เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218  (อ่าน 2127556 ครั้ง)

ออฟไลน์ sweetener

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
เจ้าพ่อติ๊บ แรงดีไม่มีตก
ถ้าหมอไม้ใฝ่พนันซักหน่อย
สงสัยมีทุนจ่ายค่าไอติบไปอีกหลายปี

ซิ่มมักน้อยค่ะเจ้าพ่อติ๊บ ขอเลขท้ายสามตัวตรงๆเลยนะคะ

ออฟไลน์ thehackzzi

  • <?php echo "Hello world!";?>
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-31
อยู่กลางทะเลแล้ว

กลับมาเข้าฝั่งเถอะ

ออฟไลน์ evilheart

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-3
จริงๆ แล้วเกรดหมอติ๊บออกมาดีซะขนาดนั้น
คนให้รางวัลต้องเป็นหมอไม้สิเน๊าะ  :haun4:

u-only-one

  • บุคคลทั่วไป
อืม....รางวัล  :z1:
อืม....ง้อ       :m25:

อย่างงี้ทู๊กที  :laugh:

ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
อืม....รางวัล  :z1:
อืม....ง้อ       :m25:

อย่างงี้ทู๊กที  :laugh:

เห็นด้วย หมอไม้หาเรื่องง้อ เพื่อให้รางวัลล่ะซี้
อิอิอิ


kiyomine

  • บุคคลทั่วไป
555 แค่หมอติ๊บเอ่ยว่าจะเชียร์ โปรตุเกตก็ไปซะแร้ววว
ว่าแต่ไอ่ วอดก้า วอดก้า นี่มันเป็นไงครับ อธิบายดีเทลหน่อยดิ่คับ

ออฟไลน์ Simply Blue

  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1107
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-3
น่ารักจังคู่นี้

หมอติ๊บเก่งจริง  ความพยายามสูงมากๆๆๆๆๆ  แล้วก็มีระเบียบวินัยในตัวเองดีจริงๆๆ
ทำให้ได้เห็นเลยว่าความสำเร็จต้องมาด้วยความพยายามอย่างสูงจริงๆๆ

ปล. หมอติ๊บ (เจ้าพ่อไทรโยก อิอิ) ขอความกรุณาอย่าเชียร์เยอรมันนะค่ะ  :call:

ออฟไลน์ badcow

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-10
ส่ง ฮอนดะซัง กลับบ้านไปแลัว T T
.
.
555 หมอไม้กลัวผีหรอครับ 555 หมอติ๊บน่าจะจับแกล้งเลยนะ
หมอไม้ทำได้หลายท่า เอ๊ย หลายอย่างนะเนี่ย เดี๋ยวก็ ชะชะช่า คราวนี้มา วอดก้า วอดก้า 555

ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
...สรุปหมอไม้..ไม่กลัวผี...100% นั่น โมเดลนะมิใช่ของจริง
...กำไรอีกแล้วหมอไม้ ขอรางวัล ตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:

ออฟไลน์ thehackzzi

  • <?php echo "Hello world!";?>
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-31
ตอนที่ 70 อยู่ไหนอีกล่ะ

ผมงง แล้วนะ

พี่ไม้ดูหน่อย

อยู่ๆ ก็เป็นตอน 71 เลย

หาจนทั่วแล้ว

ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะ

พี่ไม้เห็นตอนที่ 70 ก็โพสต์ที่เล้าเลยครับ

เด๋ยวตอนที่ 71 ผมโพสต์ต่อเองก็ได้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






dr.mike

  • บุคคลทั่วไป
เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 70
07:54 on 29/6/2010

ด้วยความเคารพ.....อาจารย์ใหญ่



เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นในตอนค่ำวันหนึ่ง หลังเลิกงาน

'' ดีคร้าบบบ  ว่าไงหมอติ๊บ '' 

เสียงผมเจื้อยแจ้วไปตามสายขณะกำลังถอดถุงมือออกล้างมือในห้องพักหลังจากได้เวลาเลิกงานแล้ว

'' พี่ไม้ วันนี้เดี๋ยวติ๊บเทรนด์แลปกับเพื่อนที่ห้องกลอสน่ะ จะกลับก่อนก็ได้เดี๋ยวติ๊บให้บอยไปส่ง ''

แหม  ช่างกล้าบอกเนอะติ๊บเนอะผมคิดในใจ  เจ้าตัวคงคิดคำนี้ไว้เพื่อไม่ให้ผมสามารถปฎิเสธได้แน่ๆ 

ก็ในเมื่อเจ้าตัวเล็กรู้อยู่ว่าผมเกรงกลัวห้องกลอสที่ว่ามากมายแค่ไหน 

แต่ก็ดันมาขู่ว่าจะให้ไอ้หมอบอยหน้าจืดเป็นคนไปส่ง  ผมก็เลยต้องตอบไปแบบไม่เกรงกลัวและไม่ได้คิดกลัวซะด้วย

'' อ๋อ  เดี๋ยวพี่ไปรอติ๊บที่ห้องกลอสแล้วกัน  จะได้กลับพร้อมกันไม่ต้องรบกวนบอยเค้า '' 

ผมตอบในอารมณ์พระเอกสุดๆ แต่ที่จริงแอบหวงอะดิและก็แอบกลัวนิดๆเมื่อรู้ว่าต้องไปรับที่ไหน

'' งั้นพี่ไม้ทำธุระอะไรให้เรียบร้อยก็ได้  เดี๋ยวค่อยมารับติ๊บก็ได้คับ ''

'' อ่อ พี่เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วละ  เดี๋ยวพี่ไปหาที่ห้องกลอสแล้วกัน ''

ผมตอบติ๊บก่อนจัดการทำธุระในส่วนของผมจนเสร็จเรียบร้อยก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยมุ่งหน้าสู่ตึกคณะ

แพทยศาสตร์  กดลิฟท์ไปชั้นห้า 

บรรยากาศที่ผมคุ้นเคยยังไม่เปลี่ยนแปลง 

ผมคิดค้านคณะบดีและเจ้าหน้าที่คณะนี้เหลือเกินทำไมไม่ติดไฟหรือเปิดไฟให้ทางเดินมันสว่างจ้าๆไปเลยซักกะที 

มาติดให้เป็นเงาสลัวๆตะคุ่มๆทำไมก็ไม่รู้  จะประหยัดอะไรกันหนา 

เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกกลิ่นที่แสนจะรัญจวนใจให้ขนพองสยองเกล้าก็ปะทะเข้าจมูกผมเต็มๆ 

โอย.....ได้เจอบรรยากาศแบบนี้  กลิ่นแบบนี้  โรคเก่ากำเริบเลยคับ  ปอด….....

ขายาวๆของผมสั่นพั่บๆๆๆ  ไม่ต่างจากมือที่สั่นเทา  เหงื่อแตกพลั่กๆพานจะเป็นลมซะให้ได้

ทั้งๆที่ผมก็เคยผ่านการเรียนวิชานี้มาแล้ว  แต่ทำไมผมไม่มีทีท่าว่าโรคปอดที่เคยเป็นของผมมันจะหายไปแต่อย่างใดเลย

 



ผมก้าวออกจากลิฟท์  เดินฉับๆไปทางห้องกลอสที่ตอนนี้ใจชื้นขึ้นมาหน่อยเมื่อได้ยินเสียงเด็กๆเจื้อยแจ้วมาจากในห้อง

ผมค่อยๆเปิดประตูออกและแม้จะทำใจกับกลิ่นฟอร์มาลีนมาแล้ว

แต่พอมาเจอของจริงก็ทำเอาผมแสบตาแสบจมูกไปเลยเหมือนกัน  กลิ่นแรงมาก

ผมเดินเข้ามาและเลือกที่นั่งเป็นเก้าอี้เหล็กตัวติดพัดลม จะได้ไม่ต้องทนกับกลิ่นที่แสนทรมานใจ

 



ผมนั่งรอหมอติ๊บที่โต๊ะได้ซักพักเจ้าตัวเล็กในชุดเสื้อกาวน์ และแมสปิดจมูกก็เดินตรงมาทางผม 

แต่ที่ทำเอาผมใจแป้วนิดนึงก็คือ  มีดที่หมอติ๊บถือในมือและตอนนี้ทำท่าขู่จะเจี๋ยนน้องชายผมซะด้วยอ่ะดิ  น่ากลัวววว

 

'' วันนี้อาจารย์เปิดห้องให้เทรนด์กันก่อนสอบวันพรุ่งนี้ เพื่อนๆเขาเลยอยู่กันจะได้จำได้แม่นๆ ''

'' ตามสบายเหอะ  เดี๋ยวพี่นั่งรอตรงนี้ '' 

ผมบอกติ๊บก่อนปล่อยให้เจ้าตัวเดินดุ่มๆไปยังเตียงเหล็กที่ตอนนี้มีเด็กนิสิตแพทย์มุงกันอยู่เต็ม ส่วนผมก็นั่งดมยาดมต่อไป





ตอนนี้ในห้องกลอสคราวนี้แตกต่างไปจากคราวก่อนที่ผมเข้ามาแบบไม่ตั้งใจอยู่เล็กน้อย

อุปกรณ์ทุกอย่างในห้องยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 

แต่ร่างอาจารย์ใหญ่ที่คราวก่อนมีแค่ร่างเดียวและผ่านการชำแหละไปเรียบร้อยนี่ซิ 

มาคราวนี้มีทุกเตียง ในห้องแม้จะมีบางเตียงที่ใช้ผ้าคลุมร่างอาจารย์ใหญ่ไว้แล้วก็เหอะ 

แต่ก็มิได้ช่วยให้ผมคลายความหวาดกลัวลงไปแต่อย่างใด 

เด็กๆเดินจากเตียงนั้นไปเตียงนี้เพื่อศึกษาอาจารย์ใหญ่ทีละร่างทีละระบบ

 

ผมพยายามจะไม่มองเด็กๆพวกนี้ที่ดึงอวัยวะส่วนนั้นส่วนนี้ขึ้นมา 

แต่ก็ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนเพราะในนี้ก็มีแต่ร่างอาจารย์ใหญ่เต็มไปหมด  ครั้นจะออกไปนอกห้องก็มืดยังกะอะไรดี 

ไม่เอาดีกว่ารอตรงนี้แล้วกัน  ดมยาดม  ซักปื้ดสองปื้ด  หลับตาซักพักจะได้ไม่เห็นอะไรสยดสยอง



'' พี่ไม้คับ  หวัดดีคับ  ''  เสียงคุ้นๆผมค่อยลืมตาขึ้นมามองหลังจากหลับตาทำใจอยู่ซักครู่

'' อ้าว หมอบอย  เทรนด์กะเพื่อนเสร็จแล้วเหรอ '' ผมถามขึ้นเมื่อเห็นเจ้าตัวเดินมานั่งลงข้างๆเก้าอี้ข้างๆผมที่อยู่ริมห้อง

'' ยังไม่เสร็จหรอกคับแต่ผมไม่ไหวแล้ว  แสบตาแสบจมูกไปหมดแล้วคับ ''  ไอ้หมอบอยตอบ

'' อ่าวยังไม่ชินอีกเหรอ '' ผมถาม

'' ก็ยังหรอกคับมันก็ยังมีแสบตาแสบจมูกอยู่ทุกทีแหละ  ''

'' แล้วพี่ไม้มารอติ๊บเหรอคับ  '' ไอ้หมอบอยเอ่ยถามก่อนจะถอดหมวกถอดถุงมือออกล้างมือในซิงค์น้ำข้างๆผม

'' ครับ  พอดีพี่เลิกงานแล้วเจ้าตัวให้มารอที่นี่  พี่เลยมานั่งรอจะได้กลับพร้อมกัน ''

'' ที่จริงพี่ไม้กลับก่อนก็ได้นะคับ  เดี๋ยวผมไปส่งติ๊บเองก็ได้  เพราะดูท่าแล้วคืนนี้คงดึก ''

'' อ่อ ไม่เป็นไรคับพี่รอได้ '' ผมยืนยันหนักแน่นว่ายังไงก็จะรอกลับพร้อมติ๊บไม่ว่าจะดึกแค่ไหน

จะว่าไปไอ้เรื่องความกลัวมันก็มีส่วนแต่กลัวว่าหมอติ๊บจะต้องกลับพร้อมหมอบอยนี่ซิ มันมากกว่ากลัวอาจารย์ใหญ่เป็นไหนๆ

 

          ผมนั่งทนข่มความกลัวอยู่ในห้องนั้นร่วมสองชั่วโมง จนตอนนี้ได้เวลาที่ตึกจะปิดแล้วในเวลาสี่ทุ่ม 

เด็กๆจึงเริ่มแยกย้ายกันกลับไปบ้างแล้ว  ตอนนี้เจ้าตัวเล็กที่ยังอยู่เป็นกลุ่มสุดท้ายก็เดินปลีกตัวออกมาก่อนเพื่อนๆคนอื่นๆใน

กลุ่มจะทยอยกันออกมาเช่นกัน

เด็กพากันถอดเสื้อกาวน์  ล้างไม้ล้างมือกันหลายรอบเพราะต่างรู้ดีว่ากลิ่นฟอร์มาลีนนี่รุนแรงแค่ไหน  และติดตัวกลับห้องได้

เป็นอย่างดี  เพราะสมัยที่ผมเรียนเวลาเย็นๆหลังเลิกเรียนพวกผมมานั่งเม้าท์กันหลังเลิกเรียนใต้ตึก 

เวลาพวกเด็กแพทย์ที่เพิ่งเลิกเรียนกลอสเสร็จแล้วนี่เดินมาผมแทบอยากจะเดินไปทางอื่นเพราะมันแรงมากๆ
.
.
.
.
.
 

        แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ทำอะไรก็ปรากฏว่าไฟในห้องกลอสตอนนี้ดับสนิท 

มืดไปหมดเพราะตอนนี้บริเวณรอบๆตึกเป็นเวลาที่เขาจะปิดตึกกัน   แล้วไฟในส่วนอื่นจึงปิดกันไปก่อนหน้าเหลือแต่ไฟจาก

ห้องแลปกลอสเท่านั้น  เมื่อไฟจากห้องกลอสดับลงก็เหลือแต่ความมืดสนิทแบบนี้นี่เอง

ทันทีที่ไฟดับเสียงกรี๊ดจากเด็กก็ดังตามมา  เฮ้ยพี่ก็กลัว  น้องจะกรี๊ดทำไมละคร้าบบบบ

หลังจากไฟมืดสนิท 

ตอนนี้ทุกคนมารวมกลุ่มกระจุกกันอยู่ตรงมุมห้องซึ่งเป็นที่เก็บของที่มีเก้าอี้วางอยู่เรียงรายและล๊อคเกอร์ที่เก็บสัมภาระของ

แต่ละคนก็อยู่ในมุมนี้ด้วย  เมื่อทุกคนมายืนรวมกันที่อยู่ที่มุมของห้อง

 

'' ที่ตึกนี้คงไฟตกอะ  เดี๋ยวก็คงมา ''  เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเพื่อขับไล่ความเงียบงัน

'' แล้วทำไมจะต้องมาไฟตกตอนที่เราจะกลับกันแล้วด้วยละ ''  เสียงผู้หญิงในกลุ่มทักท้วง

'' ว้าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ''
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้องขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงันจนทุกคนแตกตื่นและ

ตอนนี้ทุกคนก็ถึงกับอ้าปากค้าง  บางคนก็กรี๊ดร้องลั่น 

เมื่ออีกมุมหนึ่งของห้องที่มือสนิท

ตอนนี้มีวัตุสีขาวล่องลอยผ่านพวกเราไปมาราวกับเป็นสิ่งมีชีวิต 

ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วคับหมอไม้หลับตาปี๋  ใจเต้นตูมตามราวกับจะหลุดออกมาจากทรวงอก

พ่อแก้ว แม่แก้ว   เกิดมาก็พึ่งได้พบได้เจอได้โดนผีหลอกก็คราวนี้  สาธุๆๆ

.

.

.

.

.

ยังไม่ทันที่ผมจะทันได้ตั้งสติหรือทำอะไรก็รู้สึกว่าไฟในห้องมันสว่างจ้าขึ้นมา 

'' เฮ้ย ชิบหายแล้ว  ''  เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งอุทานขึ้นเมื่อไฟในห้องสว่าง พร้อมกับรีบคว้าเสื้อกาวน์มาสวมใส่

'' ไอ้ท็อป '' 

ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกันถึงสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจกลัว 

เมื่อปรากฏว่ามีไอ้หมอคนหนึ่งไปแกล้งดับไฟแล้วลงทุนด้วยการถอดเสื้อผ้า  คนอื่นจะได้มองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของเจ้า

ตัว  ก่อนเจ้าตัวจะถือเสื้อกาวน์เดินไปมา 

เมื่ออยู่ในความมืดก็จะเสมือนว่าเสื้อกาวน์ลอยได้

แต่โชคดีที่มีเพื่อนคนหนึ่งไปห้องน้ำเมื่อกลับมาเห็นไฟดับและได้ยินเสียงกรี๊ดจึงเปิดไฟ

เมื่อแผนการไม่ได้ตระเตรียมกะเพื่อน  นายท๊อปจึงยืนแก้ผ้าเกือบจะเป็นชีเปลือยต่อหน้าประชาชีเมื่อไฟสว่างขึ้น

 

ดูไอ้เด็กแพทย์มันแกล้งกันครับคุณผู้อ่านลงทุนมากๆ 

เพื่อนๆกรี๊ดกร๊าดกันถูกใจเมื่อไอ้เจ้าคนแกล้งคนอื่นถูกกรรมตามทันในชั่วพริบตาเพราะไม่ได้ตระเตรียมกับคนอื่นๆ 

เจ้าตัวจึงต้องอับอายแถมถูกเพื่อนๆสรรเสริญด้วยภาษาสุภาพเป็นการใหญ่

 

หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์ระทึกใจจากการแกล้งกันของเด็ก( ที่เล่นเอาผมเกือบฉี่แตก )ไปเรียบร้อยแล้ว 

ผมก็พาติ๊บลงไปยังที่จอดรถก่อนมุ่งหน้าออกไปหาอะไรกินกันก่อนเดินทางกลับหอเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว 

จะได้เก็บแรงไว้ต่อสู้กับวันพรุ่งนี้   

 

ปล.และนับจากวันนั้นมาผมก็ไม่เคยมีความคิดว่าจะไปรับติ๊บที่ห้องกลอสอีกเลย :bye2: :bye2: :bye2:

dr.mike

  • บุคคลทั่วไป
 :z2:

โพสให้แล้วน่ะนายแฮค   อาจดูไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่

ยังไงก็จัดการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนแล้วกันคร้าบบบบ

ออฟไลน์ warin

  • รถไฟขบวนนั้น ได้แล่นผ่านไปแล้ว
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1937
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
    • -

dr.mike

  • บุคคลทั่วไป
เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 71

ทุ่มสุดตัว.....พ่อครัวมือใหม่




เวลาผ่านไปรวดเร็วเอาเสียเหลือเกิน  หรือผมจะงานยุ่งมากมายจนลืมนึกถึงเรื่องวันเวลาไปเลยก็ไม่รู้  

เพราะจากคราวก่อนที่เจอดีเมื่อคราวก่อนที่ห้องกลอสจนผมขยาดห้องกลอสมากขึ้นกว่าเดิม  

มาตอนนี้เจ้าตัวเล็กก็อ่านหนังสือเอาเป็นเอาตายอีกแล้วเพราะช่วงนี้มีสอบตลอด

แบบนี้แหละหนอชีวิตของคนที่จะเป็นแพทย์ ต้องเสียสละอะไรหลายๆอย่างในชีวิตไปจริงๆ



          วันนี้เย็นวันพฤหัสบดี หลังจากที่ผมเลิกงานเรียบร้อยก็ขับรถกลับมาถึงห้องในช่วงค่ำๆของวัน

เพราะเมื่อตอนบ่ายๆเจ้าตัวโทรมาบอกว่าจะติวแลปที่ห้องกลอส  

ผมเลยขอตัวกลับก่อนบอกว่ามีงานต้องทำเลยกลับมาทำงานที่ห้องนิดหน่อย  

และตอนนี้ผม หมอไม้  กำลังลงมือทำกับข้าว  

ไม่ต้องแคะหู ขยี้ตาครับ  ไม่ได้หูฝาดหรือตาลายอ่านผิดไปแต่อย่างใด  วันนี้เกิดคึกอะไรไม่รู้อยากทำกับข้าว





เริ่มต้นจากการหุงข้าวก่อนดีกว่า  

สเตปแรกเห็นเจ้าตัวเอาข้าวออกมาล้าง

เอ….แล้วหุงกี่ถ้วยกันละนี่  กะโดยประมาณละกัน  

ผมกินประมาณนี้  หมอติ๊บกินประมาณนี้ ใส่น้ำลงไปประมาณนี้ แล้วก็เสียบปลั๊กเป็นอันเสร็จเรียบร้อย



ผัดผักเริ่มต้นจากการหั่นแครอท  แตงกวา  มะเขือเทศ  บรอคเคอรี่  ฟักทอง  นำลงไปผัดในหม้อ  

เอ..... ว่าแต่ไอ้เตาไฟฟ้านี่มันใช้ไงหว่า





ไข่ตุ๋น  ไม่ต้องพูดถึงทำไม่เป็น  ไปซื้อสำเร็จรูปมาดีกว่าแล้วแอบอ้างจะเข้าท่ากว่ามั้ย  



แต่ช้าไปแล้วเจ้าตัวเล็กเปิดประตูเข้ามาในห้องเรียบร้อยก่อนทำตาโตตกใจ

'' พี่ไม้ทำอะไรเหรอคับนี่ ''  

เจ้าตัวทำหน้าตาเหรอหราเมื่อมองเห็นสภาพหลังห้องที่เราทำเป็นครัวเล็กๆ และโต๊ะอาหารสำหรับเราสองคนที่ตอนนี้รกไป

ด้วยเครื่องปรุงและผักต่างๆ

'' อ้อ  เปล่า  พอดีพี่ตั้งใจจะทำกับข้าวมื้อเย็นไงพอดีวันนี้พี่กลับมาไวก็เลย…..''

ผมตอบตะกุกตะกัก  ก่อนยิ้มแล้วยกมือมาเกาหัวแก้เขิน  จะบอกไงละเนี่ย

'' นี่ติ๊บหูฝาด ตาฟ่าฟาง สมองตีกลับป่าวเนี่ย  พี่ไม้ทำกับข้าวว ''

'' อ่ะ งั้นก็ทำต่อไปเดี๋ยววันนี้ติ๊บสละสิทธิ์เข้าครัวให้พี่ไม้ทำ  เดี๋ยววันนี้จะเป็นกำลังใจให้อะ ''

ติ๊บบอกก่อนเดินดุ่มๆมานั่งลงบนเก้าอี้จ้องผมตาปริบๆ

'' พี่หุงข้าวไว้แล้ว  ต่อไปก็จะผัดผักแล้วนะ ''

เจ้าตัวเล็กลุกมาเดินสำรวจรอบๆบริเวณครัว  ก่อนขำผมแบบไม่ไว้หน้ากันมั่งเลย

'' หุงข้าวไปทำบุญวัดไหนเหรอคับครึ่งหม้อขนาดนี้  '' ติ๊บถามหลังจากเปิดฝาหม้อหุงข้าวออกดู

'' พี่หุงเยอะไปเหรอ  ทุกทีพี่ก็เห็นติ๊บหุงไว้ครึ่งหม้อแบบนี้ทุกทีอะ ''

ผมถามติ๊บด้วยความสงสัยก่อนจะได้รับคำตอบกลับมาให้ผมอายหนักขึ้นไปกว่าเดิม

'' เวลาหุงข้าวนี่ติ๊บหุงแค่สองถ้วยตวงนี่ก็พอ  เดี๋ยวพอหุงแล้วข้าวมันก็ดึงน้ำเข้าไปอยู่ในตัว

ข้าวมันก็จะฟู  นี่พี่ไม้เล่นใส่ข้าวไปครึ่งหม้อแบบนี้รับรองฟูเต็มหม้อแน่ๆ ''

'' เฮ้ย  วันนี้พี่หิว  พี่จะกินเยอะ  พี่รู้อยู่แล้วว่าข้าวมันจะฟู ''  ผมเหรอจะยอมเสียหน้าง่ายๆ

'' อ้อ  หิวมากใช่มั้ยคับงั้นถ้าคืนนี้กินข้าวครึ่งหม้อที่หุงนี่ไม่หมดห้ามนอนนะ ''

'' โห  แค่นี้จิ๊บๆสบายๆ ''  ผมคุยโวต่อแบบไม่ยอมให้เสียหน้า  

'' โอเช  แล้วไงต่อคับ  เสร็จแล้วใช่มั้ยการหุงข้าว ''  ติ๊บถามพร้อมกับปิดฝาหม้อให้ผมเรียบร้อย

ก็แค่นี้เองหุงข้าวแค่นี้ไม่เห็นจะยาก   ผมเต๊ะท่าต่อ  เมื่อรู้ว่าไถไปแบบนี้ก็ฟังขึ้นเหมือนกัน

ติ๊บดึงมือผมมาที่หมอข้าว  ก่อนทำอะไรบางอย่างให้ผมอายม้วนต้วนเลยทีเดียว

'' เวลาหุงข้าวให้ใส่น้ำไปแค่ท่วมฝ่ามือ  ถ้าใส่น้ำขนาดนี้ก็จะกลายเป็นข้าวต้ม

เวลาหุงข้าวให้ใส่เกลือไปในข้าวนิดหน่อยข้าวจะนุ่มและหอมขึ้นอีกนิดหน่อย

แต่ที่สำคัญเวลาที่หุงข้าว   ……  ''   ติ๊บหยุดก่อนหันมามองหน้าผม

'' โอยก็อันนี้มันเป็นเทคนิคของติ๊บนี่นาพี่ไม่รู้ด้วยหรอก ''  พี่ก็มีเทคนิคของพี่ซิผมไม่วายเถียงต่อไป

'' อ้อคับเทคนิคที่ว่าคือหุงข้าว  แล้วไม่กดสวิตซ์เมื่อไหร่ข้าวจะสุก  เมื่อไหร่จะได้กินจ๊ะ ''

เจ้าตัวจ้องหน้าผม  ก่อนจะยิ้ม หัวเราะจนตัวโยน  ส่วนผมก็อายจนไม่รู้จะแถไถต่อไปยังไงได้อีก





'' อ่ะ  ถือซะว่าเมื่อกี้พี่ไม้แค่ลืมกดสวิตซ์หม้อหุงข้าว  คราวนี้จะผัดผักใช่มั้ย  อ่ะทำไงสอนติ๊บหน่อยซิคับ ''

 เจ้าตัวบอกก่อนเดินมาประชิดตัวผม

'' ก็หั่นผักไงแล้วก็เอาลงไปผัดๆง่ายแค่นี้เอง ''  ผมบอกก่อนนำผักแต่ละอย่างที่หั่นไว้แล้วใส่ลงไปในกระทะ  

แล้วพยายามจะเปิดเตาไฟฟ้า  แต่ผมไม่เคยใช้นี่นาจะให้ใช้เป็นได้ยังไง

เจ้าตัวเล็กเดินมาตีมือผมหนึ่งทีก่อนจัดการเปิดเตาไฟฟ้าให้  

'' อ่า อันนี้ถือว่าติ๊บไม่เคยสอนพี่ไม้ใช้เตาไฟฟ้า  เข้าสู่ขั้นตอนการผัดพี่ไม้ทำยังไงมั่งอะคับ ''

เอากะเขาซิครับมาจับผิดราวกับสมัยที่ผมเรียนแล้วมีอาจารย์คอยสอนคอยเทรนด์ตัวต่อตัวในการอุดฟัน ขูดหินปูนให้คนไข้

กันเลยทีเดียว





ผมหยิบซอสผัดมาจะราดลงบนผัก  ก่อนนำขึ้นไปผัด  ก่อนเจ้าตัวเล็กตีเข้าที่มือผมอีกทีก่อนดึงมือผมให้ออกมายืนดูอยู่ห่าง

'' จะผัดผักให้อร่อย  ให้น่ากิน  ให้เอาผักไปแช่ในน้ำเกลือก่อนน่ะ  ผักจะได้ไม่ดำ จากนั้นเปิดเตาใส่น้ำมันให้ร้อน  

ทุบกระเทียมสับลงไปเหลืองและส่งกลิ่นหอมใส่มะเขือเทศลงไปผัดพอให้น้ำมะเขือเทศที่มีรสเปรี้ยวออกมา  

เติมเครื่องปรุงและซอสปรุงให้เค็มนิดนึงก่อนใส่ผักลงไปผัด  เมื่อน้ำผักออกมาก็จะมีรสชาติเข้าที่พอดี ''

'' โห  ทำไมแค่ทำกับข้าวนี่ยุ่งยากจังเลยอ่ะติ๊บ  รู้งี้รอติ๊บกลับมาทำให้กินดีกว่า  ''

ผมบอกก่อนออดอ้อนไปกอดพ่อครัวตัวเล็กที่กำลังผัดผักส่งกลิ่นหอมฉุยในตอนนี้

'' งั้นพี่ไม้ลองทำไข่เจียวนะ  อาหารที่ง่ายที่สุดอะถ้าทำไม่เป็นอีกคราวนี้ก็นอนกินอย่างเดียวเลยละกัน ''

'' แค่ไข่เจียว  เรื่องหมูๆ ''  ผมบอกติ๊บก่อนนำไข่สองฟองมาตอกใส่ลงในถ้วยก่อนตีให้ฟูแล้วก็เตรียมจะลงไปทอดในกระทะ

ที่ตั้งน้มันไว้จนเดือดแล้ว  แต่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าตัวตีเข้าที่มือผมอีกหนึ่งที  โดนไปหลายทีแล้วนะวันนี้



ตอนนี้ผมสังเกตเห็นวิธีการทำไข่เจียวของหมอติ๊บที่แตกต่างจากที่ผมเคยทำไปโดยสิ้นเชิง  

เจ้าตัวเล็กหั่นผักชี ต้นหอม และมะเขือเทศใส่ลงไปในถ้วยไข่แล้วตีผสมให้เข้ากัน  ก่อนใส่เครื่องปรุงรสลงไปเล็กน้อยตาม

ด้วยน้ำมะนาวนิดหน่อย

'' เวลาทำไข่เจียว ให้ใส่น้ำมะนาวไปนิดนึง  จะทำให้ไข่มันฟูน่ากิน ส่วนต้นหอมนี่ก็จะทำให้ดับกลิ่นคาวของไข่ และเป็นการ

เพิ่มคุณค่าอาหารไปในตัว ''





ผมไม่เถียงเขาแล้วคับ  ยอมแพ้แล้วจริงๆ  

ทำไรไม่ได้มากไปกว่าเดินไปปล้นจูบปล้นหอมพ่อครัวตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังพลิกไข่เจียวสูตรที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย  

สีเหลืองนวลและขึ้นฟูอย่างที่ติ๊บบอกจริงๆ ก่อนเจ้าตัวจะจัดการใช้กระทะสะบัดแล้วไข่ก็ลอยขึ้นไปกลับตัวกลางอากาศ

โห………..เจอแบบนี้เข้าไปยอมแพ้แล้วคร้าบบบบบ



กับข้าวสองอย่างวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อย  

ข้าวสวยร้อนๆถูกตักออกมาวางบนโต๊ะพร้อมสำหรับมื้อเย็นของเราสองคนแล้วเช่นกัน  

ตอนนี้ติ๊บจ้องมองหน้าผมยิ้มๆ ในขณะที่ผมทำไรไม่ได้มากไปกว่ายิ้มเขินๆ  อายมาก  แต่ก็อาศัยว่าใจสู้  ยิ้มหยีๆตอบกลับไป







'' คราวหลังอยากกินอะไรก็บอก  เดี๋ยวทำให้กิน ''  ติ๊บบอกก่อนตักผัดผักลงในจานของผม

'' ก็พี่เห็นติ๊บเหนื่อย  ก็เลยอยากให้ติ๊บได้พักบ้างไงแล้วพี่ก็ไม่คิดแค่การทำกับข้าวมันจะยุ่งยากขนาดนี้ ''

ผมบอกติ๊บก่อนได้รับคำตอบเป็นการส่ายหัว แล้วหัวเราะสนุกสนานของเจ้าตัวเล็ก

'' ติ๊บไปเรียนมาเหนื่อย  ส่วนพี่ไม้เองก็ไปทำงานมาเหนื่อย  ไหนจะต้องมาดูแลติ๊บอีก

ติ๊บว่าพี่ไม้เหนื่อยกว่าติ๊บเยอะเลย  เพราะฉะนั้นให้ติ๊บดูแลพี่ไม้แหละดีแล้ว  ถือว่าเป็นอีกหนึ่งหน้าที่ที่

ติ๊บอยากจะทำแล้วกันน่ะคับ ''  

เจ้าตัวบอกก่อนลงมือจัดการอาหารฝีมือเราสองคนตรงหน้า





'' วันนี้ติ๊บยิ้มไม่หุบเลยแฮะ  ยิ้มดีใจที่พี่ลงมือทำกับข้าวให้กิน  หรือยิ้มหัวเราะเยาะพี่กันแน่เนี่ย ''

ผมถามหลังจากอาหารมื้อเย็นของเราสองคนผ่านพ้นไป

'' ก็ยิ้มดีใจ  มีคนทำกับข้าวให้กิน  ถ้าติ๊บมาช้ากว่านี้อีกนิด ก็จะได้กินข้าวดิบ  ผัดผักก็จะเป็นสลัดผัก  ท้องติ๊บคงอืดน่าดูเลย

เนอะ ''

'' แหม  เอาน่ามือใหม่  เดี๋ยวต่อไปจะตั้งใจดูติ๊บทำกับข้าวให้มากกว่านี้ ''

'' งั้นเดี๋ยวติ๊บจะค่อยๆสอนพี่ไม้ทำก็ได้คับ  วันหลังเผื่อติ๊บเหนื่อยหรือเป็นอะไรขึ้นมาจะได้ไม่ต้องอาการหนักกว่าเดิม  

เมื่อเจออาหารเป็นพิษเข้าไปอีก ''  เอากะเขาซิ  กัดดีจริงๆแฮะ

'' แต่พี่ก็ตั้งใจทำเต็มที่ที่สุดแล้วนะ  ขอโทษที่ไม่ประสบผลสำเร็จ ''  ผมแกล้งงอนทำหน้ามุ่ย

'' หือออ มีงอนด้วยอ่ะ  ก็ดีใจไงคับที่พี่ไม้ทำให้กิน ''  

เจ้าตัวเล็กลุกจากเก้าอี้มากระโดดขึ้นตักแล้วกอดรวบคอผมไว้  ก่อนซบหัวเหม่งๆลงบนไหล่กว้างของผม

'' นอกจากย่ากับป้าแล้วก็มีพี่ไม้นี่แหละที่ดูแลติ๊บได้ดีขนาดนี้ ''

ติ๊บบอกผมทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ก่อนเจ้าตัวออดอ้อนหนักขึ้นด้วยการซุกหัวลงถูไปมาออดอ้อนราวกับลูกนกตัวเล็ก

'' ไว้วันหลังทำกับข้าวให้ติ๊บกินอีกน่ะ  กับข้าววันนี้อร่อยที่สุดเลยคับ ''  

ติ๊บบอกก่อนเงยหน้าขึ้นมาแล้วจูบเข้าที่คางผมเบาๆหนึ่งที

'' ให้รางวัลสำหรับคนเก่งทำกับข้าวที่แสนอร่อยยยย ''  

ติ๊บบอกยิ้มๆเล่นเอาผมเขินเหมือนกันแฮะ   ด้วยลูกออดอ้อนแบบนี้แหละที่ทำให้ผมไม่เคยโกรธเจ้าตัวเล็กเลยซักกะที

'' แล้ววันนี้อิ่มยัง ''  ผมก้มหน้าลงมาถามเจ้าตัวเล็กที่ยังนั่งอยู่บนตักผม

'' กับข้าวอิ่มแล้วแต่จะดีกว่านี้ถ้ามีไอติมซักถ้วย ''  เจ้าตัวเล็กบอกก่อนผละมาจ้องหน้าผม

แทนคำตอบผมยิ่มใหจ้าตัวเล็กไปหนึ่งที  

ก่อนบุ้ยปากไปทางตู้เย็นบอกถึงสิ่งที่ติ๊บรอคอยนั้นรอติ๊บอยู่ในตู้เย็นแล้วเช่นกัน

'' พี่ไม้ใจดีที่สุดในโลกเลย  ''

ติ๊บบอกก่อนหอมแก้มผมฟอดใหญ่ก่อนวิ่งดี๊ด๊าเขาไปเปิดตู้เย็นในห้องก่อนกลับออกมาพร้อมไอติมหนึ่งถัง








'' ติ๊บ  พี่ถามอะไรจริงๆนะ  '' ผมเอ่ยขึ้นและจ้องหน้าติ๊บแบบจริงจัง

'' คับ  มีไรรึป่าว ''  เจ้าตัวถามผมแต่สายตาและความสนใจยังคงไม่ได้ถูกละไปจากถ้วยไอติมตรงหน้า

'' นี่ติ๊บไม่คิดจะแบ่งพี่กินเลยใช่มั้ย  หิวเหมือนกันน่ะเนี่ย ''
ผมตอบยิ้มๆถึงที่มาของคำถามก็เจ้าตัวเล่นกินไอติมหนึ่งถังนี้  แบบไม่สนใจผมที่นั่งดูพร้อมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไปหลายทีแล้ว  

ก่อนเจ้าตัวหัวเราะเขินๆแบบคนสำนึกผิดและตักไอติมเข้าปากผมหนึ่งคำ

'' คำสุดท้ายแล้ว  หมดพอดีเลย ''  
เจ้าตัวบอกก่อนยื่นถังไอติมมาให้ผมดูเป็นหลักฐานว่าไอติมหนึ่งถังนี่  

ไม่เกินความสามารถของหมอติ๊บเลยจริงๆ  จะชอบมากไปมั้ยอ่ะนี่ เฮ้ออออออ









หลังจากกินไอติมเป็นขนมหวานหลังจากมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว  

ติ๊บจัดการอาบน้ำอาบท่าออกมาเตรียมตัวอ่านหนังสือหน้าโต๊ะอ่านหนังสือเรียบร้อย  

และหลังจากผมอาบน้ำออกมาเจ้าตัวก็กำลังคุยโทรศัพท์คุยกับป้ากับย่าหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน  

จนผมอดหัวเราะกับอาการหัวเราะงอหายของติ๊บนั้นไม่ได้  

ไม่ได้บ่อยครั้งนักที่ติ๊บจะหัวเราะจนตัวโยนแบบนี้ ถึงผมจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องกับภาษาของติ๊บ  

แต่ก็พอจะจับใจความได้อยู่บ้างว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังเม้าท์ เผาขน ถึงวีรกรรมที่ผมทำอาหารไปเมื่อตอนหัวค่ำ  









ตลกมากเลยเหรอคับนี่แค่คนทำกับข้าวไม่เป็น……

ออฟไลน์ sweetener

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
^
^
เกือบไม่ได้กินข้าวนะหมอ

ผู้ชายที่ทำกับข้าวได้จะมีเสน่มากๆ

ผุ้ชายทำกับข้าวไม่เป็นไม่ตลกค่ะ

แต่มันตลกตรงที่ทำมัยต้องกลัวเสียฟอร์มด้วย

จะเก็กไปถึงหนายยยยยยยยยยยยย

dr.mike

  • บุคคลทั่วไป
เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 71 ภาคต่อ

ทุ่มสุดตัว.....พ่อครัวมือใหม่





เกือบเที่ยงคืนแล้วหมอติ๊บยังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออย่างหนักหน่วงต่อไป 

ดีนะที่คราวนี้ไม่มีกะโหลกหรือโครงกระดูกมาร่วมแจมด้วย 

เพราะเคยมีประวัติบ่อยๆว่าในช่วงใกล้สอบพวกนิสิตแพทย์มักจะขโมยร่างอาจารย์ใหญ่กลับมาท่องที่ห้องด้วย 

เหมือนเพื่อนของผมสมัยที่เรียนที่ธรรมศาสตร์คนหนึ่งมันจะใช้กระเป๋าที่ใส่กีต้าร์ 

ขโมยส่วนขาอาจารย์ใหญ่ออกมาจากห้องกลอสมาท่องที่ห้องเพราะมันจำเรื่องชื่อหลอดเลือดที่ขาไม่ได้ 

เพราะมีเยอะมาก  ถ้าติ๊บเป็นแบบนั้นสงสัยคงต้องทางใครทางมันจนกว่าติ๊บจะสอบเสร็จเป็นแน่





ผมเปิดตู้เย็นหยิบนมหนึ่งกล่อง  ก่อนเจาะหลอดส่งให้เจ้าตัวเล็ก

'' อย่าเครียดมากหน้าแก่ไปเยอะแล้วนี่เรา ''   

ผมแซวติ๊บและดูท่ามันจะได้ผลเมื่อเจ้าตัวเงยหน้ามาจับหน้าผากตัวเอง  คงจะกลัวว่าจะมีรอยย่นละมั้ง

'' บ้าเหรอ  ถึงแก่ยังไงก็น่ารักอยู่ดีแหละ ''   เอากะเขาซิครับ  มั่นใจได้อีกติ๊บบบบ

'' ก็เห็นทำหน้านิ่วคิ้วขมวด  เดี๋ยวริ้วรอยก็จะถามหา  ผมก็จะร่วง หน้าก็จะเหี่ยว  คราวนี้แหละ หึๆ ''

'' ทำไมคราวนี้จะทำไม  ติ๊บบอกก่อนหันมามองผมดุๆ  ''  อูยๆ  กลัวแล้วค้าบบบบ

'' ป่าวคร้าบบบ  ยังไงก็ชอบเหมือนเดิมแหละค้าบบบ ''  ผมบอกก่อนทำหน้าจ๋อยเดินก้มหน้าไปนอนบนเตียง

'' เอาน่า  สัญญาว่าต่อให้ติ๊บแก่ยังไง ก็ไม่มีทางแก่แซงพี่ไม้ได้ทันหรอกนะ  สัญญา ''

เอาเข้าซิ  เจอมุกนี้เข้าไป  มันแซงกันได้ที่ไหนละวะเรื่องอายุเนี่ยยย

'' พรุ่งนี้ติ๊บเลิกเรียนกี่โมง ''  ผมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวยังไม่เริ่มอ่านหนังสือต่อ

'' ก็เลิกห้าโมงอ่ะคับ '' ติ๊บตอบก่อนหันกลับมามองผม

'' แล้วเสาร์ อาทิตย์นี้ไปไหนหรือเปล่า  ''

'' ก็มีอยู่คลินิกไงคับ ''  ติ๊บตอบพร้อมทำหน้างง

'' ติ๊บลาซักสองวันได้มั้ย ''

ติ๊บลุกจากเก้าอี้หน้าโต๊ะหนังสือเดินมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง

'' ให้ติ๊บลางาน  จะพาไปไหนเหรอคับ ''

'' พอดีวันเสาร์นี้ที่บ้านพี่จะเลี้ยงพระ  พอดีจะทำบุญให้พ่อพี่อ่ะ  ครบ ห้ารอบพอดี ''

'' อ๋อ  คับงั้นเดี๋ยวติ๊บลางานกลับไปช่วยงานก็ได้คับ ''

'' แต่พี่จะเดินทางพรุ่งนี้ตอนเย็นนะ กลับไปค้างที่บ้าน ''

'' คับ  เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่ไม้เลิกงานพอดีก็ไปรับติ๊บที่คณะเลยละกัน ''

'' คร้าบบบบ '' ผมตอบก่อนฉวยอากาศดึงร่างบางลงมากอด 

ก่อนได้รับผลจากการกระทำนั้นเป็นการหยิกเบาๆเข้าที่พุงน้อยๆของผม  ก่อนติ๊บจะเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันเข้านอน




คืนนี้เจ้าตัวคงเหนื่อยกับการเรียนแล้วไหนจะต้องมาทำกับข้าวให้ผมกินอีก 

ไม่กวนซักคืนแล้วกัน  จะได้หลับฝันดี   

แล้วผมก็ปล่อยให้เจ้าตัวได้นอนหลับพักผ่อนหลังจากเจ้าตัวเล็กทำหน้าที่ของการเป็นคนรักที่ดี

ด้วยการจูบเบาๆที่คางผมหนึ่งทีและกราบผมที่หน้าอกก่อนเข้านอนเหมือนเช่นทุกคืนไม่ได้หลงลืมหรือลืมหายไป

ไม่ว่าเจ้าตัวจะยุ่ง หรือเหน็ดเหนื่อยเพียงใดก็ตาม  อืมมม น่ารักจังงง



ปล.ขอโทษที่อัพให้ไม่หมดคร้าบบบ  มาต่ออย่าเพิ่งเซ็งนะ  มือใหม่หัดอัพ

น้องแฮคจบตอนนี้แล้วก็จัดการต่อไปที่ตอนที่ 72 ได้เลยพอดีที่เวปบลอคพี่มันเจ๊งๆยังไงไม่รู้

มันรวบแต่ละตอนเข้ามารวมกันหมดเลยยย  เลยแก้ปัญหาให้ได้เท่านี้แหละคร้าบบบบ


ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
 :m20: กร๊ากกกก อยากเอาใจ แต่ทำไม่เป็น
อืม! เห็นด้วยว่า ผู้ชายที่ทำกับข้าวเป็นเนี่ย ดูเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก ที่สำคัญ ไม่มีทางอดตายยยย 5555
ไอ้เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักจนตายนี่ ยังใช้ได้อยู่ทุกยุคทุกสมัยจริง ๆ  o14

WinterLove

  • บุคคลทั่วไป
ขำทุกทีเวลาพี่หมอไม้ป๊อด ฮ่า ๆ
พี่หมอไม้มีความพยายามในการทำกับข้าวจัง น่าร๊ากกกกก แต่ให้หมอติ๊บทำดีที่สุดแล้วค่ะ >//<

เอ่อ.. ขโมยขาอาจารย์ใหญ่กลับมา น่ากลัวมากค่ะ !!!! หนูก็เป็นพวกป๊อดเหมือนกัน - -"
เมื่อคืน เชียร์ทั้งญี่ปุ่น โปรตุเกส ตกรอบทั้งคู่เลย เศร้า เอาโรนัลโด้ของหนูคืนมา  :sad4:
ต่อไปจะเชียร์สเปนเพราะแค้นมาก สเปนจะได้ตกรอบ 555555+
จะไม่เชียร์บราซิลแระ เพราะอยากให้เป็นแชมป์ ! หนูจะเล่นไสยศาสตร์ 55555

ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
พี่หมอไม้โพสเองเลย เก่งๆ จริงๆ อย่างว่าแหละเนอะ มันง่ายกว่าทำกับข้าว อืมๆๆ

บวกให้ avatar ด้วย โหยยย เห็นหน้าแล้วปวดฟันอยากไปหาหมอ ^^ อิอิ

ออฟไลน์ evilheart

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-3
ความหวงเนี่ยเอาชนะความกลัวได้ด้วยหรอเนี่ย :laugh:
เจอเสื้อกาวน์ลอยได้เข้าไป  :z1:เลิกไปห้องกลอสกันเลย
มีมุมน่ารักๆ ด้วยนะ พ่อครัวมือใหม่เนี่ย :-[
แต่ข้าวดิบ กะ สลัดผัก มันคงไม่ไหวมั้งจ๊ะ >>> หมอไม้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-06-2010 20:52:01 โดย evilheart »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nonae

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +361/-1
นักเรียนแพทย์นี่เข้าใจหาวิธีเล่นกันนะ...เล่นกันซะ...หมอไม้ไม่กล้าไปห้องกลอสเลย...5555

อืม...หมอไม้เทคนิคการหุงข้าวแล้วไม่กดสวิตซ์นี่...ฝึกมานานแล้วเหมือนกันเนอะ...

หมดติ๊บ น่ารักอีกแล้ว... :กอด1:

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
Re: [-]เสื้อกาวน์เก่&#
«ตอบ #1671 เมื่อ30-06-2010 23:31:03 »

5555+++++

จะน่ารักไปไหน???? พี่หมอติ๊บ
แค่นี้พี่ไม้ก็หวงจะแย่อยู่แล้วน๊า!!!!!!!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-06-2010 23:47:13 โดย ka[ze]na »

ออฟไลน์ thehackzzi

  • <?php echo "Hello world!";?>
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-31
Re: อาแจ๊ค
«ตอบ #1672 เมื่อ01-07-2010 01:29:41 »

ตอนนี้ออนผ่านมือถือ
ตอนต่อไปคงโอกาสหน้า

icyblue

  • บุคคลทั่วไป
งานราษฎร์  งานหลวง หมอติ๊บทำได้อย่างดี ไม่ขาดตกบกพร่อง o13

อย่างนี้หมอไม้จะไปไหนเสีย   :m3:

บอกได้คำเดียว Perfect  คร้.............า

 :กอด1: :L2:

deadman

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักกันจังเลย   :-[ 

 :กอด1: หมอไม้ หมอติ๊บ และ hackz คุง

dr.mike

  • บุคคลทั่วไป
มาออนตอนเช้าเชคเรทติ้งที่อุตส่าลงมือโพสเองกับมือ

แต่ทำไมเห็นแล้วน่าใจหายเงียบกันจังเลยละคับ

หรือว่าต้องเอาหมอติ๊บมาเรียกเรทติ้งกันอีกเหมือนเมื่อคราวก่อน

แต่คงยากหน่อยพอดีเจ้าตัวเพิ่งออกจากโรงบาล  นอนทั้งวันทั้งคืนเลย




ปล.คอหวยเมื่อเช้าหมอติ๊บตื่นมาแต่เช้าก่อนบอกผมออกไปซื้อกับข้าวและลอตเตอรี่

โชคดีมีเฮกันตอนเย็นครับผมมม 1011

ออฟไลน์ evilheart

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-3
ทักทายอย่างเดียวไม่พอหรือจ๊ะ
มีให้โชคให้ลาภ กันแต่เช้าเลย  :z1:
นึกว่าทายบอลแม่นอย่างเดียวนะนี่  :impress3:

เจ้าชายรองเท้าแตะ

  • บุคคลทั่วไป
แวะเข้ามาทักทายพี่หมอไม้
+1 ให้กับพี่หมอ กับ แฮค ด้วยนะ

พีเอส 1 ดิสของพี่หมอเข้มกระซวกตับมาก
พีเอส 2 ฝากบอกหมอติ๊บว่าอะไรก็ได้ที่ทำให้เยอรมันเป็นแชมป์อ่ะค่ะ  :laugh:

:กอด1:

ออฟไลน์ sweetener

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
ซิ่มว่าที่ไม่ได้รับความนิยมคือยังไม่เปลี่ยนหัวเรื่องไง

มันยังเป็นตอนเก่าอยู่เลย  บางคนเค้าเห็นว่าตอนเก่าก็ไม่เข้ามาอ่าน


ช่วงนี้มีแต่คนเปื่อย  รักษาสุขภาพเยอะๆนะคะ

รอดูว่าเย็นนี้จะมีเฮหรือเปล่า

ออฟไลน์ thehackzzi

  • <?php echo "Hello world!";?>
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-31
รูปพี่ไม้หล่อ

หล่อ คอดๆ หล่อแบบเข้มๆๆ

เห็นแล้วละลาย

มิน่่าล่ะ แฟนหลง แฟนรัก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด