อิอิ มาแย้วๆ ไปดู Sex and The City 2 มาล่ะ ไม่หนุกเลยอ่า อิอิ เลยมาลงญี่ปุ่นให้ อิอิ
(แว่นตาพ่อเค้าซื้อให้น้า)
ซาร่ามัดผ้าคาดหัวให้ญี่ปุ่นแล้วทำปากขมุบขมิบ
"ทำอารายอ่าพี่คน สวย"
"โอม ตุน่าว ตุเหน่ง คนเก่งๆต้องได้เป็นแชมป์ พ้วง"
ว่าแล้วก็เป่าไปที่หัวของญี่ปุ่น
"แอ่ะ มีน้ำลายไหมอ่า"
"ไม่มีค่า เจ๊เป่าคาถาให้แล้ว รับรองชนะแน่ค่าน้องญี่ปุ่นขา"
ซาร่าพูดอย่างมั่นใจ ญี่ปุ่นลงไปวอร์มร่างกายกลางสนามแล้ว อีกฝั่งโฟคเองก็ลงสนามแล้วเช่นกัน หน้าตาของโฟคดูหมองเศร้าไม่สดชื่นแจ่มใสเลย เพราะคิดมากเรื่องของญี่ปุ่นกับเฟียต จากคล้ำอยู่แล้วกลายเป็นดำไปเลย ส่วนเฟียตก็นั่งดูอยู่ห่างๆเข้าใกล้มากไม่ได้เดี๋ยวโดนญี่ปุ่นแว้กใส่เอา พอถึงเวลาแข่ง กองเชียร์ก็ส่งเสียงกระหึ่มไม่ยอมน้อยหน้ากัน คราวนี้ซาร่าได้แนวร่วมกลับมาเพราะริต้ากับแกงค์เองก็เชียร์ญี่ปุ่นอยู่ เหมือนกัน พอเริ่มแข่งโฟคเป็นฝ่ายส่งลูกก่อน สีหน้าแววตาดูดุดันไม่ยิ้มแย้มต่างกับญี่ปุ่นที่ยิ้มแย้มหัวเราะอยู่คนเดียว โฟคเปิดเกมด้วยลูกสั้นญี่ปุ่นหยอดลูกกลับไปแต่โฟคแย็บเร็วกลับมาลูกโดนตัว ญี่ปุ่นเป็นลูกแย็บที่รวดเร็วไม่มีโอกาสได้ตั้งตัว โฟคได้แต้มแรกไปอย่างง่ายดายเสียงเชียร์ดังกระหึ่มขึ้น
"เอ๋ ทำไมตีเร๊วเร็วอ่า ไม่ได้ๆ ต้องมีสติน้าญี่ปุ่น"
ญี่ปุ่นเอาไม้แบดฯ เคาะหัวตัวเอง พอรับอีกลูกก็ลองงัดไปหลังคอร์ท โฟคก็โต้กลับมาแต่ลูกกึ่งลูกตบ พอเริ่มเกมก็จู่โจมทันที ไม่เปิดโอกาสให้ญี่ปุ่นได้หลอกล่อ ญี่ปุ่นงัดลูกหยอดข้ามไปลูกหยอดที่ฝึกมาเฉียดเน็ทไป แต่โฟคก็ก้าวขาเข้ามาตีลูกหยอดเฉียงไปอีกทาง ญี่ปุ่นก้าวตามดีดลูกไปหลังคอร์ท โฟคโยนลูกมาหลังคอร์ทเช่นกัน ญี่ปุ่นตีดาดเปลี่ยนทาง โฟคเองก็หยอดกลับมา ญี่ปุ่นดีดลูกขึ้นโฟคกระโดดตบ เสียงเฮอื้ออึงญี่ปุ่นงัดลูกขึ้นเปลี่ยนเป็นหยอดอีก โฟคก้าวเข้ามาหยอดคืน ญี่ปุ่นโยนลูกไปหลังอีก โฟคไปเกี่ยวลูกกลับมาหลังคอร์ท ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นตบ แต่จั่วลมพอเท้าถึงพื้นก็หวดอีกรอบ โฟคชะงักอยู่แต่ก็ดีดลูกกลับมาได้ แต่ลูกดีดมาเพราะตกใจญี่ปุ่นรอลูกนี้อยู่แล้วจึงปรี่เข้าไปแย็บลูกเร็วลง เหมือนกัน เสียงเฮดังขึ้น
"ยาวค่า เกมนี้ยาว"
ซาร่าต้นเสียงนำเสียงกองเชียร์สีชมพูดังอึกทึกครึกโครม โฟคเองเม้มปากเพราะเสียท่ากลลวงของญี่ปุ่นอีกแล้ว แม้จะพยายามไม่คล้อยตามแล้วก็ตาม ส่วนญี่ปุ่นยิ้มร่าอย่างพอใจแล้วเอาลุกขนไก่มาเตรียมส่ง เกมแรกตั้งแต่ต้นเกมเล่นกันสูสีกว่าจะได้แต่ละคะแนนยากลำบาก เพราะพัฒนาการของญี่ปุ่นดีขึ้นมาก ส่วนโฟคเองก็ไม่อยากให้เสียชื่อของนักกีฬาโรงเรียน ต่างฝ่ายต่างงัดกลเม็ดเด็ดพรายออกมาไม่มียั้ง เสียงเชียร์ที่ดังสนั่นหวั่นไหวก้องอกไปนอกโรงยิม ตอนนี้ในโรงยิมไม่มีที่จะยืน เสียงร่ำลือว่าไอ้เด็กเอ๋อแว่นกำลังจะลูบคมโฟคนักกีฬาโรงเรียน เด็กๆก็แห่เข้ามาในโรงยิมกันจนแน่นขนัด
"มาๆค่าน้องญี่ปุ่นดื่มน้ำ หวานให้ชื่นใจก่อน ไหนเต้ไอติมเผือกของน้องญี่ปุ่นน่ะ"
ซาร่าเป็นโค้ช ส่วนตัวไปแล้ว กวักมือเรียกเต้ที่ยืนพัดให้ญี่ปุ่นอยู่ด้านหลัง
"มันมากเลยอ่ะปุ่น นายเล่นกับพี่โฟคได้มันมากๆ"
เต้พูดแล้วแกะห่อไอติมให้ญี่ปุ่น รายนั้นไม่ได้ฟังตาแป๋วมองไอติมในมือเต้ พอแกะเสร็จก็คว้าไปงับทันที เซ็ทแรกโฟคชนะไปฉิวเฉียดแม้ญี่ปุ่นจะพยายามต้านพลังตบอันหนักหน่วงไว้แต่ก็ ยั้งไม่อยู่ พอออกมานอกสนามญี่ปุ่นสีหน้าแววตายังไม่ท้อแท้ กลับเรียกหาของกินอยู่
"ไม่เป็นไรนะคะน้องญี่ปุ่นขา เล่นเก่งมากๆแล้ว ไม่มีใครต่อกรกับโฟคของซาร่าได้นานเท่าน้องญี่ปุ่นมาก่อน สู้ๆค่า"
"พี่คนสวย เยลลี่เค้าอ่ะ"
"เต้ขา ไหนค้าเยลลี่ แกะมาๆ"
ซาร่าร้องสั่งเต้ที่ทั้งยืนแกะไอติมแล้วยังจะล้วงหาเยลลี่ในเป้อีก
"หมีดำตีแร๊งแรงอ่า เนี่ยไม้เค้าเยินแล้วอ่ะ"
"เอาไม้ กูเล่นก่อนดิไอ้เปี๊ยก"
หมีขาวโผล่มาจากซอกหลืบ ยืนมองญี่ปุ่นอยู่ทุกวินาทียื่นข้อเสนอให้
"ชิ ไม่เอาอ่า หมีขาวนิสัยไม่ดี"
"ว้าย ทำไมพูดอย่างนั้นค้าน้องญี่ปุ่น พี่เฟียตออกจะใจดีเนี่ยให้ยืมไม้ด้วย"
"แอ่ะ ไม่รู้ไม่ชี้"
"มึง จะเอาหรือไม่เอา ไอ้เปี๊ยก"
เฟียตขู่แต่ญี่ปุ่นกลับไม่สนใจกินเยลลี่ต่อ
"ไม่เอา งอน"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วหันไปเขมือบเยลลี่อีกกระปุก
"เอานี่ อย่าท่ามากเดี๋ยวก็แพ้หรอก"
เฟียตยัดไม้แบดของตัวใส่ในมือของญี่ปุ่น
"อิ อิ ทำไม เบ๊าเบา"
"ของกูของแพงโว้ย ซื้อจากเมืองนอก"
"แอ่ะ อะไรๆ ก็เมืองนอก งั้นยึดซะเลย ฮี่ๆๆ"
"อ้าว ไอ้เปี๊ยก"
"อ่ะ พี่เฟียตขา น้องญี่ปุ่นล้อเล่นน่ะคะ อย่าใส่ใจเลยน้า ไปค่าลงสนามแล้ว"
ซาร่าปรี่เข้ามากั้นกลางเพราะกลัวว่าเฟียตอาจะทำร้ายร่างกายของญี่ปุ่นได้ ญี่ปุ่นลุกขึ้นไม่ได้สนใจเฟียตเลยกลับตวัดไม้ตีลมอยู่ พึงพอใจในความเบาของไม้ พอลงสนามก็ส่งลูกไปให้โฟค ตอนแรกๆตีลูกกะจังหวะยังไม่ถูกเพราะไม้เบาตีแรงน้ำหนักไม่ได้ ออกไปนอกสนาม กว่าจะเข้าที่เข้าทางโฟคก็นำไปแล้วสามแต้ม
"หวายๆ เอาใหม่ๆ ต้องใจเย็นๆน้าญี่ปุ่น"
ญี่ปุ่นเอาไม้แบดฯเคาะหัวตัวเองอีกรอบ แล้วสายตาก็จับจ้องอยู่ที่ลูกขนไก่ที่โฟคส่งข้ามหัวไป ญี่ปุ่นถอยหลังไปเกี่ยวลูกโด่งข้ามไป ออกแรงตีนิดหน่อยแค่ตวัดข้อมือ
"ว้าว ไม่ต้องออกแรง อิอิ"
พูดอยู่คนเดียว โฟคตีดาดกลับมาญี่ปุ่นปรี่เข้าไปแย็บลูกลงทันที แต่โฟคดีดลูกขึ้นมาได้ลอยโด่งอยู่กลางสนาม ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นตบ โฟคงัดข้ามมาได้ ญี่ปุ่นกระโดดตบอีก แต่เอาหน้าไม้แตะลูกเบาๆ ลูกเปลี่ยนเป็นหยอด โฟคเสียจังหวะแต่ก็ก้าวขาเข้ามางัดลุกขึ้นได้ แต่ญี่ปุ่นจ้องอยู่แล้วก้าวเข้าไปแย็บซ้ำ ทันทีที่ลูกกระทบพื้นเสียงเฮก็ดังสนั่นหวั่นไหว
"นี่แน่ะ อิอิ"
ญี่ปุ่นแสยะยิ้มอย่างพอใจในฝีมือตนเอง พอเป็นฝ่ายส่งลูกก็ดีดลูกโด่งลอยข้มหัวโฟคไป ตีโต้โด่งกลับมาหลังคอร์ทเช่นกัน ญี่ปุ่นถอยไปตีโด่งกลับไปอีก โฟคตีดาดกดลูกลงต่ำ ญี่ปุ่นงัดลูกเฉียงไปอีกทาง โฟควิ่งเข้ามาหยอด ญี่ปุ่นเปลี่ยนทางหยอด โฟคตามหยอดกลับมาญี่ปุ่นง้างไม้ตวัดลูกลง เสียงเฮดังกึกก้อง ญี่ปุ่นเริ่มมั่นใจในการเล่นมากขึ้น แต้มไล่บี้มา แต่ช่วงปลายเซ็ตแต้มไม่ขยับเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เล่นจนเหงื่อเปียกเป็นน้ำ
"แฮ่กๆๆ อ่าเหนื่อย"
ญี่ปุ่นเริ่ม หายใจทางปาก โฟคเป็นคนส่งลูกสั้นมาญี่ปุ่นดีดลูกกลับไป โฟคแย็บลูกเร็วทันที โฟคส่งลูกสั้นได้ดีมากไม่เคยพลาดบีบคู่ต่อสู้ให้จนทางต้องดีดลูกกลับไปเท่า นั้น พอแย็บกลับมาญี่ปุ่นตวัดไม้ให้ลูกเด้งไปอีกทาง โฟคตามไปหยอด ญี่ปุ่นก้าวขาไปดีดลูกไปหลังคอร์ท โฟคถอยไปตีลูกตัดลง ญี่ปุ่นงัดขึ้นอีก คราวนี้ลูกไปไม่ถึงเส้นท้ายคอร์ทโฟคกระโดดขึ้นหวดลูกลงมาอย่างแรง ญี่ปุ่นกระโดดไปรับลูกไว้ได้ ลูกลอยกลับไป โฟคกระโดดหวดซ้ำเปลี่ยนทิศทางญี่ปุ่นก็กระโดดไปรับอีกล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็ยังดีดลูกขึ้นมาได้ โฟคง้างไม้จ่อลูกมาที่ญี่ปุ่น
"เป๊าะ"
ทุกเสียงเงียบกริบ อ้าปากค้าง
"อ่า แว่นตาเค้า"
ญี่ปุ่นหลบไม่ทันด้วยลูกที่มาเร็วและแรง ลูกขนไก่กระทบขอบแว่นตาทำให้กระจกแว่นด้านซ้ายร้าวเป็นรอยแตกอย่างเห็นได้ ชัด ญี่ปุ่นนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม โฟคอ้าปากค้างหยุดอยู่กับที่
"กรี๊ดดดด ทำไมเล่นรุนแรงแบบนี้"
เสียงแรกคือเสียงของซาร่า ที่วิ่งเข้าไปในสนามเป็นคนแรก กรรมการได้สติเป่านกหวีดแล้วลงจากแท่นเข้ามาดูญี่ปุ่น
"เป็นอะไรไหม ค๊ะ น้องญี่ปุ่นของเจ๊"
ซาร่ารีบถอดแว่นหนาออกจากหน้าแล้วสำรวจดู ความเสียหาย มีเพียงรอยแดงจากแรงกดของลูกขนไก่กับเบ้าตา
"อ่า แว่นตาเค้าอ่า พี่คนสวย แว่นตาเค้า"
"ทำไมเล่นแรงจังล่ะโฟค นี่จะเอาให้ตาบอดเลยเหรอ กรรมการคะ ไม่ได้นะคะ ตัดคะแนนเลยค่ะ จงใจทำให้ผู้อื่นได้รับอันตราย"
ซาร่าชี้หน้าโฟคที่ยืนอึ้งอยู่ เสียงเฮหายเงียบไปกลายเป็นเสียงซุบซิบอื้ออึงแทน
"เป็นอะไรไหมหนู ไปห้องพยาบาลไหม"
กรรมการถามแล้วเข้ามาดูอาการ ญี่ปุ่นส่ายหน้าแต่ยังห่วงกับแว่นตาหนาเตอะของตัวเองอยู่
"หนูจะแข่ง ต่อไหม หรือจะยอม"
"ว้าย ครูคะ ครูเป็นกรรมการนะคะ พูดแบบนี้ไม่ประทับนะคะ สีหนูไม่ยอมค่า เรื่องอะไร แต่ขอเวลาเปลี่ยนแว่นก่อนได้ไหมคะ"
ซาร่ากรี๊ดใส่กรรมการซึ่งก็คือ อาจารย์สอนวิชาพละนั่นเอง
"ให้ไอ้เปี๊ยกใส่คอนแทกส์ก่อน เจ็บไหมไอ้เปี๊ยก"
เฟียตยืนอึ้งอยู่พอได้สติก็วิ่งเข้ามาในสนาม จับบ่าญี่ปุ่นไว้
"อ่า หมีดำอ่ะตีแร๊งแรง หนอยคอยดูน้า จะตบใส่เป้าเลยนิ"
"ไอ้นี่ ตาจะบอดอยู่แล้วยังมาพูดเป็นเล่น มาๆ ออกมานั่งรอก่อน"
เฟียตดึงแขนญี่ปุ่นให้ลุกขึ้นแล้วพามานั่งเต้รีบพัดจัดหาของกินให้ญี่ปุ่น เจ้าตัวไม่ได้ตกอกตกใจอะไรเลยเพราะห่วงแต่แว่นตาหนาเตอะที่พ่อเป็นคนพาไปตัด ผิดกับโฟคที่นั่งหน้าซีดอยู่ ไม่คิดว่าพอเล่นเพลินจะตีแรงไม่ยั้งแบบนี้ เพราะไม่มีใครเล่นกับเขาได้สูสีขนาดนี้ แม้แต่เฟียตเองก็ตาม ซาร่าหายไปนานพอสมควร บรรยากาศในโรงยิมก็เริ่มระอุ เพราะแฟนคลับของทั้งสองคนเริ่มกล่าววาจาถากถางกัน โห่กัน จนกรรมการต้องเป่านกหวีดห้าม ซาร่าวิ่งกระหืดกระหอบกลับมาพร้อมกระเป๋าสะพาย
"นี่ ค่าน้องญี่ปุ่น แต่มันเป็นแบบเกาหลีนะค้า"
"เอ๋ แล้วมันจะมองเห็นไหมอ่า"
"เห็นซีค้า เจ๊รับประกัน ไหนๆ ลองหน่อย"
ซาร่ายื่นเลนส์ให้ญี่ปุ่นหยิบแล้วยกขึ้นดู หลับตาปริบๆเพราะมองไม่ถนัด พอใส่เข้าไปข้างหนึ่งก็มองเห็นชัดขึ้น จึงใส่ทั้งสองข้างแล้วเกลือกตาไปมา
"เป็น ไงค๊ะ น้องญี่ปุ่นไหนเจ๊ดูหน่อย"
ญี่ปุ่นลืมตาขึ้น
"กรี๊ดดดดด ชีวอน ชีวอนชัดๆ"
ซาร่าแหกปากออกมา เฟียตเองก็มองอยู่อึ้งเพราะเวลาไม่ใส่แว่นตาญี่ปุ่นก็น่ามองอยู่มากพอแล้ว แต่นี่ใส่เลนส์ขยายม่านตา หรือบิ๊กอายยิ่งทำให้ดวงหน้าเด่นขึ้นมาอีกหลายเท่า
"โห น่ารักอ่ะปุ่น"
เต้เองก็ชม ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้วคว้าเยลลี่ในมือเต้มากระดกลงคอไป
"อิอิ น่าร้ากเน้อ"
ญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจ พอลงสนามไปก็สร้างความฮือฮาอีกครั้ง เพราะเปลี่ยนทั้งเสื้อเปลี่ยนทั้งแว่นตาเป็นเลนส์
"หมีดำ คอยดูน้าตีใส่เค้าแรงๆ เค้าจะตบคืน เหอๆๆ"
ญี่ปุ่นไปเกาะเน็ทว่าให้โฟคซึ่งยืนหน้าซีดอยู่ พอเริ่มเกมโฟคก็เหมือนสติหลุดเล่นได้ไม่เต็มที่ ส่วนญี่ปุ่นที่เครื่องร้อนอยู่แล้วไม่ได้ตกใจกับเหตุการณ์จึงพลิกเอาชนะได้ ในเซ็ตที่สอง เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม แทรกมากับเสียงกรี๊ด แสงแฟลชกล้องถ่ายรุปดิจิตอลสว่างไสวกว่าทุกวัน ญี่ปุ่นชูนิ้วให้เพื่อนๆยิ้มร่าอย่างดีใจ
เวลาเที่ยงสิบห้าปกติกีฬาทุกประเภทจะแข่งกันจบแล้วในคาบเช้า และต่างก็แยกย้ายไปทานอาหารกลางวัน แต่เกือบสองชั่วโมงที่การแข่งแบดฯรอบชิงชนะเลิศพึ่งจะผ่านไปแค่สองเซ็ต เซ็ตที่สามก็ได้แค่ครึ่งเซ็ต นักเรียนจะว่าเกือบทั้งโรงเรียนออกันอยู่หน้าโรงยิมก็ว่าได้ ต่างแย่งกันเบียดเสียดจะเข้าไปดูการแข่งขัน ยิ่งเสียงจากข้างในดังยิ่งเหมือนยั่วยวนใจให้อยากได้เห็นว่ามีอะไรกัน เสียงลือแพร่ออกไปว่าสีชมพูคนเล่น ที่ชื่อญี่ปุ่นน่ารักมาก แข่งกับดาวโรงเรียนอยู่ บริเวณโรงยิมแข่งแบดฯแน่นไปในพริบตา ในโรงยิมเองก็ไม่มีคำบรรยาย เสียงเชียร์ดังจนฟังอะไรไม่ได้ยิน แม้แต่เสียงนกหวีดก็ดังแผ่วเบาไปถนัดตา
ญี่ปุ่นเป็นคนส่งลูกโด่งข้าม หัวโฟคไป ตอนนี้โฟคไม่ได้ประหม่าแล้วเพราะท่าทีของญี่ปุ่นแสดงให้รู้ว่าญี่ปุ่นเองไม่ ได้เป็นอะไรมาก เขาจึงกลับมาเล่นเต็มที่เหมือนเดิม แต่เวลากระโดดตบก็ออมแรงไว้ ส่วนลูกอย่างอื่นไม่มีปราณี โฟคเองก็เริ่มเหนื่อยเพราะมีแต่น้ำเปล่าพอแก้กระหาย ส่วนญี่ปุ่นดูจะร่าเริงอยู่เพราะเสบียงมีทั้งไอติมที่ซื้อมาตุนเป็นกล่องโฟม กับเยลลี่อิมพอร์ตมาจากญี่ปุ่นเต็มเป้ ไหนจะน้ำหวานอีกเสบียงสีชมพูชนะขาด แต่ด้วยการที่แข่งขันมาราธอนไปหน่อยทั้งสองเริ่มหายใจทางปากแล้ว
โฟคแต้มนำญี่ปุ่นไปสองแต้ม แล้วได้เป็นคนส่งลูกพอส่งก็ส่งลูกสั้นเหมือนเคย คราวนี้ญี่ปุ่นรู้ทันจึงเหวี่ยงตัวออกก่อนที่โฟคจะปล่อยลูก พอลูกลอยมาก็ตีโด่งข้ามไปอีกคอร์ท โฟคต้องถอยไปรับ ตีดาดตัดลูกกลับมาญี่ปุ่นยืนรออยู่ก็หวดลูกลงทันที โฟคยื่นไม้มารองลูกไว้ กระเด้งข้ามไปญี่ปุ่นง้างไม้ขึ้นหวดลมแล้วแตะลูกเบาๆหยอดลงต่อหน้าต่อตาโฟค เสียงเชียร์กระหึ่มขึ้น
"หนอย มึงไอ้เปี๊ยกเจ้าเล่ห์นักนะ"
โฟค เริ่มกัดฟันเหมือนตอนที่เฟียตแข่งกับญี่ปุ่น ส่วนเจ้าตัวกระโดดโลดเต้นเหมือนผู้ชนะทั้งที่แต้มตามเขาอยู่ พอส่งลุกญี่ปุ่นก็ดีดลูกข้ามหัวโฟคไป โฟคก็โต้กลับมาโด่งเหมือนกัน ญี่ปุ่นโต้กลับไปโฟคกระโดดตบทันที แต่ด้วยความที่ออมมือไม่ออกแรงหนักเกินไป ทุกลูกที่ตบทำให้ญี่ปุ่นรับกลับไปได้ โฟคโยนให้ญี่ปุ่นตบบ้าง ญี่ปุ่นกระโดดตบแรงลูกแรก ลูกสองก็ง้างไม้แต่หยอด โฟคก้าวเข้ามาหยอดคืน ญี่ปุ่นปรี่เข้าไปงัดลุกไปด้านหลัง โฟคตีดาดเปลี่ยนทาง ญี่ปุ่นก็ตามไปแย็บพยายามจะตะปบลูกลง แต่โฟคสวนกลับมา ญี่ปุ่นเอ๋องงหลงทางเอง เสียแต้มไป ทั้งคู่เล่นอยู่จนเกือบบ่ายโมงแต้มมาจวนเจียนอยู่แถวปลายเซ็ต โฟคส่งลูกโด่งข้ามหัวญี่ปุ่นไป ญี่ปุ่นก็ถอยกลับไปตีลูกดาดเปลี่ยนทางไป โฟคหยอดกลับมาอีกทาง ญี่ปุ่นวิ่งไปแล้วสอยลูกขึ้น โฟคแย็บสวนกลับมาทันที ญี่ปุ่นยื่นหน้าไม้ไปรองลูกแต่ลูกแย็บของโฟคเร็วและแรงลูกกระเด้งออกนอกสนาม ไป เกมจบแล้วโฟคชนะไปในเซ็ตสุดท้าย เสียงเชียร์ดังกึกก้อง
"อ่า แพ้แล้วอ่า"
ญี่ปุ่นยืนทำหน้าย่นอยู่
"หมีดำ รับผิดชอบน้าทำแว่นตาเค้าพัง เนี่ยเพราะไม่มีแว่นน้าถึงแพ้"
ญี่ปุ่น เดินลอดเน็ทไปดึงแขนโฟคทันที
"เออ มึงเจ็บหรือเปล่าไอ้เปี๊ยก"
"เจ็บ ดิ เจ๊บ เจ็บ เนี่ย ไม่รู้ล่ะหมีดำต้องซื้ออันใหม่ให้เค้าน้า"
ญี่ปุ่นอ้อน โฟคยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์ที่โฟคยิ้มอวดฟันขาวเรียงเป็น ระเบียบ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007665 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก