ขอได้รับความขอบคุณ จาก
S=UUllnJllSJ ที่เอาเพลงเพราะๆมาให้ฟังน้า อิอิ จุ๊บๆๆๆๆ ตอนนี้ไม่มีเนื้อหาสาระ แหะๆๆ ตอนก่อนๆก็ไม่มีเนะ ฮ่าๆๆๆ ขำๆน้า ให้หายคิดถึงกันน้า
(ตัวเอง)"พ่อหมีๆ แม่หมีหิวอ่า"
พอตื่นขึ้นมาก็เขย่าตัวคนตัวใหญ่ที่นอนข้างๆทันที
"หือ กี่โมงแล้วไอ้เปี๊ยก"
"มะรู้อ่า แต่เค้าหิวเนะ"
"หือ นอนอีกหน่อยดิ กูยังไม่อยากตื่น"
"เอ๋ นอนเยอะเดี๋ยวกลางคืนมะหลับน้าพ่อหมี อิอิ"
"ไม่หลับก็เอากันไง แม่หมีอ้วน"
"อ่า ว่าเค้าอ่า เร็วๆเนะแม่หมีหิวแล้ว"
"เว้ย อ้วนเป็นหมูอยู่แล้วจะแดกอะไรนักหนาวะ ขนมซื้อมาล่ะไปกินก่อน"
เฟียตโวยวายพลิกตัวไปอีกด้าน
"เค้าตื่นมากินหมดแย้ว อิอิ"
"เฮ้ยไอ้นี่ แดกเปลืองนะมึง"
"อ่า จะตื่นไม่ตื่นเนะ เดี๋ยวเค้าขี่เลยนิ"
"ขี่ดิ"
"นี่แน่ๆๆ"
ท้าใครไม่ท้า มาท้าญี่ปุ่นซึ่งกระโดดขึ้นคร่อมกลางตัวของเฟียตเขย่ากระเด้งตัวไปมาทันที
"โอ๊ย กูหายใจไม่อ๊อก มึงจาบีบคอกูทำไม๊"
"พูดมะฟังหรา พูดไม่ฟังนี่แน่ๆ"
คนตัวเล็กเมามันไปแล้ว เฟียตจับมือของญี่ปุ่นไว้
"เออๆ ลุกก็ลุก ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดิ มึงจะโทงๆอย่างนี้เหรอออกไปกินข้าวน่ะ"
เฟียตจำใจยอม ญี่ปุ่นดีดตัวขึ้นแล้ววิ่งไปรื้อหาเสื้อผ้ามาใส่ทันที หัวเราะร่าอยู่ด้วยความดีใจ พอเฟียตแต่งตัวเสร็จก็เดินออกไปหาอะไรกินกัน พอดีกับโรงเรียนเลิกเด็กนักเรียนเริ่มเดินมาทางนี้แล้ว
"เฮ้ย เดี๋ยวคนสงสัยว่าเราขาดโรงเรียน ไปร้านโน้นดีกว่าไอ้เปี๊ยก"
เฟียตบอกแล้วบุ้ยปากไปร้านที่อยู่ในซอกในหลืบของถนน
"เอ๋ อายหรา อิอิ เค้าอยากไปเอาเสื้อผ้าเนะ พรุ่งนี้จาได้ไปโรงเรียน"
"อืม งั้นกูไปรอมึงหน้าหอก็ได้"
"อิอิ น่าร้ากน้าพ่อหมีขาว"
"เออ น่ารักสิแม่หมีอ้วน"
"แอ่ะ รอน้าๆ"
ญี่ปุ่นเดินนำหน้าไปยังหอของตัวเอง เฟียตเองก็คอยจับบ่าไว้ตลอดเวลา ไม่มีเวลาไหนเลยที่ตัวจะออกห่างกัน แม้อยู่ในห้องเข้าห้องน้ำ ทำเป็นประจำจนติดเป็นความเคยชิน สำหรับเฟียตแต่ก่อนไม่จำเป็นต้องสนใจใคร อยู่ดีๆก็มีคนเข้ามาเองไม่ต้องไปวิ่งไล่ล่าให้เหนื่อยเปล่า แต่พอได้เจอได้รู้จักกับคนตัวเล็กหน้าเอ๋อคนนี้ ความรู้สึกก้เปลี่ยนไป ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งเพิ่มทวีความผูกพันธ์ แม้ว่าหน้าตาท่าทางของคนตัวเล็กจะยียวนกวนประสาทอยู่ไม่น้อยแต่ก็โกรธไม่ลง ทำไมนะยิ่งอยากอยู่ใกล้มากขึ้น อยากเก็บเขาไว้ในอ้อมอกอย่างนี้ไปนานๆ
ญี่ปุ่นวิ่งแจ้นขึ้นไปบนห้องเห็นประตูปิดอยู่ก็ควานหากุญแจในเป้ที่เตรียมมาใส่เสื้อผ้า
"เอ๋ อยู่นี่นาทำมายปิดประตูน้า อิอิ ทำอารายกันแน่ๆ"
ตาพราวขึ้นมาทันที ญี่ปุ่นเปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา
"ตัวเองอ่ะ เค้าไม่ไหวแล้วน้า ทำไมตัวเองทำบ่อยจังเลยอ่ะ"
"ก็เวลาอยู่กะตัวเองเค้าทนไม่ไหวนี่ นะนะตัวเอง วันนี้อีกทีเดียวน้า"
ญี่ปุ่นเงี่ยหูฟังอยู่
"เอ๋ ครายอ่า ตัวเองอ่า"
เปิดประตูพรวดเข้าไปทันที
"เอ๋ ทำรายกันอ่า หนายครายอ่าตัวเองอ่ะ"
"แว้กก ไอ้หญ้าแห้ง ทำไม๊ไม่เคาะประตู๊"
เอกร้องขึ้นจากที่กำลังจะทำรักกันกับบอย บอยเองก็ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้
"อิอิ หนาย ซ่อนครายไว้อ่า ตัวเองอยู่หนาย"
"บ้าเหรอ ปุ่นไม่มีใครหรอก มีแต่เรากะเอกนี่ล่ะ"
ญี่ปุ่นปรี่เข้าไปเปิดผ้าห่มบอยออกส่องดู
"เอ้ย ปุ่นทำอะไร๊"
"หลอกเราหรา อิอิ ออกมาน้า ตัวเอง"
"ไอ้บ้า คนรักเขาเรียกกันเว้ย มึงไม่เข้าใจหรอก ไอ้หญ้าแห้งหน้าเอ๋อ"
เอกพูดขึ้น ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วนั่งแทรกตรงกลางระหว่างบอยกับเอก
"เอ๋ บอยเป็นแฟนปลากดุกหรา อิอิ ตัวเองๆๆ"
ญี่ปุ่นล้อเลียนทันที
"เอ่อ บ้าปุ่นอ่ะ"
"เออ กูเป็นแฟนกันเว้ย รักกันๆ"
"อ่า บอยแอบเราหรา มะเห็นบอก"
"บ้าก็นายไม่เคยอยู่ห้องนิ จะบอกได้ไงอ่ะ"
"อิอิ เราก็มีแฟนน้า" ยอมใครซะที่ไหน
"หือ ใครวะแฟนมึงไอ้หญ้าแห้ง"
"แอ่ะ คนน่าร้ากเนะ ยังไงก็ต้องมีแฟน แฟนเราน้องชายหย่ายกว่าปลาดุกน้า เหอๆๆ"
หัวเราะออกมาเสียงดัง มองหน้าเอกที่เจื่อนลง
"กูยังไม่โตเต็มที่ว้อย หนอยจะใหญ่ซักแค่ไหนวะ"
เอกร้องออกมายังไม่ได้สวมเสื้อผ้า ญี่ปุ่นเหล่ตาไปที่น้องชายของเอกแล้วหัวเราะ
"อิอิ เลีกเล็กเนอะ ถึงว่าบอยมะเจ็บ เหอๆๆ เราน้าบอย เจ๊บเจ็บ อันเบ่อเร่อเนะ แข็งเอ๊าแข็งเอา ฮ่า เราล่ะเพลี๊ยเพลียเนะ"
โวทับเพื่อนอีกเอกรีบหาผ้ามาปิดไว้ทันที
"จริงเหรอปุ่น นายโดนแล้วเหรอ"
บอยตำตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
"อิอิ เขินจัง หมีขาวอ่ากวนเราทั้งคืนเนะ อิอิ ฮ้าวเนี่ยง่วงอีกแระ"
ยังคุยไม่เลิกหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี
"จริงดิปุ่น ของพี่เฟียตเท่าไหน่อ่า"
"หวาย มะบอกหรอก ของพ่อหมีขาวเราน้า อิอิ บอยก็เอาปลาดุกไปเนะ ปลาดุกเล็กๆ"
ล้อเลียนเพื่อนอีกตามเคย
"ไอ้หญ้าแห้ง เดี๋ยวเถอะมึง ตัวเองอย่าไปฟังมันนะ"
"เอ๋ ทำมายตัวเองอ่า เป็นแฟนกันแล้วเรียกตัวเองหรา อิอิ เช๊ยเชยเนะ"
"เออดิ คนเขารักกันว้อย"
"แล้วปุ่นเรียกพี่เฟียตว่าไรอ่า"
"เราก็เรียก พ่อหมีขาว อิอิ เนะ"
ทำท่าอายเอกเบะปากใส่
"แหวะ พอหมีขาวทุเรศว่ะ ของมึงล่ะเชยกว่า"
"หวาย เชยที่หนาย ตัวเองอ่ะเชย ตัวเอง ตัวเอง มะมีตัวเค้าหรา ตัวเค้า ตัวเราอ่าเหอๆๆ"
"ไอ้หญ้าแห้ง!!!!"
เอกโวยวายเพราะเถียงไม่สู้
"แล้วพี่เฟียตเรียกปุ่นว่าไรอ่า"
บอยอยากรู้ ญี่ปุนทำท่าอายจนเอกอยากจะไปถีบเอาเพราะมันเวอร์เกินไป
"แม่หมีขาวอ่า แว้กก เขินน้า บอยอ่า"
ญี่ปุ่นวิ่งไปกระโดดขึ้นเตียงดิ้นพรวดพราดอยู่
"อะไรวะ"
เอกกับบอยมองหน้ากัน
"น่ารักดีนะเค้าว่าอ่ะ"
"เอ้ย ตัวเองอย่าบอกนะว่าจะให้เรียก แม่บอย พ่อเอกอ่ะ"
"บ้าเหรอตัวเอง ก็เรียก พ่อหมูน้อย กะแม่หมูน้อยดิ อ่าน่าร้าก"
บอยเองก็เขินเอาผ้าห่มขึ้นคลุมหน้าดิ้นพรวดพราดอยู่ สรุปเป็นเอกคนเดียวที่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ พอหายอายก็เก็บเสื้อผ้าลั่นล้าอยู่ แล้วก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้บอยกับเอกสวีทกันต่อ พอเดินลงจากหอไปเห็นเฟียตกำลังนั่งคุยอยู่เด็กชั้นเดียวกับญี่ปุ่นสองสามคน
"อ่า อารายอ่า พ่อหมีขาวๆ ทำรายอ่า"
ปรี่เข้ากลางวงทันที เพื่อนๆต่างห้องหันมามองหน้าญี่ปุ่น
"อ้าวมาแล้วเหรอไอ้เปี๊ยก น้องๆเขามาขอลายเซนต์ว่ะ"
"เอ่ มะเอาน้า ห้ามน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่เพื่อน
"อะไรอ่ะนายญี่ปุ่น เราชอบพี่เฟียตก็มาขอลายเซนต์ดิ"
"เอ๋ มะขอเราอ่า มาๆเราเซ็นต์ให้ เราเซ็นต์สวยกว่าเนะ"
ญี่ปุ่นแทรกเข้าไปแล้วจะแย่งสมุดมาจากเพื่อน
"อ่าไม่เอ๊า เราจะให้พี่เฟียตเซนต์ไม่เอานายอ่า"
"เอ่ มะเอาก็ไม่ต้องเอาเนะ ไม่ให้หมีขาวเซนต์น้า"
"หือ อะไรวะไอ้เปี๊ยก"
"เค้าหิวอ่า ไปๆพาไปกินข้าว"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่เพื่อน แสดงอาการหวงออกมาอย่างไม่รู้ตัว เฟียตนั่งอมยิ้มอยู่
"เออไปๆ โทษทีนะน้องแม่หมีมันไม่ยอม อิอิ"
เฟียตลุกขึ้นแล้วพูดน้องๆที่ห้อมล้อมอยู่อ้าปากค้าง
"เอ๋ ทำมายไปคุยกะเค้าอ่าพ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นยังทำหน้าย่นอยู่
"ก็น้องเขามาคุยก็คุยดิวะ กูเป็นรุ่นพี่นะเว้ยจะให้เล่นตัวเหรอ"
"แอ่ะ เค้ามะชอบอ่า มะเอามะให้คุยเนะ"
"หึหึ มึงหึงกูเหรอ แม่หมีอ้วน"
"เอ่ หึงอารายอ่า เค้าหวงตะหาก"
"ฮ่าๆ นั่นล่ะ ดีๆกูชอบ"
"แอ่ะ ทำไมชอบเนะ เค้ามะชอบอ่าห้ามคุยน้า ไม่งั้นจาโดนเค้าทำโทษน้า"
"ทำไรวะ"
"มะบอก เดี๋ยวเค้าขึ้นขี่น้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่ เฟียตหัวเราะชอบใจเอามือขยี้หัวคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าอยู่ ส่วนญี่ปุ่นก็เดินหน้าย่นไป เฟียตพาญี่ปุ่นไปกินราเม็งญี่ปุ่นที่เป็นร้านเล็กๆ
"เค้าอยากกินแป้งทอดอ่า"
พอกินราเม็งเสร็จก็อยากกินอีก
"เอาดิ ซื้อไปกินที่ห้องก็ได้นี่"
"มะเอาอ่า อยากกินที่นี่เนะ"
"เออๆ ตามใจ งั้นกูสั่งกลับไปกินที่ห้องดีกว่า ห้ามแย่งน้า แม่หมีอ้วน"
"แอ่ะ ว่าเค้าอ้วนหรา พ่อหมีล่ะอ้วนอิอิ"
ทั้งสองหยอกล้อกันอยู่ ใครเดินผ่านไปผ่านมาก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองดู ความไร้เดียงสาของคนตัวเล็กประทับใจแก่ผู้พบเห็น ส่วนหน้าตาของคนตัวใหญ่ก็ดึงดูดใจเช่นกัน
"ไหนหอมแก้ม พ่อหมีหน่อยดิ๊ แม่หมี"
"อ่า จุ๊บ"
ทั้งที่เฟียตพูดเล่นเพราะไม่คิดว่าญี่ปุ่นจะกล้าหอมแก้มเขาในที่สาธารณะ แต่คนตัวเล้กไม่เคยอายใคร โน้มคอเฟียตลงมาแล้วหอมฟอดใหญ่ทั้งที่ทาโกยากิยังเลอะเต็มปาก
"เอ้ย หน้าเลอะ"
"อิอิ พ่อหมีน่าเลอะเนะ ตาหลก"
"นี่แน่"
"แอ่ะ ทาหน้าเค้าอ่า เดี๋ยวเค้าเป็นสิวน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นเมื่อเฟียตเอามือป้ายทาโกยากิที่เลอะปากไปป้ายหน้าของญี่ปุ่น
"นิสัยไม่ดีน้า"
"น่ารักนะมึงน่ะ เมียใครวะ"
เฟียตทนไม่ไหวพูดความในใจออกไป
"เมียพ่อหมีขาวเนะ อิอิ"
เฮ้อ นี่ล่ะนะหวานใจที่เขาว่ากัน
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007467 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก