หัวข้อ: [Short Story] by JUPJIB >>รักแบบปอ<< 24/6/53 ขอความเห็น

[warin]

จะบอกรักกันแล้ว ฮิ้ววววววว
จะมีคู่ของนายวาด้วยป่าวคะ

[warin]

 

[archi_10_001]

เพิ่งเห็นว่ามีนิยายของ "ยัยจิ๊บ" มาลงที่นี่ด้วย

เราก็งง??? ไม่เห็นเคยเจอ ๕๕๕๕๕

ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันเจ้าค่ะ

น่าจะเอา จอมไตร มาลงนะ ((ถึงมันจะจบแค่ภาคเดียวก็เถอะ)) ๕๕๕๕

ขอบคุณ ๆ

[nolirin]

จอมไตรเนี้ยกะจะขอคุณจิ๊บมาลงเหมือนกันคะ
เพราะคนโพสชอบ แต่ตอนนี้ขอเป็นเรื่องสั้นก่อนดีกว่าคะ
เดี๋ยวคนอ่านที่นี่จะค้างเหมือนคนโพส 555 (เหมือนกดดันคุณจิ๊บไปในตัว)

ส่วนเรื่องของนายวามีแน่นอนคะ ให้จบเรื่องซาวก่อนเน๊อะ

[vvivy]

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   โอยยยยยยยยยย ขัดใจๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nolirin]

คนโพสเพิ่งกลับมาจากเรียน วันแรก โค-ต-รเบลอ
----------------------------------------------

“เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของนายนะ”

ซาวพูดเสียงดังเป็นตะโกน สงครามตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

ความผิดของเค้างั้นเรอะ

ถึงคิดอยากจะเถียงแต่ก็ยังนิ่งเงียบฟังซาวพูดต่อไป

“นายถามใช่มั้ยว่าทำไมฉันไม่ให้นายมาอยู่ที่นี้ เพราะฉันไม่ชอบไงล่ะ หากว่านายจะพาแฟนนายมาที่นี้
ไม่ว่าจะเป็นชั่วคราวหรือถาวร ฉันไม่ชอบที่พอผู้หญิงที่นายคบด้วยมา นายก็ผละออกไปจากฉันทันที ฉันไม่ชอบที่นายให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าฉัน แล้วนายรู้มั้ย ทำไมฉันคิดแบบนั้น”

ซาวเว้นจังหวะหายใจก่อนจะพูดช้า

“เพราะว่าฉันรักนายไง เข้าใจรึยัง เป็นไง รังเกียจใช่มั้ยล่ะ ขยะแขยงล่ะสิ ถ้าเข้าใจแล้วนะช่วยออกไปได้แล้ว”

ซาวพูดจบก็ออกปากไล่สงครามทันที

ซาวรู้อยู่เสมอว่าถ้าหากพูดไปแล้วคงไม่สามารถมาเป็นเพื่อนกันได้อีก

เค้าจึงไม่อยากพูด จึงเก็บเงียบเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะบีบให้เค้าต้องพูดออกมาเหลือเกิน

สงครามอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยิน เค้ารู้อยู่หรอกนะว่าซาวน่ะคงมีใจให้เค้าบ้าง ถึงได้ยอมให้เค้ากอด แต่ว่าเรื่องเหตุผลที่ซาวบอกเค้าไม่เคยคิดเลย ไม่นึกว่าเหตุผลที่ซาวไม่อยากให้เค้ามาอยู่ที่นี้จะน่ารักขนาดนี้

สงครามคิดพลางอมยิ้มบนใบหน้า ซึ่งซาวไม่ได้สังเกตเห็นเพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตา

สงครามจับซาวพลิกลับมาเผชิญหน้ากัน ก้มหน้าลงมาจนอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าของซาว

จับปลายคางซาวที่หันหน้าหนีให้หันมาสบตากับตนช้าๆ ก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาที่ริมฝีปากบาง

ซาวตาโต ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น จูบนิ่ สงครามกำลังจูบเค้าอยู่ ถึงจะเป็นเพียงสัมผัสแผ่วเบา แต่ว่าสงครามไม่เคยทำอย่างงี้มาก่อน

มัน….มันจะหมายความไปในทางที่ดีได้ไหมนะ ซาวคิดในใจ

“ฉันน่ะรักนายนะ”

สงครามพูดย้ำให้ซาวรู้ว่าสิ่งที่คิดเป็นเรื่องจริง ซาวอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่จริงน่า หูฝาดแน่ๆ ใจจริงอยากจะลองหยิกตัวเองดูให้รู้ว่าไม่ได้ฝันไป แต่ว่ากลัวสงครามหัวเราะเลยไม่ทำดีกว่า

“ให้ตายสิ ที่นายพูดเมื่อกี้น่ะจริงเรอะ ที่ว่าไม่อยากให้ฉันมาอยู่เพราะไม่อยากให้พาคนอื่นมาน่ะ”

สงครามถามย้ำในขณะที่ซาวพยักหน้ารับ ทั้งๆที่ยังเรียบเรียงความคิดได้ไม่หมด

“ฉันดีใจนะ ดีใจเป็นบ้าเลย”

สงครามพูดแล้วกอดซาวไว้แน่น น่ารักชะมัดเลย คิดเรื่องน่ารักๆแบบนี้ได้ไงเนี่ย มันน่าจับปล้ำให้เลิกคิดนัก ยิ่งคิดไปเรื่อยสงครามก็ยิ่งกอดซาวแน่นขึ้น ซาวเริ่มหายใจไม่ออก จนต้องทุบหลังสงครามแรงๆเตือนสติ สงครามจึงยอมคลายอ้อมกอดออก แต่ไม่ยอมปล่อย

“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ รักแล้วรักเลยห้ามเปลี่ยนใจด้วย”

สงครามพูดแล้วเอาคางเกยบนศรีษะอีกฝ่าย

ซาวขมวดคิ้ว ใครกันแน่น่าจะเป็นคนต้องพูดประโยคนี้นะ ซาวเลยย้อนไปว่า

“นายนั่นล่ะ”

สงครามเลยยิ่งยิ้มเข้าไปใหญ่

“นี่สงครามนายกำลังจะทำอะไรน่ะ”

ซาวส่งเสียงดังเมื่อร่างสูงดันกายตนลงบนเตียงช้าๆ

“ทำอะไรไม่เห็นต้องถามเลย”

สงครามพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาทเช่นเคย

“นายตั้งใจอะไรกันแน่”

ซาวตะโกนเสียงดังจนสงครามตกใจ ไม่ใช่ว่ารังเกียจหรอก แต่ว่ามันน่าอายออกนี่นาเรื่องแบบนั้นน่ะ

“นายมาบอกรักแล้วมาทำยังงี้ทันที นายก็แค่พูดไปงั้นเองใช่มั้ยล่ะ”

ซาวพูดไปเสไปมองทางอื่น รู้อยู่หรอกว่ามันไม่ใช่อย่างงั้น แต่ว่าต้องหาทางเอาตัวรอดก่อนล่ะ อย่างน้อยๆก็วันนี้ล่ะนะ - - !

สงครามที่ได้ยินและรับรู้ถึงความหมาย จึงจำใจต้องปล่อยร่างซาวให้เป็นอิสระ

“ฉันรักนายจริงๆนะ”

“โกหก นายก็แค่ ก็แค่………..”

คำที่หายไปสงครามก็พอจะรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

“ฉันหน้าตาเหมือนพวกจ้องแต่จะฟันขนาดนั้นเลยเรอะ”

สงครามพูดมาอย่างตัดพ้อ ใจจริงซาวอยากบอกว่ามันไม่ใช่ แต่ว่าดูเหมือนตอนนี้พยักหน้าไปเป็นดีที่สุด

“เอาเถอะ จนกว่านายจะเชื่อ ฉันจะไม่ทำถึงขนาดนั้นก็ได้”

ซาวหน้าแดงทันทีที่ได้ยินข้อความออกจากปากสงคราม

หมอนี่มันอายเป็นบ้างมั้ยเนี่ย

“แต่ว่านายคงไม่ห้ามหมดหรอกนะ”

สงครามว่าแล้วก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากบางทันที ซาวไม่ได้ขัดขืนเพราะคิดว่าสงคราม คงจะจูบเหมือนที่จูบไปเมื่อกี้ จูบแค่บางเบาแต่ว่าซาวคิดผิด เพราะว่าสงครามกลับใช้ลิ้นลิ้มรสความหวานรอบริมฝีปากบางช้าๆอ่อยอิ่ง แล้วจึงส่งลิ้นเข้าไปสำรวจภายในเรียวปากบาง

ซาวกลั้นหายใจ สติเริ่มหลุดลอย จนสงครามถอนริมฝีปากออก ซาวก็ทำได้แค่ซบหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้างเท่านั้น
สงครามเห็นปฏิกิริยาของวาวแล้วอมยิ้ม ก็น่ารักขนาดนี้จะปล่อยไปได้ไง

“รักนายนะซาว” สงครามกระซิบคำหวานแผ่วเบา คำ…ที่ได้ยินกันแค่สองคน

+++++++++++++++++++++++++

THE END

[nolirin]

มีต่ออีกนิด
-----------------------------

=
=
=
=

 สวัสดีครับ ผมจัตวาเจ้าเก่าเจ้าเดิมครับ  เรื่องจบลงสักทีนะครับ ในที่สุดก็HAPPY ENDING ???

 แต่ว่าผมมีเรื่องหลังจากนั้นมาเล่าให้ฟังต่อครับ อีกนิดๆหน่อยๆอ่านกันก่อนนะครับ

 “นี่ครามฉันถามอะไรนายหน่อยสิ”

 วันหนึ่งในขณะที่สงครามนั่งกอดซาวเล่นเกมอยู่ ซาวก็ถามขึ้นมา

 “ทำไมเวลาที่แฟนนายมานายต้องรีบผละออกจากฉันด้วยล่ะ”

ซาวถามเรื่องที่คงคาใจมากที่สุด สีหน้าบูดยิ่งแสดงถึงอารมณ์ไม่ชอบอกชอบใจอย่างชัดเจน สงครามซะอีกที่ยิ้มแล้วหัวเราะหึหึในลำคอ

“ก่อนอื่นนะซาวนายต้องเรียกเค้าว่าแฟนเก่าถึงจะถูกนะ เพราะว่าตอนนี้แฟนฉันคือนาย ...แล้วก็นะ เรื่องนั้นถ้านายอยากจะรู้ขนาดนั้นล่ะก็จะบอกให้ว่าที่ทำไปเพราะว่าฉันรักนายไง ไม่อยากให้เค้ามายุ่งย่ามกับนาย อยากให้นายอยู่อย่างสบายใจ ฉันไม่คิดหรอกนะว่ามันจะทำให้นายรู้สึกแย่  ก็เห็นนายทำท่าเฉยๆนิ่”

สงครามพูดแล้วกอดซาวแน่นขึ้นอีก

 “อืมๆ เข้าใจล่ะฉัน………..เออ………ฉันก็รักนายนะ”

 ซาวตอบกลับไปด้วยท่าทีเขินอาย ครับ………มันก็ดูน่ารักดีหรอกครับ

 แต่ตอนนี้ผม(และคนอื่นๆในร้าน) ชักอยากอาเจียนขึ้นมาตะหงิดๆไงไม่รู้

 ผมว่าพอดีกว่าครับรำคาญพวกมันจะแย่

 จบเท่านี้ล่ะครับ

(เห็นหวานกันขนาดนี้สงครามมันยังไม่ได้แอ้มไอ้ซาวเลยครับ สมน้ำหน้ามัน 555+)

END ^^

[monoo]

ขอบคุณค้า


รอคู่ต่อไปนะคะ อิอิ

[PandP]

ขอบคุณที่เอามาลงนะคะ
หวานมากๆเลย

[Poes]

สั้นจิงๆด้วย แอร๊ยยยส์ รออ่านเรื่องต่อไปนะจ๊ะ

[warin]

น่ารักมากที่สุด  

[vvivy]

 


ชอบๆๆน่ารักๆๆๆ


ปล.อยากอ่านเรื่องของวามั่งอ่ะค่ะ

[mascot]

 :pig4:น่ารัก

[ไอ้หัวแห้ว]

น่ารักมากกกกกก



ปล.อยากอ่านเรื่องนายจัตวาบ้าง ลงยังครับเนี่ย

[nolirin]

มาอ่านเรื่องของวากันดีกว่าเนอะ
--------------------------------------------

[Short Story]...คนมันรัก




สวัสดีครับ
ผมจัตวาครับ กลับมาอีกครั้งตามคำเรียกร้อง (ใครเค้าไปเรียกแก)
แต่คราวนี้ผมจะหยุดพักเรื่องคนอื่นไว้ชั่วคราว
อะอ่ะ อย่าเพิ่งคิดว่างั้นแกจะโพล่มาทำไมนะครับ

เพราะถึงไม่มีเรื่องคนอื่นมาเล่า
ผมก็ยังมีเรื่องของตัวเองมาเล่าให้ทุกคนฟังนะ

ง่ะ อย่าทำหน้าไม่สนใจเรื่องของผมสิ
ฟังกันหน่อยเหอะ นะ นะ

ไม่สนก็จะเล่า....

เรื่องของเรื่องมันเริ่มขึ้นหลังจากที่เพื่อนรักทั้งสองคนของผม
(ก็นายซาวกับนายสงครามนั่นล่ะครับ-หาอ่านได้จาก อยากเป็นคนที่ถูกรัก)
เริ่มคบกัน และสงครามย้ายมาอยู่ที่ร้านอย่างเป็นทางการ
แต่เปลี่ยนไปก็ตรงที่จากเดิมที่มันบอกว่าจะย้ายเข้ามาอยู่ที่ห้องว่าง

มันกลับเปลี่ยนเป็นย้ายเข้ามาอยู่ที่ห้องซาวแทน
(นี่ก็แปลกนะ ยังไม่มีอะไรกันแท้ๆ ทนนอนด้วยกันได้ไง)

และแล้วตัวปัญหา(สำหรับผม)ก็ตามเข้ามาในชีวิต

ตัวปัญหาของผมรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้ม
เป็นเดือนมหาลัย พูดจาดี สาวๆกรี๊ดกร๊าด
พ่อแม่รวย เรียนเก่ง มีรถยนต์เป็นของตัวเอง
และที่สำคัญเป็นน้องไอ้สงครามมัน

เอาล่ะที่พูดถึงมันเนี่ยไม่ได้ชมมันนะครับ
แต่ต้องการอธิบายลักษณะตัวปัญหาให้ทราบ
ผมเองพยายามมองหาแง่มุมที่เลวร้ายของหมอนี่ก็อืม
ไม่เห็นมีอ่ะครับ

ความจริงจะมีอยู่ก็เรื่องเดียวเท่านั้นแหละที่ผมคิดว่าเป็นจุดด่างของหมอนี่
และจุดด่างนั่นก็เป็นปัญหาสำหรับผม

อะไรน่ะเรอะครับ

เออ.................คือ...................(มองซ้ายมองขวา จนแน่ใจว่าไม่มีใครได้ยิน)

เวลามันเจอผม มันมักจะหาโอกาสอยู่กับผมสองคน
แล้วจะกระซิบบอกผมทุกครั้งว่า
“ผมชอบพี่วานะครับ”

จากนั้นริมฝีปากผมก็จะถูกครอบครองด้วยริมฝีปากแกร่ง
ผมจะเริ่มหายใจไม่ออกและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อ
ลิ้นหนาเข้ามาลุกไล่อยู่ภายในเรียวปาก
จนตัวเองต้องตอบสนองไปทุกครั้ง
แล้วไงเรอะครับ

สุดท้ายพอหมอนั่นถอนริมฝีปากออกผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยืน
ส่วนตัวปัญหากลับยิ้มหน้าตายแล้วทำอย่างกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกครั้ง
ผมไม่เข้าใจหมอนั่นจริงๆ ไม่เข้าใจ!!!

.............................................................

[Poes]

  เจอตอนแรกไปก็นะ ขออีกนิดนึงจิ งัยต่ออะ

========

แนะนิสนุง ตรงหัวเรื่อง อย่าใส่ว่าคำว่า "จบ" ไปนะถ้ายังต่อเรื่องอื่นๆอีก เพราะ เดี๋ยวโมฯเค้ามาเห็น
อาจจะโดนย้ายเพราะคิดว่าเรื่องจบแล้ว 

เอาเป็น [Short Story] by JUBJIB  แบบนี้ก็ได้นะ คือรวมหลายๆเรื่องสั้น กระทู้จะได้อยู่นานๆ

[nolirin]

ขอบคุณที่บอกนะคะ  
กะจะโมดิไฟล์ลงต่ออีก แต่มันลงไม่ได้ ต่อกันนี้แล้วกันนะคะ
-------------------------------------------


“อ้าววอร์”
ซาวส่งเสียงทักน้องแฟนที่เดินเข้ามาในร้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

จัตวาสะดุ้งทันทีที่ได้ยินชื่อตัวปัญหา
“หวัดดีครับพี่ซาว นี่พีเพื่อนผมครับ”

จัตวาที่ไม่ได้หันไปมองตอนแรก พอได้ยินเสียงทุ้มแนะนำคนอื่นเลยอดหันไปมองไม่ได้
คนที่วอร์พามาด้วย ตัวเล็กๆหน้าตาน่ารัก
ตอนแรกจัตวาคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก
แต่เพราะเครื่องแต่งตัวทำให้รู้ว่าเป็นผู้ชาย

“สวัสดีครับพี่วา”
วอร์หันมาหาจัตวาที่กำลังทำหน้าปั้นอยากอยู่
ในใจรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ หายใจได้ไม่ทั่วท้อง อืม...เพราะอะไรกันนะ หรือว่าจะหิวข้าว

“อืม หวัดดี”
ถึงจะรู้สึกอย่างไร แต่สิ่งที่ร่างบางแสดงออกไปคือการยิ้มรับ
อย่างทุกครั้ง แต่ถ้าใครสังเกตดีๆจะรู้ว่ามันเป็นรอยยิ้มการค้า
ที่จัตวาใช้เวลาทำงานเท่านั้น

“พี่วาครับ มันหลุดอ่ะ”
เสียงลูกค้าที่มานั่งเล่นเกมเรียกจัตวาทำให้จัตวาได้ทีผละไป

“พีเค้าอยากเล่นเกมน่ะครับ ผมเลยพามา”

เสียงวอร์บอกซาวดังมาในโสตประสาท
ทำไมยังเจ็บในอกอยู่อีกนะ

จัตวาหลังจากที่จัดการแก้ปัญหาอินเตอร์เนทได้แล้ว
ก็เดินหลบมาหลังร้าน
โดยที่ไม่ได้ดูว่ามีใครเดินตามมา

“พี่วาครับ”จัตวาหันไปมองตนเสียงยังไม่ทันตั้งตัวร่างบางก็โดน
ดึงไปปะทะกับอกกว้างแล้ว

“นายทะ.......”

ก่อนที่จะพูดจบริมฝีปากบางก็โดนครอบครองไว้ซะก่อน
จัตวาพยายามเบี่ยงหน้าหนี
แต่มือแกร่งที่จับท้ายทอยไว้ยึดแน่นไม่ให้จัตวาทำได้อย่างใจคิด

ลิ้นหนาเริ่มลุกรานเขาไปภายในเรียวปากบาง
ค้นหาความหวานภายใน

“อือ........อือ”
เสียงหวานหลุดลอดออกมาแผ่วเบามือที่
เคยผลักไส้กลับยึดไหล่หนาไว้เป็นหลัก

“ฮือ............”
วอร์ถอดริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย
ร่างบางรีบหายใจเอาอากาศอย่างรวดเร็วจนวอร์อดที่จะหัวเราะกับภาพนั้นไม่ได้

จัตวาทรุดลงกับพื้นทันทีที่ปล่อยมือจากร่างหนา
วอร์ย่อตัวลงมามองใบหน้าแดงซ่านของจัตวาแล้วยื่นจมูกไปแตะแก้มใสอีกครั้ง
แล้วเดินออกไปข้างนอก

จัตวานั่งกองอยู่บนพื้นโดยยังหอบหายใจอยู่
ขายังไม่มีแรงที่จะยืนได้

แหงนมองร่างสูงที่เดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว แล้วน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาจริงๆ

โธ่เว้ย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

จัตวาค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ รีบเดินไปในห้องน้ำก่อนที่จะมีคนเข้ามาเห็นสภาพของตัวเอง

นอกจากจะไม่เข้าใจวอร์แล้ว
ตอนนี้จัตวาเริ่มไม่เข้าใจตัวเองขึ้นมาอีกคนแล้วด้วย
......................................................
TBC..........

[O_cha]

แต่งเรื่องได้น่ารักดีครับ  

[vvivy]

เรื่องของนู๋วามาเเล้วๆๆ เย้ๆๆ


ปล. :pig4:ไรเตอร์นะคะ

[PandP]

ขอบคุณที่เอามาลงนะคะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ

[roseen]

รอตอนใหม่ของนู๋วา   

[@BUA@]

น่ารักดีจ้า
 

[ไอ้หัวแห้ว]

น่ารักมากๆ ครับ


อยากอ่านต่อ อิอิ

[panari]

ชอบนายจัตวาจัง >.< รอตอนต่อไปนะคะ (ถึงจะเคยอ่านแล้ว แต่ก็อยากอ่านอีก ^_^)

[bigbeeboom]

น่ารักมากๆเลยทั้งสองตอน ชอบๆอ่ะ

ฮุๆๆ น้องวอร์มาเล่นก่ะรุ่นพี่งี้ได้ไง ทำวาใจสั่นเลย คริ คริ

[TONG]

พี่น้องสงครามมาแรงกันทั้งคู่จริงๆค่ะ

[nolirin]

จัตวาออกมาข้างหน้าร้านก็เห็นวอร์ยืนอยู่ข้างหลังโซฟาตัวหนึ่ง
โดยเท้าแขนแล้วเอาคางเกยบนพนักพิง
“ไม่ได้เรื่องเลยพี”
วอร์พูดกับคนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวนั้น
“อย่ามาว่านะ ก็เล่นไม่เป็นนิ่”
อีกฝ่ายตอบกลับงอนๆ

ช่างเป็นบทสนทนาที่น่ารักซะจริง
จัตวาคิดแล้วยิ้มแกนๆให้ตัวเอง

“อ้าววา มาสอนน้องพีเล่นหน่อยสิ ฉันก็เล่นไม่เก่ง”

เสียงซาวเรียกจัตวาผู้สันทัดเกมออนไลน์ให้เข้าไปสอน

จัตวาถอนหายใจเบา คนยิ่งอยากหลบๆอยู่ ….
เอะ! แล้วเราจาหลบทำไมนะ

“พี่วาครับ แล้วต้องไปไหนต่ออ่ะ”
เสียงใสเรียกจัตวาให้ต้องก้มลงไปดูใกล้ๆ

“อืม ไปทางนี้นะ จะมี NPC………………”
จัตวาสอนให้พีอย่างตั้งใจ งานเว้ยงานท่องไว้
ถ้าเงยหน้ามองสักนิดก็คงจะเห็นว่าร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ
ยืนอมยิ้มกับท่าทางตั้งหน้าตั้งตาสอนของจัตวาอยู่
............................................

ตั้งแต่วันนั้นพีก็กลายมาเป็นลูกค้าประจำของที่ร้าน
จัตวาอยากจะไม่ชอบหน้าพีอยู่เหมือนกัน
แต่ว่าจากที่ได้คุย ได้รู้จักแล้ว
บอกตรงๆว่าเกลียดไม่ลงจริงๆ

พีเป็นคนน่ารัก ใครอยู่ใกล้ก็อดรู้สึกดีด้วยไม่ได้
ไม่แปลกหรอกหากว่าวอร์จะเปลี่ยนใจ
เอ๊ะ! หรือว่าเค้าคบกันมาก่อนรู้จักเรานะ

จัตวาเดินคิดไปเรื่อยเปื่อยหลังชั่วโมงเรียน
ตั้งแต่พีมา วอร์ก็ไม่ค่อยฉวยโอกาสกับเค้าอีก
และถึงทำคำพูดที่ว่า “ผมชอบพี่วานะครับ”
จัตวาก็ไม่เคยได้ยินอีกเลย

ตอนนี้ที่ทำได้คงทำใจสินะ
ร่างบางถอนหายใจขอบตาร้อนผ่าวเหมือนจะร้องออกมา
ทั้งหมดทั้งมวลคงเพราะรักใช่มั้ย
ทำไมไม่เคยรู้เลยนะทั้งที่เวลาโดนจูบก็ไม่เคยนึกรังเกียจหรือโกรธเลย
ต้องบอกว่ารู้สึกดีด้วยซ้ำ


“ขอโทษคับ”
เพราะไม่ทันระวังจัตวาเลยเดินไปชนคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าอย่างจัง

“วา”
จัตวาที่ก้มหน้าอยู่เงยขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อตน ใครน่ะเสียงคุ้นๆ

“พี่นนท์”
จัตวาเรียกคนตรงหน้าอย่างตกใจ
ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี้

เจ้าของชื่อกอดจัตวาแน่นด้วยความคิดถึง
จัตวาก็กอดตอบไปเช่นกัน

“พี่นนท์ ไม่สบายใจเรื่องอะไรรึเปล่า แล้วมาได้ไงคับเนี่ย”
จัตวาถามอย่างห่วงใย ไม่บ่อยนักที่คนๆนี้จะมาหาตน

“พี่มารอวาน่ะ เห็นเดินมานึกว่าเห็นซะอีก”
นนท์บอก พยายามให้ขำแต่ว่าเสียงก็ยังเศร้าๆอยู่ดี
“มีเรื่องอะไรคับ”

“พี่ไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ”

“งั้นไปหาที่คุยกันดีมั้ยครับ”
จัตวาบอกเมื่อสังเกตเห็นว่าคนรอบข้างเริ่มมอง
ก็จะไม่ให้มองได้ไง ทั้งสองคนยังกอดกันอยู่เลยระหว่างที่คุยกันน่ะ

“อืม ไปสิ”
นนท์ว่าแล้วพาจัตวาขึ้นรถขับออกไป

ในที่สุดเลยมาคุยกันที่ร้าน บนห้องของจัตวา

“ว่ามาเลยครับ”
จัตวานั่งลงแล้วเอ่ยบอก

“ก็เรื่องเดิมๆ”

“เรื่องแต่งงาน”

จัตวาพูดแล้วถอนหายใจออกมา
เอาอีกแล้วเรื่องบ้าๆนี่อีกแล้ว
“อืม”
“ผมแนะนำ บอกท่านไปเลยดีกว่าว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้หญิง”
นนท์หันขวับมามองจัตวา

“อย่างกับง่ายงั้นแหละ”
“แล้วมันยากตรงไหน”
นนท์ตีหน้าเครียดกับคำพูดของจัตวา

“นายคิดว่าที่บ้านพี่จะตอบว่าไงล่ะ เค้าคงจะบอกว่า...งั้นเรอะ หรือ..แล้วก็ไม่บอก อย่างั้นรึไง”
จัตวายิ้มอ่อยๆ พอนึกถึงความเป็นจริงมันก็ใช่น่ะนะ

“แล้วนิวกับนาวล่ะคับ”
“อ๋า!!! จริงด้วยกี่โมงแล้วเนี่ย”

ว่าพลางมองไปที่นาฬิกา ตายล่ะ3โมงครึ่งแล้วเรอะเนี่ย

“พี่ไปรับลูกก่อนนะ”

ว่าแล้วรีบเดินลงไปจนจัตวาต้องยิ้มขำ
แล้วตะโกนบอก
“พี่นนท์ค้างที่นี้นะครับวันนี้”
นนท์พยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไป
แต่ก่อนจะออกจากร้าน นนท์รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่มายังตน
มองไปรอบๆก็ไปเจอสายตาคู่หนึ่งที่ทำหน้าไม่พอใจ
และจ้องมาที่เค้า

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามามีเรื่องต้องรีบไปแล้ว

.............................................

[nolirin]

“หมอนั่นใคร”
จัตวาสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงดังจากด้านหลัง

“ใคร”
จัตวาถามกลับไปทั้งๆที่รู้ว่าหมายถึงใคร

วอร์เดินเข้าหาฉุนๆ คว้าแขนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้าตน
จัตวาจำใจต้องหยุดมือจากการจัดที่นอนสำหรับคนที่จะค้างที่นี้วันนี้

“คนที่ไปรับพี่วาที่มหาลัยแล้วมาข้างบนนี้”
จัตวางง ไม่เข้าใจว่าวอร์ต้องการอะไร
แต่ไม่ทันได้คิดมากไปกว่านั้น เพราะวอร์ดึงจัตวาเข้าไปจูบอย่างแรง
ไม่ได้นิ่มนวลเหมือนทุกครั้ง แต่ร้อนแรงราวกับจะแผดเผา

“อือ......”
ร่างบางครางในลำคอ
ลิ้นหนาเริ่มรุกรานเพื่อนหาความหวานภายใน ฟันสวยได้รูปของวอร์กัดเข้าที่ริมฝีปากบาง

“อึก ...................อือ”
วอร์ถอนริมฝีปากออกแล้วยิ้มมุมปาก ยิ้มที่ไม่เหมือนทุกครั้ง
ยิ้มเยาะเย้ย หยันเค้า
วอร์ปล่อยร่างของจัตวาออกจากอ้อมกอด จัตวาก็ทรุดหวบลงทันที
วอร์ก้มลงมากระซิบข้างหูจัตวา

“ผมไม่ชอบที่ใครมายุ่งกับพี่วา อย่าทำให้ผมโมโหจะดีกว่า”
จัตวากำลังจะเถียง แต่คนตัวสูงกลับดึงสาบเสื้อจัตวาเปิดออก
แล้วฝั่งริมฝีปากลงไป ทิ้งรอยแดงระเรื่องไว้

จัตวาอึ้งไป ไม่เข้าใจวอร์ต้องการอะไรกันแน่ วอร์ยิ้มมุมปากแล้วดึงเสื้อจัตวาให้เรียบร้อยเหมือนเดิม
จากนั้นจึงเดินออกไป
......................................
จัตวานั่งเหม่อลอย ในขณะที่สาเหตุของการเหม่อลอยกำลังเล่นวินนิ่งกับพีอย่างสนุกสนาน

“เห็นมั้ยบอกแล้วว่าชั้นเก่ง”
เสียงพีพูดกับเพื่อนอย่างโอ้อวดตัวเองทีเล่นทีจริง
จัตวาหันไปมองตามเสียงนั้น เห็นพีกำลังยิ้มอย่างภูมิใจ วอร์ขยีหัวพีเบาๆอย่างรักใคร่เอ็นดู

“รู้แล้วล่ะน่า”
จัตวารีบหันหนีทันทีเพราะกลัวว่าถ้าเห็นมากกว่านี้อาจจะร้องไห้ได้
ช่วยไม่ได้ดันไปรักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้วก็งี้ล่ะ

“น้าวา”
“น้าวา”
เสียงเรียกสดใสดังขึ้นพร้อมกัน
จัตวาที่กำลังเศร้าใจพอเห็นหน้าหลานก็อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

“ว่าไงทโมนทั้งคู่”
จัตวาพูดแล้วยิ้มขำ

“คิดถึงน้าวาค่ะ”
ลิงน้อยนาวพูดเสียงหวาน

“นิวก็คิดนะครับน้าวา”
ลิงน้อยนิวรีบพูดบ้างเรียกว่าไม่ยอมแพ้

“น้าวาก็คิดถึงเราทั้งสองคนนะ”
“พ่อก็คิดถึงน้าวาฮะ”
นิวพูดต่อแล้วหันไปมองหน้าบิดาที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว
จัตวาก็ยิ้มบ้าง ยิ้มให้เด็กทั้งสองแล้วเลยไปที่พ่อของเด็กที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วย

ตื๊ด....................ตืด
เสียงโทรศัพท์ดังมาจากกระเป๋าของนนท์
นนท์บอกบอตัวไปพูดโทรศัพท์แล้วเดินออกไปนอกร้าน

“วาพี่จะไปคุยกับพ่อแม่หน่อยนะ ฝากลูกแปป”
“คับ”
ร่างบางตอบรับ
แล้วนนท์ก็รีบร้อนออกไปจากห้องทันที
“บ้านน้าวามีเครื่องเกมเยอะจัง”
นิวพูดแล้วยิ้มอวดฟัน
“อยากเล่นมั้ย เล่นได้นะ”
จัตวาบอกเด็กน้อยทั้งสองซึ่งไม่ต้องคิดก็พยักหน้ารับคำทันที
..................................

TBC..........

[♠DekDoy♠]

อะไรของวอร์เนี่ย ไม่ทำอะไรให้มันจริงจังเด๋วก็เชียร์วากะนนท์ซะเลยนี่ -*-