หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[N.T.❁]

หมอติ๊บงอนแล้วเจอหมอไม้ง้อแบบนี้ซะงั้น ^^
แต่ก็น่าหึงหมอจ๊ะโอ๋อยู่หรอกค่ะ ฮ่าๆ
หมอไม้ไม่ยอมประกาศตัวซักทีนี่นา 

[sweetener]

อีกแล้วนะหมอไม้

ไม่เคยจะเชื่อใจหมอติ๊บเลย

อยากให้หมอติ๊บงอนนานๆๆๆๆ

[dr.mike]

   งะ  โดนว่าอีกละ  ก็ตอนนั้นมันก็หึงๆอะ 

มาทักทายตอนบ่ายบรรยากาศน่านอน ( อีกแว้ว )

มาเปลี่ยนรูปอวาตาร์ด้วยเพราะรูปเมื่อกี้มีเสียงคนบอกว่าหล่อเกินความเป็นจริงไปนิดนึง

พยายามจะอัพให้ไปล่วงหน้าหลายๆตอน

แต่เวปที่ผมทำบลอคช่วงนี้มันล่มบ่อย  ไงก็อย่าเพิ่งเสียอารฒณ์กันซะก่อนละ

ไว้จะมาอัพเดทความหวานเรื่อยๆคับ  แต่เท่าที่ดูจากสตอคต้นฉบับ  ความหวานมันยังไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยยยย

แต่พอตอนท้ายๆเดี๋ยวได้เสียน่ำตากันเป็นวรรคเป็นเวรแน่ๆ  แต่ช่วงนี้ทนเลี่ยนไปก่อนน่ะคร้าบบบบบ

[badcow]

ไม่เคยเลี่ยนเลยนะครับ
ทำไมมีเสียน้ำตาด้วยล่ะ ไม่อยากปวดตับอ่ะ

[sweetener]

^
^
ซิ่มว่านะ คนที่น้ำตาตกอ่ะ หมอไม้แน่ๆ  

อวาตาร์รูปนี้ดุจังเลย

[dr.mike]

มาทักทายรอบเย็นก่อนเลิกงาน

เมื่อซักครู่มีโฮกาสได้ทำคนไข้หนึ่งคน 

เลื่อนนัดหมอมาตั้งหลายที  แถมวันนี้มาก็สายจากนัดตอนสองโมง   มาถึงนี่สามโมงเป๊ะๆ

หมอจัดฟันให้ก็บ่นว่าเจ็บ  ตึง  เมื่อไหร่จะเสร็จซะทีหลายปีแล้วยังไม่เสร็จ

(ในใจก็เถียงว่ามันจะบ่นทำไมก็ไม่มาตามนัดเองนี่หว่า )

ก่อนกลับยังมีคอมเพลนว่าผมเป็นหมอฟันที่มือหนักที่สุดในโลก

( แม้จะแอบคิดค้านในใจว่า  มันเคยไปหาหมอฟันคนอื่นด้วยเหรอวะ  )

และเท่านั้นยังไม่พอคับทุกท่านยังทำร้ายจิตใจผมด้วยคำพูดสุดท้าย
.
.
.
.
.
.

ทำฟันมือหนักซะขนาดนี้เย็นนี้เค้าคงทานข้าวไม่ได้ 

ปวดฟันทำกับข้าวไม่ไหว  ฝากท้องไว้กับนมเปรี้ยวอีกซักคืนแล้วกันot

ก่อนเดินเชิ่ดๆออกไปจากคลินิค  แล้วเชิ่ดค่ารักษาไปเรียบร้อย  จะจัดการกับคนไข้รายนี้ยังไงดีเนี่ยยยย

เพราะคนไข้ที่ว่า  เขาชื่อ..หมอติ๊บ..

[8X]

คงเป็นคนไข้คนแรกและคนเดียวที่หมอ(ไม้)ฟัน กลัวและเกร็งที่สุด 

ปล๊ : หมอติ๊บต้องให้ได้อย่างงี้สิ อย่างงี้สิ

[N.T.❁]

หมอติ๊บได้อีกอะค่ะ
ตอนแรกหนูก็นึกว่าคนไข้รายนี้แอบแรงนะเนี่ยยยย พอเห็นเฉลย โอ๊ววว ^0^
ชอบจังที่หมอไม้บอกว่า เดินเชิ่ดๆแล้วยังเชิ่ดค่ารักษาด้วยเนี่ย 555

[dr.mike]

หวัดดีจ๊ะ

เข้ามาดูคำตอบ แต่ก็ไม่มีคำตอบ

ใจร้ายอ่า พี่ไม้ ผมถามพี่ไม้ทำเป็นไม่สนใจนะ ใน ปล. ตอนที่ 67 น่ะ

พี่ก็ไม่รูจะบอกยังไงหว่าน้อง  รู้แต่ว่ามันหน้าเข้มๆไว้หนวดไว้เคราไม่เหมาะกับการเป็นหมอเอาซะเลย

และที่แน่ๆ  มันหล่อน้อยกว่าพี่วะ  อันนี้คอร์นเฟิร์ม

[PEENAT1972]

ค่ารักษา จ่ายส่วนตัวที่บ้าน หุๆๆ

[badcow]

5555 คนไข้ขึ้นหิ้งบูชาแท้ๆ

[JJHJJH]

พี่หมอไม้นี่แหละ หุงเขาดีนัก บอกรักเขาสักคำยังไม่เคย เชอะะะะะะะะะ >.<

[dr.mike]

8 อาชีพที่ผู้ชายอยากทำ..ที่สุด (18++)

ก่อนอ่านให้แน่ใจว่าคุณอายุ 18+.....

 

1. นักปีนเขา เพราะความใฝ่ฝัน ของนักปีนเขา คือ จุดสุดยอด และเขามักไม่ไปคน เดียว

2. นักยิมนาสติก เพราะทุกท่าของเขาล้วนมีคะแนนเสมอออเขาอาจจบด้วยท่าตีลังกาหลังเหยียดตรงสองรอบ
แถมเกลียวอีกครึ่งรอบให้คุณหวาดเสียวเล่นและถ้าคุณเจอนักยิมนาสติก ลีลา ล่ะก็ ว๊าว...ว....ว.

3. นักกอล์ฟ  เพราะเขาสามารถตี ได้ถึง 18 หลุม ในวันเดียว

4.นักฟุตบอล เพราะคุณจะเลิกกังวลเรื่องเขาจะยิงเข้าทาง ประตูหลังไปได้เลย

5.นักเต้นรำ   เพราะเขาจะถาม คุณก่อนเสมอว่า "ชอบจังหวะไหนครับ" ถ้าคุณ ชอบแทงโก้ก็บอกได้หรือจะเอานุ่มนวลแบบ  วอลซ์ ก็ไม่เลว

6. นักรักบี้    ลีลาการปล้ำของเขาสะใจอย่าบอกใคร

7. นักว่ายน้ำ      มีให้เลือกหลายท่า ทั้งท่ากบ ท่าฟรีสไตล์ กรรเชียงหรือ ผีเสื้อ

8. หมอฟัน      เพราะหมอฟัน มักจะถาม คุณด้วยความห่วงใยเสมอว่า   "เสียวไหมครับ"



ชอบอาชีพไหนก็เลือกได้ตามใจชอบเลยนะจ๊ะ 

[PEENAT1972]

555 มาขำเฉยๆ

[myxname]

อื่ม สุดท้ายได้ commended ซะที
ได้อ่านทันชาวบ้าน ชาวช่องเข้าสักที....

หลังจากติดตามผ่าน 1 เวป แล้วก็มาติดตามต่อ อีก 1 เวป
สองวันทำให้ผมสายตาสั้นขึ้นอีก 50.....

ขอบคุณสำหรับบันทึกความทรงจำดี ๆ
อ่านไปก็ยิ้มไป
กลับมาอ่านตอนหลัง จากพาพ่อแม่ไปสู่ขอลูกชายชาวบ้านเขา ก็ตกใจ .......... เกิดไรขึ้น "เราเลิกกันเหอะ" ใจหายเลย
แต่ก็อ่านต่อไป....

แต่ก็นะ สองปีแห่งความสุข

เป็นกำลังใจให้ครับ .....เพราะชีวิตของทั้งสอง เหมือนกับชีวิตคู๋ของผม ที่ใช้ชีวิตร่วมกันมาตลอด 12 ปีแล้วครับ

คงเป็นหน้าที่ ที่ทุกครั้งที่ต่อ net ก็จะต้องเข้ามาดูความคืบหน้า......
เป็นกำลังใจให้อีกครั้งคร๊าบบบบบบบบบบบบ

[badcow]

เอ่อ = =" ข้อ 8 ขอผ่าน 555

[evilheart]

หึงได้ตลอด หวงอยู่คนเดียวนี่แหละ ^^

เด๋วไปเชียร์ อัศวินสีส้มก่อนน๊า

[Pra2]

อ่า  เคยเจอแล้วมุขนี้

เค้าว่า  8อาชีพของผู้ชายที่ผู้หญิงใฝ่ฝันอยากได้เป็นแฟน

ขอ หมอฟันได้ไหมค่ะ  ยิ่งหมอฟันที่ชื่อ  มอ-ไอ-ไม-ไม้โท-ไม้

   หมอติ๊บอนุญาติป่าวน้อ

[WinterLove]

ในที่สุดก็ตามอ่านทันซะที ^^
สามวันที่ตามอ่านเรื่องนี้สนุกมากค่ะ หวานมากมายเลย ซึ้งด้วยประทับใจมาก
แต่มาไม่ทันดูรูป ตอนนั้นหนูไปอยู่หลังเขาที่ไหนมา T^T
ตอนที่ 67 พี่ไม้ขี้หึงอีกแระ แต่วิธีง้อ .....  >//<

คนไข้พิเศษคนนี้ของพี่ไม้น่ารักจัง ฮ่าๆ

ส่วน 8 อาชีพที่ ผช อยากทำ ขอผ่านนะคะ เพราะหนูไม่ใช่ผช - -"
 
รอตอนต่อไปด้วยใจจดใจจ่อค่ะ อยากรู้ว่าที่หักมุมตอนโน้น ที่บอกว่า "เราเลิกกันเถอะ" คืออะไรค๊า???
ค้างคาใจมาก  

[fanfic2010]

fanfic2010

เอาไอติมซักถ้วยมาบนหมอติ๊บให้เชียร์ทีมที่นายอยากให้แพ้

รับรอง  ได้แหงมๆ

ผมเจอมากับตัว  จนต้องซูฮกให้เขาจริงๆ

เชียร์ทีมไหน  แพ้ได้ทุกรอบจริงๆ

งั้นฝากถามหมอติ๊บหน่อยว่า คู่บอลคืนพรุ่งนี้ (29/06/10) ระหว่าง
1) บราซิล vs ชิลี
2) สเปน vs ปอร์ตุเกส

หมอติ๊บเชียร์ทีมไหน หุหุหุ จะได้ไปเชียร์ทีมตรงข้าม 5555
ถ้าได้เงินมาแล้ว จะซื้อไอติมสเวนเซ่นมาส่งให้ถึงที่ รพ. เลย
ตอนนี้ สเวนเซ่น ออกรสชอคโกแลตมาใหม่ด้วย สนมั้ย? หมอติ๊บ
อิอิอิ

[yayee2]

ไงล่ะหมอไม้ หึงได้หึงดี  เอ่อว่าแต่ว่าวิธีง้อแบบประชิดตัวของหมอไม้น่ะ ขณะง้อใช้กลยุทธใดบ้าง และได้ผลอย่างไร ตอนหน้าขอรายละเอียดด้วยจ้า
บังเอิญมีนิสัยสอดรู้เรื่องคนอื่นจ้า

[ka[ze]na]

ถ้าเป็นแฟนกัน...แต่ไม่เชื่อใจกัน แล้วจะเป็นแฟนกันไปทำไม

รักกัน....แต่ไม่มั่นใจในตัวคนรัก.....แล้วมันจะมีความสุขไหม???

คนเราควรตระหนักไว้ว่า.....

การมีคนรัก หรือมีใครให้เรารัก และรักนั้นทำให้เรามีความสุข นั่นแหละคือความรัก

.........ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว!!!!

เมื่อซักครู่มีโฮกาสได้ทำคนไข้หนึ่งคน 

เลื่อนนัดหมอมาตั้งหลายที  แถมวันนี้มาก็สายจากนัดตอนสองโมง   มาถึงนี่สามโมงเป๊ะๆ

หมอจัดฟันให้ก็บ่นว่าเจ็บ  ตึง  เมื่อไหร่จะเสร็จซะทีหลายปีแล้วยังไม่เสร็จ

(ในใจก็เถียงว่ามันจะบ่นทำไมก็ไม่มาตามนัดเองนี่หว่า )    >>> ลองพูดออกมามีหวังนั่งๆอยู่แล้ววูบ...แน่ๆ อิๆๆๆ

ก่อนกลับยังมีคอมเพลนว่าผมเป็นหมอฟันที่มือหนักที่สุดในโลก

( แม้จะแอบคิดค้านในใจว่า  มันเคยไปหาหมอฟันคนอื่นด้วยเหรอวะ  ) >>>> 555555.... คิดเหมือนกัน

และเท่านั้นยังไม่พอคับทุกท่านยังทำร้ายจิตใจผมด้วยคำพูดสุดท้าย
.
.
.


ทำฟันมือหนักซะขนาดนี้เย็นนี้เค้าคงทานข้าวไม่ได้ 

ปวดฟันทำกับข้าวไม่ไหว  ฝากท้องไว้กับนมเปรี้ยวอีกซักคืนแล้วกันot 

ก่อนเดินเชิ่ดๆออกไปจากคลินิค  แล้วเชิ่ดค่ารักษาไปเรียบร้อย  จะจัดการกับคนไข้รายนี้ยังไงดีเนี่ยยยย

เพราะคนไข้ที่ว่า  เขาชื่อ..หมอติ๊บ..

เพิ่งเคยเห็นตอนหมอติ๊บมี ART ประทับร่าง กร๊ากๆๆ
จะสงสารพี่ไม้ดีไหมเนี่ย เหอะๆๆๆๆ

[sweetener]

 

[lomekung]

 

[dr.mike]

hack  รู้แล้วละว่าชอบคนเข้มๆมีหนวดมีเครา  แต่เก็บอาการนิดนึงก็ได้แล้ว

พี่อัพให้ล่วงหน้าไปตั้งหลายตอนแล้วไมไม่มาอัพซะทีละ  แฟนคลับเขารอตั้งนานแล้ว

ขาดช่วงไปหลายวัน   พอมาอัพทีมีเท่าไหร่ก็อัพลงไปหมดทีเดียว  แบบนี้พี่ก็อัพให้ไม่ไหวหรอกนะน้อง

ทยอยๆอัพไปทีละหน่อยๆดีกว่ามั้ย

เพราะพี่อัพลงให้ไปล่วงหน้าหลายๆตอน  เวลาแฮคจะอัพก็เอาอัพตูมมมทั้งหมดทีเดียว

ไม่รู้อ่ะ  แต่พี่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้  อยากค่อยๆทยอยอ่านทีละตอนๆแบบต่อเนื่อง

ฟังความคิดเห็นของแฟนคลับไปทะละตอนๆ  น่าจะโอเคกว่า

[sweetener]

อะจ๊ากกกกก  ซิ่มหายใจมะออกทันที

หมอจ๊ะโอ๋มีหนวดมีเครา

ทำไมมันแตกต่างกับชื่อแบบนั้นแหละคะ

ชื่อออกจะน่ารักน่าทะนุถนอม

แล้วเพื่อนๆก็เรียกชื่อเต็มๆกันหรือคะ หมอไม้

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 68
14:51 28/6/2010

สัปดาห์สำหรับการรับน้องใหม่และการเปิดเทอมใหม่ เป็นไปด้วยความอบอุ่นสนุกสนาน  พิธีการไหว้ครูสำหรับนิสิตใหม่ผ่านไป  เสียดายนะที่ผมไม่ใช่นิสิตของที่นี่เลยไม่มีโอกาสได้รับรู้ถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพิธีการไหว้ครูของมหาวิทยาลัยแห่งนี้

ตอนนี้งานของผมก็ยังคงหนักหน่วงเหมือนเคย ออกจะหนักขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำเพราะมีหมอหลายคนลาไปเรียนต่อกันในขณะที่ผมยังคงรอต่อไปอย่างลางเลือน  หมอติ๊บช่วงนี้คงเริ่มเรียนหนักบ้างแล้วเพราะในรายวิชาหลายๆวิชาเริ่มเป็นวิชาพื้นฐานในทางการแพทย์แล้วเช่นวิช่ากายวิภาคศาสตร์  สรีระวิทยา และอีกหลายๆวิชาที่เทอมนี้คนที่เรียนทางสายการแพทย์จะรู้ดีว่าเป็นจุดหักเหของการเรียน  เพราะแต่ละคนจะได้รู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบพร้อมหรือไม่พร้อม ที่จะเรียนในวิชาชีพแพทย์มาถึงตอนนี้ผมขอแอบหยิบยกบางตอนจากไดอารี่ของติ๊บมาให้ทุกคนได้อ่านกันนะคับ  หวังว่าคงจะเป็นที่ชื่นชอบ  กับงานเขียนของหมอติ๊บ

…..หนึ่งปีสำหรับเด็กตัวเล็กๆลูกกำพร้าพ่อแม่หนึ่งคนที่แบกความหวังของย่า ป้า  และตัวติ๊บเอง  จากบ้านป่ามาอยู่ในดินแดนที่แสนไกลแห่งนี้เพียงลำพัง  สำหรับการเรียนหนึ่งปีที่ผ่านมาติ๊บเหน็ดเหนื่อยและพยายามเต็มที่กับการแบกรับภาระหน้าที่และความรับผิดชอบ  ภายใต้คำว่า

เด็กทุน ที่คอยกดดันให้ติ๊บต้องเต็มที่กับการเรียนอยู่เสมอ

หลายต่อหลายครั้งที่ติ๊บต้องนอนเพียงวันละสี่ชั่วโมงเพื่อต้องตื่นมาต่อสู้กับภาระหน้าที่การเรียนที่หนักอึ้งจนหลายครั้งต้องฟุบหลับไปกับกองหนังสือกองโต

หลายต่อหลายครั้งที่ติ๊บอยากทำ  อยากมีโอกาสใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนอย่างที่เพื่อนๆคนอื่นๆได้มีโอกาสได้ทำ  แต่ติ๊บไม่สามารถทำได้เพราะติดแค่เพียงว่าติ๊บไม่ได้มีความพร้อมเหมือนเด็กคนอื่นๆ

หลายต่อหลายครั้งที่ติ๊บนอนร้องไห้คิดถึงย่าและป้าเป็นที่สุด  ในวันที่ติ๊บอ่อนล้าและเหนื่อยอ่อนจากการต่อสู้และฝ่าฟันเพื่อที่จะไปยังจุดมุ่งหมายของความฝัน

หลายต่อหลายครั้งที่ติ๊บอ่อนล้าและคิดที่จะล้มเลิกกับความฝันที่มันดูไกลเกินกว่าที่ติ๊บจะไปถึง แต่ทว่าติ๊บแบกความหวังของทุกคนเอาไว้บนบ่าของติ๊บเรียบร้อยแล้ว  ความหวังของป้า  ย่า ตัวติ๊บเอง และคนอื่นๆที่เปิดโอกาสปูทางให้ติ๊บได้มาเล่าเรียนเพื่อที่วันหนึ่งติ๊บจะมีโอกาสได้กลับไปตอบแทนบุญคุณของคนที่ให้โอกาสกับติ๊บเสมอมา

ติ๊บฝ่าฟันทุกอย่างมาได้จนตอนนี้ติ๊บผ่านพ้นบันไดทดสอบขั้นแรกมาเรียบร้อยแล้ว หนึ่งปีที่ติ๊บเล่าเรียนและต่อสู้จนมันผ่านพ้นไปได้ ติ๊บจะยิ้มให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตติ๊บเสมอที่ทำให้ติ๊บเข้มแข็งและต่อสู้มันมาได้  ช่วงเวลาอีกห้าปีที่เหลือติ๊บหวังเหลือเกินว่าติ๊บจะยังคงหยัดยืนต่อสู้อย่างเข้มแข็งต่อไปในภายภาคหน้าเหมือนที่ติ๊บสู้มาตลอดทั้งชีวิต

ขอบคุณย่า  ที่เป็นความหวัง เป็นกำลังใจ และเป็นหลักในการดำเนินชีวิตของติ๊บเสมอมา

ขอบคุณป้า  ที่เป็นแบบอย่างให้ติ๊บเข้มแข็งและไม่ยอมแพ้กับโชคชะตา

ขอบคุณตัวติ๊บเอง มีไม่ยอมแพ้ให้กับปัญหาต่างๆที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต

ขอบคุณพี่ไม้ หนึ่งคนที่เป็นเสมือนหลักคอยประคับประคองติ๊บในวันที่เจอลมมรสุมมากมายถ่าโถมเข้ามา

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว  ย่อมงดงามเสมอ  ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกมองมันจากมุมไหน

นิสิตแพทย์ชั้นปีที่สอง

สำหรับการเรียนในเทอมนี้  เรียกว่าเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตได้เลยทีเดียว  รุ่นพี่และอาจารย์หลายๆคนบอกกับติ๊บว่า การเรียนในชั้นปีที่สองที่เราต้องเรียนกันหนักหนาสาหัสถึง 23 หน่วยกิต จะเป็นการวัดความพร้อม วัดความตั้งใจของคนที่จะก้าวไปเป็นแพทย์ในอนาคต

หลายคน รับไม่ไหวกับภาระการเรียนที่หนักอึ้ง มีเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงหกโมงเย็นในทุกวัน

วันเสาร์ อาทิตย์ ก็ต้องอ่านหนังสือกันเอาเป็นเอาตาย เพราะในแต่ละสัปดาห์จะมีสอบอย่างน้อยสองถึงสามวัน ทำให้นิสิตแพทย์ต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอๆ  หลายคนแบกรับหน้าที่นี้ไม่ไหวเพราะสูญเสียเวลาที่ชีวิตในวัยรุ่นควรจะได้ใช้มันหมดไป  หรือแม้แต่การที่เราจะต้องเรียนกับเพื่อนที่เก่งๆมีพื้นฐานที่ดีอยู่แล้ว การเรียนอยู่ในกลุ่มคนเก่งๆทำให้เราต้องขยันและอดทนเพิ่มมากขึ้นไม่อย่างงั้นเราก็จะสู้คนอื่นไม่ได้  กลายเป็นฐานให้เขาเหยียบในการตัดคะแนน

ทำให้หลายๆคน  เริ่มหันกลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้งว่าต้องการเป็นแพทย์จริงๆหรือไม่หากในตอนเริ่มยังสู้กับภาระพวกนี้ไม่ไหว  ในอนาคตก็ไม่ต้องคาดหวังว่าจะเป็นหมอที่ดีได้

หลายคน มาถอดใจเอาตอนที่ต้องเรียนในรายวิชากายวิภาคศาสตร์ เพราะการเรียนกับอาจารย์ใหญ่มีหลายคนที่ไม่ถนัดและไม่ชื่นชอบนัก  การที่ต้องเรียนในห้องที่เต็มไปด้วยร่างอาจารย์ใหญ่และกลิ่นฟอร์มาลีนที่ทำให้แสบตา แสบจมูกและผิวแห้งนั้นไม่ใช่เรื่องสนุกนักเพราะนอกจากความหวาดกลัวที่คิดไปเองแล้ว  ในการสอบที่จะต้องท่องจำแบบเอาเป็นเอาตาย

ต้องมาเจอวิธีการสอบที่เรียงว่า แลปกริ๊ง นั่นด้วย  ดูมันจะยากขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ

…มาถึงตอนนี้ผมหมอไม้ขออธิบายเรื่องแลปกริ๊งเพื่อให้ทุกคนเข้าใจกันนิดนึงน่ะครับ  การสอบแลปกริ๊งในวิชากายวิภาคศาสตร์ ก็จะมีข้อสอบตามจำนวนข้อที่อาจารย์จะกำหนดซึ่งส่วนใหญ่จะมากกว่าจำนวนนิสิตที่เรียนในรายวิชานั้นเพื่อให้สามารถหมุนเวียนกันดูแต่ละข้อได้

คำถามในแต่ละข้ออาจารย์ก็จะใช้เข็มหมุด ปักที่อวัยวะของอาจารย์ใหญ่ หรือชี้ไปที่เซลล์จากกล้องจุลทรรศน์และคำถามมักจะถามทำนองที่ว่า อวัยวะหรือชิ้นส่วนนั้นคืออะไร  มีชื่อว่าอะไร  ทำหน้าที่อะไร  หรือเซลล์พบในอวัยวะใด  เป็นต้น  นิสิตจะมีเวลาในการทำข้อสอบข้อนั้นหนึ่งนาที ก่อนจะมีเสียงกริ๊งงงงงงงงงงงง แสบแก้วหูและปวดใจเป็นที่สุดดังขึ้น

แสดงว่าหมดเวลาในการทำข้อนั้น นิสิตก็จะต้องเวียนไปทำข้อสอบข้ออื่น และหาคำตอบในแต่ละข้อให้ได้ภายในเวลาที่กำหนด  หากไปข้ออื่นแล้วยังมามัวกังวลกับข้อเก่าๆ ก็จะทำให้ไม่มีสมาธิในการทำข้อสอบก็จะส่งผลให้ทำข้อสอบไม่ได้เป็นโดมิโนส่งผลกันไป  เพราะฉะนั้นในการสอบแลปกริ๊งแต่ละครั้งนิสิตจะต้องอ่านหนังสืออย่างหนักหน่วงและท่องจำมาแบบเอาเป็นเอาตายแล้ว  อีกหนึ่งสิ่งสำคัญที่จะต้องมีอยู่ด้วย คือสติ เพราะจะต้องนึกคำตอบให้ได้ภายในหนึ่งนาทีแล้วเขียนคำตอบให้เสร็จ  ก่อนจะไปทำข้อสอบข้อต่อไปหากทำข้อนั้นไม่ได้ก็ให้ตัดใจทิ้งไปเสียแล้วไปตั้งต้นเริ่มกับข้อใหม่ทันที  ผมเคยโดนปราบมาแล้วเพราะพอจะนึกคำตอบออกก็มีเสียงกริ๊งงงง  ดังขึ้นมาทำให้ลืมคำตอบของข้อนั้นไปเลย…..

กลับมาสู่สภาพหมอไม้ตามเดิม  เป็นไงครับการการเรียนแพทย์

ไม่ใช่แค่ขยัน            แล้วจะเป็นแพทย์ได้

ไม่ใช่แค่เรียนเก่ง        แล้วจะเป็นแพทย์ได้

ไม่ใช่แค่อดทน          แล้วจะเป็นแพทย์ได้

ไม่ใช่แค่เสียสละ        แล้วจะเป็นแพทย์ได้

ไม่ใช่แค่ใจรัก           แล้วจะเป็นแพทย์ได้

การจะเป็นแพทย์ที่ดีซักคนคุณจะต้องทิ้งและสูญเสียโอกาสหลายๆอย่างในชีวิต  เพียงเพราะห้าตัวนี้ที่จะเข้ามาแทน  และมันจะเข้ามาแบบยกกำลังสอง คุณจึงจะกลายเป็นแพทย์ที่ดีได้

[dr.mike]

แวะมาทักทายบ่ายๆวันทำงาน

ไมเงียบหายไปไหนกันหมดน้อ  หรือว่าแอบงีบกันไปหมดแล้วววว

[fanfic2010]

หมอไม้ ถามหมอติ๊บหรือยังว่า วันนี้เชียร์ทีมไหน?
จะได้เชียร์ทีมตรงข้าม หุหุหุ 

[StillLoveThem]

...อือ 6 ปีสำหรับมีได้แพทย์ 1 คน ดูสำหรับดูแลคนไข้นี่มัน..ต้องผ่านอะไรมาสาหัสเนอะต้องมีความอดทนสูงจริงๆ
...คนไข้เชิดค่ารักษา ตอนแรกที่อ่านพี่นึกว่าหมอไม้เจอคนไข้แบบนั้นจริงๆๆ
...ยังนึกอยู่ว่า..ช่างกล้า..ที่แท้อ่านจบ อ่อ อ้อ ...หวานใจหมอไม้นี่เอง ที่ทำแบบนี้ได้
...หมอติ๊บนี่เขียนบันทึกได้แบบ ..ยังไงดีวะ มันออกมาจากใจ และความรู้สึก ณ.ตอนนั้นๆนะ
...อ่านแล้วรู้สึก..เครียด ไปกับหมอติ๊บด้วยเลย..คำว่านักเรียนทุน นี่มันเป็นอะไรที่..กดดัน...ทำไม่ดีก็ไม่ได้
...แต่เพราะความกดดันในวันนั้นๆ มันเป็นแรงผลัก ให้หมอติ๊บ..ประสบความสำเร็จ ในทุกวันนี้
...แล้วเมื่อไหร่หมอหน้าเข้มจะรู้ซะทีล่ะ ว่า..หมอ และ ว่าที่หมอ คู่นี้ เป็น..แฟน กันนนนนนนนนนนนน