O.O อิอิ ญี่ปุ่นมาแล้ววว คร้าบบบบ
(นี่ แน่ะ หมีดำ)
ภาวะกดดันตกไปอยู่ทางฝ่ายของทีมสีแดง สีหน้าของโฟคและดิวเครียดอย่างเห็นได้ชัด ทั้งคู่นั่งหลังพิงเก้าอี้ไม่พูดกัน ผิดกับทางฝ่ายของญี่ปุ่นที่ทั้งกินทั้งคุย มีผู้คนรายล้อมอยู่เต็ม ญี่ปุ่นกินไอติมลอดช่องที่เหลือจุ๊บจั๊บ เต้เองก็กินน้ำหวาน ซาร่าบีบนวดให้ญี่ปุ่นอยู่ เฟียตพัดให้ข้างหน้า แบงค์พัดให้เต้อยู่ข้างๆกัน โด่งเป็นคนนวดให้เต้ช่างเป็นนักกีฬาวีไอพีเสียจริง
"อ่า หมีขาวพัดแรงๆหน่อยดิ ร้อนนะเนี่ย"
"ไอ้ นี่ เดี๊ยะ"
"เดี๊ ยะไรอ่า จะไม่ดูแลเค้าเหรอ"
ญี่ปุ่น ยังดูดเลียไอติมอยู่ ไม่ได้สนใจเฟียตเลย
"ไอ้ เปี๊ยก เซ็ตนี้มึงต้องระวังหน่อยนะ ท่าทางไอ้โฟคมันไม่ยอมง่ายๆแน่ มึงดูหน้ามันดิดำๆแดงๆ"
"เอ๋ ระวังไรอ่า อิอิ หมีดำก็ดำอยู่แล้วนิ"
"ไอ้ นี่ มึงเคยเห็นเวลามันจวนตัวหรือเปล่าล่ะ นี่ไม่เคยมีใครสู้มันได้เลยนะตั้งแต่มันแข่งแบดฯมา มีมึงนี่ล่ะ"
เฟียต ขู่แต่ดูเหมือนญี่ปุ่นจะไม่ได้สะทกสะท้านกลับกินน้ำหวานตามไอติม
"เอิ๊ก"
"เฮ้ย ไอ้นี่ เรอเสียงดังเชียว"
"อุ๊ หว่า อิอิ อิ่มเนอะ"
ญี่ปุ่น ทำท่าอายแล้วลุกขึ้นหยิบไม้แบดฯแก้เขิน ยืดแข้งยืดขาก่อนเต้ พอลงสนามเซ็ตสุดท้าย เสียงเชียร์ดูจะเกรียวกราวดังกว่าเดิม เพราะนักเรียนที่แข่งกีฬาชนิดอื่นดูเหมือนจะแข่งเสร็จแล้วต่างพากันแห่เข้า มาดูการแข่งแบดฯของเด็กหน้าเอ๋อที่ร่ำลือกันว่าเล่นได้ประทับใจคนดูนัก ส่วนอีกสนามจบไปแล้วสีฟ้าชนะไปตามฟอร์ม กองเชียร์ทั้งสองฝ่ายก็ลงสนามมายึดคอร์ททางฝั่งโน้นไว้ทันที ผู้คนเกือบทั้งโรงเรียนมาเต็มโรงยิม
"อ่า ปุ่นคนเยอะจังอ่ะ เริ่มตื่นเต้นอีกแล้ว"
เต้ เข้ามาเขย่าแขน
"เอ๋ ตื่นเต้นอารายอ่า อิอิ ดีซะอีกเราจะได้มีคนเชียร์เยอะๆงายเต้"
ญี่ปุ่น หัวเราะคิกคักพอใจ พอเริ่มเกมสุดท้าย ทางงฝ่ายสีแดงเป็นคนส่งลูกเปิดลูกแรกโด่งไปหลังเต้ถอยกลับไปรับดีดข้อมือให้ ลูกโด่งกลับไป โฟคที่เตรียมแผนมาเผด็จศึกอยู่แล้วถอยไปเหยียบรอที่เส้นท้ายคอร์ทกระโดดหวด ลูกแรงทันที ญี่ปุ่นยื่นไม้ไปรองลูกไว้ ลูกกระเด้งข้ามไปดิวจ้องอยู่แล้วแย็บลูกลงข้างหลังญี่ปุ่นทันที กองเชียร์ส่งเสียงอื้อึงอึกทึกขึ้นทันที
"อ่า บุกเลยอ่า"
"คราว นี้กูเอาจริงนะมึงไอ้เปี๊ยก"
โฟค เองก็พูดงึมงำอยู่คนเดียว ตบหลังดิวแล้วพยักหน้าให้กัน
"ปุ่นๆ ดูเขาจะเตรียมแผนมาดักเราอ่ะ เอาไงดี"
"อ่า งั้นเราพยายามตีเฉียงเข้าไว้ อย่าหยอดให้ยิงหลัง อยากตบก็ให้ตบให้พอจายไปเลยอิอิ นายรอดักหวดคืนด้วยน้า อย่ารอถ้ามีโอกาส มาๆเต้ สู้เว้ย สีชมพู"
ญี่ปุ่น กอดคอกับเต้แล้วก็ส่งเสียงดังพร้อมกัน เรียกเสียงปรบมือเกรียวกราว พอโฟคส่งลูกโด่งมาหลังญี่ปุ่นก็ถอยไปรับแต่ตีตัดเฉียงลงเปลี่ยนเกม ดิวถลาเข้ามาหยอดเบาทันที เต้เองก็ตวัดหน้าไม้ให้ลูกลอยเฉียงข้ามไป โฟคตบไม่ถนัดนอกจากหยอดกับตีโด่ง โฟคตัดสินใจโยนลูกโด่งมาหาญี่ปุ่น
"เต้ หลอกดาว"
ญี่ปุ่น พูดแล้วกระโดด เต้ถอยมายืนระดับเดียวกันแต่ไม่ได้กระโดด ญี่ปุ่นจั่วลมพอขาถึงพื้นก็รีบนั่งลงเพราะกลัวว่าเพื่อนจะตีหัวเอา เต้ยืนตบกดลูกลงหน้าดิว แม้จะไม่ได้กระโดดตบแต่ความแรงของการหวดที่ยืนในตำแหน่งตบพอดี ทำให้ดิวรับลำบากต้องงัดลูกข้ามมา ญี่ปุ่นที่นั่งลงก็โผล่ขึ้นมากระโดดพอเป็นพิธีฟาดลูกลงระหว่างโฟคกับดิว
"กรี๊ด ดดดดดด อย่างนี้ค่า ต้องอย่างนี้"
เสียง ของซาร่ากับแกงค์แนวร่วมดูจะเบาไปทันทีเพราะเสียงของนักเรียนที่เข้ามาดูส่ง เสียงดังกว่าทั้งเป่าปากปรบมือโห่ร้องเรียกชื่อ สารพัด สีหน้าแววตาของญี่ปุ่นไม่ได้ยอมแพ้แม้แต่น้อยจ้องหน้าโฟคไม่ละสายตา โฟคเองก็จ้องหน้าญี่ปุ่นต่างฝ่ายไม่ยอมยี่หระให้กัน ญี่ปุ่นแลบลิ้นให้ทันที
"แฮ่ๆๆ เค้าไม่ยอมง่ายๆหรอกน้าหมีดำ ชิ"
ญี่ปุ่น ทำหน้าทำตาใส่ โฟคได้แต่กัดฟัน คนที่เห็นก็พากันหัวเราะชอบใจ พอได้มาเป็นฝ่ายส่งลูกญี่ปุ่นก็ดีดลูกสั้นเร็วไปยัดใส่หน้าไม้ของโฟค ซึ่งญี่ปุ่นคิดว่าเขาต้องแย็บเร็วกลับมาแน่ๆ เป็นไปตามคาดเพราะโฟคไม่มีทางเลือกมากนอกจากหยอดกับแย็บ พอแย็บเร็วกลับไปญี่ปุ่นที่เป็นคนวางเกมให้เป็นไปตามใจตัวเองก็ก้าวขาไปรอ ทันทีที่ลูกพ้นตัว พอโฟคแย็บลอยลูกแค่ข้ามเน็ทมา ญี่ปุ่นก็ตวัดไม้เร็วแย็บใส่ตัวทันที แต่โฟคเองก็ไม่ใช่อ่อน ดีดลูกออกลอยข้ามมา ญี่ปุ่นไม่ยอมก้าวตามไปฟาดลูกลงใส่ระหว่างดิวกับโฟค แต่โฟคเองเหมือนตื่นตัวเต็มที่ไม่ยอมให้ลูกลงพื้นง่ายๆงัดลอยข้ามมาอีก ญี่ปุ่นเม้มปากกระโดดขาเดียวฟาดลูกลงข้างตัวโฟค เสียงเฮทุกครั้งที่ญี่ปุ่นฟาดลูก และก็ยิ่งเฮดังกว่าเมื่อโฟครับลูกได้ กองเชียร์สีชมพูกระโดดโลดเต้นดีใจส่งเสียงเกรียวกราว ไม่มีใครนั่งเก้าอี้สักคนเดียวแม้แต่อาจารย์วารุณีเองก็ลุกๆนั่งๆ
"นี่ แน่ เหนียวนักใช่ไหมหมีดำ ชิ"
ญี่ปุ่น กัดฟันพูด
"ลูก นี้โด่งแน่ๆเลยเต้ เอาแผนหลอกดาวสลับกับ นินจาขโมยขวดน้า"
ญี่ปุ่น ที่กระโดดกอดคอเต้พูดข้างหู เต้พยักหน้า พอญี่ปุ่นส่งลูกสั้นอีกดิวก็โยนมาหลังตามที่คาดไว้ เต้ก็กดลูกลงไม่พยายามโต้แล้ว เพราะบังคับให้เกมตกอยุู่ในการควบคุม โฟครองลูกหยอดมา ญี่ปุ่นดีดลูกไปหลังคอร์ท ดิวต้องเอียงตัวไปตีลูกโด่งกลับมา
"นิ นจา"
ญี่ปุ่น ร้องบอก เต้ยิงลูกโด่งไปอีกมุมเพื่อให้ทางดิวได้วิ่ง ดิวเองก็โยนกลับมาได้ ญี่ปุ่นโยนกลับไปอีก
"หลอก ดาว"
พอ ญี่ปุ่นตะโกนเต้ก็ถอยหลังไปเส้นหลังสุด ญี่ปุ่นก็ถอยลงอีกก้าวหนึ่ง พอดิวโต้ลูกโด่งกลับมา เต้ก็กระโดดตีลูกกดลงไป โฟคงัดโด่งขึ้นมา ญี่ปุ่นทำท่ากระโดด แต่จั่วลมพอเท้าถึงพื้นก็รีบก้มตัวลงทันที เต้กระโดดเหย่งขึ้นอีกทีหนึ่งหวดลูกลงตรงกลาง แต่โฟคงัดลูกข้ามมาได้ญี่ปุ่นถลาเข้าเข้าไปเง้อไม้ทำท่าฟาดเต็มแรงแต่กลับ หยอดลงเลียดเน็ท โฟคกับดิวยืนเสียจังหวะอยู่เพราะนึกว่าญี่ปุ่นจะตบ ลูกลอยลงพื้นอย่างช้าๆ จนเสียงเชียร์ดังกระหึ่มขึ้น โฟคกับดิวถึงรู้สึกตัวว่าเสียแต้มไปแล้ว
"แน่ มากไอ้เปี๊ยก"
เฟียต พูดแล้วยิ้มอย่างพอใจ เสียงซาร่ากับแนวร่วมเริ่มหายแล้วเพราะเสียงเริ่มแหบพร่า ยังคงอยู่แต่เสียงกลองกับเสียงเป่าปากปรบมือของกองเชียร์ ญี่ปุ่นกระโดดกอดคอเต้เช่นเคย ปาดเหงื่อออกจากหน้ายิ้มร่าดีใจทั้งสองคน
"สู้ น้าเต้น้า เราต้องสู้"
ญี่ปุ่น ร้องออกมา เป้นเกมที่สูสีกันมากบอกไปไม่มีใครเชื่อว่าญี่ปุ่นเพิ่งจะซ้อมเล่นแบดฯ การเล่นที่โดดเด่น การเล่นที่ฉลาดเกินกว่าที่เด็กเพิ่งเข้าชมรมจะทำได้ขนาดนี้ เกมผลัดกันทำแต้มไล่บี้กันอยู่ตลอดเวลา เต้เองก็เกินความคาดหมายของใครหลายคนเพราะเต้เองในชมรมเป็นคนที่เล่นอ่อนที่ สุด แต่ด้วยความมุ่งมั่นของญี่ปุ่นที่ทำให้เต้มีกำลังใจฝึกซ้อมหนักหน่วง มีทักษะดีขึ้นจึงสร้างความประหลาดใจให้เพื่อนๆเป็นอย่างมาก เกมมาถึงโค้งสุดท้ายสีชมพูแต้มนำอยู่หนึ่งแต้ม นักกีฬาทั้งสองข้างก็ดูโรยราแม้จะมีน้ำหวานให้ดื่มอยู่ไม่ขาด แต่ด้วยเล่นกันสามเกมตั้งแต่บ่ายโมงจนจะสี่โมงเย็นแล้วเกมยังไม่จบ
"อ่า เหนื่อยจังปุ่นเราหิวน้ำ"
เต้ ครางออกมาหายใจทางปากกันทั้งคู่
"อด ทนน้า เราก็หิวน้ำ อีกแต้มเดียวน้า สู้ๆ"
ญี่ปุ่น พยายามเรียกความมั่นใจกลับมาให้เต้ เพราะญี่ปุ่นเองก้หายใจพะงาบๆอยู่เช่นกัน
"หายใจ ลึกๆน้า หายใจลึกๆ"
ญี่ปุ่น ทำให้เต้ดูเป็นตัวอย่าง เต้ทำตาม พอเริ่มส่งลูกเต้ก็ยิงลูกไปหลังคอร์ทดิวโต้กลับมาญี่ปุ่นก็โต้กลับไปหลัง คอร์ทเช่นกัน ดิวกระโดดตบทันทีเพราะลูกที่ญี่ปุ่นโยนไปไม่ถึงเส้นหลังดี พอเปิดเกมรุกใส่ เต้ก็งัดลูกกลับคืน โฟคที่คอยโฉบอยู่แล้วก็ดักแย็บลงญี่ปุ่นขึ้นหน้าไปงัดลูกไปหลังคอร์ท ดิวกระโดดหวดลงมาอีก เต้สอยลูกโด่งขึ้น ดิวก็กระโดดตบลงมาอีกญี่ปุ่นงัดตีเฉียงเฉียดเน็ทไป โฟคก้าวไปงัดโด่งไปหลังคอร์ท เต้ถอยวิ่งตามตวัดลูกกลับไป ดิวก็กระโดดตบอีกที ญี่ปุ่นงัดลูกลอยไปให้ดิวตบอีกรายนั้นก็บ้าระห่ำตบท่าเดียว ฝ่ายญี่ปุ่นก็งัดลูกโด่งยั่วให้ตบ โฟคเห็นดิวกระโดดตบอยู่นานไม่เป็นผล พอโด่งลอยมาอีก
"กู เอง"
โฟค ร้องเสียงดังแล้วกระโดดตบลูกลงมาทางเต้ เต้เองพุ่งไปรับลูกลอยข้ามไปได้แต่ตัวเองม้วนหน้าออกนอกสนามไปแล้ว ลูกลอยไปดิวหวดซ้ำรอยเดิม ญี่ปุ่นก็เขย่งไปรับเสียหลักล้มลงก้นจ้ำเบ้า ลูกลอยโด่งอยู่กลางคอร์ทโฟคปรี่เข้ามาซ้ำดาบสองทั้งๆที่ฝ่ายสีชมพูยังล้มลุก คลุกคลานอยู่ "ฟิ้ว" เสียงลูกขนไก่ฝ่าลมมาญี่ปุ่นกระดื้บตัวไปรับลูกด้วยแขนข้างที่ถือไม้อยู่ตัว นอนพาดอยู่กลางสนาม ตีลูกโด่งข้ามไป เสียงเกรียวกราวดังกระหึ่ม เต้ลุกขึ้นแล้วเข้ามาในสนาม จังหวะที่ดิวกระโดดหวดลูกลงมาอีกเต้เข้าไปรับลูกเด้งข้ามไป ญี่ปุ่นลุกขึ้นมาโฟคแย็บเร็วมาทันที ญี่ปุ่นตวัดไม้เฉียงไปทางดิว ดิวหยอดข้ามมาญี่ปุ่นตีโด่งไปหลังคอร์ท
"หลอก ดาว เต้"
ญี่ปุ่น ตะโกนกัดฟันแน่น พอโฟคกระโดดตบมาเต้รับโดยเอาไม้รองลูกไว้เฉยๆ ลูกขนไก่จึงเด้งกลับไปเป็นหยอด ดิวก้าวขามารับแต่ต้องงัดโด่งมา เต้กระโดดขึ้นทันที แต่ทำท่าตีเหมือนทุกครั้งพอเท้ากระทบพื้นก็ก้มตัวลง ญี่ปุ่นที่กระโดดไล่เลี่ยกัน พอพ้นหัวของเต้ก็หวดลูกลงตรงกลางคอร์ท เต้กับดิวยืนนิ่งอยู่ เสียงเฮดังครืน
"อ๊า กกกกกกกก ชนะแล้ววววว"
ญี่ปุ่น ล้มตัวลงไปกอดเต้
"ฮึกๆ เราชะ ชนะแล้วปุ่น"
เต้ ร้องไห้ออกมาเพราะตื้นตัน ทั้งสองนอนกลิ้งกอดกันอยู่
"กรี๊ด ดดดดดดด น้องญี่ปุ่น น้องเต้ สุดยอดค่าา"
เสียง แหบพร่าแตกดังมาแต่ไกล ซาร่าวิ่งเข้ามาในสนาม เฟียตแบงค์ก็วิ่งเข้ามาพยายามจะแย่งตัวญี่ปุ่นไปกอด แต่ญี่ปุ่นไม่ยอมปล่อยเต้ที่ร้องไห้อยู่
"เก่ง มากไอ้เปี๊ยก มึงแน่มาก"
เฟียต นั่งลงแล้วดึงบ่าญี่ปุ่นออกมาจากเต้
"อ่า หมีขาวเค้าชนะแล้ว เค้าชนะแล้ว"
ญี่ปุ่น โผเข้ากอดหมีขาวทันที ร้องอย่างสุขใจ
"เออ มึงเก่งมากไอ้เปี๊ยก"
เฟียต อาศัยจังหวะชุลมุนกอดรัดญี่ปุ่นแน่นขึ้นเพราะมีคนล้อมเต็มไม่มีคนมองเท่า ไหร่ อีกฝั่งของสนามโฟคยืนมองอยู่ด้วยสายตาที่ท้อแท้ รู้สึกพ่ายแพ้ไปทั้งใจ โฟคก้มหน้าเดินออกไปนอกสนามเก็บของแล้วออกไปจากโรงยิมทันที
"ไป ไอ้เปี๊ยก วันนี้กูจะเลี้ยงข้าว มึงอยากกินอะไร"
"ว๊าย ไม่ได้นะคะ พี่เฟียตขา ซาร่าจองตัวไว้แล้วค่าจะพาน้องญี่ปุ่นกับน้องเต้ไปกินส้มตำ"
"มึง เป็นบ้าเหรอ ถ้ามันท้องเสียขึ้นมาทำยังไง"
เฟียต ตวาดดังลั่น ซาร่าหน้าจ๋อยไป
"เอ่อ ขอโทษค่ะ ลืมนึกไป น้องญี่ปุ่นขางั้นแข่งเสร็จเราค่อยไปนะค๊ะ"
ซา ร่าหันไปบอกญี่ปุ่น
"อ่า เค้าก็อดกินอ่ะดิ อะไรอ่าหมีขาวน่ะ จะเลี้ยงข้าวเหรอ ไม่เอาน้าอาหารตามสั่งอ่ะ"
ญี่ปุ่น นทำหน้าย่นใส่
"เออๆ เดี๋ยวกูพาไปกินสุกี้ในร้านก็ได้วะ"
เฟียต ตอบทำหน้าเซ็ง ตั้งแต่รู้จักญี่ปุ่นเฟียตใช้เงินเปลืองขึ้นมาก แม้ทางบ้านจะไม่มีปัญหาเรื่องเงินแต่ด้วยความเป็นเด็กที่รู้จักใช้เงินจึงทำ หน้าเซ็งไปตามระเบียบ
"เฮ้ย มึงจะพามันไปได้ไงวะ เด็กสีกูกูรับผิดชอบเอง"
แบงค์ แย้งขึ้นดึงญี่ปุ่นมาหาตัว
"อ้าว ไอ้แบงค์มึงจะให้กูบอกมึงอีกกี่รอบ ว่าไอ้เปี๊ยกเนี่ยเด็กกู ทำไมวะ มึงทำเหมือนกำลังจะวอแวกับมันแล้วไอ้กายหน้าจืดนั่นล่ะ"
เฟียต สวนคืนแบงค์อึ้งเงียบอยู่
"เอ่อ พี่ขา เอาอย่างนี้ดีไหม เราไปกินข้าวด้วยกันทั้งหมดนี่ล่ะค่า จะได้เลี้ยงน้องๆด้วยเลย ส่วนกองเชียร์วันปิดกีฬาค่อยเลี้ยง"
ซา ร่าออกความคิด แต่ทั้งแบงค์กับเฟียตมองหน้ากันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1008829 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก