ไปเขาใหญ่
“น่าอิจฉาจังลุฟท์จะไปเขาใหญ่เหรอ ทำไมชมรมเชียร์เราเจ๊เขาไม่พาไปเข้าค่ายบ้างนะ”
พอมาถึงห้องเม้งก็พูดขึ้นหลังจากรู้จากลุฟท์ว่าทางชมรมดาราศาสตร์จะไปเข้าค่ายที่ไหน
“เหรอ นายไปกับเราดิ เดี๋ยวเราขอพี่เขาให้”
“จริงดิ งั้นนายไปขอให้หน่อยนะนะลุฟท์เราอยากไปด้วย อิอิ ท่าทางน่าจะสนุก อยากดูดาว”
“อือๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปลองขอพี่เขาดูให้นะ”
“แล้วพี่โฟคของนายอ่ะจะไปด้วยไหม”
ทำหน้าอยากรู้ขึ้นมายื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ไม่นะ พี่เขาไม่ไปด้วยหรอกคนละชมรมนี่”
“ว้า อยากให้ไปด้วยจัง ทำไมนายไม่ไปลองชวนอ่ะ”
“เดี๋ยวพี่เขาก็ว่าเอาหรอกเม้ง ชวนนายแล้วนี่ไง”
“อ่า เราเป็นเพื่อนนี่ แต่พี่โฟคเป็นแฟน”
“ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอาบน้ำอ่านหนังสือดีกว่า”
เดินเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัว ส่วนเม้งก็นั่งหน้าหักอยู่ที่เตียง
“เฮ้ยบอล วันศุกร์นี้มึงจะพาน้องไปเข้าค่ายเหรอวะ”
ตัวใหญ่ของตัวเล็กบุกถึงชมรมดาราศาสตร์เดินตรงดิ่งเข้าไปหาหัวหน้าชมรม
“เออ ทำไมวะ”
“กูไปด้วยได้ไหมวะไอ้บอล”
ไม่พูดพร่ำทำเพลงยิงตรงประเด็น ส่วนรายนั้นทำหน้างงๆ
“ทำไมวะไอ้โฟค ชมรมมึงไม่จัดไปล่ะ ที่เต็มแล้วโว้ย มาบอกช้าไป เมื่อตะกี๊น้องลุฟท์น่ารักของกูเพิ่งมาขอให้เพื่อนไปด้วยคนที่เลยไม่ว่างว่ะมึง ทำไมวะทำไมมึงถึงอยากไป ร้อยปีสี่ชาติกูไม่เคยเห็นมึงสนใจชมรมกูเลยนี่”
“ไม่ใช่เรื่องของมึง มึงว่าใครมาขอให้เพื่อนไปด้วยนะ”
“น้องลุฟท์สุดที่รักของกูไง”
“ไอ้บอล”
ปรี่เข้าหากระชากคอเสื้อทันที เพื่อนๆในห้องต่างลุกกันฮือ ทีลุกน่ะลุกหนีนะ เพราะโฟคเองตัวอย่างยักษ์ดำอีกต่างหาก กิตติศัพท์นี่ไม่ต้องพูดถึงแม้จะไม่นักเลงโตเหมือนเฟียตแต่ก็ไม่ด้อยกว่าใครเรื่องไม่ยอมคน
“เฮ้ย อะไรวะไอ้โฟค มึงมากระชากคอกูไม”
“มึงจำไว้นะ ไอ้ตัวเล็กนั่นน่ะเด็กกู ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว ออกให้ห่างมันไว้ ทุกคนในนี้เหมือนกัน รู้ไว้ด้วย ว่านั่นมันเด็กกูดว้ย ใครอย่าได้มาแหยม”
ประกาศกร้าวออกไป ทุกเสียงเงียบมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“หา น้องลุฟท์เป็นเด็กมึง ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกูไม่รู้ กูไม่เชื่อ”
“พลั่ก”
“โอ๊ย ไอ้หมาบ้า”
ต่อยปากเพื่อนกลิ้งลงไปนอนกับพื้นเรียบร้อยแล้ว
“ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ไปเข้าค่ายครั้งนี้กูจะไปด้วย ใครจะทำไม”
“โฟค ใจเย็นดิวะ เด็กมึงก็เด็กมึงดิ แต่นี่มันเรื่องของชมรมดาราศาสตร์นะเว้ย มึงอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาทำให้ชมรมอื่นเขาลำบากใจดิ”
เพื่อนอีกคนที่ใส่แว่นตาท่าทางดูคงแก่เรียนเข้ามาแตะบ่าของโฟค แม้ตัวจะสั่นๆเพราะเกรงๆอยู่ก็ตาม โฟคหันหน้าไปมองแล้วคิดอยู่
“ได้ ไม่มีปัญหาไอ้กิ๊ก เพราะมึงนะกูถึงยอม แต่กูจะหาทางไปให้ได้”
“หวงก้างว่ะ น้องเขาบอกแล้วเหรอว่าเป็นเด็กของมันน่ะ”
พอจะก้าวเท้าออกจากชมรมก็หยุดกึกเพราะได้ยินเสียงพูดไล่หลังมา
“มึงว่าไงนะ”
“เฮ้ยไอ้บอล พอๆ ไปๆโฟค ขอเหอะอย่ามามีเรื่องกันเลยว่ะ อายน้องๆมัน”
โฟคกัดฟันแน่นก่อนจะหันหน้ากลับแล้วเดินต่อไปกำหมัดแน่น รู้สึกหึงหวงขึ้นมาทันที จุดหมายปลายทางคือชั้นเรียนรุ่นน้อง โฟคเดินดุ่มๆตรงไปหาลุฟท์แต่วิชานั้นเป็นวิชาพละฯทั้งห้องว่างเปล่ามีเพียงกระเป๋ากับเสื้อผ้าวางอยู่บนโต๊ะอยู่เกลื่อนห้อง
“พละฯเหรอวะ”
โฟคบ่นกับตัวเองพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้หน้าจากดำเปลี่ยนเป็นแดงมากกว่านี้
“เฮ้ย ไอ้โฟคมึงจะไปไหนวะ ไม่เข้านะมึงเคมีน่ะ”
เสียงร้องทักของโด่งเพื่อนสนิทดังมาจากด้านหลัง
“แล้วมึงไมไม่เรียน”
“อ้าว มึงโดดกูก็โดดดิวะ เป็นไรเชี่ยหน้ายังกะใครเหยียบจมูกมาเลยนะมึง”
“ไม่มี”
“ไม่มีแล้วมึงจะไปไหนวะ”
“ไปหาเด็ก”
“ใครวะ ไอ้ตัวเล็กน่ะเหรอ”
“เออสิ คนจะคาบไปแดกอยู่แล้วเนี่ย”
“เฮ้ย ใจเย็นมึง เด็กมึงน่ารักนี่หว่า ใครๆเขาก็จ้อง ไอ้บอลน่ะเหรอ”
“เออสิ แต่บอลดารานะ”
“อ้าว เชี่ยแล้วไหมล่ะ ทำไมมันมีแต่บอลๆวะ”
“ไม่รู้โว้ย กูจะไปคุยกับมันให้รู้เรื่องอยู่เนี่ย”
“เดี๋ยวสิมึง ใจเย็นน้องมันเรียนอยู่นี่ มึงจะทำให้มันอายคนเหรอ เดี๋ยวไก่มันก็ตื่นกันพอดี”
โด่งพูดให้โฟคได้คิด หยุดนิ่งคิดอยู่
“แล้วเมื่อไหร่กูจะได้คุยกับมันวะ”
“ตอนเลิกเรียนดิวะ”
“โว้ย กลุ้ม มันต้องไปเข้าค่ายเขาใหญ่ด้วยนะ กูจะทำไงดีวะไอ้โด่ง”
แสดงความกลัดกลุ้มออกมาทางสีหน้า โด่งคิดอยู่แล้วเดินเข้าไปตบบ่า
“มึงก็พาน้องๆชมรมมึงไปบ้างดิวะ”
“ไอ้ห่า พรุ่งนี้แล้วนะมึง ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไหนจะรถ ไหนจะที่พัก ไหนจะใบขออาจารย์อีก”
“อ้าว ควายจริงเพื่อนกู ตอนนี้เพิ่งจะคาบเช้านี่หว่า มึงยังเตรียมตัวได้ทัน เดี๋ยวกูไปลากเพื่อนๆมาช่วย คนชมรมมึงก็ออกเยอะ ใช้ให้เป็นประโยชน์ดิ”
ตาวาวขึ้นมาทันที โฟคคุยรายละเอียดอยู่กับโด่งไม่นานมากนักเพราะเดินไปด้วยคุยไปด้วย โฟควิ่งขึ้นไปตึกของอาจารย์ฝ่ายกิจกรรมเพื่อขออนุญาตส่วนโด่งก็ไปจัดการเรื่องรถแล้วก็ลากเพื่อนๆมาช่วยอย่างที่บอก
“นะครับจารย์ อาจจะดูเร่งรีบไปหน่อย แต่ผมอยากจะตอบแทนน้องๆที่ปีที่แล้วสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนไว้น่ะครับ”
พอเห็นหน้าอาจารย์ก็รีบบอกจุดประสงค์ออกไป ตอนแรกอาจารย์ก็แย้งไม่ยอมเหมือนกันเพราะมันเร่งรัดเกินไป
“ไม่ดีหรอกนะนายโฟค มันด่วนเกินไปนะ ทำไมเธอไม่เตรียมงานก่อนหน้านี้อย่างชมรมดาราฯเขาเตรียมงานกันมาเป็นหลายอาทิตย์นะ”
“นะครับจารย์ ผมขอร้องล่ะ ผมตั้งใจไว้แบบนี้จริงๆ”
“เธอก็เอาไว้ไปหลังงานโรงเรียนสิ พอถึงเวลานั้นค่อยไปก็ได้”
“โธ่จารย์ครับ นะนะ”
ทั้งออดทั้งอ้อนแต่อาจารย์ก็ยืนยันหนักแน่น โฟคเริ่มก้มหน้านิ่งคิดหาทางไป
“ตัวเล็กเลิกเรียนมาเจอที่ข้างสนามบาสฯหน่อยดิ”
พอตอนพักกลางวันโฟคก็เดินตรงเข้าไปหาลุฟท์ที่กำลังเพลินเพลินอยู่กับการคุยกับเพื่อนๆ
“หือ มีไรเหรอพะ เอ้ย ตัวใหญ่”
“มีเรื่องคุยดิ อย่าลืมนะ”
“อ่า”
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว แต่โฟควิ่งไปโน่นแล้ว
“ทำไรของเค้านะ ดูวุ่นวายจัง”
ลุฟท์ครางออกมา
“เท่อ่ะพี่โฟคน่ะ เราอยากควงจังเลย ทำไมนายไม่ชวนพี่เขาไปด้วยอ่ะลุฟท์ มัวแต่เงอะงะอยู่เห็นไหม ไปเลย”
“อ้าว ก็พี่เขาวิ่งเร็วอ่ะ เราคิดไม่ทัน แต่คงไม่ได้หรอกเราว่า เดี๋ยวพี่ๆเขาว่าเอา”
“ไม่ว่าหรอกน่า รู้งี้เราชวนเองก็ดีหรอก”
ลุฟท์ทำหน้าเจื่อนๆแต่ก็ถือจานข้าวเดินไป เม้งได้แต่กระฟัดกระเฟียดเดินตามไป คาบบ่ายก็เรียนตามปกติเว้นแต่เพื่อนๆบางคนในชมรมดาราศาสตร์ที่ดูตื่นเต้นจะมีก็แต่ลุฟท์ที่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
“เร็วลุฟท์รีบกลับไปเก็บของกัน”
พอเลิกเรียนเม้งก็รีบลากแขนเพื่อนออกมาจากห้อง
“อือ แต่ต้องไปหาพี่เขาก่อนอ่ะเม้ง นายกลับก่อนก็ได้นะ”
“หาใคร”
“ก็ตัวใหญ่อ่ะ เขานัด”
“อ่า เจอกันอีกแระ นายจะไปชวนพี่เขาไปเข้าค่ายด้วยเหรอ ดีๆ ไปเลยๆ เดี๋ยวเราจะกลับไปเก็บของรอนะ”
ลุฟท์พยักหน้าแล้วเดินถือกระเป๋าไปยังที่นัดหมาย มองหาอยู่นานก็ไม่เจอ ไปไหนหว่า เดินเลียบๆเคียงๆไปข้างๆสนามบาสฯ
“วู้น้องลุฟท์ มารอพี่เหรอคร้าบ”
เสียงแซวดังขึ้นไม่ขาดระยะ ชมรมบาสฯเองก็กำลังซ้อมกันอยู่ แต่เอาไปเอามาไม่มีใครสนใจจะซ้อมแล้ว หันมาแซวลุฟท์กันเสียทุกคน ไม่อายนะ นั่งเฉยๆ ยิ้มแห้งๆ ยังไปยิ้มให้เขาอีกไอ้พวกนั้นยิ่งได้ใจไปกันใหญ่ ด้านโฟคพอเลิกเรียนก็นัดน้องๆชมรมแบดฯเพื่อจะบอกจุดประสงค์เรื่องการไปเข้าค่ายแบบเร่งด่วน
“พรุ่งนี้นะโว้ย ใครจะไปก้ได้ไม่ไปก็ได้ไม่ได้บังคับ รถบัสมีคันเดียว ที่พักจองไว้สองห้อง นอนได้ห้องละสิบคน”
ประกาศเสียงดังฟังชัด น้องๆต่างทำเสียงอื้ออึงอยู่
“ด่วนจังอ่ะพี่ ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยอ่ะ จะทันเหรอ”
“จะเตรียมตัวบ้าอะไรวะ กะอีกแค่ไปเข้าค่ายสองวันสามคืน พูดง่ายๆ พวกกูพาพวกมึงไปเปิดหูเปิดตานั่นเองไม่มีกิจกรรมพิเศษอะไร”
“อ่า อยากไปๆ”
เสียงน้องๆหันไปคุยกันจอแจๆ
“ทำไมต้องไปเขาใหญ่อ่ะหมีดำ ไอยมะได้หรา เขาน้อยน่าร้ากกว่าเนะ”
ไอ้ตัวแสบหลังจากที่ทำหน้าเอ๋อๆฟังอยู่นานไม่ฮือฮาเหมือนเพื่อนดอดขึ้นทีเดียวหงายหลังกันทั้งชมรม
“แว้กก ไอ้บ้า มีที่ไหนเขาน้อย ทำเป็นเล่นไปนะมึง จะไปไหมล่ะ”
“ไม่รู้เนะ ยังมะตัดสินใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาบอก”
“เอ้ยไอ้นี่ พรุ่งนี้ก็ไม่ว่างแล้วเว้ย”
“เอ๋ ทำไมอ่ะ ทำไมไม่ว่าง ทีหมีดำยังมาบอกด่วนๆเลยเนะ เค้าจะมาบอกด่วนๆบ้างมีรายหรา อิอิ”
เอ่อ เสียงฮาครืนขึ้น โฟคหน้าเปลี่ยนสีทันที เอากับมันสิครับท่าน
“ไอ้โด่งมึงจัดการที่เหลือให้กูหน่อย เดี๋ยวกูไปหาไอ้ตัวเล็กแป๊บเดียว”
ทนเสียงหัวเราะของน้องๆไม่ไหว รีบวิ่งออกจากโรงยิมทันที วิ่งไปทางสนามบาสฯก็เห็นเจ้าตัวเล็กนั่งรออยู่ แต่เอทำไมคนมาล้อมวงอยู่เยอะจังเลยนะ
“ตัวเล็กรอนานไหม”
ร้องทักออกไปก่อน คนทั้งกลุ่มหันมามองโฟค
“อ้าว เด็กมึงหรอกเหรอไอ้โฟค โหยเสียดายว่ะ น่ารักแบบนี้ นานๆจะได้เจอ”
“เออ เด็กกูอย่ายุ่งนะมึง ไปตัวเล็ก ไปหาไรกินกัน”
ลุฟท์นั่งมองตาปริบๆ
“ชอบของดำเหรอน้องลุฟท์ สนพี่ไหม พี่ขาวน้า อิอิ”
“ไอ้ห่านี่ อยากตายเหรอ ไปตัวเล็กลุกเร็ว”
เดินเข้าไปลากมือของลุฟท์ให้ลุกตาม ส่วนไอ้คนโดนลากมันก็ไม่รู้เรื่องด้วยเลย
“ไปไหนอ่ะ”
“ไปกินติม เดี๋ยวมีเรื่องจะบอก”
“อือ ทำไมไม่ค่อยมาตามนัดเลยอ่ะตัวใหญ่”
“อ้อ โทษทีนะ รอนานไหม พอดีประชุมชมรมอยู่น่ะ”
“ก็นิดหน่อยอ่ะ แล้วมีเรื่องไรจะบอกเหรอ”
“ถึงร้านติมก่อนดิ ใจร้อนนะเรา”
พออยู่กับไอ้ตัวเล็กสองคนโฟคเองก็ไม่ได้เกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อครู่ ดูเป็นคนอบอุ่นขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ
“มีเรื่องไรจะบอกล่ะ”
“ก็พรุ่งนี้จะไปด้วยนะเขาใหญ่น่ะ”
“ไปเขาใหญ่ ตัวใหญ่จะไปด้วยเหรอ”
ทำหน้างงๆ
“ไปดิ ปล่อยตัวเล็กไปคนเดียวไม่ได้หรอกนะ ตัวใหญ่ไม่ไว้ใจ”
“ไม่ไว้ใจอะไรอ่ะ ไปกับชมรมนะ”
“นั่นล่ะ เออตัวเล็ก ไอ้บอลน่ะ ออกห่างๆมันหน่อยนะ อย่าไปเข้าใกล้มันมาก”
“ไม่ได้อยากเข้าใกล้นะ แต่พี่เขาเข้ามาใกล้เองเองอ่ะ”
โฟคทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ยิ้มออกมาเพราะความซื่อของลุฟท์
“เรานี่น้ามันไม่ทันคนหรอก เอาเป็นว่าอย่าไปบอกใครนะว่าตัวหใญ่จะไปด้วย”
“ความลับเหรอ”
“อืม ความลับ ตัวเล็กทำเป็นไม่รู้เรื่องไว้นะ”
“แล้วตัวใหญ่ไปไงอ่ะ ไม่มีรถบัสไปแล้วไปไงอ่ะ”
“ไม่ต้องห่วง ตัวใหญ่มีวิธี อย่าลืมนะตัวเล็ก อยู่ห่างๆไอ้บอลเอาไว้นะ”
โฟคพูดแล้วขยี้หัว เจ้าลุฟท์ก็นั่งเอาช้อนเขี่ยไอติมเล่นเพราะมันไม่ค่อยกิน พอกินเสร็จโฟคก็เดินไปส่งที่หอตามปกติ เม้งรีบนอนแต่หัววันเพราะเห่อ ส่วนลุฟท์ก็อ่านหนังสือตามปกติ ไปโรงเรียนเพื่อนๆในชมรมก็ดูจะตื่นเต้นกว่าใครๆ เสียงคุยกันจอแจ ข่าวของชมรมฯแบดก็เริ่มรั่วไหล แต่ก็มีแต่เด็กๆคุยกันเองเพราะโฟคกับพี่ๆชมรมแบดฯกำชับไว้อย่างดีแล้วว่าห้ามบอกใคร จะเชื่อใจได้แค่ไหนกันนะ โดยเฉพาะเจ้าตัวดี
“ชมรมแบดฯก็จะไปเข้าค่ายเหมือนกันเหรอปุ่น”
หัวหน้าห้องเดินมาถาม บอยพอได้ยินรีบดึงแขนไว้ทันที
“เนะ”
“ปุ่น”
ทำตาเขียวใส่แต่มันสนใจที่ไหน
“อ่า ทำไมไม่ชวนกันบ้างอ่ะ อยากไปเหมือนกันนะเขาใหญ่อ่ะ”
“ทำไมอยากไปอ่าหัวหน้า หัวหน้าไปบอกชมรมหัวหน้าเนะว่าจะไป”
“ไม่ทันแล้วอ่ะปุ่น แต่ไม่เห็นมีวี่แววว่าชมรมแบดฯจะไปเข้าค่ายนี่ แปลกจัง”
“อิอิ ทำไมหัวหน้าเชื่อคนง่ายเนะ เค้าไม่ได้ไปซะโหน่อย อิอิ มะฉลาดน้า”
“อ้าว ตกลงไปหรือไม่ไปอ่ะ”
“ไม่รู้ไม่ชี้ อิอิ”
ทำลอยหน้าลอยตา แล้วเดินหนีไป ปล่อยให้หัวหน้าทำหน้างงๆ เพื่อนๆในห้องที่อยู่ต่างชมรมก็งง เอากับมันสิท่าน
“ตื่นเต้นจังเลยเนอะ รีบกลับไปเก็บของกันเร็วลุฟท์”
เม้งลากแขนของลุฟท์หลังจากเลิกเรียน เวลานัดพบพรุ่งนี้เวลาแปดนาฬิกาที่หน้าเสาธง
“อืม แต่เราหิวอ่ะเม้ง”
“ไปกินแถวหอดิ เร็วๆ เราตื่นเต้น”
“อืมๆ”
“เอ๊ะ วันนี้พี่โฟคไม่นัดเจอนายเหรอ เห็นนัดเจอกันทุกวันหลังเลิกเรียนนี่”
“ไม่นัดอ่ะ”
“แปลกนะ”
ทำท่าครุ่นคิด หวังจะให้ลุฟท์แคลงใจ แต่เจ้าลุฟท์มันทำหน้าเฉยๆ
“ไม่แปลกหรอก พี่เขาคงจะซ้อมแบดฯนั่นล่ะ ไปดิเม้ง”
“อะไรอ่ะ นายไม่สงสัยบ้างเหรอ ว่าทำไมเขาไม่นัดอ่ะ ปกติต้องเจอกันตลอดนี่”
“ไม่สงสัยหรอก พี่เขาก็ต้องมีอะไรทำบ้างดิ กินไรดีน้าวันนี้”
ดูมัน เม้งทำหน้าเซ็งแล้วเดินตามไป ฝ่ายโฟคพอเลิกเรียนก็นัดน้องๆคนที่พร้อมจะไปเข้าค่ายที่ชมรม จากที่คิดไว้ว่าคงไม่มีน้องๆคนไหนสนใจไปมากนักเพราะมันกะทันหันเกินไป แต่ผิดคาด น้องๆเกือบทั้งชมรมมารอกันเต็มรวมถึงไอ้หน้าเอ๋อด้วย
“พรุ่งนี้เจอกันที่หน้าร้านหนังสือหน้าโรงเรียนนะพวกมึงตอนเจ็ดโมงครึ่ง”
โฟคประกาศเสียงดัง
“อ่า ทำไมเช้าเนะ เค้ายังมะตื่นหรอก”
“อ้าวไอ้เปี๊ยก ทีมาโรงเรียนมึงยังตื่นมาได้เลย ทำไมแค่นี้มึงจะตื่นมาไม่ได้วะ”
“เอ๋ ก็มาโรงเรียนเนะไม่ได้ไปเที่ยว”
“โว้ย ใครเขาไปเที่ยว ไปเข้าค่ายเว้ย”
“แอ่ะ มะเชื่อเนะ นั่งรถบัสไปไกลๆ ต้องเที่ยวเนะ เนอะบอยเนอะ”
หันไปหาแนวร่วมที่สะดุ้งโหยงเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
“เอ่อ”
“ตามนั้นๆ อย่าเรื่องมาก เสื้อผ้าเตรียมไปให้พร้อม แล้วนี่พวกมึงจะไปกันทั้งหมดนี่เลยเหรอวะ รถบัสมีคันเดียวเองนะมึง”
“อ่า อยากไปอ่ะพี่”
“จ้างเพิ่มดิพี่ ไม่ยอมหรอก”
เสียงน้องๆอื้ออึงขึ้นทันที โฟคต้องหันไปปรึกษากับเพื่อนๆ ที่หน้าตาไม่ต่างกันเลย เริ่มเครียดนั่นเอง
“เอางี้ รถบัสมันจุได้ ๓๐ คน พวกมึงจับฉลากกันเอาเองว่าใครจะได้ไป”
“เอ๋ ทำไมต้องจับฉลากเนะ ชมรมเรามีคนอยู่ ๒๕คนอ่ะหมีดำ อิอิ มะฉลาดเนะ”
เฮ เสียงเฮดังขึ้นทันที โฟคนี่ยืนหน้าซีดลงทันที เสียรู้เจ้าหน้าเอ๋อไปแล้ว เสียงน้องๆหัวเราะกันสนุกสนาน
“กูว่าแล้ว กูกำลังจะบอกมึงอยู่เชียวไอ้โฟค”
“ไอ้ห่า คราวหลังมึงอ้าปากให้มันเร็วๆหน่อยสิวะ อายน้องๆมัน”
โฟคหันไปทำตาขวางใส่เพื่อน ซึ่งหัวเราะเหมือนน้องๆนั่นเอง
“เอาล่ะๆ งั้นไปกันทั้งหมดนี่ล่ะ ไอ้มอสมึงจองบ้าเพิ่มด้วยนะ เอาอีกสักสองหลังพอ”
“จะทันเหรอวะมึง”
“อ้าวไหนบอกว่ามึงมีคอนเน็กชั่นไง ไม่รู้โว้ย ต้องได้ ไม่งั้นมึงกับกูก็ไม่ต้องนอน”
โฟคแจกกำหนดการให้น้องๆแต่ละคนแล้วนัดหมาย พอเสร็จน้องๆก็แยกย้ายกันกลับ
“ไอ้ไม้ ตกลงพวกมึงพักกันที่ทานตะวันใช่ไหมวะ”
โฟคกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนอีกคนที่อยู่ชมรมดาราศาสตร์
“เออดิ ตกลงมึงเอาไง”
“กูโอเคแล้ว พวกกูจะจองห้องเพิ่มอีกสองหลัง”
“อ้าว เขาจะมีที่พักให้เหรอวะ เห็นบอกว่าเหลืออยู่สองหลัง”
“ไม่รู้โว้ย น้องๆกูจะไปกันหมด ผิดคาดจริงๆ กูนี่ปวดกบาลจะตายอยู่แล้ว”
“มึงนี่นะ ทำเพื่อเด็ก เออๆ เดี๋ยวกูลองถามป้ากูให้ ข้างๆรีสอร์ทป้ากูมีอีกที่ของญาติๆกันนั่นล่ะ เดี๋ยวกูโทรฯกลับ”
“ขอบใจเพื่อน พรุ่งนี้เจอกัน”
กว่าจะกลับหอได้ก็เล่นเอาเครียดหน้าดำยิ่งกว่าเดิมอีก ด้านไอ้หน้าเอ๋อ พอเฟียตมารับที่หน้าโรงเรียนก็ลั่นล้าปรี่เข้าไปหา
“วันนี้เค้าไม่ไปไหนน้าพ่อหมีขาว”
“หือ ทำไมล่ะแม่หมี”
“ก็เค้าจารีบไปนอนเนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มะตื่น”
“อ้าว พรุ่งนี้วันหยุดนี่ จะตื่นไปไหนวะ”
“เค้าจาไปเที่ยวเนะ อิอิ”
“หือ เที่ยวที่ไหน กับใคร”
เสียงแข็งขึ้นทันทีหันมามองตาเขียว
“ไปกะชมรมอ่า เค้าจะพาไปเขาเล็ก”
“ไรวะเขาเล็ก”
“อิอิ มะฉลาดเนะ เขาเล็กก็เป็นลูกเขาหย่ายเนะ”
“เฮ้ย ไปเขาใหญ่ ไปยังไง ใครจัดไป ทำไมไม่บอกพ่อหมีก่อน ทำไมแม่หมีทำแบบนี้”
“อ่า ก็เค้าเพิ่งมาบอกวันนี้อ่า เค้าเลยมะได้บอก”
“ทำไมไม่เตรียมการล่วงหน้า ไอ้โฟคใช่ไหม”
กัดฟันกรอด
“เค้าไปกันหมดเนะพ่อหมีขาว พ่อหมีขาวมะอยากไปหรา ว่างๆเนะ”
“ไปแน่”
“ไปหรา อิอิ ไปรถบัสกะเค้าเนะ”
“ไม่เอาพ่อหมีจะขับรถไปเอง”
“อ่า ไม่หนุกเนะ รถบัสมีเพื่อนๆ ร้องเพลง กินหนม ทำไมขับรถไปเองอ่า เมื่อยจาตาย”
“จิ๊”
คิดหนักทันที ไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้อยากจะไป แต่ถ้าจะขัดเจ้าหน้าเอ๋อที่นั่งข้างๆที่ตอนนี้กำลังควานหาของกินคงจะแย่ เพราะมันคงดิ้นพรวดลงตรงนี้ล่ะ เฮ้อ กลุ้ม ทำไงดีวะเนี่ย
“งั้นพ่อหมีจะไปด้วย”
“อิอิ ไปจริงหรา มีแต่เด็กๆน้า พ่อหมีโตแล้วน้า”
“โตบ้าไรวะ พ่อหมีเพิ่งจบมาเองนะ”
“ก็พ่อหมีมีหนวดแล้วอ่า อิอิ”
ทำหน้าตาล้อเลียน เจ้าเฟียตไม่เล่นด้วยเลย กำลังคิดหนัก เพราะต้องรีบจองที่พักเอง ขับรถไปเอง
“ไอ้ฟอร์ด พรุ่งนี้มึงไปเขาใหญ่กับกูไหม”
พอคิดอะไรไม่ออกก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนทันที
“เอ๋ชวนพี่ฟอร์ดหรา มะชวนพี่เบนซ์อ่ะ เค้าอยากเจอพี่เบนซ์”
ไอ้หน้าเอ๋อหันมาทำตาวิ้งๆใส่ทันที
“ไปทำไมวะ”
“เออน่า เดี๋ยวค่อยบอก มึงชวนไอ้เบนซ์ ไอ้จี๊ปให้กูด้วย พรุ่งนี้มึงมาหากูหกโมง เออ เอารถมึงมาด้วยนะ”
“อ้าวไอ้นี่ ตกลงมึงไม่บอกเหรอวะว่าจะไปทำไม เดี๋ยวพวกนั้นถามกูไม่รู้จะตอบยังไงมันก็ต้องถามมึงอยู่ดี อะไรวะ”
“จิ๊ กูไปดูเมียกูโว้ย มันไปเข้าค่ายกับชมรม”
“อ้อ ไอ้นี่ จะไปตามเมียแล้วลากเพื่อนๆไปด้วยเนี่ยนะ”
“มึงไม่ไปก็ตามใจ แต่บอกไอ้เบนซ์ ไอ้พริกมันก็ไป”
“เออๆ เดี๋ยวกูโทรฯบอก”
“พี่ฟอร์ดๆ มะอยากไปกะเค้าหรา อิอิ”
ทำท่าจะปีนไปยังที่คนขับ เฟียตต้องทำตาโตๆใส่ ไอ้หน้าเอ๋อก็ทำหน้าย่น
“ฮ่าๆๆ ไอ้เปี๊ยก อยากให้พี่ไปด้วยเหรอ”
“ไปเนะ พี่ฟอร์ดซื้อหนมไปเยอะๆน้า อิอิ”
“อ้าวไอ้นี่”
“มึงจะคุยกับมันไหมล่ะ”
“ไม่เป็นไรโว้ย เดี๋ยวมีคนหึง คิดถึงน้องเปี๊ยกน้า จุ๊บๆ”
“ไอ้ฟอร์ด”
วางสายไปแล้ว ส่วนเฟียตตาเขียว ไอหน้าเอ๋อหัวเราะชอบใจ มันจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย
ติดตามตอนต่อไป
เขียนโดย อิ๊กกี้
ปล. ผมหายไปนานไหมเนี่ย เหอๆ ขอโทษแฟนๆน้องลุฟท์กับน้องญี่ปุ่นคร้าบ พอดีไปจัดน้องนายอยู่ อิอิ เลยไม่ค่อยมีเวลาเขียน เดี๋ยวจะเขียนและขยันกว่าเดิม ไม่อยากให้เพื่อนๆเบื่อคอยน้า รักกันๆ จุ๊บๆๆ
ปล.อีกที น้องนายเปิดจองแล้วน้า อิอิ ตื่นเต้นมากๆ ใครเคยอ่านอยากเก็บจองเลยคร้าบ ส่วนใครที่ยังไม่เคยอ่าน ลองดูครับ รับรอง ผิดหวัง แว้กก ไม่ผิดหวัง อิอิ
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009720 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก