รุ่นน้องวุ่นรัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รุ่นน้องวุ่นรัก  (อ่าน 78155 ครั้ง)

Classical

  • บุคคลทั่วไป
หุหุ  ใครนอกใจใครหว่า



เอามาลงให้ถึงตอนจบเลยก็ได้นะพี่นัท โฮะๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
สงสัยจะยุ่งไปอีกนาน คนอารั๊ยเสน่ห์แรงจริงๆ :L1: :L1: :L1:

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ KaorPaor

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 669
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-4
ตามมาจากบอร์ดโน้นอะ เห็นหายไปนึกว่าไปไหนที่แท้ก็มาอยู่นี้เอง

มาตามที่นี้ต่อแล้วกัน

kanda53

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ.....
ผิดไหม...ที่คิดว่า....ซีไม่น่าไว้ใจ....
กะ..นัทที่ใจร้อนไปหน่อย...มาแบบนี้ต้อมยิ่งคลั่งไปใหญ่... o16

เป็นกำลังใจให้ค่ะ   :L2: :pig4:

กด + ให้กับความขยันของคุณนัท

ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
ตอนที่33


ผมลงมาข้างล่างก็เห็นบาสมาคอยอยู่แล้ว ทำไมมันมาเร็วจังผมคิดในใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร พอบาสเห็นผมลงมาก็เดินเข้ามาหาผมทันที

“อืมว่าไงไม่เข้าใจตรงไหน ถึงต้องถามเอาตอนนี้ด้วย” ผมถามบาสแต่มันกลับไม่ตอบแล้วดึงมือผมออกมาข้างหน้าโรงแรม

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่จะพาพี่นัทนั่งรถเที่ยวเห็นหน้าพี่นัทเศร้าๆ จะได้สบายใจขึ้นไงครับ” พูดแล้วมันก็ดึมไปที่เวสป้าสีแดงขอมมัน ส่งหมวกกันน็อคแบบครึ่งใบสีฟ้ามาให้ผมใส่ ผมยังลังเลอยู่ตอนนี้บาสมันก็เลยหยิบหมวกมาใส่ให้ผมเอง แล้วมันก็สตาร์ทรถแล้วมองหน้าให้ผมนั่งซ้อนท้าย ผมก็กลัวนิดๆนะว่ามันจะมาไม้ไหนของมันแต่ก็คงดีกว่านอนคิดเรื่องต้อมแหละน่า ผมเลยตัดสินใจขึ้นซ้อนท้ายมันไป

“พี่นัทเคยนั่งรถเที่ยวเชียงใหม่ตอนกลางคืนไหมครับ” บาสมันถามผม ผมต้องตั้งใจฟังเพราะเสียงมันไม่ค่อยได้ยิน

“เมื่อกี้เราว่ายังไงนะ พี่ไม่ได้ยิน” ผมขยับตัวเข้ามาใกล้บาสอีกแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อที่จะได้ยินที่มันถาม ผมเห็นมันแอบยิ้มนิดหน่อยด้วย

“ผมถามว่าพี่เคยมานั่งรถเที่ยวกลางคืนแบบนี้บ้างไหม” บาสมันหันมาถามจนหน้าใกล้ผมมาก มันทำให้ผมใจเต้นแรงไปเลยตอนนี้ ตั้งแต่ผมคบกับต้อมก็มีมันคนแรกนี่แหละที่ทำให้ผมใจเต้นแบบนี้

ผมเลยถอยหน้าออกมา “ไม่เคยนะพี่ก็เพิ่งมาเชียงใหม่ครั้งแรกนี่แหละ” ผมบอก

“งั้นเดี๋ยวผมพาพี่เที่ยวเอง” แล้วบาสก็พาผมขับรถวนรอบเมือง พาผมไปวนรถไปดูโบนันซ่าแล้วก็รอบคูเมือง บรรยากาศดีมากเลยครับที่เชียงใหม่ตอนกลางคืน ทำให้ผมสบายใจมากขึ้นเหมือนกัน

บาสขี่รถมาติดไฟแดงอยู่ๆมันก็หันมาจับมือผมไปกอดเอวมันไว้ จนตัวผมไปชิดกับหลังมันผมจะดึงออกมันก็จับไว้แน่น แล้วมันก็ออกรถไปต่อผมจะเอามือออกอีกมันก็หันมาบอกว่าเดี๋ยวรถล้ม ผมเลยเลิกที่จะดึงมือออกแต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผมนะ คงกลัวผมจะเอามือออกแน่ๆแต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะครับ บาสพาผมขี่รถขึ้นไปทางยอดดอยสุเทพอากาศก็เริ่มเย็นมากขึ้นด้วย ผมเลยกอดเอวมันแน่นขึ้นบาสมันคงรู้ว่าผมไม่ปล่อยมือแล้วมันเลยกลับไปขี่รถสองมือ

บาสพาผมขี่รถจนรอบเชียงใหม่เลยก็ว่าได้ผมก็สบายใจขึ้นเยอะเลยตอนนี้ จนผมคิดว่าดึกมากแล้วเลยบอกให้บาสกลับที่พักกัน เพราะพรุ่งนี้ยังต้องมาเตรียมงานแต่เช้าแถมเปิดงานวันแรกด้วย บาสก็พาผมกลับพอเรามาถึงหน้าโรงแรมผมก็เห็นซียืนรออยู่ ซีทำหน้าแปลกใจมากที่เห็นผมกลับมากับบาส ผมลงรถได้คืนหมวกให้บาสก็เดินกลับเข้าที่พักเลย

“พี่นัทฝันดีนะครับคืนนี้” บาสตะโกนบอกไล่หลังผมมา ผมเลยหันไปยิ้มให้แล้วก็โบกมือให้

ผมเดินผ่านซีที่รออยู่ขึ้นมาบนห้องเลย ซีเดินตามหลังมาติดๆพอมาถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนผมทันที เพราะผมก็เริ่มจะง่วงแล้วด้วยตอนนี้

“นัทไปไหนกับมันมานะ ดึกขนาดนี้แล้ว” ซีถามผมทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง

“ก็ไปขี่รถเล่น แค่นั้นเอง” ผมตอบทั้งๆที่หลับตาอยู่

“แล้วนัทออกไปกับมันได้ยังไงละ ถ้ามันพานัทไปทำอะไรจะว่ายังไง” เสียงซีดูไม่ค่อยพอใจ

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ต่อให้เป็นก็ช่างมันเถอะยังไงก็ไม่มีคนสนใจเราอยู่แล้วตอนนี้” ผมยังไม่ได้สนใจกับที่ซีถามอยู่ดี

“ทำไมจะไม่มีละ อย่างน้อยก็เราคนหนึ่งแหละที่ห่วงนัท ทำไมนัททำตัวแบบนี้” ซีเสียงไม่พอใจอย่างมาก

“เราทำตัวยังไง เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย เราแค่ไปนั่งรถเล่นถ้าว่าเราไม่ดีก็อย่ามาห่วงเราเลย แค่นี้นะเราจะนอนแล้ว” ผมพูดเสร็จผมก็หันหลังให้ซีทันที
คืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมหลับลงอย่างสบายใจไม่กังวลเรื่องของต้อมเหมือนหลายวันที่ผ่านมา ทำไมบาสถึงทำให้ผมสบายใจได้แบบนี้นะ ผมไม่เคยที่จะสบายใจกับคนอื่นนอกจากต้อมกับที่บ้านมานานมากแล้ว แต่คงเพราะว่าบาสมันเข้าใจผมละมั้งครับ

เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาชดชื่นกว่าทุกๆวันคงเพราะเรื่องเมื่อคืนละมั้ง แต่ความรู้สึกผมบาสเหมือนน้องชายผมคนหนึ่งแค่นั้นเอง ถึงผมจะรู้สึกดีเวลาอยู่กับบาสก็ตามเถอะแต่ยังไงผมก็ยังคงรักต้อมอยู่เหมือนเดิม ต่อให้ต้อมจะเลิกรักผมไปรักคนอื่นแล้วก็ตาม

ผมมาถึงที่จัดงานบาสก็มารออยู่ก่อนแล้ว พอบาสเห็นผมก็เดินเข้ามาหาผมทันทีเลย

“พี่นัทวันนี้ตอนเย็นไปเที่ยวกันอีกนะครับ” บาสเดินมาชวนผม

“อืมเดี๋ยวดูก่อนนะ ว่าจะว่างหรือเปล่า”

“ครับ เดี๋ยวผมไปทำงานก่อนนะ” แล้วบาสก็เดินไปประจำที่ที่ผมบอกไว้เมื่อวาน

ผมกับบาสก็แยกกันทำงานไปเพราะวันแรกค่อนข้างยุ่งเพราะอะไรยังไม่ค่อยลงตัว จนผมต้องโทรให้ซีมาช่วยช่วงบ่ายหน่อย ซีมาถึงตั้งแต่เที่ยงมาถึงก็ต้องเข้ามาช่วยงานผมเลย ถึงจะวุ่นแค่ไหนแต่ซีก็ยังมีเวลามากันผมจากบาสได้ตลอด เวลาบาสมาอยู่ใกล้ผม ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วก็งานมันยุ่งนี่ครับ

จนหมดวันผมก็กลับมาที่ห้องพักเพราะเหนื่อยมากเลยวันนี้ ต้อมยังคงส่งข้อความมาให้ผมทุกวันเหมือนเดิม ผมก็ตอบกลับไปเหมือนทุกวันว่าให้ต้อมคิดเยอะก่อน จนผมกำลังจะหลับก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีกแล้ว ผมหยิบมาดูก็เป็นเบอร์บาสผมเลยกดรับสาย

“ว่าไง มีอะไรอีกเรานะ” ผมถาม

“พี่นัทไปขี่รถเล่นกันไหมครับ” บาสชวน

“ไม่ละ วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะ” ผมก็วางสายไป เพราะเหนื่อยมากจริงๆ

เช้าวันนี้ผมมาแต่เช้าเพราะจะได้เตรียมของให้พร้อม จะได้ยุ่งเหมือนเมื่อวานอีกผมกำลังทำงานอยู่บาสมาตอนไหนไม่รู้ บาสเดินเข้ามานวดไหล่ให้ผมผมตกใจเหมือนกันจนหันไปดู

“ทำอะไรนะเรา มาช่วยกันเตรียมของเลยเร็วๆ” พอผมเห็นว่าเป็นบาสก็เลยให้รีบมาช่วยงาน

“ก็พี่บ่นเหนื่อยเมื่อคืนนี้ ผมเลยนวดให้ไงคืนนี้ไปนั่งรถเล่นกับผมนะ” บาสมันชวนผมอีกแล้ว จริงๆผมก็อยากไปนะแต่กลัวว่ามันเหมือนผมจะมีใจให้มัน เพราะผมก็พอรู้แหละว่ามันคิดยังไงกับผม

“ไม่ไปได้เปล่า งานพี่เยอะเหนื่อยด้วย” ผมบอกโดยไม่ได้หันไปมองหน้าเลย

“ไม่เอาอ่ะ ไปนั่งรถด้วยกันนะๆๆๆ” บาสมันอ้อนแล้วก็ไม่ยอมหยุดนวดให้ผมด้วย

“เออ ไปก็ได้แต่หยุดนวดก่อน แล้วมาช่วยกันทำงานเลย” ผมต้องรับปากก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที

บาสมันถึงหยุดนวดแล้วมาช่วยผมทำงาน ที่เชียงใหม่นี่คนมางานเยอะกว่าที่ผมคิดอีก ทำให้วุ่นได้ทังวันเหมือนกัน ดีว่าช่วงบ่ายซีจะมาช่วยไม่งั้นผมคงเหนื่อยตายก่อนแน่ๆ พองานเลิกผมก็จะกลับห้องเพื่อไปพัก บาสก็เดินเข้ามาหาผมก่อนขึ้นรถ

“พี่นัทไหนพี่นัทสัญญาว่ายังไง ห้ามเบี้ยวด้วย” แล้วบาสมันก็ดึงมือผมเพื่อให้ไปด้วย แต่ซีก็ดึงมือผมไว้เหมือนกัน จนบาสต้องหันกลับมามอง

ซีกับบาสมองหน้ากันเขม้งเลยตอนนี้ ผมจะทำไงดีเนี่ยตอนนี้เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับต้อมเลย ถ้าเป็นต้อมผมคงจะเลือกได้ว่าจะเข้าข้างใครไปแล้วตอนนี้ แต่ว่าผมก็สัญญากับบาสไว้จริงๆนะแหละผมเลยบอกซีว่าเดี๋ยวกลับ ซีทำหน้าไม่พอใจแต่บาสยิ้มหน้าบานเลย

บาสพาผมขี่รถขึ้นไปบนดอย(ขอสารภาพคือจำชื่อดอยไม่ได้แล้วอะครับแต่มันมีโครงการหลวงอยู่ด้วยนะครับ) พอขึ้นไปสักพักบาสก็จอดรถผมก็คงว่าจอดทำไม กำลังจะหันไปถามบาสก็ดึงผมให้ตามไปนั่งข้างทาง พอผมนั่งลงบาสก็ถอดหมวกกันน็อคให้ผม แล้วดึงให้ผมไปนอนตักมัน

บาสชี้ให้ผมมองดาวบนท้องฟ้าซึ่งมีเต็มไปหมด แบบที่เราไม่สามารถเห็นได้เลยที่กรุงเทพมันสวยมากจริงๆ ผมนอนมองจนเพลินไปเลยตอนนั้น แต่ผมกลับคิดว่าถ้าผมได้มาดูดาวแบบนี้กับต้อมผมจะมีความสุขมากขนาดไหนนะ พอคิดถึงเรื่องต้อมผมก็จะร้องไห้อีกแล้ว ทำไมผมขี้แงกับเรื่องของต้อมจังเลยบาสคงสังเกตเห็น
“พี่นัทเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” บาสก้มหน้ามองผม

“ไม่เป็นไรหรอกพี่คิดไรเพลินๆนิดหน่อย” ผมบ่ายเบียงไป

“ผมรู้ว่าพี่ต้องมีปัญหาแน่ๆ ถ้าเป็นผมนะจะไม่ยอมให้พี่เป็นแบบนี้แน่นอน” บาสมองหน้าผม

“บาสพี่ว่าเราอย่ามาชอบพี่เลยนะ พี่คิดกับเราได้แค่น้องชายเท่านั้นแหละ เพราะยังไงพี่ก็คงมีเขาเป็นแฟนแค่คนเดียวเท่านั้น พี่ว่าพาพี่กลับไปส่งเถอะ” ผมบอกบาสผมก็จะลุกขึ้นจากที่นอนตักบาสอยู่

ตอนที่ผมกำลังลุกบาสกลับก้มลงมาจูบปากผม แต่ผมก็หลบทันเพราะคิดอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้

“พาพี่กลับเถอะ ถ้าเราไม่พาพี่กลับพี่เดินกลับเองได้นะ” แล้วผมก็ลุกขึ้นเดินทันที

บาสก็รีบลุกตามแล้วขี่รถมาดักหน้าผม บอกว่าจะไปส่งให้ผมเลยขึ้นรถมากับบาส เพราะเอาจริงๆผมก็คงกลับไม่ถูกหรอกครับ บาสพาผมมาส่งที่หน้าโรงแรมตอนที่ผมลงจากมอไซด์ของบาส ผมเห็นคนยืนที่หน้าโรงแรมทำไมมันคุ้นตาแบบนี้นะ คนนั้นก็มองมาทางผมเหมือนกันแล้วคนนั้นก็เดินมาทางผม จนผมเห็นเขาชัดขึ้นไม่ใช่ใครต้อมนี่เอง แต่ว่าต้อมตามมาที่นี่ได้ยังไงกัน แล้วตอนนี้ต้อมกำลังเดินตรงมาที่ผมกับบาสแล้วด้วย

..................................

ลงต่อให้เรื่อยนะครับ ขอบคุณที่ติดตามกัน

ปล. อย่าลืมอ่านเรื่อง มนต์รักบ้านทุ่งด้วยนะครับ :L2: :L2:

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
ตายแน่แน่งานเข้าแล้ว มิโรงแรมแตกรึเนี่ยมาตัวเป็นๆเลย

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
อีป้าแก่ๆจะตามมาอ่านเรื่อยๆค่ะ +1

ป.ล. ขอย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่แรกก่อนนะ 555

ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
ตอนที่34

ต้อมเดินตรงมาที่ผมกับบาสตอนนี้ผมเริ่มกังวลแล้ว ผมกลัวต้อมมันจะมีเรื่องกับบาสถ้ามีคงแย่แน่ๆ ผมเตรียมตัวที่จะเดินเข้ามาไปห้ามต้อมผมเลยเดินมาดักหน้าต้อมไว้ก่อนที่จะถึงบาส พอผมมายื่นข้างหน้าต้อมต้อมก็กอดผมทันทีเลยครับ

“พี่นัทอย่าหนีผมไปไหนอีกนะครับพี่รู้ไหมว่าผมแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วรู้ไหม วันๆได้แต่รอพี่ส่งข้อความมาให้ ทำไมพี่ต้องทรมานผมแบบนี้ด้วย” ต้อมกอดผมแน่นเสียงมันก็เริ่มสั่นๆเหมือนจะร้องไห้

“เราตามพี่มานี่ได้ยังไง ใครบอกเราว่าพี่อยู่ที่นี่” ผมสงสัยเรื่องนี้มากกว่า

“พี่น้ำครับผมไปตามตื้อพี่น้ำตั้งหลายวันกว่าพี่น้ำจะยอมบอก พอผมรู้ผมก็รีบตามมานี่เลยครับ” ต้อมจับหน้าผมให้มองหน้ามันแล้วตอนนี้

“พี่นัทรู้ไหมว่าไม่มีพี่อยู่ผมทรมานมากขนาดไหน ผมรู้แล้วว่าผมขาดพี่ไม่ได้จริง พอพี่ไม่อยู่ไม่ได้คุยกับพี่มันเหมือนผมขาดอะไรที่สำคัญในชีวิตไป จนผมแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” ผมเพิ่งสังเกตเห็นหน้าต้อมว่ามันโทรมมากขนาดไหน ผมหนวดก็ไม่ได้ตัดได้โกนเลย หน้ายังดูซูบลงไปมากจนแทบจะหมดหล่อไปเลยทีเดียว

“แล้วเราเข้าใจตัวเองมากขึ้นหรือยังถึงมาหาพี่ เรามีคำตอบหรือยังตอนนี้” ผมถามต้อมโดยที่ต้อมยังจับหน้าผมแล้วจ้องอยู่ ต้อมตาเริ่มแดงมากขึ้นเรื่อยๆ

“ผมเข้าใจหมดแล้วตอนนี้ ผมขอโทษขอโทษจริงๆ ผมรู้แล้วว่าผมอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีพี่อยู่ข้างๆผม พี่จะว่าผมจะทำอะไรผมก็ตามผมก็จะไม่ว่าอะไรพี่เลยกับเรื่องนี้ แต่ผมขอแค่พี่อย่าทิ้งผมแบบนี้อีกเลยถ้าพี่ทำแบบนี้อีกครั้งผมคงต้องเป็นบ้าหรือไม่ก็ตายแน่คราวนี้” ต้อมน้ำตาค่อยๆไหลออกมา ผมเห็นแบบนี้แล้วมันน่าสงสารมากจริงๆ ผมเลยเอามือเช็ดน้ำตาให้ต้อม

ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมอยู่กับต้อมแค่สองคนเลยตอนนี้ จนผมลืมไปเลยว่าบาสอยู่ที่รถข้างหลังผมจนบาสแกล้งทำเสียงดัง ผมกับต้อมเลยหันไปมองบาสพร้อมกันเลยบาสเดินมาหยุดตรงผมกับต้อม

“พี่หรอเป็นคนทำให้พี่นัทเสียใจ แล้วพี่ยังจะกล้ามาขอคืนดีอีกหรอ” บาสมองหน้าต้อม แล้วดึงผมให้ออกห่างจากต้อม อืมผมลืมไปเลยว่าเด็กสมัยใหม่นี่ไม่ได้กลัวอะไรเลย

ผมหันไปมองหน้าบาสทันทีที่มันพูดแบบนั้น มันคิดจะมีเรื่องกับต้อมเลยหรือไงกัน แต่ต้อมดูเหมือนจะยังไม่อยากที่จะมีเรื่องตอนนี้ เพราะมันคงไม่อยากจะให้ผมไม่พอใจอีกมันรู้ว่าผมไม่ชอบให้มันมีเรื่องกับคนอื่น ต้อมไม่พูดแต่กลับดึงผมเข้าไปกอดไว้แล้วหันกลับมามองบาส

“พี่ไม่ได้มาขอคืนดี แต่พี่มาเพื่อจะพาพี่นัทกลับคืนมาเป็นของพี่ต่างหาก” ต้อมบอกด้วยเสียงที่เย็นชามาก

“แล้วถ้าผมไม่ยอมละ ถ้าพี่ไม่มาพี่นัทคงชอบผมแทนพี่ไปแล้ว” ดูบาสมันพูดผมไปบอกตอนไหนว่าจะชอบมันเนี่ย

“คิดว่าพี่จะเชื่อเราหรือไง ยังไงพี่ก็เชื่อว่าพี่นัทยังรักพี่อยู่เหมือนเดิม อย่างเรานะพี่ไม่กลัวเลย” ต้อมหันมามองหน้าผม แต่มันก็จริงอย่างที่ต้อมว่านะแหละผมไม่ได้เปลี่ยนใจจากมันเลยจริงๆ

“555” อยู่ดีๆบาสก็หัวเราะขึ้นมาเฉยเลย ผมกับต้อมมองหน้ากันงงๆ

“ผมยอมพี่สองคนเลยเมื่อกี้พี่นัทก็เพิ่งปฏิเสธผม พี่ก็ยังตามมาหาพี่นัทถึงนี่เลยถ้าเป็นผมคงไม่ทำแน่ๆ” บาสยิ้มให้ผมสองคน

“พี่นัทเรายังเป็นพี่น้องกันอยู่ใช่ไหม ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกัน อ้อพี่ระวังพี่อีกคนดีกว่านะ” แล้วบาสก็หันกลับไปขี่มอ’ไซด์ออกไป

ผมกับต้อมก็ยืนงงกันอยู่กับบาสมันตกลงมันจะเอายังไงกันแน่ ผมพาต้อมเข้ามาที่นั่งรับแขกตรงฟร้อนท์ ต้อมจับมือผมไว้ตลอดเวลาเหมือนกลัวว่าผมจะหนีมันไปอีก แต่ผมอยากคุยเรื่องนี้กับมันให้รู้เรื่องมากกว่ากับเรื่องที่ผ่านมา

“ตกลงเรามีอะไรจะบอกพี่ได้หรือยัง” ผมถามต้อมมันนั่งมองหน้าผมไม่เลิก

“ผมขอโทษนะครับพี่ที่ผมเป็นแบบนี้ จริงๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับปลาแล้วจริงๆนะ เพียงแต่ผมไม่อยากที่จะทำร้ายจิตใจปลาอีก แต่มันกลับเป็นว่าผมทำร้ายคนที่ผมรักที่สุดซะเอง” ต้อมทำหน้าเศร้า

“ผมมันแย่เองที่ไม่ทันคิดว่าพี่จะรู้สึกยังไง ผมมัวแต่ห่วงความรู้สึกคนอื่นมากเกินไป” ต้อมมันจับมือผมไว้แน่นเลย

“แล้วทำไมเราไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก เราคิดว่าพี่จะไม่ยอมเข้าใจหรือไง นี่เราคิดว่าพี่จะเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นเลยหรือไง” ผมเริ่มจะไม่พอใจอีกแล้วตอนนี้ ที่รู้ว่ามันคิดว่าผมจะเป็นคนแบบไหน

“ไม่ใช่นะผมเองต่างหากที่ไม่กล้าบอกพี่ ผมมันไม่ดีเองเรื่องนี้พี่จะโกรธหรือจะทำอะไรผมก็ไม่ว่า แต่ผมขอแค่อย่าเกลียดกับอย่าทิ้งผมไปอีกนะครับ” ต้อมเอามือผมไปหอม ผมหันไปมองรอบๆดีนะค่อนข้างดึกแล้วเลยไม่มีคน

“ถ้าเราบอกพี่ตั้งแต่ที่พี่ถามครั้งแรกมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก พี่พยายามถามเราแล้วใช่ไหม” ผมจ้องหน้าต้อมต้อมทำหน้าเสียใจ

“ไหนเราเคยสัญญากับพี่ว่าจะบอกกันทุกเรื่องยังไงละ แค่นี้เราก็ทำไม่ได้แล้วแล้วต่อไปพี่ต้องเจอกับอะไรแบบนี้อีกไหม”

“ไม่มีอีกแล้วพี่ ไม่มีแน่นอน ผมจะบอกพี่ทุกอย่างเลยต่อไปนี้ ผมไม่อยากให้พี่หนีผมไปไหนอีกแล้ว” ต้อมจ้องตาผมตอบแล้วตอนนี้

เรานั่งคุยเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ผมก็หันไปเห็นซีเดินเข้ามาหาเหมือนกัน ซีคงจะจำต้อมไม่ได้แน่ๆถ้ามองจากข้างหลัง ซีคงคิดว่าผมคุยกับคนอื่นอีกแล้วแน่ๆ

“นัททำอะไรอยู่ถึงไม่กลับห้องสักที” ซีเดินเข้ามาถาม ต้อมยังนั่งหันหลังให้ซีอยู่

“คืนนี้พี่นัทเขาจะนอนห้องเดียวกับผม พี่กลับไปนอนก่อนเถอะ” ต้อมบอกโดยที่ยังไม่ได้หันไปมองซี

“แล้วคุณเป็นใคร นัทถึงจะต้องไปนอนด้วย” ซีทำหน้าไม่พอใจ ต้อมลุกขึ้นแล้วหันหน้าไปหาซี

“คงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าทำไมพี่นัทต้องไปนอนห้องผม” ต้อมยิ้มให้ซีแล้วดึงมือผมเดินไปที่ห้องทันที ผมเห็นซียืนงงอยู่เลยตอนนี้

คืนนี้ผมเลยนอนห้องต้อมต้อมนอนกอดผมแน่นมาก บอกว่าชดเชยกับที่ไม่ได้กอดมาเป็นอาทิตย์ ผมเลยถามว่าต้อมจะมาอยู่กี่วันต้อมบอกว่าจะอยู่จนกว่าผมจะกลับไปพร้อมกันนะแหละ เอากับมันสิขนเงินเก็บออกมาใช้อีกแล้วแน่ๆ(เราจะช่วยกันเก็บเงินไว้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันนะครับ) ผมก็ดีใจนะครับที่มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมก็นอนกอดต้อมกลับเหมือนกัน เพราะผมก็คิดถึงมันมากไม่ต่างกันหรอกครับ

วันนี้ต้อมมาช่วยผมทำงานทำให้ผมทำงานได้คล่องขึ้นเอยะเลย อีกอย่างวันนี้วันสุดท้ายของงานที่นี่ด้วย บาสก็มาช่วยเหมือนเดิมแต่ว่าบาสมันฉลาดมันตีซี้กับต้อมเรียบร้อย มันบอกว่าถ้าพี่ต้อมอนุญาติสักคนมันจะพาผมไปเที่ยวไหนก็ได้ ดูแผนของมันสิแล้วมันคิดว่าต้อมจะให้ไปหรือไง แต่คนที่ผมกลัวจะเป็นปัญหามากก็คือซีนะสิครับ เพราะว่าซีไม่ได้ยอมง่ายๆเหมือนบาสนี่ครับ แล้วผมยังต้องอยู่ที่เชียงใหม่อีกตั้ง 5 วัน ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มจริงๆเพราะคราวนี้ไม่มีพี่น้ำมาคอยช่วยกันแล้วด้วย

....................................


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Classical

  • บุคคลทั่วไป
เด๊ว เย็น ๆ เย๊น เย็น จาเข้ามาอ่านนะพี่  หุหุ

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
อื้อเสน่ห์กระจายแบบนี้คงจบยากนะ ปิดสวิทซ์เสน่ห์มั่งดิเดี๋ยวหนุ่มเชียงใหม่ตามเป็นพรวนหรอก :L1: :L1: :L1:

kanda53

  • บุคคลทั่วไป
ดูต้อมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ....
เสน่ห์นัทแรงจริง ๆ  .......
ยังไงความรักที่มั่นคงก้อ......
ต้องชนะทุกอย่างอยู่แล้ว....... :a2:

 :L2: :pig4:


ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
อิจฉาพี่นัทจังมีแต่คนชอบ

ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างหว้าาา

ติดตามครับผม

Classical

  • บุคคลทั่วไป
อิจฉาพี่นัทจังมีแต่คนชอบ

ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างหว้าาา

ติดตามครับผม


อย่าไปอิจฉา คนแก่ เลยคราบ หุหุ  คนแก่ดิต้องอิจฉาเรา หุหุ

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
ตอนที่35

หลังงานเลิกผมเลยชวนพวกทีมงานทั้งหมดไปเลี้ยงกัน ผมให้บาสเป็นคนแนะนำร้านเพราะมันเป็นเจ้าถิ่นนี่ครับ บาสพาไปร้านกึ่งผับแถวใกล้ที่พักพวกผมแหละครับ มันบอกเมาแล้วจะได้กลับง่ายๆตกลงแล้วพวกผมมากันก็ 8 คนได้ ก็รวมพวกพี่ที่เข้ามาทำบูธไปด้วยแหละครับผมสนิทกับพี่เขาทุกคนแหละ ก็เจอกันทุกงานใช้งานกันเป็นว่าเล่นเลยสนิทกัน  แต่ผมไม่ค่อยห่วงเรื่องเมาหรอกครับ เพราะถ้าพาคนอื่นมาเลี้ยงด้วยผมจะไม่ค่อยกินเท่าไหร่

“กินกันเต็มที่เลยนะวันนี้พี่เลี้ยงเอง แต่งบบริษัทนะ” ผมบอกทุกคนจะได้ไม่ต้องมาเกรงใจผม

“เอางั้นคนเลี้ยงเปิดก่อนเลยหนึ่งแก้ว” พี่ที่ทำบูธส่งแก้วเหล้ามาให้ผม มาถึงก็โดนเลยผมผมก็รับมาแล้วยกหมดแก้วเลย กลัวที่ไหนเรื่องกินเหล้าสำหรับผม

หลังจากนั้นผมก็โดนไปอีกหลายแก้วเลยครับ ส่งมาผมก็กินหมดแหละครับจนผมเริ่มมึนๆหัวแหละ เลยว่าจะไปเข้าห้องน้ำไปยิงกระต่ายกับล้างหน้าสักหน่อย ตอนลุกไปก็มึนๆอยู่ต้อมจะมาเป็นเพื่อนแต่ผมให้ต้อมอยู่ที่โต๊ะ เพราะจะได้คอยดูพี่คนอื่นๆเขาด้วย พอมาถึงห้องน้ำผมว่าผมท่าจะเมามากกว่าที่ผมคิดไว้แล้ว เพราะตอนนี้ผมเห็นห้องน้ำมันหมุนได้แล้วจนผมต้องถอยเอาตัวไปยืนพิงกำแพงห้องน้ำไว้ รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ให้ต้อมมาด้วยน่าจะดีกว่า

ผมยืนพยายามตั้งสติอยู่ตรงกำแพงห้องน้ำผมคิดว่าถ้าได้ล้างหน้าคงดีขึ้น ผมเลยจะเดินไปที่อ่างล้างหน้าแต่อยู่ขามันก็พันกันจนผมจะล้ม ก็มีมือมาช่วยผมไว้พอดีไม่งั้นผมคงล้มไปแล้วแน่ๆ ผมจะหันไปขอบคุณแต่พอหันไปมองคนที่ช่วยผมเป็นซีนี่เอง ผมเลยยิ้มให้แล้วกำลังจะขอบคุณแต่ซีกลับพาผมเข้าไปในห้องน้ำเล็กข้างในแล้วล็อคประตู

“ซีจะทำอะไร เราออกไปก่อนดีกว่านะ” เสียงผมอ้อแอ้เต็มทีแล้วตอนนี้

“วันนี้เราไม่ยอมให้นัทหนีเราอีกแล้ว” ซีบอกผม

“เราหนีซีตอนไหนกัน แล้วเราจะหนีซีทำไม” ผมไม่เข้าใจที่ซีบอก ผมก็ยืนจะไม่ไหวแล้วด้วยตอนนี้ผมเลยถอยตัวไปนั่งตรงฝาชักโครก

“นัทหนีเรามาตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เราไม่ยอมให้นัทหนีเราอีกแน่” ซีเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วเอามือจับหน้าผมไว้แล้วก้มหน้าลงมา ผมเอามือผลักซีไว้แต่ตอนนี้ผมคงสู้แรงใครไม่ไหวแล้วละครับ

ผมเห็นว่าผลักซีไม่ไหวเลยเอามือข้างหนึ่งมาดันหน้าซีไว้แทน

“ซีจะทำอะไรเรานะ ให้เราออกไปเถอะถึงยังไงเราก็ไม่ชอบซีหรอกนะ ยิ่งทำแบบนี้จะทำให้เราไม่ชอบซีมากขึ้นเปล่าๆ” ผมบอกแต่ซีไม่สนในเอามือมาจับมือข้างที่ผมดันหน้ามันออก

“ก็นัทไม่ชอบเราไงเราเลยต้องบังคับแบบนี้” ซีพูดก่อนก้มหน้าลงมาใหม่ ตอนนี้ผมเลยพยายามลุกขึ้นเพื่อจะออกไปจากที่นี่ แต่ซีกลับผลักผมให้นั่งลงไปเหมือนเดิม

“ซีให้เราออกไปเถอะ เดี๋ยวต้อมก็ต้องมาตามเรา เพราะเราออกมานานมากแล้ว” ผมเอาต้อมมาขู่ซีแล้วตอนนี้

“ต้อมคงยังมาไม่ได้อีกนาน เพราะเราให้พี่เขากักตัวต้อมไว้แล้ว” ซียิ้มแบบคนที่ชนะอะไรมาสักอย่าง

คราวนี้ซีจับมือผมไว้ทั้งสองข้างผมพยายามขัดขืนแล้วนะครับ แต่มันเมามากจริงๆหรือว่าที่พี่เขาชนแก้วกับผมบ่อยๆก็เพราะซีให้ทำเหมือนกัน ผมเลยใช้วิธีการหันหน้าหนีแทนแต่ซีไม่ได้สนใจก็จูบลงมาที่แก้มผม แล้วค่อยๆเลื่อนหน้ามาเรื่อยๆจนจะมาถึงปากผมอยู่แล้ว

“ปัง” เสียงคนพังประตูเข้ามา ผมรีบมองเพื่อจะขอความช่วยเหลือ ซีก็หันมามองเหมือนกัน

เป็นบาสที่พังประตูเข้ามา บาสไม่ได้พูดอะไรก็เดินเข้ามาดึงคอเสื้อซีแล้วต่อยหน้าซีทันที ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าต่อยกี่ครั้งแล้วบาสก็มาประคองผมเดินออกมา พาผมมาที่โต๊ะนั่งข้างๆต้อม

“บาสพี่นัทเป็นอะไร” ต้อมหันมาถามบาสทันที

“ก็คือ...” บาสไม่กล้าที่จะบอก

“มีอะไรบอกพี่มาสิ” ต้อมคาดคั้นบาสอีก

บาสก็เลยเล่าเรื่องให้ต้อมฟังต้อมดูโกรธมากจะลุกขึ้นไป ผมเลยจับมือมันไว้มันเลยหยุดหันมามองหน้าผม

“พอเถอะเมื่อกี้บาสมันก็จัดการไปแล้ว พาพี่กลับห้องเถอะ” ผมบอกต้อมเพราะไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่ขึ้นไปอีก

ต้อมเลยพาผมกลับมาที่ห้องพอกลับมาถึงห้องต้อมก็พาผมอาบน้ำแล้วก็เข้านอน ผมก็หลับไปเลยเพราะว่าเมาแต่ก่อนนอนผมย้ำว่าไม่ให้ต้อมไปหาเรื่องซีอีก เดี๋ยวผมจัดการเองพรุ่งนี้เช้าหลังจากผมตื่นนอนแล้ว ต้อมก็รับปากผมเรื่องนี้บอกว่าจะอยู่กับผมไม่ไปไหนแน่นอน

ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาผมเลยว่าจะไปเคลียกับซีให้รู้เรื่อง แต่ผมไปหาซีที่ห้องซีก็ไม่อยู่แล้วไม่รู้ออกไปไหนแต่เช้า ผมกลับเข้ามาที่ห้องต้อมกำลังอาบน้ำอยู่ พี่น้ำโทรเข้ามาพอดีแต่พี่น้ำโทรมาทำไมแต่เช้านะ

“สวัสดีครับพี่ มีอะไรหรือเปล่าพี่โทรมาแต่เช้าเลย” ผมถาม

“เมื่อคืนเกิดเรื่องอีกแล้วใช่ไหม แต่ไม่ต้องห่วงพี่จัดการแล้วพี่ฝากเราดูลุกค้าต่อด้วยนะ” พี่น้ำบอกแต่ผมก็ยังงงว่าพี่น้ำรู้เรื่องได้ยังไงเร็วขนาดนี้

“เออ..พี่รู้เรื่องได้ยังไงละครับ ผมกำลังจะไปเคลียกับซีเลย แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว” ผมบอก

“เอ้า..ต้อมยังไม่ได้บอกเราอีกหรือไง” พี่น้ำทำเสียงแปลกใจ

“พี่ให้ซีกลับมาตั้งแต่เช้าแล้ว พี่เลยโทรมาบอกเราให้ไปคุยกับลูกค้าต่อให้ด้วย พี่ส่งเมลไปให้แล้วนะเปิดดูด้วยละ” ถึงว่าสิไปหาที่ห้องถึงไม่เจอ แต่ผมก็ยังมีเรื่องสงสัยอยู่ดี

“แล้วพี่รู้เรื่องได้ยังไงทำไมรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ละพี่” ผมถาม

“ก็จะใครซะอีกละก็แฟนเรานะแหละ โทรมาคุยกับพี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ดีนะไม่ได้มีเรื่องราวใหญ่โต ว่าแต่เราจะให้พี่ทำยังไงคราวนี้” พี่น้ำถามผมบ้างคราวนี้ แล้วจะให้ผมทำยังไงละครับอยู่ๆก็ถามมา

“เออ ก็แล้วแต่พี่แล้วกันครับ ผมนึกอะไรไม่ออกหรอกตอนนี้ ถ้าพี่เห็นสมควรว่าไงก็แล้วแต่พี่เลยครับ”

ผมเลยเปลี่ยนเรื่องมาคุยเรื่องงานกับพี่น้ำแทนว่าจะต้องทำอะไรบ้างแทนส่วนของซี ตกลงว่าอีกห้าวันที่เหลือผมต้องไปคุยกับลูกค้าในส่วนของซีแทนทั้งผม แล้วให้ต้อมช่วยผมไปเลยไหนๆก็มาแล้ว ก็ดีครับเพราะว่ามีต้อมมาช่วยดีกว่าซีแน่นอน เออแต่ผมยังไม่ได้ขอบใจบาสเลยเรื่องเมื่อคืนนี้ ผมเลยโทรไปหาบาสหน่อย

“ดีครับพี่นัท มีอะไรโทรมาแต่เช้าเลย” บาสถามทันทีที่รับสาย

“ก็จะโทรมาขอบใจเรื่องเมื่อคืนนะ ถ้าไม่ได้เราพี่แย่แน่ๆเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็ไม่ยอมยกพี่ให้ใครหรอกนะ นอกจากพี่ต้อมเพราะงั้นไม่ต้องมาขอบใจผมหรอก” บาสบอกผม อืมมันก็เป็นคนดีจริงๆเลยนะ

“เอาเถอะยังไงก็ขอบใจแล้วกัน งั้นเดี๋ยวเย็นนี้พี่เลี้ยงข้าว” ผมบอกแล้วนัดเวลากับบาสก่อนวางสาย

ต้อมอาบน้ำเสร็จออกมาพอดีผมเลยลุกขึ้นไปกอดมัน ต้อมมันก็มองหน้าผมแต่ไม่ได้พูดอะไร

“ร้ายเหมือนกันนะเรานะ แต่แบบนี้ก็ยังดีกว่าไปมีเรื่องละนะ” ผมหอมแก้มมัน

“ที่แรกก็คิดเหมือนกัน แต่พี่ต้องเห็นหน้าพี่ซีพี่โดนบาสมันจัดการ เห็นแล้วเลยทำอะไรไม่ลงเลย” ต้อมยิ้มพอใจท่าทางต้อมจะถูกใจบาสแน่ๆ แล้วมันเป็นขนาดไหนนะผมละอยากรู้จริงๆ

“เออ.. วันนี้พี่ชวนบาสกินข้าวนะ ไปด้วยกันนะ” ผมบอกต้อมก่อนที่จะปล่อยให้ต้อมแต่งตัว เพื่อที่จะไปหาลูกค้าด้วยกัน

ผมไปพบลูกค้าแทนซีกับต้อมค่อนข้างวุ่นทั้งวันเหมือนกัน เพราะผมไม่ได้เป็นคนคุยกับลูกค้าแต่แรก ตอนเย็นบาสโทรมาบอกผมว่าให้ไปเจอที่ร้านไหน ผมกับต้อมก็ไปหาผมกับต้อมสั่งอาหารเต็มโต๊ะเลย ต้อมกับบาสก็ดูเข้ากันได้ดีคงเพราะนิสัยคล้ายกันด้วยละมั้งครับ ตอนกินข้าวผมก็นึกอะไรออกขึ้นมาได้พอดีผมรอจนต้อมไปเข้าห้องน้ำ

“บาสเดี๋ยวพี่ยืมรถมอไซด์หน่อยสิ” ผมพูดกับบาสแล้วคอยหันไปมองว่าต้อมจะกลับมายัง

“พี่เอาไปทำไร บอกมาก่อนว่าจะน่าให้ยืมไหม” บาสทำหน้าสงสัย

“พี่จะพาพี่ต้อมไปดูดาวนะ ไปแถวที่เราพาพี่ไปไง” ผมบอก

“อะนะ จะให้ดีไหมนี่นั่นมันที่ความทรงจำของผมกับพี่นะ”

“นะนะนะ ไม่งั้นพี่ไปเช่ารถเอาก็ได้ แค่นี้ไม่ง้อแหละ” ผมแกล้งงอน

“ไม่ต้องมางอนผมเลย ให้ยืมก็ได้แต่ว่าห้ามพาคนอื่นไปอีกนะ ผมให้พี่ต้อมไปได้คนเดียว” บาสหยิบกุญแจรถมอไซด์มาให้ผม

ผมรีบเก็บใส่กระเป๋าไว้ต้อมกลับมาก็นั่งกินกันสักพัก บาสก็ขอตัวกลับก่อนบออกว่าจะไปหาเพื่อน ผมกับต้อมนั่งคุยกันต้อมสักพักผมก็ชวนกลับ ต้อมจะไปเรียกรถตุ๊กตุ๊กผมก็เลยเดินไปเอารถแล้วขี่ไปรับต้อมที่ข้างถนน

“จะไปไหนครับคุณ สนใจไปกับผมไหมครับ” ผมบอกต้อม

“อืม. ถ้าผมไปแล้วจะปลอดภัยไหมครับ” แนะมันรับมุขผมอีก

“ปลอดภัยสิครับผมจะดูแลทั้งตัวและหัวใจเลย แล้วจะไปไหมครับ” ผมยิ้มให้

“ไปสิครับ ใครจะไม่ไปคนขับน่ารักขนาดนี้” พูดแล้วต้อมก็ขึ้นมานั่งซ้อนท้ายผมแล้วก็กอดเอวผมทันที ผมขี่พาต้อมขึ้นไปบนดอยที่บาสพาผมไป

ผมจอดรถข้างทางแถวๆที่บาสพาผมจอดนั่นแหละครับ ผมพาต้อมมาดูดาวต้อมชอบมากเลยผมให้ต้อมนอนตักผม

“พี่นัทมาที่นี่ได้ยังไง ใครพามาหรอ”ต้อมถามตายังมองท้องฟ้าอยู่

“ก็เจ้าบาสนะแหละมันพาพี่มา พี่คิดว่าอยากมาดูกับต้อมมากกว่าเลยพามานี่ๆไง”ผมก้มหน้ามองหน้าต้อม สีหน้ามันตอนนี้ดูผ่อนคลายและสบายใจมากเลย

“ต้อมพี่ถามอะไรเราหน่อยสิ เราตอบพี่มาตามความจริงเลยนะ” ผมยังมองหน้าต้อมอยู่ จนต้อมมองหน้าผมตอบ

“ที่เราทำแบบนี้เรายังรักปลาอยู่ใช่หรือเปล่า”

“พี่นัทฟังผมดีๆเลยนะ ผมรักใครไม่ได้อีกแล้วตอนนี้นอกจากพี่นัทคนเดียว แต่ที่ผมทำแบบนั้นเพราะผมรู้สึกผิดกับเรื่องที่เคยทำกับปลาไว้ พอเจอกันอีกผมก็เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจเขาอีก ผมลืมนึกถึงจิตใจพี่ไปเลยว่าพี่จะเสียใจขนาดไหน ผมได้แต่คิดว่าพี่จะเข้าใจผมกับเรื่องนี้” ต้อมจับมือผมมาวางที่หน้าอกตัวเอง

“แล้ววันนั้นที่ปลารับโทรศัพท์แทนผมนะ เราไม่ได้อยู่กันสองคนด้วยนะพี่ตอนนั้น พี่สบายใจได้เลยแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมปลาถึงรับสายแทนผม ผมไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับเขาอย่างนั้นอีกแล้ว” ต้อมเอามือผมมาหอม

“ถ้าเราบอกกับพี่แต่แรกเรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่ามีอะไรอย่าปิดบังกัน ถ้าเกิดเรื่องมันร้ายแรงกว่านี้จะทำยังไง” ผมมองหน้าต้อม

“ครับผมขอโทษนะครับ ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ” ต้อมยิ้มทำหน้าทะเล้นให้ผม

หลังจากคุยกันเสร็จผมก็นอนดูดาวต้อมก็เปลี่ยนมานอนข้างๆผม ต้อมจับผมให้นอนหนุนแขนของมันเรานอนดูดาวกันพักใหญ่ๆ ต้อมก็ชวนกลับห้องเพราะว่ามันดึกมากแล้ว แต่ขากลับต้อมขอขี่รถเองผมซ้อนท้ายผมกอดเอวต้อมตลอดจนมาถึงโรงแรม


........................................

มาลงต่อให้แล้วนะครับ ช้าไปนิดนะครับ

กินยาแล้วหลับทั้งวันเลยวันนี้

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
น่ารักดีครับผม

มาต่อบ่อยๆ เลยนะครับ

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
ตอนที่36

ผมกลับมาถึงกรุงเทพแล้วตอนนี้ก่อนกลับยังไปเที่ยวกับบาสอีก บาสบอกว่าเดี๋ยวปิดเทอมจะลงมาหาต้อมมันยังบอกให้มาเลย แถมยังบอกให้มาพักด้วยกันที่บ้านอีกต่างหาก ท่าทางจะถูกคอกันมากจริงๆเพราะปกติคนที่เข้ามาจีบผมส่วนมากต้อมมันจะกันหมดเลย แต่นี่แปลกถึงขนาดชวนมานอนที่บ้านด้วย

ผมมาที่ออฟฟิศไม่เห็นซีมาทำงานเลยผมเลยขึ้นไปหาพี่น้ำข้างบน

“พี่น้ำซีไม่มาทำงานหรอครับ ผมมีเรื่องอยากคุยกับเขาหน่อย” ผมถามพี่น้ำ

“ซีนะหรอพี่ให้ไปทำงานที่อื่นแล้ว พี่ไม่อยากมีปัญหากับเรื่องพวกนี้แล้ว” พี่น้ำทำหน้าเครียดเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

“แล้วเดี๋ยวเรากลับมาอยู่ที่นี่นะ วันนี้ไปเก็บของที่ออฟฟิศพี่กันนะ พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานไม่ต้องคิดมากละเรื่องนี้ เพราะซีมันทำตัวมันเอง” พี่น้ำมองหน้าผม ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อก็ออกมาไปเก็บของที่ออฟฟิศพี่กัน

หลังเก็บของเสร็จผมก็กลับมาที่บ้านก็พี่น้ำบอกค่อยกลับไปทำงานพรุ่งนี้นี่ครับ ผมมาถึงบ้านก็เกือบสี่โมงเย็นแล้วเข้ามาผมได้ยินเสียงคนอยู่ในครัว ผมเลยวางของแล้วเข้าไปดูเพราะปกติต้อมไม่เคยทำครัวนี่นา ผมเลยอยากรู้ว่าต้อมมันจะทำอะไร ผมแอบมองอยู่แถวๆหน้าห้องครัวต้อมกำลังยุ่งกับการทำกับข้าวเลย ผมคิดว่ามันคงกะเอาใจผมแน่ๆเลยเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องนี่เป็นวันแรกที่เรากลับมาอยู่บ้านด้วยกัน

ผมแอบดูจนเห็นต้อมทำใกล้เสร็จแล้วผมเลยแกล้งเดินเข้ามาใหม่ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแล้วแกล้งปิดประตูให้เสียงดังนิดหน่อย ต้อมรีบออกมาจากครัวเดินยิ้มมาหาผมแล้วก็กอดผมไว้เหมือนทุกที

“เป็นไงบ้างพี่วันนี้พี่น้ำว่าไงบ้างเรื่องนั้นนะ” ต้อมถามผมหลังจากเลิกกอดผมแล้ว

“พี่น้ำให้ซีออกไปทำงานที่อื่นแล้วละ แล้วให้พี่กลับมาที่ออฟฟิศเหมือนเดิม พี่ไปเก็บของมาแล้วละเหนื่อยมาก ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ” ผมแกล้งชวนต้อมไปหาอะไรกินข้างนอก

“ไม่เอาผมอยากกินข้าวที่บ้าน” ต้อมทำเป็นไม่อยากไป

“พี่หิวแล้วนะแล้วก็ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย แล้วกว่าจะทำเสร็จหิวตายพอดี” ผมได้ทีแกล้งเพิ่มอีก เห็นต้อมทำหน้าแปลกตอนนี้ เกือบจะหลุดขำแล้ว

“คือ.. ผมนะ..” ต้อมทำท่าเขินๆ จนผมต้องแอบยิ้ม

“อะไรอีกเป็นอะไรอีก ไหนว่ามีไรจะบอกไง” ผมเลยแกล้งอำไปเรื่อยเลยตอนนี้

“ก็กินข้าวที่บ้านนี่แหละผมทำกับข้าวไว้แล้ว แต่ไม่รู้จะอร่อยหรือเปล่านะ” ต้อมทำท่าอาย

แล้วต้อมก็ดึงมือผมไปที่โต๊ะกินข้าวต้อมได้เตรียมไว้หมดแล้ว ต้อมทำต้มจืดเต้าหู้ไข่เจียวแล้วก็ผัดพริกหมู พูดชื่ออะน่ากินใช่ไหมครับ แต่ต้องมาเห็นหน้าตาของอาหารสิครับใช่เจียวก็สีเข้มซะจะเรียกว่าไงดีอะเกือบไหม้ละมั้ง ผัดพริกก็เหมือนว่าผักจะไม่สุกเลยมีต้มจืดดูได้สุด

“พี่กินข้างนอกก็ได้นะพี่ถ้ากลัวกินไม่ได้” ต้อมบอกมันคงเห็นผมทำหน้าสงสัยกับอาหารมันแน่ๆ

“ไม่เอาหรอกพี่จะกินนี่แหละ” แล้วผมก็นั่งลงตรงที่ของผม ต้อมตักข้าวไว้รอแล้ว

ผมลองกินต้อมจืดอย่างแรกเลยครับดูปลอดภัยสุด แต่พอเข้าปากนะมันไม่ใช่ต้มจืดแล้วนี่มันเต้าหู้เชื่อมแน่ๆ ทำไมมันหวานอย่างนี้นะ แล้วใครเป็นคนบอกมันนะว่าต้มจืดเขาใส่น้ำตาลด้วย ผมพยายามทำหน้าให้ปกติไว้ก่อนเพราะต้อมมันนั่งมองหน้าผมอยู่ ผมเลยลองเปลี่ยนไปกินไข่เจียวดูอย่างมากก็แค่รสไหม้ละน่า แต่ผิดคาดมันไม่มีรสไหม้เลยครับแต่มีรสซีอิ๊วหวานแทนนี่มันใส่ไรผิดหรือเปล่านะ มันต้องใช้ซีอิ๊วขาวไม่ใช่หรอถึงว่าสีเข้มเชียวผัดพริกไม่ต้องพูดถึงถั่วยังไม่สุกเลยครับ ตอนทำมันไม่ได้ชิมหรือไงก็ไม่รู้

“เป็นไงพี่นัท กินไม่ได้เลยใช่ไหม” ต้อมมันถามผม แล้วผมจะตอบไงดีละครับมันก็ตั้งใจทำแล้วนะ นี่คงเป็นครั้งแรกที่มันทำให้คนอื่นกินอีกด้วย

“กินได้สิทำไมจะกินไม่ได้ เราทำให้พี่กินทั้งที” ผมพูดแล้วก็ตักข้าวกินต่อ ถึงจะไม่อร่อยแต่มันก็ตั้งใจนี่น่า

ต้อมมันก็เลยตักกินบ้างพอมันตักข้าวเข้าปากเท่านั้นแหละ มันก็ทำหน้าตลกมากเลยมันคงไม่คิดว่าของมันไม่อร่อยขนาดนี้แน่ๆ

“พี่นัทเลิกกินเถอะ ไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่า” ต้อมมันบอกผม

“ไม่เอาพี่จะกินนี่แหละ เราทำให้พี่กินไม่ใช่หรอ” ผมก็ตักข้าวกินต่อไม่ได้สนใจมัน

“มันไม่อร่อยนะพี่ ช่างมันเถอะออกไปกินข้างนอกดีกว่า”

“ก็พี่จะกินนี่ เราก็กินด้วยสิทำเองนะ อะพี่ป้อน” ผมตักไข่เจียวป้อนมัน มันก็กินนะครับทีแรกนึกว่าจะไม่กิน

ผมกินไปป้อนต้อมไปจนหมดแล้วผมก็ทำหน้าที่ล้างจานเอง ก็ต้อมมันทำกับข้าวแล้วนี่ครับผมเลยล้างจานเอง ตอนล้างจานต้อมมันก็เข้ามากอดผมจากข้างหลังแล้วเอาหูฟังมาใส่หูผมไว้ข้างหนึ่ง แล้วเอาหน้าซบลงบนไหล่ผมแล้วเปิดเพลงให้ผมฟัง

   ไม่ต้องรักฉันล้นฟ้า ไม่ต้องหาถ้อยคำหวานๆ อย่างที่เคยบอกกันก็ยังซึ้งอยู่
ขอแค่รักคำเดียวเท่านั้น หมายถึงฉันคนเดียวเท่านี้ อยากจะฟังอีกทีว่าเธอรักฉัน

ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป
ไม่ต้องรักจนชั่วนิรันดร์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ ขอให้เหมือนเดิม ขอให้เหมือนเดิม

ไม่ต้องฝืนตัวเองเพื่อฉัน ไม่ต้องฝันจะเป็นเหมือนใคร ก่อนเคยเป็นอย่างไรก็เป็นเหมือนเก่า
รักเท่านี้ที่เคยให้ไว้ รักเท่าไหนก็ไม่สำคัญ บอกว่ายังรักกันต้องการเท่านี้

ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป
ไม่ต้องรักจนชั่วนิรันดร์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ ขอให้เหมือนเดิม ขอให้เหมือนเดิม

ขอแค่รักคำเดียวเท่านั้น หมายถึงฉันคนเดียวเท่านี้ อยากจะฟังอีกทีว่าเธอรักฉัน

ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป
ไม่ต้องรักจนชั่วนิรันดร์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ ขอให้เหมือนเดิม ขอให้เหมือนเดิม

ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป
ไม่ต้องรักจนชั่วนิรันดร์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ ขอให้เหมือนเดิม ขอให้เหมือนเดิม

วันนี้ต้อมวันนี้มันเป็นอะไรของมันนะหวานมากกว่าปกติไปไหม จนผมสงสัยว่ามันเป็นอะไรของมันหรือมันมีอะไรอยากจะบอกผมกันแน่

“เป็นอะไรวันนี้ ทำอะไรผิดไว้อีกหรือไง” ผมถามเมื่อฟังเพลงจบแล้ว

“ก็ทุกเรื่องที่ผ่านมาแหละครับ ผมกลัวพี่นัทจะไม่รักผมเหมือนเดิมแล้วนะสิ” ต้อมทำเสียงเศร้าๆ

“ทำไมเราคิดแบบนั้นละ พี่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ ถ้าพี่คิดแบบนั้นพี่เอาเจ้าบาสเป็นกิ๊กไปแล้ว” ต้อมมันมองหน้าผมทันทีเลยตอนนี้

“อ่าวก็จริงมันออกจะดี พี่ยังไม่รับรักมันเลย ก็เพราะเรานะแหละไม่รู้ทำไมพี่ถึงรักเราได้แค่คนเดียวนะ” ผมหันไปยิ้มล้างจานเสร็จพอดี ผมเลยเอามือไปจับหัวมัน

“พี่นัท มือเลอะไม่ใช่หรอ มาจับหัวผมทำไมงั้นคืนนี้สระผมให้ผมเลยนะ” ต้อมได้โอกาสอ้อนเพิ่มเลยตอนนี้

เย็นนี้ต้อมมันอ้อนมากเป็นพิเศษจริงทั้งให้อาบน้ำให้ทั้งสระผม ออกมายังต้องเป่าผมให้มันอีกจนถึงตอนนอน มันก็นอนกอดผมจนหลับไปเลย เรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้ทำให้ผมกับต้อมรู้ใจตัวเองกันเยอะขึ้น ทำให้ความรักของเราดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นไปด้วย

......................................

Classical

  • บุคคลทั่วไป
แวะมาจองพื้นที่ไว้ก่อน หุหุ

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
รักกันหมั้นขวัญยืนนะครับ

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
รักกันนานๆนะ

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
น่ารักอ่ะ

ติดตามต่อไปครับ

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
ตอนที่37

นี่ก็ผ่านมาสามเดือนได้หลังจากเรื่องนั้นและซีออกจากงานไปแล้ว ต้อมก็เรียนหนักขึ้นเพราะว่าผมอยากให้ต้อมจบเทอมนี้เลย ตกเย็นผมก็ต้องคอยติวให้ต้อมทุกวันเพราะไม่อยากให้มาเครียดทีเดียวก่อนสอบ สามเดือนที่ผ่านมานี่ผมกับต้อมยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้นไปอีก

แล้วช่วงนี้ต้อมก็ใกล้จะสอบแล้วด้วยผมเลยให้เวลากับต้อมมากขึ้นไปอีก ถ้าต้อมจบจะได้ทำงานกับผมสักทีพี่น้ำก็ถามทุกวัน ต้อมก็ไม่ได้ทำให้ผมเหนื่อยเปล่าเลยครับเพราะต้อมตั้งใจกับเรื่องเรียนมาก อีกสามวันต้อมจะสอบเสร็จผมกะว่าจะทำ surprise ฉลองที่เรียนจบสักหน่อย

วันนี้ผมแอบมาเดินเลือกของที่พารากอนแอบมาคนเดียวแหละครับ ต้อมไปสอบวันสุดท้ายเหมือนกันผมคิดว่าจะซื้ออะไรให้ดีนะ พอดีผมเดินผ่านป้ายการท่องเที่ยวพอดีผมเลยนึกขึ้นมาได้ ว่าผมไม่ได้เที่ยวกับต้อมนานแล้วนี่นา

ผมจัดการเรื่องที่จะไปเที่ยวทันทีกลับออฟฟิศไปลางานพี่น้ำ และโทรจองโรงแรมกับเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับไปที่บ้านเก็บของรอต้อมเลยแต่เอากระเป๋าซ่อนไว้ก่อนนะ ต้อมจะได้ไม่รู้

“สอบเป็นไงบ้างวันนี้ทำได้เปล่า” ผมถามต้อมที่กำลังเปิดประตูบ้านเข้ามา

“ทำได้สิครับ ผมอะชั้นไหนแล้ว” ต้อมยิ้มกวนให้ผม

“เออ จะคอยดูชั้นไหนแล้วถ้าไม่จบนะจะโดนไม่น้อย” ผมมองหน้ามัน

ต้อมมันก็เดินเข้ามากอดผมที่นั่งอยู่ พร้อมกับหอมแก้มผมอีกหนึ่งที

“คิดถึงพี่นัทจังเลยวันนี้งานยุ่งไหมพี่” ต้อมถาม

“ไม่ยุ่งหรอกแต่สอบเสร็จแล้วเราไปเที่ยวกันไหม” ผมชวนต้อม

“พี่ว่างหรองานออกจะเยอะ ผมนะอยากไปเที่ยวกับพี่อยู่แล้ว เราไม่ได้เที่ยวกันกี่ปีแล้วเนี่ย” ต้อมบอก

“งั้นก็ไปเที่ยวกันนะ พรุ่งนี้เลยนะ” ผมบอกต้อม ต้อมมองหน้าผมงง

“พี่พูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ย พี่ไปได้จริงๆหรอ” ต้อมยังทำหน้าแปลกใจ

“ไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยเลย นี่ไงตั๋วเครื่องบินที่พักก็จองแล้ว แล้วทีนี้หายสงสัยได้ยัง” ผมหยิบตั๋วเครื่องบินให้ต้อมดู ต้อมพอเห็นตั๋วเครื่องบินก็ยิ้มออกมาแล้ว แล้วก็กอดผมยกขึ้นจนตัวลอยเลยครับ

ต้อมบอกว่าจะไปเก็บของผมก็บอกว่าผมเก็บเรียบร้อยหมดแล้ว ต้อมยิ้มใหญ่เลยครับมันคงดีใจมากจริงๆ ผมไม่ได้เห็นมันดีใจแบบนี้มานานมากแล้วด้วย ผมก็พลอยยิ้มไปกับมันด้วยผมก็ดีใจนะที่เห็นต้อมมันมีความสุข

ต้อมตื่นปลุกผมแต่เช้าเลยมันคึกคักมากที่จะได้ไปเที่ยววันนี้ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราก็มาที่สนามบินกันเลยครับ

“พี่นัทตกลงเราจะไปไหนกันหรอพี่” ต้อมถามผมตอนมาถึงสนามบินแล้ว แล้วนี่มันไม่รู้จะไปไหนทำไมมันดี้ด้าทำไมของมันนะ

“เออ ดีนะยังไม่รู้ว่าไปไหนก็ดีใจขนาดนี้แหละ งั้นขึ้นเครื่องก็รู้เองแหละ” ผมมองหน้ามัน ต้อมมันไม่ได้สนใจผมยังยิ้มมีความสุขของมันไปเรื่อยเลย

“โห เอาอย่างงั้นก็ได้เดี๋ยวตอนเช็คอินก็รู้แหละ ไม่ต้องรอขึ้นเครื่องหรอก” เออมันก็ฉลาดเหมือนกันนี่นะ

หลังจากที่เช็คอินเข้าไปแล้ว “ พี่นัทไปภูเก็ตจริงหรอครับ” ดูมันถามก็ตั๋วบอกไปภูเก็ตมันยังไม่เชื่ออีก

“แล้วตั๋วมันบอกไปเชียงใหม่หรือไงละ ก็เห็นเราเคยบอกว่าอยากไปไม่ใช่หรอไง” ผมหันไปมองมัน

“ผมอยากไปหาดป่าตองอะ อยากไปมาตั้งนานแล้วพี่จองโรงแรมที่ไหนละ” ต้อมมันมามองผมแบบอยากรู้จริงๆ

“แล้วเราคิดว่าพี่ไม่รู้หรอว่าเราอยากไปไหน” ผมยิ้มให้มันแบบกวนๆ

ต้อมยิ้มหน้าบานใหญ่เลยตอนนี้มันเดินจับมือผมตลอดเลยจนขึ้นเครื่อง พอลงเครื่องที่ภูเก็ตรถจากโรงแรมก็มารอรับอยู่แล้ว เราก็ไปที่โรงแรมกันดูต้อมจะดีใจมากเพราะตั้งแต่มายังยิ้มไม่หุบเลย

“นี่ดีใจขนาดนั้นเลยหรอเห็นยิ้มไม่เลิกเลย” ผมแซวต้อม

“ก็ใช่สิพี่ผมฝันว่าจะมาเที่ยวหาดป่าตองกับแฟนสองคนมานานแล้ว ตอนนี้มันเป็นจริงแล้วนี่น่าผมก็ต้องดีใจสิ” ต้อมยิ้มหน้าไมเลิก

นั่งรถมาสักพักก็ถึงโรงแรมเราเอาของเก็บต้อมก็ชวนมาที่หาด ตอนนี้ก็บ่ายแก่ๆแล้วพอมาถึงชายหาด มันเป็นหาดทรายสีขาวกยาวมากเลยครับ แล้วก็มีเก้าอี้ชายทะเลตั้งเป็นคู่ๆวางไว้เป็นระเบียบเชียว ส่วนมากจะเป็นคนต่างชาติมากว่าคนไทย

ผมกับต้อมเลยหาตัวที่ว่างเพื่อนั่งค่าเช่าก็แพงใช้ได้เหมือนกัน ต้อมช่วยผมทาครีมกันแดดผมก็ช่วยมัน ผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนมองผมสองคนบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับต้อมไปเล่นมันเรียกว่าไรนะผมลืม ที่ใส่รมชูชีพแล้วผูกติดกับเรื่อเร็วนะครับ ต้อมดูสนุกมากเลยต้อมกลับมาหาผมที่นั่งรออยู่

“พี่นัทไปเล่นน้ำกันดีกว่า” ต้อมดึงผมไปที่ชายหาด

เราเล่นน้ำกันสนุกมากเพราะน้ำทั้งใสทั้งสวยมากเลย จนเย็นมากผมก็ชวนต้อมกลับห้องเพราะเริ่มจะหิวข้าวแล้ว เรากลับมาห้องก็อาบน้ำแต่งตัวใส่เสื้อผ้าสบายๆ กางเกงขาสั้นเสื้อยืดเพราะกะว่าจะไปเดินเล่นตอนกลางคืนกันด้วย  เรากินอาหารทะเลกันจุใจมากเลยครับก็มาภูเก็ตทั้งที

หลังกินเสร็จต้อมชวนผมไปเดินชายหาดตอนกลางคืนด้วยกัน ชายหาดตอนกลางคืนก็สวยไปอีกแบบนะครับ น้ำสีครามที่เห็นตอนกลางวันตอนนี้กลายเป็นสีดำสนิท ตัดกับชายหาดที่สะท้อนสีขาวเล็กน้อยจากแสงจันทร์ ทำให้ดูโรแมนติกมากเวลานี้

“พี่นัทผมมีความสุขมากเลยนะตอนนี้ ผมได้มาเดินหาดป่าตองตอนกลางคืนกับคนที่ผมรัก” ต้อมหันมามองผมแต่ผมไม่ค่อยเห็นหน้ามันหรอกครับ

“อืม พี่ก็ดีใจนะที่ทำให้เรามีความสุขได้นะ พี่อยากให้เรามีความสุขแบบนี้มุกวันจัง” ผมบอก

“แค่พี่นัทไม่ทิ้งผมไปไหน อยู่ข้างๆผมตลอดผมก้มีความสุขแล้วครับ” ต้อมหยุดเดิน แล้วดึงมือผมไว้

ผมเลยหันไปมองว่าต้อมหยุดทำไม ต้อมจับไหล่ผมไว้ทั้งสองข้างแล้วเข้ามาจูบผม ดีนะที่ว่ามันมืดแล้วแล้วแถวชายหาดไม่มีคนแล้วด้วย ผมรู้สึกได้ถึงความรักของต้อมรวมถึงคำขอบคุณที่ต้อมอยากบอกผม เรายืนจูบกันตรงชายหาดนานมากก็บรรยากาศมันเป็นใจด้วยนี่ครับ ลมทะเลเย็นๆบวกกับเสียงคลื่นเบาๆ

.........................

Classical

  • บุคคลทั่วไป
ขยันจริงๆ เล๊ย พี่นัท


อ่ะ +1 ให้เป็นกำลังใจ หุหุ

ออฟไลน์ nataxiah

  • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
วันนี้ว่างเลยมาอัพเรื่องให้แต่เช้า ตื่นเช้าอากาศดีจริงๆ

ตอนที่38

เราเดินเล่นที่ชายหาดกันต่อตอนกลางคืนสวยไปอีกแบบ เพราะว่าไม่มีพวกเก้าอี้ให้เห็นเหมือนตอนกลางวัน เรานั่งมองทะเลสีน้ำเงินเข้มที่สะท้อนกับแสงจันทร์ตอนกลางคืน ต้อมล้มตัวนอนตักผมพร้อมจับมือผมไปวางไว้ตรงหน้าอกของมัน

“ผมอยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆวันเลย คงจะมีความสุขมากๆเลยพี่ว่าไหม” ต้อมมองหน้าผม

“งั้นย้ายมาอยู่ที่นี่กันเลยไหมละ จะได้มาเดินเล่นกันทุกวัน” ผมแกล้งพูด

“ได้ก็ดีสิ ผมนะขอแค่มีพี่อยู่ด้วยที่ไหนผมก็อยู่ได้หมดแหละครับ” ดูมันหวานได้ตลอดเวลาเลยทีนี้

“ไม่ต้องมาพูดดีเลย เอาเข้าจริงๆกลัวเราจะไม่มาละสิ แบบเบื่อพี่แล้วไง” ผมก้มมองหน้ามันบ้างทีนี้

“พอเถอะเดี๋ยวจะมาทะเลาะกันเปล่าๆ เอาเป็นว่าที่ผ่านมาผมขอโทษนะครับ ผมรู้แล้วว่าเวลาที่ไม่ได้อยู่กับพี่ ไม่ได้คุยกับพี่มันแย่ขนาดไหน ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมให้พี่ห่างผมไปไหนอีกแน่นอน” ต้อมยิ้มมาให้ผม

“ทำให้ได้อย่างที่พูดเถอะแล้วพี่จะรอดู”

“ครับผมสัญญาครับ” ต้อมมันทำท่าแบบลูกเสือตอนเขาให้คำปฏิญาณ ดูมันคิดว่ามันยังเป็นเด็กอยู่หรือไงก็ไม่รู้

เรานั่งคุยกันตรงนั้นจนดึกมากถึงกลับเข้าห้องพัก แล้วคืนนี้ก็เป็นคืนที่เราเพิ่มเติมความรักให้แก่กันอย่างมีความสุขมากๆ

เราตื่นมาเกือบบ่ายของอีกวันก็ช่วงเย็นๆเราเลยไปเล่นน้ำกัน ยิ่งมาที่นี่เราทำตัวได้สบายมากเพราะส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ ซึ่งเขาจะไม่คอยสนใจกันอยู่แล้วว่าใครจะทำอะไรกันยังไง แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยหรอกนะครับอย่างมากก็แค่กอดกันแค่นั้นแหละ ถ้าเกินกว่านั้นผมก็ไม่กล้าหรอกครับยังไงมันก็ยังอายอยู่

ตกตอนเย็นเรากินข้าวเสร็จก็จะออกมานั่งเล่นชายหาดเหมือนเดิมครับ ผมว่าทะเลกลางคืนนี่มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะครับ ยิ่งช่วงพระจันทร์เต็มดวงแล้วด้วยแต่ถ้าดูคนเดียวคงเหงาน่าดูแหละครับ ดีนะที่ผมมาเป็นคู่ทุกอย่างมันเลยลงตัวไปหมด แต่วันนี้เราเข้านอนกันเร็วเพราะพรุ่งนี้ต้องกลับแต่เช้า

หลังจากกลับจากเที่ยวกันต้อมก็ขอกลับไปหาที่บ้านสองสามวัน เพราะว่าไม่ได้กลับไปนานแล้วผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะมันก็ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วจริงๆนะแหละ เดี๋ยวพ่อกับแม่มันจะหาว่าผมกักตัวลูกชายเข้าไว้คนเดียว ส่วนผมก็มาทำงานตามปกติ

“พี่นัททำอะไรอยู่ครับ คิดถึงผมบ้างหรือเปล่า” ต้อมอ้อนมาตามสายโทรศัพท์อีกแล้ว

“เพิ่งกลับบ้านวันเดียวนี่นะถามมาได้ แต่ก็คิดถึงนะแล้วที่บ้านเป็นไงบ้างพ่อแม่สบายดีใช่ไหม” ผมถาม

“สบายดีพี่เขายังถามถึงพี่เลย แม่บ่นว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาหาเลยนะ สงสัยจะลืมแกแล้วมั้งได้ลูกเขาไปแล้วนี่นา” ดูแม่ต้อมคิดสิครับ

“เราก็บอกแม่ให้หน่อยสิว่าพี่งานเยอะช่วงนี้ เองอย่างนี้ไหมเดี๋ยวพี่ไปหาวันเสาร์นี้ แล้ววันอาทิตย์จะได้กลับพร้อมกันเลยทีเดียว” ผมวางโปรแกรมเลยทีนี้

“ก็ดีนะแม่คงดีใจแน่ๆที่รู้ว่าพี่จะมาค้างที่บ้านนะ” ต้อมทำเสียงระรื่นเชียวทีนี้

“อืม งั้นก็ตกลงตามนี้นะเดี๋ยวพี่ทำงานต่อก่อนนะ แล้วเย็นนี้พี่โทรหาตอนกลับถึงบ้านนะ”

“เดี๋ยวก่อนสิยังไม่ได้บอกอะไรก่อนวางสายเลย” ต้อมทำเสียงอ้อนอีกแล้ว

“ไม่บอกไม่ได้หรอไง บอกกันทุกวันไม่เบื่อหรือไง” ผมแกล้งมันไป

“ไม่เอา บอกมาเลยไม่งั้นไม่วางสายด้วย” มันขู่ผมแนะ

“อะก็ได้ รักนะครับ” แล้วผมก็จุ๊บผ่านโทรศัพท์ไปอีกทีหนึ่ง

“ก็แค่เนี่ย รักเหมือนกันนะครับ กลับถึงบ้านอย่าลืมโทรมานะ” แล้วต้อมก็วางสายไป

ตอนเย็นผมกลับถึงบ้านก็โทรหาต้อมเหมือนที่ครั้งที่ต้อมกลับบ้าน เราจะคุยกันตลอดจนเหมือนว่าเรายังอยู่ด้วยกันแหละครับ เราใช้โทรบ้านนะครับครั้งละสามบาทเปิดspeakerphone คุยกันเอาประหยัดดี

“ครืน ๆ “ เสียงมือถือผมสั่นผมจึงเดินไปรับ เห็นเป็นเบอร์บาสโทรมาด้วย

“ว่าไงนึกยังไงถึงโทรมาหาพี่ได้” ผมถาม

“ก็ปิดเทอมแล้วนี่ครับ ผมว่าจะลงไปเที่ยวกรุงเทพฯซะหน่อย แต่จะไปพักกับพี่กับพี่ต้อมนะได้เปล่าครับ” บาสมันถาม

“ก็ได้นะเดี๋ยวเราคุยกันเอาเองเลยแล้วกัน” ผมเลยกดต่อสายเป็นคุยสามสายกับต้อมด้วย

“เอาทีนี้ขอกันเอาเองเลย ว่าพี่ต้อมจะให้มาไหม” ผมบอก

“พี่ต้อมผมบาสนะ ผมจะไปเที่ยวกรุงเทพฯแต่จะไปพักกับพวกพี่ได้ไหมครับ” บาสมันพูดกับต้อม

“ก็ได้นะแต่จะมาเมื่อไหร่ละวันเสาร์อาทิตย์นี้พี่กับพี่นัทไม่ว่างนะ มีนัดกับที่บ้านพี่แล้ว” ต้อมบอก

“ผมว่าจะไปอาทิตย์หน้าอยู่แล้วละครับ ว่าจะกลับไปบ้านก่อนเหมือนกัน ตกลงว่าผมไปค้างบ้านพวกพี่ได้นะครับ งั้นวันอังคารหน้าเจอกันนะครับ” พูดเสร็จบาสก็วางสายไปเลย

“เออดูมันนะ คุยกับเราเสร็จวางสายไปเลยไม่ลากันสักคำ” ผมบ่น

“มันคงดีใจละมั้งที่จะได้มาอยู่ใกล้ๆพี่ หรือผมจะไม่ให้มันมาดีละเนี่ย” ต้อมบอกผม

“อันนี้มันเรื่องของเรานะพี่นะไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว ถ้าเราไม่อยากให้มาจะให้พี่โทรไปบอกมันใหม่ไหม”

“ไม่ต้องหรอกพี่ผมแกล้งเล่นให้มันมาเถอะ ช่วงนี้ผมก็ว่างๆด้วยเดี๋ยวผมพามันเที่ยวเอง”

“แล้วพี่อย่าลืมวันเสาร์นี้นะ ผมบอกแม่ไปแล้วแม่เตรียมทำกับข้าวชุดใหญ่เลย” ต้อมเตือนผมเรื่องที่นัดกันไว้

“คราบไม่ลืมหรอกครับ มีนัดกับแม่แฟนทั้งทีจะทำให้เสียได้ยังไงละคราบ” ผมบอก

“ดีมากงั้นวันเสาร์เจอกันนะครับ มาเร็วๆนะครับผมคิดถึงจะตายอยู่แล้ว” มันปากหวานอีกแล้ว

“งั้นแค่นี้นะเดี๋ยวพี่รีบเคลียงานก่อน วันเสาร์จะได้ว่างไปหาตั้งแต่เช้า”

วันนี้วันเสาร์ผมตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าไปบ้านต้อม ผมแต่งตัวสบายๆหน่อยมาบ้านต้อมก็ผมมาบ่อยแล้วนี่ครับ แล้วอีกอย่างวันหยุดก็อยากทำอะไรที่มันสบายๆบ้าง ผมมาถึงบ้านต้อมประมาณสิบโมงเช้าได้เชื่อไหมครับต้อมยังไม่ตื่นเลย ผมเข้ามาสวัสดีแม่ต้อมส่วนพ่อไม่อยู่ครับไปทำงานต่างจังหวัดพอดี แม่ก็บอกว่าให้ผมขึ้นไปปลุกต้อมเอาเองแล้วกัน แม่บอกว่าไปปลุกตั้งแต่เช้าแล้วไม่ยอมตื่นอะ

ผมเลยเดินขึ้นมาหาต้อมข้างบนห้องนอนต้อมยังนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมตื่นเลย ผมเข้าไปนั่งข้างๆเตียงแล้วค่อยๆเป่าหูมันเบาๆ มันก็หันหลบแต่ผมยังไม่เลิกหรอกครับตามไปเป่าต่อ คราวนี้มันเอาหมอนขึ้นมาปิดหน้าไว้เลยครับดูมันสิขี้เซาจริงๆ จนผมไม่อยากแกล้งมันแล้วเลยว่าจะลงไปนั่งคุยกับแม่ดีกว่า แต่พอผมจะลุกขึ้นไปมันกลับดึงแขนผมจนผมล้มไปบนตัวมัน แล้วมันก็กอดผมไว้ทีปลุกไม่ยอมตื่นทีนี้จะไม่ให้ไปอีก

“ขอกอดให้หายคิดถึงก่อนสิ พี่มานานยัง” ต้อมโผล่หน้ามาจากหมอนที่เอาปิดหน้าไว้ทีแรก

“นานจนต้องขึ้นมาปลุกคนขี้เกรียจนี่แหละ” ผมบอกมันยิ้มให้ผม

“แต่ไม่ขี้เกรียจหอมคนรักนะครับ ขอหอมหน่อยจะได้หายคิดถึง” มันยื่นหน้ามาจะหอมผม

ผมเอามือผลักหัวมันไว้” ไม่เอาไปล้างหน้าก่อน เหม็นขี้ฟันอะ” ผมบอก

“โห แค่นี้ทำเหม็นหรอ ที่พี่ทำอะผมไม่เคยว่าเลยนะ” ว่าแล้วมันก็จับมือผมออกแล้วลุกขึ้นจนผมนอนลงไปบนที่นอนแล้วกดมือผมไว้

“ไม่เอา ไปล้างหน้าก่อนเลย” ผมพยายามเอาหน้าหลบแต่ก็ไม่พ้นหรอกครับ

หลังจากที่มันหอมผมจนพอใจแล้วมันถึงปล่อยผม แล้วมันก็ไปอาบน้ำผมลงมาคุยกับแม่ข้างล่างรอมันอาบน้ำลงมา ตอนบ่ายแม่ก็ชวนไปตลาดไปซื้อของมาทำกับข้าวเย็นกินกัน ผมกับต้อมเป็นลูกมือช่วยแม่ทำกับข้าวกัน หลังกินข้าวเสร็จก็มานั่งดูหนังคุยกันจนดึกแล้วค่อยแยกย้ายกันเข้านอน แต่อย่านึกว่าผมจะได้นอนนะครับเพราะไม่ได้เจอกันมาหลายวันแล้วนี่ครับ มีหรือมันจะปล่อยให้ผมนอนเลย

วันอาทิตย์เรากลับมาบ้านผมตอนบ่ายๆแล้วครับ เพราะว่าพรุ่งนี้ผมต้องทำงานเช้าส่วนต้อมมาเตรียมที่รอรับเจ้าบาสอีก เพราะมันจะมาวันอังคารแล้วครับ

.............................

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด