โชคชะตา 
“กรูป่าวเล่นตัวนะ” ก็ไม่ได้เล่นจริงๆ นิว้า
“เชื่อแล้วครับ ผมเชื่อแล้ว” มันก็ยังพูดแบบไม่เชื่ออยู่ดี
“นั้นไง เพื่อนโทรมาแล้ว” ขอบคุณพระเจ้า กรูไม่ต้องเดินแล้ว ไอ้ไนท์โทรมาแล้ว ผมหยิบโทรสับให้ไอ้โน้ตดู
“เห้ย โอมห์ เดินขึ้นไปก่อนเลยนะเมิง” ทำไมพูดแมวๆงั้นว่ะ
“มีอะไรรึป่าวว่ะ แล้วน้องละ” จริงๆกรูเป็นห่วงตัวกรูเองมากกว่า
“มันมีคนหิวกระติกน้ำขึ้นไม่ด้วยนิ” มันเถียงผม
“แล้วเรื่องอะไรเมิงถึงยังไม่ขึ้นมาว่ะ”
“รถติด หัวKกรูยังไม่พ้นหน้าสวนรุกชาติเลยนิ ” ผมมาคิดถึงสถานนะการณ์ ณ ที่ที่มันอยู่ คงจะเป็นแบบนั้นจริงๆ กว่าพวกคณะต่างๆ จะไหว้ ครูบาเสร็จ กว่าไอ้รุ่นพี่กวนๆแบบไอ้โน้ต จะสั่ง ลุก สั่งหมอบอีก
“อืม งั้นมาช้าๆนะเมิง ค่อยดูกรูด้วย เพื่อไม่มีคลื่น เอ๋อ กรูเดินอยู่กับพวกโยธานะ”
“อะไรนะ เมิงทำไมไปอยู่กับพวกโยธาว่ะ” เสียงมันแปลกใจไม่น้อย
“แค่นี้ก่อนนะครับพี่ไนท์ เดี่ยวผมจะดูแลไอ้โอมห์เอง” ไอ้โน้ตหยิบโทรสับไป แล้วก็คุยให้พร้อม แบบว่ากรูยังไม่ทันได้อธิบายเลย
“อ้าว พวกเมิง จะมองเหียไรเนี่ย แล้วKไรเนี่ย ไม่มีใครนำน้องแทนกรูเลยรึไงว่ะ ” โน้ตมันพาลไปลงกับรุ่นน้อง กับเพื่อนมัน เป็นอะไรของมันว่ะเนี่ย ไม่เข้าใจเลยไอ้ผู้ชายคนนี้ แต่ถึงมันจะดุดันแค่ไหนก็ยังไม่ลืมหันมาฉีกยิ้มให้ผม ทำหน้าแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันนิน่ากลัวจริงๆยังกับคนสองบุคลิก ผมก็ได้แต่ทำหน้างง แล้วรับรอยยิ้มมาจากมัน
“ยังไม่เลิกมอง พวกกรูสองคนอีก หมอบลงไป หมอบ” อะไรว่ะ เดินมาได้แป๊บเดียวเอง เมิงให้น้องเมิงหมอบอีกแล้ว
“ก้มไป หน้ามองถนน อย่าเสือกมองหน้ากรู” ตอนนี้กรูทำตัวไม่ถูกแล้ว ถ้าเมิงทำแบบนี้ มันก็ไม่ต่างจากกรู เป็นคนทำให้น้องพวกเมิงต้องมาหมอบอยู่กับถนนแบบนี้สิว่ะ
“พวกเมิง ข้องใจรึไงว่ะ ที่กรูคบกับเด็กไฟฟ้า” จี๊ดเลยคำถาม ทุกคนหันมามองหน้าผมอีกแล้ว
“กรูบอกให้มองถนน อย่าเสือกมองหน้าเพื่อนกรู” เอ๋อนั้นดิว่ะ จะเกลียดกรูอะไรกกันหนักกันหนาว่ะ
“พวกเมิงยังไม่เลิก มองใช่ไหม ” ยังมีบ้างคนมองผมอยู่ ตอนนี้แดดก็เริ่มร้อนแล้ว อีกอย่างตอนนี้ผมเริ่มจะลำบากใจมากๆแล้ว
“พอเหอะ เดี๋ยวกรูเดินไปเองก็ได้ ” แล้วผมก็เดินหนีออกมาจากกลุ่มนั้นเลย ปล่อยให้ไอ้โน้ต เรียกอยู่ข้างหลัง เหียเอ๋ยจะทำอะไรกัน ก็อย่าเอากรูมาเกี่ยวสิว่ะ ผมเดินบ่น ไปขนาดที่เดินหนีออกมา
“1 2 3 4 5 6 7 8 9 ..................” ร้อนจะตายห่า จะมานับเลขอะไรกันว่ะกลางแดดเนี่ยนะ ผมยังเดินต่อไป อยากจะไปให้พ้นๆไปก่อน เสียงเงียบไปแล้วนิว้า ไม่สบายใจเลยว่ะ เจอแต่เรื่องแย่ๆ
“เดี๋ยวก่อนดิ จะเริ่มเดินหนีไปไหน” ไอ้โน้ตวิ่งตามมาหาผม โดยมีรุ่นน้องมันเดินตามหลังมา ตอนนี้ผมเดินออกมาไกลจากมันพอสมครวแล้ว
“มีไรกันว่ะ กรูไม่สบายใจเลย อยากจะลงโทษก็ลงโทษกันไปสิว่ะ จะเอากรูมาเกี่ยวทำไม” ผมโมโหใส่มัน
“ป่าว ”
“ป่าวอะไรละ กรูดูก็รู้แล้วว่า พวกมันไม่ชอบขี้หน้า พวกคณะกรู”
“คิดมาก เดินด้วยคนนะ” มันเดินนำหน้าผมแล้วดึงแขนผม ผมเพิ่งจะสังเกตุ ว่าที่หลังมัน สักเต็มหลังเลย วันนี้มันใส่เสื้อนักศึกษาสีขาว เหงื่อออก เลยทำให้เห็นรอยสัก แบบจางๆ
“ที่หลังนั้นอ่ะ ตีตราว่าเป็นทาสรึ” ผมแซวมัน
“ถ้า โอมห์เป็นนายผม ผมก็ยอมเป็นทาสนะ” เหียว่ะ ดูเมิงตอบดิ
“หน้าแดงเลยนะ อมยิ้มทำไม จะยิ้มก็ยิ้มออกมาดิ” มันปล่อยแขนผม แล้วเอามาจิ๋มหน้าผมแทน
“ทำไรอะ อายคนอื่นเขา ” ผมห้ามมัน (เห้ย ผมเล่าแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ หลายๆอย่างที่มันทำในวันนั้น มีแต่เรื่องที่น่าแปลกใจทั้งนั้น) ผมเดินต่อไปเรื่อยๆกับมัน โดยมีสายตาของรุ่นน้องพวกมันมองตามมาด้านหลัง
“รุ่นน้อง เป็นอะไรอ่ะ” ผมยังสงสัยอยู่ไม่น้อยกลับท่าทางที่พวกมันทำ
“ก็จำเรื่องที่มีก่อนวันไหว้ครูได้ไหมละ” มันทวนความทรงจำ ผมพยักหน้า เพราะอยากรู้เรื่องต่อ
“ก็นั้นละ พอกลับมา พวกมันก็โดน รุ่นพี่ รุ่นปู่ รุ่นทวด แล้วก็รุ่นโครตทวด เล่นเอาสิ” ผมทำหน้ายุ่งๆใส่ เพราะไม่เข้าใจ
“ก็ยิ่งโอมห์ ทำตัวดีมากเท่าไร น้องมันก็ดูเลวมากเท่านั้น โอมห์ไม่ใช่กำลังมีเหตุผล พวกรุ่นปู่ก็เลยยิ่งคิดว่า ทำไมถึงไม่มีรุ่นน้องที่มีเหตุผลแบบโอมห์”
“มันเกี่ยวกับโอมห์ตรงไหนละ โอมห์ก็เป็นของโอมห์แบบนี้อยู่แล้วนิ”
“ก็นั้นละมั่ง รุ่นน้องผมมันไม่มี รึว่า รุ่นผมไม่เคยบอกพวกมันเอง เราเคยมองว่าเราต้องใหญ่ ไม่มีใครมาข่มเราได้ แต่ที่โอมห์ ทำมันคนละเรื่องไง”
“ยังไง” ผมก็ยังต้องคำถามไปเรื่อยๆ ระหว่างที่เดินขึ้นดอย
“ก็ใครจะไปคิดว่าวันนั้น เพื่อนโอมห์อ่ะ ไอ้คนที่สูงๆ ตี๋ๆ น่าตาไม่ค่อยดีอะ” มันหล่อโว้ย ในสายตาหลายๆคนด้วย สงสัยจะไม่หล่อในสายตาเมิงเนี่ยละ
“มิ๊ก”
“นั้นละ มันเดินเข้ามาตั้งแต่ที่พวกเราเพิ่งจะไหว้ครูเสร็จ ตอนนั้นก็อยู่กันครบทุกรุ่นเลย ตอนแรกก็คิดว่าจะมีเรื่องกันสะแล้ว ดีสะที่พวกปี 5 มาห้ามไว้ก่อน ”
“อ้าว จะมีเรื่องกันทำไมละ”
“ก็มันเล่นเดินเข้ามาถามเลย ว่าใครทำ เพื่อนกรู เหมือนวานใครตบหน้าเพื่อนกรู พวกน้องก็เลยวิ่งไปล้อมมัน ” ผมหน้าเสียในความบ้าของไอ้มิ๊กเลย
“แต่สุดท้าย ปี 5 ก็มาห้ามไว้ แล้วก็มานั่งคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้นนั้นละ” แบบนี้วันนั้นมันก็ยังอยู่ดูผม นำสวด อยู่ดิ ผมคิดในใจ อย่างน้อยก็ยังแอบดูอยู่วุ้ย
“แล้ว โอมห์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนนั้นละ ตอนนั้น รุ่นพี่กำลังสอบอยู่เลยว่าใครเป็นคนทำ”
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง มันดูคนละเรื่องกันเลยไง โน้ตเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน ถึงได้ยืนดูอยู่เฉยๆ มารู้ตอนที่โอมห์ออกไปนั้นละ”
“รู้อะไรอ๋อ เขาว่าอะไรโอมห์อ่อ” ผมเริ่มสงสัยหนักไปใหญ่
“ก็ประมาณว่า ทั้งที่เรื่องนี้ พวกผมต้องเป็นฝ่ายไปขอโทษไฟฟ้า แต่กลับเป็น โอมห์เอาพวกมาลัยมาขอขม่า พวกผมแทน”มันพูดเสร็จ ก็ส่งสายตาแบบว่า กรูนี้เป็นคนดีมากๆ มาให้ผม
“แล้วยังไงกับเรื่องที่น้องๆ มาทำท่าแบบนั้นใส่ผมละ” ผมคาใจ
“เรื่องนั้นให้ผมจัดการเองดีกว่า” มันพูดจบ ผมกับมันก็เดินด้วยกันต่อไปเรื่อยๆ ผมยังคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าอยู่ มันไม่สบบายใจจริงๆ ที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ใจก็ห่วงว่าน้องกรูจะเป็นยังไงบ้างว่ะ ตอนนี้ ไอ้มิ๊กเล่นเอาตายไปแล้วมั้ง หยิบโทรสับขึ้นมาดู หวังว่าจะมีสายไม่ได้รับจากมัน ก็ไม่มี
“อะน้ำ ไม่สบายใจอะไรรึเปล่าเล่าได้นะ” มันส่งน้ำมาให้ผมอีกแล้ว
“กินไปเหอะ “ ผมปฏิเสทน้ำใจมันอีกแล้ว
“เล่ามาเถอะ รู้นะว่ามีเรื่องไม่สบายใจ” เอาไงดีว่ะ ไม่คงดี ถ้าเราได้เล่าให้ใครสักคนฟัง ผมคิด เองคนเดียว ถ้ามันฟังคงจะช่วยแนะนำได้มั้ง ให้มันสร้างศาลให้เลยคงจะดี ผมเริ่มเล่า ว่าเรื่องเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เล่นมาจนเราเดินมาได้กันเกือบ กิโล เห็นจะได้
“เชื่อไหมเนี่ย” ผมถามมัน
“เชื่อดิ โอมห์พูดไร โน้ต ก็เชื่อหมดละ” มันทำหน้าเหมือนจะขำ
“ไม่เชื่อใช่ป่ะเนี่ย” ผมย้ำกับมัน
“เชื่อครับ เชื่อแล้ว” ตอนนี้รุ่นน้องมันเดินตามมาข้างหลัง ร้องเพลงบ้าง โดน เพื่อนไอ้โน้ตสั่งทำโทษบ้าง พอมีผู้หญิงผ่านมาก็ตะโกน แซวกันเป็นพักๆ พอเป็นสีสัน อย่างน้อย การเดินขึ้นดอยครั้งนี้ ก็ไม่ได้มีแต่เสียงของแมลงในป่าเท่านั้น
“โอมห์ ไอ้โอมห์ อยู่ไหนว่ะ กรูขับตาม ก้น พวกโยธาอยู่นิ” ขอบคุณพระเจ้า ไอ้ไนท์มาแล้ว แต่ทำไมตอนนี้ไม่อยากขึ้นรถไปกับมันแล้ว ผมหันมามองหน้า โน้ต มันทำหน้าเศร้าๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร หันไปหยิบ กระดาษกับปากกา ในกระเป๋า แล้วยืนเขียนอะไรบ้างอย่าง
“กรูอยู่หน้าพวกมัน เมิงแซงได้ก็แซงมาเลย เดี๋ยวกรูรอ” ผมวางหู ตอนนี้ไอ้โน้ต ก็เขียนอะไรก็ไม่รู้เสร็จพอดี มันพับแล้วเอายัดใส่มือผม ผมก็รับมาแล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อแบบงงๆ
“ รู้แล้วไม่ต้องบอกหรอก เอาไว้เปิดอ่านตอนพ้นโค้งนี้ไปนะ” ไอ้นี้ ทุกทีเห็นพูดกวนกรูตลอด ทีตอนนี้ทำท่ายังก่ะกรุจะไปตาย
ปรี๊ดๆๆๆๆ ไอ้ไนท์ บีบแตรเรียก
“ไว้เจอกันนะ โน้ต” มันยิ้มให้ผม แล้วก็ยืนรอให้รถ เคลื่อนตัวออกไป ผมดูมันจากกระจกหลัง ก็เห็นมันยืนมองผม จนรถพ้นโค้ง พ้นโค้งแล้วนิว้า กำลังจะหยิบไอ้ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ออกมาดู
“เมิงเล่าให้กรูฟังได้รึยังว่า มันเรื่องอะไรถึงมาเดินก่ะ ไอ้บ้า นี้” มันบ่นๆๆๆๆ
“บ้าตรงไหนว่ะ กรูว่ามันแนวดีออก” ผมพูดไปยิ้มไป
“คนธรรมดาที่ไหนจะตัดผมทรงแบบนั้นว่ะ”
“กรูว่ามันตัดแล้ว ก็ดูดีออก” ผมชมมันให้คนอื่นฟังหรอว่ะเนี่ย
“เอ่อ กรูอยากรู้จังว่า ถ้าไอ้มิ๊กรู้ จะชมได้แบบนี้รึเปล่า” เอาไอ้มิ๊กมาขู่ผม
“เมิงขับรถไป ตามองทาง สติด้วย เดี่ยวจะพากรูตกเขาสะก่อน อดมีเมียกันพอดี” ผมตัดบท
“เมิงยังจะมีอยู่อีกไง” มันหันมากวนตีนใส่ผม รอบนี้ผมไม่ตอบโต้ละ กดโทรสับหามิ๊กดีกว่า
“ตอนนี้ มิ๊กไม่ว่างรับสาย มีอะไรโทรหาโอมห์แทนนะครับ” อ้าวมาโทรหากรูทำไมว่ะ ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันมีระบบแบบนี้ด้วย เพราะมันไม่เคยปิดเครื่อง เอาง่ายๆ คือผมกับมันไม่ค่อยจะได้ห่างกันสักเท่าไร ผมถอดใจ แล้วกลิ้งตัวไปเบาะหลัง ขออนุญาติไอ้ไนท์ไปแอบนอนสักแป๊บ นึกขึ้นได้ถึง ห่อกระดาษที่ โน้ตยัดใส่มือ เพราะไอ้ไนท์ชวนคุย กรูเลยลืมเลย
ผมหยิบ ห่อกระดาษออกมาจากกระเป๋า มีของชิ้นหนึ่ง หล่นลงมาด้วย
ผมหยิบ กระดาษใบเล็กที่ร่วงลงไป ขึ้นมา
รูปสติ๊กเกอร์ เห็นแล้วคิดถึงอดีตขึ้นมาทันที มันจะไม่เด็กน้อยไปรึไงว่ะเนี่ย ในรูปเป็นรุปไอ้โน้ตทำหน้ากวนๆ อยู่ สองถึงสามรูป น่ารักดีนะครับ ผมชมทันอีกแล้ว นี้ผมจะกลายเป็นชอบมันจริงๆรึเปล่า
--------ผมมีความสุขจังเลยครับ ที่ได้มาอยู่กับโอมห์นานๆแบบนี้
เสียดายที่น้องๆผมทำตัวไม่ดีกับโอมห์ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ
สิ้นเดือนนี้วันเกิดผม ผมจะไปจัดงานวันเกิดที่บ้าน ผมอยากจะชวนโอมห์ไปด้วย
ไม่รู้ว่าโอมห์จะไปรึเปล่า แต่ผมก็จะรอนะครับ ------------------------
ลายมือแถบจะอ่านไม่รู้เรื่อง แต่มันก็พยายามเขียน จนผมเข้าใจว่าความหมายของสิ่งที่มันจะสื่อให้ผมคืออะไร แต่ก็นะ มันจะไปง่ายแบบนั้นรึไอ้โน้ต กรูมีมิ๊กอยู่แล้วทั้งคน ทำไมกรูจะต้องเอาเวลาเกือบทั้งชีวิต มาแลกกับคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่สัปดาห์แถบอยู่ด้วยกันไม่ถึง วันด้วย แล้วผมก็งีบหลับไป นั้นคือสิ่งที่ผมจำได้
ปล. ขอแรงเพื่อนๆ ช่วยดันหน้านี้ให้ตกไปด้วยนะครับ ผมไม่อยากมห้มิ๊กมาเห็น เวลาที่ผมมาอับต่อในตอนหน้า
คือเรื่องงในวันนี้ มันดูผม เป็นคนหลายใจยังไงไม่รู้ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557 (อ่าน 334534 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก