หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[zemicolon]

มารอคร๊าฟฟฟฟ

[belzaaa]

โอ๊ะโอ!
ไม่ได้เข้ามาอ่านน้องญี่ปุ่นตั้ง
นานแนะ
ขอโทษคราบบบบบบบบบบ
+1  ให้กับความน่ารักน่าหยิกของน้องญี่ปุ่น  และต้อนรับพระ-นาย คู่ใหม่
 

[ash]

มารอตอนต่อไปจ้า
 

[iNklaNd]

หนูพริกเสียสาวซะแล้ว   
ขอตอนพิเศษย้อนไปตอนเสียสาวด้วยนะคุณอิ๊ก
อยากรู้ว่าเบนซ์มันตกหลุม(พราง)รักของหนูพริกยังไง?

[kyoya11]

รอจ้า

[MiTo™]

คิดถึง ญี่ปุ่น

[eiky]

                  ลูลุฟท์

"หิวข้าวว่ะ กินข้าวไหมมึง"

โฟคเอ่ยขึ้นหลังจากตะวันเริ่มจะลับฟ้า

"อืม แต่ผมรอกินพร้อมเม้งอ่ะ"

"ไปรอมันทำไม หิวก็กินก่อนดิ ไม่ต้องพูดมาก เร็วลุก"

โฟคบอกแล้วลุกขึ้น เดินออกนอกสวนทันที

"ไปกินไรอ่ะพี่"

"กินง่ายๆ แถวนี้ล่ะ"

"อ่า โรตีอ่ะ"

ลุฟท์ทำตาวาวเมื่อเห็นอาบังที่กำลังสะบัดแผ่นแป้งทำโรตีอยู่

"อยากกินเหรอ"

"อืม อยากกิน"

ลุฟท์เดินปรี่เข้าไป จ้องมองเหมือนเห็นของล้ำค่า

"บัง เอาโรตีสองอัน ใส่ไข่ด้วยนะ"

โฟคพอเห็นก็สั่งให้ ลุฟท์หันไปมองยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"ขอบคุณนะพี่"

พอยิ้มแล้วก็น่ามองนะ ไรฟันขาวสะอาด ใบหน้าที่สดใสอยู่แล้ว คนอื่นคงใจละลายไปแล้ว แต่โฟคคิดหวนไปถึงใครอีกคน

"อืม อย่าเสือกอิ่มก่อนล่ะมึง เดี๋ยวแดกข้าวไม่ได้"

"งั้นเก็บไว้กินหลังกินข้าวก้ได้ ผมกินไม่เยอะอ่ะ"

โฟคมองลุฟท์อย่างพิจารณา ผิดกับอีกคนที่กินดะทุกอย่าง

"ทำไมมึงกินน้อยจังวะ"

โฟคถามขึ้นเมื่อตอนนั่งกินข้าว ลุฟท์อิ่มก่อนทั้งที่กินไปไม่มาก

"ก้ไม่ได้ใช้แรงงานอะไรนี่พี่ ผมกินนมมากกว่า ไม่ค่อยกินข้าว"

"ถึงได้ผอมกระหร่องแบบนี้ไง"

"ไม่ผอมนะ ผมหนักตั้ง ๕๘ นะพี่"

"เหรอ แล้วกูหนัก ๘๒ ล่ะ"

"อ๊ะ อะไรน๊ะ"

"เออ กูหนัก ๘๒"

"อ่า ก็ ก็พี่ตัวใหญ่อ่ะ"

พูดแล้วทำหน้าเจื่อนๆขนลุกขึ้นมา จะว่าไปไอ้ยักษ์นี่สูงเกือบ ๑๙๐ ไม่แปลกหรอกที่มันจะหนักขนาดนั้น

"ระวังให้ดีเถอะ อย่ามากวนตีนกู เดี๋ยวกูเตะตายเลยนะมึง"

"กลับเถอะพี่ ค่ำแล้วอ่ะ"

"กลับไปดิ กูจะไปวิ่ง"

"โห ขยันนะ ดึกขนาดนี้จะไปวิ่งที่ไหนอ่ะ"

"สนามในโรงเรียนไงไอ้เบื้อก เปิดไฟโล่อยู่นั่นน่ะ ไม่เห็นเหรอ"

หน้างอลงทันที ดีได้ไม่เท่าไหร่ กลับมาดำมืดเหมือนเดิมอีกแล้ว ความจริงโรงเรียนนี้แม้จะมืดแล้วในสนามฟุตบอลก็ยังมีคนซ้อมอยู่ ไม่น่าถามเลย

"งั้นผมกลับก่อนนะพี่ ขอบคุณนะที่เลี้ยงข้าว"

ลุฟท์เดินออกจากร้านอาหารทันที ปล่อยให้โฟคนั่งมองตามหลังอยู่ ลุฟท์เดินดุ่มๆตรงไปทางหอพักของตน

"อ๊ะ"

ตกใจร้องไม่ออกเพราะโดนฉวยข้อมือดึงเข้าไปในที่มืด

"ว่าไงไอ้น้อง ไปไหนมาพี่รออยู่ตั้งนานแน่ะ"

เสียงทุ้มดังอยู่ที่ติ่งหู ลุฟท์ย่นคอทันที

"อ่า พี่ทำไรอ่ะ ปล่อยนะ"

"ก็อยากคุยด้วยไง พี่รอเรานะเนี่ย"

"รอทำไม ปล่อยนะ"

ยังขืนตัวอยู่ พอเห็นหน้าชัดๆก็คลายความกลัวลงไปได้บ้าง เพราะคนที่ดึงแขนคือรุ่นพี่เมือตอนกลางวันนั่นเอง

"พี่จะทำไรอ่ะ"

"ไม่ได้ทำไร แค่อยากเจอหน้า"

"เจอที่โรงเรียนก็ได้นี่ ทำไมทำแบบนี้"

"เจอที่โรงเรียนมันก็ไม่พิเศษสิคร้าบ น้อง"

"ปล่อยผมได้ยัง เดี๋ยวใครมาเห็นมันไม่ดี"

"ไม่อยากให้คนเห็นเหรอ งั้นไปห้องพี่ไหม"

"พี่ เกินไปแล้วนะ ผมมาเรียนนะไม่ได้มาหาอย่างพี่ ปล่อยนะ นี่แน่ะ"

ดันตัวเขาเข้ากำแพงอย่างแรงแล้วดีดตัวออก วิ่งร้อยเมตรทันที

"โว้ยยย อะไรหนักหนาวะ"

ลุฟท์ร้องออกมาวิ่งหน้าตาตื่น เขาไม่ได้วิ่งตามมาเพราะมันเป็นที่สว่าง ลุฟท์หอบแฮ่กๆอยู่ใต้ถุนหอของตน

"หนีไรมาลุฟท์"

เม้งที่นั่งกินน้ำหวานอยู่ใต้ตึกถามขึ้น

"หนีคนบ้าสิ โอยเหนื่อย"

"หือ แถวนี้มีคนบ้าด้วยเหรอ น่ากลัวอ่ะ"

"มีดิ นายระวังๆหน่อยนะ เมื่อกี้เราเจอมันจับแขนเราด้วยล่ะ"

"อ่า น่ากลัวจัง หยึ๋ยขนลุก"

ทำท่าทางขนลุกขนพอง แล้วทั้งสองก็ขึ้นหอไป

"นี่ลุฟท์ ที่ชมรมเราน่ะ เจ๊ซาร่ากับเจ๊ริต้า เมาท์แตกเลยอ่ะ เรื่องพี่ดำ"

เม้งเอ่ยขึ้นหลังจากที่ลุฟท์นั่งลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน

"หือ เมาท์ไรอ่ะ"

"ก็หลายเรื่องอ่ะ อย่างเรื่องพี่ดำหล่อ แมน เข้ม อู๊ย อันนี้ไม่เถียง แล้วก็เรื่องที่พี่ดำจะแย่งพี่ญี่ปุ่นมาจากพี่เฟียตน่ะ"

"อืม เราพอรู้"

"ไม่ใช่แย่งธรรมดานะ เพราะเจ๊บอกว่าคนที่บอกรักพี่ญี่ปุ่นก่อนน่ะคือพี่ดำนะจะบอก"

"อ้าว จริงดิ แล้วทำไม"

"นั่นดิ ก็พี่ดำแกเหมือนจะจีบใครไม่เป็น ไม่เหมือนพี่เฟียต รายนั้นเป็นนักเลงโต เรื่องมีเด็กน่ะเป็นเรื่องจิ๊บๆมาก แต่พี่เฟียตก็รักพี่ญี่ปุ่นจริงนะ เจ๊บอกว่าบทจะหวานนี่ไม่สนใจใครเลย"

"อ่า แล้วพี่ดำล่ะ"

"ก็น่าสงสารไง เจ๊บอกว่าพอเห็นตอนที่เขาหวานกันพี่ดำเราได้แต่แอบมองแล้วก็หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ น่าสงสารเนอะ"

"ทำไมเขาไม่ตัดใจจากพี่ญี่ปุ่นล่ะ"

"เห็นเจ๊บอกสงสัยเนื้อคู่พี่ดำยังไม่มา"

"อะไรเม้ง ทำไมมองเราแบบนั้น"

อายหน้าแดงขึ้นมา เพราะเม้งมองลุฟท์ด้วยสายตาที่ระยิบระยับผิดปกติ

"อิอิ เราก็แค่คิดอ่ะนะ ว่าคงมาแล้ว"

"บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้เรามาเรียนนะ"

"บ้าลุฟท์ เราหมายถึงตัวเราเองต่างหากล่ะ อิอิ แหมนะตีเข้าข้างตัวเองตลอด"

"อ้อเหรอ แล้วไป"

แอบถอนหายใจออกมา ลุฟท์คิดไปถึงสีหน้าของคนร่างยักษ์ผิวสี ก็อดสงสารไม่ได้ แอบรักเขามานานขนาดนี้เชียวหรือ

"นี่ๆ วันหลังไปเล่นที่ชมรมเราสิ เจ๊เขาน่ารักน้าลุฟท์ เม้าท์เก่งมาก เจ๊บอกว่าให้ชวนลุฟท์ไปเลย"

"หือ เจ๊เขารู้จักเราเหรอ"

"ฮึ ทำไมจะไม่รู้ รู้ไหมว่ารุ่นเราน่ะ นายเด่นที่สุด"

เหมือนจะชมนะ แต่น้ำเสียงประชดยังไงพิกล

"บ้าเหรอ เราออกจะธรรมดา กีฬาก็ไม่ได้เล่น จะเด่นอะไรล่ะ"

"อย่ามาไม่เล่นสิ เล่นไม่เล่นก็เด่นได้นี่ อู๊ย เขาพูดถึงนายกันทุกหย่อมหญ้าล่ะ เป็นรองแค่พี่ญี่ปุ่นเท่านั้นเอง"

"เราไม่สนใจหรอก เราจะตั้งใจเรียน"

"จ้า พ่อคุณ นักเรียนดีเด่น ไปอาบน้ำดีกว่า เออ ลุฟท์ การบ้านอ่ะ เราลอกด้วยน้า อิอิ"

ว่าแล้วก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ลุฟท์ได้แต่ส่ายหน้า

"ต๊าย การบ้านมีแต่นายกรุงเทพทำ อะไรกันพวกเธอ ไม่ไหวเลย ต้องทำให้เสร็จนะ ส่งครูหลังจบชั่วโมงไม่งั้นพวกเธอไม่ได้คะแนนแน่ๆ"

อาจารย์สอนฟิสิกส์แว้ดเสียงขึ้นหลังจากเรียกหาสมุดทำการบ้าน นักเรียนทุกคนก้มหน้าก้มตา ส่วนเม้งบอกว่าจะลอกแต่มัวแต่คุยเพลินลืมลอกพอมาถึงคาบเรียนก็หน้าตาตื่นลอกไม่ทันเสียแล้ว

"นายกรุงเทพ งั้นไปห้อง ม ๖ ทับ ๓ ให้ครูหน่อย"

"ครับ ไปทำไมเหรอครับจารย์"

"อิอิ ไปชวนอาจารย์หนูนา ว่าชั้นชวนไปกินส้มตำตอนเที่ยง จะรออยู่หน้าตึกนะ"

เสียงนักเรียนโห่ขึ้นอื้ออึง อาจารย์เองก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"อะไรค้า เจ้านี้อร่อยมากนะจะบอก ถึงน้ำถึงเนื้อ แซ่บบบ"

เสียงเด็กนักเรียนหัวเราะเกรียวกราว ปรบมือดังลั่น อาจารย์เองก็ยังรักษาอาการอยู่

"ไปได้แล้วนายกรุงเทพ มายืนยิ้มอะไร"

"อ้อ ครับ"

ลุฟท์รีบออกจากห้องมายิ้มรายทาง อาจารย์ที่นี่ก็ประหลาดแท้ แทนที่จะส่งข้อความไปบอกกันเอง แต่เท่าที่สังเกตอาจารย์นกน้อยไม่ได้เอาโทรสัพท์เข้ามาสอนด้วย เพราะตั้งแต่เมื่อวันก่อนแกบอกว่าไม่อยากให้นักเรียนรับโทรศัพท์เวลาเรียนเหมือนกัน ลุฟท์เองก็เห็นว่าเป้ฯความคิดที่ดีมากทีเดียว

"อ๊ะ ตึกไหนอ่ะ"

พอออกมายืนหน้าอาคารก็หันรีหันขวางอยู่ แม้จะเปิดเทอมมาได้สักพักแต่อาคารเรียนที่นี่ก็ไม่ใช่น้อย ตึกนั่นตึกนี่เยอะแยะไปหมดจนไม่มีที่จะขึ้น ลุฟท์หันอยู่พอสมควรก็เห็นรุ่นพี่กำลังเดินมา

"อ่า พี่ญี่ปุ่น พี่ญี่ปุ่น"

เจ้าตัวแสบนั่นเอง เหมือนจะออกมาเอาอะไรสักอย่าง

"เอ๋ ครายเนะ"

"พี่ญี่ปุ่น ลุฟท์เอง"

"อิอิ ลูลุฟตุ๊บป๋อง อารายหรา"

ทำหน้าย่นใส่แต่เดินเข้ามาหานะ

"เอ่อ คือผมหาห้อง หกทับสามอ่าครับพี่ ตึกไหนนะครับ"

"เอ๋ หกทับสามหรา อิอิ รู้จักแต่หกทับสี่อ่าเนะ เอาไหม"

ดูมันทำหน้าตาล้อเลียนใส่น้องเขาอีก แต่ลุฟท์กลับอายหน้าแดงอยู่

"เอาก็ได้พี่"

"เอ๋ หกทับสี่ อยู่ทางนู้น เดินไปๆ มองป้ายเนะ เราต้องหัดมองป้าย จาได้ฉลาดเหมือนพี่งาย"

เอ่อ ลุฟท์เริ่มรู้สึกตัวเองว่าโดนไอ้ตัวแสบแกล้ง

"อ่า พี่ญี่ปุ่นแกล้งผมเหรอ"

"อิอิ นั่นไงห้องหกทับสาม ไปทำมายอ่าน้องลูลุฟท์"

"จารย์ใช้มาอ่าครับ"

"หรา ไปดิ พี่จาไปห้องพยาบาล"

"พี่ญี่ปุ่นไม่สบายเหรอครับ"

"ฮื่อ พี่ท้องอืดเนะ กินเยอะไปหน่อย อิอิ"

ทำหน้าทะเล้นอายๆใส่ ลุฟท์ยิ้มอย่างมีความสุข มันน่ารักอย่างนี้นี่เองใครๆถึงได้ชอบนักชอบหนา

"ไปน้า ลูลุฟท์"

ไปแล้วปล่อยให้ลุฟท์ยืนยิ้มอยู่คนเดียว

"อ๊ะ ลืมไปเลย"

พอนึกขึ้นได้ก็วิ่งขึ้นอาคารไป เหมือนว่าห้องนี้กำลังสอนวิชาภาษาอังกฤษอยู่ อาจารย์หนูนาสวมแว่นหนายืนอยู่หน้าชั้น เสียงนักเรียนในห้องก็อื้ออึงอยู่

"อ่า ทำไงอ่ะ"

ลุฟท์ยืนลังเลอยู่หน้าห้องแอบผนังห้องไว้เพราะเกรงๆอยู่ ชะโงกหน้าไปดู

"อ้าว นักเรียน คัมเฮียร์ๆ ว้อท อาร์ยูดูอิ่ง อัพแดร์"

อาจารย์หนูนาเองก็นะ สปีกซะน้ำลายแตกฟอง ลุฟท์สะดุ้งเฮือกทันที พอโผล่หน้าเข้าห้องไปเสียงรุ่นพี่ก็ฮือฮาขึ้น

"เซย์ยัวร์แนม"

อ่านะ ไม่ยอมง่ายๆเลยอาจารย์ สำเนียงแบบบริติทสุดๆ

"ลุฟท์ แม่ม"

"เกรท ยูอาร์สมาร์ท"

แหวเสียงขึ้น เพราะสำเนียงพูดของอาจารย์หนูนานักเรียนส่วนมากฟังไม่ออก แต่ลุฟท์ตอบออกไป สร้างความพึงใจให้อาจารย์เป็นอย่างมาก ลุฟท์เองก้มหน้าก้มตาอยู่หูแดงหน้าแดง อายแล้ว

"โห น่ารักว่ะ น้องมาหาพี่เหรอคร้าบ"

เสียงแซวขึ้นทันที

"ชัทอัพ สิทธิชัย"

แทนที่เขาจะเงียบนะ เสียงหัวเราะดังครืนขึ้น

"โว้ย น่ารักว่ะ แก้มแดงเชียว น้องคร้าบมานั่งข้างๆพี่มา"

ไม่หยุดง่ายๆ ส่วนลุฟท์อายก้มหน้าหน้าผากจะแตะพื้นอยู่แล้ว

"อีนาพค่า นักเรียน โอ๊ย ครูปวดปาก มีอะไรค้า นักเรียน ชื่อลุฟท์เหรอเรา ว่าไงค้า มาห้องนี้ทำไมจ้า"

อาจารย์หนูนาจับบ่าของลุฟท์ไว้

"เอ่อ จารย์นกน้อยให้มาชวนครับ"

"หือ ชวน ชวนครูน่ะเหรอ ไปไหนค้า"

เอ่อนี่อาจารย์คุยกับลุฟท์แค่สองคนนะ แต่แผดหลอดเสียงสิบเก้าหลอดซะงั้น

"ฮ่าๆๆ จารย์จะอู้เหรอคร้าบ โอเค ไอ แอพพรูพ"

เสียงโห่ดังลั่นขึ้นทันที

"จารย์นกน้อยชวนอาจารย์ไปกินส้มตำครับ ตอนพักเที่ยง"

"หือ อารายน๊ะค้า"

ไม่ได้ยินอีกเพราะเสียงนักเรียนในชั้นดังเกินไปกลบเสียงของลุฟท์

"จารย์นกน้อย ชวนอาจารย์ไปกินส้มตำคร้าบ"

แหกปากขึ้น พลันเสียงก็เงียบกริบทันที อาจาย์หนูนาหน้าเหวอไป

"อ่ะ"

"แว้กกก ไหนบอกกินแต่แซลมอนไงจารย์ แว้กกก ฮ่าๆๆ แซลม่อนในไหเว้ยเฮ้ย แว้กก"

โอคุณพระ ไม่มีใครไม่หัวเราะ ทั้งตบโต๊ะทั้งเป่าปากอาจาย์หนูนาหน้าซีดเผือดลง

"ว้าย นักเรียน อย่ามาล้อครูนะ ไม่รู้เหรอว่าปลาในไหน่ะ มีแคลเซียมสูงนะยะ ชิ"

เชิดหน้าใส่เด็กนักเรียน ส่วนลุฟท์ก็หน้าซีดไปเหมือนกันเพราะกลัวว่าอาจารย์จะโกรธ

"ไปบอกอาจารย์นกน้อยนะคะ เฟิร์ม ของครูสั่งรอเลยนะคะ เอาตำซั่ว แซ่บๆ"

กระซิบบอกลุฟท์ เฮ้อค่อยโล่งใจหน่อย

"พอได้แล้วค่า หัวเราะมากนะยะ ทีเรื่องแบบนี้น่ะ ก็ครูไปอยู่ที่โน่นมานาน คิดถึงอาหารพื้นบ้านบ้างอะไรบ้าง แหมนะ"

"ที่โน่นน่ะที่ไหนคร้าบจารย์ แอลเอ ร้อยเอ็ด แว้กกก"

น่าตบจริงๆเด็กนักเรียนพวกนี้ ลุฟท์เองเดินออกจากห้องอมยิ้มอยู่

"ไงไอ้หน้าจืด บุกถึงห้องกูเลยนะมึง"

พอออกจากห้องไปได้ โฟคเองไปยืนดักอยู่

"ไม่ได้อยากมาหรอกพี่ จารย์เค้าใช้มา"

"แน่นะมึง ทำให้จารย์หนูนาเขินได้"

"บ้า ผมไม่ได้ทำไรซะหน่อย ไปก่อนนะพี่"

"เฮ้ย เดี๋ยว ไปกินข้าวเที่ยง รอกูด้วยนะ"

"เอ่อ"

โฟคเดินกลับเข้าไปในห้องแล้ว ลุท์ยืนงงอยู่ ให้รอทำไมวะ


เขียนโดย อิ๊กกี้


ขำๆเนอะ ไม่มามากน้าช่วงนี้ อิอิ คิดถุงๆ จุ๊บๆๆ

[roseen]

เข้ามาลุ้นให้ถึงแสนอ่ะ

[pinkky_kiku]

ก้อรอไปกินด้วยกันน่ะเสะ ฮ่าๆๆ โฟค รีบๆเลย จะมีบางคนมาแย่งแล้วนะ นุ้งลูฟท์น่ะ ด่วนๆจร้า 

[rubbitmoon]

กรี๊ดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคะ   


สู้ๆๆๆนะคะน้องลุฟท์ที่น่ารัก   เอาให้หมีดำหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยนะคะ   


มาต่อเร็วนะคะ คุณ ไรเตอร์ 


รักนะคะ 

[naumi]

สั่งยังกะเป็นอะไรกะเค้าเนาะ เจ้าหมีดำเอ้ย เหอๆ

[kanda53]

น้องลูลุฟท์ของแม่หมี.....เริ่มส่งประกายวิ๊ง ๆ ไปทั่วโรงเรียนแล้ว....
น้องเม้งก็น่ารักน้า.....ดูโก๊ะ ๆ ดี.....แต่แอบกลัวแทนน้องลูลุฟท์มีรุ่นพี่ดักซุ่มด้วย...
พี่หน้าดำชักยังไง ๆ แล้ว.....มีนัดน้องไปทานข้าวด้วย...ทานข้าวคนเดียวมันเหงาใช่ไหมจ๊ะ 
รอลุ้นต่อไปจ้า....

  แม่หมี กะ น้องลูลุฟท์ กะ น้อง eiky 

[Jesale]

โอะๆ ทานข้าวกลางวัน ข้าวเย็น ด้วยกันตลอดเลยนะ
จะจีบลุฟท์ ต้องกล้าและมั่นใจนะจ้ะ อย่าเอามาเป็นตัวแทนใครนะ
รักใคร ต้องรักที่ตัวตนนะ

[som]

อยากให้ 2 น่ารักแห่งโรงรียน เอ เป็นคู่หูกันจังเลย  น่ารักคูณ 2  อิอิ

[indy❣zaka]

กรี๊ดดดดดดด น่ารักจังค่ะ 
น้องดูใสๆตามวัยดีค่ะ ชอบๆ

กอดคุณอิ๊ก

[dea]

พี่โฟคใช้น้องลุฟท์เป็นตัวแทนญี่ปุ่นอ่าาา นิสัย


เดี๋ยวก็รักเข้าจริงๆหรอก  

[lervair_y]

อิอิ มันน่ารักทั้งโรงเรียนไม่ใช่หรอค๊ะ

พี่อิกกี้คิดถึงพริกอ่ะ ยังไม่เห็นฉากพริก ตื๊ดๆ พี่เบนซ์เลย TT

[dukdikdukdik]

น้องบางกอกน่ารักน่าฮักจริงวุ้ย แต่ก็สทิลรักน้องญี่ปุ่นเสมอน๊า อิอิ

ปลบ.คิดถึงหมีขาวอ่า

[TamuNe]

หมีดำเริ่มชอบลุฟท์ช่ายม้าย อิอิรู้นะ

[knightofbabylon]

ขอแฝงตัวไปเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้ด้วยได้มั้ย
ครึกครื้นเกินกำลัง
ไปเรียนคงไม่เครียดเนอะ
 



หมีดำ รีบๆหลงน้องลุฟท์หัวทิ่มหัวตำไวๆนะ
แต่ถ้าคิดจะใช้น้องลุฟท์เป็นตัวแทนญี่ปุ่นล่ะก็
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย 




 

[heefever]

น้องญี่ปุ่นออกมาจึ๋งนึง แต่ก็ยังคงความน่ารักอยู่

 

[minima]

ลุฟท์น่ารักมากกกกกกกกกก
อิหมีดำก้นะ
แหมม เริ่มชอบลุฟแล้วละซี่
ฮิฮิ

[bellity]

ลูลุฟ น่ารัก อิอิ

ปอลิง ญี่ปุ่นนี่กินเก่งยัีงไงก็เก่งอย่างนั้น ช่างเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ แนะ

[taem2love]

อย่างนี้เจ้คงต้องสอนลูกชายน้อยลูลุฟท์ให้เล่นตัวบ้างอารายบ้างซะแล้ว

ส่วนลูกชายอีกคนของเจ้ก็ยังคงความน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

ปลื้มใจค่ะลูกชายออกเรือนไปแล้ว ยังคงต้องลุ้นกับลูกชายคนใหม่ว่าเมื่อไร่

นายโฟล์คจะมาขอสักที ทำอะไรอย่าให้เหมือนรุ่นรถของตัวเองสิจ๊ะ(รถเต่า)

[Vesi]

ขอโพสว่า

"กรุงเทพ ฉันรักเธอ"

อีกรอบ

น้องน่ารักดีจริงๆ

[samsoon@doll]

ทำไมต้อง (ลูลุฟท์)

[iNklaNd]

น่ารักจังหนูลุฟท์...
เนื้อคู่หมีดำคือหนูแน่นอน 

[rainy_naja]

ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีดี \\(^^)//  (>/////<)

[Vesi]

โฮ่ๆๆๆ ขอโพสประโยคนี้อีกรอบ

"กรุงเทพ ฉันรักเธอ!"

นายเอกคนใหม่น่ารักจัด

[kyoya11]

ลุ้นต่อไป
ลุฟท์น่ารักจัง >.<
เนื้อคู่ของโฟคมาแล้ว ^^