ตอนที่ 24 ครึ่งหลัง“งั้นกูขอไปคุยกันน้องเต้ก่อนละกัน” ไอ้เวย์เดินแยกจากผมไปเลยครับ ไอ้นี่มันจ้องจะทำไรนายเต้รึเปล่าน้า ผมต้องไปคุมเชิง
“น้องเต้ครับ อาหารอร่อยรึเปล่า” ไอ้เวย์ทักนายเต้ที่กำลังกินบาร์บีคิวอย่างเอร็ดอร่อย
“อร่อยครับ คุณเวย์ คุณเวย์ครับ ผมอยากกินคอกเทลนั่นอีกอ่า” เอาแล้วครับ คอกเทลนั่นต้องมีส่วนผสมอะไรแน่ๆที่ทำให้นายเต้ติดขนาดนี้
“จริงหรือครับ ถ้าน้องเต้อยากชิมต้องทำตามที่พี่เวย์บอกก่อนนะครับ” ไอ้เวย์จะทำไรนี่
“ได้ครับ ได้ครับ จะให้เต้ทำอะไรบอกมาเลยครับ” สังเกตได้จากการพูดคุย มันแทนชื่อตัวเองว่า เต้ แล้วครับ แหมที่รู้จักอ้อน
“นายเต้พอแล้ว เดี๋ยวก็เมาไม่รู้เรื่องกันพอดี” ผมต้องเข้าไปปรามหน่อยแล้วกันครับ ไม่อยากให้มันเมาเลย
“อ้าว คุณเท่ห์ ยืนอยู่ด้วยเหรอครับ นึกว่าจะอยู่กับคุณเกดซะอีก” มันพูดอะไรของมันอีกละเนี่ย
“ปล่อยคุณเกดเอาไว้แบบนั้น เดี๋ยวคนก็คาบหมาไปแดก เอ๊ยยยยย ไม่ใช่สิ หมาต้องคาบไปแดกสินะ หรือว่าตอนแรกถูกแล้วหว่า คุณเวย์ว่าเต้พูดอันไหนถูกเหรอครับ” เลอะเทอะใหญ่แล้วนายเต้นี่
“ไม่ไหวแล้ว น้องเต้น่ารักจังเลย ยิ่งเมายิ่งน่ารัก เดี๋ยวพี่เอาคอกเทลมาให้นะครับ” ไอ้เวย์กะจะมอมนายเต้เหรอนี่ ให้ตายสิ
“แล้วมึงก็อย่าห้าม วันนี้ปาร์ตี้ มาพักผ่อน เค้ามีความสุขกัน อย่าเครียด อย่ามาขวางกู โน้นเลยไป ไปสนใจคุณเกดของมึงเลย” มันหันมาชี้หน้าสั่งผม ก่อนที่จะเดินไปเอาคอกเทล นี่มันมองผมเป็นก้างเหรอวะเนี่ย
“เท่ห์คะ ไปนั่งทานขนมตรงโน้นกันเถอะคะ” สงสัยว่าผมกับไอ้เวย์มองคุณเกดมากไป คุณเกดเลยเดินมาตามผมไปนั่งกินอะไรที่โต๊ะ โดยมีเจเจนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ป้อคับ เพ่เต้เมารึป่าว” ผมกำลังนั่งลง คำถามจากเจเจก็ถามผมมาทันทีครับ
“ยังไม่เมาครับ แต่สงสัยกำลังจะเมา” ผมตอบเจเจไป พร้อมกับมือลูบหัว นี่มันเป็นห่วงพี่เลี้ยงมันจริงๆเรอะเนี่ย
“เจเจไม่อยากให้เพ่เต้เมาเลย เดี๋ยวเพ่เต้ไม่สบาย เจเจไม่อยากเห็นพ่เต้ไม่สบาย” เจเจเอาความคิดว่าเมาแล้วไม่สบายมาจากไหนนะ ... หรือว่านายเต้จะเป็นแบบนั้นจริงๆ ... คงไม่หรอกมั้ง
“เจเจคับ พี่เต้เค้าไม่เมาง่ายๆหรอก เจเจไม่ต้องห่วง มีอาเวย์ดูแลอยู่ เจเจกินให้อร่อยนะครับ” ผมไม่ได้ตอบครับ เป็นคุณเกดที่ตอบเจเจ และชวนเจเจคุย ผมก็คิดว่าไอ้เวย์มันคงจะอยากดูแลนายเต้
“อาเกดคับ อาเกดชอบป้อเจเจมั๊ยคับ” จู่ๆเจเจก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา เล่นเอาทั้งโต๊ะเงียบเลยครับ
“เจเจ ใครสอนให้ถามแบบนี้ละครับ ไม่เอาไม่ดี ขอโทษอาเกดเค้าเร็ว” ด้วยความไร้เดียงสาจริงๆ ลูกพ่อ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเท่ห์ เจเจเค้าพูดไปตามความคิดเด็ก อย่าถือสาเลยค่ะ ไม่เป็นไรนะคะเจเจ” คุณเกดพูดไม่ถือสา แล้วก็หันมาปลอบเจเจ
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ เอานี่ คอกเทลสูตรเด็ดของรีสอร์ทกู ชิมซะ นี่ครับ ของคุณเกด” ไอ้เวย์เดินมาเสริฟคอกเทลให้ผมกับคุณเกดครับ แล้วนายเต้ละอยู่ไหนนี่ อ๋อ ยืนกินคอกเทลอยู่สินะ
“อาเวย์ แล้วเจเจละคับ เจเจอยากกินคอกเคลอะไรนี่บ้าง” อยากจะกินกับเค้า ยังพูดไม่ถูกเลยเจเจ
“คอกเทลครับ ไม่ใช่คอกเคล เจเจยังเด็ก ยังกินไม่ได้นะครับ กินน้ำผมไม้มั๊ย เดี๋ยวอาเอามาให้” ทีเจเจละมึงรู้เชียวนะว่ายังเด็ก ทีนายเต้มึงมอมมันจัง
“ว่าแต่คุณเวย์มอมเต้เหรอคะ ดูซิเมาใหญ่แล้ว” คุณเกดถามไอ้เวย์ ในสิ่งที่ผมก็อยากรู้เหมือนกัน มึงมอมพี่เลี้ยงกูเหรอ ???
“เปล่านะครับ ผมจะไปกล้ามอมได้ไง เดี๋ยวไอ้เท่ห์ก็เล่นงานเอา ไปมอมพี่เลี้ยงของลูกมัน น้องเต้เค้าแค่ชอบคอกเทลผมเฉยๆอ่าครับ ผมเลยให้ชิมนิดหน่อย ... แค่ 5 แก้วเอง”
“ 5 แก้ว .... มึงจะบ้ารึเปล่าไอ้เวย์ เดี๋ยวมันก็เมาอาละวาด ทีนี้หละเรื่องใหญ่นะมึง” ผมไม่คิดว่าไอ้เวย์จะให้นายเต้กินเยอะขนาดนั้นนี่ครับ นี่ขนาดผมลองชิมๆที่มันเอามาให้ผม ผมว่าปริมาณแอลกฮออล์ที่อยู่ในคอกเทลนี้ก็ใช่ย่อยเลย
“เออน่า ... เดี๋ยวคืนนี้กูดูแลเอง มึงไม่ต้องห่วง” ใช่ซี้ มึงเต็มใจ และก็ตั้งใจตั้งแต่แรกอยู่แล้วนิ
“กูไปก่อนนะ เดี๋ยวน้องเต้โดนหนุ่มๆจีบ” มันมาพูดประโยคหลังกับผมเบาๆครับ สงสัยกลัวคุณเกดกับเจเจได้ยิน
“คุณเวย์คงอยากอยู่กับเต้ตามลำพังนะคะ เห็นแยกโต๊ะไปนั่งซะไกลเลย” ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ โต๊ะใกล้ๆเราก็มีไม่มานั่ง
“อาเวย์เค้าอยากได้เพ่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงอ่าคับ อาเวย์จะมาแย่งเพ่เลี้ยงเจเจ เจเจไม่ยอมหรอก แต่คืนนี้ปล่อยไว้ก่อน” หน้าเจเจตอนนี้ดูอาฆาตมากเลยครับ แต่ไม่ได้น่ากลัวเลย ดูตลกซะมากกว่า
“งั้นถ้าพี่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงอาเวย์ เดี๋ยวอาเกดจะมาเป็นพี่เลี้ยงเจเจเอง ดีมั๊ยคะ” คุณเกดถามเจเจ แต่หันหน้ามามองผม เอ๊ะ อะไรยังไงกัน
“ไม่ได้คับ เพ่เต้ต้องเป็นเพ่เลี้ยงเจเจ ... เจเจไม่ให้อาเวย์ไปหรอก” ถูกของเจเจครับ ผมไม่ให้พี่เลี้ยงคนนี้ไปง่ายๆหรอก
“ชื่อไรเหรอครับน้อง หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักจังเลย” ผมได้ยินเสียงใครพูดเอะอะอยู่ริมสระทางโน้นนะครับ
“ใครจิ้มลิ้ม ใครน่ารัก พูดดีๆ แล้วใครน้องมึงงงงง” และเสียงที่ตอบโต้กลับมาก็ดูจะเป็นเสียงที่ดูคุ้นหูเหลือเกิน
“แหม หน้าตาแบบนี้ปากร้ายจังเลยนะ เห็นหนิมๆ ไม่คิดว่าจะดูรุนแรง” ตอนนี้พวกเราหันหน้าหาแล้วครับว่าต้นเสียงนั้นอยู่แถวไหน
“เอ๊ย มันจะมากไปแล้วนะเว๊ย ใครหนิมวะ” ผมเจอแล้วครับ นายเต้นี่เอง ไปยุ่งอะไรกับกลุ่มนั้นอีกละ แล้วไอ้เวย์ละ ไปอยู่ที่ไหน ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อจะเดินไปที่นายเต้ครับ
“เดี๋ยวชั้นจัดการเอง” ไอ้เวย์ออกมาจากในครัว คงเห็นสถานการณ์ไม่ดี เลยอาสาไปดูนายเต้เองครับ
“คือผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่น้องคนนี้มารบกวน พอดีน้องเค้าเมาไปหน่อยนะครับ” ด้วยความที่มันเป็นเจ้าของรีสอร์ท มันคงจะทำอะไรกับลูกค้าของมันมากไม่ได้สินะ
“อะไรคุณเวย์ ผมไม่ได้เมา คุณเวย์เห็นป่าวมันหาเรื่องผม มันมาหาว่าผมหนิม ผมไม่ได้หนิม ผมไม่ใช่ตุ๊ดดดดดดดดดด” เสียงไอ้ตัวแสบดังใหญ่เลยครับ ตอนนี้มีแต่คนมองมัน
“น่าอายจริงๆ เสียชื่อหมด” เสียงของคุณเกดครับ ที่เดินตามผมมาพร้อมกับเจเจ ผมหันกลับไปมองหน้าคุณเกดเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณเกดพูดออกมา
“เกดหมายถึงพวกที่หาเรื่องเต้อ่าคะ น่าอายจริงๆ ทำตัว” ผมจะพยายามคิดว่าคุณเกดหมายความว่าอย่างนั้นนะครับ
“ยังไงผมก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะครับ น้องเต้มานี่ ไปกับพี่” ไอ้เวย์มันก็คงจะต้องยอมๆไปก่อนแล้วครับนาทีนี้
“เอ๊ยๆ มึงดูๆ ผัวมันมารับไปเลยเว๊ย แม่ง มีผัวแล้วทำไมไม่บอกละครับ พี่จะได้ไม่แซว”
“ผลั่ก” ไอ้เวย์ต่อยไอ้คนปากหมานั้นแล้วครับ
“เอ๊ย ไอ้เวย์” ผมคิดผิดจริงๆที่ให้ไอ้เวย์ไปเอาตัวนายเต้กลับมา ทั้งๆที่รู้ว่ามันอารมณ์ร้อนขนาดไหน
“พวกมึงออกไปเลยนะ พวกมึงอย่าคิดว่าพวกมึงจ่ายตังค์มาแล้วจะมาทำนิสัยเหี้ยๆแบบนี้ได้ ถึงรีสอร์จกูไม่มีลูกค้าอย่างพวกมึง รีสอร์จกูก็ไม่มีทางเจ๊ง พวกมึงไสหัวไปเลยนะ” ไอ้เวย์เอาใหญ่แล้วครับ ผมต้องเข้าไปยุติทั้งสองฝ่ายแล้วครับ
“ไอ้เวย์พอก่อน เอาละครับ แยกย้ายกันไปนะครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ” ตอนนี้ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบครับ เพราะดูว่าทางโน้นจะไม่ยอมเหมือนกัน
“อะไรวะ มึงคิดจะมาต่อยหน้าเพื่อนกู แล้วพูดขอโทษ แล้วเดินจากไปงั้นเหรอ” ท่าทางฝ่ายนั้นจะไม่ยอมครับ
“แล้วมึงจะเอาไง” ไอ้เวย์ มึงก็ใจร้อนจริงๆ ปั๊ดโถ่เว๊ย เดี๋ยวกูก็ร่วมวงกับมึงด้วยหรอก เอ๊ยย ไม่สิ ผมต้องห้าม
“ไอ้เท่ห์ เอาน้องเต้กลับไปก่อน” ไอ้เวย์บอกให้ผมพานายเต้ออกจากที่ตรงนี้ครับ ตอนนี้แม้ผมจะห้ามก็คงห้ามไม่ไหวสินะครับ
“เต้ มานี่มากับชั้น” ตอนนี้ผมจับมือนายเต้ให้เดินตามผมมาครับ
“ไม่อาววววว ผมจะอยู่ช่วยคุณเวย์ คุณปล่อยผมนะคุณเท่ห์ ผมจะอยู่นี่” ทำไมมันดื้อแบบนี้นะ
“จะเดินไปดีๆ หรือจะให้ชั้นอุ้มไป หือ” ถ้ายังจะดื้อผมจะอุ้มเข้าไปจริงๆนะ
“คุณไม่กล้าหรอก ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเวย์ ปล่อยมือผมนะ คุณเวย์โส้ๆๆๆ ” แหนะ มี้ท้า อย่างงี้ต้องจัด
ตอนนี้ผมจับนายเต้มาอุ้มครับ โดยตัวของมันอยู่บนแขนทั้งสองข้างของผม ข้างหลังก็มีเสียงเคลียร์กันหนวกหูไปหมด บวกกับเสียงของเจ้าเต้ที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีก ผมต้องพามันเข้าห้องก่อนแล้วละครับ เมาแล้วหาเรื่องจริงๆเลย
“คุณเกด ผมฝากดูไอ้เวย์ด้วยนะครับ” ถึงมันจะเป็นเจ้าของรีสอร์ทก็ตามเถอะ แต่ถ้าดดนพวกมันรุมละก็ รีสอร์จนี้ได้เป็นสุสานมันแน่
“เจเจมากับพ่อลูก” ตอนนี้ถึงเจเจจะอยู่ห่างจากที่พวกเค้ามีเรื่อง แต่ก็ยังไม่ปลอดภัย
“ป้อพาเพ่เต้ไปก่อน เจเจจะอยู่เอาใจช่วยอาเวย์ ป้อไม่ต้องห่วงเจเจ เจเจไม่เปงไร” ผมจะเชื่อเจเจได้ป่าวครับนี่ ว่าเจเจจะไม่วุ่นวาย แต่ยังไงตอนนี้ต้องพาไอ้ขี้โวยวายนี้ไปก่อนแล้ว
“คุณเกดฝากดูเจจเด้วยนะครับ” ผมพูดจบก็พานายเต้ไปที่ห้องต่อ
“คุณเท่ห์ปล่อยผม............... ผมบอกให้ปล่อยผมไง ไอ้คุณเท่ห์บ้า” เดี่ยวนี้ปากร้ายจังเลยนะ เรียกผมไอ้เลยเหรอ
“เอ้าลงไป และหุบปากซะ” ผมโยนนายเต้ลงเตียง อยากบอกว่าหนักไม่เบาเลยนะ เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้
“คุณเท่ห์ใจร้าย ผมจะไปช่วยคุณเวย์ คุณเท่ห์อย่ามาห้ามผม เดี๋ยวคุณเวย์โดนรุมนะครับ ปล่อยผม” มันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วจะไปเปิดประตูลงไปข้างล่างอีก ทำไมมันดื้ออย่างนี้นะ
“นายเต้ ชั้นบอกว่าอย่าไป เดี๋ยวไอ้เวย์มันก็เคลียร์เอง นายไปก็เป็นตัวถ่วงเปล่า” ผมจับมือมันไว้ครับ แต่ตอนนี้แรงมันมาจากไหนไม่รู้ เยอะเหลือเกิน
“คุณว่าผมเป็นตัวถ่วงได้ไง ผมจะไปช่วยคุณเวย์ ปล่อยผมนะ ปล่อยผมมมมม คุณจะมายุ่งอะไรกับผม เชิญคุณไปดูแลคุณเกดของคุณเลยไป ผมจะไช่วยคุณเวย์ ” อะไรกันนี่ ทำไมจู่ๆก็เอาคุณเกดเข้ามาอีก
“นายเป็นอะไร ทำไมต้องลากคุณเกดเข้ามาอีก แล้วไอ้เวย์นี่เหมือนกัน ห่วงนักใช่มั๊ย ถ้าห่วงแล้วทำไมต้องก่อเรื่องด้วย ถ้าไม่กินให้เมาตั้งแต่แรกจะมีเรื่องมั๊ย” ผมละอดไม่ไหวจริงๆครับ ที่เห็นมันทำตัวแบบนี้
“ใช่สิ ผมมันไม่ดี ผมมันก็แค่พี่เลี้ยง คุณจะดุ จะด่า จะว่าผมยังไงก็ได้ คุณมันก็ใจร้ายเหมือนเดิม คุณ.....”
ผมทนไม่ไหวกับอารมณ์ดื้อของนายเต้แล้วครับ และผมก็ทนฟังมันด่าผมไม่ไหวอีกด้วย ผมจับมันหันหลังชนกับประตูรีสอร์จแล้วประกบปากของผมลงไปบนปากชมพูอ่อนๆของมันทันที หวังเพียงต้องการให้มันเงียบลงซะบ้าง
ได้ผลครับ ตอนนี้มันเงียบลงสนิท สายตาของมันมองค้างอยู่ที่ตาของผมพร้อมกับความสงสัยที่ถามมา ผมไม่สามารถหลบสายตาคู่นั้นได้ และก็ยังคงไม่พร้อมที่จะให้คำตอบแก่สายตาคู่นั้นเหมือนกัน ถึงแม้ตอนนี้ความดุ โกรธ ประชดประชันจะหายไปจากสายตาที่ผมจ้องอยู่ แต่ก็ไม่อาจรับรู้ว่าคนที่จ้องมองอยู่นี้รู้สึกอย่างไร มือของคนๆนี้ที่มีแรงฉุดกระชากมากมายในก่อนหน้า กลับโรยรา เหมือนคนขาดเรี่ยวแรง เช่นเดียวกับความโกรธเคืองที่มีอยู่ในตัวผม มันก็หมดไปกับรสจูบนี้
แปลกใจตัวเองที่ตอนนี้นายเต้เงียบลงแล้ว แต่ผมก็ไม่อยากถอนปากของผมออกจากปากของคนๆนี้เลย อยากจะจูบแบบนี้ไปอีกนานๆ ผมปล่อยมือของนายเต้ที่หมดแรงยื้อนั้น แล้วมาจับเอวของมันไว้ ด้วยความรู้สึกอย่าเพิ่งจากไป
ตอนนี้
วินาทีนี้
ผมหายสงสัยกับความรู้สึกของตัวเองที่เก็บมาเนิ่นนาน
ผมคงได้คำตอบของหัวใจผมแล้ว....
ไอ้พี่เลี้ยงตัวแสบ .... นายนี่มันร้ายจริงๆ
.................................................................................
อยากบอกว่าที่ช้าเพราะเขียนฉากจูบนี่แหละ เขียนไปลบไป เขียนไป ลบไป กว่าจะได้แบบนี้ (ถึงจะไม่ค่อยดีก็ตาม)
นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้ มีฉากแบบนี้น้อยๆ เพราะไรเตอร์เขียนไม่เก่ง
ขอโทษด้วยนะครับ .....
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 907361 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก