หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[ash]

อยากขับรถโฟคไปเที่ยวทั่วกรุงเทพจัง อิอิ

[jobisuka]

อยากขับรถโฟคไปเที่ยวทั่วกรุงเทพจัง อิอิ

5555+ ชอบอะ คิดได้ไง

คู่นี้ดูท่าแล้วจะน่ารักไม่แพ้ รุ่นพี่เลยอะ 

เชียร์ๆๆๆ รักกันไวๆ

[hpsky]

โฟคอ่ะชอบเค้าแล้วอ่ะดิ

[TanyaPuech]

 


น่ารักๆๆ

โฟคจีบเลยสู้ๆๆๆ

[aimaim]

หนูลูฟท์กะดฟคนี่ท่าจะเป็นรักแบบมึนๆ นะ คิกๆ 

อยากอยู่โรงเรียนแบบนี้มั้งอ่ะ ท่าทางจะเรียนสนุก คิกๆ

[kyoya11]

รอจ้า^^

[DEMON3132]

ฮาน้องญี่ปุ่นมาก ตั้งชื่อน้องลุฟท์เราซะ "ลูลุฟตุ๊บป๋อง" คิดได้ไงเนี่ย
แค่ชื่อลุฟท์ก็น่ารักแล้ว แต่น้องญี่ปุ่นตั้งซะไม่เหมือนใครเลย ลูลุฟ น่ารัก
หนักเข้าไปอีก น่ารักเหมือนคนเรียกแหละ เมื่อไหร่หมีดำจะลงเลยกับ
น้องลูลุฟ สงสัยต้องให้น้องญี่ปุ่นเป็นแม่สื่อให้แน่เลย คิดถึงพ่อหมีขาวนะ
เมื่อไหร่จะมาเยี่ยมเยียนบ้างล่ะ +1 แทนคำขอบคุณ 

[litlittledragon]

แอบน่ากลัวเม้งอะ แอบขี้อิจฉากลัวจะสร้างเรื่องปวดหัวให้กับหนูลูฟท์แหะ

[HappyMelon]

ลูลุฟท์คืออะไรหรอคะน้องญี่ปุ่น ฮิฮิ
มาทีไรก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยน๊าาา
น้องลุฟท์นับวันก็ยิ่งน่ารักตามญี่ปุ่นแล้วนะ
ส่วนโฟค ตามตอแยเค้าแบบนี้ ระวังจะหลงน้องเค้าเหอะ
รอตอนต่อไปจ้าา รออ่านน้องพริกกะพี่เบนซ์ด้วย คึคึ

[anajulia]

น้องกรุงเทพน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชักจะปลื้มเด็กเรียนขี้อายขึ้นทุกที คริคริ

[kyoya11]

แวะเข้ามาจอดรอ^^

[gayraygirl]

โอ้ยยยย ออกมาแว้บๆ ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
แต่คิดถึงหมีขาวนะตะเอง
ส่วน ลูลุฟท์ ก็น่ารักซะ
โฟคเอ้ยยืดยาดนักไม่ได้นะ
เดี๋ยวจะอดหรอก
(แอบอยากให้โฟคไปช่วยตอนลุฟท์กำลังโดนลวนลาม)

[Fanun]

ญี่ปุ่นกับลุฟท์น่าร้ากกก

ลุ้นคู่โฟค-ลุฟท์ กันต่อไป

เป็นกำลังใจให้จ้าาา

[nemesis]

ญี่ปุ่นกับน้องกรุงเทพน่าร๊ากกอ๊า

[bbyuqin]

โรงเรียนนี้จะฮาไปไหน...5555

ว่าแต่ชื่อลูลุฟท์ตุ๊บป่องน่ารักดี แต่ทำไมต้องชื่อนี้อ่าคุณอิ๊กกี้

[kyoya11]

รอจ้า^^

[VICTORY]

ลุฟท์น่ารักจังเลยยย

[HappyMelon]

เข้ามาคิดถึงน้องญี่ปุ่น น้องลุฟท์ น้องพริก คึคึ

[NONSENSE]

คิดถึงพี่เฟียตจัง


มารอคร๊า..

[som]

เข้ามารอความน่ารักกกกกกกกกกกก

[eiky]

                                            เปลี่ยนใจ

"ป่ะลุฟท์ กินข้าวกันเที่ยงแล้ว เหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ วิชาไรก็ไม่รู้ ฟิสิกส์ เรียนไปทำไมอ่ะ ยากจะตาย"

เม้งลุกออกจากเก้าอี้หน้าตาบอกบุญไม่รับเพราะนอกจากจะไม่ได้ทำการบ้านแล้ว ยังโดนสวดยับอีกต่างหาก

"หนุกดีออก"

"ประหลาดนะนาย เพื่อนๆไม่เห็นมีใครชอบสักคน เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ จะเรียนไปเพื่อ"

"แหมเม้ง มันก็ต้องได้ใช้ดิเขาถึงให้เรียน มันช่วยให้เรารู้จักลำดับความคิดไง อย่างน้อยเวลาต้องคิดอะไรยากๆเราจะได้รู้จักคิดไง"

"โหนะ ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากขนาดนั้นเลย คิดไม่ออกก็ไม่คิดดิ อิอิ เร็วๆ หิวแล้ว"

เม้งบอกแล้วเดินนำหน้า ส่วนลุฟท์ได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้มๆเดินตาม

"น้องลูลุฟท์ๆ ทางนี้ๆ"

เสียงญี่ปุ่นร้องเรียกเสียงดัง กำลังขายข้าวแกงช่วยป้าอยู่

"อ่า พี่ญี่ปุ่น"

"กินข้าวเนอะ อิอิ วันนี้อาหร่อยน้า เอาพะโล้กะผัดพริกเนอะพี่ชอบ"

เอ่อ ไอ้เจ้าลุฟท์มันก็ดีใจนะเดินปรี่เข้าไปหาหน้าแดง แต่พอไปยืนใกล้ๆไอ้ตัวแสบก็ตักข้าวราดแกงให้เลย สนใจใครที่ไหนลุฟท์เองยืนเกาหัวแกรกๆ เม้งเองก็นะกำลังจะเดินหนี

"เอ่ น้องๆ น้องอ่าจาปายหนาย"

เม้งหยุดกึกลงยิ้มหน้าเจื่อนๆ

"อ่า พี่ญี่ปุ่น คือผมอยากกินเตี๋ยวอ่า"

"หวายมะดีน้า เตี๋ยวมะมีประโยชน์ มาๆกินหมูผัดผักกะปลาทอดเนะ อิอิ มีปราโยชน์"

ทำหน้าเซ็งสุดกำลัง แต่ทำไงได้มันตักราดใส่ข้าวเรียบร้อยแล้ว

"โห่ พี่ญี่ปุ่นนี่ร้ายอ่ะ ไม่ได้อยากกินซะหน่อย"

เม้งบ่นกระปอดกระแปดหน้านี่หงิกเชียว

"เอาน่ากินๆไปเถอะ ข้าวเหมือนกัน"

"แหมลุฟท์ นายก็หน้างอนะ"

"เอ่อ คือพี่เขาให้เยอะอ่ะ เรากินไม่เยอะ"

ตอบเลี่ยงไปทำหน้าเจื่อนๆ

"เฮ้ย ไอ้จืด ไหนกูบอกให้รอไง"

โฟคนั่งลงข้างหน้าแล้ว สายตามองอยู่ที่ใบหน้าของลุฟท์

"อ่า"

ครางออกมาตกใจ เพราะลืมไปจริงๆ

"ผมลืม"

"อ่า ลุฟท์นัดพี่ดำ เอ้ยพี่โฟคมากินข้าวเหรอ"

ทำตาเขียวใส่ลุฟท์

"ปะ เปล่า เราไม่ได้นัด"

โฟคยังจ้องมองอยู่สายตาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"พี่ไปซื้อข้าวมากินดิ"

"หมดอารมณ์จะแดก"

"กินด้วยกันนะพี่นะ"

เม้งช่วยพูดอีกแรง แต่โฟคลุกหนีไปแล้วท่าทางยังฟึดฟัดอยู่

"เหมือนโกรธเลยอ่ะลุฟท์"

"เราไม่ได้ทำไรซะหน่อย"

"แล้วไปนัดพี่เขาป่ะล่ะ"

"บ้าเหรอ ใครจะไปนัด"

ตอบอ้อมแอ้มไปแต่สายตายังเหลือบมองตามแผ่นหลังของโฟคไป

"ไม่นัดแล้วทำไมมองตามอ่ะลุฟท์"

"ก็มองเฉยๆ อะไรอ่ะเม้ง ไม่เอาแล้วไปห้องสมุดดีกว่า"

"อ้าวอิ่มแล้วเหรอ"

"ไม่ค่อยหิวอ่ะ"

พูดแล้วก็เดินเอาจานไปเก็บทันที เม้งได้แต่มองตามหลังไป พอเห็นลุฟท์ลุกเดินออกไปจากโรงอาหารโฟคเองก็ถือจานข้าวตรงมาหาเม้งทันที

"อ่าพี่ดำ"

ครางเบาที่สุดเพราะกลัวว่าโฟคจะได้ยิน อายหน้าแดงอยู่

"เพื่อนมึงไปไหนวะ"

ยังยิ้มหวานตาลอยอยู่

"เฮ้ย กูถามน่ะได้ยินไหม ไอ้นี่นั่งตาลอยอยู่ได้"

"อ๊ะ อ้อ ลุฟท์น่ะเหรอพี่ ไปห้องสมุด"

สะดุ้งโหยง

"มันไม่แดกข้าวเหรอวะ"

"กินแล้ว กินนิดเดียว"

"อืม"

"พี่นัดลุฟท์ไว้เหรอ"

"เฮ้ย มึงเป็นบ้าเหรอ ใครจะนัดมันวะ ไอ้หน้าจืดอย่างมันน่ะ"

เม้งมองด้วยสายตาส่อแววสงสัย

"มองไรวะ หรือมึงอยากโดน"

ในเมื่อไม่มีทางไปก็ขู่ขึ้นมาทันที

"เปล่าน้า เค้าแค่สงสัยอ่า"

"โว้ย ไม่กินแล้วโว้ย อารมณ์เสีย"

เดินหนีไปเลย เม้งได้แต่นั่งมองตาปริบๆ ส่วนโฟคเดินเอาจานไปเก็บแล้วตรงไปยังห้องสมุด รู้ไหมทำไมโฟคถึงมาวอแวกับลุฟท์

"กูว่ามึงตัดใจจากไอ้เปี๊ยกเถอะว่ะ ดูท่าแล้วไม่มีแววเลย มึงก็เห็นว่ามันรักพี่เฟียตขนาดนี้ ส่วนไอ้พี่เฟียตก็หวงยังกะจงอางหวงไข่ หมดหวังแล้วกูว่า"

โด่งพูดกับโฟคเมื่อตอนวันเปิดเทอม

"ไม่ กูไม่ยอมง่ายๆหรอก ทำไมวะ กูก็รักมันนะ"

"แน่ใจเหรอว่ามึงรักมัน อย่างไอ้เปี๊ยกน่ะมันน่ารัก ใครๆเขาก็ชอบ มันไม่แปลกหรอกที่มึงจะชอบมัน แต่รักมันน่ะมึงถามตัวเองดีๆก่อน กูว่ามึงแค่ชอบที่มันน่ารัก"

โด่งแจงเหตุผล โฟคเองนั่งหน้าเครียดอยู่ไม่ฟังท่าเดียว

"กูต้องทำให้ไอ้เปี๊ยกเปลี่ยนใจให้ได้"

"ไอ้โฟค มึงเป็นบ้าเหรอ คนอื่นมีเยอะแยะทำไมมึงไม่มองบ้างวะ มึงจะเอาหัวใจตัวเองออกมาทำลายทำไม"

"มึงไม่เข้าใจหรอก มึงไม่ได้เป็นกูนี่"

"ไอ้นี่ พูดไม่รู้เรื่องนี่หว่า กูหวังดีนะโว้ย ทำไมมึงไม่ไปจีบน้องลุฟท์ ม ๔ วะ น่ารักออกจะตาย ท่าทางว่าง่ายอีกตะหาก"

โฟคฉายแววตาครุ่นคิดขึ้นมาเมื่อเพื่อนรักเอ่ยถึงชื่อเด็กที่มีเรื่องกันตั้งแต่วันแรกที่เจอ

"ไม่เอาเว้ย กูจะเอาไอ้เปี๊ยกคนเดียว"

"เออ ตามใจมึง อย่ามาทำท่าซึมให้กูเห็นล่ะกัน"

โด่งพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น โฟคเองนั่งนิ่งคิดอยู่

"แล้วจะให้กูจีบมันยังไงวะ กูจีบใครไม่เป็น"

พูดออกมาก้มหน้านิ่ง โด่งแอบยิ้มออกมา

"ไม่เห็นยาก เดี๋ยวกูแนะ ขั้นแรกมึงก็ต้องเข้าหาน้องมันมากๆดิ คอยแกล้งมัน"

"แกล้งมันเนี่ยนะ มันยิ่งเกลียดๆกูอยู่"

"มึงก็อย่าทำรุนแรงดิวะ แกล้งให้มันพอเขินๆ พอมันชินมันก็ชอบมึงเองล่ะ"

ตอนนั้นก็ยังไม่ทันคิดตกลงปลงใจที่จะจีบหรอกนะ แต่วันที่เห็นเฟียตมารับไอ้ตัวแสบแล้วเห็นเขารักกัน อย่างเพื่อนบอกมันก็ถูก ความจริงก็ชอบมันมากนะ แต่รักหรือเปล่าเริ่มไม่แน่ใจ

"หนีกูเหรอมึง"

โฟคเดินตามเข้าไปในห้องสมุดเห็นลุฟท์กำลังเปิดอ่านสาราณุกรมเล่มหนาอยู่ก็นั่งลงข้างๆเอามือตะปบบ่าทันที

"อ๊ะ พี่"

"ว่าไง มึงหนีกูเหรอ"

"บ้าเหรอ ใครหนี ผมจะอ่านหนังสือนะ"

"แล้วทำไมไม่รอกูกินข้าว"

"เอ่อ"

"ห้ามบอกว่าลืมนะมึง เดี๋ยวจะโดน"

อ้าวนะขู่อีก ลุฟท์ทำหน้าเหวออยู่

"เอ่อ ก็ผมหิวอ่ะ"

"อย่ามาโกหก หิวแล้วทำไมกินเร็ว"

"อะไรอ่ะพี่"

พอไม่มีคำตอบก็เริ่มหน้าแดง

"เออ กูมันเป็นใครก็ไม่รู้นี่หว่า ใครเขาจะมารอ"

พูดเสียงเศร้าเชียว เมินหน้าไปทางอื่น ลุฟท์เองก็นะนั่งนิ่ง

"ผมขอโทษนะพี่ ผมลืมจริงๆนั่นล่ะ"

ลุฟท์เอ่ยออกมาก้มหน้าลง โฟคชำเลืองตามองแล้วอมยิ้ม

"ไม่ต้องสนใจกูหรอกนะ กูมันก็แค่คนไม่สำคัญ ใครเขาจะสนใจวะ"

"อ่า ขอโทษอ่ะพี่ ผมมัวแต่คุยกับเพื่อนเลยลืมอ่ะ"

ลุฟท์หันหน้าไปมองโฟคที่อมยิ้มอยู่ หุบยิ้มแทบไม่ทัน

"อ่า นี่พี่แกล้งผมเหรอ"

"เฮ้ย ใครแกล้ง มึงทำผิดนะอย่ามาเบี่ยงประเด็น"

"นิสัยไม่ดี"

ลุฟท์ทำท่างอนบ้าง

"ไม่รู้ล่ะ มึงต้องรับผิดชอบ เย็นนี้รอกูกินข้าวด้วย"

"อ่า"

"ไม่ต้องอ่า บอกให้รอก็รอ หรือมึงอยากจะโดนดี"

"ฮึ ขู่นะ"

"ไม่เชื่อเหรอว่ากูจะทำจริงๆ"

ยื่นหน้าเข้าใกล้ ลุฟท์ถอยห่างออกไป

"รอที่ไหนล่ะ"

"รอที่สนามบาสฯ กูจะซ้อมแบดฯ"

โฟคขยี้หัวของลุฟท์ทีหนึ่งแล้วเดินออกจากห้องสมุดไป ลุฟท์เองก็ยังงๆอยู่ มันอะไรของมันวะไอ้ดำนี่

"ลุฟท์ไปดูชมรมเราซ้อมเชียร์ไหมอ่ะ"

เม้งถามขึ้นเมื่อตอนคาบสุดท้ายในช่วงบ่าย

"ไม่เอาอ่ะ เราจะไปชมรมเรา"

"ไหนบอกชมรมดาราศาสตร์เขารวมตัวกันพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ไปด้วยกันนะนะ เจ๊เขาอยากเจอลุฟท์"

"อ่า"

โดนลากแขนไปแล้ว ได้แต่เดินตามเพื่อนไป

"ว้ายตาย น้องลุฟท์นี่ หน้าใสจริงๆ"

ริต้าร้องทักมาแต่ไกล

"สวัสดีครับพี่"

ยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียม

"น่ารักจังเลยนะเรา แต่สู้น้องญี่ปุ่นของชั้นไม่ได้"

ซาร่าเอ่ยขึ้นบ้าง

"แหมหล่อน เค้าน่ารักกันคนละแบบย่ะ อย่างน้องญี่ปุ่นของชั้นไม่มีใครแทนได้หรอก แต่น้องลุฟท์นี่ท่าทางจะเป็นเด็กเรียน มาหาเจ๊หน่อยจ้า พ่อคุณ ต๊าย ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งเห็นออร่านะเรา"

ริต้ากวักมือเรียกไวไว ลุฟท์เองก็เขินๆเดินเข้าไปหา

"เออ ไม่เหมือนกันจริงๆนั่นล่ะ หนูญี่ปุ่นไม่มีอาย แต่เรานี่ท่าทางขี้อายนะเนี่ย"

สองสาวโม้แตกแหลกราญ ไม่ปล่อยให้ลุฟท์ได้อ้าปากพูดเลย

"อ่า เจ๊ครับ ผมขอตัวก่อนนะ ผมจะไปยืมหนังสือที่ห้องสมุด เดี๋ยวปิดก่อน"

ลุฟท์นึกขึ้นมาได้ยืนดีดตัวขึ้น

"ว้าย ตายขยันเรียนอีกต่างหาก ไปได้จ๊ะ วันหลังมาใหม่น้า"

ซาร่าบอก ลุฟท์ก็วิ่งจ้ำไปเลยทันที พอวิ่งเข้าห้องสมุดก็ยืมหนังสือออกมาหอบใหญ่ ปกตินักเรียนที่นี่ไม่ค่อยมีใครยืมหนังสือกัน เพราะโรงเรียนนี้เขาเน้นกิจกรรมกันเสียส่วนใหญ่ เวลามีการแข่งขันทางวิชาการไม่ค่อยมีรางวัลอะไรกับเขาหรอก

"ไปนั่งอ่านหนังสือรอก็ได้"

ลุฟท์เดินไปทางสนามบาสฯแล้วเลือกที่นั่งเพื่ออ่านหนังสือรอโฟค เออ ทำไมต้องรอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน พอนั่งอ่านไปสักพักก็เริ่มหิวน้ำ เงยหน้าขึ้นจากหนังสือก็ต้องสะดุ้ง

"พี่"

ร้องเสียงหลงเพราะลุฟท์โดนจ้องหน้าอยู่นานแล้ว มาตั้งแต่เมื่อไหร่หว่าไม่ยักรู้ตัว

"โหย ตกใจยังน่ารักเลยอ่ะเรา"

"พี่ มีอะไรอ่ะ"

"อยากเห็นหน้าไงครับน้อง คิดถึงนะเนี่ยเลยมาหา ตามแทบแย่มาอยู่ที่นี่เอง"

รุ่นพี่คนที่แซวก่อนไปกินข้าวกลางวันวันนั้นและคนที่ฉวยข้อมือที่ข้างถนนนั่นเอง

"เจอแล้วนี่พี่ ผมจะอ่านหนังสืออ่ะ"

"โห ขยันอีกต่างหาก ไหนอ่านหนังสือไรอ่ะ หนังสือโป๊อ่ะเปล่าน้า"

เขาเดินอ้อมมานั่งข้างๆทันที

"บ้าเหรอพี่"

"อ่ะๆ หน้าแดงแล้ว ไหนพี่ดูสิคร้าบ"

เข้าประชิดตัวทันทีเอาหน้ายื่นไปใกล้ๆ ลุฟท์ถอยออก

"ทำไมมานั่งตรงนี้อ่ะ ที่มีเยอะแยะ"

"ก็อยากอยู่ใกล้ๆนี่คร้าบ รู้ไหมใจพี่เต้นแรงแล้วน้า พอเห็นหน้าเราอ่ะ"

ลุฟท์แสยะปากทันที

"อ๊ะพี่"

สะดุ้งอีกครั้งเพราะเขายื่นมือมากุมมือของลุฟท์เอาไว้ จะชักมืออกแต่เขาบีบไว้แน่นแล้ว

"มือนุ่มอีกต้างหาก ไหนจะหอมไหมน้า"

ทำท่าจะยกมือขึ้นดม ลุฟท์รีบลุกขึ้นทันที เขาเองก็ได้โอกาสกอดเอวหมับ

"อ๊ะ ทำไรพี่"

ร้องเสียงหลงเขายิ่งได้ใจจะหอมแก้มอีกดึงตัวลุฟท์ให้นั่งที่ตัก ลุฟท์เองก็ดิ้นอยู่

"ปล่อยนะพี่ ปล่อย"

"จะขัดขืนทำไมล่ะคร้าบ พี่ชอบเรานะ"

"เฮ้ย เชี่ย มึงทำไรวะ"

เสียงตวาดดังลั่น เขาปล่อยมือทันที

"ปล่อยน้องมันนะ"

โฟคนั่นเอง แวบออกมาดูว่าลุฟท์จะรอจริงๆหรือเปล่า แต่พอเห็นก็เดือดเลือดขึ้นหน้า

"มึงไม่เกี่ยวไอ้โฟค"

"มึงนั่นล่ะไม่เกี่ยว รังแกรุ่นน้องเหรอมึง"

โฟคปรี่เข้ามาประชิดตัวกระชากตัวของบอลออก

"วุ่นวายจริง"

"อย่ามาทำตัวเป็นนักเลงแถวนี้นะมึง"

"มึงนั่นล่ะอย่าเสือก"

"ปึ๊ก โอ๊ย"

ต่อยเข้าที่ท้องบอลงอตัวลงทันที

"กูเตือนดีๆมึงไม่ฟังเหรอ หรือมึงจะให้กูไปบอกจารย์วิทย์ ว่ามึงไม่ซ้อมบอลแต่มารังแกรุ่นน้อง"

โฟคเอาอาจารย์ที่เป็นโค้ชของทีมฟุตบอลโรงเรียนเข้าขู่ เพราะชื่อเสียงเรื่องโหดนี่โค้ชทีมบอลขึ้นชื่อที่สุด

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เดี๋ยวพี่มาใหม่นะคร้าบ น้องน่ารักของพี่"

ยังมีหน้าหันไปหาลุฟท์แล้วยิ้มให้อีก ลุฟท์ไม่รู้จะว่าอะไรดีเพราะตกใจอยู่

"ทำไมมึงมานั่งล่อตะเข้อยู่ตรงนี้วะ"

หันไปโวยวายใส่ลุฟท์

"อ่า ก็พี่อ่ะบอกให้รอแถวนี้"

ย้อนคืนโฟคเองพูดไม่ออก

"คราวหน้าอย่ามานั่งคนเดียว โรงเรียนนี้หื่นๆเยอะนะมึง เดี๋ยวจะมีผัวโดยไม่รู้ตัว"

ลุฟท์หน้าซีดลงทันที

"มานี่ดิ"

"ไปไหน"

"เถอะน่า ทีแบบนี้เสือกสงสัยนะ"

"ก็ผมยังไม่อยากมีผัวอ่ะ"

พูดออกไปโฟคเองกลั้นหัวเราะ ไม่คิดว่ามันจะซื่อได้ขนาดนี้

"เออน่ะ กูยังไม่เอามึงทำเมียหรอกน่า ไม่ต้องกลัว"

ลุฟท์ทำหน้าเหวอไป แต่ก็ต้องยอมตามโฟคไปอยู่ดีเพราะเขาฉวยข้อมือตัวปลิวลอยไปแล้ว

เขียนโดย eiky

ปล หายไปนาน อิอิ ซอรรี่น้า วุ่นวายอยู่กับงาน ไหนจะออกนิยายเรื่องใหม่ พยายามทำตัวไม่ให้ว่างแล้วนะเนี่ย
คิดถุงๆ จุ๊บๆๆๆ

[pinkky_kiku]

โฟค หวงน้องลูฟท์ก็บอกไปเสะ เนี่ยะแฟนชั้นห้ามแตะ
555+ ยังไงก็ไม่มีทางงาบญี่ปุ่นอยู่แระ งาบนุ้งลูฟท์แทนเสะ
น่ารักไม่แพ้กันนะ จิบอกให้ 

[dea]

มีหวงกันด้วยย 

ประกาศเลยดิพี่โฟค นี่ของของของชั้น ไรประมาณนั้น

โอยย น้องลุฟท์น่ารัก

รอตอนต่อไปจ๊า

[nemesis]

 

[indy❣zaka]

"ก็ผมยังไม่อยากมีผัวอ่ะ"

พอน้องกทม.พูดประโยคนี้ล่ะพี่ฮากร๊ากกกเลย 
น่ารักได้อีกน้องเอ๊ย 

[VICTORY]

ระวังจะได้สามีน่ะค่ะลุฟ

[naumi]

"ก็ผมยังไม่อยากมีผัวอ่ะ"

ถ้ายังไม่อยากมีก็อยู่ห่างๆไอ้คนที่บอกนี่แหล่ะ ตัวอันตรายที่สุดแระ เหอๆ

[TanyaPuech]

น่รักอ่
มีหวงกันด้วย....ฟคจช้ทมจับทมจับทมียลย55

[NONSENSE]

"เออน่ะ กูยังไม่เอามึงทำเมียหรอกน่า ไม่ต้องกลัว"

แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ  อิอิ

[bbyuqin]

ยังไม่เอาทำเมียตอนนี้แต่อีกไม่นานใช่มั้ยพี่โฟค    อิอิ