนอะ ต่อไปเวลาร้ายจะได้ไม่มีใครมาย้อนถามถึงอดีต อิอิ

จุ๊บๆๆ

[win200]

อ๋อยยยย


ดราม่าอีกแ้ล้วคร๊าบบบบบ


สงสารหนูภูมิ

ขอให้สภาพจิตใจน้องภูมิดีขึ้นเร็วๆเหอะ


ตอนนี้นิตาไปแล้ว

แวนน่าจะกลับตัวแล้ว(มั้ง)

สวนอิโตโต้......

คงเป็นศัตรูตัวสุดท้าย



มาต่อเย็วๆนร๊าครับลุงอิ๊กกี้(ไว้มาต่อก่อนค่อยเรียกพี่)

[wowhaha]

เป็นกำลังใจให้ภูมิครับ
สู้ๆ นะครับ คนแต่งด้วยครับ