กว่าจะมาแต่ละตอนยากเย็นเนะ อิอิ คนเขียนมัวแต่ดูยูทูป อิอิ ติดงอมแงม
(พอแล้ววว) "ทำไมวันนี้ลูกญี่ปุ่นของแมแม่เดินแปลกๆคะ เจ็บขาหรือเปล่าลูก"
พอลงจากบนบ้านคุณแม่มิซาก็ทักเพราะเห็นญี่ปุ่นเดินท่าทางเหมือนเป็นฝีที่ก้น
"อ่า แมแม่เค้าเจ็บขาเนะ เมื่อคืนนอนเตะพ่อหมีขาวอ่า"
"เหรอคะคุณลูก ทำไมไปเตะพี่เค้าล่ะค่ะ ไม่ดีนะคุณลูก"
"ก็เค้านอนละเมอเนะ แมแม่อ่าเค้าหิว"
"อ้าวลูกเฟียต ทำไมหน้าซีดจังล่ะคะ ไม่สบายเหรอคะ"
"เอ่อ ผมเวียนหัวนิดหน่อยครับคุณแม่"
"อุ๊ยตายแล้ว มาๆมานั่งก่อนเดี๋ยวหน้ามืด เดี๋ยวแม่ชงโอวัลตินร้อนๆให้นะค้า"
"ทำไมพ่อหมีขาวเวียนหัวอ่า"
"เพราะมึงนั่นล่ะ รีดน้ำกูออกหมดตัวแล้วเนี่ย"
"อิอิ อ่อนแอเนะ เค้ายังมะเป็นไรเลยอ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่เฟียตกัดฟันทันที
"คุณลูกคะ วันนี้แมแม่ว่าจะพาไปเที่ยวทะเลสักหน่อย แต่ท้องฟ้าดูไม่อำนวยเลยนะ ท่าทางฝนจะตกลงมาอีก วันนี้อยู่บ้านก็แล้วกันนะคะ"
"อ่า ไปเที่ยวหนายอ่าแมแม่"
"แมแม่ว่าจะพาไประยองฮิน่ะคะคุณลูก เห็นรุ่นพี่บอกจะพาไปกินอาหารทะเลที่โน่นด้วย"
"อ่า อยากไปเนะแมแม่ ไปหาพอพ่อดีกว่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าตาสนใจขึ้นมาทันที
"วันหลังค่อยไปก็ได้ค่าคุณลูกขา วันนี้ ว้าย นั่นแน่ฝนตกจริงๆด้วย"
พูดยังไม่ทันขาดคำฝนก็เทกระหน่ำลงมา คุณแม่มิซาเอามือตบอกทำท่าตกใจ
"แอ่ะ เค้าก็ไม่มีอารายทำเนะ"
"ก็ลูกญี่ปุ่นท่าทางเจ็บขาอยู่นี่คะ วันนี้ก็พักเยอะๆน้า"
"เอ๋ พักเยอะๆหรา อิอิ"
หันขวับไปทางเฟียตทันที รายนั้นทำหน้าเหรอหรา
"พ่อหมีขาว วันนี้เราพักเยอะๆเนะ อิอิ"
สายตาไม่ได้บอกว่าอยากจะพักเลย เพราะมันเป็นแววประกายสื่อบางอย่างออกมา
"เอ้ย ไม่เอาวันนี้พอแล้ว เนี่ยน้องชายเจ็บอยู่เนี่ย"
"เอ๋ เค้าดูให้น้า เดี๋ยวเค้าใส่ยาให้น้องชายหมีขาวเองน้า อิอิ"
"แว้กก ใส่ยาอะไร มันไม่ได้เป็นแผล"
"แอ่ะ ไหนบอกเจ็บอ่า ก็เค้าจาดูอ่า มะรู้เนะ ต้องให้เค้าเล่นอ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินไปเข้าห้องน้ำ เฟียตนั่งหน้าซีดอยู่
"ตายล่ะหว่า ไอ้เปี๊ยกมันไปคึกอะไรมาจากไหนวะ"
เฟียตบ่นอยู่คนเดียวพึมพำ พอเจ้าตัวดีออกมาจากห้องน้ำทั้งคุณพ่อคุณแม่ก็พร้อมรออยู่แล้วที่โต๊ะกินข้าว
"ห๊อม หอมเนะ แมแม่ทำอารายให้เค้ากินอ่า"
"วันนี้มีข้าวต้มปลากระพงจ้า มีหนมปังสังขยาที่ลูกญี่ปุ่นชอบด้วยน้า แล้วก็น้ำผลไม้ปั่น ลูกเฟียตต้องกินน้ำผลไม้ปั่นเยอะๆน้า เห็นบอกเวียนหัวจะได้สดชื่นนะคะ"
คุณแม่มิซาเป็นห่วงเป็นใยเฟียตยิ้มอายๆ
"อ่า กินล่ะน้า"
พอนั่งลงปุ๊บก็กินปั๊บทั้งที่ทุกคนนั่งรออยู่ก่อนหน้า แต่ไม่มีใครถือสาต่างหัวเราะชอบใจอยู่ ระหว่างรับประทานอาหารก็คุยกันสนุกสนานหัวเราะร่วนอยู่ พอกินข้าวเสร็จก็ไปนั่งเล่นเกมที่หน้าโทรทัศน์
"อ่าเล่นโปเกมอนอ่าพ่อหมีขาว มะเล่นเตะกันเนะ"
"เว้ยเล่นอะไรปัญญาอ่อน เล่นเทคเคนนี่ล่ะหนุกกว่า"
"หวายชอบความรุนแรงอ่า นั่นเกมของพอพ่อเค้าน้า"
"เออ ลองเล่นดิ หนุกดีออก"
"อ่าเค้าอยากเล่นโปเก๊อ่า"
"เว้ย ไม่เอาเล่นนี่ก่อน"
"อะไรกันคุณลูก อย่าแย่งกันเล่นดิ อ้าวเฟียตเล่นเทคเคนด้วยเหรอ พ่อก็ชอบเล่นนะ"
"ครับคุณพ่อ พอได้ครับ"
"เหรอ งั้นมาๆ ลองกันหน่อย"
"อ่า พอพ่ออ่า มาแย่งเค้าเล่น"
"อ้าวลูกญี่ปุ่นก็นั่งเชียร์ไงครับ มิซาเอาหนมมาให้ลูกกินหน่อยเร๊ว"
เป็นงั้นไปร้องรียกภรรยาให้เอาอะไรมาอุดปากญี่ปุ่นไว้ ญี่ปุ่นทำหน้าย่น แต่ไม่ยอมลุกไปนั่งคั่นกลางอยู่
"แฮ่ๆๆ"
ทำเสียงขู่ แต่ไม่มีใครสนใจเพราะต่างคนต่างเมามันกับการเล่นเกม
"พอพ่ออ่า เค้าเล่นบ้าง พ่อหมีขาวอ่ามาๆเค้าเล่นหน่อยน้า"
"อย่าเพิ่งดิ เว้ย โดนเตะเลย"
"อ่า ใจร้ายอ่า"
"อุ๊ย ลูกญี่ปุ่นขา มามะมากินข้าวเกรียบกับแมแม่ รุ่นพี่ค้าให้ลูกเล่นหน่อยสิค้า"
"เดี๋ยวสิมิซา เนี่ยพ่อหาคู่ประลองมานานแล้วนะ ขออีกสักหน่อย"
"โอ๋ๆ ลูกญี่ปุ่นขาเดี๋ยวค่อยเล่นนะค้า มามากินหนมกับแมแม่ก่อน"
คนเป็นแม่ก็พยายามดึงลูกออกมา แต่คนตัวเล็กสุดก็ไม่ยอมดิ้นพรวดพราดอยู่ตรงกลาง
"แอ่ะ แอ่ะ เค้าจาเล่นอ่า พอพ่อไปหาแมแม่เนะ เอามาๆ"
แย่งเอามาจากมือพ่อ รายนั้นก็ไม่ยอมง่ายๆ ส่วนเฟียตก็ตั้งหน้าตั้งตากดเกมอยู่
"แอ่ะ แมแม่อ่า พาพอพ่อไปหน่อยเนะ"
"รุ่นพี่ค้า ให้ลูกๆเล่นหน่อยนะคะ รุ่นพี่ขาเราไปบนห้องเราดีกว่าไหมคะ อิอิ อุ๊ย เขิน"
คนเป็นพ่อตาวาวขึ้นมาทันที วางจอยกดเกมลงทันที
"อ่า จริงนะมิซา เมื่อคืนรุ่นพี่ยังไม่พอใจเลยอ่ะ"
"อุ๊ย รุ่นพี่อ่า มิซาเขินนะค้า"
อายตัวม้วนหน้าแดง เฟียตอ้าปากหวอ
"อ่า พอพ่อไปเล่นกะแมแม่เนะ เค้าจาเล่นกะพ่อหมีขาว อิอิ"
คุณแม่มิซาวิ่งขึ้นบนบ้านไปแล้ว ทำท่าเขินเหมือนสาววัยรุ่น ส่วนคนเป็นพ่อก็วิ่งตามขึ้นไปทันที
"เอ่อ พ่อแม่เค้าไปทำไรกันอ่ะ"
เฟียตแกล้งถาม
"เอ๋ เค้าก็ไปเล่นเกมเนะ มาๆพ่อหมีขาว มาเล่นโปเก๊กะเค้า"
ญี่ปุ่นเดินไปเอาแผ่นเกมใส่เครื่องเล่นทันที เฟียตยังนั่นหน้าเอ๋ออยู่
"เว้ยง่วงอ่ะ ยิ่งฝนตกยิ่งง่วง"
พอเล่นไปสักพักก็เริ่มหาว เฟียตวางเกมลงเพราะเหมที่ญี่ปุ่นชวนเล่นมันไม่สนุกเอาเสียเลย แต่คนตัวเล็กกับหัวเราะชอบใจ
"ไปนอนดีกว่า"
"อ่า ไปนอนหรา"
"อือ"
"อ่า ไปนอนก็ได้เนะ อิอิ"
"นอนอย่างเดียวนะเว้ย ไม่ต้องทำอะไรนะ กูเพลีย"
"เอ๋ พ่อหมีจานอนก็นอนไปเนะ เค้ายังมะง่วงอ่า"
"เฮ้ย อย่าบอกนะว่ามึงจะขึ้นนั่งก็อีก ไม่เอาแล้ว เจ็บ"
"เอ๋ เจ็บอารายอ่า เค้าโดนแหย่เจ็บกว่าเนะ ยังไม่บ่นเนะ"
ญี่ปุ่นแถไปจนได้ เฟียตส่ายหน้า เดินขึ้นห้องไปญี่ปุ่นก็ลั่นล้าตามขึ้นไปบนห้อง
"อ่า นอนเนะ นอน"
พอขึ้นไปบนเตียงก็เข้าคลุกวงในทันที
"เอ้ย อย่าจับดิ มันจะแข็ง"
"เอ๋ ก็จับให้มันแข็งเนะ นอนๆดิพ่อหมีขาว เค้าจาเลนกะหมีน้อย อิอิ อาโหลๆหมีน้อยตื่นอ่ะยังน้า"
สนใจที่ไหน งัดออกมาจากกางเกงทันที
"เอ๋ ทำไมหมีน้อยสีแปลกเนะ ไม่เหมือนก่อนน้า"
"มันช้ำอ่ะดิ เพราะมึงนั่นล่ะ"
"อ่า น่าฉงฉาน มาๆเค้าเป่าให้น้า"
"ฟู่ๆ หวายน้ำลาย"
ทำเหมือนเดิม ก็เป็นเหมือนเดิม ล้ำลายกระจายเต็มลำ เฟียตโวยวายแต่ก้ไม่ได้ดิ้นหนีแต่อย่างใด
"แผล่บๆ"
เลียทันที เฟียตเองก็เคลิบเคลิ้มไป ญี่ปุ่นเริ่มที่จะเรียนรู้มากขึ้น มีอารมณ์ร่วมมากขึ้น พอเลียเล่นอยู่อย่างนั้นเฟียตเองก็ชอบใจไม่ว่าอะไร
"แว้กก นั่งกูอีกแล้ว"
เฟียตร้องลั่น ทำท่าตกใจเพราะคนตัวเล็กขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว
"อ่า เจ็บเนะ เจ็บ"
คงเป็นเพราะยังบวมอยู่ พอหย่อนก้นลงไปก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที
"เจ็บก็ไม่ต้องนั่ง เอาออก พักบ้างดิวะ"
"อ่า มะเอาอ่า เค้ามะยอมแพ้หรอก เจ็บก็ทนเนะ สู้ๆ"
ยังมีหน้ามาพูด ญี่ปุ่นไม่ได้สนใจฟังคำของเฟียตเลยแม้แต่น้อย นั่งพรวดลงไป ร้องลั่นออกมา
"โอ๊ยย ทำมายมันเจ็บอ่า"
น้ำตาไหลออกมา เฟียตเองก็สงสาร แต่คนตัวเล็กต่างหากที่ไม่ยอมหยุด
"เจ็บก็พอก่อนดิไอ้เปี๊ยก มันช้ำอยู่นะมึง"
"ฮึกๆๆ มะยอมเนะ เค้ามะยอม"
เบะปากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่ยอมเอาออก
"อ่าต้องอดทนๆ ขี่ม้าดีกว่า"
เฟียตได้แต่ส่ายหน้า ญี่ปุ่นพอขยับไปมาก็เริ่มชินกับความเจ็บ ควบม้าใหญ่เลยทีนี้
"อิอิ พ่อหมีขาวทำบ้างดิ เค้าเหนื่อยอ่า"
"เออๆ มากูทำเอง"
ญี่ปุ่นพูด เฟียตลุกขึ้นมาเปลี่ยนท่าทางควบคุมเอง
"ทำไมแม่หมีขาวถึงต้องการมากขนาดนี้ล่ะครับ หือ"
เฟียตทำเสียงกระเส่า
"อ่า เค้าชอบเนะ"
"ชอบพ่อหมีขาวเหรอ"
"อือ เค้าชอบให้พ่อหมีขาวแหย่เนะ"
"เสียวไหมครับที่รัก"
"เสียวอ่า เสียวเนะ พ่อหมีขาว"
"ไม่เจ็บแล้วเหรอ"
"เจ็บเนะ แต่เค้าอดทน"
เฟียตเร่งลีลา ญี่ปุ่นเองก็หลับตาปี๋เพราะเจ็บ เฟียตช่วยเล้าโลมจนญี่ปุ่นเริ่มรู้สึกดีขึ้น
"อ่า เค้า เค้า"
"รอผัวก่อนแม่หมี รอ อ่ะ อ่ะ"
ร่างกระตุกไป ญี่ปุ่นเองก็กระตุกเช่นกัน เหงื่อไหลออกมาจากหน้าของเฟียต
"อ่า เจ็บอ่า พ่อหมีขาวล้างให้เค้าเลยน้า"
"เช็ดเอาได้ไหมอ่า ขี้เกียจลงไปล้าง"
"มะเอาอ่า มันเหนียว แอ่ะค๊าวคาวอ่า"
"ก็ดูมึงแดกสิ เออๆ ไปๆลงไปล้าง"
"อ่าเกี่ยวอารายอ่า เค้าก็กินเหมือนพ่อหมีขาวเนะ"
เฟียตได้แต่ส่ายหน้าแล้วพาคนตัวเล็กลงไปล้างตัวกลับขึ้นมาก็ต้องมาทาแป้งให้ตัววอกเช่นเคย
"อิอิ กอดๆเนะ"
"ห้ามจับนะมึงน้องชายกูบวมหมดแล้วนะ"
"อ่า มะจับแล้วเค้าจะนอนยังไงอ่า"
"โว้ย มากูกอดเองมึงหันหลังมา"
เฟียตดันตัวให้ญี่ปุ่นหันหน้าไปอีกทาง แต่คนตัวเล็กดิ้นพล่านๆอยู่
"นอนนิ่งๆดิ"
"อ่า หนาวเนะ กอดแน่นๆหน่อยพ่อหมีขาว"
"อือ อย่าดิ้นดิ"
"อิอิ อ่าอารายอ่าชนก้นเค้าอ่า"
หัวเราะคิกคักอยู่พยายามเอามือจะล้วงลงไปจับ แต่เฟียตกอดรัดไว้แน่น
"เอ้ย นอนเฉยๆดิแม่หมี พ่อหมีจะนอน"
"ก็มันชนก้นเค้าอ่า เค้าออยากจับเนะ"
"ไม่เอาเดี๋ยวจับแล้วขึ้นนั่งอีก"
"แอ่ะ ก็มันแข็งเนะ เค้าก็นั่ง"
"ฮื่อ นอนๆ อากาศดีๆอ่ะ นอนๆ"
เฟียตกอดแน่นขึ้น คนตัวเล็กพยายามดิ้นแต่ทำไม่ได้
"อึดอัดเนะ กอดแน๊นแน่นอ่า พ่อหมีขาวเค้าหายใจมะออก"
"ก็นอนดีๆดิจะได้กอดเบาๆ"
ญี่ปุ่นต้องยอมจำนอนดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่สักพักก็นิ่งไป
"เออนะ เฮ้อกู ซวยแล้วไหมล่ะ เมียดันติดใจขึ้นมา"
เฟียตบ่นอยู่คนเดียวแต่ก็สวมกอดคนตัวเล็กไว้อย่างนั้น หอมหนักๆเข้าที่แก้มป่องๆของญี่ปุ่น
"รักมึงจังเลยว่ะไอ้เปี๊ยก รักทุกวัน รักทุกนาทีเลย"
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009745 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก