-- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557  (อ่าน 334123 ครั้ง)

ออฟไลน์ wan_sugi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
มีสมุดวีทำให้โอห์มเข้าใจความคิดของมิกซ์นะ
จะรออ่านบันทึกหน้าต่อไปคะ

SamSam

  • บุคคลทั่วไป
จริงๆผมก็ตะหงิดๆเรื่องเอิทกับมิ๊กตั้งแต่ตอนที่ 2 คนนี้ออกไปซื้อข้าวด้วยกันข้างนอกแล้ว
แล้วปล่อยให้โอห์มรออยู่ตั้งนานจน 4 ทุ่ม อ่านตอนนั้นได้แต่แอบคิด
แต่ก็อย่างว่าละ เรื่องมันผ่านมาละ คงต้องอโหสิกรรมให้กับเรื่องที่ผ่านมาละครับ

ออฟไลน์ Cupcake

  • @--##-หนูน้ำตาล-##--@
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ชอบคุณนะคะที่เอามาให้ได้อ่านกัน
เขียนไดอารี่ก็ทำให้เราได้ย้อนกลับมามองตัวเอง ได้ทำความเข้าใจเรื่องราวและการกระทำอ่ะเนอะ
อะไรมันจะเกิดก็คงต้องเกิด พระเจ้าคงมีเหตุผลให้มันเป็นไป
เป็นกำลังใจให้นะคะ
พระเจ้าอวยพรค่ะ
 

ออฟไลน์ ~NeMeSiS_PURE~

  • 행 복 하 길 바 래 ...
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2009
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +196/-2
เหอ ๆๆ มิ๊กเป็นดาวเทียมด้วยหรอเนี่ย

คิดถึงเอิร์ทก็ยังแค้น ๆ ไม่หายเนอะ ทำดีกับมันแทบตาย ช่วยมันทุกอย่าง ยังทำอย่างนี้ได้

ปล. เอาคนชื่อ ปฎิพัทธิ์ อยู่กรุงเทพฯไปก่อนได้มะ อิอิ

chocolate

  • บุคคลทั่วไป
ไม่ค่อยเลยพี่เพียว 

ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
...ต้าย ดาวเทียมของชั้น เดินแก้ผ้าในโรงพยาบาล...
...คงเย็นดีเนอะน้องมิกซ์เนอะ บุคคลปริศนานี่ถ้าจะชอบไอ้โน๊ต เฝ้าดูทุกฝีก้าว หรือชอบโอมห์ หว่า
:L2:

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
ยื่งอ่านยิ่งเกลียดเอิท

สมเพศมิ๊ก

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16

 :L2:

ยังป่วยอยู่เหรอครับ..โอห์ม


หายเร็วๆ นะ


 :กอด1: โอห์มแน่นๆ จะได้อบอุ่น อิอิ

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
ปล. เอาคนชื่อ ปฎิพัทธิ์ อยู่กรุงเทพฯไปก่อนได้มะ อิอิ


อย่ามียุ่งกับโอห์มของฉันนะ ยัยตัวสูง


มารอ ตอนต่อไป

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
อ่านรวดเดียว
อีเอิท อีงูเห่า งูพิษ  :z6: :z6:
อยากรู้ว่ากรรมมันจะตามทันอีนี้เมื่อไหร่
ตะหงิดตั้งแต่พี่ที่เค้าเตือนแล้ว ว่าแล้วต้องมีอะไร
มิ๊กก็นะ ทำกันได้ลงอ่ะ ครั้งเัดียวไม่ว่า แต่นี่เยอะไปมั้ยยยยย  :z3:
เอาใจช่วยโอมนะ ตอนนี้โอมมีความสุขแล้วใช่มั้ย  :กอด1:

สมุดวี น่ารักดี อยากอ่านอีกอ่ะ
ตอนนี้(ในเรื่อง) อยากให้มิ๊กหายไวไว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






SpaTa

  • บุคคลทั่วไป
พออ่านสมุดวีไปเรื่อย

ก้เข้าใจ มิ๊ก

อิเอิทคนเดียว  :beat:

Bavari@n

  • บุคคลทั่วไป
โอมห์หายไปไหนหว่า??

หายป่วยยังคร้าฟฟฟ

mma419109

  • บุคคลทั่วไป
     เอาล่ะสิเด็กของใครล่ะคนนี้ น้องโอมห์เสน่ห์แรงเริ่มมีคนตบตีแย่งชิงกันแล้วไง :laugh:
 ฝนตกอากาศเปลี่ยนแปลงรักษาสุขภาพด้วยนะ :กอด1:

u-only-one

  • บุคคลทั่วไป

nightsza

  • บุคคลทั่วไป
อ่าาา อยากเห็นรุปมิกตอนประกวดดาวเทียมจัง ^^

อยากรู้ว่าคนๆนั้นของโอห์มคือใครกันแน่???

เริ่มเดาไปเรื่อยแล้วแฮะ

มีความสุขมากๆนะจ้า ^^

ป.ล.อยู่ มช. ปี1 จ้า อยากเจอพี่โอห์มแฮะ >.<

clubzaaateam

  • บุคคลทั่วไป
โอม หายไปจะสองวันละ คิดถึงจัง

 :-[ :-[

enhumto

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีครับ หลังจากที่ไปเจอพิษของยุงลายมาเสียหลายวัน ผมขอตัวไปเล่นเกมส์ก่อนนะครับ ไว่ค่อยคุยกันตอนพรุ่งนี้เช้าแล้วกันนะครับ
ทรมานจริงๆไอ้พิษไข้เนี่ย แต่มันก็ไม่ทรมาน ท่าพิษรักหรอกนะครับ
555555555555555555
แอบเน่า

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ถ้าเกิด กรูหายไปเมิงจะตามหากรูไมว่ะ” ผมอ่านคำนี้ซ้ำไปซ้ำมาในสมุดที่เป็นลายมือ + กับภาษาหยาบๆของไอ้มิ๊ก มันทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลาจริงๆนะครับ แต่ ประโยคนี้มันทำให้ผมได้คิดไปคิดมากับความคิดของมันอีกครั้ง  ใช่แล้วมันเคยถามผม แล้วผมก็ตอบผ่านๆไปแบบขอไปที เพราะยังไงเราก็คงไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว แต่วันนี้มันนอนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาล นี้ก็ เดือนแล้วที่ผมไม่ได้เห็นหน้ามัน  เห้ยมิ๊กเอ๋ย ผมบ่นกับตัวเองในใจ

“เจอกันอีกแล้วนะพี่” น้องที่ผมเพิ่งเจอเหมือนวันก่อนนิว้า ดีเลยวันนี้จะถามให้รู้เรื่องเลยว่าเป็นใคร เพราะถามโน๊ตแล้วก็ใบ้แด๊กไม่ได้คำตอบ
“อืม ว่าไงเรา บอกได้รึยังว่ารู้จักกันได้ยังไง”
“อ้าวพี่ ลืมอีกละ ก็เรารู้จักกันเพราะเราคุยกันที่ตึกวันนั้นไงครับ”
“กรูรู้ กรูหมายถึงว่าเมิงรู้จักกรูได้ยังไง แถมรู้จักไอ้โน๊ตด้วย”
“ไม่เห็นแปลกนิครับพี่ บ้านผมกับบ้านพี่โน๊ตใกล้กัน พี่จำวันที่พี่ไปงานรวมญาติได้ไหม”
“ไม่ได้”
“แก่ แล้วแก่เลยจริงๆว่ะพวกรุ่นพี่เนี่ย”
“อย่าเยอะ เล่าๆมา กวนตีนอยู่นั้นละ”
“ทำโกรธ แซวนิดแซวหน่อย ผมเห็นพี่ไปงานรวมญาติที่เชียงรายกับพี่โน๊ตไงครับ แล้วผมสงสัยเพราะว่าผมเคยหน้าพี่ครั้งหนึ่งแล้ว ที่งานวันเกิดที่บ้าน” ดูสีหน้ามันหวังมากๆว่าจะให้ผมนึกออก
“แล้วไง ทำไมกรูถึงไม่คุ้นหน้าเมิงเลยว่ะ”
“กินปลาบ้างนะพี่ จะได้ความจำดีๆ” ผมก็นึกอยู่นานนึกยังไงก็นึกไม่ออก แต่ก็ช่างมันเถอะ
“เอ๋อ กรูจำได้ละ” ผมโกหกครับ จะได้จบๆเรื่องไปสะที่
“จำได้จริงอะ ”
“อืม” ผมพยักหน้า
“แล้วไม่มีเรียนรึไง”
“แล้วพี่อะไม่มีเรียนอ๋อ”  มันส่ายหัว แทนคำตอบ ผมเองก็เลิกเรียนแล้ว แต่สเตป ไม่มีที่ไป มองหาไอ้โน๊ตไปเรื่อย เพื่อจะเจอมันอยู่แถวนี้
“มองหาใครอ๋อพี่ ถ้าพี่โน๊ต ตอนนี้คงนั่งอยู่กับแฟนเขาที่ห้องสมุดละมั๋ง เห็นว่าจะมีสอบ” แฟนโน๊ต เหมือนมีรถมาชนเข้าอย่างแรง ผมคิดว่ามันพูดเล่น เลยยังถามกับไปอยู่
“แฟนอ๋อ”
“ก็แฟนอะดิ พี่เป็นไรมากป่าวเนี่ย”
“ป่าวๆ จะไปไหนก็ไปป่ะ ขว้างหูขว้างตา” ผมเดินหนีออกมาจากไอ้น้องคนนั้น แล้วในหัวก็มีอยู่สองความคิดคือ ไปดูว่ามันอยู่กับแฟนมันจริงรึเปล่า รึว่า ปล่อยให้เป็นเรื่องของมัน เพราะเราเองก็ยังไม่ชัดเจน ผมคิดไปเรื่อย ไปเรื่อย แต่ไม่ทันสะแล้ว เท้าผมมันเดินมาที่ห้องสมุดแล้วครับ
ที่ห้องสมุดถูกแบ่งออกเป็นสามชั้น ผมกวาดสายตามองชั้นแรก ซึ่งก็ไม่เห็นใครที่ผมรู้จัก ผมเลยเลือกที่จะเดินขึ้นไปที่ชั้นสองด้วยใจอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังว่าไอ้น้องนั้นจะโกหกเรา ผมมาหยุดที่หน้าประตู สายตาซูมเข้าไปได้เหมือนเลลน์กล้องถ่ายรูป นั้นมันผู้ชายคือผู้ชายที่เรารู้จัก กำลังนั่งติดกับผู้หญิง ผมยาวในชุดนักศึกษา ผมยืนดูให้แน่ใจว่าซึ่งที่ผมได้ยินมามันไม่ผิดเพี้ยน 5นาทีที่ยาวนาน หน้าประตูนั้น ไม่มีน้ำตา มีแต่ความสงสัย มีแต่ความคิดในแง่ดี สำหรับผม ซึ่งมันผิดกับภาพที่คนสองคน จับมีกันเขียนหนังสือ ลูบหัวกัน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ผมไม่รอช้าอีกแล้ว ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าจะมายืนงี่เง่าอะไรที่หน้าประตูนี้ ผมหยิบโ?รสับมือถือขึ้นมา สไลด์ไปที่เบอร์สำคัญที่จัดเก็บไว้ 
“โน๊ต มีไหนอ่ะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงปรกติ ผู้สนทนายังคงอยู่ในสายตาผมเสมอ
“มหาลัย โอมห์มีไรรึเปล่า”
“ป่าว แล้วอยู่ส่วนไหนของมหาลัยอะ ไปหาได้ไหม”
“โน๊ตไม่สะดวกเลยอะ ตอนนี้โน๊ตอ่านหนังสืออยู่กับรุ่นน้องเยอะแยะเลยโอมห์ เดี๋ยวติวหนังสือกันเสร็จแล้วโน๊ตโทรหานะครับ” ตอแหลที่สุด ผมคิดในใจ แต่ก็ยังไม่พูดอะไรออกไป เพราะบนโต๊ะมันมีแค่เมิงกับผู้หญิงคนนั้นแค่สองคน
“อยู่กันเยอะ แล้วทำไมไม่เห็นมีเสียงเลย”
“จะไปมีได้ไงละโอมห์ โน๊ตเดินมาเข้าห้องน้ำ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวโทรหา” แล้วสายก็หลุดไป มันไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดของมันเลย ยังหันไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น แล้วทำท่าเหมือนจะรำคาญคนที่โทรมาเสียมากกว่า เอาว่ะ มันคงไม่แตกต่างกันนักหรอก คนเรามันจะไปดีตลอดเวลาได้ไง ถ้ากรูไม่เลว กรูก็คงไม่มาเจอเมิงหรอก ผมหยิบโ?รรับมาถ่ายรูป คนทั้งคู่ไว้ แล้วก็ส่ง MMs ไปให้โน๊ตอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินมึนๆออกมาจากห้องสมุด หลังจากที่ผมส่งข้อความออกไป ก็ไร้ซึ่งสายเรียกเข้าที่จะมาแก้ตัว มันคงจะเป็นเรื่องจริงสำหรับภาพที่ผมเห็นต่าหน้าเหมือนไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ผมเดินกลับมาที่คณะอีกครั้งรอบนี้เปลี่ยนไปจากเดิน (อารมณ์) มานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหลังแผนก ชีวิตนี้นะทำไมถึงมีแต่เรื่องโง่ๆแบบนี้ รึว่าเราจะหลุดพ้นเรื่องพวกนี้ไม่ได้สักที เราเคยบอกว่าครั้งหนึ่งเรารักมิ๊กมากมาย รักมาก มากจนเราเองจะมองข้ามด้านเลวๆของมัน เลือกที่จะรักแต่ส่วนดีๆ แต่แล้วนี้อะไรว่ะ ผมไม่ได้มีน้ำตากับเรื่องพวกนี้อีกแล้ว ในหัวมีแต่ความคิดที่มันกระโจนกันไปมา ภาพโน้นภาพนี้เข้ามาในหัว จนคิดว่าตัวเองกำลังจะขาดสติแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ไม่นานกรูจะต้องทำอะไรบ้าๆแน่ๆ ผมหลับตาแล้วค่อยๆทำแบบที่มิ๊กเคยสอนไว้

“พี่ มานั่งทำไมตรงนี้เนี่ย”  เสียงเจ้ากรรมกับมาอีกแล้ว ไอ้คนเปิดประเด็
“นั่งสมาธิ” ผมลืมตามาตอบมัน
“พี่จะบ้าหรือ มานั่งสมาธิอะไรตรงนี้ว่ะ ” ไอ้นี้ถ้าแปลก ไม่ให้กรูนั่งแล้วจะให้กรูยืนสมาธิรึไงว่ะ
“กรูแค่อยากแผ่ส่วนกุศลให้คนเลวๆแถวนี้ว่ะ”
“พี่ว่าผมรึเปล่านี้”
“เมิงต้องการบุญอยู่รึไงละ” ผมยิ้มใส่มัน จะว่าไปมันก็ดูน่ารักไม่น้อยเลยนะเนี่ย
“มีไรกับกรุอีกว่ะ ไม่มีที่ไปรึไงถึงมายืนกวนตีนกรูอยู่นี้”
“ป่าว เห็นคนบ้างคนไปยืนมองใครไม่รู้ที่ห้องสมุด”
“เมิงเห็น”
“อืมเห็นดิ ดูดินั้นตาแดงเลย”
“กวนตีนละ จะไปไหนก็ไปว่ะ”
“ไม่มีเรียนแล้วพี่ พี่ละไม่กลับไปนอนร้องไห้ที่ห้องรึไง” รู้ทันกรูอีก
“ร้องทำไม”
“อ้าวคิดว่า” แล้วมันก็ทำท้าเอานิ้วสองนิ้วมาคู่กัน
“หง่ะ ไอ้โน๊ตเป็นเกย์หรอกหรอว่ะเนี่ย พี่ไม่เห็นรู้เลย” ผมกวนตีนมันกลับ
“ไปข้างนอกกันป่ะพี่ ”
“ไปไหน”
“ไม่รู้ไปไหม”
“กรูจะรู้ได้ไงว่าเมิงจะทำไรกรูรึป่าว”
“โห่ พี่ พูดนี้ดูหน้าตัวเองหน่อยเหอะ ผมจะทำอะไรพี่ละครับ รึอยากให้ทำ” ไอ้นี้กวนตีนดีว่ะ อยากน้อยผมก็ลืมเรื่องไอ้โน๊ตไปเสียสนิทเลย
“ไปก็ได้ว่ะ เห็นขอร้องหรอกนะ”
“ไม่ค่อยเท่าไรเลยนะพี่ มาตามผมมา รถพี่เอาไว้นี้แหละไม่หายหรอก” ผมเดินตามมันไปโดยดี (เหมือนผมจะง่ายเน๊าะว่าไหมครับ วันนั้นผมไม่รู้อะไรเหมือนกันว่าททำไหมถึงยอมเดินตามมันไป รึว่าเพราะอะไรถึงยอมตกลง แต่ที่ยอมคงเป็น ดีกว่าอยู่คนเดียวมั้งครับ)

“เอ๋อยังไม่รู้เลยว่ะ ชื่ออะไรอะเรา” ผมหันไปถามมัน
“ผมอะ พี่อยากเรียกผมว่าอะไรก็เรียกเถอะพี่”
“เอาดีๆดิว่ะ ”
“พี่อยากรู้รึว่าถามไปหาเรื่องคุยละครับ”
“เมิงจะตอบไหม”
“ปลื้มครับผม”
“ปลิ้ม ไม่เห็นน่าหลื้มเหมือนชื่อเลยว่ะ” ผมแซวน้องมัน
“ไม่ปลื้มรึไงพี่ แต่ผมว่าพี่ปลื้มผมอยู่นะ ไม่งั้นจะยอมขึ้นรถมารึ”
“กรูไม่ปลื้มก็เพราะเมิงกวนตีนอยู่นี้ละ” ถึงแม้ว่าไอ้ปลื้มเนี่ยมันจะดูกวนตีนมาก จนถึงมากไปก็เถอะครับ แต่เหมือนได้คนสองคนมารวมกันในเวลาเดียวยังไงก็ไม่รู้ครับ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเกือบๆสามชั่วโมงนี้ ไม่มีสายเข้าเลยทั้งจากบ้านมิ๊กแล้วก็ของโน๊ต ไม่มีคำแก้ตัว ไม่มีข้อความขอโทษ ช่างมันเถอะครับ


“ไว้คืนนี้ผมโทรหานะพี่โอมห์”
“โทรได้ไงว่ะ มีเบอร์กรูด้วยอ๋อ”
“มีดิพี่ ไว้คุยกันนะครับ” มันโบกมือให้ผมแล้วก็วนรถออกไปเลย ผมเองก็ได้เวลากลับไปที่คอนโดแล้วละครับ ถึงจะลืมเรื่องของโน๊ตตอนที่อยู่กับไอ้ปลื้มก็เถอะ แต่ยังไงสุดท้ายเราเองก็ต้องกลับไปหาความจริงอยู่ดี ทันทีที่ถึงคอนโด มีผู้ชายหน้าตาคุ้นตา + กับทรงผมที่ไม่มีใครนิยมตัดมากนัก โน๊ตนั่งรออยู่ที่บันไดทางขึ้นคอนโดอยู่แล้ว

“โอมห์” ผมมองหน้ามันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร กรูขอโกรธก่อนเถอะว่ะถึงกรูจะโกรธได้ไม่นานก็เถอะ ผมเดินตรงขึ้นห้องเลย
“โอมห์ คุยกันก่อนดิ” โน๊ตยังตามมาคุยด้วยถึงห้อง (ยังไงก็ต้องตามมาอยู่แล้วนิ) เอาว่ะคุยก็คุย
“อ่านหนังสือกับน้อง รู้เรื่องไหมละ” มันยิ้มที่ผมยอมคุยกับมันแล้ว
“ไม่”
“หง่ะ เห็นหัวเราะกันสนุกเลยไม่ใช่รึ”
“โอมห์”
“หืม”
“เราไม่รู้”แล้วมันก็เงียบไป
“ไม่รู้อะไร”
“ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”
“ทำอะไรโน๊ต ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย”
“แต่เรารู้ว่าโอมห์เสียใจ”
“โอมห์เหมือนคนเสียใจไหมละโน๊ต” ผมฝืนยิ้มให้มัน ทั้งที่ใจผม อยากจะตระโกนด่ามันสะมากกว่า แต่ผมจะทำทำไมละครับเพราะว่าผมเองก็ไม่เคยแน่นอนสำหรับมันเลย
“โอมห์ไม่เป็นไรแน่นะ”
“อืม” ผมพยักหน้าให้มัน
“ดีเลยงั้น โน๊ตขอตัวไปแตะบอลกับเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้มารับไปกินข้าว”
“ไปเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรอ” ผมไม่รุ้หรอกครับว่ามันจะไปแตะบอลรึว่าจะไปหาน้องคนนั้นอีก แต่เดี๋ยวนี้มันเองก็ไม่ได้มาอยู่ติดกับผมเหมือนตอนที่ผมเพิ่งกลับมาจากบ้าน พอประตูปิด แล้วมันก็มาทันทีโดยไม่ต้องสั่ง น้ำตามาพร้อมกัเรี่ยวแรงที่จากไปพร้อมๆกับเสียงประตูที่ปิด ผมลากตัวเองมานั่งที่เก้าอี้หน้าทีวี เปิดทีวีให้มันเป็นเพื่อนแทนเสียงสะอื้นของตัวเราเอง แล้วก็หยิบสมุดวีออกมาจากกระเป๋าที่ผมหอบไปโรงเรียนด้วยวันนี้ 




สอบตก ว่ะสมุดวี
วันนี้กรูเศร้าจังเลยว่ะสมุดวี ไม่รู้ว่าเป็นอะไร คะแนนสอบกรูน้อยฉิบหายทั้งที่กรูคิดว่ากรูอ่านมาดีแล้ว กรุคิดว่ากรูทำได้แน่ๆ แล้วทำไมคะแนนกรูมีแค่นี้เองว่ะ กรูอยากเป็นไอ้โอมห์จริงๆเลยว่ะ  ไม่เป็นอะไรเลย คะแนนจะมากรึว่าจะน้อยไม่เคยเป็นปัญหากับการใช้ชีวิตมันเลย มีรอยยิ้มเพื่อแพ่มาให้กรูตลอด เพื่อนกรูคนนี้นะ แม๋งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ เด็ก จนตอนนี้อายุจะเลข 2 แล้วมันก็ยังเหมือนเดิม ผิดกับกรูเลยว่ะยิ้มไม่ออกเลย แต่เวลาที่กรูเห็นหน้ามัน กรูมีความสุขขึ้นเยอะเลย โลกนี้ไม่ได้มีแค่กรูสักหน่อยที่สอบตก ยังมีมันอีกคนที่ได้คะแนนไม่ถึงครึ่ง มันชอบปลอบกรูแบบนี้ตลอดเวลาที่คะแนนกรูน้อย เมิงว่ามันน่ารักไม่ว่ะ วี กรูยังมีความคิดเลยนะ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นผู้ชายกรูจับทำเมียไปแล้ว แต่ตอนนี้ยังไว้ก่อนนะ มีคนอื่นให้กรูทำเมียอีกเยอะ สาวๆสวยๆ  ไว้รอไม่มีคนสวยบนโลกนี้ก่อนนะ โอมห์ กรูถึงจะเอาเมิงทำเมีย






“พี่โอมห์ ไปกินข้าวกันไหม” ผมนั่งรอโทรสับของโน๊ตจนตอนนี้ ก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว ไม่มีสายของมันเลย น้องจากน้องปลื้ม
“ที่ไหนรึ”
“ไปเถอะพี่ ดีกว่านั่งร้องไห้คนเดียวที่ห้องนะ”
“เมิงรู้ได้ไงว่ากรูนั่งร้องไห้”
“เสียงสั่นเลย นั้นๆ ยังไม่เลิกสูดน้ำมูกเลย”
“จะกวนอีกนานป่ะ”
“ผมไปรับนะพี่ แค่นี้นะ อย่าตาบวมนะพี่อายคนอื่นเขา” น้องปลื้มวางสายไป ผมเองก็ได้เวลาหยุดรอโทรสับของคนที่ไม่รู้ว่ามันจะโทรมารึเปล่าสักที


SamSam

  • บุคคลทั่วไป
อ่าว โอห์ม อะไรยังไงเนี่ย
จะมีเซอร์ไพรส์เหรอ
แล้วทำไมโน๊ตถึงทำแบบนี้ งงไปหมด
สรุปเราไว้ใจใครได้บ้างไหมอ่ะ

ปล.1 อยากอ่านต่อแล้วอ่ะครับ  :laugh:
ปล.2 รักษาสุขภาพด้วยเน้อ

u-only-one

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องมันพันไปพันมาชัดเริ่มใจไม่ดี  :sad4:
ส่วนเรื่องโน๊ต...อืมไม่ค่อยอยากวิจารณ์ แต่สักหน่อยก็ดี เค้าเหมือนกับสนใจในความแปลกใหม่
โอมห์ดูน่าสนใจ อยากลองดูสักครั้ง ก็เลยลองหยอดดู แล้วโอมห์ก็ยอมเพราะเค้าเข้ามาตอนที่มิ๊กมันทำเละเทะไปหมด
จนโอมห์ต้องการที่พึ่ง พี่พักใจ ก็เลยใจอ่อนในความใจดี อ่อนโยน พูดเพราะ เอาใจใส่ ดูแล ซึ่งเหมือนกับว่าต่างจากมิ๊ก
แต่ที่จริงแล้ว....คิดดูดีๆ มิ๊กถ้าตัดเรื่องแย่ๆ สำส่อน(แรงไปมั้ย ไม่หรอกมั้งก็มันจริงนิ)ออกไป ก็เป็นคนที่ดูแลโอมห์ได้ดีมาก
ก็คงเป็นเพราะเรื่องสำส่อนนี่แหละ ทำให้เกิดเรื่องที่ไม่น่าเกิด ต่างคนต่างก็รักกันแท้ๆ แต่ไม่พยายามหยุด
...ใช่ว่าโอมห์เป็นคนดีเลิศนะ โอมห์ก็มนุษย์ และเหมือนกับว่าโอมห์ก็ชอบวอกแวก มองคนอื่นขณะที่คบมิ๊กแล้ว
ถึงจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร แต่พฤติกรรมมันส่อ การพูดคุยเป็นเพื่อนใหม่กับใครไม่ไช่สิ่งผิด แต่การสนใจมากเกินเพื่อนส่งผลร้ายต่อความเป็นแฟน
รายไหนรายนั้น ถ้าวอกแวก ถ้าสำส่อน ถ้าคำว่ารักเป็นแค่ลมปาก จะมีคุณค่าอะไรที่จะรักกัน เสียใจกันเปล่าๆ

....ในเมื่อเรื่องนี้มันผ่านมาแล้ว ซึ่งก็ไม่นานปีที่แล้วนี่เอง อยากให้โอมห์และใครก็ตามที่อยู่กับโอมห์ตอนนี้
ให้ระลึกอยู่เสมอว่าจุดอ่อนของชีวิตคู่ของเราสองคนคืออะไร ก็ต้องพยายามเอาชนะมันให้ได้ เพื่อที่เราจะไม่ซ้ำรอยเดิม
และมานั่งเสียใจในเรื่องเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้รักกันด้วยทั้งหมดที่มี รักกันด้วยการกระทำให้อีกฝ่ายเชื่อมั่นในเราให้ได้
เมื่อคิดว่าเรารักกันมากและไม่อาจขาดกันได้ ก็ต้องช่วยกันประคับประคองกันไป รัก และให้อภัยกัน

ปล.รูสึกว่าเม้นท์ยาว กลายไปว่าไม่นิดหน่อย มาเป็นกระบุงโกย หวังว่าคงมีประโยชน์กับน้องโอมห์และคนๆนั้นที่นอนด้วยกันทุกคืน  :กอด1:

katook

  • บุคคลทั่วไป
เอามาอ่าน เดียวนี้ นะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






nine-poo

  • บุคคลทั่วไป
เห้อชีวิตโอมจะเจอแบบนี้ตลอดเลยหรอ
ปลื้มคงทำให้สดชื่นขึ้นน่ะดูน่ารักดี

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ซ้ำเติม

เธอทำรอยเก่า..ที่คนทำทิ้งไว้
ตอกย้ำมันลงไป..ที่จุดเดิม

ขอบคุณที่ซ้ำเติม..จุดเดิมที่เคยเจ็บ
เจ็บแบบเดิม..ที่เคยเจอ..มาก่อน
ขอบคุณที่ซ้ำเติม..จุดเดิมให้ยิ่งอ่อน
ช่วยบั่นทอน..ซ้ำลงไป..ที่เดิม


http://www.youtube.com/v/NQHult80foQ?fs=1&amp;hl=en_US

ทำไม..โอห์มต้องเจอคนพรรค์นี้ ซ้ำๆ
โน๊ต..ทำตัวอุบาทว์ เฮงซวย ใจดำ ใจร้ายมาก
แต่ถ้าคิดอีกที ก็ยังดี..ที่โอห์มไม่ไปตกปากรับคำเป็นแฟนกับมันซะก่อน
ได้เห็นมันหางงอก มันออกลายให้เห็น เร็วกว่าที่คิดไว้อีก

ไอ่ here เอ๊ยยยยยย ซักวันมันก็จะต้องโดนแบบนี้มั่ง อย่าซมซานกลับมาซบ teen ก็แล้วกัน

 :กอด1: โอห์มครับ..ปัจจุบันมีความสุขน่ะครับ

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป
รอบตัวหาความจริงใจไม่ได้เลย
+1

ออฟไลน์ beautyless

  • PP Kintai Love
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
สุดท้ายแล้วในโลกความจริงก็คงไม่มีใครเพอร์เฟคใช่มั้ยครับ
คงเหลือไว้แค่ คนที่ดีกว่า

มิกซ์กับโอมคบกันมานาน สิ่งที่เห็นแย่ๆ นั้นก็อาจเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดของเขาแล้ว
ในขณะที่คนใหม่ที่เข้ามาอาจเต็มไปด้วยสิ่งดีๆ ในตอนแรก แต่ต่อไปเราก็ไม่รู้จะไปขนาดไหน
ยิ้มรับให้กับความแย่ในบางเรื่องของเขาและชื่นใจกับเรื่องดีๆ ที่เราเคยได้รับจากเขาเสมอมา
ความคิดผมอาจไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่ผมคิดอย่างนี้ในตอนนี้ และผมเชื่อมิกซ์มาตลอด

สู้ๆ ครับ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

ออฟไลน์ หลงไหลในม่านหมอก

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 548
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +298/-2
เอ่อ อ่านนิดเดียว ไอ้โน๊ตทำเชี่ยไรว่ะเนี่ย เดี๋ยวไปอ่านต่อที่ทำงาน จะมาเม้นอีกที


.................................................................
ใช้เวลาแป๊บเดียวก็มาถึงออฟฟิศ เหอะๆ ด้วยตะกี้อ่านแต่เม้น ไรว่ะ ซ้ำๆเติมๆ

ไอ้โน๊ต ไรของมึงเนี่ย กูรึก็ออกตัวแรงเชียร์มึงเพราะรอยสัก (หลงคนแค่เปลือกมากกูอ่ะ)

รอเรื่องโน๊ตให้เคลียร์ตอนหน้าละกัน มันจะเคลียร์มั้ยเนี่ย เม้นนี้ขอทำใจเชื่อโน๊ตไปก่อน เหอะๆ

รักโอมห์ :man1: รักสมุดวี รักแค่สมุดนะ ไม่พาดพิงใคร เหอะๆ

เม้นนี้หัวเราะแปลกๆว่ะ ดูปลงๆ

เกลียดคำว่าความรู้สึกว่ะ นำพาแต่ความเจ็บมาให้เรื่อยๆ

จะมีมั้ยความรักที่จริงใจและสวยงาม

คำตอบคือ ไม่มี........

ถ้าเราไม่เจ็บจนเจียนตาย

เราก็จะหาความรักที่สวยงามไม่ได้

โลกนี้ ช่างโหดร้ายจริงๆ

เพ้อไรของฉันเนี่ยยยยยย

โอมห์ เข้มแข็งกว่าที่คิดไว้จริงๆ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-08-2010 08:20:46 โดย seasons lol lov »

i3igM

  • บุคคลทั่วไป
 :a5: ช็อกซีนีม่า
แบบนี้ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่าหักดิบ พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ


แต่แอบปลื้มน้องปลื้มอยู่น้า...แต่จะปลื้มได้นานสักเท่าไหร่ก็ต้องดูกันต่อไป

ปล.ไอ่โน๊ตนิจาเอาใดนิ ก่ายง่าว

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
เอิ่ม อย่างที่โอห์มว่า คนเรามันจะไปดีตลอดเวลาได้ไง 


แต่มันดันมาผิดเวลาตอนที่โอห์มกำลังอ่อนแอไง ดูเหมือนว่าโดนซ้ำเติม เนอะ


ชีวิตโอห์ม พอมีปัญหากับอีกคน ก็จะมีใครอีกคนเข้ามาตลอดเลย จะมาดีมาร้ายก็ยังไม่รู้เลย

อะไรก็เกิดขึ้นได้ เนอะ

ผมว่า มิ๊ก นี้ยังไงๆก็ไม่ลืมโอห์มเนอะ ดูจากสมุดวี มักจะเป็นเรื่องของโอห์มซะมากกว่า ผูกพัน นั้นแหละ

ปล  ดูแลสุขภาพด้วยนะโอห์ม เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆๆๆ 

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
เดี๋ยวมาเมนท์นะ  มันเจ็บที่ใจแปล๊บ ๆ ตรูบอกแล้วว่าไม่อยากอ่านเรื่องจริง  มันเจ็บจริง อะไรจริง  เว้ยยยยยย

NaTTo

  • บุคคลทั่วไป
เอิ่ม ตอนหลังๆ ผมอ่านแล้วมันรู้สึกอย่างไงบอกไม่ถูก มันมึน ๆ งงๆๆ

enhumto

  • บุคคลทั่วไป
ใช่แล้วครับ สุดท้ายไม่มีคนบนโลกนี้หรอกครับที่จะดีพร้อมไปทุกเรื่องๆ ในความดีมันก็ต้องมีความเลวอยู่บ้าง นี้สิถึงเรียกว่ามนุษย์ ผมไม่เคยบอกหรอกครับว่าผมเป็นคนดี ผมเองก็ไม่ใช่คนดี บ้างที่ผมอาจจะเลวที่สุดในไดอารี่นี้ก็ได้ครับ ผมเห็นแต่เรื่องดีๆที่ถยอยเอามาเขียนให้ทุกคนอ่าน สุดท้ายแล้วผมว่าถ้ามองดีๆ ผมเองเป็นคนที่หาเหตุผลที่จะเดินห่างจากมิีก ทั้งที่มันเองน้องเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาล เลือกที่จะตั้งความหวังคัร้งใหม่กับโน๊ต ผมปล่อยให้ คนที่ผมไม่รู้จักด้วยซ้ำพาผมไป ไกลจากคนที่ผมเคยสนิทที่สุดทั้งชีวิต บ้างที่ เอิทอาจจะเป็นแค่ของเล่นแก้ขัดสำหรับมิ๊ก บ้างที่น้องปลื้มอาจจะเป็นคนดีจริงๆสำหรับชีวิตผม อาจจะเป็นคนที่ผมเอาใจทิ้งไว้ให้จนไม่คิดจะถอดตัวไปไหนอีกแล้ว แต่มันก็แค่บ้างที บ้างทีผมอาจจะไม่ได้รักใครเลยสักคนเลยก็ได้ครับ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด