ขอสารภาพ ช่วงนี้เขียนน้องญี่ปุ่นไม่ค่อยอกอ่า เพราะไม่อยากเอาอะไรมาป้ายให้ญี่ปุ่นกลัวว่าจะโดนรุมด่า เพราะฉะนั้น อิอิ ค่อยเป็นค่อยไปน้า จุ๊บๆๆๆ มาแบบสั้นๆน้า ให้หายคิดถึง
(งอน)"คุณลูกคะ วันนี้อากาศดี เดี๋ยวแมแม่จะพาไปปิคนิกที่สวนหลังบ้านนะคะ ดีไหมคะ"
อีกไม่กี่วันญี่ปุ่นก็ต้องกลับไปโรงเรียนแล้ว คุณแม่มิซาจึงอยากมีเวลากับลูกชายให้มากที่สุด
"เอ๋ที่ลำธารอ่ะเหรอแมแม่"
"จ้า ลำธารกำลังสวยน้า เดี๋ยวแมแม่ทำอาหารไปเยอะๆ"
"อิอิ พอพ่อไปด้วยไหมอ่า"
"ไปสิจ๊ะ ไปกันทุกคน คุณลูกไปเตรียมตัวได้แล้วจ้า เดี๋ยวสายแดดร้อนน้า"
"ไปปิคนิกๆ"
ญี่ปุ่นร้องเป็นเพลงลั่นล้าวิ่งขึ้นไปบนห้อง
"พ่อหมีขาวๆ แมแม่จาพาไปปิคนิกน้า แต่งตัวเร็วน้า"
เฟียตยังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง รู้สึกว่าน้ำหนักตัวจะเพิ่มขึ้น เพราะอยู่ที่นี่ไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรเลย
"หือ ไปปิคนิกเหรอ ที่ไหนวะ"
"ที่ลำธารหลังบ้านเนะ"
"เว้ย ไม่เอา"
"เอ๋ กลัวปูหนีบหรา อิอิ"
"ไอ้บ้า มันมีอะไรน่าปิคนิกวะแค่ลำธาร"
"อ่า พ่อหมีขาวอ่า เดินไปอีกหน่อยมีก้อนหินเนะ มองเห็นภูเขาอ่า"
ญี่ปุ่นปีนขึ้นไปบนเตียงขึ้นคร่อมอย่างเคย
"เออๆ ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆวะ เซ็งจะตายอยู่แล้ว"
เฟียตบอกแต่ยังไม่ลุกเพราะคนตัวเล็กขึ้นทับตัวไว้
"ทำมายพ่อหมีขาวเอาแต่นอนอ่า เนี่ยอ๊วนอ้วนเนะ"
"เอ้ย กูอ้วนขึ้นจริงเหรอ"
เฟียตกระเด้งตัวขึ้นแล้วเดินไปหน้ากระจก
"จริงเนะ ตัวหย่ายอ่า เต็มไม้เต็มมือ"
พูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ้นี่ มึงนั่นล่ะอ้วนดูดิ ตันไม่รู้จะตันยังไงแล้ว"
"แอ่ะ ว่าเค้าหรา ก็พ่อหมีขาวอ่า พากินๆแล้วก็นอนๆเนะ"
"อ้าว โทษกูอีกว่างั้น"
"เร็วๆเนะ เค้าอยากกินแซนวิชกะน้ำหวานแล้วเนะ"
"อือ เดี๋ยวเปลี่ยนแค่กางเกงก็ไปได้ละ"
"อิอิ เค้าจาใส่สีฟ้าน้า พ่อหมีขาวก็ใส่สีฟ้า จะได้ใส่เหมือนกันเนะ"
ญี่ปุ่นจัดแจงเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อออกมาใส่ เฟียตเองก็เอาเสื้อสีฟ้าของตัวเองออกมาใส่อย่างว่าง่าย พอเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง
"อ่า แมแม่"
ญี่ปุ่นตะลึงเพราะเห็นคุณแม่มิซาสวมชุดเนตรนารี
"เป็นไงค้า เนตรนารีมิซา อิอิ"
"อิอิ แมแม่อ่า ตาหลกเนะ"
เฟียตเองก็หัวเราะออกมา ญี่ปุ่นเดินหัวเราะไปดูใกล้ๆ
"ก็แหมคุณลูกขา นานๆทีน้า แมแม่จะได้รำลึกความหลังตอนเรียน"
"พร้อมกันหรือยังเอ่ย"
"แว้กก พอพ่อ"
คนเป็นพ่อเดินลงมาในชุดลูกเสือเหมือนกัน เฟียตหัวเราะจนน้ำตาไหล
"อย่าหัวเราะสิลูก ก็พอพ่อจะไปปิคนิกทั้งที ต้องมีกันหน่อย จริงไหมจ๊ะมิซา"
"ใช่ค่า อุ๊ยรุ่นพี่ เทห์มั่กมั่กค่า"
ทำท่าเหมือนสาววัยรุ่นที่คลั่งไคล้หนุ่มหล่อ คนเป็นลูกมองหน้ากันแล้วอายไปเลย
"น้องมิซาน่ารักมากนะจ๊ะวันนี้ คิดถึงตอนเรียนมัธยมเลยล่ะ"
"อุ๊ย รุ่นพี่ชมมิซาเหรอคะ เขินจัง"
"อ่า แมแม่จะไปกันได้ยังอ่า จีบกันอยู่ได้เนะ มะอายลูกหรา"
"ไปค่ะคุณลูก ป่ะเดี๋ยวแดดร้อน ช่วยกันถือของหน่อยเร๊ว"
คณะลูกเสือเนตรนารีออกเดินทางแล้ว มีธงสีด้วยขอบอก คนเป็นพ่อเดินนำหน้า ลูกๆอยู่กลางส่วนคนเป็นแม่ปิดท้าย
"รุ่นพี่คะ ผีเสื้อ อุ๊ย สวยมากค่ะ น้องมิซาอยากถ่ายรูป"
วางของลงทำท่าเหมือนเห็นของสวยที่สุดในโลก ทำตาใหญ่วิ๊งๆ
"อ่า แมแม่งั้นเค้าเดินไปก่อนน้า เค้าอยากจะนั่งเล่นที่ริมลำธารแล้วอ่า พอพ่อแมแม่มีแต่จีบกันเนะ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้วเดินนำหน้าไปเฟียตเองก็หัวเราะคิกคักอยู่เดินตามคนตัวเล็กไป
"เออ สวยว่ะ มองเห็นภูเขาด้วย"
"เค้าบอกแล้ว อิอิ มานั่งตรงนี้ดิพ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นปีขึ้นไปบนก้อนหินตบมือแปะๆตรงก้อนหิน
"หือ มองเห็นชัดกว่าตรงนี้เหรอ"
"อื้มเนะ"
เฟียตปีนตามขึ้นไป
"โห สวยว่ะมองเห็นภูเขาเป็นแนวเลย สวยๆ"
"พ่อหมีขาว ทำเหมือนไททานิกหน่อยดิ"
"หือ อะไรน๊ะ"
"เอ๋ มะเคยดูหรา ฮิตจาตาย แมแม่ชอบเปิดให้ดูเนะ ที่เค้าไปยืนตรงเรืออ่า แล้วก็ทำแบบนี้"
ญี่ปุ่นกางแขนออกยืนอยู่ตรงปลายหิน
"ฮ่าๆ น้ำเน่าว่ะ ไอ้บ้า กูไม่เคยดูโว้ยหนังตุ๊ดแตกแบบนั้นอ่ะ"
"แอ่ะ จาทำเหรอไม่ทำอ่า"
ญี่ปุ่นหันมาทำหน้ายักษ์ใส่
"เออๆ แม่โรส มาแจ๊คจะกอด"
พูดแล้วก็หังเราะ
"อิอิ แจ๊ค กอดเค้าน้า อิอิ"
ช่างจดช่างจำเสียเหลือเกิน พอเฟียตมายืนข้างหลังก็กางมือออกยิ้มกริ่ม
"พ่อหมีว่าแม่หมีอ้วนไปจริงล่ะ กลมดิ๊กเลยว่ะ"
คนกำลังเคลิ้ม ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่
"แอ่ะไม่แมนติกเลยอ่า พ่อหมีขาวอ่า ว่าเค้าน้า"
"โอ๋ๆ มาๆ กอดใหม่ แม่หมีอ้วน ตุ้ยนุ้ย"
"แอ่ะ มะเอาเนะ เค้ามะได้อ้วนซะโหน่ย เค้ากะลังอวบ อิอิ"
แถไปจนได้ สรุปเฟียตก็ต้องยืนกางแขนให้ญี่ปุ่นเอาเป็นหลัก เพราะรายนั้นเดินวนไปเวียนมาไม่ยอมอยู่นิ่งอยู่บนโขดหิน
"ลูกๆค้า มามะมากินแซนวิชกัน แมแม่ชงน้ำหวานให้ด้วยน้า"
เสียง คุณแม่มิซาร้องมา ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ผ้าพันคอที่ตอนออกจากบ้านยังเป็นเกลียวเรียบร้อยตอนนี้มันหลุดลุ่ยเหมือน เพิ่งไปฟัดกับใครมา
"อ่า แมแม่ไปทำรายมาอ่า ทำไมหัวฟู๊ฟู"
ญี่ปุ่นปีนลงจากก้อนหินก่อนเฟียต แล้วปรี่ไปหาคุณแม่มิซา
"อ้อ ก็วิ่งไล่จับกับรุ่นพี่น่ะค่ะลูกญี่ปุ่นขา อิอิ ปล่อยแมแม่บ้าง"
หัวเราะทำท่าอายอยู่ ญี่ปุ่นยืนเท้าสะเอวยืนดูอยู่
"อ่า พอพ่อทำมายกางเกงในอยู่นอกกางเกงอ่า อิอิ ทำอารายกันแน่ๆเลยอ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าสงสัย
"ไม่มี๊คุณลูก พอพ่อไปฉี่มา"
กางเกงชั้นในที่ดึงขึ้นสูงทับเสื้อนักเรียนไว้ คงรีบจนเผลอ คนเป็นพ่อไม่อายเท่าไหร่ แต่คนเป็นแม่อายม้วนอยู่
"อ่า หลอกเค้าหรา อิอิ พอพ่อแมแม่ไปจุ๊จิ๊กันแน่ๆ อิอิ"
"ว้ายไม่เอาค่ะลูกญี่ปุ่นขา ไม่จุ๊จิ๊น้า แมแม่แค่ไปรำลึกความหลังกับรุ่นพี่นิดหน่อย อ๊ายเขิน รุ่นพี่ค้า บอกลุกสิค้า"
เอามือปิดหน้าอายม้วนอยู่
"ไอ้เปี๊ยก มานี่ๆ อย่าไปกวนพ่อกับแม่ ไปเราไปนั่งตรงโน้น อากาศเย็นสบายไปนอนกลางวันกัน"
เฟียตแม้จะอมยิ้มจนแก้มปริปวดกรามไปหมดแต่ก็มาดึงตัวญี่ปุ่นออกไป
"อ่า เอาหนมไปด้วยเนะ จาได้นอนกิน พ่อหมีขาวเอาหมอนไปด้วยน้า เค้าจาได้นอน"
หัน มาสั่ง เฟียตอยากจะตะเพิดใส่แต่ก็ยอมทำตาม คนตัวเล็กเดินตามไปใต้ร่มไม้ใหญ่ริมลำธาร เอาเสื่อปูลงแล้วทิ้งหมอนลง คนตัวเล็กกระโจนเข้าเสื่อทันที
"อิอิ เย็นสบายเนะ มาๆพ่อหมีขาว มาป้อนเค้าหน่อย"
นอนกลิ้งไปกลิ้งมา เฟียตเริ่มหมั่นไส้เต็มทน
"เออ สบายนะมึง เป็นเมียทำไมให้ผัวป้อนวะ ต้องป้อนผัวดิ"
"เอ๋ แล้วทำมายฝามีมะป้อนเค้าอ่า ภรรยาก็หิวเนะ ป้อนๆ"
สนใจที่ไหนนอนดิ้นแด่วๆให้เฟียตป้อน ดันหน้าดันหลังเฟียตกัดฟันหมั่นไส้อยู่
"อ่ะแดกเข้าไป อ้วนยังกะหมู"
เฟียตเอาแซนวิชยัดเข้าไปในปากของญี่ปุ่น
"อู้อี้ๆ แอ่ะ ทำมายอ่า พ่อหมีขาวอ่า"
ทำหน้าย่นลุกขึ้นมา
"อ้าว ก็ป้อนไง ฮ่าๆ"
"นิสัยมะดี ป้อนเค้าดีๆมะได้หรา"
"เว้ย ไม่แดกเองวะ เลิกทำตัวเป็นเด็กซะที"
เฟียตโพล่งออกไป ญี่ปุ่นอึ้งอ้าปากค้าง แล้วค่อยๆเบะปาก
"เค้าเด็กแล้วมายุ่งกะเค้าทำมายอ่ะ"
พูดเหมือนจะร้องไห้ออกมา เฟียตตกใจไม่คิดว่าจะงอนเป็นด้วย
"เฮ้ย กูไม่ได้ตั้งใจ กูล้อเล่น"
เฟียตเอื้อมมือไปดึงตัวจะกอด แต่คนตัวเล็กไม่ยอมปัดมือออก
"ไม่ต้องมายุ่ง เค้าเด็กแล้วไม่ชอบใช่ไหม"
เบะปากหนักหนักกว่าเดิม เฟียตทำหน้าไม่ถูก
"เฮ้ย มึงจะไปไหนไอ้เปี๊ยก"
ญี่ปุ่นไม่ตอบเดินหนีไปแล้ว เฟียตลุกขึ้นเดินตามคว้าแขนไว้ แต่ญี่ปุ่นสะบัดออก งอนจริงจัง
"โอ๋ๆ พ่อหมีขอโทษน้า อ่ะให้ทุบ"
"ไม่ต้องมายุ่ง อยากได้ผู้ใหญ่ก็ไม่ต้องมายุ่งกะเค้า"
พุดเคล้าน้ำตาออกมา เฟียตใจสั่นไหวไปไม่คิดเลยว่าญี่ปุ่นจะงอนด้วยเรื่องแบบนี้
"เอ้ย ไอ้เปี๊ยก งอนจริงเหรอวะ"
เฟียตดึงตัวญี่ปุ่นให้หันหน้ามา พอหันหน้ามาก็ตกใจ น้ำตาเอ่อนองเต็มสองตา แว่นตาหนาๆไม่ได้บังไว้ได้เลย
"ไอ้เปี๊ยก นี่ โกรธจริงๆเหรอ"
"ฮึกๆ"
"พ่อหมีขอโทษน้า ขอโทษน้า"
เฟียตใจหล่นหายไป กอดร่างที่เริ่มอวบไว้แต่คนตัวเล็กขืนร่างไว้
"ไอ้บ้า"
ญี่ปุ่นทุบพยายามดิ้นออกจากวงแขนแต่เฟียตเองก็กอดแน่นยอมเจ็บ
"ทำกะเค้าแบบนั้นทำมายอ่า ยัดปากเค้าทำมายอ่า ไอ้บ้า"
ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"พ่อหมีไม่ได้ตั้งใจน้า พ่อหมีขอโทษ อย่าโกรธพ่อหมีน้าแม่หมี"
"ฮึกๆ เค้าก็มีความรู้สึกน้า เค้าก็น้อยใจเป็นน้า"
สิ่งที่ญี่ปุ่นพูดออกมาเสียดแทงใจเฟียตเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เคยได้ยินญี่ปุ่นพูดในทำนองนี้มาก่อน เพราะความร่าเริงที่แสดงออกมาทำให้เขาลืมไปว่าญี่ปุ่นเองก็เป็นเด็กคนหนึ่ง ที่มีหัวใจ มีความรู้สึกเช่นกัน
"ขอโทษน้าแม่หมี พ่อหมีขอโทษ"
ทั้งกอดทั้งจูบตามหน้าผาก แต่คนตัวเล็กดิ้นทั้งต่อยทั้งตี
"อย่าโกรธน้า อย่าโกรธพ่อหมีน้า พ่อหมีผิดไปแล้ว"
เฟียตเองก็พยายามปลอบเอาให้ลงแต่ใช้เวลาเนิ่นนานกว่าที่คนตัวเล็กจะยอมสงบ พอนิ่งก็หลับไปเสียในอ้อมกอดของเฟียต เฟียตอุ้มร่างอวบของญี่ปุ่นมาค่อยๆวางลงบนเสื่อ พอเวลานอนก็เป็นญี่ปุ่นคนเดิม ทำปากจุ๊บจั๊บอยู่
"กุผิดเองล่ะไอ้เปี๊ยก กูลืมไปว่ามึงก็คงน้อยใจเป็นเหมือนกัน กูขอโทษนะ กูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เห็นมึงร้องไห้ทีไรกูจะบ้าตาย"
เฟียตพูดออกมาเบาๆจ้องมองร่างญี่ปุ่นเนิ่นนาน แล้วค่อยๆลงไปนอนข้างๆกอดร่างนั้นไว้ ทั้งสองนอนหลับอยู่ริมลำธารเสียงน้ำไหลอากาศเย็นสบายลมพัดเอื่อยๆ แดดไม่แรงมาก ส่วนคุณแม่มิซากับคุณพ่อก็ลั่นล้ากันอยู่ถ่ายรูปกันใหญ่ เขินอายกันเหมือนสาววัยรุ่นที่กำลังตกหลุมรักซึ่งกันและกัน
"อือ หิวอ่า"
ญี่ปุ่นงัวเงียตื่นขึ้น พอรู้สึกตัวก็พูดออกมา ลืมตาขึ้นมองเห็นเฟียตกอดอยู่ก็ตีทันที
"กอดเค้าทำมายอ่า"
"หือ ตื่นแล้วเหรอ"
"มะต้องมากอดเนะ เค้าเป็นเด็กนี่"
ยังไม่หายงอนทำหน้าบ่นใส่
"อ้าว ไม่กอดเมียแล้วให้ผัวกอดใครล่ะคร้าบ แม่หมี"
"อ่า มะชอบมะช่ายหรามีเมียเด็ก ไปๆไม่ต้องมากอด"
เฟียตกอดไว้แน่นหอมไซร้ตามซอกคอ ญี่ปุ่นดิ้นหัวเราะคิกคัก เฟียตค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย
"เอ๋ นี่แน่ ว่าเค้าหรา"
ญี่ปุ่นเอามือดันหน้าของเฟียตออกแล้วตีลงไปที่หน้าผาก เฟียตเองก็ไม่ยอมแพ้กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่
"อ่า เค้าอึดอัดเนะ อ่า น้องชายตื่นแล้วอ่า"
เป็นงั้นไป
"เล่นดิ น้องชายพ่อหมีคิดถึงแม่หมีแล้วอ่ะ"
เฟียตยอมแต่โดยดีพยายามทำคะแนนเต็มที่ คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักมุดลงต่ำทันที
"อาโหลๆ น้องชายหมีขาวตื่นหรา อิอิ"
ล้วงเข้าไปในกางเกงงัดออกมาคลึงเล่น ลืมไปเลยว่าไม่กี่นาทีก่อนงอนอยู่
"แต่มะเอาอ่ามะเล่นดีกว่าเนะ กลัวเป็นริซซี่ อิอิ นอนๆน้า"
"อ้าว ไม่เล่นแล้วเหรอแม่หมี"
"มะเอาอ่า เค้ากลัวริซซี่"
เฟียตคิดผิดไป ไม่น่าหลอกไปอย่างนั้นเลย
"กินดีกว่า หิวแระ เนอะแม่หมีเนอะ"
"แอ่ะ เค้าจากินเองเนะ ไม่ต้องมาป้อน"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น
"อ่ะๆ เดี่ยวพ่อหมีป้อน นะนะ"
เฟียตลุกขึ้นมาแกะแซนวิชออกแล้วเอาปากงับไว้ข้างหนึ่ง
"อ่า ตาหลกอ่า อิอิ"
เฟียตจับหน้าญี่ปุ่นให้หันมากัดอีกข้างตอนแรกก้หัวเราะไม่ยอม แต่ก็งับเข้าไปจนได้
"อร่อยไหม"
"หย่อยเนะ"
เคี้ยวจุ๊บจั๊บอยู่
"ไอ้เปี๊ยก"
เฟียตเรียกมองตาหวาน
"หือ อารายอ่า"
"กูรักมึงนะ รักมาก"
เฟียตพูดออกไปตาเป็นประกาย
"อิอิ เค้ารู้เนะ"
"อ้าว มึงไม่ซึ้งเลยเหรอ"
"ฮื่อ เฉยๆอ่า ก็เค้าก็รักพ่อหมีขาวนิ"
ญี่ปุ่นพูดออกไปหน้าตาเฉย เฟียตเองที่เป็นฝ่ายยิ้มเห็นฟันขาวเขาโผเข้ากอดญี่ปุ่นทันที
"แม่หมียอดดวงใจ หวานใจของพ่อหมี"
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009743 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก