หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[kan]

อ่า  ใช่ค่ะ ค้างเลย

ยังไงก้อจะรอค๊าาาา

อบากอ่าน NC ของเต้ กะ คุณเท่ จังเลยอ่า  request ค่ะ request ^^

แอบหื่นอีกแระ  แฮ่ๆ

[TEe RuKk]

สมน้ำหน้าชะนีเกด   

ขอให้อ๊อฟเป็นแม่สื่อด้วยเถอะเพี้ยยงงงงง

[ToeyTato]

เด๋วนี้ไรเตอร์ดื้อหรอ มาลงช้า เด๋วจะจับน้องเจเจไปเป็นตัวประกัน จับกุมกลางอากาศเลย หิหิ

[Dee^daY]

ก้างชิ้น..หย่ายยยยยยยยยยยยย

[mango]

Thank you,
Lovely story, miss JJ a lot.

[Ultramann]

 

[jaejoong22]

ยิ่งอ่านยิ่งสนุกค่ะ

 

[spizee_9]

 
คิดถึงเจเจแล้วนะนิ

[seaz]

เพิ่มตัวป่วนมาอีกแล้ว อิอิ

[kdragon]

ป้อเท่ห์คับ.... ไปทำบุญซะเหอะ เจอก้างตลอด
หื่นจริงๆเลยพ่อคุณ น้องเต้เขากลัวหมดเเล้ว กรั่กๆ
ค้างจริงๆเลยครับ เเต่ไม่เป็นไร รอได้
เป็นกำลังใจให้ครับผม

[changnoy]

เอะอะก็วาตัวผมเป็นก้าง
ผมคืออ๊อฟในเรื่องนี้เองแหละ
ฮ่าๆๆ อุตส่าอ้อนไรเตอร์ให้เขียนถึงเราบ้าง

[Tetjinen]

หวังว่าอ๊อฟจะช่วยจัดการคุณเกดให้ไปพ้นๆ ทางรักของเพื่อนหน่อยน่ะ 

[changnoy]

ติดตามกันต่อไป
พรุ่งนี้แฟนคลับเจเจไปทำบุญกันที่ไหนครับ

[fungfung]

คุณเทห์งานนี้พูดได้คำเดียวว่า อด   

[roseen]

พยายามเข้านะพี่เทห์เดียวได้เองแระ

[kingphai]

โหยย

ไรเนี่ยย

นังอ๊อฟ

ขัดจังหวะจริงๆเลย

พับผ่า

[pimkihae]

เข้ามารอพี่เท่ห์กะน้องเต้ค่ะ   

[DexTunG]

 

[lungkhao]

ปล. ขอโทษที่มาสายครับ ... พอดีว่าวันนี้ท้องเสีย ... แล้วช่วงนี้ไปฝึกงานด้วยครับ เลยไม่ค่อยได้แต่งเท่าไหร่
เมื่อก่อนแอบแต่งที่ฝึกงานได้บ้าง หลังๆงานเข้ามากขึ้น ... จะมาแต่งตอนค่ำ ... ก็ต้องให้เวลาข้าวใหม่ปลามันอย่างผมอีก
เอาเป็นว่าหลังจากนี้จะมาไม่เป็นเวลาเท่าไหร่นะครับ ... แต่จะไม่หายไปแน่นอน ...
ปล.ที่ 2 อย่าเพิ่งคิดว่าอ๊อฟจะมาร้ายครับ ... ศึกษาตัวละครนี้กันก่อน ... ตอนนี้รับรองรู้ดำรู้แดงแน่ ...
ปล.ที่ 3 คิดถึงเจเจเหมือนกันครับ ... ตอนหน้ามาแน่ ... แหะๆๆ


สนุกกับการอ่านนะครับ !!!!


ตอนที่ 31


“ถึงไหนแล้วมึง”


“ถึงหน้าคอนโดแล้ว”


“เออ ชั้น  17 ขึ้นมาเลย”



มาถึงแล้วครับ เพื่อนตัวแสบของผม ที่คืนนี้จะมานอนที่คอนโดของผมด้วย ... ไม่ใช่สิ คอนโดของคุณเท่ห์เค้าต่างหาก อันที่จริงมันกะจะมานอนบ้านแฟนมันครับ แต่เหตุไฉนก็ไม่รู้ ไปๆมาๆ แฟนมันพากิ๊กมานอนด้วย ... มันคงคิดจะเซอร์ไฟรส์แฟนมัน เลยไม่ได้โทรบอกล่วงหน้า ... สุดท้ายเป็นไงละ เซอร์ไฟรส์ตัวเองเลย ... ดีนะครับเนี่ยที่คุณเทห์อนุญาตให้มาค้างด้วย ....


“ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง” มาแล้วครับ เพื่อนผม

“ไงมึง มาถึงเร็วนี่” ผมเปิดประตูทักมันไปครับ ... แต่ดันไม่ใช่มัน

“น้องเต้ครับ พี่เวย์เองครับ คิดว่าใครเหรอ พูดซะสนิทสนมเชียว” คุณเวย์นั่นเองครับ ... นึกว่าไอ้อ๊อฟ

“อ๋อ ผมกำลังรอเพื่อนนะครับคุณเวย์ นึกว่ามาถึงแล้ว เห็นบอกว่าอยู่ใต้คอนโดเมื่อกี้” ผมเปิดประตูให้คุณเวย์เข้ามาครับ

“อ๋อครับ ไอ้เท่ห์อยู่มั๊ย มันเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไม่ไปทำงาน” คุณเวย์เดินเข้ามาแล้วถามถึงคุณเวย์ครับ แต่คงจะไม่อยากจะได้คำตอบจากผมเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เดินไปหาคุณเท่ห์ที่มุมรับแขกแล้ว

“ไงมึง เมาค้างหรือไงวะ ทำไมไม่ไปทำงาน กูไปหาเลขาบอกหยุด” เสียงคุณเวย์กำลังนั่งคุยกับคุณเท่ห์ครับ ผมเดินไปหยิบน้ำมาให้คุณเวย์

“เออ อย่างหนักว่ะเมื่อคืน แม่งตื่นมาไปทำงานไม่ไหวเลย” น่าน โกหกไปเรื่อยครับ แถวบ้านเค้าเรียก สตอ...

“น้ำครับคุณเวย์” ผมวางแก้วน้ำไว้ให้คุณเวย์แล้วลงนั่งบนโซฟาอีกตัวนึง






“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง”  ใครมานะ กดออกซะ เยอะแยะ

“มาแล้วครับ มาแล้ว” ผมวิ่งไปเปิดประตูที่หน้าห้องครับ ถึงตอนนี้เสียงออดก็ยังไม่หยุดดัง

  “อ้าวไอ้อ๊อฟ จะกดออดหาพ่อมึงเหรอ” เป็นไอ้อ๊อฟนั่นเองครับ

“อ้าว ชั้นคิดว่ามันเสียไง เพราะชั้นกดไปชั้นไม่ได้ยิน เลยลองกดให้หลายๆครั้ง ทำไมยะ ก็คนมันไม่เคยอยู่คอนโด ไม่ได้จับผู้ชายรวยๆได้อย่างหล่อน” เอาแล้วครับ ภาษาการพูดของมันมาแล้ว

“จับผู้ชายเหี้ยไรมึง กูมาทำงาน เอาๆเข้ามา” ผมเปิดประตูให้มันเข้าในห้องมาครับ กระเป๋ามันใหญ่โตเชียว

“ใครจะไปรู้ อยู่ๆไปอาจจะได้สามี แบบไม่ต้องมีลูกก็ได้ ชั้นได้ยินแค่เสียงคุณเท่ห์อะไรนั่น นั่งจิ้นหน้าไว้แระ ว่าต้องหล่อแน่ๆ” มันเดินลากกระเป๋าเข้ามา พร้อมกับพรรณนาเรื่องต่างๆให้ผมฟัง

“มึงนี่ประสาทสัมผัสจะดีเกินไปแล้วมั้ง มาตามมาทางนี้ กูจะพาไปแนะนำตัว” ผมพูดพร้อมเดินนำมันไปครับ

“ว้ายยย แรงอ่า ทำอย่างกะกูเป็นอะไรกับมึง แนะนำตงนำตัว อย่ามาคิดนะย่ะหล่อน ฟ้าผ่าตายเลย” เอากับมันเข้าไป

“อย่าพูดมาก ตามมาอิดอกกกก” ขอไม่สุภาพกับมันหน่อยครับ ดัจริตชิบหาย







“คุณเท่ห์ คุณเวย์ครับ นี่เพื่อนของผมครับ ชื่ออ๊อฟ” ผมเรียกคุณเท่ห์กับคุณเวย์พร้อมกับชี้มือไปที่ไอ้อ๊อฟ

“ส่วนอ๊อฟนี่ คุณเท่ห์เจ้านายกู แล้วนี่คุณเวย์เพื่อนเจ้านาย”  ผมหันหน้าไปบอกอ๊อฟมันครับ แต่เหมือนมันจะไม่ค่อยจะรู้สึกตัว


“อ๊อฟ  อ๊อฟ ... ไอ้อ๊อฟ !!!”

“เออๆๆ ชอบๆๆ กูเหมาหมดได้มั๊ย” เอ่อ ... ใครถามอะไรมัน เหมาอะไร???

“อะไรของมึงอ๊อฟ กูบอกว่านี่คุณเท่ห์และก็คุณเวย์ มึงฟังกูอยู่รึเปล่านี่” จริงๆเลยครับเพื่อนผมคนนี้ เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้เลย

“เออหน่า กูได้ยินแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเท่ห์” มันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปยืนข้างหน้าคุณเท่ห์ แล้วยื่นมือไปเพื่อจะจับทักทาย

“ต้องจับมือด้วยเหรอ” คุณเท่ห์เห็นแบบนั้นก็หันมามองหน้าผมเป็นเชิงถาม และพูดถามไอ้อ๊อฟขึ้นมา

“จับสิครับ ... ก็แค่การทักทาย ไม่เห็นเสียหายอะไรนี่ครับ” ไม่ใช่ผมครับที่ตอบ ไอ้อ๊อฟเพื่อนผมครับ ... ร้ายจริงๆเลยนะมึง นี่ขนาดอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง...หางจะโผล่อีกแล้ว

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ อ๊อฟ” คุณเท่ห์คงไม่อยากจะมีปัญหาอะไรมาก เลยยื่นมือจับเอาแบบลวกๆ แล้วยัยอ๊อฟก็เลื่อนมือเพื่อไปจับกับคุณเวย์อีกคน คุณเวย์มองหน้ามันแล้วยิ้มให้

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ น้องอ๊อฟ” พูดไปพร้อมกับยื่นมือจับมือยัยอ๊อฟ ตอนนี้เพื่อนผมยิ้มหน้าแป้นแล้วครับ ... ให้ได้กับมันสิ

“มึง ... มานี่กูจะพาของไปเก็บ” ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ ผมเกรงว่าคุณเท่ห์กับคุณเวย์จะไม่ปลอดภัยละสิทีนี้ ...

“เดี๋ยวสิมึง ... มึงอ่าปล่อยกูก่อน กูจะอยู่คุยกับคุณเท่ห์ คุณเวย์” ไม่ทันแล้วครับ ผมดึงมันเข้ามาในห้องผมเรียบร้อยแล้ว










“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ... นี่มันสรวงสวรรค์หรือไรเล่า ... ทำไมมีแต่หมู่เทวดาให้เชยชมตั้งสององค์เยี่ยงนี้” เอาแล้วไงครับ องค์ลงแล้วเพื่อนผม

“เป็นอะไรอีกละมึง ... เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะ” ดีนะครับ ที่มันเป็นพวกที่แอ๊บต่อหน้าคนอื่นเก่ง เหยื่อมันเลยไม่ได้แตกตื่น

“นั่นเค้าเรียกว่าผู้ชายเหรอย่ะ ... นั่นอ่าเค้าเรียกว่าพ่อเทพบุตรย่ะ เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น      แต่ว่า...” มันบ่นอะไรของมันไปมา พร้อมกับมองหน้ามาทางผม ชี้นิ้วด้วย ... อะไรของมันอีกละ

“แต่ว่าอะไร ....” งงสิครับ

“แต่ว่า .... คนไหนของหล่อนย๊ะ ... จะเป็นพ่อเทพบุตรสุดขรึม ดูอบอุ่น  แต่แววตาเจ้าเล่ห์ อย่างคุณเท่ห์ หรือว่าจะเป็นพ่อเทพบุตรอารมณ์ดี ผู้มีรอยยิ้มละลายใจ ที่มองโลกนี้มีแต่สีชมพู อย่างคุณเวย์ละ ...” โอ้โห ... อึ้งสิครับ มันเจอสองคนนั้นยังไม่ถึงสิบนาที แค่มันมองตาก็รู้แล้วว่าแต่ละคนเป็นยังไง ... นี่สินะครับ ออฟฟี่ตาทิพย์ ... เชื่อแล้วจริงๆ

“ว่าไงย๊ะ ... คนไหนของหล่อน บอกชั้นมา ชั้นจะได้หลีกทางให้” มันพูดไปพร้อมกับเอากระเป๋าถือของมันเปิดแป้งพับขึ้นมาซับหน้า ... หลีกทาง คิดได้นะมึง

“ไม่ใช่ของกูทั้งนั้นแหละ เจ้านายกับเพื่อนเจ้านายกู มึงนี่คิดอะไรบ้าๆ” ผมพูดไปพร้อมกับยกกระเป๋าของมันไปวางไว้หน้าตู้เสื้อผ้า

“บ้าเหรอค่ะ ... อย่ามาตอแหลใส่ชั้นเลยนังซันไลน์ ชั้นมองยังไงก็รู้ไส้รู้พุงแล้ว แกจะบอกดีๆหรือให้ชั้นสืบเอง ถ้าชั้นสืบเอง หล่อนคงรู้นะว่าจะเป็นยังไง” เอาแล้วไงครับ นี่ผมคิดถูกหรือผิดนี่ ที่พามันมานอนด้วย ทำคุณบูชาโทษอีกแล้ว

“ก็ตามใจมึง ... มึงมาอยู่วันเดียวเองไม่ใช่เหรอ ... ใช้เวลาแค่ไม่ชั่วโมงของมึงสืบให้คุ้มค่าดีกว่า อย่ามาคิดมากเรื่องไร้สาระเลย แต่ถ้าจะสืบก็ตามใจ” ที่จริงผมแข็งใจพูดนะครับนั่น เพราะว่าถ้ามันสืบจริงๆ ไม่กี่ชั่วโมงมันก็รู้ แต่ก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจมัน

“แกท้าชั้นแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ เสร็จชั้นแน่ ... นังซันไลน์” เอ่อ ... มันเอาจริงครับ ... ขอกลับคำพูดจะโดนตบมั๊ยเนี่ย

“คุณท่ห์ คุณเวย์ ยัยเต้ มีแต่สระเอแฮะ” จู่ๆยัยอ๊อฟก็พูดขึ้นมา ทำให้ผมก็ฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกัน

“เออ จริงด้วยวะ แล้วเด็กที่กูเลี้ยงก็ชื่อ เจเจ เว๊ย สระเอเหมือนกันหมดเลย” ผมก็กล่าวเสริมเล็กน้อย

“แหม งั้นชั้นก็แปลกแยกอยู่คนเดียวสินะ หรือจะเปลี่ยนชื่อดี เอเอ้ ดีมะ ...” เอเอ้ ... ชื่อคนเหรอครับนั่น

“พอเหอะมึง ... แค่สี่คนนี้นะ ถ้าเอาเรื่องไปเขียนนิยาย คนแต่งก็พิมพ์ถูกพิมพ์ผิด สลับกันมั่วหมดแล้ว ถ้ามีมึงเพิ่มมาอีก ... เนื้อเรื่องคงเละ” เหอะๆ ... เชื่อผมว่าอย่าเปลี่ยนชื่อเลย ... จิงมั๊ยครับ




หลังจากนั้นผมก็คุยอะไรกับมันนิดหน่อยครับ ก็เรื่องแฟนมันที่พาคนอื่นมานอน จนมันต้องระหกระเหินมาอาศัยกับผมก่อนชั่วคราว พูดไปก็สงสารมันนะครับ มันจัดว่าเป็นคนน่ารักเลยทีเดียว คนมาจีบมันเยอะแยะ แต่มันก็พวกหล่อเลือกได้ (น่าจะใช้คำถูกแล้วนะ) มันก็เลือกเอาคนที่มันรัก ... แต่คนที่มันรัก ก็มักจะเป็นคนเลวๆ  ไม่ใช่แต่ผู้หญิงนะครับ ที่ชอบคนเลว เกย์ กระเทย มันก็ชอบเหมือนกัน ... ทีนี้มันคงเข็ดแล้วละครับ เพราะเห็นมันพูดๆว่า เลวสมใจกูแล้ว ขอคนดีมาให้กูเลวใส่บ้าง ... น่ากลัวจริงๆครับ ... เพื่อนผมคนนี้

ไม่ต้องสงสัยนะครับ ว่าทำไมผมกับมันถึงสนิทกัน แม้นิสัยอาจจะไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่นัก เพราะว่านิสัยของอ๊อฟ จะเป็นพวกเข้าใจความรู้สึกคนอื่น แต่ชอบแสดงออกมาอีกแบบนึง ซึ่งจะออกแนวสนุกสนาน มันเลยทำให้คนที่อยู่ข้างๆมันอารมณ์ดีตามไปด้วย ... เวลามันอยู่กับพวกผมเท่านั้นแหละครับ ที่มันจะดี๊ด๊ากรี๊ดกร๊าดโวยวาย แต่ถ้ามันอยู่กับคนไม่รู้จัก มันจะเป็นผู้ชายคนนึงที่ผู้หญิงยังหันหลังมองเลยครับ ... เป็นไงละครับ เพื่อนผมแปลกพอมั๊ย






“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงคนมาเคาะประตูห้องผมครับ ...

“ว่าไงครับคุณเท่ห์ มีอะไรจะใช้ผมเหรอครับ” ผมคงเข้ามาในห้องนานพอสมควร ก็รอให้อ๊อฟมันอาบน้ำเสร็จก่อนนะครับ ว่าจะพามันออกไปหาไรกิน
“ชั้นจะมาถามว่า นายจะออกไปไหนหรือเปล่า” คุณเท่ห์ถามไป สายตาก็มองดูเข้ามาในห้องผมไป ... สอดส่องจริงๆ

“อ๊อฟมันอาบน้ำอยู่ครับ ไม่ต้องมองมาทะลุถึงขนาดนั้น ... ว่าจะพาอ๊อฟไปหาไรกินหน่อยนะครับ คุณเท่ห์มีอะไรหรือเปล่า” พอผมบอกว่าไปอาบน้ำ สายตาคุณเท่ห์ก็ลดระดับลงมามองหน้าผม แล้วยิ้มให้กว้างๆ อะไรของเค้า

“โอเคงั้น เดี๋ยวชั้นกับไอ้เวย์ไปด้วย กะจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน ... งั้นชั้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” มันช่างบังเอิญอะไรเช่นนั้นครับคุณเท่ห์ แต่ก็เอาเถอะ ขัดอะไรเค้าไม่ได้แล้ว ...







หลังจากอ๊อฟอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพวกเราก็พากันมาเดินที่ซุปเปอร์มาเก็ตหน้าคอนโดครับ เพื่อหาอะไรกิน นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว ผมก็หิวเหมือนกัน

“มื้อนี้กินอะไรดีครับ น้องเต้ ” คุณเวย์ที่เดินนำหน้าไป หันมาถามผมครับ

“อะไรก็ได้ครับคุณเวย์ อ๊อฟกินได้ทุกอย่างเลย” เป็นอ๊อฟครับ ที่ตอบไป ... ไม่ใช่ผม

“อ๋อครับ น้องอ๊อฟ แล้วน้องเต้ละ” ยังมิวายหันมาถามผมอีกคนนะครับ

“ชั้นอยากกินพิซซ่า กินพิซซ่ากันมั๊ย” และก็ไม่ใช่ผมอีกครับที่ตอบไป .. คุณเท่ห์เจ้าเก่าครับ

“เออก็ดี ... แล้วน้องเต้ละครับ อยากกินมั๊ย” เอ่อ คือคุณเวย์จะเอาคำตอบจากผมให้ได้เลยใช่มั๊ยครับ และที่มากไปกว่านั้น ตอนนี้สายตาพิฆาตจากยัยอ๊อฟถูกเพ่งเล็งมาทางผมแล้วครับ ... คุณเวย์นะคุณเวย์

“ผมกินอะไรก็ได้ครับ พิซซ่าก็ได้” ผมตอบไป ก้มหน้ามองเท้าตัวเองไป ... นี่เราทำตัวเหมือนโดนจับผิดได้เลยนะเนี่ย

“งั้นตกลงเราไปกินพิซซ่ากันนะครับ ... แล้วน้องอ๊อฟว่าไงครับ” คุณเวย์สรุปด้วยตัวเอง แต่ก็ยังหันมาถามความเห็นของอ๊อฟอีกที

“ก็ได้ครับ กินพิซซ่าก็ได้ ไม่ได้กินหน้าสตอมานานแระ ... คงจะได้กินอีกไม่นาน” อ๊อฟลดสายตาอาฆาตที่มองผมไปยิ้มให้คุณเวย์ แล้วหันมาพูดดุๆใส่ผม ... กูกลัวแล้ว ...กูกลัวแล้ว



ในที่สุดพวกเราก็มาถึงร้านพิซซ่าชื่อดังตัวเลขเรียงกันครับ พนักงานก็ออกมาต้อนรับ แล้วพาเราไปนั่งโต๊ะสี่คน




ผมเดินเข้ามาก่อนเลยเข้าไปนั่งด้านในสุดของมุม ... แต่ช่างเป็นการกระทำที่คิดผิดเหลือเกิน ก็คุณเท่ห์กับคุณเวย์นั่นสิครับ กำลังคิดจะแย่งมานั่งข้างผมกัน ... จะอะไรกันนักกันหนานะสองคนนี้ ... แย่งกันไม่ดูเลยว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย

“เอ่อ ขอโทษนะครับ” เสียงของยัยอ๊อฟครับ ที่แทรกสองคนนั้นเข้ามา แล้วมานั่งข้างผม

“ชั้นนั่งข้างหล่อนเอง  นังซันไลน์” เอากับมันสิครับ นั่งได้ก็หันมากระซิบด่าใส่หูผมซะงั้น ... ผมชักจะตัวเกร็งๆแล้วสิ ... ก็บอกแล้วไง ถ้าบอกมันเอง เรื่องมันก็ไม่เท่าไหร่ ... ถ้ามันจับได้เรื่องใหญ่แน่ๆ

“ชั้นนั่งตรงนี้ก็ได้” เป็นคุณเท่ห์ที่เร็วกว่าคุณเวย์ครับ วิ่งจากอีกมุมนึงมานั่งตรงข้ามผม ส่วนคุณเวย์ไม่ทันก็ต้องนั่งตรงข้ามอ๊อฟไป

“คุณเวย์กับคุณเท่ห์นี่ตลกดีนะครับ เหมือนกำลังทำคะแนนอะไรกันเลย” เสียงนี้เล่นเอาผมหยิบเมนูมาดูแก้ขัดไม่ทัน ... จะพูดอะไรตอนนี้ละจ๊ะอ๊อฟจ๋า


“น้องครับ สั่งอาหารด้วยครับ” ก่อนที่อะไรๆมันจะหลุดออกมา เอ๊ยยย ไม่ใช่สิ ก่อนที่จะมากมายไปกว่านี้ ... ต้องเปลี่ยนเรื่องก่อนครับ

“สวัสดีคะ .. พิซซ่าคอมมิวนิส ยินดีต้อนรับคะ” ภาพก่อนหน้าที่พวกผมเห็นคือ สาวพิซซ่าสามสี่คนแย่งกันจะมารับออร์เดอร์โต๊ะผมครับ จะไม่แย่งได้ไงละครับ ที่นั่งอยู่ หน้าตาธรรมดาๆกันที่ไหน ... ผมคงดูแย่กว่าคนอื่นๆแล้วมั้ง ...(ถ่อมตัว ครับ ถ่อมตัว) ส่วนน้องคนนี้ที่มารับ คงเป็นคนที่ไวที่สุด ... ย้ำครับไวที่สุด ... ไม่ใช่สวยที่สุด

“อ๊อฟ ช่วยสั่งหน่อยสิ ... กูเลือกไม่ค่อยถูก” ผมยื่นเมนูให้อ๊อฟช่วยดูรายการอาหารให้ครับ รายนี้น่าจะถนัดกว่าผม

“เอ่อ เอาพิซซ่าหน้าฮาวาเอี้ยน ฮาฟ หน้าซีฟู๊ดนะครับ เอาขนาดมีเดียมพอนะครับ เดี๋ยวกินไม่หมด แล้วก็เอาลาซานญ่าสุพรีม สปาเก็ตตี้ สไปซี่ซอสเซจ ข้าวอบชีสส ไก่แบล็คเปปเปอร์ ทรีโอแฮมคอนโด ไก่อบเพสโต้ชีส ไก่นิวออร์ลีนส์ 6 ชิ้น เบรดสติ๊กส์ และดิปปิ้งซอส ชิกเก้นซีซ่าร์สลัด และก้อ..”

“แค่นั้นละครับ” โอ๊ยย สั่งอะไรมาเยอะแยะนี่เพื่อนผม นี่ถ้าผมไม่ขัดคงได้มาทุกรายการในเมนูเป็นแน่ ผมหันหน้ามองสองหนุ่ม ก็ทำหน้างงกับรายการอาหารที่จะมาในอนาคต

“เอ่อ โทษทีนะครับ อ๊อฟสั่งเยอะไปหน่อย ... ไม่ว่ากันนะครับ คุณเท่ห์ คุณเวย์” ไม่หน่อยแหละมึงเอ๊ย นี่มึงสั่งมาครึ่งร้านแล้ว ... คุณเวย์กับคุณเท่ห์จะทำไรได้ละครับ ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆอ่าดิ

“แค่นั้นนะครับน้อง เอาเครื่องดื่มอะไรดีครับ ของผมโค้กหนึ่งครับ” ผมหันไปบอกน้องพนักงาน ที่ยืนหน้าอึ้งอยู่ จดทันป่าวไม่รู้ แล้วก็ถามผู้ร่วมโต๊ะ ว่าจะดื่มอะไร

“โค้ก 2 ครับ” ของอ๊อฟครับ

“โค้ก 3 ครับ” คุณเวย์ด้วยครับ

“โค้กรีฟิลครับ !!!” อืม .. พ่อคนไม่รู้จักพอ ... คุณเท่ห์นั่นแหละครับ พูดไปพร้อมส่งยิ่มให้ผมไป ... ท่าจะบ้าขึ้นทุกวันแล้วผู้ชายคนนี้

“ขออนุญาตไม่ทวนรายการอาหารนะคะ ... เพราะมันยาว และถ้าหนูอยู่นานกว่านี้  หนูคงละลายกับรอยยิ้มพี่ๆแน่ หนูไปละนะคะ” เอากับน้องเค้าสิครับ ... นี่พวกผมมาดี หรือมาร้ายกันแน่ครับ น้องเค้ากลัวหรือว่าชอบเหรอครับ  ... แต่มันก็เรียกเสียงหัวเราะของพวกเราทั้งสี่คนก็ออกมาครับ





“นายเต้ ยื่นหน้ามานี่หน่อย มีอะไรติดหน้านาย” คุณเท่ห์ที่นั่งอยู่ด้านหน้าผมพูดขึ้นมา ผมเลยยื่นหน้าไป อะไรติดหว่า

“อ่ะนี่ ... ขนตานายร่วง เค้าบอกว่าถ้าขนตาร่วงจะมีเคราะห์” คุณเท่ห์หยิบขนตาที่ติดแก้มผมออกมาให้ผมดู

“เอ๊ยย จริงเหรอครับ คุณอย่ามามั่วนา จะมีเคราะห์อะไรเล่า” นอกจากเพื่อนจับติด ... โดนคุณเท่ห์จ้องทำร้าย โดนคุณเวย์ตามรุกจีบ ... แล้วก็โดนคุณเกดระราน ... แค่นี้ละมั้ง

“ไม่รู้สิ ... ชั้นได้ยินเค้าพูดมาอีกทีนึง อยากสะเดาะเคราะห์ป่าว” หรือว่าจริงกันนะ ... เพราะช่วงนี้ซวยเหลือเกิน

“ที่ไหน ทำอย่างไรเหรอครับ” ต้องไปสะเดาะห์เคราะบ้างแล้ว

“อะแฮ่มมม ... เคราะห์ซ้ำกับซัดที่โดนคนรัก โดนคนหลงหรือไงครับ โชคดีออกปานนั้น อ๊อฟว่า ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ เดี๋ยวอ๊อฟจะช่วยตัดสินดวงชะตามันเอง” ผมคงลืมสนใจสองคนที่มาด้วยนะครับ เพราะตอนนี้อ๊อฟกับคุณเวย์มองผมเป็นตาเดียวกัน ประโยคที่อ๊อฟพูดอีก ... ผมอยากตายคาร้านพิซซ่าครับ... หล่ออยากตายยย หล่ออยากตายยย






“เอ่อ .. ชั้นไปห้องน้ำแป๊บนะ เดี๋ยวชั้นมา” อะไรกันคุณเท่ห์ แอบชิ่งก่อนเลยนะ ... ไรว้า

“ไปแล้วหนึ่ง ...ชั้นต้องสืบ ... เดี๋ยวอ๊อฟขอออกไปโทรศัพท์แป๊บนะครับ คุณเวย์นั่งคุยกับเต้ไปพลางๆนะครับ แป๊บเดียวเดี๋ยวมา” เอาแล้วไงครับ ... งานเข้าเท่าตึกใบหยก ... ใหญ่กว่านี้ก็ได้นะครับ แต่นึกชื่อไม่ออก

“น้องเต้เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมทำหน้าเครียดๆจังเลย” คุณเวย์ถามขึ้นมาเมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน

“อ๋อ เปล่าครับ ผมกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย” จะบอกว่าเครียดเรื่องพฤติกรรมยัยอ๊อฟ ... ก็คงยาวอีก

“น้องอ๊อฟนี่น่ารักดีนะครับ ... แต่ทำไมไม่รู้พี่ว่าน้องเต้ก็ยังน่ารักกว่าอยู่ดี” นั่นสิครับ ...

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับคุณเท่ห์ ... ผมว่าอ๊อฟก็น่ารักออก มีแต่คนชอบอ๊อฟเยอะแยะไปหมด” ถ่อมตัวไว้ครับ ...

“งั้นก็แปลว่าเต้ไม่ค่อยจะมีคนชอบเหรอครับ ... ดีเลยพี่จะได้ไม่มีคู่แข่ง” ถ้าคุณเวย์คิดแบบนั้น แล้วมีความสุขก็ดีครับ ... ผมก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน

“แต่พี่ว่าไอ้เท่ห์มันแปลกนะ ... มันทะแม่งๆ นี่ถ้ามันไม่เคยมีลูกมีเมียมาก่อน พี่ว่ามันต้องชอบน้องเต้อยู่แน่ๆเลย” อยากผูกคอตายวันละหลายร้อยครั้ง ... นี่มันอะไรกันนักหนานะ ... ใครๆก็มองออกหมดเลยเหรอนี่ ..บร๊ะเจ้า

“ไม่ใช่มั้งครับ ไม่รู้สิ ... ไม่พูดดีกว่า ... ช่างมันเถอะครับ ... คุยเรื่องอื่นกันดีมั๊ยครับคุณเวย์” ผมจะพาออกนอกเรื่องยังไงดีนี่ ... นึกว่าอยู่กันสองคนแล้วจะดีกว่าเดิม ที่ไหนได้ ... เฮ้ออ

“เรื่องอะไรดีละครับ เรื่องของเราเหรอ” น่านนนนน ทั้งคำพูด ทั้งสายตา อีเต้จะละลาย ... ไม่ใช่แล้ว .. จะตายครับ

“เรื่องของเรา ???” ผมถึงขั้นกับต้องทวนคำถามตัวเองอีกครั้ง เรื่องของเรานั้นเหรอ

“ใช่ครับ เมื่อไหร่น้องเต้าจะยอมเป็นแฟนพี่ซักทีครับ”  ... เฮ้ออออ ...









“คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ เต้หน้าเครียดเชียว” ตอบไม่ถูกครับ เพิ่งรู้สึกว่ายัยอ๊อฟมาถูกที่ถูกเวลาก็ตอนนี้แหละ ... แต่เดินยิ้มมากับคุณเท่ห์เชียว

“อ๋อ เปล่าครับ แล้วทำไมจู่ๆทั้งสองถึงมาพร้อมกันได้ละครับ เห็นว่าน้องอ๊อฟไปคุยโทรศัพท์ แล้วมึงไปห้องน้ำไง” คุณเวย์สงสัยเหมือนผม ... แต่ผมพอจะคิดออก

“อ๋อ ตอนกลับจากห้องน้ำ บังเอิญเจออ๊อฟ เลยเดินกลับมาพร้อมกัน ทำไมวะ” มันทะแม่งๆแล้วสิครับ ทำไมคุณเท่ห์พูดเหมือนโกหก แล้วยิ้มแบบนั้นของอ๊อฟอีก ผมชักจะไม่ไว้ใจสองคนนี้แล้ว

“พิซซ่ามาเสริฟแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอนายนะคะ” ไม่ทันที่คุณเวย์จะได้ตอบข้อสงสัยของคุณเท่ห์ พิซซ่าก็มาเสริฟถึงที่แล้วครับ เยอะแยะไปหมดเลย ... แค่เห็นก็อิ่มแล้ว




“นี่ครับคุณเท่ห์ สปาเก็ตตี้นี้อร่อยมากเลยครับ” เราทานกันไปซักพัก ไอ้อ๊อฟก็ตักอาหารที่อยู่ข้างหน้ามันให้คุณเท่ห์ทานครับ กูอยู่ข้างมึงยังไม่ได้กินเลย

“น้องเต้นี่ครับ ไก่นิวออลเลิฟ .. เอ๊ยไม่ใช่ ไก่นิวออร์ลีนส์” คุณเวย์ตักไก่ให้ผม และก็ไม่เว้นจะเล่นมุกเสี่ยวมาอีก ... ผมหันมองหน้าคุณเท่ห์นิดนึง... เอ๊ะ จะมองทำไมหว่า

“นี่ ข้าวอบชีสส ไก่แบล็คเปปเปอร์ ลองทานดูอร่อยนะ” คุณเท่ห์คงจะอยากทำคะแนนเหมือนกันครับ เลยตักข้าวนั้นมาให้ผมบ้าง... แต่...

“ขอบคุณครับคุณเท่ห์ แหมรู้ใจอ๊อฟด้วย อ๊อฟชอบมากเลยครับ” เค้าไม่ได้ตักให้ผม ...

“เหรอครับอ๊อฟ ... ผมก็ชอบกินเหมือนกัน ยิ่งถ้าเป็นสเต็กนะ ไก่เบล็กเปปเปอร์นี่ยิ่งชอบเลย” เอากับเขาสิครับ คุณกันถูกคอเชียว

“เอ๊ยย จริงดิคุณเท่ห์ ผมก็ชอบครับ ว่างๆเราไปทานแถวสามย่านด้วยกันมั๊ยครับ อร่อยมากๆเลยที่นั่นอ่ะ” สองคนนี้สนิทกันเร็วจริงๆครับ ... คุยกันลื่นเลย ผมกับคุณเวย์เหรอครับ ได้แต่ยิ้มๆกัน

“น้องเต้เอาอะไรอีกมั๊ยครับ เดี๋ยวพี่เวย์ตักให้” คุณเวย์ที่เห็นผมเงียบไปถามขึ้นมาครับ

“ไม่เป็นไรครับ ผมเริ่มจะอิ่มแล้ว” ไม่รู้เป็นอะไรครับ กินไม่ค่อยลงเลย

“อ้าว อิ่มแล้วเหรอวะมึง กินไปนิดเดียวเอง” ไอ้อ๊อฟคงได้ยินที่ผมพูดมั้งครับ เลยถามขึ้นมา

“แล้วอ๊อฟอิ่มหรือยังครับ นี่ยังมีพิซซ่าอีกนะ เอามั๊ยครับ” นั่นเสียงคุณเท่ห์ครับ ... ไม่คิดจะถามผมเลยเหรอ ...

“ดีเลยครับ ส่งมานี่เลยครับคุณเท่ห์ อ๊อฟยังไม่อิ่มเลย...” หรือจะเป็นอย่างที่ผมเกริ่นไว้แต่แรกครับ ว่าใครใก้ลอ๊อฟแล้ว คนไหนๆก็จะรักจะหลงกัน ... ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งตรงข้ามผม

“คุณเท่ห์เติมน้ำมั๊ยครับ ... ผมจะได้เรียกให้” ผมถามคุณเท่ห์ที่กำลังจะยกพิซซ่าเข้าปาก ...

“ฮือๆๆ ไม่เป็นไร ๆ” คุณเท่ห์พูดไป กินไป ... พร้อมยกมือบอกปฎิเสธ

“น้องครับรีฟิลโค้กหน่อยครับ” เป็นอ๊อฟครับ ที่เรียกพนักงานมาเติม

“ฮือ ขอบคุณมากอ๊อฟ ... ขอบคุณๆๆ”






......






ผมอยากจะหัวเราะกับเรื่องที่พบตรงหน้า ... แต่ทำไมนะ ผมถึงหัวเราะไม่ออก







แค่ยิ้มยังฝืนเลย ...








ผมรู้สึกอะไรของผมกันแน่นะ ... มันคืออะไรกันแน่นะ











เรากินพิซซ่ากันเสร็จแล้วครับ ตอนนี้กำลังเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาเก็ตกัน ... ผมเดินอยู่กับคุณเวย์ครับ ส่วนคุณเท่ห์เดินข้างหน้ากับไอ้อ๊อฟ ... สองคนนี้สนิทกันเร็วจริงๆ ... ยิ่งพวกเค้ายิ่งสนิท ผมยิ่งรู้สึกแปลก ... กำลังตามหาความรู้สึกนั้น ... มันคือความรู้สึกอะไร





“น้องเต้เป็นอะไรเหรอครับ ทำไมจู่ๆก็หยุดเดิน ” คุณเวย์ถามขึ้นเมื่อผมหยุดเดินกะทันหัน สายตาก็ยังมองไปข้างหน้านั้น





ไร้คำตอบจากผม ... ภาพข้างหน้านั้น รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเค้าทั้งสองคน ยิ่งได้ยินผมยิ่งรู้สึก






รู้สึกเจ็บ ...










รู้สึกอิจฉา ...









รู้สึกอยากร้องไห้ ....










จะเห็นแก่ตัวไปมั๊ย ... ถ้าผมอยากได้ของผมคืน ...













“ผมคงเดินพ้นสิ่งที่ผมที่คิดว่ามีค่าสำหรับผมมาแล้วละครับ...ถ้ากลับไปเอา ... จะสายไปมั๊ยครับ”



............................................................................






จบไม่ค้าง ... ไม่เศร้า ... ไม่สมควรโดนด่าใช่มั๊ยครับ ..
 

Cradit : kaporzung

[Ultramann]

  อ่าๆๆ มาไม้ไหนอีกเนี่ยๆๆ
สงสัยต้องมีแผนอารายๆแน่ๆเลย อิอิ สงสารคุณเวย์จัง
ฮ่าๆๆๆ   แผนดำเนินต่อไป อิอิ
ชอบมากเลยคร้าบบ  เปนกำลังใจให้ไรเตอร์นะคร้าบบ

[wisa]

เป็นแผนการณ์ของคุณเทย์กับอ๊อฟ หรือปล่าวครับ
แกล้งยั่วน้องเต้ และก็ไปตัวช่วยกันคุณเกดออกไปด้วย

อ๊อฟน่าจะสนใจคุณเวย์บ้างนะครับ จับคู่กันเลย

คิดจึงน้องเจเจมากครับ กลับมาช่วยพ่อเทย์ ได้แล้วครับ

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ครับ

[jaejoong22]

ไม่สายหรอกค่ะ 

กลับไปเอาเหอะ ขอร้อง 

[hpsky]

น้องเต้แย่งกลับมาเลยไม่ต้องกลัวป้อเท่ห์เป็นของเรา 555  อ๊อฟกับเท่ห์ต่องวางแผนลองใจเต้แหงๆ

[lasom]

  อ้าย อ้ายๆๆ เจเจจะได้แม่ใหม่แล้ว เอาเลยน้องเต้ เจ้เชียร์ขาดใจ

[DexTunG]

 

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

เจ้าแผนการณ์น่ะ..คุณพ่อลูกติด...เล่นเอาซะ พี่เต้หึงเลย...

เเต่ระวังจะโดน  งอล   กับล่ะค่ะ...อิอิ

[LalaBam]

มันเป็นแผนของสองคนนั้นแน่เลย
กร๊ากกกกกกกกก

สะใจพี่เต้
บอกแล้วว่าอย่าปล่อยคุณเท่ห์ไป

[tatum1234]

 :angry2:เอาของเรากลับมาด่วนน้องเต้

[roseen]

รีบมาต่อตอนต่อไปแล้วจะไม่โดนครับฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอาใจช่วยนายเต้ให้รู้ใจตัวเองเร็วๆ

[Tumz]

โดนปั่นหัวซะแล้วนายเต้