ไม่อยากจะบอกเลยว่าที่จริงมันยาวกว่านี้น้า เบื่อตัวเอง เซ็งคอมฯ เว้ยยยย ทำไมเขียนซ้ำสองมันไม่ดีเท่าเดิมนะ ที่จริงจะมาวันที่สอง สิงหาคม แต่เห็นมะ เว้ยยยย
(ปูไต่)พอเปิดห้องญี่ปุ่นก็กระโดดขึ้นเตียงไป นอนดิ้นพรวดพราด
"นุ๊ม นุ่มเนะ ห้องเค้าน่าร้ากเนอะ พ่อหมีขาว"
"เหอๆ กูนึกว่าห้องเด็กอนุบาล อะไรเนี่ยเต็มห้องไปหมด"
"เอ๋ ก็อิ๊กคิวซังเค้าเนะ น่าร้ากออก นี่งายมีหมอนด้วยน้า อิอิ ผ้าห่มด้วย"
ญี่ปุ่น อวดห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูนของใช้ไม้สอยต่างๆก็ล้วนแล้วแต่เป็นลาย อิ๊กคิวซัง กองหนังสือการ์ตูนสูงตระหง่านตั้งอยู่ข้างๆดีวีดีอีกกองพะเนิน เฟียตเดินดูรอบๆห้อง
"มามะพ่อหมีขาว มานอนให้เค้าเล่นน้องชายหน่อย อิอิ"
ญี่ปุ่นทำตาแวววาวขึ้นมาทันที ตบเตียงแปะๆ เฟียตเองก็กระโดดขึ้นเตียงไป
"เตียงเค้านุ่มใช่ม้า อิอิ นุ่มกว่าเตียงพ่อหมีขาวเนะ"
"อืม นุ่มดี แหวะทำไมกลิ่นผ้าห่มมึงคาวๆเหมือนกลิ่นเด็กเลยวะ"
"เอ๋ เด็กอารายอ่า ห๊อมหอมออกเนะ"
เฟียตทำหน้าย่น เริ่มจะเหมือนญี่ปุ่นเข้าทุกวัน
"อิอิ อาโหลๆ น้องชายพ่อหมีขาว ทักทายเค้าหน่อยน้า คิดถุงๆ"
ญี่ปุ่นคลุกช่วงล่างทันที เอามือขยำเล่นจนน้องชายของเฟียตพองตัวแล้วก็เอามันออกมาจากกางเกง
"อิอิ แข้งแล้วอ่า น่าร้าก"
"เรามาทำรักกันไหม แม่หมีอ้วน"
"เอ๋ เดี๋ยวแมแม่เข้ามาตามไปกินข้าวเนะ"
"งั้นก็ไม่ต้องเล่น มันยิ่งลงยากๆอยู่"
"แอ่ะ เค้าอยากเล่นอ่า"
"เออๆ เล่นก็เล่น ไหนๆก็เล่นแล้ว เลียหน่อยดิแม่หมีอ้วน"
"อ่า เลียก็ได้เนะ อิอิ จาเหม็นไหมอ่า"
"ไม่เหม็นหรอกน่า เร็วๆเลียให้ผัวหน่อย"
"อ้ำ"
ญี่ปุ่นแลบลิ้นออกมาทำท่าจะเลีย
"ก๊อกๆ ลูกญี่ปุ่นค้า ลงไปกินข้าวได้แล้วค่า เดี๋ยวคุณพ่อจะพาไปสวนนะค้า"
เสียงคุณแม่มิซาร้องเรียกอยู่หน้าประตู เฟียตรีบดึงกางเกงขึ้นสวมเหมือนเดิมทันที
"หวายแมแม่มาเนะ อิอิ เดี๋ยวกินข้าวแล้วค่อยเลียเนะ"
"กูว่าแล้วเชียว เว้ย"
เฟียตหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปทันที เดินตามญี่ปุ่นลงมากินข้าว
"มีแกงหอยขมที่ลูกญี่ปุ่นชอบด้วยน้า"
"อ่า อยากกินเนะ พ่อหมีขาวอยากกินไหมแกงหอยขม"
เฟียต ทำหน้างง อาหารหน้าตาประหลาด แกงหอยขมหรือหอยจุ๊บที่กระเทาะก้นออกนิดหน่อยแล้วเอาไปแกงใส่ยอดมะระ ใส่ไก่เป็นชิ้นเล็กๆ เวลากินก็เอาปากดูดเข้าไปออกแรงให้ตัวหอยออกมาจากเปลือก
"กินแบบนี้น้า จุ๊บๆ"
ญี่ปุ่นตักหอยมาวางในจานตัวเองแล้วเอามือหยิบตัวหอยออกมาแล้วดูดเสียงดัง เฟียตทำหน้าเหวอไป
"อ่า อร่อยเนะ จุ๊บๆดิพ่อหมีขาว"
เฟียตมองอยู่อย่างลังเล แล้วก็ทำเหมือนที่ญี่ปุ่นทำ
"จุ๊บ"
"อ่า พ่อหมีขาวจุ๊บเบาไปเนะ จุ๊บแรงๆ นี่ๆอย่างนี้ จุ๊บ อ่า"
ญี่ปุ่นทำเป็นตัวอย่างให้ดู
"กินได้ไหมคะพ่อหนุ่ม เดี๋ยวแม่ไปเจียวไข่เพิ่มให้ดีกว่า"
คุณแม่มิซาเดินเข้าไปในครัวทันที
"น้องมันชอบกินน่ะพ่อหนุ่ม ลองกินนี่สิผัดเห็ดหอม"
คุณ พ่อเลื่อนจานผัดเห็ดหอมใส่น้ำมันหอยให้ เฟียตค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อยเพราะน่าจะกินได้ พอคุณแม่มิซากลับมาพร้อมจานไข่เจียวหอมฉุย เฟียตก็กินบ้างส่วนญี่ปุ่นล่วงหน้าไปไกลแล้ว พอกินข้าวเสร็จก็จะเก็บโต๊ะช่วย แต่คุณแม่มิซาไม่ยอมเพราะมีเด็กมาเก็บให้ จะว่าไปแล้วครอบครัวของญี่ปุ่นก็นับว่ามีฐานะดี เพราะคุณปู่กับคุณย่าก็มีอพาร์ทเมนต์ให้เช่าหลายที่อยู่ที่กรุงเทพฯแต่แค่คน ละเขตกับโรงเรียนของญี่ปุ่น ส่วนคุณตากับคุณยายก็มีโรงงานทอผ้าพื้นเมืองขนาดใหญ่อยู่ที่ลำปาง พอคุณพ่อกับคุณแม่แต่งงานกันก็วางแผนว่าอยากจะมีสวนผลไม้เป็นของตัวเอง จึงมาดูที่ที่นี่ ชอบจึงซื้อไว้แล้วปลูกบ้านอยู่เลย เด็กรับใช้ในบ้านก็ส่งตัวมาจากลำปางโดยตรง
"พ่อหนุ่ม แม่ขอคุยด้วยหน่อยซิคะ"
คุณแม่มิซามาสะกิดเฟียตให้เดินตามไปคุยที่หน้าบ้าน เพราะญี่ปุ่นกำลังลั่นล้าอยู่กับคุณพ่ออยู่ในบ้าน
"ครับคุณแม่"
"เรื่องน้องน่ะค่ะ แม่ไม่ได้ห้ามหรอกนะคะ แต่แม่อยากจะมั่นใจว่าเราจะแค่ไหนกับน้อง"
"เอ่อ ผมรักน้องเขาครับ รักมาก คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องเขาเอง"
คุณแม่มิซามองหน้าลูกเขยพิจารณาอยู่
"แต่เราเดี๋ยวก็จะเรียนจบไม่ใช่เหรอ แล้วตอนนั้นล่ะพ่อหนุ่ม"
"อ้อ ผมคิดไว้แล้วครับ ผมว่าจะเรียนต่อที่มหาฯลัยใกล้ๆโรงเรียน แล้วก็อยากจะมาเช่าห้องอยู่ติดกับโรงเรียน ผมไปติดต่อไว้แล้วครับ อยากจะขออนุญาตคุณแม่เลยว่าจะให้น้องมาอยู่กับผม"
เฟียตพูดหนักแน่น คุณแม่มิซานิ่งคิดอยู่
"อืม ถ้าเรารักน้องจริงแม่ก็ไม่ว่า แม่เลี้ยงลูกมาตามใจมาโดยตลอด สอนแต่สิ่งดีๆให้ ดีจนบางทีน้องเขาอาจจะไม่ทันต่อโลกภายนอก ยังไงก็ฝากน้องด้วยนะพ่อหนุ่ม"
"ครับคุณแม่ ผมสัญญาครับ"
"เออ แต่อีกอย่าง อย่าเอาอะไรไปแหย่ก้นน้องนะพ่อหนุ่ม"
คุณ แม่มิซาพูดออกมาสีหน้าเรียบเฉย แต่เฟียตเกือบกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ "ผมก็ไม่ได้อยากแหย่น้องเท่าไหร่หรอกครับ เพราะแหย่ทีไรมันมีของแจกของแถมให้ผมทุกที" เฟียตอมยิ้มอยู่
"ครับคุณแม่"
ตอบออก ไปแล้วเดินหนีไปหาญี่ปุ่นทันที เฟียตยิ้มออกมาเต็มปากเมื่อหันหลังให้คุณแม่มิซา ตอนแรกกลัวแทบตายนึกว่าจะเรียกไปดุ สักพักคุณพ่อก็พาเดินเข้าไปในสวน มีต้นมังคุดกับเงาะปลูกเรียงกันอยู่เป็นระเบียบ ความร่มรื่นแผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ
"เอ่ ทำมายปีนี้มังคุดลุกหย๊ายหย่ายเนะพอพ่อ"
"ก็ปีนี้พ่อได้สูตรปุ๋ยจุลินทรีย์มาใหม่ไงลูก เนี่ยลูกโตไหม"
เฟียตหยิบลูกมังคุดขึ้นมาดู
"ลองชิมดูสิลูก หวานน้า"
เฟียตบิลูกมังคุดออกแล้วชิมดูอย่างที่คุณพ่อบอก
"อ่า หวานจริงๆด้วยครับ"
"เนี่ยมังคุดพวกนี้ไม่มีขายตามบ้านเราน้า พ่อส่งออกนอกหมด"
"แล้วส่วนใหญ่คุณพ่อส่งไปที่ไหนบ้างครับ"
"ก็ส่วนมากไปญี่ปุ่น อเมริกา ยุโรปล่ะลูก เนี่ยบ่ายๆก็มีรถมารับแล้ว ช่วงนี้มันโตไม่ทันขาย"
เฟียตพยักหน้าเห็นด้วยเพราะมังคุดที่เขาเคยกินมันไม่ได้ลูกใหญ่โตขนาดนี้
"แอ่ะ พอพ่ออ่าเค้าเบื่อแล้วเนะ ปะพ่อหมีขาวเราไปเดินเล่นที่ลำธารดีกว่าเนะ"
"หือ ที่ไหนอ่ะ"
"ก็หลังสวนเค้างาย มีลำธารเนะ เย๊ยเย็นน้า"
"ไกลไหมอ่ะ กูขี้เกียจเดิน"
"มะไกลเนะ เดินแป๊บเดียว มาๆเค้าเบื่อมังคุดแระ"
ญี่ปุ่นเดินนำหน้าไปทันที เฟียตเดินตามมองนั่นมองนี่ไปเพลินตาดี ผลไม้ออกลูกดกเต็มต้นลูกก็มีขนาดใหญ่กว่าตามท้องตลาด
"นี่งาย ลำธารเนะ ตอนก่อนเค้ามาเล่นน้ำกะเพื่อนทุกวัน อิอิ พ่อหมีขาวเล่นน้ำกันไหม"
"ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"เอ๋ ก็มะต้องใส่ดิ เนี่ยถอดแบบนี้อ่า"
ญี่ปุ่นสลัดผ้าออกจากร่างแล้วเดินลงไปนั่งแช่อยู่ในลำธารทันที น้ำไม่ลึกระดับแค่เข่าญี่ปุ่นนั่งแช่อยู่อย่างสบายใจ
"อ่า เย๊นเย็นเนะ มามะพ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นกวักมือเรียกไวไว เฟียตส่ายหน้า
"เดี๋ยวใครมาเห็น มึงไม่อายผีสางนางไม้บ้างเหรอวะ"
"เอ๋ อายอารายอ่า เค้าเล่นออกบ่อยๆเนะ แถวนี้มะมีคนมาหรอก"
เฟียตลังเลก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกเดินลงน้ำไป
"ฮึ๋ย เย็นว่ะ"
"อิอิ เค้าบอกแล้ว อ่าน้องชายตื่นอีกแล้วอ่า ไหนๆเค้าเล่นหน่อย"
"เฮ้ย อย่ามาเล่น ถ้าคราวนี้เล่นต้องเอากันนะมึง"
"เอ่ เอาก็ได้เนะ อิอิ มาๆเค้าอยากเล่นอ่า"
เฟียตต้องจำยอมเพราะคนตัวเล็กโผเข้ามาจับแล้ว เฟียตนั่งลงข้างๆญี่ปุ่นปล่อยให้เล่นให้คลำไป
"มาทำรักกันนะแม่หมีอ้วน"
เฟียตทำตาปรือครางออกมา
"อิอิ เอาตรงนี้เลยหรา เค้าอายน้า"
"อายไรวะ มาๆ"
"มะเอาอ่า เจ็บเนะมีแต่หิน"
"ก็มานั่งตักนี่ไง ไม่โดนหินนะครับที่รัก"
พออยากมีอะไรก็พูดจาหวานหูขึ้นมาทันที
"อิอิ ก็ได้ๆ นั่งๆๆ"
ปีนขึ้นไปนั่งที่ตักเฟียตทันที
"จุ๊บไหมอ่า"
ญี่ปุ่นถามเฟียตยิ้มกริ่มแล้วประทับริมฝีปากลงบนปากของญี่ปุ่นทันที รายนั้นคุ้นเคยแล้วตอบรับเช่นกัน
"อ่า"
เฟียตเองก็ซุกไซร้อยู่ให้คนตัวเล็กมีอารมณ์ร่วม
"พ่อหมีขาวอ่า อย่าเอานิ้วแหย่ก้นเค้าดิ"
"มันจะได้คุ้นไง เวลาน้องชายเข้าไปจะได้ไม่เจ็บนะคร้าบ ที่รัก"
เฟียตทำเสียงกระเส่าอยู่
"แอ่ะ มะเอาน้องชายเข้ามาเลยอ่า อิอิ เค้ามะเจ็บหรอก เค้าอดทนเนะ"
ยังมีหน้ามาพูด เฟียตก็ทำตามที่ญี่ปุ่นบอกทันที
"แอ่ะ เจ็บอ่า"
"อ้าวไหนบอกจะอดทน"
"ก็เค้าเจ็บนิ อ่า"
ญี่ปุ่นร้องออกมาเฟียตหยุดแล้วหันมาปลุกอารมณ์ของญี่ปุ่นต่อ
"อิอิ จั๊กจี๋อ่า"
พอ เฟียตก้มลงตวัดลิ้นที่ยอดอกก็หัวเราะคิกคักออกมา เฟียตอดทนไม่พูดอะไรตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไป ญี่ปุ่นเริ่มเคลิ้ม มือของเฟียตก็คลึงอยู่ที่ญี่ปุ่นน้อยจนตื่นตัวเต็มที่
"พร้อมนะครับที่รัก ยังเจ็บไหม"
ญี่ปุ่นส่ายหน้า เฟียตค่อยๆขยับตัว
"อ่า แน่นจังเลยครับที่รัก"
"อือ เจ็บอ่าเค้าเจ็บ"
"อดทนนะครับที่รัก เดี๋ยวก็เสียว"
ญี่ปุ่นครางอยู่ในคอเพราะเฟียตบดขยี้ปากอยู่ ส่วนเฟียตก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ คงไม่ให้เกิดเหตุการณืซำ้แล้วซ้ำอีกเป็นแน่
"โอ๊ยยย"
เฟียตกระตุกตัวเด้งตัวขึ้นยืนทันทีญี่ปุ่นก็ยังเกาะอยู่ที่เอวแน่น
"เอ่ อารายอ่าพ่อหมีขาว"
"อ่า เจ๊บ อะไรกัดกู๊"
เฟียตร้องเสียงหลง ญี่ปุ่นปีนลงจากเอวของเฟียตทันที
"อ่าน้องชายหดเลยเนะ อิอิ จุ๊ดจู๋เลยอ่า"
"เว้ย กูเจ๊บโอ๊ยย"
"อ่า ปูอ่า ปูกัดน้องชายพ่อหมีขาว อิอิ"
มีหน้ามาหัวเราะอีก ญี่ปุ่นก้มตัวลงมองดูปูที่หนีบแบบเอาเป็นเอาตายอยู่ที่พวงสวรรค์ของเฟียต
"เอาออกให้หน่อย กูเจ็บ"
เฟียตร้องออกมา น้ำตาเล็ดออกมาน้องชายหดเหลือนิดเดียว
"เอ๋ปล่อยน้าปู ปล่อยๆน้องชายพ่อหมีขาวเค้าน้า เจ็บน้า"
พูดกับปูซะงั้น เฟียตอยากจะเตะเอาสักทีแต่ก็ยืนตัวสั่นอยู่
"โอ๊ย เร็วๆ กูเจ็บจะตายอยู่แล้ว"
"ปล่อยน้าปูจ๋า ปล่อยๆเนะ แอ่ะมันมะปล่อยอ่าพ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นพยายามงัดก้ามปูออกจากกันแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งไปแตะโดนตัวมันปูยิ่งหนีบแรงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
"อะไรกันลูก มีอะไรกัน"
เสียงคุณพ่อดังมาทันที เฟียตทั้งเจ็บทั้งอายเอามือกุมเป้าไว้ทันที
"มีอะไรลูกหือ ร้องเสียงลั่นเชียว"
"อ่า พอพ่อปูกัดน้องชายพ่อหมีขาวเนะ เจ๊บเจ็บ"
พูดเหมือนโดนเอง
"ไหนพ่อดูหน่อยซิ เป็นแผลหรือเปล่า"
"อ่า"
เฟียตอายหน้าแดงเอามือกุมไว้ แต่ก็ต้องยอมให้คุณพ่อดู คุณพ่อเอามือง้างก้ามปูออกจากกัน
"ปูลมน่ะลูก มันคงคิดว่าเป็นแมงกระพรุน อิอิ"
คนเป็นพ่อหัวเราะคิกคักชอบใจแต่ก็เก็บอาการกว่าคนเป็นลูกชาย
"ใช่ย่อยนะน้องชายเราน่ะพ่อหนุ่ม"
ยังมีหน้ามาล้ออีกเฟียตอายหน้าแดงกว่าเดิม รีบกุมเป้าไปใส่เสื้อผ้า
"ไปลูกพาพี่เขาไปใส่ยา เดี๋ยวมันเป็นแผลน้า"
"อิอิ ไปบอกแมแม่ดีกว่าเนะ"
"เอ้ย ไม่เอา เดี๋ยวกูใส่เอง"
เฟียตปรามไว้
"เอ๋ ทำมายอ่าแมแม่เค้าใส่ยาเก่งน้า ตอนเค้าเด็กๆแมแม่ก็ใส่ยาให้เนะ วันเดียวหายน้า"
"แว้กบ้าเหรอ นี่มันอยู่น้องชายกูเว้ยจะเปิดให้แม่ดูได้ไง"
"อิอิ พ่อหมีขาวอายหรา"
หัวเราะเยาะอีก พอถึงบ้านคุณแม่มิซาก็แปลกใจเพราะลูกกลับมาเร็ว
"มิซา เอายามาใส่ให้ลูกเขาที ปูหนีบ"
คนเป็นพ่อยังอมยิ้มอยู่ คนเป็นลุกก็ขำกิ๊กอยู่
"อุ๊ย ตรงไหนค้า มาเดี๋ยวแม่ใส่ยาให้"
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมใส่เอง"
"เอ๋ ทำไมค๊ะลูกเฟียต"
"เอาน่ามิซา ให้ลูกไปใส่เองนั่นล่ะ มันอยู่ในที่ลับ"
คนเป็นพ่อหัวเราะออกมา คนเป็นแม่ก็ทำท่าเขิน ส่วนเฟียตอายไม่รู้จะทำท่าไหนดี
"อุ๊ย รุ่นพี่ก็ อ๊าย มิซาเขิน"
คนเป็นแม่ก้เป็นไปกับเขาด้วย
"เอ๋แมแม่มะเคยเห็นหรา ของพอพ่ออ่า"
"ว๊าย ลุกญี่ปุ่นขา แมแม่ก็เคยเห็นแต่ของรุ่นพี่นั่นล่ะลูกก็ ไม่เคยเห็นของคนอื่น อาย"
"ไปลูกพาพี่เขาขึ้นไปข้างบน เดี๋ยวแม่เอายาไปให้"
คนเป็นพ่อตัดบทแล้วให้ญี่ปุ่นเดินนำเฟียตขึ้นบ้านไป ส่วนเฟียตเดินตามอย่างลำบากเพราะเริ่มเจ็บแปลบที่หว่างขาเดินขาถ่าง
"หนายๆ เค้าดูหน่อยน้า"
ญี่ปุ่นจูงมือเฟียตไปนั่งที่เตียงแล้วถลกกางเกงออกทันที
"อ่าแดงเลยเนะ เจ็บไหมอ่าพ่อหมีขาว"
"เจ็บดิ แสบๆ"
"โอ๋ๆ มามะเค้าเป่าให้"
"เอ้ยจะดีเหรอ"
"ก๊อกๆ ยามาแล้วจ้า อุ๊ย โป๊อยู่นี่ ว้ายญี่ปุ่นมาเอายาเร็ว"
คุณแม่มิซาเอามือปิดหน้าไว้ ส่วนเฟียตรีบกุมเป้าทันทีอายหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
"อิอิ แมแม่เดี๋ยวเค้าใส่ยาให้พ่อหมีขาวเองเนะ แมแม่มะต้องห่วง"
"จ้า พ่อคนเก่งของแมแม่"
ยังมาพรอดรักกันอีกกอดหอมกันอยู่ พอปิดประตูญี่ปุ่นก็เอาขวดยากับสำลีเทยาออกมาจนชุ่ม
"โอ๊ย เบาๆดิไอ้เปี๊ยกก กูเจ็บนะมึง"
"อ่า เจ็บหรา เค้าเป่าๆเนะ ฟู่ๆๆ"
ญี่ปุ่นเอาสำลีทาไปที่พวงสวรรค์ของเฟียตทันที พอเจ้าตัวสะดุ้งก็ทำท่าเป่า
"แอ่ะ น้ำลายอ่า เช็ดๆ"
พอเป่าน้ำลายก็เปรอะเต็มเป้า เอามือปาดออกทันที
"แว้กกก เว้ยกูทำเอง"
เฟียตร้องออกมาเพราะคนตัวเล็กเอามือลูบออกโดยไม่ทันระวัง
"แหะๆ มะเจ็บน้า เค้ามะได้ตั้งใจเนะ"
"เว้ย เซ็งเว้ย นี่กูจะเอากันกับมึงแบบไม่มีอุปสรรคสักครั้งจะมีไหมเนี่ย"
เฟียตบ่นออกมาเหลือทนเพราะแต่ละครั้งที่ผ่านมาล้วนแล้วแต่มหัศจรรย์ทั้งนั้น เฮ้อ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009634 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก