ช่วงนี้กระแส แฮรี่ พ็อตเตอร์กำลังมาแรง ... เลยขอแต่งตอนพิเศษมาใหหน่อย ..
มาแบบสั้นๆ ... ติดตามตอนพิเศษกันเรื่อยๆน้าาา
ตอนพิเศษ ... ไปดูแฮรี่ พ็อตเตอร์ “คุณอรช่วยเร่งเอกสารจากฝ่ายบัญชีให้ผมด้วยนะครับ แล้วก็เอาเอกสารนี้ไปซีร็อคให้ผมด้วย” ผมพูดบอกคุณอรไป มือก็คว้าส่งเอกสารแบบลวกๆให้กับคุณอรไป ตาก็อ่านเอกสารที่อยู่ในมือ
“ได้ค่ะ เดี๋ยวอรจัดการให้” คุณอรรับเอกสารจากมือผมแล้วเตรียมจะเดินออกไป
“อ้อเดี๋ยวคุณอร ช่วยโทรสั่งข้าวมาให้ผมด้วยนะ”
ผมยุ่งใช่มั๊ยละครับ ... ถูกแล้ว ช่วงนี้ผมยุ่งเอามากๆเลย ทำงานเช้ากลับบ้านดึกเป็นว่าเล่น ทำเอาเจ้าตัวเล็กและพี่เลี้ยงที่บ้านบ่นทุกวัน แต่จะให้ทำไงได้ละครับ ช่วงนี้ช่วงสร้างอนาคต ผมไม่อยากให้นายเต้เหนื่อยครับ ผมเลยให้เค้าเป็นพี่เลี้ยงเหมือนเดิม โดยที่ปกปิดที่บ้านไว้ แรกๆก็ไม่ยอมหรอกครับ แต่เจอลูกตื้อของผม จนทุกวันนี้รับงานเขียนเว็บมาทำที่บ้านบ้างไว้แก้เหงา ดีครับ ผมไม่อยากให้ไปไหน คนนี้ผมหวง
พูดถึงไม่ทันขาด โทรมาหาแล้วครับ ก็งี้แหละครับ ข้าวใหม่ ปลามัน
“คุณเท่ห์ วันนี้คุณกลับกี่โมง” โห ... เสียงแข็งมาเชียวครับ
“ชั้นยังไม่รู้เลย นายมีอะไรรึเปล่า งานชั้นยังมีอีกเยอะเลย” คำตอบเดิมๆของผมครับ
“กลับมาเย็นๆหน่อยไม่ได้เหรอ นะนะ” น้ำเสียงเปลี่ยนครับ มีอ้อนๆด้วย ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ทำไมเหรอครับที่รัก งานผมยังเยอะมากเลยครับ” อ้อนมาก็ขออ้อนกลับ ท่าทางคืนนี้คงได้จัด ... อิอิ
“คือเต้ ... เอ่อ ... คือว่า” แหม ทำเขิน ไม่ได้มีกิจกรรมกับนายเต้นานแล้วเหมือนกัน ... จะยอมเลิกงานก่อนเลย
“ผมอยากไปดูแฮรี่ พ็อตเตอร์อ่า” ป่อย !!! หมดอารมณ์เลยผม ...
“นะนะ คุณเท่ห์นะ อ๊อฟมันโทรมาเล่าว่าสนุกมากๆเลย เจเจก็อยากไปดู คุณพาไปดูหน่อยนะ นะนะ” อยากดูแฮรี่ พ็อตเตอร์เนี่ยนะ ถึงกับให้ผมกลับบ้านก่อน
“ไปดูวันหยุดก็ได้นี่ ... วันนี้ผมต้องทำงาน” ผมเริ่มเสียงแข็งครับ ... เพราะเสียอารมณ์
“แต่ผมอยากดูวันนี้ อ๊อฟมันโทรมาเมาส์จนผมอยากดูมากๆ เมื่อเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาคุณก็ไม่ว่าง ถ้าไม่พาผมไปวันนี้ ผมจะพาเจเจไปดูกับไอ้บอย” โห ... เดี่ยวนี้มีขู่ เมียผมนี่มันร้ายจริง
คิดเรอะว่าผมจะกลัว ... เชอะ !
“ก็ได้ครับ ... เจอกันตอนเย็นนะครับที่รัก เดี่ยวผมจะพาไปดูแฮร์รี่นะครับ” ทำไงได้ละครับ ... นายเต้พูดมาแบบนี้ต้องทำจริงแน่ๆ ผมไม่อยากปล่อยให้เต้ไปเจอนายบอยตอนนี้ หวงครับหวง ได้ยินมั๊ย หวงไม่ใช่กลัวครับ
บ่ายวันนั้นผมเริ่งปั่นงานทั้งบ่ายเลยครับ โดยมีคุณอรช่วยดู ช่วยทำไปด้วย ผมว่าผมต้องจ้างผู้ช่วยเพิ่มแล้วแหละครับ รู้สึกว่างานมันเยอะขึ้นมาทุกๆวันแล้ว ..
“คุณเท่ห์ก็เอานายเต้มาช่วยสิค่ะ ให้เป็นแค่พี่เลี้ยงทำงานตอนเช้ากับตอนค่ำ ตอนกลางวันก็เอาตัวมาช่วยงานคุณ” คุณอรแนะนำผมเป็นครั้งที่ร้อยแล้วครับ ซึ่งผมก็เคยคิดว่าจะเอานายเต้มาช่วย และนายเต้ก็ขอเหมือนกัน ... แต่ผมยังไม่พร้อมครับ ถ้าผมอยู่ใกล้นายเต้มากๆ ผมต้องอดใจไม่ไหวแน่ๆ ก็ทำไงได้ละครับ นับวันนายเต้มันยิ่งน่ารัก ผมจับกดในอ๊อฟฟิศ พนักงานเห็นเข้าจะเป็นยังไง ... เฮ้อ แย่จริงๆเนอะ ผมนี่ ...
“งั้นอรกลับก่อนนะคะ แฟนมารอรับแล้ว” คุณอรพูดพร้อมกับเก็บกระเป๋าของตัวเอง
“เดินทางดีๆนะครับ” ผมเงยหน้าลาคุณอร พร้อมกับยิ้มให้นิดนึง แล้วก้มหน้าทำงานต่อ
“ว่าไงไอ้เวย์” ผมทำงานไปซักพัก ก็มีสายของไอ้เวย์เข้ามาครับ
“มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย” ไอ้เวย์ถามกลับมาครับ
“อยู่อ๊อฟฟิศ ไมวะ” ไอ้นี่มาแปลกเว๊ย
“เวรแล้วไงไอ้เท่ห์ งานเข้าแน่ๆมึง นี่มึงไม่รู้หรือไงว่าวันนี้ต้องมาดูหนังกับน้องเต้เค้า”
“แล้วนี่ยังทำงานอยู่ แล้วจะมาทันเหรอเนี่ย ตายแน่ๆมึง ฮ่าๆๆ”
ตายจริงๆครับ ผมต้องตายแน่ๆ ดูนาฬิกาจะสองทุ่มแล้ว เต้มันส่งข้อความมาบอกผมว่าจองตั๋วไวแล้วตอนสองทุ่มสี่สิบห้า และบอกไว้ด้วยว่าจะไปที่โรงหนังกับไอ้เวย์ แล้วให้ผมตามไปโรงหนังเลย ... ผมทำงานจนลืมเวลาไปเลยเหรอเนี่ย .. งานเข้าจริงๆแล้ว
“เอ๊ย ยังเวลาเกือบๆชั่วโมง ยังไงกูก็ไปทันเว๊ย มึงบอกให้เต้รอกูด้วยนะเว๊ย” ยังไงซะก็ต้องให้กำลังใจตัวเองไว้ก่อน .. ตายแน่ไอ้เท่ห์มึง
“เออ กูจะถาวงเวลาให้แล้วกัน เพราะตอนนี้เมียมึง กับลูกมึงนั่งหน้างอนกันใหญ่แล้ว กูจะทำหน้าที่สามี และพ่อแทนเอง มึงไม่ต้องมาก็ได้นะฮ่าๆๆ” ไอ้นี่มันเลวจริงๆครับ ว่างเมื่อไหร่จ้องจะตีท้ายครัวผมตลอด ถึงรู้ว่ามันพูดเล่นๆ แต่ผมก็แอบเสียวนะครับเนี่ย ..
“ก็แล้วแต่มึง กูมีเบอร์ มีพิน มีเมล์ มีเฟสน้องอ๊อฟ อย่าคิดว่ากูทำอะไรไม่ได้” ผมพูดตอบโทรศัพท์ไป พร้อมกับก้าวย่างออกจากอ๊อฟฟิศ
“สัด ! พูดเล่นแค่นี้ทำจริงจัง แค่นี้แหละ รีบมาก่อนที่จะเป็นหม้ายอีกรอบ”
มันวางไปแล้วครับ และหลังจากนนี้ต้องทำยังไงก็ได้ให้ไปถึงโรงหนังก่อนหนังฉาย ไม่งั้นได้เป็นหม้ายตามคำขู่ของไอ้เวย์แน่ๆ ... เวลาอย่างนี้รถติดซะด้วย จะจอดไว้นี่ก็ต่อรถมากมายอีก ต้องเสี่ยงขับไปครับ ...
โอ๊ยยย อยากให้วันนี้เป็นตอนจบของเรื่องวนิดา ดวงใจอัคนี หรือละครแอน เคนซักเรื่องเหลือเกินครับ ถนนจะได้โล่งๆ ผมจะได้ไปดูหนังทัน ... แต่ไม่เลยครับ นี่สิบนาทีแล้ว ผมยังจอดอยู่ที่เดิม ... และยังไม่พ้นซอยหน้าบริษัท ...
เฮ้ออออ
และแล้วผมก็ถึงโรงหนังที่นัดหมายเรียบร้อยครับ ... เห็นมั๊ยบอกแล้วว่าผมเก่ง
“นายเต้ ชั้นมาแล้ว” ดีนะครับที่นายเต้ยังนั่งรอ นึกว่าจะเข้าไปแล้วเสียอีก
“ไมไม่ซื้อป็อบคอร์นกับน้ำโค้กละ นายชอบนี่ เดี่ยวชั้นไปซื้อให้นะ”ผมพูดพร้อมทำท่าลุกขึ้นไปซื้อขนมให้นายเต้
“คงไม่ต้องไปหรอกครับ ผมซื้อแล้ว และก็กินหมดแล้ว นี่ไงครับกล่องป๊อบคอร์น แก้วน้ำโค้ก ผมกินหมดแล้วเห็นมั๊ยครับ” เอ่อ ... บรรยาการศเริ่มไม่ดีแล้วสิ
“เออ ใช่ กินหมดแล้ว เอาอีกมั๊ย เดี๋ยวผมเลี้ยง” ใจดี สู้เสือเข้าไว้ครับ
“นี่คุณยังไม่รู้ตัวหรือไง คุณมาสายเกือบชั่วโมงแล้ว ยังมาเล่นตลกอยู่อีก ผมไม่ตลกกับคุณด้วยนะ” นั่นไงครับ ภูเขาไฟระเบิดแล้ว
“เอ่อ ผมขอโทษ” ประโยคนี้คงเหมาะที่สุดกับสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพูดอะไรมากกว่านี้ก็คงเหมือนกับแก้ตัว
นายเต้เงียบไปเลยครับ ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย จะด่าจะว่าผม ยังจะดีกว่านี้อีก โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้นายเต้คิดอะไรอยู่
“เอ่อ ....” ผมควรจะพูดอะไรก่อนสินะ
“วันเสาร์นี้พาผมมาดูที่นั่งวีไอพีด้วย” ... เสียงของนายเต้ครับ นายเต้พูดออกมา ท่าจะหายโกรธแล้ว
“เอ่ออๆๆ โอเคๆๆ ให้ชั้นเหมาโรงให้เราสองคนดูยังได้เลย เอามั๊ยๆ” โม้ไว้ก่อนครับ นาทีนี้ ทำยังไงก็ได้ให้นายเต้หายโกรธ
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้น แค่ไม่สาย และไม่ทิ้งให้ผมรอก็พอ ถ้ามีครั้งหน้า ได้เป็นหม้ายแน่” จ๋อยเลยครับ เจอคำขู่นี่ไป
“โอเคครับ คราวหน้าผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง ด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง เชื่อผมนะครับ !!” ผมพูดพร้อมกับเอานิ้วชูขึ้นสองนิ้ว ตั้งแต่ผมคบกับนายเต้รู้สึกเหมือนตัวเองจะอายุน้อยลงยังไงไม่รู้
“เจเจ เข้าไปดูกับคุณเวย์สองคน กว่าหนังจะจบก็คงยังอีกนาน เพราะคุณเลย เราเลยต้องนั่งแบบนี้ไม่มีอะไรทำ” นายเต้บ่นออกมาครับ ... เฮ้ออ ทำไรฆ่าเวลาดีนะ
“ชั้นว่าอยู่นี่ก็ไม่มีอะไรทำ อีกอย่างเจเจก็มากับไอ้เวย์ เดี๋ยวให้มันไปส่งที่คอนโดเองก็ได้” ผมพูดไปเอามือไปประคองหลังนายเต้ไป ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไหร่นัก นายเต้หันมามองหน้าผมว่าผมคิดและจะทำอะไร
“แล้วไง” นั่นครับ ถามมาทันที
“ชั้นว่า เราสองคนกลับบ้านไปหาไรทำกันสองคนดีกว่านะ เจเจก็ไม่อยู่ คงมีอะไรทำสนุกๆมากกว่าดูแฮรรี่อีก ... นายว่ามั๊ย ???”
ทุกคนละ ว่าไง ???
อิอิ 
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 820189 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก