หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[lungkhao]

มาแบบสั้นๆ

............................................................................

ตอนที่ 26

   ผมยังจำวินาทีตอนที่นายเต้บอกว่าคนที่โทรมาคือนายกาย ... คนที่นายเต้รอได้เป็นอย่างดี ... วินาทีนั้นรอยยิ้ม ความสุข ความหวังต่างๆที่มีในความคิดผมได้สลายไป ไม่รู้ทำไมผมถึงคิดไปว่า นายเต้ไม่มีวันลืมคนๆนั้นได้ อาจเป็นเพราะเวลาในการรอมั้ง เพราะว่านายเต้รอคนๆนั้นมาถึง 5 ปี กับอีแค่เวลาที่อยู่กับผมแค่ไม่นาน ความรู้สึกนั้นจะหายไปได้อย่างไร กว่าผมจะปรับตัวยอมรับกับสิ่งที่คิดได้นี้ ก็เข้าสู่วันใหม่ซะแล้ว กว่าจะรู้ว่าทำอะไรแย่ๆลงไป ก็ตอนที่เจเจมาถามว่าผมโกรธกับนายเต้อยู่หรือ ซึ่งผมก็ต้องกลับมาถามตัวเอง ว่าผมโกรธนายเต้ทำไม ... มันผิดที่นายเต้เหรอ
ผิดที่ผมต่างหาก ที่ไปชอบมัน



“ทำไมวันนี้เราต้องมากินเคเอฟซีถึงที่นี่เลยละคับ” เจเจถามผมเมื่อเรานั่งกันอยู่ที่ร้านเคเอฟซี เพราะปกติ ห้างๆใกล้ๆบ้านก็มีขาย

“พ่ออยากพาเจเจมาเดินเล่นด้วยไงครับ ทำไมหรือครับเจเจ” ช่างสงสัยจริงนะเด็กคนนี้

“ป่าวคับ เจเจคิดว่าป้อเป็นห่วงเพ่เต้ซะอีก จึงตามมาเฝ้า” เอ่ออออ แทบสำลักไก่ครับ เจเจจะรู้ทันพ่อมากเกินไปมั๊ยนี่

“บ้ารึเปล่าเจเจ พ่อจะมาเฝ้าพี่เต้ทำไม นายเต้ก็มาเที่ยวของเค้า เราก็เที่ยวของเราไปสิ ใช่มั๊ยๆ” ยังไงก็ยอมรับกับเจเจไม่ได้ครับ ผมมันก็คนปากแข็งตัวยงเหมือนกัน

“อย่าให้รู้น้า ... ว่าตามมาเฝ้า” แหนะ ยังมีขู่ผมอีก ลูกชายคนนี้





วันนั้นทั้งวันผมเดินเล่นกับเจเจเกือบทั่วทุกมุมของห้างครับ เดินดูโน่นดูนี้ ซื้อชุดเสื้อผ้าให้ตัวเองบ้าง ของเจเจบ้าง ซื้อของเล่นให้เจเจด้วย  ถือว่าชอปปิ้งไปในตัว ว่าไปผมก็เดินเอานานมากเหมือนกันนะครับเนี่ย แต่ก็ไม่เห็นว่านายเต้จะโทรมาเลย ไอ้เราก็ไม่กล้าโทรไปด้วยสิ เดี๋ยวจะหาว่าหวง ห่วงอะไรอีก

“ป้อ นั่นเพ่เต้นิ” ตอนนี้เราเดินมาแถวโรงหนังครับ เห็นกลุ่มวัยรุ่นเดินกันอยู่ 4 คน

“ใช่ แล้วเดินอยู่กับใครเหรอนั่น เจเจเบาๆนะครับ ไม่ต้องเรียก” ผมต้องห้ามเจเจก่อนครับ ไม่งั้นเจเจคงตะโกนเรียกนายเต้เป็นแน่

ตอนนี้ที่ผมเห็นในกลุ่มนั้นก็มี นายเต้ นายบอย แล้วคนที่สูงๆขาวๆหน้าตาดีนั้น ก็น่าจะเป็นนายกาย เพราะหน้าคล้ายๆกับรูปที่นายเต้ให้ดู แล้วผู้หญิงที่นายกายเดินควงอยู่ละเป็นใคร ...




หรือว่า.......





ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดนะ ... เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ผมไม่อยากคิดสภาพจิตใจของนายเต้เลย






ตอนนี้ผมพาเจเจมานั่งรอนายเต้ในรถครับ ผมสตาร์ทรถเปิดแอร์รอนายเต้นานเป็นชั่วโมงแล้วครับ รอว่าเมื่อไหร่มันจะโทรมา ผมหันหลังกลับไปมองเจเจ ที่ก่อนหน้านี่เล่นของเล่นอยู่ที่เบาะหลัง แต่ตอนนี้หลับปุ๋ยไปแล้ว นี่ผมพาลูกมาลำบากป่าวนี่  นายเต้กับเพื่อนคงดูหนังอยู่สินะ


“นี่ชั้นเป็นอะไรไปนี่ .. ทำไมต้องแคร์นายขนาดนี่วะ” ผมพูดกับตัวเองออกมาเบาๆ

ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือมาเช็คเมล์ เช็คข่าวสารฆ่าเวลา และคิดว่าอีกซักพักนายเต้คงดูหนังจบ ผมนั่งเล่นมือถือไปซักพัก ก็เห็นชายหนุ่มคุ้นตาเดินออกมาตรงบริเวณที่จอดรถ แต่เค้าไม่ได้เดินมาคนเดียว นายเต้เดินมากับคนที่ผมคิดว่าต้องเป็นนายกาย ตอนนี้สีหน้าของทั้งสองดูเคร่งเครียดมาก ถ้าผมไปปรากฏตัวตอนนี้ นายเต้ต้องไม่พอใจแน่ ผมจึงนั่งอยู่ในรถดูสองคนนั้น  ผมเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองคนเหมือนคนกำลังทะเลาะกัน หรือไม่ผมก็คิดไปเอง ตอนนี้นายเต้น้ำตาไหลแล้วครับ



เต้ร้องไห้... ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทำให้นายเต้เสียใจ ทำไมผมเห็นน้ำตาของนายเต้คนนี้ แล้วผมถึงรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ตอนนี้นายกายได้เดินออกไปแล้ว แต่นายเต้ก็ยังคงร้องไห้อยู่ ผมเปิดประตูเพื่อจะเดินไปหานายเต้ ผมอยากปลอบเค้าในตอนนี้จังเลย




“เต้ มึงเป็นไร” นั่นไม่ใช่เสียงผม ผมคงคิดจะเข้าช้าไป

“บอย ... มึง ... กายมัน...” ตอนนี้พี่เลี้ยงของเจเจเข้าโผกอดเพื่อนที่แสนดีของเค้า ทำไมใจผมมันถึงเจ็บจี๊ด จี๊ดอย่างนี้  หรือเป็นเพราะผมรู้ว่านายบอยคิดอะไรกับนายเต้ และทั้งๆที่รู้ว่านายเต้ไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้น แต่ทำไมตอนนี้ ผมกลับรู้สึกว่า ... ผมอยากเป็นคนๆนั้นที่คอยปลอบนายเต้จัง


ผมยืนมองสองคนนั้นปลอบกันอยู่นานมาก น้ำตาของนายเต้ยังไหลมาไม่หยุด ความรู้สึกของนายตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ นายอย่าร้องไห้แบบนี้สิ ... ชั้นเจ็บแทนนาย ... นายรู้มั๊ยย ??






พักใหญ่ๆ นายเต้จึงจะหยุดร้อง น้ำตาของมันหยุดไหลแล้ว แต่ผมเชื่อว่าความเสียใจของมันยังเหลืออยู่ ระยะห่างที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ ใกล้พอที่จะได้ยินว่าสองคนนั้นพูดอะไรกัน


“มึงไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยเต้” เพื่อนของมันถามเมื่อเห็นอาการของมันดีขึ้น

“อืม กูไม่เป็นไรแล้ว มึงกลับเถอะ เดี๋ยวกูก็คงกลับแล้ว” เสียงของนายเต้ อู้อี้ๆมากเลยครับ มันพูดแทบจะไม่รู้เรื่อง

“มึงให้กูไปส่งมั๊ย กูเป็นห่วงมึง” เพื่อนของนายเต้กำลังจะอาสาไปส่งนายเต้ครับ อย่าไปนะเต้ ชั้นรอนายอยู่

“ไม่เป็นไรกูกลับเองได้ อีกอย่างมันก็คนละทางกันด้วย” อย่างนั้นแหละนายเต้ อย่างนั้นแหละ

“แต่..”

“กูขอร้องนะมึง อย่าทำให้กูลำบากใจอีกเลย” เมื่อนายเต้พูดประโยคนี้จบ เหมือนเพื่อนของมันจะเข้าใจ ยอมที่จะไม่ต้องไปส่ง

“มึงมีอะไร มึงโทรหากูนะ ... มึงอย่าลืมนะ”เพื่อนเต้สั่งลา แล้วก็เดินออกไป

ตอนนี้นายเต้ ยืนอยู่คนเดียวแล้ว ผมจะเข้าไปตอนนี้ดี หรือรอให้มันโทรมาดี เอ๊ะ นั่นกำลังหยิบมือถืออกมา มันต้องกำลังจะโทรหาผมอยู่แน่ๆ ผมก็หยิบมือถือออกจากกระเป๋ามารอ


หนึ่ง...





สอง ...







สาม ...








ไร้เสียงโทรศัพท์เข้าจากมือถือผม....









นายเต้ยืนมองโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น.....




แล้วเค้าก็เก็บมันเข้ากระเป๋า









เวลาแบบนี้ ...




ทำไมนายยังไม่คิดถึงชั้น





ทำไมนายไม่โทรมาหาชั้น ...








ตอนนี้นายเต้เดินออกไปจากบริเวณลานจอดรถแล้ว...





ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ... ทำไมผมถึงไม่มีค่าอะไรกับเค้าเลย ... เวลาที่นายเสียใจแบบนี้ นายไม่เคยคิดถึงชั้นเลยเหรอ ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋า แล้วเข้าไปสงบสติอารมณ์ตัวเองในรถ ... พยายามถามตัวเองว่าผมกำลังทำอะไร ผมหวังอะไรจากคนๆนึงมากเกินไปมั๊ย ...




ผมเตรียมขับรถกลับห้อง ผมว่าผมคงคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป ผมคาดหวังว่าถ้าหากนายเต้เสียใจกลับมา นายเต้คงจะคิดถึงผม หรือไม่ก็แล้วแต่ ถ้าดีใจกลับมา ผมอาจจะเป็นคนแรกๆได้ฟังเรื่องจากปากเค้า...



 
“ป้อคับ ... แล้วเพ่เต้ละคับ” เจเจรู้สึกตัว แล้วเดินข้ามมานั่งข้างหน้ากับผม เด็กกำลังเพิ่งตื่นคนนี้ ถามหาพี่เลี้ยงเค้าทันทีที่ตื่นสินะ

“พ่อว่าเราไปรอเค้าที่ห้องเถอะครับ” นี่คงเป็นการรอหนทางสุดท้ายของผม ..

“เพ่เต้ไปไหนน้า...” เจเจยังคงบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ผมก็สงสัยเหมือนที่เจเจสงสัยละครับ ว่านายเต้จะไปไหน




ผมขับรถออกมาจากห้างพร้อมที่จะตรงหน้ากลับไปรอนายเต้ที่ห้อง ได้แต่ภาวนาว่า นายเต้จะตรงกลับห้องเลย

“ป้อ เพ่เต้ ป้อ นั่นเพ่เต้รึป่าว” เจเจเรียกผมเมื่อมองเห็นนายเต้ยืนอยู่ริมฟุตบาทและผมขับรถผ่านไป ผมจอดรถและมองกลับไป

“ป้อเพ่เต้ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว”

“ปั๊ดโถ่เว๊ยยย” ผมสบถออกมาเพราะอดกลั้นกับสิ่งๆนี้ไม่ไหว




“ป้อเป็นไรคับ” เจเจที่นั่งอยู่ข้างๆผมตกใจที่ผมอยู่ๆก็ตะโกนแบบนั้นออกมา

“พ่อไม่เป็นไรลูก ... พ่อว่าเรากลับบ้านกันเถอะ ยังไงซะเดี๋ยวพี่เต้ก็กลับห้อง” ผมหวังว่าสิ่งที่ผมหวังในครั้งนี้จะเป็นจริง ผมหวังไว้แบบนั้น





ผมกลับมาถึงห้องก็ไร้วี่แววของคนที่ผมคอย ... เจเจก็ถามผมใหญ่เมื่อไหร่นายเต้จะกลับมา ผมโทรหา นายเต้ก็ไม่รับสาย นี่มันอะไรกันนี่ นายเป็นอะไรของนาย ...








“อ้าว หลับซะแล้ว” ผมหันมามองเจเจที่นอนเล่นรอพี่เลี้ยงของเค้า ซึ่งตอนนี้นอนหลับไปแล้ว แต่พี่เลี้ยงของเค้าก็ยังไม่มาซักที

“นายไปไหนของนายนะ ...” ผมคิดแล้วก็เสียอารมณ์ตัวเอง ทำไมไม่เข้าไปหานายเต้ตั้งแต่แรก ทำไมผมถึงไม่ตามแท็กซี่ไป



ทำไม.....




ทำไมต้องกระวนกระวายแบบนี้วะ.....







ผมยกเจเจเข้ามานอนในห้องครับ เพราะนี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ผมคิดว่าผมจะออกไปตามหานายเต้ดูครับ ต้องอยู่ที่ไหนซักที่สินะ


“นอนไปก่อนนะเจเจ เดี๋ยวพ่อมา” ผมกลัวมากเลยครับ ว่าถ้าเจเจตื่นขึ้นมาตอนดึกแล้วไม่เห็นใคร แล้วจะร้องไห้ขึ้นมา แต่ผมก็เป็นห่วงนายเต้เหมือนกัน จะให้ผมนั่งรอมันอย่างนี้ตลอดคืน ผมคงทนไม่ได้แน่




ผมหยิบกุญแจรถ โทรศัพท์มือถือ กระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน  ตอนนี้ก็คิดว่าจะไปไหนก่อนดี

“เอาวะ ไปร้านเหล้านั่นก่อนแล้วกัน” ไม่รู้อะไรดลใจผมเหมือนกัน ทำให้ผมอยากไปหานายเต้ที่นั่นก่อน ที่ๆผมเจอมันครั้งแรก อารมณ์ไม่ดีแบบนั้น ต้องไปกินเหล้าสินะ







“นายเต้ !!!!”  ผมกำลังจะเปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปข้างนอก แต่ก็ยังไม่ได้เปิดออกไป นายเต้ดันเปิดเข้ามาก่อน  กลับมาแล้วเหรอนี่

“อ้าว คุณเท่ห์ ไม่นอนอีกเหรอครับ” ผิดคาดครับ นายเต้ไม่ได้เมา แค่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มเหมือนตอนขาไป ตาดูช้ำเหมือนคนร้องไห้มา

“ก็ชั้นรอนายอยู่ ทำไมนายไม่โทรหาชั้น แล้วทำไมชั้นโทรไปถึงไม่ยอมรับ” ผมร้อนรนไปหมด ทั้งดีใจ ทั้งสงสัย

“ผมขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อน” อะไรของมันนี่ ... จะไม่คุยอะไรกับชั้นหน่อยเหรอ

“เดี๋ยวก่อนสิ แล้วนายหายไปไหนมา นายเป็นอะไรบ้าง รู้มั๊ยว่าชั้นเป็นห่วงนายแทบแย่ ” ผมยังดีใจไม่หายที่นายเต้กลับมาเลยครับ มันจะรู้บ้างมั๊ยเนี่ย ว่าผมเป็นห่วงมันแค่ไหน

“คุณเท่ห์ครับ...” นายเต้เรียกผม ทั้งๆที่มันก็ยังหันหลังอยู่แบบนั้น นี่จะไม่มองหน้าคุยกันบ้างหรือไง

“ว่าไงเต้ นายมีอะไรจะเล่าชั้นเหรอ” ผมรอให้มันเล่าเรื่องของวันนี้ อย่างน้อยผมจะได้รู้ว่ามันทุกข์สุขอะไรบ้าง









“ถ้าผมจะคบกับคุณเวย์ ... คุณเท่ห์จะว่าอย่างไรบ้าง” 








“นายว่าอะไรนะ” ผมหูฝาดไปใช่มั๊ย







“ผมคิดว่าผมจะตกลงเป็นแฟนกับคุณเวย์” ตอนนี้นายเต้หันหน้ามาบอกผมแล้วครับ ความรู้สึกของผมตอนนี้ตื้อไปหมด ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ทำไมกัน


“นาย..ทำไม..ทำไมนาย” ผมพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ทำไมนายเต้ถึงพูดแบบนี้

“นี่นาย.... ไม่รู้จริงๆ หรือนายแกล้งไม่รู้กันแน่ นายไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าชั้นคิดอะไรกับนาย ทำไมนายถึง..”

“พอเถอะครับคุณเท่ห์ ผมเป็นแค่พี่เลี้ยงเจเจลูกชายคุณนะครับ”

“แค่พี่เลี้ยง แล้วทำไม ทำไมชั้นถึงจะ..”

“คุณก็แค่สับสน ... คุณเป็นพ่อ คุณจะต้องหาแม่ใหม่ให้เจเจ ซึ่งไม่ใช่ผม”นายเต้หันมาตะโกนใส่ผม แล้วก็หันหน้ากลับไป


“เป็นพ่อ ... แม่ใหม่ ... เจเจ ... แล้วไอ้เท่ห์คนนี้ รักนายไม่ได้เหรอไง แล้วผู้ชายคนนี้จะชอบนายไม่ได้เหรอไง !!!!” ผมไม่เข้าใจในตัวของนายเต้จริงๆครับ แค่ผมเป็นพ่อของเจเจ ผมจะรัก จะชอบมันไม่ได้งั้นเหรอ










“ชอบได้ครับ ... แต่อย่ารักผมเลย” นายเต้พูดประโยคนี้ออกมา แล้วมันก็เดินเข้าห้องไป








“นายมันใจร้าย... นายมันใจร้ายจริงๆ”









...


สั้นไปมั๊ยหว่า ....

[jantaro]

สั้นไปจิงๆๆๆๆๆ

[จันทร์ผา]

สั้น เศร้า

[benzaa602]

สงสารป่อเทห์จังเลย

เต้ก็นะ คนเราไม่ผิดสักหน่อยที่จะรักใครสักคน  

[iforgive]

ไม่สั้น  แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเต้ถึงตัดสินใจแบบนั้น
มันค้างงงงงงงงคาใจ

[4life]

ง่ะ

ทั้งสั้นทั้งค้างงงง

[PandP]

ทั้งสั้น ทั้งเศร้า

[Kusano ~~ Kawaii]

สั้นค่ะ

แต่ไม่เป็นไร ตอนแรกนึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ว ฮาาาา

เห็นใจทั้งเท่ห์ ทั้งเต้เลย

ใจตรงกันไม่ใช่เหรอ

ทำไมน้าาาาา

[SoN]

^^

[NUKWUN]

ทำเอาเซ โซ เเซด เลยใจร้ายอ่ะมานิดเดียวเเถมเศร้าอีก
 ...
ไม่อยากให้เต้คบกับเวย์เลยสงสารทั้งเต้เเละคุณเท่ห์

[nine-poo]

โอ้ๆ  สงสารเท่ห์จังสารภาพไปซะหมดเลย

แล้วเต้....มันจะใจอ่อนไหมแว่ะ

[RAKDEK_KA]

สั้นแบบค้างๆๆ ด้วยอะ กะลังน่าติดตามเลย 

[hanakimi]

งึ

สั้นนนน TxT

คุณเท่ห์คะ ปล้ำโล้ดดดดด 

[Phelyra]

สั้นนี่ไม่เท่าไหร่ค่ะ...แต่เศร้าเนี่ยของแท้เลย

[littlesong]

 
เศร้า~ ทำไมเพราะยัยชะนีเกดมาพูดแบบนั้นแค่นั้นอ่ะเหรอ
 
แค่นี้เต้ก็ต้องตัดใจงั้นดิ งี้ก็เหมือนว่าไปยอมแพ้ชะนีเกดแล้วล่ะเต้

ไปคบกับคนที่เราไม่ได้รักจริงๆน่ะ สุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดกันทุกฝ่าย

แบบนี้มันต้องตบๆๆๆๆๆๆๆยัยเกดให้รู้ซะบ้าง ทำตัวเป็นยัยแก่หาสามีไม่ได้อยู่นั้นแหละ ชิ

ทางที่ดีไม่เห็นต้องคบกับเวย์เลย ไม่คบใครทั้งนั้น เต้ก็อยู่ได้ ไม่เห็นต้องมีแฟนเลย

เจเจต้องมีแม่ เป็นเหตุผมที่ไม่เข้าท่าเลยอ่ะ   ที่เต้เป็นพี่เลี้ยงอยู่ตอนนี้ก็เหมือนเป็นแม่เจเจอยู่แล้วเนี่ย

แล้วเจเจก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยอมรับได้

หวังว่าเต้จะคิดรอบคอบกว่านี้นะ  

[cherrycream]

บอกได้คำเดียวว่า...


ปวดใจ


อย่ามีบทโศกมากน้า เขาจะเศร้าไปด้วย  


สู้ครับไรท์เตอร์      

[seedsaRT]

 

[ChiOln]

นอนไม่หลับแน่คืนนี้เจอสั้น ๆ แล้วยัง ค้างงงงงงงอ่าาาา

[pimkihae]

เศร้า ค้าง สั้น  
ปวดใจแทนพี่เท่ห์จังเลย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้  
ขอบคุณไรเตอร์นะค่ะ พรุ่งนี้มาอัพอีกนะค่ะ

[andy_kwan]

 

[♥a2k♥]

ฮืออออออ
ใจร้ายเกินไปแล้ว
ถ้าเต้คบคุณเวย์ เราจะ จะร้องไห้ แง๊

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[changnoy]

ไม่มีใครด่าคุณเกดเหรอวันนี้ อิอิ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

สั้น เศร้า แถมยังปวดใจได้อีก

กลับมาต่อด่วนเลยนะ

คุณเท่ห์อย่ายอมแพ้นะ

จับกดไปเล้ยกะอีแค่พี่เลี้ยงเนี่ยะ

[maxtorpis]

Piss off

[rutchi]

สงสารคุณเท่ห์จังเลย

สงสารเต้ด้วย

เกลียดคนข้างห้อง มีที่ไหนไล่จับผู้ชาย 5555

[hene2526]

ทำใจไม่ได้ครับ

[seaz]

สั้นน่ะไม่เท่าไร

แต่เศร้านี่สิ T^T

[YBlood]

 ::สงสารป้อเท่ห์ที่สุด

[kingphai]

แง้ๆๆๆ

เศร้าอ่าาา

ม่ายอาวว

ไอ่นายกายมาทอะไรน้องเต้เนี่ย

ดูดิ

เสียใจร้องให้ขี้เต่าหึ่งหมดแย้วว

ฮือๆๆๆ

น่าฉงฉานป้อเท่ห์จัง