วันวิสาขบูชาไปทำบุญที่ไหนกันมาบ้างครับ ....
ขออนุโมทนาสาธุด้วยแล้วกัน
ส่วนไรเตอร์ก็ไปเวียนเทียนกับอ๊อฟมาครับ ...
อย่าช้าเลย ติดตามเรื่องราวกันต่อเลยดีกว่า ...
ตอนที่ 32“คุณเท่ห์ชอบกินสปาเก็ตตี้ป่าวครับ” หลังจากที่พวกเรากินพิซซ่ากันเสร็จ ก็ชวนกันมาเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาเก็ต โดยที่ผมนั้นมาเดินคู่กับอ๊อฟ ส่วนไอ้เวย์ก็เดินกับนายเต้ ... นี่มันจะดีเหรอครับ ... ที่ผมตัดสินใจทำแบบนี้
.
.
.
“อ้าวอ๊อฟ ปวดฉี่ด้วยเหรอ” ผมถามอ๊อฟเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องน้ำ
“ไม่ได้ปวดครับ แล้วผมก็คิดว่าคุณก็คงไม่ได้ปวดอะไรมาก” อ๊อฟ พูดพร้อมกับเดินจิกตาน่ากลัวส่งมาหาผม ... ผมชักกลัวผู้ชายคนนี้เข้ามาแล้วครับ
“ถึงผมจะไม่ปวดมากก็ตาม แต่ตอนนี้ผมฉี่อยู่ อ๊อฟไม่ต้องเดินมาใกล้ผมขนาดนั้นก็ได้ครับ” ผมคิดว่าควรพูดเสียก่อนที่จะสายไป เพราะตอนนี้อ๊อฟเดินมาใกล้จะถึงตัวผมแล้ว
“อุ๊บบ ซอรี่... เดี๋ยวผมรอตรงนี้แล้วกัน” อ๊อฟพูดเสร็จก็เดินไปที่อ่างล้างหน้าครับ ผมก็รีบจัดการกับเท่ห์จังของตัวเอง ... ไม่ได้ใช้งานทำอย่างอื่นนอกจากฉี่นานแล้วแฮะ ... อิอิ
“อ๊อฟมีไรจะคุยกับผมเหรอ” ผมพูดไปก็ล้างมือไป ส่องหน้าในกระจกไป
“คุณเท่ห์ชอบเต้ใช่มั๊ย” อ๊อฟถามผมหน้านิ่ง สายตาก็มองดูกระจกสำรวจความหล่อของตัวเองไป ทำยังกับคำถามที่ถามมา มันเป็นเรื่องปกติที่เค้าคุยกัน
“เงียบทำไมละครับ ตอบผมมาสิ ว่าชอบ หรือไม่ชอบไอ้เต้มัน” ตอนนี้มันหันมาจัดเสื้อของมันให้เข้ารูปแล้วครับ สีหน้าของมันดูจริงจัง เกินกว่าที่ผมจะทำขำกลบเกลื่อน
“แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไมเหรอ” ในเมื่อถามมา ... ผมก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากรู้
“ก็ถ้าผมรู้ว่าใครชอบ ผมก็จะสนับสนุน ... แต่ถ้าผมมารู้เองว่าเค้าชอบกัน โดยที่ไม่บอกผมตั้งแต่แรก หรือผมถามแล้วไม่บอก ผมก็จะขัดขวาง ซึ่งผมคิดว่า ผมถนัดทำอย่างหลังซะมากกว่าด้วย” อึ๋ยยย กลืนน้ำลายแทบไม่ลงครับ เพื่อนของนายเต้คนนี้โหดจริงๆ
“และผมก็พอดูรู้ว่าคุณเวย์ก็ชอบไอ้เต้ด้วย” ตอนนี้มันหันมามองตาผมแล้วครับ ตามันโหดจริงๆ
“เอ่อ ... แล้วทำไมนายไม่คิดจะช่วยไอ้เวย์มันละ” ถ้าคิดจะช่วย ทำไมถึงคิดจะช่วยผมละ ... ไม่เข้าใจ
“ฉายาอ๊อฟตาทิพย์ของผม มองออกว่าใครรู้สึกอย่างไรกับใคร และผมก็มองไอ้เต้เพื่อนผมออกเช่นกัน” มันพูดไปมองหน้าผมไป ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มมหาเสน่ห์ของมันมา
“มองนายเต้ออก ??? งั้นแปลว่า....” แปลว่านายเต้ก็มีใจให้ผมงั้นเหรอ ... จริงรึเปล่าวะเนี่ย
“ถูกต้อง ... ผมเพื่อนมัน ผมรู้ว่ามันเป็นคนยังไง อีนี่นะรักใครแล้วไม่ค่อยบอก ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก แตกต่างจากนิสัยมันเหลือเกิน ... ชาตินี้มันจึงไม่มีผัวเพราะอะไร ... ว๊ายย อุ๊บบส์ แอมซอรรี่ ” ฮ่าๆๆ อ๊อฟคงเผลอหลุดแอ๊บมาแล้วครับ ขำดี
“ถ้ามันลำบากนัก ... ก็ไม่ต้องแอ๊บก็ได้นะ ... ชั้นเข้าใจ” ว่าไปผมก็พอดูออกว่าอ๊อฟเหมือนจะฝืนๆ แต่ก็ไม่อยากจะซักถาม
“ยังก่อน คุณยังไม่ถึงขั้นนั้น ที่จะเห็นอีกลุกส์นึงของผม ... เอาเป็นว่าคุณยังไม่ตอบคำถามผม ... ถ้าเรากลับไปที่โต๊ะช้ากว่านี้สองคนนั้นจะสงสัย” เอาไงดีละครับ ... ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว
“อืม ชั้นชอบนายเต้ แล้วทีนี้เมื่อนายรู้แล้ว นายจะทำอะไรต่อ” ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันครับ ว่าถ้าผมบอกไป อ๊อฟเพื่อนคนนี้ของนายเต้ จะช่วยอะไรผมได้บ้าง
“ถ้าคุณอยากจะให้ไอ้เต้มันสนใจคุณไวๆ คุณต้องทำตามผม” ทำตาม ???
“ทำอะไร” นั่นสิ ทำอะไรน่ะ
“ก็ ....”
.
.
.
.
“ว่าไงครับคุณเท่ห์ ชอบกินสปาเก็ตตี้มั๊ยครับ” เสียงอ๊อฟ ดึงผมออกมาจากความคิดที่เผลอคิดถึงตอนวางแผนในห้องน้ำ
“อ๋อ ชอบครับชอบ ทำไมเหรอครับ อ๊อฟทำเป็นเหรอ” นี่ก็เป็นแผนอย่างนึงที่อ๊อฟวางไว้ครับ ทำตัวสนิทสนมกลมเกลียว ... เลิกสนใจนายเต้ ... ซึ่งผมก็พยายามทำอยู่
“ไอ้เท่ห์ เดี๋ยวกูกับน้องเต้กลับก่อนนะ เหมือนน้องเต้จะไม่ค่อยสบาย กูพาน้องเค้ากลับคอนโดก่อนแล้วกัน” เสียงไอ้เวย์ที่ตะโกนออกมาครับ บอกว่าขอกลับก่อน ตอนนี้ผมมองนายเต้อยู่ ตาเค้าเหมือนคนจะร้องไห้เลยครับ ผมกำลังสงสัยการกระทำของตัวเองเหลือเกิน นี่ผมมาถูกทางมั๊ยนี่
“อย่าเพิ่งไปสนครับคุณเท่ห์ ... ปล่อยมันไปก่อน เดี๋ยวมันก็จะรู้ใจตัวมันเอง ... ตอนนี้ให้มันกลับไปทำใจก่อน พอมันแข็งแรงเมื่อไหร่ มันก็จะลุกทวงของๆมันคืนเอง” เสียงของอ๊อฟที่พูดอยู่ข้างหลังผม ... ทำให้ผมต้องเดินเกมนี้ต่อ ... ซึ่งไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ... และมันจะจบยังไง
“ถ้ามันจะเป็นอย่างที่นายคิด ผมก็จะลองดู” นี่ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดของความรักครั้งนี้หรอกครับ แต่มันน่าจะเป็นทางที่ทำให้รู้ความรู้สึกของนายเต้ดีที่สุด ... ผมเชื่อว่ามันเป็นคนเก็บความรู้สึกเรื่องความรักได้นาน ไม่งั้นมันจะรอนายกาย คนที่มันรักมาได้นานเป็นห้าปีเหรอครับ ... ผมรอให้มันทำแบบนั้นกับผมไม่ได้หรอก
หลังจากที่ไอ้เวย์พานายเต้กลับคอนโดไป อ๊อฟก็พาผมเลือกของสำหรับทำสปาเก็ตตี้กินกัน ... อ๊อฟบอกว่าอย่าเพิ่งไปตอนนี้ เพราะถ้าไปมันก็ยังคิดอะไรไม่ได้ ... ปล่อยให้มันคิดมากเรื่องของเราสองคน ... ให้มันคิดอะไรคนเดียว เดี๋ยวมันก็ทนไม่ไหวเอง
“กลับมาแล้วครับ” เสียงอ๊อฟตะโกนเข้าไปในห้อง เพื่อหวังจะให้คนข้างในได้ยิน แล้วก็จริง นายเต้ที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟาหันหน้ามา แล้วยิ้มนิดๆให้
“ซื้ออะไรกันมาเหรอ เยอะแยะเชียว” นายเต้ถามพร้อมกับเดินมาหาพวกเราสองคน
“อ๋อ ซื้อของสำหรับทำสปาเกตตี้มา ... คุณเท่ห์เค้าบ่นว่าอยากกิน ชั้นก็เลยกะว่าจะโชว์ฝีมือซะหน่อย ... ใช่มั๊ยครับคุณเท่ห์” อ๊อฟบอกถึงของที่ถือมา แล้วก็หันมาถามความเห็นผมที่ยืนถือของบางส่วนอยู่ข้างหลังเหมือนกัน
“อ๋อใช่ ... อยากกินสปาเก็ตตี้บ้าง เบื่ออาหารไทยแล้ว” ผมก็ตอบไปงั้นๆแหละครับ ไม่ได้คิดอะไรจริงจัง
“เหรอครับ ... ผมคิดว่าจะทำผัดไทยให้กิน ... แต่ก็คงไม่เป็นไร” ผมเห็นนายเต้เศร้าแล้วใจหายครับ อยากพูดปลอบจังเลย แต่หันไปเจอแววตาของอ๊อฟซะก่อน ... อดทนไวๆ
“เอ๊ยมึง ผัดไทยกินบ่อยแล้ว กินสปาเก็ตตี้ดีกว่าเนอะ กินของพิซซ่ามาไม่อร่อยเท่าไหร่ และก็ยังไม่อิ่มด้วย เออ เดี๋ยวกูเอาของไปเก็บก่อนนะ ไปครับคุณเท่ห์” อ๊อฟพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือผมเข้าไปเก็บของในมุมครัว นายเต้มองตามมาอย่างไม่ละสายตา ...
ตอนนี้นายคิดอะไรอยู่นะ ... นายบอกชั้นหน่อยสิ ... บอกชั้นมาเร็วๆ ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว
“คุณเท่ห์ชอบฟังเพลงอะไรครับ” อ๊อฟถามขึ้นในขณะที่เรานั่งดูทีวีที่มุมนั่งเล่นด้วยกัน ในทีวีเป็นรายการเพลง ที่มีวีเจน่ารักๆมาจัดรายการเล่นเกมแล้วเปิดเอ็มวีให้ฟัง
“ผมฟังได้ทุกแนวแหละครับ ตามกระแสบ้าง นอกกระแสบ้าง อ๊อฟละครับ” ผมพูดไป มองหน้าอีกคนไป ไม่ใช่อ๊อฟนะครับ มองหน้านายเต้ ที่ตอนนี้ดูไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรเอาซะเลย เป็นอะไรมากเปล่านะ ... เห็นไอ้เวย์ว่าไม่สบาย
“เหรอครับ เหมือนอ๊อฟเลย แต่อ๊อฟชอบพวกแจ๊สด้วย ดูโมเดิร์นๆดี” เราสองคนก็ยังคุยกันเรื่องบทเพลงต่อไปครับ ตั้งแต่นั่งคุยกันมาเต้ก็ไม่คุยอะไรเลยครับ ไอ้เวย์บอกว่ามาถึง ก็บอกให้ไอ้เวย์กลับไปก่อน มันอยากอยู่คนเดียว ... ผมโทรถามไอ้เวย์เอานะครับ ... ไม่ได้ถามนายเต้
“นี่ครับนี่ๆๆ เพลงใหม่ของสามสาวเฟย์ ฟาง แก้ว เพราะมากๆเลยครับ คุณเท่ห์เคยฟังหรือยัง” ผมเลิกมองนายเต้ที่เอาแต่เหม่อลอย โดยไม่รู้ว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่ หันหน้ามามองมิวสิควีดีโอ ในทีวีแทน
“ไม่ใช่อิจฉา ??” ผมพูดขึ้นเมื่อมองเห็นชื่อในทีวี
ฉันรู้ว่าเธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง
ฉันรู้ว่าคนแบบเธอน่ะเจอได้ทั่วไป
แค่คนที่เคยมาส่ง ไม่เห็นจะมีอะไร
ไม่เคยจะอยู่ในสายตา
แต่พอได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคนอื่น
ทำไมในใจมันถึงอยากหวงเธอขึ้นมา
รู้หรอกว่าไม่มีสิทธิ์ แต่คิดไปแล้วนี่นะ
มันคงจะผิดมากใช่ไหม
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
เคยพยายามจะทำให้ใจเธอเปลี่ยน
แต่เธอยังทำท่าทีว่าเธอไม่เหลียวแล
ฉันคงไม่ยอมรับหรอก แต่ฉันมันต้องยอมแพ้
ว่าเธอน่ะแคร์ก็แต่เขา
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
คนดีดีไม่มีใครจองตั้งเยอะไป
มันทำไมทำไมทำไม ไม่สนใจ
ชอบให้ใจมันทรมานนักหรือไง
ยิ่งได้รู้ว่ามีเจ้าของยิ่งต้องการ
ยิ่งได้รู้ว่าไม่มีทางยิ่งสำคัญ
ทั้งที่มันก็เป็นไปได้ก็แค่ฝัน
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
มิวสิควีดีโอเพลงนี้ทำเอาผมเพลินกับการดูไปเลยครับ เนื้อหาก็ดี มิวสิคยิ่งทำให้เพลงเพราะขึ้น ผมหันกลับไปมองนายเต้อีกครั้ง ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นน้ำใสๆของมันไหลออกมาจากตาครับ
“เต้ ... นายเป็นอะไร” อยากจะแข็งใจไว้ให้มากกว่านี้ครับ แต่ปากก็พลั้งเผลอไปแล้ว
“เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ...” มันพูดไปเอามือปาดน้ำตาไป วินาทีนี้ทำไมน้ำตาผมจะไหลขึ้นมานะ ... ผมไม่ไหวแล้ว ผมเห็นคนที่ผมรักเป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว
“กริ๊งงงง กริ๊งงงงง” โทรศัพท์บ้านเข้ามาพอดี ... ก่อนที่ผมจะเดินไปรับ นายเต้ก็รับซะแล้ว
“สวัสดีครับ”
“เจเจเหรอ ...” สงสัยเจเจจะโทรมาครับ ตอนนี้เหมือนว่านายเต้จะร้องไห้อีกแล้ว ผมหันมามองหน้าอ๊อฟว่าจะให้เอาไง
“พี่คิดถึงเจเจจังเลยครับ” อ๊อฟคงมองสายตาผมออกในตอนนี้ ว่าผมไม่อยากเล่นอะไรแบบนี้แล้ว ... ผมรักมันเกินที่จะเห็นมันเจ็บมากกว่านี้ได้ ...
“เปล่าครับ พี่เต้ไม่ได้ร้องไห้ ... พี่เต้แค่เหงาครับ ไม่มีเจเจเล่นเป็นเพื่อน” แล้วผมได้รอยยิ้มจากอ๊อฟมาแทนคำตอบทุกอย่าง ... อ๊อฟก็ลุกขึ้นเข้าห้องนอนไป ... ตอนนี้ถึงตาที่ผมจะต้องจัดการอะไรด้วยตัวของผมเองแล้วสินะ
“เปล่าครับ พ่อเจเจไม่ได้ทำอะไรพี่เต้เลย” สิ้นเสียงนั้น เสียงสะอื้นของนายเต้กลับมีเยอะขึ้น ตอนนี้ผมแทบขาดใจแล้วครับ
“เอาโทรศัพท์มานี่” ผมพูดขึ้นเมื่อมายืนข้างหลังนายเต้
“ไม่อาววว ผมจะคุยกับเจเจ” มันยังดื้อครับ ... นี่คิดจะร้องไห้ไปคุยกับเจเจไปนี่นะ
“ชั้นบอกให้เอามานี่ !!!” ผมพูดพร้อมกับยื่นมือไปเอาหูโทรศัพท์จากนายเต้มา มันมองหน้าผมใหญ่เลยครับ แววตานั้นดูโกรธผมนิดหน่อยด้วย
“อัลโหลเจเจ” ผมทักปลายสายไป นี่เจเจคงถึงฮ่องกงแล้วสินะ
“ป้อบอกเจเจมาเลย ป้อทำอะไรเพ่เต้ ทำไม เพ่เต้ต้องร้องไห้ด้วย” เอาเข้าแล้วไงครับเจเจ รักกันจังเลยนะกับพี่เลี้ยงคนนี้
“เปล่าครับ พ่อยังไม่ได้ทำอะไรเลย พ่อจะไปกล้าทำอะไรพี่เลี้ยงเจเจละครับ” ผมพูดไปมองหน้านายเต้ไป ที่ตอนนี้มอมแมมด้วยน้ำมูกน้ำตาหมดแล้ว
“ไม่จริงครับเจเจ พ่อเท่ห์แกล้งพี่เต้” เอาแล้วไงครับ มันไม่ยอมจริง ดันตะโกนเข้ามาในสายอีก
“นั่นไง เพ่เต้ฟ้องเจเจแล้ว ป้ออ่าใจร้ายกับเพ่เต้ กลับไปเจเจโกรธป้อจริงด้วยคอยดู” ตกลงนี่มันลูกผมหรือลูกใครละครับเนี่ย ... หรือลูกของเรา หุหุ
“ครับๆ พ่อขอโทษครับ เดี๋ยวพ่อจะทำให้พี่เต้หยุดร้องไห้เอง เจเจไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ผมไม่อยากให้เจเจมากังวลเลยครับ กลัวมันจะเที่ยวไม่สนุก
“ถ้าเจเจรู้ว่าเพ่เต้โดนพ่รังแกอีก ... เจเจจะหนีออกจากบ้านกับเพ่เต้ คอยดูนะ ... เจเจจะพาเพ่เต้มาอยู่บ้านยายด้วย” เอาแล้วไงครับ มีขู่ด้วย ไรว้า เด็กตัวแค่นี้
“อะไรกันเจเจ เจเจไม่รักพ่อเลยเหรอ ... ทีคราวพี่เต้ทำร้ายพ่อ พ่อไม่เห็นเคยฟ้องเจเจเลย” ผมพูดไปยิ้มใส่หน้านายเต้ไป
“ผมไปทำอะไรคุณตอนไหน คุณอย่ามามั่ว” ทันทีเลยนะครับนั่น เถียงจริงๆเลยเด็กคนนี้ ... ก็ที่ทำให้กูรักหัวปักหัวปำนี่ไง ... ไม่ใช่เพราะนายเรอะ
“เจเจก็ไม่เห็นเพ่เต้จะทำอะไรป้อเลย ป้ออย่ามามั่ว ป้อคับ เจเจจะไปข้างนอกแล้วนะคับ ... เจเจขอคุยกับเพ่เต้หน่อย” เฮ้ออ มีลูกชาย ลูกชายก็ไม่เข้าข้าง น่าน้อยใจจริงๆครับ
“เอาไป เจเจอยากคุยกับนาย” ผมยื่นหูโทรศัพท์ให้นายเต้ครับ ที่ตอนนี้เหมือนจะหยุดร้องไห้แล้ว
“ครับ เจเจ” มันขานรับไปครับ
“ครับๆ พี่เต้จะไม่ให้พ่อเจเจรังแกอีกแล้วครับ”
“โอเคครับ ถ้ามีอะไรพี่จะรีบโทรไปบอกเจเจนะครับ”
“รีบกลับมานะครับ พี่เต้คิดถึงเจเจที่สุดเลย” เอากับมันสิครับ ทำคะแนนกับลูกชายผมคนเดียว
“ครับ สวัสดีครับ” มันวางสายแล้วครับ ผมรู้สึกเหนื่อยกับเกมนี้เหลือเกิน ผมเดินเข้าไปสวมกอดมันจากด้านหลังเอาไว้ครับ
“คุณเท่ห์ทำไรนะ” ดิ้นเลยครับ ไอ้ตัวแสบ
“ร้องไห้ทำไม ... เป็นอะไร” ผมอยากรู้ความรู้สึกของมันครับ
“เปล่านี่ครับ เอ็มวีมันซึ้ง” จะเชื่อได้ปะเนี่ย
“ทำไมจะพูดความรู้สึกจริงๆกับชั้นไม่ได้เลยเหรอไง พูดอย่างที่ใจคิดนะ มันลำบากนักเหรอ” ผมพูดไปเอาคางไปซบตรงไหล่มันครับ ตอนนี้เสียงหัวใจของผมกับมันเต้นเร็วไม่แพ้กันเลย
“ก็คุณมันใจร้าย ... คุณมันเจ้าเล่ห์ คุณมันเจ้าชู้ คุณมันๆๆ” เอากับมันสิครับ นี่ความในใจมันผมไม่มีอะไรดีเลยเหรอ
“พอแล้วๆๆ แล้วชั้นไปทำอะไรให้ ถึงได้โกรธชั้นขนาดนั้น” ผมเอาคางออก แล้วจับตัวมันมามองหน้าผม โดยที่โอบเอวบางๆของมันไว้เล็กๆครับ
“ยังมาพูดอีก ก็คุณกับอ๊อฟ...” เงียบครับ ไม่พูดต่อ
“หึงชั้นเหรอ” ไม่อยากจะถามเลยครับ ... แต่ก็อยากจะรู้
“หึงอะไร .. จะหึงทำไมไม่ทราบ” เอาแล้วไงครับ หน้ามันนี่แดงมากๆแล้วตอนนี้ แล้วยังจะมาปากแข็งอีก
“จะตอบชั้นดีๆ หรือว่าจะให้ปากของชั้นค้นหาคำตอบเอง” ไม่รู้ว่าผมเอาความเจ้าเล่ห์นี้มาจากไหนเหมือนกันนะครับ แต่เห็นปากมันแข็งอย่างนี้ อยากจะลองสัมผัสดูอีกทีจริงๆ ว่ามันจะแข็งอย่างที่คิดหรือเปล่า
“ไม่ต้องเลยนะคุณ เดี๋ยวไอ้อ๊อฟก็ออกมาเห็น” อ๋อกลัวอ๊อฟออกมาเห็นเหรอ
ผมได้ทีก็จับมันอุ้มขึ้นมาทั้งตัวครับ กลัวอ๊อฟเห็นใช่มั๊ย งั้นเราเข้าห้องของเรากัน
“คุณเท่ห์ คุณจะทำอะไร ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ คุณเท่ห์” จะตะโกนโวยวาย ให้อ๊อฟมันได้ยินทำไมน้า ... เดี๋ยวไข่ก็ตื่นหมด ... ไม่ใช่สิ ... ไก่ตื่นหมด
ผมพานายเต้เข้าห้องนอนผมมาได้ ก็วางมันลงบนที่นอนครับ โดนที่มีผมนอนทับอยู่
“ทำไมต้องนอนทับผมด้วย ลงไปเลยนะ” ตอนนี้มันหยุดร้องแล้วครับ พอเห็นรอยยิ้มของมันแบบนี้ค่อยมีความสุขขึ้นมาหน่อย
“อย่าร้องไห้อีกนะ ... ชั้นเห็นแล้วชั้นนเจ็บ” ผมเอามือเช็ดน้ำตาที่แก้มของมันเบาๆครับ อยากดูแลมันแบบนี้ไปตลอดเลยจริงๆ
“ก็ใครกันละ ทำผมแบบนี้” นั่นไงครับ เถียงตลอดจริงๆ
“แล้วชอบมั๊ยละแบบนี้” ขอถามกลับบ้าง ... ตอบมาซิ
“ไม่ชอบบบ” มันตอบออกมาเสียงอ่อยเลยครับ
“อะไรนะ”
“ไม่ชอบบบบบ” ตอบชัดแจ๋ว ดังสนั่นเลยครับ
“ครับ ... ไม่ชอบก็จะไม่ทำแล้ว แล้วแบบนี้ละชอบเปล่า” ผมพูดจบก็จูบลงไปที่ปากของนายเต้เบาๆ นายเต้ดูอึ้งไปกับริมฝีปากนั้น ... แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด ผมได้ทีก็ใช้ลิ้นตวัดภายในปากเพื่อสำรวจทั้งปากของนายเต้ ... สงสัยเด็กคนนี้ยังไม่เคยจริงๆครับ ดูแข็งๆไปหมด ลิ้นในปากนิ่งเชียว ผมเลยดันลิ้นของมันไปมาเพื่อให้ขยับ บดขยี้ริมฝีปากของนายเต้ด้วยปากของผม จ้องดวงตานั้นที่มีหลายความหมายเหลือเกิน ... นายคิดอะไรกับชั้นนะ
“ชอบรึเปล่า” ผมละริมฝีปากจากนายเต้ ส่งสายตาเป็นคำถามไป
นายเต้พยักหน้าครับ ...
“แล้วชั้นละ ชอบรึเปล่า”
ตอนนี้ใจผมตุ้มๆต่ำเลยครับ ...
คำตอบมันจะเป็นอย่างไรนะ
ที่ทำมาทั้งหมดจะมีความหมายหรือเปล่านะ
เฮ้อออ... ตอบเร็วๆสิ ไม่ไหวแล้วว
“ขอผมเป็นพ่อเจเจอีกคนได้มั๊ยครับ”
ได้ยินเหมือนที่ผมได้ยินใช่มั๊ยครับ ....
โอ้วววว สวรรค์
“ไม่ได้!!!” ผมตั้งหลักได้เลยตอบนายเต้ไป หน้าเข้มไป ตอนนี้นายเต้ หน้านิ่งลเยครับ ทำหน้างงด้วย ขำชะมัด
“ชั้นจะให้นายมาเป็นแม่ใหม่เจเจ โอเคมั๊ย” ผมพูดจบเท่านั้นแหละครับ นายเต้ยิ้มออกมาแก้มแทบปริ ไม่น่าเชื่อว่าเด็กขี้แยเมื่อกี้ จะกลายเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มที่ผมรักมันที่สุด ... นายมันร้ายจริงๆ นายเต้
ตอนนี้ผมก้มลงจูบนายเต้อย่างดูดดื่มอีกครั้ง ...
อยากใช้เวลาให้เนิ่นนานกับความสุขที่รอคอยครั้งนี้
ผมไม่มีความรู้สึกแบบนี้กับใครมานานเท่าไหร่แล้วนะ ...
นานเท่าไหร่แล้วที่รสจูบที่หอมหวานแบบนี้ ผมไม่ได้ลิ้มลองมัน ...
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีใครมาก่อกวนหัวใจของผม ...
ทั้งทำร้าย และทำรักในเวลาเดียวกัน ...
ถ้าไม่ใช่คนตรงหน้าผมคนนี้ ...
จบ....
ตอน ... กิ้วๆๆ
.......................................
ไม่อยากทำให้ค้าง เดี๋ยวจะโดนเผายางหน้าบ้าน มีคนขู่เยอะเหลือเกินไรเตอร์ละกลัว
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
ขอบคุณคุณ PandP ที่คอยตรวจแก้ไขความถูกต้องให้นะครับ น่ารักจริงๆ 
วันนี้ขอตัวก่อนนะครับ ... พรุ่งนี้ไม่แน่ไม่มา ... แต่ถ้ามาก็คงเห็น
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 821512 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก