หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[Noi]

เจมส์คือคนที่มาขอคบกับปู่ที่สมุยใช่ป่ะ

[MaeMoo]

แววยุ่งยาก เริ่มส่อเค้ามาแล้ว

อจ.คนนี้ คงมีแผนอะไรสักอย่าง

[railay]

 

[DexTunG]

 

[Little Devil]

หวานน้ำตาลขึ้น
แต่เคืองปู่ ไม่ระวังตัว คิดอะไรง่ายๆ เกินไป
+1

[NUTTYZERO]

เอาแล้ว ความมันส์กำลังเริ่อมต้นขึ้นอีกแล้ว!!

[nataxiah]

เจมส์ไหนอ่ะเนี่ย

ไม่บอกหรอกคร้าบบ เดี๋ยวไม่ลุ้นแต่ทำเอาลุงปั่นปวนแน่ๆ

เจมส์คือคนที่มาขอคบกับปู่ที่สมุยใช่ป่ะ

อ่านตอนนี้ก็จะรู้แล้วครับว่าใช่หรือไม่ใช่อะ หุหุ

แววยุ่งยาก เริ่มส่อเค้ามาแล้ว

อจ.คนนี้ คงมีแผนอะไรสักอย่าง

เรืองนี้มันสงบมานานแล้ว เอาเมฆฝนเข้ามาบ้างนะคร้าบบ

 

ถอนใจอะไรคร้าบบ ลุงปู่เขาแก้ได้แน่ๆเอาใจช่วยดีกว่าเนอะ

หวานน้ำตาลขึ้น
แต่เคืองปู่ ไม่ระวังตัว คิดอะไรง่ายๆ เกินไป
+1

ก็ปู่เขาไม่อยากให้ลุงคิดมากนี่คับ อย่าว่าปู่เลยน้าครับ

เอาแล้ว ความมันส์กำลังเริ่อมต้นขึ้นอีกแล้ว!!

ตัวป่วนของเรื่องกำลังมาแล้ว แต่ไม่รู้จะร้ายได้ใจหรือเปล่านี่สิครับ

[nataxiah]

วันนี้เป็นวันแรกที่คีย์จะต้องกลับมาเรียนพิเศษที่บ้าน
เขารีบกลับมาไวกว่าปกติเพราะเขาไม่อยากให้ครูสอนพิเศษต้องมารอนาน
เพราะอีกอย่างเขายิ่งรู้สึกแปลกกับครูคนนี้อยู่ด้วย
คีย์มานั่งรออยู่ในห้องที่ป้าเขาจัดไว้ให้สำหรับเรียนพิเศษ

เจมส์มาตรงเวลาเขามาถึงสอนคีย์ทันทีไม่พูดคุยหรือทักทายกันแม้แต่น้อย
เขาสอนวิชาบัญชีเบื้องต้น แต่เขากลับแทรกหลักการขั้นสูงเข้ามาด้วย
เลยทำให้คีย์งงเพราะเขารู้สึกว่ามันแตกต่างจากที่เขาเคยเรียนมา
“อะไรกัน แค่นี้ก็ไม่เข้าใจหรอครับ พี่ว่านะกลับไปเรียนเมืองนอกดีกว่านะ” เจมส์ว่าคีย์เสร็จเขาก็หันกลับไปสอนต่อ
คำพูดของเขาทำให้คีย์รู้สึกอึดอัดมากตลอดเวลาที่เรียน
เพราะระหว่างเรียนเขาจะคอยตอกย้ำให้คีย์กลับไปเรียนที่เมืองนอกบ่อยๆ
แต่ตอนที่ป้าของคีย์เข้ามาดูอยู่ด้วยเจมส์จะเปลี่ยนการพูดคุยกับคีย์ทันที
ตกลงเขาต้องการอะไรกันแน่คีย์เริ่มไม่เข้าใจในตัวเจมส์มากขึ้น
เขาอดทนจนกระทั่งหมดเวลาเรียนเขารีบขอตัวกลับขึ้นห้อง


เมื่อกลับขึ้นมาถึงข้างบนห้องคีย์รีบโทรหาธรทันที
“ว่าไงครับลุงเรียนพิเศษวันแรกเป็นยังไงบ้าง” ธรทักทันทีที่รับสาย
“เรื่องเยอะมากเลยล่ะปู่ เค้าว่าครูคนนี้แปลกๆยังไงไม่รู้”
“แปลก แปลกยังไงหรือลุงไม่เข้าใจที่เขาสอน”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะ ก็ครูคนนี้นะสิพูดเหมือนอยากให้เค้ากลับไปเรียนที่เมืองนอกตลอดเวลาเลย”
แล้วคีย์ก็เล่าเรื่องราวตอนเรียนพิเศษให้ธรฟังทั้งหมด
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ เค้าว่าครูคนนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆเลย” คีย์บอกข้อสงสัยต่อ
“มันฟังแล้วก็แปลกๆอย่างที่ลุงว่าจริงๆนะแหละ แต่พี่ว่าเขาอาจจะพูดกระตุ้นลุงก็ได้มั้ง”
ธรพยายามให้คีย์คิดในแง่ดี
“ไม่หรอก เชื่อเค้าสิต้องมีอะไรแน่ๆ หรือว่าพ่อเค้าส่งมาขัดขวางเรื่องเรียนเพื่อจะได้ให้เค้าแยกกับปู่”
“ลุงอย่าเพิ่งคิดเลยเถิดสิครับ พี่ว่าพ่อลุงเขาไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ เอาเป็นว่าลุงก็อดทนแล้วสังเกตท่าทางเขาไปก่อนแล้วกัน งั้นวันพรุ่งนี้พี่เสร็จงานแล้วจะขึ้นไปหาเลย เผื่อมีอะไรพี่จะได้คุยกับเขาให้เอง”
“จริงนะครับ ปู่จะมาพรุ่งนี้จริงๆนะ” คีย์ดีใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินแบบนี้
“ครับ ลุงก็อดทนแล้วก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกันนะครับ”
“ครับ ปู่ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมครับ งั้นไปหาอะไรกินเลยนะ เดี๋ยวเค้าลงไปหาป้าก่อน”
“ลุงรู้ได้ไงว่าพี่ยังไม่ได้กินอะไร” ธรสงสัย
“ถ้าไม่รู้เค้าจะเป็นแฟนปู่ได้ไงล่ะครับ แค่นี้นะครับ คิดถึงนะครับ” คีย์วางสายไป
หลังจากได้คุยกับธรคีย์รู้สึกสบายใจมากขึ้นไม่งั้นเขาคงกังวลมากแน่ๆ



ตอนเย็นวันนี้ก็เป็นอีกวันที่คีย์ต้องเรียนกับเจมส์คีย์
คีย์พยายามไม่สนใจในคำพูดของเจมส์ เขาสนใจแต่เนื้อหาที่สอนเท่านั้น
อีกใจเขาก็อยากให้ธรมาถึงซะทีเพราะจะได้รู้ว่าเจมส์เขากำลังคิดอะไรอยู่
เจมส์ก็ค่อยย้ำเรื่อยๆเรื่องให้คีย์กลับไปเรียนที่เมืองนอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ธรเดินเข้ามาในห้องที่ทั้งสองคนกำลังสอนกันอยู่
เมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาเห็นเจมส์ธรตกใจ
เพราะเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นคนเดียวกันกับที่เจอบนเกาะสมุย
เพียงเท่านี้เขาก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ทันที
“ขอโทษนะครับที่ขัดจังหวะการเรียน ผมขอเข้ามาดูการสอนหน่อยนะครับ” ธรพูดเสร็จก็นั่งลงที่ด้านหลังห้อง
คีย์รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าธรมาถึงแล้ว
“เออออ ไม่เป็นไรครับ” เจมส์ตอบแบบตั้งตัวไม่ทัน
เพราะเขาคงไม่คิดเหมือนกันว่าธรจะมาดูเขาสอนพิเศษแบบนี้
พอธรเข้ามานั่งดูด้วยการสอนของเจมส์ก็เปลี่ยนไป จากที่สอนบางอย่างให้ยากขึ้น
หรือสอนให้วกวนเพื่อให้คีย์งง เขาสอนเนื้อหาอย่างถูกต้องพร้อมกับอธิบายอย่างง่ายทันที


ธรนั่งอยู่ในห้องด้วยจนเรียนเสร็จคนที่ออกอาการเกร็งกลับเป็นเจมส์แทน
พอสอนเสร็จเจมส์เดินมาหาธรที่หลังห้อง เขาหยุดหน้าธรที่นั่งอยู่
“ผมยังไม่ได้ทำอะไรให้ที่ทำน้ำเลอะคุณเลยนะครับ แล้วอีกเรื่องคืนนั้นผมไม่ได้เมาผมพูดจริงๆคุณไม่ลองกลับไปคิดดูหน่อยหรือไงครับ” เจมส์พูดกับธรด้วยน้ำเสียงที่ดังเพื่อให้คีย์ได้ยิน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วเรื่อง....” ธรยังไม่ทันจะตอบเจมส์เอามือมาปิดปากเขาไว้ก่อน
“ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ครับ ผมเข้าใจว่าแฟนคุณอยู่ตรงนี้ไว้ผมจะมาเอาคำตอบวันหลังนะครับ”
พูดจบเจมส์ก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวว่าธรจะตอบอะไรเขากลับมา
คีย์เห็นเหตุการณ์กับได้ยินทุกคำพูดของเจมส์ เขารู้สึกหน้าชาตัวชากับภาพที่เห็น
เขาคิดว่าเขาพอจะเดาเหตุการณ์ที่ทั้งหมดที่เจมส์พยายามไล่เขาให้กลับไปเมืองนอกได้แล้ว
แล้วภาพของนามบัตรในถุงขนมวันนั้นก็ย้อนกลับมาในหัวอย่างรวดเร็ว
เขาพูดไม่ออกไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เขาทำได้เพียงนั่งมองอยู่บนโต๊ะที่ใช้เรียนพิเศษเท่านั้น
ธรหันมาเห็นคีย์มีท่าทางแปลกไปหลังจากที่เจมส์ไปแล้วเขารีบลุกขึ้นไปหา

“ลุงครับเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนั่งเงียบละครับ” ธรจับไหล่คีย์เขย่าเบาๆ
“ปล่อยเค้านะ” คีย์บอกพร้อมกับดึงไหล่ออกจากมือของธร
“ลุงเป็นอะไรอีกครับ ลุงคิดอะไรอยู่พี่ไม่ได้มีอะไรกับเขาจริงๆนะ”
“จริงหรอ แล้วที่เขาพูดว่าคืนนั้นหมายถึงอะไรล่ะ ปู่กับเขาไปทำอะไรกันมา”
คีย์ถอยหลังออกไปให้ห่างธรไว้
“ลุงครับไม่มีอะไรจริงๆนะ พี่เห็นว่าเรื่องมันไม่ได้สำคัญอะไรเลยไม่ได้เล่าให้ฟังเท่านั้นเอง”
ธรพยายามอธิบายให้คีย์เข้าใจ แต่เหมือนตอนนี้คีย์ไม่ยอมรับฟังอะไรแล้ว
เขาพยายามเดินเข้าไปหาแต่คีย์กลับถอยหลังหนีตลอดจนตัวติดข้างฝา
“ลุงฟังพี่อธิบายทั้งหมดก่อนไม่ได้หรือไง เขาพยายามทำให้เราทะเลาะกันนะ”
ธรเดินเข้าไปใกล้คีย์เพื่อที่จะได้คุยกันให้รู้เรื่องมากกว่านี้
เขาจับมือคีย์ไว้ตั้งใจจะพาไปนั่งคุยกันให้เข้าใจ
ผลัก!!!
ด้วยความโมโหคีย์ต่อยเข้าที่หน้าของธรอย่างเต็มแรง
คราวนี้ธรไม่ได้ระวังตัวเหมือนทุกครั้งเขาเลยไม่ทันหลบหมัดที่พุ่งเข้ามา
เขาทรุดตัวลงด้วยความมึนงงจากแรงหมัดของคีย์
“ปู่ ปู่เป็นอะไรไหมครับ” คีย์ตกใจรีบทรุดตัวลงไปหาธรอย่างรวดเร็ว
“ปู่ครับ ปู่ไม่เป็นไรนะ” ถึงจะโกรธยังไงคีย์ก็ยังรู้สึกห่วงธรมากกว่า
ที่จริงเขาคิดว่าธรจะหลบหมัดเขาได้เสียอีก
พอคีย์ลงมานั่งใกล้ๆธรก็รวบตัวคีย์มากอดไว้แน่นๆ
“ปู่เป็นไงบ้าง เป็นแบบนี้ยังจะมากอดเค้าไว้อีก”
“ก็พี่กลัวลุงหนีพี่ไปอีกไงครับ เราจะได้คุยกันให้รู้เรื่องไงครับ”
ธรบอกพร้อมกับกอดคีย์ไว้แน่น กลัวคีย์จะหนีเขาไปอีก
“เค้าไม่หนีแล้วเค้าขอโทษนะ เอาหน้ามาดูหน่อยสิ”
คีย์จับหน้าธรมาดูเห็นทีเลือดซึมออกมาที่มุมปากเล็กน้อย
ตอนนี้เขากลับรู้สึกผิดขึ้นมาแทนอารมณ์โหรธเมื่อกี้นี้แล้ว

[Little Devil]

ใจร้อน เข้าทางไอ้คนเลว

[silverspoon]

ปู่กะลุงสู้ๆ เคลียร์กันให้ได้นะ

[kk_oi1983]

โห่.....สั้นได้อีก  ค้างงงงงงงงเลย

[jimmyFG]

 -- --

[Nabee]

ไอ่คุณเจมส์เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี้ย...*จับฟาด*

พี่ธรเค้าก็บอกอยู่ทนโถ่แล้วว่า "เค้ามีแฟนแล้ว และรักกันมาก"

สงสัยไอ่คุณเจมส์แกจะไม่เข้าใจ...แบบนี้มันต้องทำให้เห็นกันชัด ๆ กับตาท่าจะดี =^= b

ทำให้ครอบครัวคนอื่นเค้าร้าวฉานมันไม่ดีนะคุณ...หาเอาใหม่ง่ายกว่ามั้ยเนี่ย -*-


ส่วนน้องคีย์...ใจเย็น ๆ นะน้องคีย์...ฟังสิ่งที่พี่ธรเค้าจะบอกเสียก่อนค่อยตัดสินใจก็ยังทัน

แต่นะ...ด้วยอย่างงี้อย่างงั้นน้องคีย์ก็แจกหมัดใส่พี่ธรเป็นเต็ม ๆ แล้วหนึ่งที...ก็ถือเสียว่าเป็นค่าปากหนัก

ที่ไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้น้องคีย์ฟังตั้งแต่แรก...จนทำให้เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ก็แล้วกันนะพี่ธรนะ

อยากสงสารก็อยากสงสารอยู่หรอกนะ...แต่สมน้ำหน้ามากกว่า...อยากปิดบังเองอ่ะช่วยไม่ได้...คริคริ >///////<

[ChiOln]

เจมส์เนี้ย แรงจริง

[nataxiah]

ใจร้อน เข้าทางไอ้คนเลว

นั่นสิแต่ก็ว่าไม่ได้หรอกครับ ลุงเขายังเด็กมันก็มีใจร้อนกันบ้างแหละเนอะ

ปู่กะลุงสู้ๆ เคลียร์กันให้ได้นะ

เคลียร์กันได้แน่ๆผมเชื่อก็ทั้งอองคนเขารักกันมากนี่เนอะ คนอื่นยากจะทำลาย แต่นี่คงแค่หวั่นไหวอะครับ

โห่.....สั้นได้อีก  ค้างงงงงงงงเลย

แหมก็บอกไปแล้วนะคร้าบว่าขอลงสั้นๆก่อนตอนนี้ แต่จะลงบ่อยไงคร้าบบ

-- --

  มาตาตี่ใส่ผมซะงั้นกอดซะเลย

ไอ่คุณเจมส์เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี้ย...*จับฟาด*

พี่ธรเค้าก็บอกอยู่ทนโถ่แล้วว่า "เค้ามีแฟนแล้ว และรักกันมาก"

สงสัยไอ่คุณเจมส์แกจะไม่เข้าใจ...แบบนี้มันต้องทำให้เห็นกันชัด ๆ กับตาท่าจะดี =^= b

ทำให้ครอบครัวคนอื่นเค้าร้าวฉานมันไม่ดีนะคุณ...หาเอาใหม่ง่ายกว่ามั้ยเนี่ย -*-


ส่วนน้องคีย์...ใจเย็น ๆ นะน้องคีย์...ฟังสิ่งที่พี่ธรเค้าจะบอกเสียก่อนค่อยตัดสินใจก็ยังทัน

แต่นะ...ด้วยอย่างงี้อย่างงั้นน้องคีย์ก็แจกหมัดใส่พี่ธรเป็นเต็ม ๆ แล้วหนึ่งที...ก็ถือเสียว่าเป็นค่าปากหนัก

ที่ไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้น้องคีย์ฟังตั้งแต่แรก...จนทำให้เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ก็แล้วกันนะพี่ธรนะ

อยากสงสารก็อยากสงสารอยู่หรอกนะ...แต่สมน้ำหน้ามากกว่า...อยากปิดบังเองอ่ะช่วยไม่ได้...คริคริ >///////<

แหมก็ปู่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องราวนี่ครับ ใครจะคิดว่าโลกมันจะกลมแบบนี้อะ โหยแต่เข้าข้างน้องคีย์เห็นๆเลยนะครับมีมาสมน้ำหน้าปู่ด้วย

เจมส์เนี้ย แรงจริง

ผมว่าเขายังแรงได้อีกนะครับ เพราะตั้งแต่ที่เกาะแล้ว ต่อไปลุงปู่จะรับมือยังไงต่อไปน้า

 

แวะมาตอบแต่ยังไม่ลงตอนใหม่นะคร้าบบ กำลังง่วนกับข้อมูลเรื่องราชันย์อยู่เลย แต่ผมจะรีบเขียนนะครับไม่ต้องห่วง อย่าว่ากันนะคร้าบ

[NUTTYZERO]

ตัดฉับอีกแล้วววว ฮ่าๆๆๆ

ใจร้ายกับคนอ่านบ่อยๆ ระวังคนอ่านงอนเอานะ วะฮ่าๆๆๆ

[nataxiah]

อย่าเพิ่งงอนนะครับคุณนัทตี้ซีโร่

ผมไม่ได้ใจร้ายนะคร้าบบ แต่ว่าเขียนไปแล้วมันยังบรรยายต่อไม่ได้

กลัวคนอ่านจะรอนานเลยเอามาลงเรื่อยไงคร้าบบ

อย่างน้อยก็ดีกว่าหายไปนานๆนะคร้าบบบ

  กันคนงอน

[NUTTYZERO]

ให้อภัยไรเตอร์ครับ

ฮ่าๆๆ...ช่วงนี้กิจกรรมเยอะเป็นบ้าเลย

ยังไงก็นานลงก็ได้ครับิ (ถ้าลงเยอะกลัวอ่านตามไม่ทัน)

อิอิ

[minchy]

เพิ่งตามมายังอ่านไม่อ่านเลย   เรื่องน่ารักมากกกกกกกกก

[nataxiah]

  คุณนัทตี้ซีโร่คร้าบบ แบบนี้รักตายเลยคร้าบบ

คุณมินซี่(อ่านถูกไหมคร้าบ) ไม่เป็นไรคร้าบบ ค่อยอ่านเรื่อย มาอ่านก็ดีกว่าไม่อ่านครับ  ให้พลังในการอ่าน

วันนี้จะลงต่อให้นะคร้าบ โดนเบื้องบนเร่งมาแล้ว 

[Goodfellas]

อิอิ  หนุกดีๆ  ไม่นึกว่าจะเขียนเรื่องบ้านทุ่งได้สนุกแฮะ

เยี่ยมๆ  เด๋วว่างแล้วจะมาอ่านต่ออีกเน้อ

[nataxiah]

555 ก็เรามันเด็กบ้านนอกนี่เนอะถึงจะไปอยู่ในเมืองก็ยังจำได้อ่ะ

ถ้าว่างเราก็จะเข้าไปอ่านเรื่องน็อตบ่อยๆแล้วกัน

[nataxiah]

“ลุงครับใจเย็นลงแล้วใช่ไหมครับตอนนี้” ธรถามเมื่อเห็นคีย์ออกอาการเป็นห่วงเขาอย่างมาก
“เค้าขอโทษนะ เค้านึกว่าปู่จะหลบได้เหมือนทุกครั้ง” สายตาของเขาบ่งบอกถึงความเป็นห่วงธรอย่างมาก
“พี่ไม่เป็นไรมากหรอก แค่ลุงยอมฟังพี่แล้วคุยกันดีๆแค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว”
“ปู่ไปทำแผลก่อนนะ แล้วค่อยคุยกัน” คีย์รีบลุกไปหยิบกล่องพยาบาลมาหาธร
“เอานี่เกอดอะไรกันขึ้นล่ะ แล้วทำไมถึงเลือดตกยางออกกันแบบนี้” ป้าของคีย์เดินตามเข้ามาดู
พอเห็นธรนั่งมีเลือดไหลจากมุมปากก็ตรงเข้ามาดูอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไรหรอกครับเข้าใจผิดกันนิดหน่อย” ธรรีบตอบแก้ตัวให้กับคีย์
“นิดหน่อยถึงกับเลือดออกนี่นะ ต่อไปถ้าเรื่องใหญ่ไม่ฆ่ากันตายเลยหรือ” ป้าหันมาต่อว่าทั้งธรและคีย์
“แต่ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ทำแผลเสร็จเราพาพี่เขาไปกินข้าวด้วยล่ะ”


ระหว่างทำแผลธรก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นบนเกาะให้คีย์ฟัง
“แล้วทำไมปู่ไม่บอกเค้าตั้งแต่บนเกาะล่ะ” คีย์สงสัย
“ก็พี่คิดว่ามันคงไม่มีอะไรไง เพราะเจอกันแบบใครจะคิดว่าจะมาเจอกันอีกแบบนี้ล่ะ”
“ลุงคิดว่าพี่จะไปชอบเขาหรือไง” ธรถามกลับ
“ไม่หรอก เพียงแต่ว่าเค้าโมโหที่ปู่ปิดบังเค้าไง ถึงว่าเค้าคุ้นๆชื่อแต่นึกไม่ออกว่าเคยอ่านที่ไหน”
“พี่ขอโทษนะครับ ต่อไปมีอะไรพี่จะเล่าให้ฟังไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนนะครับ” ธรให้คำสัญญา
“อย่าเลยปู่ตอนเสือก็ทีนึงแล้วที่บอกเค้าอะ” คีย์ทำท่างอนขึ้นมาอีกแล้ว
ธรรวบกอดเอวคีย์ไว้
“จะไม่มรครั้งที่สามอีกแล้วครับ พี่สัญญาจริงๆ” ธรยืนยันคำพูดของเขา
“ครับเค้าเชื่อปู่นะ ไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวป้ารอนาน” คีย์ลุกจากอ้อมกอดของธรก่อนที่จะดึงมือธรให้เดินตามเข้าไป



ตกลงคืนนี้ป้าของคีย์บอกให้ธรค้างที่นี่ เพราะถ้ากลับบ้านไปปากแบบนี้กลัวแม่ของธรว่าเอา
“พี่จะได้นอนห้องลุงบ้างแล้ว” ธรบอกพร้อมกับเดินตามคีย์ไปที่ห้อง
ห้องคีย์ไม่มีอะไรมากจัดแต่งแบบเรียบๆ ที่เป็นแบบนี้เพราะเขาไม่อยากเหนื่อยเวลาจัดของทำความสะอาดห้อง
แต่สิ่งหนึ่งที่ธรเห็นสะดุดตาอยู่บนที่นอนคือตุ๊กตาหมีสีขาวขนาดใหญ่
ธรจำได้ว่านี่เป็นตุ๊กตาหมีที่เขาให้คีย์ตอนที่พาคีย์ไปเที่ยวงานวัดครั้งแรก
ธรอดปลื้มใจไม่ได้ที่เห็นคีย์ยังเก็บของที่เขาให้ไว้เป็นอย่างดี เขาหันไปยิ้มให้คีย์
“ปู่เป็นไรยิ้มอยู่นั่นแหละ ห้องเค้ามีอะไรหรือไง” คีย์สงสัยกับท่าทางของธร
“ไม่มีอะไรหรอกพี่อยากยิ้มให้ลุงเฉยๆ” ธรไม่ยอมบอกแต่ยังยิ้มให้คีย์ต่อ
“ปู่อะต้องมีอะไรแน่ๆเลย บอกเค้ามานะ” คีย์ไม่ยอมลดล่ะที่จะต้องรู้ให้ได้
“ไม่ครับ” ธรบอกพร้อมกับเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
คีย์รีบตามมาบนที่นอนพร้อมกับพยายามดึงธรให้ลุกขึ้นมาคุยกัน
“ปู่บอกมาเลยนะห้องเขามีอะไร ยิ้มอะไร”
“ก็พี่บอกว่าไม่มีอะไรไงครับ” ธรหยิบหมอนมาปิดหน้าของเขาไว้
“อะไรอะปู่ไหนบอกว่าจะบอกเค้าทุกเรื่องไง แค่นี้ก็มีความลับซะแล้ว” คีย์เลิกยื้อธรแล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
“ลุงงอนหรือครับ” ธรรีบลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน เขาโอบเอวบางๆของคีย์ไว้
คีย์ทำเฉยไม่สนใจว่าธณจะทำอะไรเขา
“ลุงอย่างอนนะครับ พี่บอกแล้วนะ” คีย์ก็ยังทำเป็นไม่สนใจเหมือนเดิม
ธรเลยปล่อยมือจากเอวของคนรักทั้งที่ยังไม่อยากปล่อยแล้วหันไปหยิบตุ๊กตาหมี
“ก็เพราะนี่ไงครับ” ธรจับหน้าตุ๊กตาหมีให้หมอแก้มเนียนของคีย์
“ทีนี้หายงอนได้หรือยังครับ” ธรถาม คีย์แอบยิ้มตั้งนานแล้วแต่ธรยังไม่เห็นเพราะนั่งอยู่ข้างหลัง
“หึ หึ” คีย์พยายามกลั้นหัวเราะไว้อย่างเต็มที่ กับอาการของธรที่กลัวเขางอน
แต่เสียงนั้นก็ดังพอที่ธรจะได้ยินอย่างชัดเจน
“นี่ลุงแกล้งพี่อีกแล้วหรอ” ธรจับตัวคีย์ให้หันหน้ามามองเขา
คีย์ถึงกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อแกล้งธรสำเร็จ
“ลุงนี่นะ ต้องลงโทษซะหน่อยแล้ว” ธรยื่นหน้าไปหอมแก้มคีย์
อู๊ยยยยย
ธรร้องครางออกมาเบาๆเพราะเขาเจ็บแผลที่มุมปาก
“ปู่เป็นอะไรไหมครับ” คีย์รีบจับหน้าธรมาดูผลทันที
“ไม่เป็นไรหรอกลุง แค่นี้เอง แต่ลุงไปอาบน้ำเถอะครับพรุ่งนี้มีเรียนอีก”



ทั้งสองคนนอนจับมือกันอยู่บนที่นอน
“ลุงอีกไม่ถึงสองอาทิตย์ลุงก็ปิดแล้วสินะ ลุงไปอยู่บ้านไร่กับพี่นะ” ธรเอ่ยปากชวนคีย์ไปอยู่ด้วยช่วงเปิดเทอม
“ถึงปู่ไม่ชวนเค้าก็จะไปอยู่แล้ว” คีย์หันมายิ้มหน้าเป็นใส่ธร
“ลุงนี่นะ”
“แต่ว่าเขาจะทำยังไงต่อไปดีล่ะปู่เรื่องกิ๊กปู่อะ” คีย์แซวธรเรื่องเจมส์
“กิ๊กอะไรล่ะลุง เดี๋ยวโดนเลยนะ เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับเขาให้พรุ่งนี้พี่จะไปมหา’ลัยด้วย”
“ครับปู่ก็ไปคุยแล้วกันนะ อย่าให้เค้าต้องตัดการเองนะ”
“ครับ นอนได้แล้วพรุ่งนี้ไปเรียนอีก”
“ฝันดีนะครับปู่” “ฝันดีครับลุง”

“ผมมาขอพออาจารย์อนุชิตครับ ไม่ทาฃราบว่าอยู่หรือเปล่า” ธรมาหาเจมส์ที่ห้องพักอาจารย์ของคณะตามนามบัตรที่คีย์ให้มา
“สักครู่นะค่ะ เดี๋ยวจะตามให้ค่ะ” พนักงานที่อยู่ด้านหน้า ต่อสายโทรศัพท์ทันที
“อาจารย์เจมส์ค่ะมีคนมาขอพบค่ะ”     
“ไม่ใช่นักศึกษาค่ะ ค่ะ” เธอวางสายพร้อมเงยหน้ามายิ้มให้ธร
“สักครู่นะค่ะ กำลังออกมาค่ะ เชิญนั่งรอด้านหน้าก่อนก็ได้นะค่ะ”
“ครับไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ” ธรยิ้มคืนสาวเจ้าถึงกับหลบสายตาก้มหน้าทันที


“ขอโทษนะครับมาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” เสียงทักจากข้างหลังขณะที่ธรกำลังยืนมองบรรยากาศรอบๆมหา’ลัยอยู่
เขารีบหันหลังกลับมาเพื่อจะได้เจอหน้ากับต้นเหตุของปัญหานี้เสียที
“อ่าวคุณนี่เอง มาหาผมเพื่อจะให้คำตอบหรือครับ” เจมส์ถามทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่มาหาเป็นธร
“จะว่าแบบนั้นก็ได้ครับ ถ้าคุณอยากได้คำตอบนั่นก็คือไม่ครับ เพราะผมไม่คิดรักคนอื่นนอกจากแฟนผมอีกแล้ว”
ธรยิ้มตอบอย่างมั่นใจทำเอาเจมส์ที่ยิ้มให้เขาหุบยิ้มลงไปทีเดียว
“แล้วอีกอย่างชื่อผมคุณยังไม่รู้จักเลยแล้วจะมาชอบผมได้ยังไงครับ”
“มันไม่เกี่ยวหรอกครับ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าผมไม่รู้จักคุณ คุณธรหนุ่มไฮโซที่มุ่งหวังจะเป็นนักพัฒนาชนบท”
เจมส์เล่าเรื่องราวของธรเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ทำเอาธรถึงกับงงไปเหมือนกันที่เจมส์รู้อะไรมากขนาดนี้
รู้แม้กระทั่งเรื่องในสมัยเขาเรียนมหา’ลัย แต่ทำไมเขาเหมือนไม่เคยรู้จักเจมส์เลยแม้แต่น้อย
“ทำไมคุณถึงรู้เรื่องพวกนี้ได้ ผมคิดว่าผมไม่เคยรู้จักคุณนะ”
“ผมว่าคุณไม่ได้จำเรื่องของผมเองมากกว่า แล้วสักวันคุณก็จะเข้าใจเองแต่เรื่องขอคบกับคุณผมยังไม่ยอมเลิกรานะครับ”
เจมส์พูดอย่างหนักแน่นในเรื่องนี้ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาไม่ลามือแน่นอน
“แต่ว่าอย่าเอาเรื่องเรียนของคีย์มาเกี่ยวได้ไหม ผมว่าแบบนี้มันไม่เหมาะสมถ้าคุณคิดจะเอาเรื่องเรียนมาปนผมจะขอเปลี่ยนคนสอนพิเศษทันที” ธรข่มขู่เจมส์บ้าง
“ก็ได้ครับผมรับปากคุณจะไม่เอาเรื่องเรียนเข้ามาเกี่ยวด้วยอีก แต่เรื่องอื่นผมไม่รับปากนะครับเพราะยังไงผมก็จะทำให้คุณเปลี่ยนใจให้ได้ ขอตัวก่อนนะครับผมมีสอนคาบต่อไป” พูดจบเจมส์ก็เดินกลับเข้าห้องพักไปทันที




“ปู่ครับว่ายังไงบ้างครับเรื่องจารย์เจมส์นะครับ” คีย์ถามขณะที่กำลังนั่งรถกลับบ้านกับธร
“อืม ท่าทางจะพูดยากกว่าที่คิดเสียแล้วลุง แต่เขาสัญญาแล้วว่าจะไม่เอาเรื่องเรียนมาปนอีก ทีนี้ลุงก็ตั้งใจเรียนได้แล้วนะครับ”
“งั้นแสดงว่าเรื่องที่จะขอคบกับปู่ยังไม่เลิกใช่ไหม” คีย์มีท่าทางไม่พอใจนิดหน่อย
“ลุงครับลุงไม่เชื่อใจพี่อีกหรือยังไงครับ พี่บอกแล้วไงว่าพี่รักลุงคนเดียวและจะไม่เปลี่ยนใจไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามไงครับ” ธรย้ำความรู้สึกของเขาให้คีย์สบายใจ
“ครับ เค้ารู้แล้วว่าปู่รักเขามากแค่ไหน เค้าเองก็รักปู่ไม่ต่างกันหรอก เอางี้ถ้าเป็นเรื่องอื่นเค้าขอจัดการเองปู่ห้ามมาดุเค้าด้วย” คีย์ยิ้มน้อยที่มุมปาก เหมือนคิดแผนอะไรบางอย่างไว้ในใจ
“ก็ได้ครับ แต่ลุงอย่าทำอะไรที่มันเกินเลยมากแล้วกันนะครับ” ธรพูดยั้งความคิดคีย์ไว้ก่อน
เพราะเขาเป็นคนนึงที่รู้ซึงถึงความแซบซ่าของแฟนตัวเองมาแล้ว
คีย์ไม่ได้ตอบได้แต่หันมาทำยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ก่อนที่จะหันไปเปิดเพลงในรถฟังอย่างสบายใจ



“คีย์วันนี้ป้ามีบางอย่างทำให้หลานแปลกใจด้วยนะ” ป้าของคีย์บอกเมื่อทั้งสองคนเข้ามาถึงห้องรับแขก
คีย์ทำหน้าแปลกใจ เพราะร้อยวันพันปีป้าเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
ป้าทำอะไรไว้กันแน่นะ เขามองหน้าป้าก่อนหันมามองหน้าธรเหมือนขอความเห็น
หมับ
คนที่ตกใจกลับเป็นธร เพราะอยู่ดีๆมีคนมากอดเขาจากด้านหลัง
ไหนบอกว่ามีเรื่องแปลกใจของคีย์ไงทำไมคนแปลกใจกลับเป็นเขาไปเสียได้
ธรรีบเอี้ยวตัวไปมองคนที่กอดหลังเขาไว้จนแน่น
“ไอ้เต้” คีย์ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อเขาเห็นคนที่กอดธรเป็นเพื่อนสนิทของเขาที่กลับมาจากเมืองนอก
ธรเองก็เบาใจลงทันทีพอรู้ว่าเป็นเต้ที่เป็นคนกอดเขา
“แต่กูว่ามึงปล่อยมือก่อนดีไหม เพื่อนอยู่นี่ไม่ทักทายก่อนหรือไงวะ” คีย์แกะมือเต้ที่กอดเอวธรไว้ออกอย่างยากเย็น
“โห้ยยย อะไรวะก็กับมึงกูทักเมื่อไหร่ก็ได้อยู่อีกนาน กูก็ต้องทักทายพี่ธรเข้าก่อนสิวะ แค่นี้ทำหวงไปได้”
เต้บอกแต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวธร แถมยังทำยิ้มเยาะเย้ยใส่คีย์อีกต่างหาก
“พอเถอะครับน้องเต้ แต่กลับมาเมื่อไหร่ครับ” ธรออกปากเองเต้ถึงยอมปล่อยเอวธรจากการกอดที่แนบแน่นของเขา
“ก็กะจะมาเซอร์ไพร์ไอ้คีย์มันแหละครับ ปิดเทอมอยู่ที่นั้นไม่มีอะไรทำกลับมาเล่นทีนี่ดีกว่า” เต้ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเจอทั้งสองคน
แต่คนที่ยิ้มอย่างดีใจมากที่สุดคงไม่พ้นคีย์ที่ได้เจอเพื่อนสนิทในสถานการณ์แบบนี้
“มึงมาได้จังหวะพอดีเลย กูมีเรื่องพอดีมึงต้องช่วยกูแล้วล่ะ” คีย์บอกเต้ทำหน้างงแต่ก็ไม่ปฏิเสธ
แต่คนที่เริ่มรู้สึกน่าเป็นห่วงคงเป็นเจมส์เสียแล้วละตอนนี้
คีย์คนเดียวก็คงไม่เท่าไหร่นี่เพิ่มนายเต้เพื่อนจอมแซบเข้ามาอีกคน
งานนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ธรไม่อยากจะคิดเลยตอนนี้


TBC.

[PEENAT1972]

  2แรงแข๊งขัน ผนึกกำลัง สยบมารร้าย 555

จัดไปหนัก ๆ อย่าให้เสีย

[nataxiah]

  ป้า มาคนแรกเลย

ต่อไปเรื่องนี้คงสนุกน่าดู สองแซบมารวมกันแล้วนี่ครับ

 

เรียกคนอ่าน จะได้มีคนเข้ามาอ่านเยอะๆ

[nonae]

เจมส์ น่าจะไม่รอดแน่ งานนี้ 555
  รอตอนต่อไป

[MaeMoo]

แสบยกกำลังสองแบบนี้
คนที่อาการร่อแร่ น่าจะเป็นนายเจมส์นะเนี่ย

หรือนายเจมส์จะแอบชอบปู่มานานแล้ว
เคยเป็นเพื่อน หรือเคยพบกันมาก่อน
น่าติดตามค่ะ

[DexTunG]

  :z2:รอตอนต่อไป

[NUTTYZERO]

มันส์ๆๆๆแน่งานนี้ เจ้าเต้ก็มาละ

@ไรเตอร์ แบบนี้รักตายเลยหรอครับ แหม่ะ...มารักกันเลยดีกว่ามั้ยคับที่รัก เอิ้กส์ๆ

[patee]

จัดไปเลยจ๊ะคีย์

อ.เจมส์จะได้เลิกยุ่งกับปู่ธร