ตอนที่33
ผมลงมาข้างล่างก็เห็นบาสมาคอยอยู่แล้ว ทำไมมันมาเร็วจังผมคิดในใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร พอบาสเห็นผมลงมาก็เดินเข้ามาหาผมทันที
“อืมว่าไงไม่เข้าใจตรงไหน ถึงต้องถามเอาตอนนี้ด้วย” ผมถามบาสแต่มันกลับไม่ตอบแล้วดึงมือผมออกมาข้างหน้าโรงแรม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่จะพาพี่นัทนั่งรถเที่ยวเห็นหน้าพี่นัทเศร้าๆ จะได้สบายใจขึ้นไงครับ” พูดแล้วมันก็ดึมไปที่เวสป้าสีแดงขอมมัน ส่งหมวกกันน็อคแบบครึ่งใบสีฟ้ามาให้ผมใส่ ผมยังลังเลอยู่ตอนนี้บาสมันก็เลยหยิบหมวกมาใส่ให้ผมเอง แล้วมันก็สตาร์ทรถแล้วมองหน้าให้ผมนั่งซ้อนท้าย ผมก็กลัวนิดๆนะว่ามันจะมาไม้ไหนของมันแต่ก็คงดีกว่านอนคิดเรื่องต้อมแหละน่า ผมเลยตัดสินใจขึ้นซ้อนท้ายมันไป
“พี่นัทเคยนั่งรถเที่ยวเชียงใหม่ตอนกลางคืนไหมครับ” บาสมันถามผม ผมต้องตั้งใจฟังเพราะเสียงมันไม่ค่อยได้ยิน
“เมื่อกี้เราว่ายังไงนะ พี่ไม่ได้ยิน” ผมขยับตัวเข้ามาใกล้บาสอีกแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อที่จะได้ยินที่มันถาม ผมเห็นมันแอบยิ้มนิดหน่อยด้วย
“ผมถามว่าพี่เคยมานั่งรถเที่ยวกลางคืนแบบนี้บ้างไหม” บาสมันหันมาถามจนหน้าใกล้ผมมาก มันทำให้ผมใจเต้นแรงไปเลยตอนนี้ ตั้งแต่ผมคบกับต้อมก็มีมันคนแรกนี่แหละที่ทำให้ผมใจเต้นแบบนี้
ผมเลยถอยหน้าออกมา “ไม่เคยนะพี่ก็เพิ่งมาเชียงใหม่ครั้งแรกนี่แหละ” ผมบอก
“งั้นเดี๋ยวผมพาพี่เที่ยวเอง” แล้วบาสก็พาผมขับรถวนรอบเมือง พาผมไปวนรถไปดูโบนันซ่าแล้วก็รอบคูเมือง บรรยากาศดีมากเลยครับที่เชียงใหม่ตอนกลางคืน ทำให้ผมสบายใจมากขึ้นเหมือนกัน
บาสขี่รถมาติดไฟแดงอยู่ๆมันก็หันมาจับมือผมไปกอดเอวมันไว้ จนตัวผมไปชิดกับหลังมันผมจะดึงออกมันก็จับไว้แน่น แล้วมันก็ออกรถไปต่อผมจะเอามือออกอีกมันก็หันมาบอกว่าเดี๋ยวรถล้ม ผมเลยเลิกที่จะดึงมือออกแต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผมนะ คงกลัวผมจะเอามือออกแน่ๆแต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะครับ บาสพาผมขี่รถขึ้นไปทางยอดดอยสุเทพอากาศก็เริ่มเย็นมากขึ้นด้วย ผมเลยกอดเอวมันแน่นขึ้นบาสมันคงรู้ว่าผมไม่ปล่อยมือแล้วมันเลยกลับไปขี่รถสองมือ
บาสพาผมขี่รถจนรอบเชียงใหม่เลยก็ว่าได้ผมก็สบายใจขึ้นเยอะเลยตอนนี้ จนผมคิดว่าดึกมากแล้วเลยบอกให้บาสกลับที่พักกัน เพราะพรุ่งนี้ยังต้องมาเตรียมงานแต่เช้าแถมเปิดงานวันแรกด้วย บาสก็พาผมกลับพอเรามาถึงหน้าโรงแรมผมก็เห็นซียืนรออยู่ ซีทำหน้าแปลกใจมากที่เห็นผมกลับมากับบาส ผมลงรถได้คืนหมวกให้บาสก็เดินกลับเข้าที่พักเลย
“พี่นัทฝันดีนะครับคืนนี้” บาสตะโกนบอกไล่หลังผมมา ผมเลยหันไปยิ้มให้แล้วก็โบกมือให้
ผมเดินผ่านซีที่รออยู่ขึ้นมาบนห้องเลย ซีเดินตามหลังมาติดๆพอมาถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนผมทันที เพราะผมก็เริ่มจะง่วงแล้วด้วยตอนนี้
“นัทไปไหนกับมันมานะ ดึกขนาดนี้แล้ว” ซีถามผมทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง
“ก็ไปขี่รถเล่น แค่นั้นเอง” ผมตอบทั้งๆที่หลับตาอยู่
“แล้วนัทออกไปกับมันได้ยังไงละ ถ้ามันพานัทไปทำอะไรจะว่ายังไง” เสียงซีดูไม่ค่อยพอใจ
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ต่อให้เป็นก็ช่างมันเถอะยังไงก็ไม่มีคนสนใจเราอยู่แล้วตอนนี้” ผมยังไม่ได้สนใจกับที่ซีถามอยู่ดี
“ทำไมจะไม่มีละ อย่างน้อยก็เราคนหนึ่งแหละที่ห่วงนัท ทำไมนัททำตัวแบบนี้” ซีเสียงไม่พอใจอย่างมาก
“เราทำตัวยังไง เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย เราแค่ไปนั่งรถเล่นถ้าว่าเราไม่ดีก็อย่ามาห่วงเราเลย แค่นี้นะเราจะนอนแล้ว” ผมพูดเสร็จผมก็หันหลังให้ซีทันที
คืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมหลับลงอย่างสบายใจไม่กังวลเรื่องของต้อมเหมือนหลายวันที่ผ่านมา ทำไมบาสถึงทำให้ผมสบายใจได้แบบนี้นะ ผมไม่เคยที่จะสบายใจกับคนอื่นนอกจากต้อมกับที่บ้านมานานมากแล้ว แต่คงเพราะว่าบาสมันเข้าใจผมละมั้งครับ
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาชดชื่นกว่าทุกๆวันคงเพราะเรื่องเมื่อคืนละมั้ง แต่ความรู้สึกผมบาสเหมือนน้องชายผมคนหนึ่งแค่นั้นเอง ถึงผมจะรู้สึกดีเวลาอยู่กับบาสก็ตามเถอะแต่ยังไงผมก็ยังคงรักต้อมอยู่เหมือนเดิม ต่อให้ต้อมจะเลิกรักผมไปรักคนอื่นแล้วก็ตาม
ผมมาถึงที่จัดงานบาสก็มารออยู่ก่อนแล้ว พอบาสเห็นผมก็เดินเข้ามาหาผมทันทีเลย
“พี่นัทวันนี้ตอนเย็นไปเที่ยวกันอีกนะครับ” บาสเดินมาชวนผม
“อืมเดี๋ยวดูก่อนนะ ว่าจะว่างหรือเปล่า”
“ครับ เดี๋ยวผมไปทำงานก่อนนะ” แล้วบาสก็เดินไปประจำที่ที่ผมบอกไว้เมื่อวาน
ผมกับบาสก็แยกกันทำงานไปเพราะวันแรกค่อนข้างยุ่งเพราะอะไรยังไม่ค่อยลงตัว จนผมต้องโทรให้ซีมาช่วยช่วงบ่ายหน่อย ซีมาถึงตั้งแต่เที่ยงมาถึงก็ต้องเข้ามาช่วยงานผมเลย ถึงจะวุ่นแค่ไหนแต่ซีก็ยังมีเวลามากันผมจากบาสได้ตลอด เวลาบาสมาอยู่ใกล้ผม ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วก็งานมันยุ่งนี่ครับ
จนหมดวันผมก็กลับมาที่ห้องพักเพราะเหนื่อยมากเลยวันนี้ ต้อมยังคงส่งข้อความมาให้ผมทุกวันเหมือนเดิม ผมก็ตอบกลับไปเหมือนทุกวันว่าให้ต้อมคิดเยอะก่อน จนผมกำลังจะหลับก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีกแล้ว ผมหยิบมาดูก็เป็นเบอร์บาสผมเลยกดรับสาย
“ว่าไง มีอะไรอีกเรานะ” ผมถาม
“พี่นัทไปขี่รถเล่นกันไหมครับ” บาสชวน
“ไม่ละ วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะ” ผมก็วางสายไป เพราะเหนื่อยมากจริงๆ
เช้าวันนี้ผมมาแต่เช้าเพราะจะได้เตรียมของให้พร้อม จะได้ยุ่งเหมือนเมื่อวานอีกผมกำลังทำงานอยู่บาสมาตอนไหนไม่รู้ บาสเดินเข้ามานวดไหล่ให้ผมผมตกใจเหมือนกันจนหันไปดู
“ทำอะไรนะเรา มาช่วยกันเตรียมของเลยเร็วๆ” พอผมเห็นว่าเป็นบาสก็เลยให้รีบมาช่วยงาน
“ก็พี่บ่นเหนื่อยเมื่อคืนนี้ ผมเลยนวดให้ไงคืนนี้ไปนั่งรถเล่นกับผมนะ” บาสมันชวนผมอีกแล้ว จริงๆผมก็อยากไปนะแต่กลัวว่ามันเหมือนผมจะมีใจให้มัน เพราะผมก็พอรู้แหละว่ามันคิดยังไงกับผม
“ไม่ไปได้เปล่า งานพี่เยอะเหนื่อยด้วย” ผมบอกโดยไม่ได้หันไปมองหน้าเลย
“ไม่เอาอ่ะ ไปนั่งรถด้วยกันนะๆๆๆ” บาสมันอ้อนแล้วก็ไม่ยอมหยุดนวดให้ผมด้วย
“เออ ไปก็ได้แต่หยุดนวดก่อน แล้วมาช่วยกันทำงานเลย” ผมต้องรับปากก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที
บาสมันถึงหยุดนวดแล้วมาช่วยผมทำงาน ที่เชียงใหม่นี่คนมางานเยอะกว่าที่ผมคิดอีก ทำให้วุ่นได้ทังวันเหมือนกัน ดีว่าช่วงบ่ายซีจะมาช่วยไม่งั้นผมคงเหนื่อยตายก่อนแน่ๆ พองานเลิกผมก็จะกลับห้องเพื่อไปพัก บาสก็เดินเข้ามาหาผมก่อนขึ้นรถ
“พี่นัทไหนพี่นัทสัญญาว่ายังไง ห้ามเบี้ยวด้วย” แล้วบาสมันก็ดึงมือผมเพื่อให้ไปด้วย แต่ซีก็ดึงมือผมไว้เหมือนกัน จนบาสต้องหันกลับมามอง
ซีกับบาสมองหน้ากันเขม้งเลยตอนนี้ ผมจะทำไงดีเนี่ยตอนนี้เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับต้อมเลย ถ้าเป็นต้อมผมคงจะเลือกได้ว่าจะเข้าข้างใครไปแล้วตอนนี้ แต่ว่าผมก็สัญญากับบาสไว้จริงๆนะแหละผมเลยบอกซีว่าเดี๋ยวกลับ ซีทำหน้าไม่พอใจแต่บาสยิ้มหน้าบานเลย
บาสพาผมขี่รถขึ้นไปบนดอย(ขอสารภาพคือจำชื่อดอยไม่ได้แล้วอะครับแต่มันมีโครงการหลวงอยู่ด้วยนะครับ) พอขึ้นไปสักพักบาสก็จอดรถผมก็คงว่าจอดทำไม กำลังจะหันไปถามบาสก็ดึงผมให้ตามไปนั่งข้างทาง พอผมนั่งลงบาสก็ถอดหมวกกันน็อคให้ผม แล้วดึงให้ผมไปนอนตักมัน
บาสชี้ให้ผมมองดาวบนท้องฟ้าซึ่งมีเต็มไปหมด แบบที่เราไม่สามารถเห็นได้เลยที่กรุงเทพมันสวยมากจริงๆ ผมนอนมองจนเพลินไปเลยตอนนั้น แต่ผมกลับคิดว่าถ้าผมได้มาดูดาวแบบนี้กับต้อมผมจะมีความสุขมากขนาดไหนนะ พอคิดถึงเรื่องต้อมผมก็จะร้องไห้อีกแล้ว ทำไมผมขี้แงกับเรื่องของต้อมจังเลยบาสคงสังเกตเห็น
“พี่นัทเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” บาสก้มหน้ามองผม
“ไม่เป็นไรหรอกพี่คิดไรเพลินๆนิดหน่อย” ผมบ่ายเบียงไป
“ผมรู้ว่าพี่ต้องมีปัญหาแน่ๆ ถ้าเป็นผมนะจะไม่ยอมให้พี่เป็นแบบนี้แน่นอน” บาสมองหน้าผม
“บาสพี่ว่าเราอย่ามาชอบพี่เลยนะ พี่คิดกับเราได้แค่น้องชายเท่านั้นแหละ เพราะยังไงพี่ก็คงมีเขาเป็นแฟนแค่คนเดียวเท่านั้น พี่ว่าพาพี่กลับไปส่งเถอะ” ผมบอกบาสผมก็จะลุกขึ้นจากที่นอนตักบาสอยู่
ตอนที่ผมกำลังลุกบาสกลับก้มลงมาจูบปากผม แต่ผมก็หลบทันเพราะคิดอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้
“พาพี่กลับเถอะ ถ้าเราไม่พาพี่กลับพี่เดินกลับเองได้นะ” แล้วผมก็ลุกขึ้นเดินทันที
บาสก็รีบลุกตามแล้วขี่รถมาดักหน้าผม บอกว่าจะไปส่งให้ผมเลยขึ้นรถมากับบาส เพราะเอาจริงๆผมก็คงกลับไม่ถูกหรอกครับ บาสพาผมมาส่งที่หน้าโรงแรมตอนที่ผมลงจากมอไซด์ของบาส ผมเห็นคนยืนที่หน้าโรงแรมทำไมมันคุ้นตาแบบนี้นะ คนนั้นก็มองมาทางผมเหมือนกันแล้วคนนั้นก็เดินมาทางผม จนผมเห็นเขาชัดขึ้นไม่ใช่ใครต้อมนี่เอง แต่ว่าต้อมตามมาที่นี่ได้ยังไงกัน แล้วตอนนี้ต้อมกำลังเดินตรงมาที่ผมกับบาสแล้วด้วย
..................................
ลงต่อให้เรื่อยนะครับ ขอบคุณที่ติดตามกัน
ปล. อย่าลืมอ่านเรื่อง มนต์รักบ้านทุ่งด้วยนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
