หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[enhumto]

ผมไม่ได้คาดหวังหรอกนะครับ ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร แล้วใครมันจะไปยอมรับง่ายๆละครับ  วันนี้ตอนดึกๆผมคงไม่มาอับแล้ว มีแรงเท่านี้จริงๆ ขอบคุงหลายๆท่านที่ติดตามอ่านนะครับ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความลับ
“โอมห์ เมิงไม่ต้องไปถามเรื่องนี้กับใครนะ ” ไอ้เมิงเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็พูดแบบเซ๊งๆ
“ทำไมอ่ะ” ผมอยากรู้ว่าเพราะอะไร
“เมิงไม่อายคนอื่นรึไง เมาจนไม่รู้เรื่องเหียอะไร ไม่โดนเอาตูดก็บุญแล้ว ต้องขอบคุณที่มันยังใส่ถุงยางนะ” มันรีบตอบแล้วก็เดินหนีผมไป จะมันก็ยงคาใจอยู่จริงๆนะเนี่ยเรื่องนี้ว่าใครเป็นคนทำ แล้วถ้าเป็นไอ้เอิทจริงๆละ พวกกรูจะทำยังไงดีว่ะเนี่ย
“ไปอาบน้ำ ได้แล้ว เดี๋ยวไปไม่ทันเช็ดชื่อ” ไอ้มิ๊กเดินมาไล่ผมไปอาบน้ำอีกครั้ง

วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่อง ได้แต่นั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พยายามจะนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ได้ แต่มันก็ไม่โผ่ลมาเลย สุราไทยนิมันร้ายกาจจริงๆ
“คุณกวีภพ” อาจารย์เรียก
“ครับผม” เพื่อนๆมองมาที่ผมกันใหญ่
“เมื่อวานคุณพาน้องไปทำอะไรที่เวทีประกวดมา” เรื่องอะไรอีกว่ะนิ
“ก็ไปประกวดครับ” ก็พาน้องไปประกวดจริงๆนิว้า
“ผมได้ยินคนอื่นเล่ามา แต่ก็คงไม่จริงเท่าที่คุณเล่า ไหนเล่าให้ผมฟังหน่อยสิ” อาจารย์คนนี้สอนเกี่ยวกับวิชา ระบบส่งจ่ายไฟฟ้า แล้วแกจะเป็นคนที่เริดๆ ตามเทคโนโลยี รุ่นพี่บอกว่า แกเนี่ย ถ้าชอบ รึว่าถูกชะตานักศึกษาคนไหน  ถ้านักศึกษาคนนั้นเล่นด้วยกับแก ก็จะได้เกรดไปง่ายๆเลย ส่วนพวกผู้หญิงก็จะโดนกดขี่ ตามระเบียบ
“ก็ไม่ยังไงละครับ รุ่นน้องปีหนึ่ง ไปประกวดดาวเทียม แต่ใจมันไม่ได้เป็นดาวเทียมไปด้วย ก็เลยตอบคำถามแบบความคิดมัน พอประกาศผล มันดันได้รางวัล แล้วมันสละสิทธิ์” ผมพูดจบก็นั่งลง อาจารย์ดูเหมือนยังค้าง ก็ผมเล่าไม่หมดนิครับ
“แล้วน้องมันตอบคำถามว่ายังละ คุณกวีภพ” ยังไม่เลิกถามกรูจริงๆด้วย
“ผมจำไม่ได้หรอกครับ มันยาว” ยาวจริงๆนิว้า
“อาจารย์รอไปถามน้องเขาเองดีกว่าไหมครับ”
“ดีๆถ้าเจอเขาแล้วเรียกมาหาผมด้วยนะ” รับรองโดนใจเจ๊แกแน่ๆ พยายามจะดูโดนเด่น บ้าเทคโนโลยี ให้คนอื่นสนใจ แต่จริงๆตัวเองเป็นแค่ ผู้ชาย ตัวอ้วนๆ ดำๆ  ไม่ขอวิจาร์ ครูผู้สอนดีกว่า สักพักอาจารย์ก็ปล่อยเลิก ผมเลยได้มีโอกาส คุยกับไอ้ไนท์ ก็ไม่ได้อะไร เพราะมันว่าเมื่อคืนมันขึ้นมานอนห้องผมด้วยเหมือนกัน แล้วก็กลับไปตอนเกือบเช้า ตอนนั้นมันยังเข้าไปบอกผมอยู่เลยว่าจะกลับแล้ว มันเองก็ว่าไม่เห็นอะไร ก็ดูปรกติดี ไอ้เอิทมันก็เมาหลับตั้งแต่ที่มันพาผมกลับมาส่งห้องแล้ว

“แล้วใครว่ะ” ผมหันไปถามไอ้มิ๊กแบบงุดงิด
“จะรู้ไหมละครับ คุณเมีย โดนก็โดนด้วยกัน นอนก็นอนข้างกัน” อ้าวกรูเป็นเมียมันตั้งแต่เมื่อไร ผมตบหัวมัน
“อะไรว่ะเดี๋ยวนี้ลงไม้ลงมือ”
“แล้วใครเมียเมิง เมียเมิงกับเมียกรูเป็นใครไม่รู้” ผมประชดมัน
“เอ่อก็เหลือไอ้โยแล้วก็ไอ้เอิทอะดิ”  มันทำหน้าเหมือนจะรังเกียจ
“มันเกิดไปแล้วมิ๊ก อีกอย่างเราก็ไม่ได้เสียอะไรสักก่ะหน่อย รู้สึกยังไม่รู้สึกเลย” ก็มันจริงนิว้า ไม่ฝัน ไม่อะไรเลย หลับอย่างเดียว  แล้วเราก็กลับห้องกัน


พอถึงห้องผม กับมิ๊กก็มานั่งรอไอ้เอิท ที่หน้าทีวี วันนี้ UBC ฉาย The Mist  ผมเองก็ยังไม่ได้ดู ไอ้มิ๊กมันก็เรื่อยๆกับนั่งพวกนี้ ถ้าเพื่อนๆคนไหนที่ดูกันไปแล้วคงจะรู้ว่าตอนจบของหนังเป็นยังไง พวกผม 2 คนนั่งลุ้นกันตั้งแต่ตอนเรื่อง จนสุดท้ายมาถึงตอนจบ จริงๆแล้วผมชอบ นิยายของพี่คนนี้อยู่แล้ว แต่เรื่องนี้มันสุยอดจริงๆ พอหนังจบแล้ว มิ๊กกับผม พูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่หนังมองหน้ากันสรุปอะไรไม่ได้เรื่อง 2 ชั่วโมงที่นั่งดูกันมา ไอ้มิ๊กดูเหมือนเสียอารมณ์ยังไงไม่รู้ เดินไปที่ตู้เย็นไม่พูดไม่จาอะไร ตั้งแต่หนังจบ นี้ก็เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว ห้องก็ยังเงียบอยู่ ไอ้มิ๊กไม่พูดอะไรเหมือนเดิม ส่วนผมก็ไม่รู้ชวนคุยอะไร ยังติดอยู่กับอารมณ์หนัง

“กลับมาแล้วพี่ เป็นอะไรกันรึเปล่าครับ” ไอ้มิ๊กรีบเดินเข้าไปล๊อกคอไอ้เอิท มานั่ง
“เอิทกรูถามเมิงจริงๆนะ เมื่อคืน เมิงได้ทำอะไรพวกกรุรึเปล่า” มันถามหน้างงใส่พวกผม
“ผมทำอะไรอะพี่ เมื่อคืนกลับมาห้องก็หลับกันหมด มีอะไรกันรึเปล่าครับ” ไอ้นี้ยังมีหน้ามาถามอีกมามีอะไรกันรึเปล่า
“เมิงแน่ใจนะว่าไม่มีอะไร” ไอ้มิ๊กล๊อกคอมันแน่นกว่าเก่า
“พี่มิ๊กผมเจ็บ ไม่มีครับ ไม่เชื่อถามพี่ไนท์ดูดิ”
“กรูถามมันมาแล้ว”
“แล้วพี่ไนท์ว่ายังไงละครับ”
“ก็ไม่ว่ายังไง” ไอ้มิ๊กปล่อยเอิท มันหน้าแดงเลย ตาลกจริงๆ ดีที่ไอ้เอิทเข้ามาทลายความเงียบในห้อง
“พวกพี่เป็นอะไรกันครับ ผมเปิดประตูเข้ามาคิดว่าไม่มีคนอยู่” มันคงสงสัย
“เพิ่งดูหนังจบ” มันทำหน้างงไปกันใหญ่
“เมิงจะงงอะไร พวกกรูอินกับหนัง” มันเหมือนมีอะไรสักอย่างมาครอบงำ จิตใจ ไม่รู้จะพูดอะไร อึ้ง งง ทำเพื่ออะไร
“เรื่องอะไรอ่ะพี่”
“The Mist ” ผมตอบน้องไป
“อ๋อเรื่องนี้นิเอง ผมเคยดูครับ ที่ตอนสุดท้าย........................” มันก็เล่าไปเรื่อย
“นั้นละ จิตตกเลยกรูนิ” ไอ้มิ๊กเสริม มันก็เป็นเหมือนกันละหว่า (ถ้าเพื่อนๆคนไหนยังไม่ได้ดู แนะนำเลยนะครับ หนังเรื่องนี้ จะพาคุณดำดิ่งไปสู่ความหดหู่ สิ้นหวัง สุดท้ายของร้ายจะทำร้ายให้ทุกอย่างไม่เหลืออะไรเลย)
“พี่มิ๊ก พี่โอมห์ กินข้าวกันรึยังครับ” เอิทถาม แบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รึว่าจะไม่ใช่มันจริงๆ สงสัยเป็นไอ้โยมั้ง
“ยังเลย แต่ไม่ค่อยหิวอ่ะ กินไรไม่ลง” ผมหันไปมองมิ๊ก เพื่อว่ามันจะอยากออกไปข้างนอก
“ไปหาอะไรกินเล่นๆก็ได้ว่ะ ไม่อยากอยู่ห้องเหมือนกัน” ไอ้มิ๊กพูดขึ้น แล้วหันมาทำทีจะชวนผม
“ไปกันสองคนเถอะ กรูจะอาบน้ำ อยากนั่งเล่นเกมมากกว่า ซื้อของมาฝากด้วยแล้วกัน” ผมไล่พวกมันให้ไปกันสองคน
ถ้าไม่ใช่ไอ้เอิท ก็คงเป็นไอ้โยแล้วสินะ คงเป็นมันละมั้ง ดูเข้าข่ายที่สุดแล้ว ถ้าผมเลือกที่จะเชื่อแบบนี้ จะทำให้ผม สามารถมองไอ้เอิทแบบปรกติได้อยู่  แม๋งเอ๋ยคิดได้ไงว่ะว่าไอ้เอิทเป็นคนทำ มันดูเป็นผู้ชายจะตายห่า ระหว่างที่พวกมันสองตัวไม่อยู่ ผมก็อาบน้ำ เล่นคอม ดูทีวี ทำอะไรไปเรื่อย จนเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ลงเรียนวิชานอกแผนก ตายห๋าละกรู
ผมนั่งใจจดใจจ๋อ อยู่กับการลงทะเบียน หวังว่าวิชาที่อยากลงเรียนนั้น ห้องจะไม่เต็ม เพราะถ้าไปลงกับอาจารย์คงอื่น คงได้ กิน F อีกแน่ๆ ระดับความฉลาดของผมในเรื่องเรียนนิ ถือว่าน้อยกว่ามิ๊กหลายเท่าเลยครับ ถ้ามิ๊กมี 10 ผมคงมีประมาณสัก 3 วิชานี้ผมเลยได้เรียนคนเดียวกับคณะอื่น

“มิ๊ก อยู่ไหน นานเกินละนะ มันกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย” ผมโทรตาม ไม่ได้ห่ววงหรอกนะครับ แค่เริ่มจะหิวแล้ว
“อีกแป๊บเดี๋ยว จะกลับแล้ว” เสียงดังมาก พวกเมิงไปแป๊บที่ไหนกันว่ะ
“ของอ่ะ อย่าลืมซื้อมาฝากนะ หิว รีบๆด้วย”
“จ๊ะแม่ แค่นี้ก่อนนะ ไอ้เอิท เมิงขับดีๆ เดี๋ยวตบกะโหลกร้าวเลย ไอ้นี้” เสียงไอ้มิ๊กบ่นไอ้เอิท
  แล้วก็ผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง กรุไม่ไหวละ ไปหาอะไรกินที่ 7-11 ดีกว่า บอกกับตัวเอง แล้ว หยิบเสื้อมาใส่ ย่างเท้าลงไปที่ 7-11 สาขาที่ใกล้คอนโดที่สุด  วันนี้เหมือนจะมีพนักงานใหม่ ตัดผมทรงเหียไรไม่รู้ ดูกวนๆ แต่ก็น่ารักดี แบบนี้กรูขอสัมผัส นิ้วมือหน่อยเถอะ ผมเข้าไปในร้าน เลือกซื้อของอยู่ 2 – 3 ชิ้น เห็นจะได้ มองหาไอ้พนักงานคนนั้น แต่ก็ไม่อยู่ที่เคาเตอร์ เสียดายจริง อดจ่ายเงินกับมันแล้ว
   “คุงชาย วันนี้นึกไงลงมาซื้อของสะดึกเลย” เสียงไอ้โน้ต แน่ๆ ผมรีบหันไปดู
“เห้ย ผมทรงใหม่อ๋อ แปลกตาไปเลยนะ” ใช่แล้ว ไอ้คนที่ความคิดฝั่งเลวผม อยากจะสัมผัส คือไอ้โน้ต นี้เอง มันทำท่าเกาหัวแบบเขินๆ
“เป็นไง น่ารักอะดิ” แต่มันก็น่ารักจริงๆ เหมือนเด็กเลย ไถ่ด้านข้างออกจนหมด ไว้แต่ด้านบนยาวๆ
“ก็ดูเกาหลีดีอ่ะ ดูหนังมากไปเปล่า” ผมแซวมัน
“เปล่า เมื่อก่อนดูธรรมดาไง ไม่ค่อยมีคนสนใจ ก็เลยเปลี่ยนแนวดูบ้างเพื่อคนแถวนี้จะสนใจ” มาขยิบ ตาใส่ผม
“เมิงแอบชอบสาวใน 7-11 คนไหนละ ”
“คนนี้ ” แล้วมองมาที่ผม
“คนไหนของเมิงว่ะ ที่เคาเตอร์ป่ะ กรูบอกให้ไหมว่าเมิงชอบ” ผมเสนอตัวทำตัวเป็นพ่อสื่อ
“คนข้างหน้ากรูนี้” อ้าว สะงั้น
“กรูไปจ่ายเงินละ ง่วงว่ะ พรุ่งนี้เรียนเช้า” มันพูดน่าตาเฉยเลยว่าชอบกรู ไอ้เวง กรูยังไม่กล้าบอกชอบใครแบบนี้เลย หน้าด้านว่ะ แต่ผมทรงนี้น่ารักดีจริง ผมเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจาก 7-11 เลย ตาเจ้ากรรมก็ยังจะอุตสาห์หันกลับไปมองใน ร้านอีก มันยิ้มให้ครับ ผมก็ยิ้มตอบ เป็นถึงจะหน้าผมไม่รับกับนิสัยที่บรรยายมาก็ตาม


“อิ่มไหม กินกันถึงไหนละพวกเมิงสองคน” ผมประชด ทั้งคู่เลย จะหายกันไปทั้งคืนละ
“เมิงจะมาโกรธกรูไม่ได้นะ ไม่ไปเอง” ไอ้เหีย ถ้ากรูรู้ว่าพวกเมิงไปนานขนาดนี้ กรูจะมานั่งอยู่ห้องทำไม แต่ต้องใจเย็นไว้
“ป่าว ใครไปโกรธเมิง กรูมีสิทธิรึไง” นั้นละกรูขอเป็นนางเอกนิดหนึ่ง
“อ๊ะพี่ ผมขอโทษ ซื้อมาฝาก ” ไอ้มิ๊กส่งกล่อง อะไรไม่รู้ให้
“อะไรอ่ะ ”
“เปิดดูสิพี่ จะถามทำไมเนี่ย ของก็อยู่ในมืออยู่แล้ว” กวนตีนกรูสะละไอ้เอิท
“โง่จริงเลย แฟนกรูนิ” ไอ้นี้ก็อีกคน
“เสือก” ไม่ไหวละขอด่าหน่อยเถอะ
“รู้ได้ไงว่าพี่ชอบอ่ะ” เค้กบราว์นี่ ร้านประจำเลยครับ
“พี่มิ๊กมันเป็นคนซื้อ” แล้วไง กรูยังไม่หายโกรธ เล่นหายกันไปตั้งแต่ 6 โมง กลับมานี้ จะ 4 ทุ่มแล้ว
“อะไรเนี่ย เมิงยังไม่หายโกรธกรุอีกไง” ผมเงียบ
“กรุไปรอเค้กมา ก็เลยไปนั่งเล่นเกมกับไอ้เอิทที่ร้าน โอโซน” กรูจะเชื่อดีไหมเนี่ย
“แล้วทำไมไม่โทรบอกกรู ”
“ก็ จะต้องให้กรูบอกทุกเรื่องเลยไหม” ผมแขวะกลับ
“ให้ป้อนไหม ถึงจะหายโกรธ”
“ไม่ต้อง กินเองได้” ไอ้เอิทหนีไปนั่งทำการบ้านแล้ว ผมก็มานั่งดูทีวีกินเค้ก ส่วนไอ้มิ๊ก ก็ไปนั่งจมอยู่กับ DOTA ที่คอม และแล้ว ไอ้เรื่องที่ว่าใครข่มขืนกรูก็ลืมเลือนไป กลายเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งผมเองก็ลืมไปแล้วว่ามันเคยเกิดขึ้น แต่หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เจอโยอีกเลย มิ๊กเองก็ไม่ได้โทรหาโยอีกเลยเหมือนกัน สงสัยไม่ได้มีเรื่องที่ต้องให้มันช่วยแล้วมั้ง  





 “มิ๊ก ถ้ามิ๊กเป็นพรเอกมีกจะทำแบบนั้นไหม” ผมถามมิ๊ก ตอนที่เราสองคนกำลังเข้านอน
“ไม่รุ้ดิ แต่มิ๊กบอกแล้วไงว่าจะไม่ให้ใครมาทำอะไรโอมห์ ถ้าเป็นสถานนะการนั้น มิ๊กขอเป็นคนสุดท้ายที่ทำร้ายโอมห์ดีกว่า”
“อ้าวแสดงว่าเมิงจะยิงกรูอะดิ”
“แล้วเมิงไม่เห็นรึไงโอมห์ ว่าพระเอก ก็กลายเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด”
“แต่........” มันเอามือมาปิดปากผม
“เมิงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ยังไงกรูก็ไม่ฆ่าเมิงแบบไอ้พระเอกนั้นแน่นอน” แล้วก็เป็นอีกคืนที่ต้องนอนภายใต้วงแขนของมัน

[gtower]

  มาจิ้มและนั่งรอ อิอิ

[โจ๊กกุ้ง]

โอมมาต่อบ่อยดีอ่ะ ชอบๆ แล้วตกลงใครหว่าที่ทำกะสองคน

[salemon]

ตกลงเป็นใคร
 

[IZE]

และแล้วเราก็ไม่รู้ ว่าใครมาข่มขืน สองหนุ่ม

[plamwoodwin]

ลุ้นๆจังเลย

[mecon]

ทำไมไม่มีใครรู้เรื่องเลยฟ่ะ
ทั้งเจ้าไนท์ทั้งเจ้าเอิท มันต้องมีซัมธิง คายออกมา ณ บัดนาว
ส่วนโยอ่ะ คนอ่านว่ามันไม่น่าจะกินเพื่อนนะ

เจ้ามิกซ์ถ้ายังไม่ง้อแม่จะให้แฟนไปหาแฟนใหม่ ชิชะ มีคนจะคอยคาบไปอยู่เหอะ
ถึงจะแสดงความเป็นเจ้าของแล้ว เชอะทำมาปากมะดีแย่ๆๆๆ
แต่สุดท้ายก็นอนซุกจักกรูแร้คือเก่านะเจ้าโอห์ม 55

[ordkrub]

ปริศนายังค้างคา ใครหว่าฟาดสองหนุ่ม 5555

[MM.Dog]

เมาถึงขนาดไม่รู้ตัวกันเลยเหรอว่าทำอะไรกับใครไว้

อ๋าย...ย...ย...ย...  แบบนี้น่าจับมอมเหล้าจัง  อิอิ

[aekporamai2]

The Mist เป็นหนังที่ดูแล้วหดหู่มากๆในตอนจบครับ
ปวดใจเลย..

[aotkung]

ถือว่าทำบุญไปล่ะกันครับ

[To_Feel]

ปล่อนมันไป
 

[roseen]

เมาจนไม่รู้ตัวว่าใครเอาเจริญละ

[┗◎┗◎]

ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย
เดี๋ยวไปหามาดู

ตกลงน้องเอิทยังน่ารักเหมือนเดิมใช่ไหม?

[enhumto]

ผมมาอับให้ก่อนจะน้อง ในส่วนนี้ไม่ได้มีเจตนาหลบลู่อะไร หรือว่าใครทั้งสิ้น รุ่นพี่รุ่นน้องที่อยู่่ในเหตุการณ์จำมันได้ขึ้นใจ โดยเฉพาะ ไอ้มิ๊กแล้วก็ไอ้ไนท์
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ไดอารี่หน้าเดิม ก็ยังคงเป็นเรื่องราวไม่ต่างจากอะไรเดิมๆ เวลายังคงเดินต่อไป ผมกับมิ๊กก็ยังเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ้างกัดบ้างเป็นบ้างครั้ง แต่ก็โชคดีที่มีไอ้เอิทมาเป็นตัวกั๋นระหว่างเราสองคนเสมอ ผมเลือกส่วนที่เป็นอะไรที่สนุกไม่จำเจมาเขียนดีกว่า เพราะ ถ้ามันไหน ผมไม่ได้มีเรื่องอะไรก็ ได้แต่เขียนว่า วันนี้เรียนหนัก ไอ้มิ๊กปากหมา มันแอบไปคุยเอ็มก่ะใครไม่รุ้ ก็คงมีแต่อารมณ์พวกนี้ แต่สุดท้ายมันก็หาเรื่องอธิบายได้ทุกที ผมก็เป็นคนที่ง้อนไม่เก่งสะด้วย

ขึ้นดอย
              ใช่ว่าจะมีแต่มหาลัยฝั่งตรงข้ามผมเท่านั้นนะครับที่มีประเพณีขึ้นดอย มหาลัยช่างของผมก็มีเหมือนกัน แต่เพียงไม่สามารถรวมกันเป็น 1 ได้ ก็แค่โต๊ะกินข้าวมันยังกัดกันเลย แล้วจะมา ขึ้นดอยพร้อมกันทั้งมหาลัยได้ยังไง เป็น 1 วันใน 1 ปีที่ผมไม่ชอบเลย ทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย ไม่รู้จะเดินขึ้นกันทำไม รถก็มี
              ตั้งแต่ ปีแรกที่ผมเข้ามาเป็นรุ่นน้องปีหนึ่ง ทั้งเดิน ทั้งวิ่ง ทั้งหมอบ ทั้งคลาน ร้องเพลง แหกปาก มันจะทำเพื่ออะไรไม่รุ้ แต่พอผมได้มาเป็นรุ่นพี่ ก็รู้คำตอบ เวลาที่มีอำนาจได้แกล้งรุ่นน้องมันสนุกแบบนี้นิงาน แต่งานนี้ผมขอบายครับ ขอแอบอู่ นั่งรถไปกับไอ้ไนท์ดีกว่า พอดีไอ้ไนท์ได้หน้าที่เป็น ฝ่ายปฐมพยาล แล้ววันนี้ผมก็ไม่อยากเดิน ส่วหน้าที่ของ พี่ว๊าก ค่อยแกล้งน้อง วันนี้เป็นของไอ้มิ๊ก อย่างเลี่ยงไม่ได้ เช้านี้ เรานัดน้องกันมาตั้งแต่ตี 5 ซึ่งแน่นอนว่า รุ่นพี่พวกมันจะต้องตีไปก่อนเวลานัด คำถามคือ จะไปทำห่าอะไร ตั้งแต่ตี 5 ว่ะ

“นั้นดิ โอมห์ เมิงนัดน้องไปทำ เหียอะไรว่ะ ตี 5” จะมาโมโหกรูทำไม
“เอ๋อน่า เมิงจะบ่นทำไมเนี่ย ทุกทีเห็นตื่นไปวิ่งทุกเช้า” ไอ้มิ๊กเดินบ่นงึมงำ แต่ก็ยอมไปอาบน้ำแต่โดยดี
“เอิทๆ ตี 4 แล้ว ตื่นได้แล้ว” ผมปลุกไอ้เอิท ที่นอนขดอยู่ในผ้าห่ม เด็กอะไรน่ารักจริงๆ
“อะไรอะพี่ ผมได้นอนไปแป๊บเดียวเอง ไม่ไปไม่ได้หรอก” หาเรื่องให้กรูละ
“เมิงอยู่ห้องกับพวกกรู ถ้ากรูโผล่ไป เราเมิงไม่ไป จะให้บอกน้องคนอื่นว่าไง เมิงเป็นเด็กกรูรึ”
“พี่ก็บอกไปว่าผมป่วย” หาข้ออ้าง ผมเอามือไปจับหน้าผากมัน
“ก็ไม่ร้อนนิว้า เมิงอย่ามาหาเรื่อง ลุกเลยไปชงกาแฟ ไป” ผมไล่มันไปทำหน้าที่ของมัน
“มิ๊กวันนี้อย่าเล่นน้องหนักนะ สงสารมัน” ผมป่ามมันไว้ก่อน
“กรูจะเอาให้ตายเลยทั้งปี 1 ปี2 เมิงระวังไว้นะไอ้เอิท” มันตะโกนขู่ออกมาจากในส้วม
“อ้าว ผมไปเกี่ยวอะไรด้วยละพี่” มันเถียงไอ้มิ๊ก สงสัยมันจะไม่ได้ยิน  พอทุกคนจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ก็เตรียมข้างของไปมหาลัย
 ขนาดนี้เวลา 4.45 ยังมืดอยู่เลย กรูนัดเช้าไปไหมเนี่ย แต่คณะอื่นก็ทยอยมากันบ้างแล้ว
“พวกเมิงรู้ไหมว่า มหาลัยเราเนี่ย ตั้งอยู่บ่นอะไร” เอาละเมิง ฟ้าก็ยังไม่สว่าง บรรยกาศในคณะก็โครตหน้ากลัวเลย เมิงจะมาบิ๋ว อะไรตรงนี้เนี่ย
“แล้วพวกเมิงเห็นไหม ต้นไทร ที่มีศาลเพียงตาเพียงยายข้างหลังเมิงเนี่ย” แล้วไอ้คนเราก็เงียบ ผมเคยได้ยินมาหลายครั้งแต่ไม่ใช่ตอนเวลา นี้ ฟ้ายังมืดอยู่เลย ไฟในคณะก็มีแค่ไม่กี่ดวง
“เคยมีอาจารย์คนหนึ่ง ชอบให้นักศึกษาที่โดดเรียนวิชามัน มาสาบานที่ต้นไม้ต้นนี้ ”
“มันจะให้พูด ประมาณว่า ลูกช้าง มาเป็นศิทย์ที่นี้ สิ่งเก่าก่อนที่ลูกช้างได้ทำผิดไป ขอให้มันเป็นอดีต แต่สำหรับอนาคตนี้ ลูกช้างขอให้คำสาบานกับท่าอาจารย์ และ ท่านๆทั้งหลายที่ช่วยกอบกู้แผ่นดินแห่งนี้ว่า จะไม่โดดเรียนวิชานี้อีกเลย แล้วมันก็จะให้ นักศึกษาที่มากับมันกรีดเลือด แล้วหยดเลือดใส่ต้นไม้” ไอ้มิ๊กขยับมาใกล้ผม
“แล้วพวกเมิงรู้ไหมว่าที่แผนกเรานิ เคยมีคนถูกฆ่าตาย” ก็แน่สิว่ะ นี้มันกำแพงวังเก่า จะมีทหารตายมันแปลกตรงไหน
“มีเจ้าที่ ค่อยวนเวียนดูแลรักษาสถานที่แห่งนี้อยู่ ” แล้วก็ต้องขอบคุณเสียงสวรรค์จริงๆ
อยุ่ดีๆ ประตู ตู้เมน (คล้ายตู้เบรกเกอร์ละครับ แต่มันใหญ่กว่าถ้าใครอยู่ตามห้องพักคงเคยเห็น จะมีฝาปิดเป็นอลูมิเนียมสีเทา) ที่อยู่ในแล๊ปที่พวกผมเดินสายไฟฟ้ากัน ก็ทยอย ปิดที่ละตู้ ที่ละตู้ เสีงดังลั่นแผนกไปหมด ในๆเหมือนจะให้เลิกลบลู่กรูสักที
“เห้ย .........................................” เสียงทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง ร้องระงม ต่างคนต่างขยับเข้ามาจับกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้า เมื่อสักครู่  ไม่ได้เกิดจากลมอย่างแน่นอน เพราะเราไม่รู้สึกถึงสิ่งที่เรียกว่าลม เรื่องยังไม่จบเพียงเท่านั้น ไฟตามถนนที่มีอยู่เพียงไม่กี่ดวงก็ทยอยดับลง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเวลา ตี 5 แล้วก็เถอะ แต่ฟ้าก็ยังไม่สว่างอยู่ดี ทุกคนต่างเงียบ หยิบมือถือขึ้นมาส่องไฟกันไปมา
“กรูว่าย้ายทีอยู่กันดีกว่าไหม ไปอยู่หน้าแผนกดีกว่า ใครเป็นคนต้นคิดว่ะว่าให้มาอยู่ตรงต้นไม้เหียนี้” สิ้นเสียงเท่านั้นละครับ ประตู ตู้เมน ตรงลงมาบนพื้น อีกครั้ง ทุกคนวิ่งออกจากสถานที่แห่งนี้ทั้งที เราทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าแผนกแทน นั่งเรียงกันบริเวณบันได ทางขึ้นห้องพักครู ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดสักครู่ ทุกคนเงียบ ไอ้มิ๊ก กำมือผมไว้แน่น ตอนนี้ไอ้ที่ว่าเก่งๆหายไปกันหมด
“เห้ย อยู่กันครบไหมเนี่ย ลองดูคนข้างๆสิ” ผมกลัวจะมีคนมาไม่ครบ อีกนัยก็กลัวเกินด้วย
“ไอ้เอิทหายไปไหนว่ะ โอมห์” ไอ้มิ๊กมองหาแล้วไม่เจอผม ผมก็มองหาไม่เจอ
“ไอ้เอิท ไอ้เอิท อยู่ไหนว่ะ” แผนกยังคงมืดอยู่ อยากให้พระอาทิตย์ขึ้นเร็วๆจังเลย เขาทำไมปิดไฟเร็วจังว่ะ
“มิ๊ก โทรหาเอิทดิ ” ผมเสนอ เพราะมันมีโทรสับ
“เสียงโทรสับมันดังอยู่แถวๆนั้นว่ะ” รุ่นน้องปี 2 พูดขึ้น
“ช่วยๆกันฟังดิว่าดังตรงไหน เป็นลมไปแล้วมั้งนะ” ผมเริ่มจะเป็นห่วงแล้วดิ ไอ้มิ๊กก็ยังไม่ปล่อยมือกรู เหงื่อออกเต็มไปหมดแล้ว
“ตรงนั้นแน่ๆเลยพี่โอมห์”
“แน่ใจนะว่าใช่ ” ผมย้ำกับพวกน้อง นั้นมันตรงบริเวณที่กรูจากมาเลยนะนั้น
“แน่ใจครับพี่” ทุกคนตอบเสียงดังฟังชัด
“ใครจะไปกับพี่บ้าง” กรูถามหากำลังใจ เงียบ กรูเข้าใจว่าคงจะกลัว ไอ้เหียแล้วกรูไปกลัวเลยรึไงว่ะ
“มิ๊ก..” ผมมองหน้ามัน ตอนนี้ซีดยังก่ะเรืองแสงได้ ผมกำลังจะจูงมือมันเดินไปที่หลังแผนก  โชคดีที่มีแสงจากไฟหน้ารถสาดเข้ามาพอดี ใครว้า
“ไอ้ไนท์เมิงมาทันเวลาพอดีเลยไอ้เหีย” ไอ้มิ๊กพูดกับไอ้ไนท์
“เดี๋ยวมันต้องไปกลับรถอยู่แล้วใช่ไหม”มันยังไม่รู้เรื่องอะไรละดีแล้ว
“อืมมีไรว่ะ”
“กรูไปเป็นเพื่อน” ผมมองหน้ามิ๊กแล้วก็บอกไอ้ไนท์
“เมิงก็ไปกันสองคนสิว่ะ จะมาเอากรุไปด้วยทำไมว่ะโอมห์” แมนมาก กรูนิไม่กลัวเลยนะ แต่มันก็ทำหน้าตาน่าสงสาร
“อยู่นี้ก็ได้ เดี๋ยวไปกับไอ้ไนท์เอง” ผมเองก็ไม่อยากให้มันเป็นไข้ ผมไม่ค่อยกลัวเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
“ไนท์อย่าเพิ่งถามอะไร เดี๋ยวกรูเล่าให้ฟัง เมิงเห็นคนยืนอยู่แถวๆ ศาลไหม” ไอ้ไนท์พยักหน้า
“เดี๋ยวเมิงจอดรถหน้าห้องสโตรละกัน” ห้องสโตร จะอยู่ก่อนบริเวณต้นไม้แค่ 10 ก้าวโดยประมาณ
“เปิดไฟให้กรูด้วยนะ ” ผมสั่งมัน
“เห้ยนั้นมันไอ้เอิทนิว้า ”
“กรูบอกว่าไม่ต้องถามอะไร ขับไปก็พอ” รถมาหยุดตรงที่ผมบอกไอ้ไนท์ เสียงโทรสับของไอ้เอิทยังดังอยู่
“เมิงลงไปกับกรูนะ” ไอ้ไนท์ทำหน้างง แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ถ้ามันรู้มันคงจะยอมมา ฟ้าตอนนี้เริ่มจะเห็นอะไรบ้างแล้ว รึเป็นเพราะว่าตาผมปรับตัวกับแสงได้แล้วก็ไม่รู้
ผมสองคนเดินตรงไปที่ไอ้เอิท หันกลับไปด้านหลังมีผู้ร่วมชมเยอะมากๆ เสียงโทรสับก็ยงคงดังอยู่ น่าสงสัยจริงเมิงไม่รู้ตัวเลยรึไงว่ะเอิท ผมเดินเข้าไปใกล้ไอ้เอิทมาก จนเห็นว่ามันเหมือนยืนมองอะไรอยู่สักอย่าง มองไปทาง แล๊ปที่พวกผมใช้เรียนกันอยู่
“อี้ดๆ.........................................” เสียงของประตู ตู้เมม เปิดออก น่าขนลุกไม่น้อย ใจผมบอกว่า เริ่มทำให้เร็วที่สุดแล้วกลับไปหามิ๊ก แค่นี้ก็จบแล้ว ไอ้ไนท์ดูไม่รู้สึกอะไร เพราะมันไม่รู้เรื่อง
“เอิท เอิท เอิท ได้ยินพี่ไหม” ผมเรียกน้อง จามันยังจ้องที่เดิม
“ไอ้เอิท เป็นอะไรว่ะ” ไอ้ไนท์มาจับตัวไอ้เอิทแล้วเขย่า
บรรยากาศมันน่ากลัวโคตรๆ เสียงอะไรที่เกิดขึ้นแถวนั้น ผมได้ยินได้อย่างชัดเจน  แล้วอยู่ดีๆลมก็พัดมาที่ต้นไม้ แรงมากๆ ผมแถบจะร้องไห้อยู่แล้ว ได้แต่ท่องในใจว่ามันไม่มีจริง มันไม่มีจริง
“เอิท เอิท ไอ้เอิท” มันทำไม่ ไม่ตอบกรูสักทีว่ะ จะมองอะไรของมันว่ะ

[enhumto]

The Mist
ใครได้ดูแล้วเอามาเล่าให้กันฟังด้วยนะครับ
เพื่อจะอารมณ์เดียวกัน

[salemon]

อ๊ากกกกกกกก
เกิดไรขึ้น เจ้าเข้าแน่ๆ
น่ากลัวอ่า

อย่านะนู๋กลัว

เรื่อง the Mist เอาปืนมายิงนู๋ตายด้วยอีกคน
เ็ซ็งเป็ดมากๆ สงสารพ่ออ่ะ ไม่น่าเลย

แต่ก็มันส์ดีนะค่ะตอนแรกๆกลางๆ
ตอนหลังก็นะ จบแปลกดี
ไม่เหมือนใครฮ่าๆ

[bvan]

i saw the mist the last section is very sad

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงอะ  มาเร็วๆๆๆน้า   น้องเอิทเป็นอะไรหรือเปล่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[gtower]

  ค้า่งอีกแย้ววววว

[PEENAT1972]

กรรมของอีป้าแก่ๆ จริงๆ เข้ามาค้าง.................

[mecon]

  น้องเอิทอย่าบอกนะว่าตาดีเจออะไรดีๆเข้าให้แล้ว
เพื่อนๆทั้งฝุงหนีไปแล้วๆหนูจะมายืนอะไรตรงนี้ล่ะลูก
พี่โอห์มก็อุตส่าห์เสี่ยงตายมาตามอ่ะนะ ขำเจ้าไนท์ไม่รู้อะไรแต่ก็นะ
มาแบบมึนๆ เจ้าที่แรงเยี่ยงนี้ เดะๆควรสงบปากสงบคำนะนั่น ต้องไปขอขมามะเนี่ย 

[Little Devil]

ทำกันได้นะ writer
ค้า้งงงงง

[enhumto]

มาแล้ว ยังดีกว่าไม่มานะครับ วันนี้ ขอตัวไปทำการบ้านก่อน สัญญา ว่าดึกๆจะมาเขียนให้ ผมรู้แล้วนะครับ ว่าใครเป็นคนทำ เรื่องคืนนั้น แต่ขอเปิดเภย ไปตามหน้าของสมุดบันทึกของผมดีกว่า ไม่ลืมแน่ๆครับที่จะบอกทุกคน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“มันเรื่องเหียละว่ะโอมห์” ไอ้ไนท์ตะโกนถามผม เสียงดังลั่น
“กรูไม่รู้ กรูบอกมเงแล้วว่าไม่ต้องถามอะไร” ผมไปเขย่าตัวเอิท มันยังนิ่งอยู่
“เอิท เอิท เมิงเป็นอะไรว่ะเนี่ย มองหน้ากรูดิ” ผมคุยกับมัน แต่ก็ไม่มีการตอบสนองอะไรทั้งนั้น มันยังมองไปที่เดิม สว่างสักทีได้ไหมเนี่ย อยู่ดีๆลมก็พัดมาจากไหนอีกกรุไม่รู้ แต่ที่ผมรู้สึกได้คือรอบนี้มันแรงมาก
“ปั้ง ปั้ง ปั้ง ..................................” ประตูตู้ ทยอย ปิดกันอีกครั้งเสียงดังลั่น ผมอยากจะวิ่งนี้ออกไปหามิ๊กแย่อยู่แล้ว ผมเดาว่าไอ้ไนท์เองก็คงรู้แล้วว่า ตอนนี้มันไม่ปรกติ  ใบไม้ ปลิวลงมาเต็มพื้นที่บริเวณนั้น
“น่ากลัวว่ะ” ไอ้ไนท์หันมาบอกผม  ผมได้แต่พยักหน้า แต่ไม่อยากจะพูดถึงอะไร
“เอิท  มองหน้าพี่สิว่ะ” ผมเขย่าตัวน้องอีกครั้ง หวังว่ามันจะได้สติ
“โครม...................” เสียงเหมือนกิ่งไม้หล่น  แต่ไม่รุ้ว่าร่วงลงมาตรงไหน  พวกผมสองคนต่างมองดูกันว่ามีใครเป็นอะไรรึเปล่า ไฟจากหน้ารถไอ้ไนท์ก็ยังส่องมาที่พวกผม แต่ผมไม่สามารถมอง ไปยังที่ที่พวกมิ๊ก ยืนอยู่ได้
“เป็นอะไรกันรึเปล่า” เสียงตะโกนมาจากหน้าแผนก
“ไม่มีใครเป็นไร ยังสบายดี” ไอ้ไนท์ตะโกนตอบกลับไป
“พัง หมดเลยว่ะไนท์ เราจะทำไงดีว่ะ” ผมชี้ไปที่ศาลเพียงตาเพียงยาย ที่อยู่ใกล้ๆต้นไม้ มันอีกนิดเดียวก็จะมาโดนที่ที่พวกผมยืนอยู่แล้ว
“กรูไม่รู้ ”
“เอิท เอิท ไอ้เอิท” กรูไม่ไหวแล้ว กลัวนะโว้ย ผมตบหน้ามันไปหนึ่งที แรงมาก จนผมมือชา มันหันหน้ามามองผม เป็นสายตาที่ผมไม่เคยได้รับจากมันมาก่อน มันดูเย็นชา อย่างบอกไม่ถูก มันจ้องหน้าผมอยู่สักพัก
“พี่โอมห์ คนอื่นหายไปไหนหมด” มันทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร เอามือมาจบที่แก้มมัน คงจะรู้สึกเจ็บ
“เมิงมองอะไรของเมิงอยู่ว่ะไอ้เอิท กรูเรียกตั้งนาน” ไอ้ไนท์ หยดคำถาม
“อ้าวพี่ไม่เห็นรึไง น้องผู้ชายคนนั้นอ่ะ ลูกอาจาย์รึป่าว อยู่ในแล๊ป “ แล้วมันก็ทำท่าจะชี้ไปที่มันยืนดูเมื่อสักครู่
“กรูบอกแล้วไงว่าไม่ให้ถาม” ผมรู้สึกเหมือน หน้าเปียก ลมก็ยังไม่หยุดพัดเลย มันจะสยองไปไหนว่ะเนี่ย
“ไอ้ไนท์ อย่าเพิ่งถาม ขอร้อง พากรูกับไอ้เอิทออกจากที่นี้กันเถอะ”
“ไอ้โอมห์ จมูกเมิง” ทั้งคู่มองหน้าผม “ไอ้โอมห์ พี่โอมห์” เสียงดังมาหน้าแผนก
“ทำไมว่ะ จมูกกรูมีอะไร” ผมเอามือขึ้นมาจับที่หน้าตัวเอง  เลือดนิว้า เลือดจริงๆด้วย
“ไป ออกไปจากตรงนี้ก่อน รอให้สว่างค่อยมา” ผมอยากไปจากตรงนี้มากกว่า

5.30

ผมเลือกที่จะวิ่งออกมาจากตรงนั้น มากกว่าที่จะนั่งรถไอ้ไนท์ออกมา ส่วนไอ้ไนท์ก็ยังจะอุตสาห์ขอตัวเข้าไปเอาชุด ปฐมพยาบาลในรถ แล้วค่อยตามมาหาผมที่หลัง
 “เอิทไม่เป็นไรใช่ไหม” เสียงเพื่อนๆดูเป็นห่วง ไอ้เอิทกันมาก ตอนนี้ก็ เกือบจะ 6 โมงเช้าแล้ว จากเรื่องที่ผ่านๆมาเชื่อว่าทุกคนตื่น แล้วคงมีเรื่องไว้เล่าไปอีกหลายรุ่นแน่ๆ
“กรูทำเองไอ้ไนท์” ไอ้มิ๊ก เอากระดาษทิชชู่ในมือของไนท์มาถือ
“เป็นไงละพ่อ HERO เอาสะเลือดออกเลย” มันประชดใสผม
“แปลกว่ะมิ๊ก” ทุกคนขยับมาใกล้ผม สงสัยจะลืมเรื่องที่พวกผมกับไอ้มิ๊กเป็นอะไรกันไปแล้ว
“แปลกอะไรว่ะ” มิ๊กทวนคำถาม
“เมิงเคยเห็นกรูเลือดกำเดาไหลไหม ตั้งแต่คบกับกรูมาก” มิ๊กทำหน้าเหมือนจะคิด
“จริงด้วยว่ะ” มันตอบ
“เอ๋อ ศาลพัง ” ผมบอกทุกคนที่นั่งอยู่
“ศาล อะไรพังค่ะพี่” น้องปี 1 ถามขึ้น
“ศาลที่อยู่ใต้ต้นไม้ไง กิ่งไม้ ท่อนใหญ่มาก หล่นใส่ เดี่ยวรอสว่างก่อนค่อยไปดู” ผมบอกทุกคนแบบนั้น
“หยุดพุดได้แล้ว มานอนหนุนตักกรูนิ” ไอ้มิ๊กดึงหัวผม ให้ผมนอนหงายบนตักมัน
“เอิท เล่ามาสิว่าเราเห็นอะไร” เพื่อนผมบอกให้ไอ้เอิทเล่า
“ก็ตอนที่พวกพี่เล่าอะไรกันก็ไม่รุ้ อยู่ดีๆผมก็เห็นเด็กผู้ชาย วิ่งเล่นอยู่ใน แล๊ปที่พวกพี่ไปเดินสายไฟกัน ตอนแรกผมก็คิดว่าเป็นลุกอาจารย์ เพราะนี้มันก็ใกล้บ้านพักอาจารย์ คงเห็นว่าเรานัดกันมาแต่เช้า ก็เลยมาวิ่งเล่น ผมเห็นน้องเขาวิ่งไล่ปิดประตู ตู้เมม  แล้วผมก็ จำอะไรไม่ได้เลยพี่ มารู้สึกอีกที่ ก็เหมือนมีอะไรไม่รู้มากระแทกหน้า แล้วก็ยังเจ็บจนมาถึงตอนนี้” แล้วมันก็เอามือมาจับที่แก้มอีกครั้ง
“เดี๋ยวเรื่องศาล เราค่อยประชุมกันน่ะ ว่าจะเอายังไง ตอนนี้ไปทำอะไรให้เรียบร้อยก่อน นิมันจะหกโมงแล้ว เดี๋ยวจะเรียกแถวแล้วนะ” เพื่อนผมบอกน้องๆ ทั้ง 2 ปี
“ใครมันจะกล้าไปว่ะ ” ผมกระซิบให้ไอ้มิ๊กฟัง
“ใครจะไปเก่งเหมือนเมิงละ” มันเอามือมาเคาะหัวผม
“ทำอะไรว่ะ”
“ดูว่ายังมีสมองอยู่รึป่าว” มันทำหน้าตากวนตีนเล็กน้อยใส่ ตอนนี้ไม่อายสายตา ไอ้พวกเพื่อน รึว่ารุ่นน้องเลย รุ่นน้องที่เห็นก็พากันคุยกัน พอไอ้มิ๊กมองหน้าพวกมัน ไอ้พวกนั้นก็จะยิ้มๆ แล้วก็เลิกมอง


 6.00
 วันนี้ดูเหมือน ฝนคงจะตกแน่ๆ อย่างน้อยก็เป็นสัญญาณดีว่าวันนี้จะไม่ร้อน ยกเว้น เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้ามืด ภารโรง หน้าตาแตกตื่น รีบวิ่งมาถามพวกผมว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ศาล ผมก็ได้แต่ตอบไปว่า ลมพัดแรงมาก เมื่อเช้า สงสัยไม้จะหล่นใส่ ไม่มีใครเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้ยังไม่มีอาจารย์มาเลยสักคน แน่นอนว่า ท่าน ทั้งหลายกว่าจะได้เวลามาก็คง 9.00 ไปแล้ว ถึงเวลานั้นผมคงพารุ่นน้องขึ้นดอย

“09 ว่าที่ 10 จัดแถว” เพื่อนผมเรียกรุ่นน้อง รวมแถวกัน หลายคนที่ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น หลายๆคนที่รู้ก็บอกเล่าต่อกันไป รุ่นน้องคนที่มาที่หลัง ก็คงแลปกใจที่วันนี้ไม่ใช่ไอ้ไนท์ ผม  รึว่ามิ๊กเป็นคนเรียกแถว
“วันนี้นะครับ เป็นกิจกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์ พี่ขอให้พวกน้องตั้งใจกันนะครับ ใครที่ไม่ไหวให้บอกพี่รหัสของตัวเอง” อ้าวแล้วถ้าพี่รหัสมันไม่ไหวละว่ะ
“ส่วนพี่รหัส ถ้าพวกท่านไม่ไหว ก็ต้องไหว เพราะพวกผม มีหน้าที่คุมพวกท่านไป ไม่ใช่มาดูแลท่าน พี่กับน้องต้องดูแลกัน” ไอ้นี้พูดแปลกๆ ผมคิดในใจกรูเป็นคนไปพูดเองดีกว่าไหมนี้ ผมทำท่าจะลุก
“เมิงไหวแล้วรึไง นอนอยู่นิละ ให้ไอ้ชาติมันจัดการไปเถอะ” มิ๊ก พูดเหมือนขอร้อง
“ไอ้ไนท์ไปไหนละมิ๊ก” ไม่เจอมันว่ะ  หน้าแถวก็ไม่ได้ไปพูด
“ไปซื้อข้าวให้เรา” มันนิเพิ่งได้จริงๆ
“แต่กรูไหวจริงๆ ขอลุกนะ” มันยังไม่ยอมให้ผมลุก
“เป็นอะไรเนี่ยมิ๊ก” ผมเริ่มจะมีอารมณ์ จะลุกไปทำหน้าที่
“น้องมันแข็ง เดี๋ยวคนอื่นเห็นหมด”
“โรคจิตว่ะเมิง” ผมหยิบกระเป๋าที่นอนกอดอยุ่ ปิดไว้ให้มัน แล้วก็ ลุกไปอยู่กับพวกรุ่นน้องแทน ใช่เล่นเลยนะไอ้มิ๊กเนี่ย ผมหันไปหามัน มันไม่มองหน้าผม คงจะอาย

[mecon]

กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
  ไรฟ่ะบุรุษพยามาร แข็งซะงั้น
คนอ่านจะบ้าตาย ไปเปนเพื่อนก็มะไป แต่มาซับเลือดให้คุณแฟน
บริการให้นอนตักอีก เอิ๊ก จิตฝักใฝ่่นี่หว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

  สาธุ แข็ง แรงเหลือเฟือนะเจ้ามิกซ์  
ศาลตายายคงต้องไปขอขมาแล้วเหอะ
บวกเน้อ

[โจ๊กกุ้ง]

รอต่อ

[gtower]

  อ๊ายย  มีแอบหวานด้วย อ่านไปจินไป กลัวชิบ -**- 

[IZE]

อ่าว  คนเอยะแยะไหง แข็งได้เนี่ย


555555

[enhumto]

น้อยใจ มีแต่คนดู ไม่มีคนเม้น
เศร้าจิต

[numay]

 
รออ่านตอนต่อไปค่ะ