หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[kyoya11]

รอๆๆ

[morrian]

ต้องกำหราบไอ้หน้าดำให้อยู่หมัดเลยนะน้องลุฟท์

อย่าให้หือได้ 

[eiky]

                                  ไรว้า


"ไอ้หน้าดำบ้า ทำไมเราต้องมาเจอมันตลอดเวลาด้วยนะ คนบ้าอำนาจ"

บ่นรายทางเดินออกจากโรงเรียน ไม่รอเพื่อนแล้วเพราะเกรงว่าจะเจอกับคู่กรณีอีก

"ลุฟท์ๆ รอด้วย รอด้วย จะรีบไปไหนอ่ะ"

เม้งร้องเรียกตามหลัง วิ่งกระหืดกระหอบตามหลังมา

"อ้อ โทษทีเม้ง เราหงุดหงิด"

"หือ หงุดหงิดอะไรอ่ะลุฟท์"

"ก็ไอ้หน้าดำของนายอ่ะดิ มันคอยตามแกล้งเรา"

"หา อะไรน๊ะ พี่โฟคดำของเราอ่ะเหรอตามแกล้งนาย"

ร้องออกมาเสียงดัง

"เบาๆก็ได้เม้ง เนี่ยเราโมโหอยู่ ทำไมต้องมาเจอหน้ามันด้วยนะ"

"อ่า ทีเราอยากเจอล่ะเจอตัวยาก แต่นายไม่อยากเจอ ก็เจอเอาๆ"

"จะไปอยากเจอทำไม หน้าดำแล้วยังนิสัยไม่ดีอีกนะ วางท่าบ้าอำนาจ"

"มึงว่าใครวางท่า บ้าอำนาจ ไอ้หน้าจืด"

โผ่ออกมาจากข้างรั้วโรงเรียน เดินตามลุฟท์มาตลอดเวลาแต่ลุฟท์เองไม่ทันสังเกต

"อ๊ะ"

"หึหึ ด่ากูยับเลยนะมึง"

"อ่า พี่โฟค"

"กลับกันเถอะเม้ง"

"เดี๋ยว มึงจะไปไหน ด่ากูซะขนาดนั้น คิดจะด่าแล้วหนีเหรอมึง"

โฟคเดินตรงเข้ามาหา ลุฟท์เองไม่รู้จะไปทางไหนดี

"อย่านะพี่ ผมร้องจริงๆนะ"

"เอาดิ กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงซะหน่อย"

"แล้วเดินเข้ามาทำไม"

"อ้าว นี่มันถนนของโรงเรียน มึงมาทำไว้เหรอกูถึงจะเดินไม่ได้"

ทำหน้าตากวนสุดพลัง ได้แต่เชิดหน้าใส่ไม่รู้จะว่าอะไรดี

"อุ๊ยลุฟท์พี่เขาเดินตามมาอ่ะ"

เม้งกระซิบกระซาบ

"บ้าจริง จะตามมาทำไมเนี่ย"

พูดออกมาเบาๆ เพราะโฟคเองเดินตามอยู่ไม่ห่างมากนัก พอพ้นเขตุรั้วโรงเรียนโฟคก็สาวเท้าเร็วขึ้น

"หมับ"

คว้าเข้าที่คอกอดคอของลุฟท์ไว้แน่น

"อ๊ะ พี่"

"มึงด่ากูใช่ไหม มึงตายแน่ไอ้หน้าจืด"

"ปล่อยนะ ผมจะกลับหอ"

"ไม่ให้กลับ คิดจะด่ากูฟรีๆว่างั้น"

"พี่จะทำไร"

"กูหิวว่ะ เลี้ยงข้าวกูหน่อย"

พูดขึ้นมาหน้าตาเฉย

"อ่า"

"อ่าไร หรือมึงจะให้กูทำอย่างอื่น"

แกล้งไอ้หน้าจืดนี่ก็สนุกดีเหมือนกัน บางอย่างทำให้โฟคระลึกถึงตอนเปิดเทอมเมื่อปีที่แล้ว

"ฮึ กินเตี๋ยวนะ ผมไม่มีเงิน"

"ไม่ได้ กูไม่แดกหรอกนะ กินตามสั่ง"

"อ๊ะ ผมไม่มีเงินอ่ะ"

"ไม่รู้โว้ย หรือมึงอยากจะเจ็บตัว"

"อ่า ทำไมอ่ะ"

ได้แต่ครางออกมาโฟคกอดคอเดินนำหน้าไปเม้งหน้าหงิกอยู่

"มึงไม่ต้องตามมา กูจะไปกับมันสองคน"

"อ่า พี่โฟคอ่ะ"

เม้งหน้างอไปใหญ่แต่ก็ไม่พูดอะไรอีก ส่วนโฟคลากตัวของลุฟท์เดินต่อไป แม้คนตัวเล็กจะพยายามขัดขืนแต่โฟคก็นะตัวอย่างยักษ์ ลุฟท์เดินเพราะแรงดันจากคนตัวใหญ่หน้าตานี่ไม่ต้องให้พูดถึงหงิกงอเชียว

"เอาร้านนี้ล่ะ ขี้เกียจเดิน"

โฟคบุ้ยปากไปทางร้านขายอาหารที่ดูดีสุดในระแวกนั้น ไม่บุ้ยปากเฉยๆยังดันลุฟท์เดินเข้าไปข้างในร้านด้วย

"อ่า ไม่เอาอ่ะ ผมไม่มีเงิน"

"เฮ้ย อย่ามาตุกติก ไม่มีเงินมึงก็ต้องล้างจาน อย่าอิ๊อ๊ะนะมึง"

เม้มปากแน่นทำไงได้จะตั้งท่าวิ่งแต่ก็โดนกอดคอเอาไว้แน่น

"นั่งลง ถือกระเป๋าให้กูด้วย"

"อ่า จะนั่งตรงนั้นอ่ะ"

"ไม่ได้ มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอ จะวิ่งใช่มะ อย่าได้ฝัน"

รู้ทันอีกลุฟท์หน้างอ

"เอาอันนี้พี่ อันนี้ด้วย อันนี้ แล้วก็อันนี้"

ไม่ได้อ่านเลย ชี้เอาตามรูปเมื่อพนักงานมารับออร์เดอร์

"พี่ สั่งมาทำไมเยอะแยะ จะกินหมดเหรอ"

ร้องปรามขึ้นแต่ช้าไปแล้ว

"ไม่หมดก็ห่อกลับดิ อย่าโง่ไปหน่อยเลย มีหน้าที่จ่ายก็อยู่เฉยๆ"

หน้าเริ่มเบะแล้ว ข้อมือของลุฟท์ถูกโฟคกำไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหนีได้ ลุฟท์เมินหน้าไปทางอื่น เพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ออกมา

"แดกดิ นั่งทำหน้าเศร้าอยู่ได้"

"ไม่กิน พี่กินคนเดียวเถอะ"

เชิดหน้าใส่เขาอีก

"จะแดกไม่แดก"

"ไม่"

"อ๊ะ พี่ทำไร อื้อ"

โฟคจับหน้าของลุฟท์หันมาแล้วเอาปีกไก่ทอดยัดเข้าไปในปาก

"บ้า ทำแบบนี้ทำไมอ่ะ"

หน้าเบ้แล้ว

"อย่าร้องนะมึง ร้องมึงโดนแน่ๆ"

ขู่ไว้อีก ลุฟท์ได้แต่ก้มหน้าลงเอาปีกไก่ออกจากปาก

"จะกินดีๆหรือไม่กิน"

เสียงดุเข้มกระซิบอยู่ข้างหูจนต้องย่นคอ ลุฟท์ยอมจำนนตักข้าวใส่ปากอมไว้อย่างนั้น

"กลืน อย่าอม"

แน่ะ รู้อีก ได้แต่เม้มปากแน่น ส่วนโฟคมองดูอยู่ก็ยิ้มไม่รู้มีความสุขอะไรที่ได้แกล้งเด็ก

"กินเยอะๆหน่อยดิ"

"ไม่เอา ผมอิ่มแล้ว"

กินข้าวน้อยอยู่แล้วตามปกติ ยิ่งมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ยิ่งกลืนไม่ลง

"กินอีก"

"ไม่"

คราวนี้หันไปมองตาวาว โฟคสะอึกไปไม่คิดว่าลุฟท์จะมองเขาด้วยสายตาแบบนี้

"เออๆ กูกินเอง"

ตอบอ้อมแอ้มไป ลุฟท์ได้แต่ก้มหน้า พอพนักงานเดินมาก็ก้มหน้าไม่มองหน้าใครอายเหลือเกิน โมโหก็โมโห

"ปะ เสร็จแล้ว"

โฟคเอ่ยขึ้นแล้วกระตุกข้อมือของลุฟท์

"เท่าไหร่อ่ะ"

"กูจ่ายไปแล้ว"

ลุฟท์เงยห้าขึ้นมองทันที

"อ๊ะ"

"เออ กูจ่ายไปแล้ว ทำหน้าซีดซะ กูไม่บ้าให้เด็กเลี้ยงข้าวหรอกน่า ถือว่าเป็นการขอโทษที่วันนั้นกูเตะบอลอัดหัวมึง"

อ้าปากค้าง แววตาของโฟคขี้เล่นอยู่ในที ลุฟท์ยิ้มออกมาโล่งใจ

"มึงอย่ายิ้มแบบนี้ดิ"

"อ่า ขอบคุณนะพี่"

"อย่ากวนตีนกูอีกล่ะมึง คราวหลังกูให้มึงจ่ายแน่ๆ"

"ผมไม่ได้กวนตีนพี่นะ พี่นั่นล่ะมาคอยหาเรื่องผม"

"นั่น ยังเถียงอีก"

ลุฟท์หันไปทางอื่นเพราะอายที่จะให้เขาเห็นรอยยิ้ม ไอ้หน้าดำนี่มันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ

"อ่ะ ถือกระเป๋าให้หน่อย"

โฟคยัดกระเป๋าใส่มือของลุฟท์

"ถือเองดิ หนัก"

"โอ๊ย มาผลักหัวผมไมอ่ะ"

"เลี้ยงข้าวแล้ว ทำตัวให้เป็นประโยชน์กว่านี้หน่อยดิ"

"พี่เลี้ยงเองนะ ผมไม่ได้ขอร้องซะหน่อย"

"ไอ้นี่กวนตีนนะมึง"

"อ๊ะ พี่จะไปไหนอ่ะ"

ร้องขึ้นมาเพราะโดนลากคอไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางไปหอพัก

"ไปกินติม"

"ไม่เอาอ่ะ"

"ทำไมวะ กูจ่ายเอง"

"ไม่เอา ผมจะรีบไปอ่านหนังสือ"

"ขยันจังวะ เพิ่งเปิดเทอมวันแรกนะมึง"

"ไม่ได้หรอก ผมมาเรียนต้องตั้งใจเรียน ไม่อยากเสียเวลาทำอย่างอื่น"

"โหนะ ไม่รู้โว้ย ต้องไปกินกับกู หรือมึงอยากโดน"

"ฮึ ทำไมต้องบังคับ"

ทำหน้างออีกเพราะโดนลากไปตามแรงของโฟคแล้ว

"มึงไม่ชอบหน้ากูใช่ไหม ไอ้หน้าจืด"

พอลากไปนั่งที่โต๊ะก็จ้องหน้าไม่วางตา ลุฟท์เองที่เป็นฝ่ายรู้สึกแปลกๆที่โดนจ้องหน้า

"เอ่อ"

"ว่าไง มึงไม่ชอบกูมากใช่ไหม"

"ถามทำไมอ่ะ"

"ก็มึงชอบด่ากู"

"พี่ก็ชอบแกล้งผม"

"นั่นแน่ ไม่ทันไร"

"รีบกินได้ไหมอ่ะพี่ ไม่อยากนั่งนาน"

ลุฟท์ทำท่าพูดกลบเกลื่อนไปเรื่องอื่น ส่วนโฟคก็ทำหน้ากวนๆไปตามระเบียบ

"แม่หมี วันนี้มีใครมาวอแวป่ะ"

เฟียตถามขึ้นเป็นประโยคแรกที่เห็นหน้าญี่ปุ่น

"เอ๋ วอแวรายอ่า มะมีเนะ พ่อหมีขาวอ่า วอแวใครอ่ะป่าว"

ถามคืนทำหน้าย่นใส่ พอขึ้นนั่งบนรถได้ก็มองหาของกินทันที

"ไม่มีหรอก เนี่ยเพิ่งขับรถมาจากบ้าน แม่หมีวันนี้ป๊ากะม้าเขาอยากกินข้าวด้วยนะ"

"อ่า คุณแม่กะคุณป๊าหรา อิอิ มีอารายให้เค้ากินอ่า"

"เยอะล่ะ ทำเต็มบ้านไปหมด"

"อิอิ คิดถึงเค้าหรา"

"ฮ่าๆๆ ใช่มีแต่คนคิดถึงนะเนี่ยแม่หมี"

"ก็เค้าน่าร้ากเนะ"

พูดไปหยิบกระป๋องมันฝรั่งมากินเคี้ยวหมุบหมับอยู่ เฟียตเองก็เอื้อมมือมาขยี้หัวของไอ้ตัวแสบที่สนใจอยู่แต่กับของกิน

"อ่า ซาหวัดดีคร้าบ คุณแม่ คุณป๊า"

พอลงรถได้ก็ปรี่เข้าไปหา ทำเหมือนพ่อแม่ของตัวเอง

"ว้าย มาแล้ว ลูกญี่ปุ่นของม้า"

"เอ่อ ม้า เวอร์แระเป็นลูกเมื่อไหร่ มีลูกอยู่แล้วนี่ตั้งสองคน"

ฟอยด์แซวขึ้นทันที

"ก็มีบ้างนะตาฟอยด์อย่ามาแซวม้านะ ว้าย หนูญี่ปุ่น เห็นไหมป๊าเอาไปกอดก่อนม้าเลย"

มัวแต่หันไปแว้ดใส่ลูกชายคนโต คุณป๊าเลยฉวยโอกาสเอาตัวไปกอดหอมก่อน

"อะไรม้า ป๊ากอดก่อนนะ"

"ไม่ได้นะป๊า ม้าเจอหนูญี่ปุ่นก่อนนะ"

"เอ่อ ม้า ป๊า มันไม่ใช่ตุ๊กตานะ"

เฟียตเอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาจากโรงจอดรถ

"นั่นดิป๊ากะม้าน่ะเวอร์มาก มาหาพี่นี่มาไอ้ตัวเล็ก"

อ้าวนะ

"อิอิ คิดถึงญี่ปุ่นหราคุณป๊าคุณม้า อิอิ หนายอ่าหนมอ่า"

"ว้ายตาย อยู่นี่ค้า เตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ"

ได้โอกาสดึงตัวไปทันที กอดหอมอยู่ไม่กลัวช้ำ

"ม้า อย่าหอมเยอะ เดี๋ยวแก้มช้ำพอดี"

"อย่ามานะป๊า ตัวเองจะเอาไปกอดใช่ไหมล่ะ ม้ารู้นะ"

"เค้าหิวแล้วอ่าพ่อหมีขาว"

หันหน้าไปหาเฟียตที่มองยิ้มๆอยู่ ไม่เคยเห็นพ่อแม่ของตนเป็นแบบนี้มาก่อน

"ว้าย เห็นไหมลูกญี่ปุ่นหิวแล้ว ไปๆจ๊ะ ตั้งโต๊ะเร๊วเด็กๆ"

"เอ๋ คุณแม่ทำอารายกินอ่า"

"ก็ทำสุกี้ไงจ๊ะ หม้อใหญ่ กินกุ้งไหมเรา"

"อิอิ เนะ ญี่ปุ่นชอบกิน กุ้ง ปลาหมึก หอย ปู ปลา ผักก็กิน ลูกชิ้นก็กิน"

"สรุปกินหมดว่างั้น ฮ่าๆ ไอ้ตัวเล็ก"

ฟอยด์แซวขึ้นหัวเราเสียงดัง

"อิอิ เค้ากินได้เนะ"

สรุปก็กินสุกี้กันตั้งโต๊ะกับหม้อใบใหญ่ เสียงหัวเราะ แข่งกันเอาใจดังเป็นระยะๆ เสียงที่มีแต่ความสุขสันต์หรรษา จะว่าไปแล้วครอบครัวนี้ไม่เคยออกมาตั้งโต๊ะกินข้าวนอกบ้านกันแบบนี้มาก่อน ครั้งก่อนนั้นสร้างความประทับใจให้ผู้เป็นพ่อแม่ไม่รู้ลืมจึงอยากจะมีการพบปะกับไอ้ตัวแสบอีก รู้สึกรักหวงแหนขึ้นมาทีเดียวเชียว

"พี่กลับได้ยังอ่ะ ค่ำแล้วนะ"

ลุฟท์ยังนั่งหน้าหงิกอยู่ โฟคกินไอติมหมดแล้ว แต่นั่งเล่นสบายใจไปเสีย

"ค่ำไร ยังไม่ทุ่มเลย"

"งั้นพี่อยู่คนเดียวนะ ปล่อยมือผมซะที ผมจะกลับ"

"ไม่ได้ กูยังไม่อยากกลับ"

ตาเขียวใส่ ลุฟท์เม้มปากแน่น เมื่อครู่รู้สึกดีด้วยหน่อยเดียวตอนนี้มันหายไปอีกแล้ว

"มึงจะไปไหน"

"ไปห้องน้ำ จะตามไปมะ"

ลุฟท์หันมาทำหน้าเชิดใส่ แล้วลุกขึ้น

"ไป"

"เอ้ยพี่ บ้าเหรอ ผมไม่หนีกลับหรอก กระเป๋าพี่ก็จับอยู่นี่"

"ก็กูอยากเข้าเหมือนกันโว้ย ใครจะตามมึง"

"งั้นพี่ไปก่อน"

"ไม่ได้ ไปด้วยกัน"

"บ้าเหรอ โรคจิต"

"นั่น ด่ากูอีกแล้ว มึงจะไปดีๆ หรือให้กูลากไป"

"ฮึ"

ทำอะไรไม่ได้เพราะคนในร้านเยอะ ถ้าจะสะดีดสะดิ้งมากเดี๋ยวคนก็มองไม่ดี แค่นี้คนก็ชำเลืองมองจะแย่อยู่แล้ว

"ลุก"

จับบ่าแน่นแล้วดันตัวของลุฟท์ให้ลุกขึ้น

"เดินเองได้พี่"

ลุฟท์เองก็หน้างออยู่ไม่หาย

"ฉี่ดิ"

พอถึงห้องน้ำโฟคเองก็ยืนกอดอกอยู่โถฉี่

"จะเข้าห้องน้ำ"

"มึงปวดขี้เหรอ"

"จะเข้าห้องน้ำอ่ะ"

หน้าแดงขึ้นมา

"ถ้าจะฉี่ก็ฉี่ตรงนี้"

"อะไรพี่ ผมจะเข้าห้องน้ำ"

"เข้าไปดิ"

"อ๊ะ พี่เข้ามาทำไม ออกไปน๊ะ"

ร้องเสียงหลงเพราะโฟคก้าวตามเข้ามาติดๆ

"ทำไม มึงอายเหรอ"

ยื่นหน้าไปใกล้ๆ ลุฟท์อายหน้าแดงก้มหน้า

"หือ"

"ผมฉี่ไม่ออก"

ตอบออกมาอ้อมแอ้ม

"กุไม่ดูของมึงหรอก ฮ่าๆๆ อายก็เป็นโว้ยเฮ้ย หน้าแดงเชียว"

รู้ตัวแล้วว่าโดนแกล้ง ลุฟท์เงยหน้าขึ้นมอง

"สนุกมากไหมพี่"

"โห ทำตาเขียวอีก เออๆ กูไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวก็ร้องไห้อีก ไอ้ขี้แย"

เอามือมาขยี้หัวของลุฟท์แล้วเดินออกไป

"ไอหน้าดำ ไอ้บ้า ฮึ"

ไม่รู้จะว่าอะไรออกไปดี ได้แต่ยืนหน้าหงอกหน้างออยู่ในห้องน้ำอยากจะเตะเอาสักที โว้ยยยย โมโห


เขียนโดย eiky

[minima]

ไอหน้าดำน่ารักงะ
555
 

[roseen]

คู่พี่โฟคน่ารักดี

[som]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักทั้งคู่เลย
หมีดำอย่าแกล้งน้องเค้าให้มากดิ
แกล้งมากเดียวง้อยากนะ เดียวจะหาว่าไม่เตือน

[p_phai]

รักปุ่นครับ

[b27072010]

ไอ้หน้าดำ

คำนี้อ่านยังไงก็ยังถูกใจอยู่ดี

แกล้งกันไป  แกล้งกันมา

ก็ปิ๊ง ๆ ๆ กันนะ

[dea]

น่ารักทั้งสองคู่เลย ชอบลุฟท์ 

[pinkky_kiku]

โฟคนี่ปากแข็งนะ ระวังลุฟท์จะโดนคนอื่นคาบไปกินนะ
มัวแต่โอ้เอ้ แกล้งลุฟท์อยู่เนี่ยะ ระวังไว้เหอะ แต่ว่านะ
บ้านเฟียตนี่ เฮฮา ปาร์ตี้มั่กๆ รักน้องญี่ปุ่นทุกคนเลย

 

[naiin]

จะรอวันเด็กเอาคืน คอยดูตอนไอ้หน้าดำหลงรักเด็ก
 
 
 

[samsoon@doll]

จะเอาดุกาจู๋เค้าหรา ตาโฟค

[lervair_y]

งุงิๆน่ารักๆๆๆๆ

[watermoonj]

พึ่งได้อ่านจบ อ่านรวดเดียวเลย
ชอบเรื่องนี้จัง อ่านแล้วรู้สึกหลั่นล้าเฮฮาปาจิงโกะ ครอบครัวญี่ปุ่นนี่ดูแล้วไม่น่าจะมีจริง ดูเหนือจินตนาการมากแต่รวมกับรายละเอียดการแสดงออกของตัวละครอื่นอย่างเพื่อนๆ เฟียต รุ่นพี่รุ่นน้อง แก๊งกะเทยสาวสาวมันสมจริงดี อ่านแล้วเชื่อพร้อมทั้งอินเลิฟ เท่าที่อ่านนิยายที่มีชื่อว่านายเอกเอ๋อ เรื่องนี้เป็นนิยายที่นายเอกเอ๋อที่ซู้ด หรือจะเรียกว่าหน้ามึนได้เนียนที่สุดก็ไม่รู้ แต่อ่านแล้วทั้งอึ้ง ทึ่ง เสียว หลายอารมณ์มาก บางทีก็หมั่นไส้ญี่ปุ่นม๊ากมาก สงสารตาหมีขาว แต่่ฉากที่น้องแจ๊ป(ย่อจาก Japan) งอน ก็ทำเอาร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ ดราม่าได้ใจแต่ไม่วายจบตอนก็มีให้แอบฮา

ตัวเองค่อนข้างจะสูงวัยแล้วเรื่องวัยมัธยมเลยไม่ใช่สเป๊ก แต่พอได้อ่านเรื่องนี้เลยทำให้รู้สึกกระชากวัยตัวเองสุดๆ ยิ่งอ่านตอนงานกีฬาสีก็โอ้โหทำให้ย้อนคิดไปสมัยประถมเลย(เพราะสมัยมัธยมกับปวช.ไม่ค่อยร่วมงานกีฬาเท่าไหร่) ทำให้นึกถึงความทรงจำที่ดีๆ ของตัวเองด้วย ขอบใจมากนะ
เรื่องของโฟคก็น่าสนใจ ชอบและเชียร์หมีดำอยู่ พระรองในดวงใจเลยนะเนี่ย ถ้ามาทีก็อยากได้ยาวๆ เหมือนกัน เอาไปยันจบมหาลัยเลยยิ่งดี แต่ก็ยังอยากอ่านภาคต่อยาวๆ ของเรื่องเฟียตกะญี่ปุ่นอยู่ ความจริงอยากให้เรื่องของตาโฟคแยกออกไปอีกเรื่องเลย แต่มันก็ดูจะเป็นการเพิ่มงานให้คนเขียนไปหน่อย คงต้องพอใจแค่นี้ล่ะนะ ยังไงจะคอยตามอ่านไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ อย่าลืมเขียนมาให้อ่านบ่อยๆ นะค๊า
จะตาม + เป็นกำลังใจให้

[lasom]

หมีดำเด็กหว่ะ แกล้งคนที่ตัวเองชอบด้วย
ขอน้องปุ่นเยอะกว่านี้ได้มั้ยอ่าคุณอิ๊กยังม่ะหายคิดถึงเลย

[indy❣zaka]

  ต๊ายยยยยย น่ารักน่าชัง ดูสดใสแกล้งกันไปแกล้งกันมาดีจังค่ะคู่นี้

เออ ว่าแต่ว่า โฟคหน้าดำนี่ ระวังจะหน้ามืดได้ง่ายนะ ระวังตัวไว้ด้วยนะน้องลุฟท์ 

[litlittledragon]

เหมือนโฟคเอาคืนหนูญี่ปุ่นกับน้องลุฟ เนื่องจากแต่ก่อนโดนหนูญี่ปุ่นปั่นหัวตอนนี้เลย
แกล้งลุฟแทน แล้วเมื่อไรจะรู้ใจตัวเองล่ะพ่อหมีดำเอ่ย

[heefever]

ไอ้หน้าดำ ระวังเท๊ออ แกล้งน้องเค้ามากๆ จะกลายเป็นหลงรักโดยไม่รู้ตัว

[naumi]

อ่านรวดเดียวร้อยกว่าหน้า เล่นเอาไม่เป็นอันหลับอันนอนไปสี่วันติด แถมแอบเบียดเวลาทำงานอีก เหอๆ

ปกติเป็นคนไม่ชอบเด็กกวนตีน อ่านตอนแรกแม่มหมั่นไส้ อ่านไปอ่านมาหลงรักแม่หมีซะง้าน เข้าใจความรู้สึกพ่อหมีเลยอ่า

อีกอย่างที่ประทับใจคือ เห็นเอ๋อๆแบบนั้น แม่หมีไม่มีวอกแวกเลยอ่า รักพ่อหมีคนเดียวมั่นคง ปลื้ม

ตอนนี้มาหลงน้องลุฟท์ อย่ายอมไอ้หน้าดำมันง่ายๆนะลูก มันแกล้งเรา ปั่นหัวมันให้หลาบจำเลยนะ อิอิ

[dukdikdukdik]

หมีดำออกแนวแกลังเด็กอ่า ชริ ๆ ขอให้หลงน้องลุฟท์หัวปักหัวปำเลยเหอะ

ปล. คิดถึงน้องญี่ปุ่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วยังไม่หายคิดถึงเลย

ไรเตอร์เล่นของปะเนี้ย 55555

[bbyuqin]

แอร๊ย...หมีดำจะมีคู่ หมีดำจะมีคู่...

จิกๆกัดๆ แกล้งๆ แบบนี้ล่ะ เดี๋ยวรักกันหวานเชียว อิอิ

[NONSENSE]

ยังหน้ารักเหมือนเดิมนา หนูญี่ปุ่น


พี่โฟคมีแอบกลัวหนูลุฟด้วยอ่า....เอิ๊กๆ

 :pig4:ไรเตอร์ จ้า

 


รอตอนต่อไป อย่างใจ จดจ่อ  อิอิ

[HappyMelon]

ว๊ายๆๆๆ ตอนนี้มาแบบยาว รักมากกกตอนนี้ อิอิ
คู่หมีดำกับน้องลุฟท์น่ารักจังเลยอ่ะค่ะ ชอบบบบบ
แอบสงสารน้องเม้ง จะเนียนไปด้วยก็ไม่ได้ โดนสะกัดดาวรุ่งซะก่อน กร๊ากกกก
รู้สึกว่าโฟลคอยากจะอยู่กับลุฟท์นานๆเลยอ่า พาไปกินข้าว กินติม
น้องจะกลับบ้านก้ไม่ให้กลับ เอ๊ะ ยังไงๆซะแร้วน๊า อิอิ
ส่วนน้องญี่ปุ่น ก็ยังคงเป็นที่รักของทุกคนอยู่ ฮี่ๆ
คิดถึงน้องพริกกับพี่เบนซ์ด้วยอ่ะค่ะไรเตอร์ รออ่านนะคร้า

[OCto]

รักเค้า ชอบเค้า
แต่กวนตีนใส่เค้าสะงั้น

[DexTunG]

    น่ารักๆๆๆๆ

รอตอนต่อไป

[Dorumi]

ไอ้หน้าดำ ขอให้มีความสุขเร็วเถิด เพราะ
พ่อหมีกับแม่หมีเค้าไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
ของน้องกรุงเทพ ยังเดินไม่พ้นหน้าปากซอยเลย อิอิ

ปล. น้อง ญี่ปุ่น กับ น้องกรุงเทพ มีโอกาสจะไปพบปะพูดคุยกันบ้าง
หรือเปล่าจ๊ะคุณอิ๊กอยากรู้จัก

[zemicolon]

น่ารักๆๆๆ อิอิ

[Fanun]

น่ารักอ่ะ

พี่หน้าดำเริ่มสนใจน้องแล้วช่ายไหม!


รอตอนต่อไป   

[ash]

พี่หมีดำนี่ให้ความรู้สึกเหมือนเด็กๆสมัยประถมดีจัง แบบชอบนะเลยแกล้งประมาณนี้
ส่วนญี่ปุ่นก็ยังกินเก่งเหมือนเคย ยังอยากให้สองครอบครัวมาเจอกันนะเนี้ยไม่รู้มันจะฮาขนาดไหน
จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ

[kyoya11]

คู่ของโฟคเริ่มมีวี่แววที่ดีๆแล้วสิ
ลุฟท์ก็น่ารัก แล้วคู่ของพี่เบนซ์กับน้องพริกล่ะไปไหน
คิดถึง^^